Τιμή για... Έλληνες παρακαλώ!
Το τουριστικό συγκρότημα Terra Maris στη Χερσόνησο. Στη ρεσεψιόν αυτού του ξενοδοχείου διαδραματήστηκαν οι σκηνές που περιγράφω στο κομμάτι μου...
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/07/2009
Σε τέτοιες εποχές οικονομικής ύφεσης σαν αυτές που βιώνουμε, μοιάζει υπερβολικό να ακούς από τα χείλη των ανθρώπων που ζουν από τον τουρισμό πως υπάρχουν ειδικές τιμές για τους Έλληνες που πλασάρουν δήθεν για πιο οικονομικές, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο ακριβές.
Είμασταν τρεις μέρες για δουλειά δική μας στο μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα “Terra Maris” στη Χερσόνησο. Πολυτελέστατο, πέντε αστέρων, προσεγμένο στην παροχή υπηρεσιών και με ένα περιβάλλον μοναδικό. Και είπαμε πως θα ήταν ωραία σε ένα τέτοιο μέρος να κάνουμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Φυσικά όλα γύρω μας έδειχναν πως δεν ήταν για τα βαλάντιά μας, αλλά τολμήσαμε να ρωτήσουμε για τις τιμές στη ρεσεψιόν. Εκεί μιλούσαν όλοι αγγλικά. Φοβηθήκαμε ότι δεν θα βρούμε άνθρωπο να μιλάει τη γλώσσα μας, αλλά διαψευστήκαμε. Η ευγενική κοπέλα μιλά τέλεια τα... κρητικά. Τη ρωτάμε για την τιμή μιας διανυκτέρευσης σε δίκλινο δωμάτιο. Δεν γνωρίζει. Προφανώς της συμβαίνει πρώτη φορά. Παίρνει τηλέφωνο στο λογιστήριο. “Ένα δίκλινο για Έλληνες” τονίζει με έμφαση. Σημειώνει στο χαρτί μπροστά της τα στοιχεία για να μας τα μεταφέρει.
“Εκατόν εβδομήντα ευρώ τη βραδιά”, λέει. 170 το δίκλινο. Αλλά ο ενδιαφερόμενος είναι οικογενειάρχης. Έχει και τρία παιδιά. “Θα χρειαστείτε άλλο ένα δίκλινο” λέει με απόλυτη σοβαρότητα η κοπέλα στη ρεσεψιόν. Πρόχειρος υπολογισμός: 170+170=340 ευρώ τη βραδιά. Για δέκα μέρες 3.400 και για ένα μήνα 10.200 ευρώ, γίνεται; Πρόκειται σχεδόν για τους μισθούς ενός έτους. Άρα απαγορευτικό, κόκκινο στις απαιτήσεις ενός πεντάστερου ξενοδοχείου...
Ο φίλος επιμένει: “Στους ξένους όμως, το δωμάτιο και τις υπηρεσίες τις προσφέρετε πολύ πιο φθηνά, έτσι δεν είναι;”. “Ναι” απαντάει η υπάλληλος με κάθε ειλικρίνεια. “Όμως εκείνοι φροντίζουν και αγοράζουν έγκαιρα από τα πακέτα που έχει προαγοράσει σε ειδικές τιμές ο τουριστικός πράκτορας. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε σας αν θέλετε να πάτε στο... Ντουμπάι. Θα επωφεληθείτε από πολύ οικονομικούς όρους”.
Η απόλυτη παράνοια... Στη χώρα μας δεν μπορούμε να πάμε ως τουρίστες, στο Ντουμπάι όμως... κανένα πρόβλημα. Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι μας κοροϊδεύουν ως Έλληνες. “Λάθος” λέει η κοπέλα. “Η τιμή πόρτας που σας έδωσα είναι για τους Έλληνες 20 ευρώ λιγότερα”. Έχει μια αξιοζήλευτη υπομονή να μας εξηγεί πως αυτή είναι η πολιτική των ξενοδοχείων. Και η ίδια, όταν θέλει να επισκευθεί ένα νέο τόπο κλείνει ξενοδοχείο δύο ή τριών αστέρων. Ε, αυτό το ξέραμε κι εμείς από εμπειρία...
Τη δυνατότητα να κάνουμε χρήση πιο ανθρώπινων διακοπών διερευνούσαμε. Μας έδωσε την κάρτα του ξενοδοχείου μήπως το ξανασκεφτούμε και... φύγαμε. Ξέραμε από την αρχή την κατάληξη, αλλά θέλαμε να το δούμε λίγο πιο ξεκάθαρα.
Απαγορευμένος καρπός είναι για τον μέσο Έλληνα τα καλά ξενοδοχειακά συγκροτήματα που προσφέρουν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Ακόμα και τώρα που διανύουμε περίοδο οικονομικής κρίσης εκείνα συνεχίζουν απρόσκοπτα την ίδια πολιτική. Προτιμούν πελάτες ξένους που θα πληρώσουν σε χαμηλές τιμές και με πιστωτική κάρτα, παρά Έλληνες που θα τους δώσουν μετρητά και είναι και γαλαντώμοι και ανοιχτοχέρηδες.
Λίγο αργότερα στην πόλη της Χερσονήσου οι επαγγελματίες παραπονούνται. Ο τουρισμός δεν ειναι πια αυτός που ξέραμε. Οι ξένοι, ιδιαίτερα οι Βρετανοί, έρχονται στη χώρα μας και με το βραχιολάκι που τους παρέχει τα πάντα το ξενοδοχείο που μένουν, δεν είναι σε θέση να χαλάσουν ούτε ένα ευρώ στην τοπική αγορά. Μεθούν μόνο, πίνουν ατελείωτα, γίνονται λιώμα και είναι επικίνδυνοι τα βράδια με την παραβατική συμπεριφορά τους.
Είχα χρόνια να πάω στη Χαρσόνησο. Η πόλη έχει αλλάξει. Τα πάντα είναι τουρισμός. Οι πινακίδες όλες στα αγγλικά, νομίζεις πως είσαι σε άλλη χώρα, όχι στην Ελλάδα. Πιο δίπλα, στα Μάλλια, η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Οι άνθρωποι διαμαρτύρονται πως η ζωή τους το καλοκαίρι είναι αβίωτη. Οι ίδιοι που είχαν επενδύσει σε έξι - επτά μήνες δουλειάς για αν βγάλουν όλη τη χρονιά τους. Δεν βλέπω το αρμόδιο υπουργείο Τουρισμού να είναι διατεθημένο να κάνει κάτι. Δεν αρκούν μόνο οι διαφημιστικές καταχωρήσεις στα ξένα ή στα ελληνικά έντυπα. Όταν προτρέπει τους Έλληνες να γνωρίσουν τη χώρα τους, τότε θα έπρεπε, στοιχειωδώς, να έχει πάρει μέτρα για να του εξασφαλίσει την διαμονή σε επίπεδα που να ακουμπούν το πορτοφόλι του μέσου Έλληνα.
Ας τα έχουμε όλα τούτα υπόψη μας καθώς τελειώνει ο Ιούλης και ο κλασικός μήνας διακοπών για τους Έλληνες, ο Αύγουστος, θα κάνει πολλούς να ξανασκεφτούν την ανάγκη εσωτερικού τουρισμού.
- Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη.
Σχόλια (0)