Όμορφες εικόνες εποχής... Δείτε τα ζουμπούλια ή μανουσάκια, όπως τα λένε στην Κρήτη

manusakia3.310122
Μερικά από τα λουλούδια αυτής της εποχής που μας αρέσουν πολύ, είναι τα μανουσάκια... Για αυτά έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, πολλές φορές. Δείτε μια από αυτές, ΕΔΩ. Αρέσουν και στη Στασούλα μας και όποτε έχει χρόνο και μπορεί, ξέρει πού θα πάει για να τα βρει... Η φωτογραφία αυτή είναι της φίλης μας Frideriki Fotinou.



manusakia1.1310122
Τα μανουσάκια πάντα μας άρεσαν και μας αρέσουν. Το "κλικ" γι' αυτό το δημοσίευμα το πήραμε από μια ανάρτηση της Spyridoyla Geraniotaki στην ομάδα "ΜΕΤΕΩΚΡΗΤΕΣ". Για να ευχηθεί «Καλή βδομάδα στην ομάδα μας με υγεία, ομορφιές και αρώματα». Έτσι είναι. Στο διαδίκτυο υπάρχει αλληλεπίδραση...

manusakia2.310122
Δεν λέει σε ποια περιοχή της Κρήτης τα βρήκε, κάτι που κάνουν οι περισσότεροι στο διαδίκτυο. Έχουν την αίσθηση ότι  αφού ξ΄λερουν εκείνοι, "όλοι ξέρουν". Αλλά δεν ξέρουν. Και μερικοί, όπως εμείς, θα θέλαμε να ξέρουμε, επειδή ως παιδιά, τα ψάχναμε κάποτε... Και γνωρίζαμε πού θα τα βρούμε....

manusakia2018.1
Τις πρώτες τρεις φωτογραφίες τις πήραμε από το διαδίκτυο. Αλλά αυτή και η επόμενη είναι από παλιότερες δημοσιεύσεις εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ, άλλο ένα δημοσιεύουμα που κάναμε για τα μανουσάκια. Είναι από την Άνδρο και η φίλη μας, Δήμητρα, είναι που τα μαζεύει. Αρέσουν και σε εκείνη...

manusakia2018.4

Αχ αυτά τα μανουσάκια! Τελικά τα βρήκε και φέτος η Στασούλα. Αψήφησε τη βροχή και την κακοκαιρία και πήγε εκεί, που ξέρει πως βγαίνουν. Και γέμισε το ανθοδοχείο της. Και γέμισε ο τόπος ευωδιές…

manusakia.stasulas
Έτσι για να αλλάξει λίγο η διάθεση μας καθώς συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία ύστερα από την εισβολή της Ρωσίας πριν τρία χρόνια και εδώ μας ταλανίζει η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που ροκανίζουν το εισόδημα μας... Ναι, ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές. Αλλά το να είμαστε ψύχραιμοι, θα μας βοηθήσει να βλέπουμε πιο καθαρά τα πράγματα... Κάτι που το έχουμε πολύ ανάγκη... 

Σήμερα όλοι στο Σύνταγμα

Posted in Επικαιρότητα

Χρειαζόμαστε που και που να αντιδρούμε, να μην καθόμαστε με τα χέρια «σταυρωμένα» και να κλαίμε μοιρολατρικά για τα πράγματα γύρω μας. Μπορούμε να κάνουμε κάτι. Η μαχητική παρουσία μας, έξω και πέρα από κάθε είδους κομματική καθοδήγηση θα δώσει ένα μήνυμα ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχόμαστε τα παιχνίδια τους.

Πριν δύο χρόνια, τέτοιον καιρό, ήμουν στη Μύκονο. Και μαζευτήκαμε κι εκεί, κινητοποιημένα μέσα από SMS στην πλατεία της Χώρας καμιά 40αριά άνθρωποι. Στο Σύνταγμα όμως ο κόσμος που μαζεύτηκε ήταν χιλιάδες. Με μαύρες μπλούζες, όπως ζητάνε και τώρα. Και με μια απόλυτη σιωπή. Κάποια πλακάτ θα έχουν να πουν κάτι και η σιωπή είναι η… μεγαλύτερη φλυαρία.

Να κάνουμε κάτι να σταματήσει αυτό το κακό με τις φωτιές κάθε φορά που τον Αύγουστο έχουμε τα πρώτα μελτέμια με τους ανέμους. Πριν δυο χρόνια η Ηλεία δέχτηκε το μεγάλο χτύπημα κι ακόμα να συνέλθει.

Φέτος η Αττική ήταν ο στόχος. Και πολλοί είναι αυτοί που μετράνε τις πληγές τους. Η φωτιά δεν αστειεύεται. Και δεν κάνει διαχωρισμούς. Όλοι είμαστε πολύ μικροί μπροστά της.

Ολοκληρώθηκε άλλη μια εργάσιμη εβδομάδα

Πάει κι αυτή η εβδομάδα! Στη δουλειά επιστρέφει ο Μπάμπης από Δευτέρα. Τον περιμένω πώς και πώς, καλά να είναι το παιδί. Και για να το γιορτάσω, που άντεξα τρεις βδομάδες, μόνος στην εφημερίδα, σας αφιερώνω αυτό το τραγούδι ερμηνευμένο από μια εξαιρετική και σπάνια ομάδα ανθρώπων. Για να το δείτε πατήστε ΕΔΩ.

Συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη στις 5/9/09

Posted in Επικαιρότητα


Αυτή είναι η μία από τις δύο αφίσες που κυκλοφόρησε η ΓΣΕΕ για το Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, στη ΔΕΘ, στις 5/9/09 και ώρα 18.30 στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Εδώ μπορείτε επίσης να διαβάσετε τη διακήρυξη η οποία προβάλει τα κύρια διεκδικητικά αιτήματα και τις απαιτήσεις των εργαζομένων όπως αυτά διαμορφώνονται από την ασκούμενη πολιτική.

Αυτή την Παρασκευή, ειρηνικά, στο Σύνταγμα

Posted in Επικαιρότητα

Όλοι οι bloggers και οι χρήστες του διαδικτύου ενώνουν τις δυνάμεις τους την Παρασκευή 28/8 στις 7 το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος για να διαμαρτυρηθούν όπως αυτοί ξέρουν για το οξυγόνο που μας στέρησαν. Απαραίτητη ενδυμασία για τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας τα μαύρα ρούχα. Η πρόσκληση κάνει το γύρω του Διαδικτύο μέσω blogs και e-mails, αλλά η κινητοποίηση διευρύνεται και με sms.
Πρέπει να κατέβει κόσμος για να καταλάβουν ότι μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε ειρηνικά και να συντονιστούμε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Φορώντας μαύρα ρούχα θα δείξουμε ότι “πενθούμε” για τον χαμό 200.000 στρεμμάτων που θα στερήσουν την ανάσα από εμάς και τα παιδιά μας.
Σαν και τότε, το 2007, όταν έγινε ειρηνική διαμαρτυρία.
Απαιτούμε να κηρύσσονται αναδασωτέες οι καμένες εκτάσεις και να καταδικάζονται για κακουργήματα οι ιδιοκτήτες, οι εργολάβοι και οι υπεύθυνοι που έδωσαν άδεια σε οποιοδήποτε κτίσμα ανεγέρθηκε σε δασικές ή αναδασωτέες εκτάσεις.

Αν είμαι εδώ, θα πάω κι εγώ…

Άλλη μια εβδομάδα γεμάτη με αθλητικά γεγονότα

Posted in Επικαιρότητα

Η ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι σήμερα το θέμα... Οι φωτιές θα συνεχίσουν για καιρό, αλλά σε δεύτερη μοίρα...

Αύγουστος είναι, είπα, χαλαρά θα’ ναι… Αμ δε… Όλη την εβδομάδα είχαμε αθλητικές διοργανώσεις την προηγούμενη. Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, Τσάμπιονς Λίγκ και Μπάσκετ… Τα ίδια κι αυτή την εβδομάδα. Καθημερινά αγώνες και «κλείσιμο» μετά τις 12,30. Από μια πλευρά καλό είναι γιατί έχουμε θέματα για τις σελίδες μας, αλλά από την άλλη, είναι εξαντλητικό κάθε μέρα στο πόδι με την ευθύνη τριών σελίδων και κάθε μέρα έναν ή δύο αγώνες πρώτης γραμμής, ζωντανούς.

Οι φωτιές έσβησαν στην Αττική. Ευτυχώς. Γιατί πολλοί άνθρωποι, ανάμεσά τους και συνάδελφοι από την εφημερίδα, είδαν το χάρο με τη φωτιά να… ακουμπάει τα σπίτια τους. Η ζωή είναι σκληρή. Γιατί όλα αυτά πρέπει να τα αφήσουν στην άκρη και να συνεχίσουν όσα μέχρι χθες είχαν βάλει σε μια σειρά.

Οι πρώτοι τίτλοι των εφημερίδων ασχολούνται με τις συνέπειες των πυρκαγιών και αναζητούν τους υπεύθυνους.

Το πρωί διευθέτησα και έκλεισα το δάνειο της Αλκινόου. Δεν το πιστεύω… Όλα γίνονται, τελικά. Μόνο εμείς, μερικές φορές, «στυλώνουμε» τα πόδια και αρνούμαστε να το δούμε και να το αποδεχτούμε.

Αλματώδης αύξηση των βάσεων στις παιδαγωγικές σχολές λένε στα ραδιόφωνα. Χτυποκάρδια παιδιών και γονέων για το επαγγελματικό του μέλλον.

Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων σήμερα. Πατήστε ΕΔΩ

Σεμινάριο στο DIVANI PALLAS στο Καβούρι…

Posted in Τα δικά μου

Δείτε πώς δείχνουν τα ξένα δίκτυα τις φωτιές στην Αθήνα. Η κατάσταση συνεχίζεται, τραγική και σήμερα...

Την ιστορία με την LR μπορεί και να την έχετε ακουστά Πρόκειται για μια γερμανική εταιρία που στηρίζεται κυρίως στην αλόη ως βασικό συστατικό για να «χτίσει» πάνω της μια ολόκληρη βιομηχανία καλλυντικών και όχι μόνο, που απασχολεί χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, δίνοντας τους τη δυνατότητα να βγάζουν ένα επι πλέον επιμίσθιο, πέρα από τη βασική τους δουλειά. Και καθώς οι καιροί είναι δύσκολοι, δείχνει να έχει μεγάλη πέραση στον κόσμο αυτή η πάρτ τάιμ εργασία.

Παρακολουθώ, κυριακάτικα, από σπόντα, μια τέτοια ιστορία στο πεντάστερο ξενοδοχείο DIVANI PALLAS στο Καβούρι. Έχουμε έρθει από τις 10 το πρωί. Νωρίς. Κοντεύει 11 και μόλις τώρα ξεκινούν οι εργασίες στη μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων που έχει διαμορφωθεί κατάλληλα. Μια μουσική καλύπτει τις κουβέντες των ανθρώπων που έχουν έρθει από όλη την Ελλάδα για να παρακολουθήσουν το σεμινάριο. Στο κέντρο της αίθουσας υπάρχει μια γιγαντοοθόνη όπου από προτζέκτορα με το οποίο η LR με ένα απλό λογότυπο μας καλωσορίζει.

Ρίχνω ένα βλέμμα γύρω μου. Άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου έχουν ήδη πάρει θέση στα καθίσματά τους. Τα φώτα ξαφνικά χαμηλώνουν και ψηλώνουν επικίνδυνα. Είναι που οι φωτιές έξω συνεχίζονται. Η κάπνα είναι μεγάλη και ο αέρας τη σπρώχνει μέχρι εδώ.

Μέσα στην αίθουσα ξεκινούν με τα απαραίτητα διαδικαστικά. Δικτυακό μάρκετιγκ είναι ο χώρος όπου συνηθισμένοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν ασυνήθιστα πράγματα.. Παρακολουθώ την αυτοβιογραφία των παρουσιαστών. Πραγματικά συνηθισμένοι άνθρωποι, της διπλανής πόρτας. Η παρουσίαση γίνεται με στοιχεία, Έχει αρχίσει να μου αρέσει. Ακούω με προσοχή και καταγράφω τις εμπειρίες των ανθρώπων. Να έχεις μάτια και αυτιά  να ζεις μέσα από τις εμπειρίες αυτές πολλά νέα πράγματα.

Μεσημεριανό διάλειμμα. Ένα σάντουιτς κι ένας χυμός πορτοκάλι. Μια κουβέντα, οι πρώτες εντυπώσεις, κάποιες ατάκες που ξεχώρισα από τους ομιλητές. Όλα έχουν την αξία τους. Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να αλλάξουμε αντίληψη και νοοτροπία. Το θέλουμε πολλοί. Αλλά πόσοι άραγε τα καταφέρνουμε;

Όσο περνά η ώρα γνωρίζω καλύτερα τους ανθρώπους. Ώρα 5 το απόγευμα τελειώνει και το δεύτερο διάλειμμα. Έξω από το ξενοδοχείο κάνουν ένα τσιγάρο και συζητούν. Αφορμή όλα όσα γίνονται μέσα στην αίθουσα. Σχόλια και εκτιμήσεις που διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κι αυτό είναι τελικά το ωραίο όλης της ιστορίας. Δεν είναι εντελώς απαραίτητο. Στο κάτω – κάτω είμαστε μοναδικοί.

  • Τα πρωτοσέλιδα των σημερινών απογευματινών εφημερίδων, όλο φωτιά.

Στο θερινό σινεμά «Αίγλη» του Ζαππείου

Posted in Επικαιρότητα

Το τρέιλερ από την ταινία "Μισώ την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου που είδαμε χθες στο θερινό κινηματογράφο "Αιγλη του Ζαππείου.

Η μέρα ήταν δύσκολη χθες με μια Αθήνα όπου ο ουρανός της είχε ένα αρρωστημένο χρώμα από τους καπνούς που έβγαιναν από τις κοντινές περιοχές που είχαν παραδοθεί στις φλόγες. Έτσι το βράδυ αποφασίσαμε να πάμε σινεμά, να ξεφύγουμε λιγάκι…

Διαλέξαμε την «Αίγλη» στο Ζάππειο, ένα σύγχρονο θερινό σινεμά δίπλα από το κλασικό κτίριο και μέσα στη δροσιά του Εθνικού Κήπου. Δεν ήταν ακριβώς η ταινία που μας «τρέλαινε». Μια κωμωδία της ελληνοαμερικανίδας Νίας Βαρντάλος ήταν, ανάλαφρη, χαριτωμένη με έξυπνες ατάκες, πλησίαζε τις ανθρώπινες σχέσεις φτάνοντας με… σχέδιο προσοχή ως εκεί που δεν «καίγανε».

Το γέλιο ήταν ότι δεν της έβγαιναν πάντα έτσι όπως τα σχεδίαζε η πρωταγωνίστρια. Οι ανατροπές ήταν συχνές και το ηθικό δίδαγμα που έβγαινε από μακριά: «Αφήστε την καρδιά να κάνει τα δικά της παιχνίδια, μην την περιορίζετε».

Την ιδέα για το θερινό σινεμά είχαν και πολλοί άλλοι. Ο κινηματογράφος γέμισε, τα… τραπεζάκια, όπου υπήρχαν μέσα στην πλατεία, γιατί δεν ήταν παντού, πήραν φωτιά και ένα αισιόδοξο μήνυμα βγήκε από τη χθεσινή βραδιά: Ο κόσμος ψάχνει αφορμή για να βγει. Θέλει να αλλάζει εικόνες. Δεν του αρκεί, ευτυχώς, η τηλεόραση, δεν ικανοποιείται με ότι του προσφέρει. Ζητά να έχει επιλογές και όποτε μπορεί, το κάνει.

Κατά τις 11 τέλειωσε η πρώτη παράσταση. Κόσμος περίμενε και για την επόμενη. Δίπλα το αναψυκτήριο – café «Αίγλη» έχει καταλάβει τεράστιο μέρος της πλατείας. Αναμμένα κεριά και άνθρωποι που έχουν βγει τη βόλτα τους, να πιουν το ποτό τους στο κέντρο της πόλης. Η βόλτα, ως τον κεντρικό δρόμο, στο φωτισμένο πλακόστρωτο με τεράστια δέντρα, δεξιά και αριστερά, είναι όμορφη.

Η νύχτα μοιάζει γλυκιά. Δεν έχει κίνηση η επιστροφή. Σαββατόβραδο και στην Ομόνοια έχουν βγάλει από νωρίς τις κυριακάτικες εφημερίδες. Ευκαιρία να πάρουμε δύο. Μας έχουν μείνει και τρεις αδιάβαστες από χθες… Έχουμε δουλειά αύριο. Μόνο οι φωτιές να έχουν σταματήσει…

«Μαύρος» ο ουρανός της Αθήνας

Posted in Επικαιρότητα

Αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί στην Αττική. Οι εικόνες της φωτιάς που μπορείτε να δείτε στο βίντεο είναι σημερινές από το Γραμματικό. Κι όλη η Αθήνα έχει τον ίδιο ουρανό. Μαύρο κι άραχνο...

Σάββατο μεσημέρι, γύρω στις 12. Ο ουρανός της Αθήνας είναι κατάμαυρος. Οι πυρκαγιές με το πρώτο μελτέμι του Αυγούστου ξανάρθαν στο Λεκανοπέδιο. Η αρχή έγινε στη Μαγούλα και κινδύνεψε σοβαρά η Πάρνηθα καθώς η φωτιά πήρε «δρόμο» για τα Δερβενοχώρια. Ευτυχώς την… μάζεψαν οι πυροσβέστες.

Ύστερα ήρθε η φωτιά στην Αγκώνα του Καλάμου. Κι από το πρωί σήμερα στο Γραμματικό, στο Βαρνάβα, στο Μαραθώνα και ίσως στο Λαύριο. Είναι να σε πιάνει η ψυχή σου. Κι είναι άδικο αυτό το δροσερό αεράκι να γίνεται η απόλυτη καταστροφή για μια πόλη που δεν ξέρει από πού και πώς να προφυλαχθεί.

Τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση με τα έκτακτα, τις εικόνες καταστροφής στα σπίτια και τις κραυγές αγωνίας των κατοίκων που βλέπουν τα σπίτια και την περιουσία τους να γίνονται παρανάλωμα του πυρός, επιτείνουν την καταστροφολογία.

Στην πόλη τα περισσότερα μαγαζιά είναι ακόμα κλειστά. Από Δευτέρα θα έχουμε περισσότερες επιστροφές στο κέντρο. Και στους δρόμους είναι ακόμα λίγα τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν.

Στη λαϊκή αγορά των Κάτω Πατησίων ο κόσμος είναι εμφανώς πιο λίγος από κάθε άλλη φορά. Η Αγίου Μελετίου, ας πούμε, περπατείται… Αν δεν ήταν κι αυτός ο μαυρισμένος, από τον καπνό, ουρανός…

  • Δείτε ΕΔΩ τι συμβαίνει τώρα, από την τηλεόραση του ΣΚΑΪ

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην οικονομική κρίση του 2011. Σε δύσκολες εποχές, δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA