Σε λίγο βάζουμε μπροστά και το τ. 441 του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών»...

tipos.440

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο του τελευταίου τεύχους 440 του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών», που επιμελούμαι δημοσιογραφικά εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ. Ή πατώντας πάνω στη φωτογραφία του πρωτοσέλιδου. Από αυτή την εβδομάδα θα πάρω υλικό για το νέο φύλλο.

Ευοιμάζουμε τη νέα εκδοση του "ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών"... Πήρα ήδη τις σχετικές οδηγίες από τον πρόεδρο. Μένει να υλοποιήσουμε αυτά τα σχεδια με τη συνεργασια και των Σωματείων της δύναμης της ΠΟΣΣ που μας τροφοδοτούν με τη δράση τους. 

Το κάναμε για πρώτη φορά από την Πάρο, τον Ιούνιο του 2023 που είμαστε σε διακοπές με τον Στήβ την Έστερ και τα παιδιά τους και μας άρεσε. Τολμήσαμε και προχωρήσαμε παράλληλα στην έκδοση νέου φύλλου με το νέο σύγχρονο, διαδικτυακό τρόπο, ενώ κάναμε τα μπάνια μας. Μέσω e-mail ή μηνυμάτων Viber ή Messenger παίρναμε τα θέματα, τα αξιολογούσαμε, τα σελιδοποιούσαμε σε κασέ και τα... στέλναμε στην Πόπη στη Σαλαμίνα, που έχει την τεχνική ευθύνη της έκδοσης. Έτσι, η ύλη μπορεί να έρχεται από Αθήνα, αλλά μπορεί να στηθεί παντού και στη συνέχεια να σελιδοποιηθεί στη Σαλαμίνα! Έτσι είναι, όταν αξιοποείς με τον σωστό τρόπο τη δύναμη της τεχνολογίας! Και τώρα εφυγε για το πιεστήριο.

Η εφημερόδα ο ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηδρομικών, έχει τη δική της ιστορία. Έχει περάσει από συμπληγάδες, λόγω των εσωτερικών προβλημάτων της Διοίκησης αλλά και της απραξίας στην εποχή του κορονοϊού κι έχει σταθεί σταθεί στα πόδια της. Αυτές τις μέρες ετοιμάσαμε το νέο φύλλο και περάσαμε σε μια νέα εποχή με νέα Διοίκηση στην Ομοσπονδία που την εκδίδει και με την πίστη ότι θα τα καταφέρει να είναι κάθε δίμηνο στα ραντεβού της. Ξεκινήσαμε με αισιοδοξία!

Αυτό το έντυπο έχει έναν... δικό του τρόπο να βγαίνει. Εκεί που νομίζεις ότι σταμάτησε η έκδοση, αναγεννιέται σαν τον φοίνικα από τις στάκτες του. Και σ' αυτό "βοήθησε" η εποχή του κορονοϊού Covid-19 που δημιούργησε πολλά προβλήματα στους ανθρώπους. Ένα από αυτά ήταν και η έκδοση του «ΤΥΠΟΥ» της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (ΠΟΣΣ) που βγαίνει, πολύ πιο αργά πια και όχι στο δίμηνο, μέχρι να το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Την αρχή, πριν οκτώ ή έντεκα (;) χρόνια που την ανέλαβα, έβγαινε σταθερά κάθε μήνα και κάλυπτε τις ανάγκες για την προβολή της δράσης των Σωματείων της δύναμης της ΠΟΣΣ σε όλη τη χώρα.

Η συγκεκριμένη εφημερίδα υπήρχε στον χώρο και πριν πάω εγώ. Σ’ αυτό που εγώ βοήθησα, ήταν να της δώσω έναν πιο δημοσιογραφικό, ελκυστικό ύφος και να είναι συνεπής στο διμηνιαίο ραντεβού της, που ακολούθησε. Οι συνθήκες της κρίσης του 2012 την έκαναν διμηνιαία.

Συνδετικός κρίκος, ο πρόεδρος της ΠΟΣΣ, Βασίλης Αποστολόπουλος. Ο ίδιος με γνώριζε από την εποχή που εργαζόμουν στο Γραφείο Τύπου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Είχε δοκιμαστεί η σχέση μας και υπήρχαν όλες οι δυνατότητες για μια καλή συνεργασία. Τώρα μπαίνουμε σε μια νέα εποχή. Στο τιμόνι της ΠΟΣΣ είναι ο Θύμιος Καραλής ο οποίος εξελέγη στο τελευταίο συνέδριο της ΠΟΣΣ. Και στο ξεκίνημα της η συνεργασία μας δείχνει να έχει διάθεση για δουλειά. Φυσικά, ο χρόνος θα δείξει...

Γενικά σ' αυτο το έντυπο πάντα τα πήγαμε πολύ καλά με τους ανθρώπους του. Μέχρι που ήρθε ο κορονοϊός. Οι άνθρωποι είναι συνταξιούχοι, μεγάλοι σε ηλικία και ως ομάδα, ευπαθής. Υπήρχε δηλαδή μεγάλη ανάγκη για προσοχή. Ήρθε και η καραντίνα και μας απόκαμε.

Τα πράγματα δείχνουν ότι αν τα καταφέρουμε μπορεί και να επιστρέψουμε στο δίμηνο. Ο χρόνιος θα δείξει. Στο μεταξύ προέκυψσν πολλά. Συνέδριο, εκλογή νέας διοίκησης, αλλά προέκυψαν και πολιτικές εκλογές κι έγινε πάλι πολύπλοκο το πράγμα... Παρ' όλα αυτά στον ορίζοντα, κάτι θετικό βλέπω.

Ελπίζουν οι άνθρωποι, όπως όλοι μας, ότι κάποια στιγμή, η κανονικότητα θα μπει στη ζωή τους, εξέλεξαν κανονικά διοικήσεις και ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν να λειτουργήσουν, όπως ήξεραν, με φυσική παρουσία και όχι από μακριά. Τα e-mails είναι για τους ανθρώπους αυτής της ηλικίας, κάτι σαν... διαστημικά πράγματα. Μέχρι το φάξ και πολύ είναι... Μόνο που τα Fax είναι πια ελάχιστα. Καταργήθηκαν, ακόμα και από το δημόσιο...

Τους καταλαβαίνω. Πολλά πράγματα στη νέα τεχνολογία, δεν τα κατανοούν ή αρνούνται να μπουν στη διαδικάσία να τα κάνουν. Θέλουν να κρατήσουν το χειρόγραφο ή το τυπωμένο χαρτί στα χέρια τους, για να είναι βέβαιοι για τι πράγμα μιλάνε.

Κι αυτή η πανδημία, τα ανέτρεψε όλα! Η επικοινωνία γίνεται πια με νέες μορφές και άντε να σκανάρεις τα έγγραφα και να τα στείλεις στο δημοσιογράφο. Και μετά να τηλεφωνήσεις για να βεβαιωθείς ότι πήγαν, ότι τα παρέλαβε. Δύσκολες, πολύ δύσκολες εποχές… Ευτυχώς που υπάρχει το κινητό τηλέφωνο για να φωτογραφίζεις τα χειρόγραφα! 

Όλοι πια έχουν ολοκληρώσει τις εκλογές τους και κάποια στιγμή θα προχωρήσουν σύμφωνα με το κατασταστικό, τον περσμένο μήνα προχώρησαν στην εκλογή νέας Διοίκησης... Κι αυτοί δείχνουν να έχουν διάθεση να πάνε τα πράγματα ένα βήμα πιο μπροστά.

Και όλα αυτά, με τος οιώσεις και την Covid-19 να είναι ως πέλεκης πάνω από τα κεφάλια όλων μας... Θα το περάσουμε κι αυτό, πού θα πάει... Χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί γιατί αυτός ο ιός εξελλίσεται σε... μόνιμο, οπότε καλό είναι να μην είμαστε ιδιαίτερα διαχυτικοί καθώς έχουμε το χειμώνα μπροστά μας κι έτσι κι αλλιώς η γρίππη αυτού του είδους είναι ακπομα εδώ. Και οι μεγάλες ηλικίες, όπως είμαστε εμείς, είναι πάντα πιο ευάλωτες,,,

Πρώτη εβδομάδα στη δουλειά, μετά την καλοκαιρινή άδεια…

Posted in Τα δικά μου

Τρεις εβδομάδες μακριά από την πίεση της δουλειάς, θέλει το χρόνο της με την επιστροφή για να προσαρμοστώ. Ζήτημα ωραρίων. Βεβαίως αν και όχι μόνο αυτό. Πολλά πράγματα είναι αλλιώς.

Θα χρειαστώ και αυτή και την άλλη εβδομάδα προκειμένου να μπω για τα καλά στα πράγματα. Ναι, νομίζω ότι θα μου χρειαστεί. Ο συνάδελφος στην ύλη των αθλητικών της «Κ», Μπάμπης, φεύγει από τη Δευτέρα 10 Αυγούστου στη δική του άδεια τριών εβδομάδων. Και όλη η ευθύνη της ύλης για το καθημερινό, το σαββατιάτικο και το κυριακάτικο αθλητικό, πέφτει στις πλάτες μου.

Βαρύ το φορτίο, αν και το έχω ξανακάνει κι άλλες χρονιές, αλλά φαίνεται, καθώς μεγαλώνουμε το κουράγιο λιγοστεύει… Λες, να είναι κι αυτό;Η Πέμπτη είναι μια δύσκολη μέρα στην εφημερίδα καθώς ολοκληρώνουμε τις εκδόσεις τριών ημερών. Έτσι όμως κι αντέξεις θα υπάρχει ένα Παρασκευοσαββατοκύριακο ικανό να δώσει στο καλοκαίρι μια νότα δροσιάς και ξεκούρασης σε κάποια παραλία.

Δικαίωμα λοιπόν στο όνειρο. Η αδελφή μου Μαλάμω, έχει εξοχικό στην Ερέτρια και θα την κάνω κατά κει να βουτήξω στα τρελά νερά του Ευβοϊκού.Επιστροφή τη Δευτέρα με ελάχιστη κίνηση τον Αύγουστο. Η Αθήνα κατεβάζει ρολά τον Αύγουστο… Όπου κι αν πας να ψωνίσεις κάτι, σου λένε : «Δεν ξέρω αν το είδες που το έχουμε γράψει έξω, αλλά θα κλείσουμε 10 – 14» Τις εργάσιμες μέρες αναφέρουν γιατί ό ο Δεκαπενταύγουστος φέτος πέφτει ημέρα Σάββατο. Και τα Σαββατοκύριακα δεν πιάνονται. Μας ανήκουν δικαιωματικά και κανείς δεν μπορεί να μας τα στερήσει.

Αυτόχειρες, θύματα της κρίσης

Posted in Δημοσιογραφικά

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 01/08/2009

Η είδηση είναι αυτής της εβδομάδας και αφορά επιχειρηματία της Κρήτης ο οποίος έβαλε τέρμα στη ζωή του πιεζόμενος, προφανώς, από τα χρέη του και τις ακάλυπτες επιταγές που είχε στην αγορά. Τραγική κατάληξη ενός ανθρώπου που, όπως λένε αυτή αυτοί που τον γνώριζαν, ήταν πολύ σωστός στη δουλειά του και ποτέ στο παρελθόν δεν είχε απασχολήσει για οικονομικά ζητήματα κανέναν.

Η είδηση λέει ότι ο 50χρονος επιχειρηματίας από τα Χανιά, αφού μεταφέρθηκε σε ερημική τοποθεσία στο Γεράνι, πήρε την καραμπίνα που είχε μαζί του και αφού την έβαλε στη θωρακική του χώρα, πάτησε τη σκανδάλη.


Αιτία, η οποία οδήγησε τον επιχειρηματία να στρέψει την καραμπίνα εναντίον του, ήταν τα χρέη και οι ακάλυπτες επιταγές, οι οποίες τον «έπνιξαν» και τον έφτασαν στο σημείο της αυτοκτονίας.


Πρόκειται σύμφωνα με όσους παρακολουθούν προσεκτικά τα πράγματα, για τον έκτο επιχειρηματία, ο οποίος βάζει τέλος στη ζωή του, τους τελευταίους μήνες, γεγονός που έχει συγκλονίσει τον επιχειρηματικό κόσμο και έχει προβληματίσει έντονα την κοινωνία του νησιού. Η οικονομική κρίση, λένε οι επιχειρηματίες της Κρήτης, είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει και άλλους συναδέλφους σε παρόμοιες ενέργειες, παρόλο που όλοι το απεύχονται. Όμως στην αγορά έχουν διαμορφωθεί τόσο δύσκολες συνθήκες, που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα λυγίσουν και άλλους επιχειρηματίες.


Το πιο τραγικό της υπόθεσης και αυτό που φοβίζει περισσότερο από όλα, είναι το γεγονός πως ο αυτόχειρας, ήταν ένας από τους καλούς επαγγελματίες του χώρου, σύμφωνα με τα ίδια τα μέλη του Εμπορικού Συλλόγου των Χανίων. Ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος ήταν πάντα εντάξει στις οικονομικές του υποχρεώσεις και όμως έφτασε στο σημείο να χρωστάει τόσα, ώστε να οδηγηθεί στην αυτοκτονία. Μια εξέλιξη, η οποία κάνει όλους να σκέφτονται τι πρόκειται να γίνει με όσους αντιμετώπιζαν προβλήματα πριν την κρίση.

Σκληρό σημείωμα για την 1η Αυγούστου κι ενώ οι εκδρομείς του κυρίαρχου μήνα των διακοπών ετοιμάζονται, ανάμεσά τους και πολλοί επιχειρηματίες, για την καλοκαιρινή τους εξόρμηση.Αλλά αυτή η στήλη δεν έχει μάθει να… χαϊδεύει αυτιά.

Έτοιμο το 235 τεύχος της "Φωνής των Τεχνικών του ΟΤΕ"

Posted in Δημοσιογραφικά

Αυτό είναι, έτοιμο, το 235 τεύχος της “Φωνής των Τεχνικών του ΟΤΕ”.

Άρχισα να το δουλεύω όταν σχεδίαζα τις καλοκαιρινές μου διακοπές. Δεν τα κατάφερα να το ολοκληρώσω όσο ήμουν στην Αθήνα και προσπαθούσα να “κλείσω” τις εκκρεμότητές μου για να φύγω. Δεν ήταν πάντα το... φταίξιμο δικό μου. Ένα έντυπο συνδικαλιστικό σαν τη “Φωνή” εν αρκεί μόνο να μαζέψει ύλη για να κλείσει τις σελίδες του. Χρειάζεται να το δουν στο Σωματείο οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, ο υπεύθυνος έκδοσης, να του ξαναρίξω μια ματιά πάνω στην οθόνη του λάπτοπ μου γιατί να το εκτυπώσω δεν είναι εύκολο τεχνικά και μετά να δώσουμε το “τυπωθείτω”.

Μια χρονοβόρα διαδικασία. Ευτυχώς δούλεψα από την Κρήτη. Με κομπιούτερ και internet. Και να' το έτοιμο το έντυπο. Το βλέπω και το χαίρομαι...

Και το πιο σπουδαίο είναι ότι όλες τις δουλειές και στη “Φωνή” και στην “Αιχμή” τις έκανα την πρώτη εβδομάδα των διακοπών μου χωρίς άγχος και, κυρίως, χωρίς πίεση... Αυτές τις μέρες τελειώνω και την “ΑΙΧΜΗ” τ. 45 και πολύ το χαίρομαι...

Σήμερα περιμένει να την παραλάβει ο Κώστας Βούζας για τη διεκπεραίωση και ελπίζω να μην βρουν κανένα... πρόβλημα τα... τσακάλια των ΕΛΤΑ και να φύγει κανονικά γ8ια τα σπίτια των συναδέλφων.

 

 

  • Για να δείτε το περιοδικό της ΠΕΤ ΟΤΕ  σε μορφή PDF πατήστε ΕΔΩ.
  • Δείτε με τα μάτια της ψυχής. Πατήστε ΕΔΩ και κάντε μαζί μου ένα ταξίδι στον κόσμο με τα μάτια της ψυχής. Δείτε τόπους που θα θέλατε να επισκευθείτε. Να γαληνέψει το μέσα μας, να ομορφείνει ο κόσμος μας, να νοιώσουμε άλλοι άνθρωποι. Ευχαριστώ τον καλό φίλο Γιώργο Κρικώνη για την ευαισθησία του να μου το στείλει στο e-mail...

Οδηγίες προς... ναυτιλομένους!

Posted in Τα δικά μου

Πώς διαβάζουμε αυτό το site; Η ερώτηση έγινε από ανθρώπους που δεν είναι και οι καλύτεροι και πιο εξοικειωμένοι πάνω στα ζητήματα του internet. Αλλά επειδή αντιλαμβάνονται ότι η νέα τεχνολογία μας λύνει, αντί να μας προσθέτει προβλήματα θέλουν να ξέρουν πώς το... χειρίζονται για να διαβάσουν σωστά τα δημοσιεύματα.
Κατ' αρχήν να πούμε ότι βρίσκεστε μέσα σε μια δυναμική ιστοσελίδα με άμεση ενημέρωση που έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το Blog. Όταν λοιπόν «ανοίγετε» την ιστοσελίδα βρίσκεστε ήδη στο HOME εδώ δηλαδή που βρίσκονται όλες οι εγγραφές. Δίπλα του, στην κορυφή υπάρχουν τα κουμπιά «Τα δικά μου», «Επικαιρότητα», «Δημοσιογραφικά», «Κρήτη», «Σχολεία» και «Ίχνη Ζωής». Είναι ενότητες στις οποίες μπορείτε να δείτε τα δημοσιεύματα που έχουν ήδη τοποθετηθεί στον ένα περίπου χρόνο λειτουργίας του.
Αν, καθώς κινείται τον κένσορα σας βγάλει «χεράκι» πάνω στις φωτογραφίες, αυτό σημαίνει πως κάνοντας δεξί κλικ πάνω της θα τη δείτε πολύ μεγαλύτερη.
Δεξιά κάτω από κάθε δημοσίευμα υπάρχει η ένδειξη για το πότε έγινε η τελευταία ενημέρωση. Ημερομηνία και ώρα. Και πιο δεξιά υπάρχει ένα κουμπί, το «Προσθέστε σχόλιο» όπου έχετε τη δυνατότητα, ακολουθώντας τις οδηγίες να σχολιάσετε το δημοσίευμα.
Πολλά ποστ είναι μεγάλα σε μέγεθος. Θα ήταν αντιαισθητικό να ήταν όλο το κείμενο στην πρώτη σελίδα. Πατώντας το κουμπί «Διαβάστε περισσότερα» έχετε τη δυνατότητα να το δείτε ολόκληρο. Εκεί, επίσης μπορείτε να αφήσετε σχόλιο. Υπάρχει, όπως θα δείτε, ειδική φόρμα.
Δεξιά στην γκρίζα μπάρα υπάρχει ένα mail με το οποίο μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου. Πιο κάτω δημοσιεύεται η αρχή των πιο πρόσφατων σχολίων. Πατώντας πάνω τους μπορείτε να δείτε πότε, για ποιο θέμα και από ποιους έγιναν.
Στις επισκέψεις έχετε την ευκαιρία να δείτε πόσοι επισκέφθηκαν τη σελίδα σήμερα, χθες, αυτή την εβδομάδα,αυτό το μήνα και το σύνολο των επισκέψεων . Πιο κάτω υπάρχουν τα «Τελευταία νέα» και τα «Πιο Δημοφιλή», ενώ στα «Αξίζει να δείτε» και «Site αξιόλογα», έχουμε μια σειρά από Blog και Site, κυρίως ενημερωτικού χαρακτήρα, αλλά και φίλων που εκτιμούμε ότι είναι αξιοπρόσεκτα.
Αυτά και καλή πλοήγηση. Εδώ, καθημερινά θα βρείτε κάτι καινούργιο...

Καλοκαιρινές διακοπές. Μια κατάκτηση που δεν πρέπει να την αφήσουμε ανεκμετάλλευτη

Posted in Κρήτη

Το κείμενο αυτό γράφτηκε την πρώτη εβδομάδα που ήρθα στο χωριό μου. Είναι ένα κείμενο, κατά παραγγελία μεν, αφού έπρεπε να καλύψει ένα δισέλιδο στην ΑΙΧΜΗ, αλλά βγαλμένο μέσα από τα προσωπικά μου βιώματα για τις διακοπές που ήδη ζούσα.

Το έστειλα στο τυπογραφείο, έγινε η σελιδοποίηση του και ισως γιατί υπήρχαν πολλά κείμενα και φωτογραφίες από τη δράση του Συλλόγου Μηχανικών της ΔΕΗ που έπρεπε να μπουν “λογοκρίθηκε” κατά την έκφραση του προέδρου, Κώστα Βαρσάμη.

Το πλαίσιο του, ανάλαφρο, καλοκαιρινό, να διαβάζεται εύκολα. Τα δύσκολα, είπαμε, ας τα βάλουμε στο φύλλο που θα βγάλουμε το Σεπτέμβρη, μακριά από κάθε καύσωνα. Θεώρησα λοιπόν σκόπιμο να το μοιραστώ μαζί σας μιας και, έτσι κι αλλιώς, γράφτηκε. Ιδού:

Από τα παλιά χρόνια ο άνθρωπος είxε ανάγκη από διακοπές. Να βγει για λίγο από μια καθορισμένη διαδικασία: σπίτι, δουλειά, συνδικάτο και ξανά σπίτι... Και φρόντισε έγκαιρα, από τον καιρό που μπήκαν σε εφαρμογή οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας να υπάρχει ένα τέτοιο, ειδικό κεφάλαιο - συμφωνία, δομημένη ανάμεσα σε δύο εταίρους.

Και δύο πλευρές ήξεραν εξ' αρχής ότι ένας εργαζόμενος που μπορεί να βρει το χρόνο να ξεκουραστεί, να μοιραστεί στιγμές με την οικογένειά του, να ζήσει μακριά από ευθύνες στη διάρκεια του καλοκαιριού, θα επιστρέψει στη δουλειά του ικανός και έτοιμος να προσφέρει πολλαπλάσια.

Διακοπές τέλος για το φετινό καλοκαίρι

Posted in Τα δικά μου

 

Το γραφείο μου, πρώτη μέρα εργασίας μετά από τρεις εβδομάδες διακοπών...

Επιστροφή, ολοταχώς πίσω στη δουλειά. Οι τρεις εβδομάδες διακοπών του Ιουλίου είναι πια παρελθόν. Έχει όμως μείνει μια υπέροχη στυφάδα στα χείλη από την αρμύρα της χθεσινής θαλασσινής αύρας στο λιμάνι του Πειραιά. Είναι κι αυτός ο αέρας που από χθες το βράδυ φυσάει με μεγάλη δύναμη. Κι ευτυχώς. Γιατί η ζέστη είναι πολύ, η άσφαλτος δυναμώνει την κάψα και η ζωή είναι όντος δύσκολη για όσους έχουν μείνει πίσω.

Είναι όμως εμφανής η διαφορά σε σχέση με τη πόλη που είχα αφήσει πίσω μου. Πρέπει να έχει φύγει αρκετός κόσμος για το βλέπω, δίπλα στα πεζοδρόμια υπάρχουν θέσεις για παρκάρισμα. Την ώρα που γυρίζαμε εμείς, μια άλλη φουρνιά έφυγε ή ετοιμάζεται να φύγει για τις καλοκαιρινές διακοπές.

Το πρωί στη δουλειά ήταν λίγος ο κόσμος. Ο Θωμάς, ο Βασίλης, ο Θεόφιλος, ο Δήμος… Και στην ΠΕΤ ΟΤΕ οι διαρροές είναι εμφανείς…

Μια βόλτα στα σπίτια του Κωστή και της Γεωργίας μας

Posted in Κρήτη

Το σπίτι του Κωστή μας στο Θραψανό...

Το έχουν εδώ σαν έθιμο και επειδή το κρατούν οφείλουμε να προσαρμοστούμε όλοι εμείς που ζούμε μακριά, στην Αθήνα.

Ήρθαμε; Πρέπει να πάμε να τους δούμε. Λέω για τα αδέρφια μου, τη Γεωργία και τον Κωστή, 20 χρόνια μεγαλύτερη μου η πρώτη, 18 ο δεύτερος. Μένουμε στη Στασούλα κι έτσι είναι φυσικό να θέλουν να μας δουν. Ωστόσο η Γεωργία έχει φορτωθεί στην πλάτη της ένα κάρο βάρη, τον άνδρα της, μεγάλο στην ηλικία με σοβαρά προβλήματα υγείας και τα παιδιά της κόρης της Ελένης, τη Γιωργία και τον Γιάννη, επειδή δουλεύει κι αυτή και ο άνδρας της στα ξενοδοχεία αυτή την περίοδο.

Κι ο Κωστής έχει βάλει στο κεφάλι του πολύ δουλειά καθώς "κρατάει", στην ηλικία του, ολόκληρο καμίνι, ενώ ο ίδιος ως μάστορας, δουλεύει περισσότερο από τον καθένα. Για φαντάσου να χτυπάει δωδεκάωρα στην ηλικία των 67 χρόνων...

Το έθιμο θέλει επίσης να μας κάνουν το τραπέζι ένα βράδυ. Έλα όμως που ο Κωστής, όπως τρέχει, δεν έχει χρόνο και θέλει να πάμε σε ταβέρνα. Για να πω την αλήθεια δεν τρελαίνομαι. Προτιμώ την απλή παρεούλα με τους ανθρώπους της γειτονιάς, παρά να τρέχω στις απρόσωπες ταβέρνες.

Έλα όμως που δεν το παίρνουν έτσι... Παραπονιούνται στη Στασούλα, όχι σε μένα, ότι τάχα μου αυτή δεν μας αφήνει να πάμε στο σπίτι τους. Αν είναι δυνατόν; Μικρά παιδιά είμαστε;

Ας είναι, χθες πήγαμε στο σπίτι του Κωστή, καθίσαμε μισή ώρα, είπιαμε τον καφέ μας, κουβεντιάσαμε λίγο και... ελπίζω να σταματήσουν τα αδικαιολόγητα παράπονα...

Και το σπίτι της Γεωργίας μας...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA