Τελικά είναι τέχνη μέσα στον Αύγουστο να έχεις ειδήσεις στις εφημερίδες. Διάβασα τις εφημερίδες του τριημέρου αναζητώντας εκείνα τα κομμάτια που ενδιαφέρουν τους συνδικαλιστές για το «Δελτίο Τύπου» και ενημέρωσης που εκδίδω καθημερινά για τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής σε έντεκα αντίτυπα. Ένα δωδέκατο αντίτυπο μένει σε μένα για το δισέλιδο που βάζουμε στη «Φωνή των Τεχνικών του ΟΤΕ» με τις ανάλογες επισημάνσεις στην ειδησεογραφία των μηνών που εκδίδεται το έντυπο.

«Περιμένοντας τη ΔΕΘ» είναι το κυρίαρχο θέμα καθώς και οι εξελίξεις στο ζήτημα της έκδοσης Χριστοφοράκου. Ένα άλλο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι το «Δεύτερο κύμα κρίσης εκτοξεύει την επίσημη ανεργία στο 11,5%».

Η «Καθημερινή» στο κυριακάτικο δημοσίευμα που υπογράφει ο Τάσος Τέλογλου αναφέρει ότι μπαίνουν «Στο μικροσκόπιο οι συμβάσεις του ΟΤΕ της περιόδου 1993 – 97». Στην «Ημερησία» του Σαββατοκύριακου ο «ΟΤΕ κάνει αντεπίθεση σε 4 μέτωπα για την ανάκαμψη των εσόδων».

Εφιαλτικά τα στοιχεία που παραθέτει η κυριακάτικη «Αυγή» για τα εργατικά ατυχήματα «145 εργάτες χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο».

Από τον «Κόσμο του Επενδυτή» επιλέγουμε το δημοσίευμα που λέει ότι «Έρχεται ο χειρότερος χειμώνας- Στα ύψη το έλλειμμα, καταρρέει ο προϋπολογισμός». Την εκδίκηση των αγορών φοβάται περισσότερο από την κοινοτική επιτήρηση η κυβέρνηση. Αρχές Οκτωβρίου με το νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας και το προσχέδιο του κρατικού προ»υπολογισμού για το 2010, ξεκαθαρίζουν όλα..

Κατά τα άλλα μη μου ανησυχείτε που στα δελτία ειδήσεων «παίζει» ότι η Αθηνά Ωνάση προτίθεται να πουλήσει τον Σκορπιό. Δικό της νησί είναι, ότι θέλει το κάνει…

Την περασμένη εβδομάδα έγινε πολύ κουβέντα για το αν η Google που είναι πίσω από την Blogspot «έκλεισε» το ενημερωτικό Blog του Troktikou. Ανεξάρτητα από την ποιότητα του συγκεκριμένου Blog, γεγονός είναι ότι η ομάδα που κάνει αναρτήσεις (πάνω από 50 ημερησίως)  έχει δημιουργήσει την αίσθηση ενός «λαϊκού» ειδησεογραφικού πρακτορείου.

Και πολλοί από το σινάφι τρέχουν, ανάμεσα στα άλλα και σ’ αυτό για να μάθουν. Φυσικά ανάμεσα στα σοβαρά θέματα που φιλοξενεί θα βρει κανείς και πολλές «μάπες», αλλά έτσι είναι όταν έχεις τόσο μεγάλη παραγωγή ειδήσεων. Η ποιότητα δεν θα είναι πάντα παρούσα.

Την περασμένη εβδομάδα, λοιπόν και για ένα εικοσιτετράωρο το Blog «έπεσε». Και σε συνδυασμό με το Indimedia που κι αυτό σίγησε πολλοί μίλησαν για λογοκρισία.  Άλλοι πάλι υιοθέτησαν περίεργα σενάρια, ότι κάποιοι πρώην συνεργάτες τους και νυν ανταγωνιστές επεδίωξαν το κλείσιμό τους.

Το «Troktiko», ωστόσο, επαναλειτούργησε και η ίδια η Google ανακοίνωσε ότι δέχθηκε επίθεση σε πολλά ελληνικά Βlog.

Στο χάος του διαδικτύου την αλήθεια δεν θα τη βρεις εύκολα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τα περί λογοκρισίας μάλλον ως πολύ σοβαρά τα εκλαμβάνω αν και οι ασκούντες εξουσία πολύ θα ήθελαν να μην έχουν κάποιους, εκτός γραμμής, να τους μπαίνουν στα ρουθούνια.

Μια άλλη υπόθεση που μπορεί κανείς να κάνει, είναι ότι αυτή η ελεύθερη πρόσβαση και η παροχή υπηρεσιών χωρίς αντίτιμο φανερό, κάτι υποκρύπτει. Παιχνίδια της Google που έχει ανοίξει «πόλεμο» με τη Microsoft και τη Yahoo; Ίσως. Το κακό είναι ότι μερικές φορές, χωρίς να το θέλουμε, εμείς που χρησιμοποιούμε τις υπηρεσίες τους γινόμαστε «πειραματόζωα».

Να, άλλος ένας ισχυρός λόγος, μετά από αυτόν που έπαθα το φετινό καλοκαίρι με το δικό μου Blog, που δεν ήταν στην blogspot αλλά σε ένα άλλο παρακλάδι της Google, την blog.com που εξελίχθηκε σε Oramio και μας… έκανε να το αποχαιρετήσουμε, για να παραμείνουμε σταθεροί σ’ αυτό το φιλόξενο site.

Η ταβέρνα "Τα πλατάνια" μέσα στο ξέφωτο...

Το στέκι είναι πολύ όμορφο. Πέρασμα για όσους ξεκινούν από τον Κάλαμο να κατέβουν στους Αγίους Αποστόλους ή την Αγκώνα για μπάνιο. Παλιά, θυμάμαι, είχε νερό τρεχούμενο από πηγή, δίπλα στους τεράστιους πλάτανους. Και δίπλα μια ταβέρνα με τον ομώνυμο τίτλο «Τα Πλατάνια». Συχνά μας άρεσε, μετά το μπάνιο να καθίσουμε εδώ για φαγητό. Της ώρα φαγητά έχει. Στα κάρβουνα ψημένα. Κι η μπύρα «τραβιέται» σαν Θεός. Στην πορεία των χρόνων (πάνω από 30 χρόνια το ξέρω αυτό το μέρος) η πηγή στέρεψε και πιο δίπλα άλλη μια ταβέρνα, αυτή της Βάσως, έκανε την εμφάνισή της.

Αλλά την Κυριακή το μεσημέρι, μετά το μπάνιο, είπαμε να θυμηθούμε τα παλιά. Ήταν και η δροσιά από τα πλατάνια πρόκληση και το κάναμε. Βρήκαμε μια θέση στο υπαίθριο παρκινγκ, δίπλα στο χειμωνιάτικο μαγαζί της ίδιας ταβέρνας και περάσαμε το δρόμο απέναντι, να βρούμε έναν παχύ ίσκιο να καθίσουμε. Στις 3.30 το μεσημέρι, με την αρμύρα πάνω μας από το μπάνιο, είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς καλοκαιριάτικα…

Ένας νεαρός σερβιτόρος, γύρω στα 35-40 μου κάνει εντύπωση. Μας παρακολουθεί διακριτικά καθώς διαλέγουμε τραπέζι και σχεδόν ταυτόχρονα, μέχρι να καθίσουμε, το έχει στρώσει κι έχει πάρει παραγγελία. Έχει ένα λαγώχειλο και μιλάει δυνατά σε ότι λέει… Και τρέχει. Δεν περπατάει, τρέχει…

Σε λιγότερο από πέντε λεπτά η παραγγελία έχει φτάσει στο τραπέζι. Απίστευτο, αλλά αληθινό. Αν τηλεφωνούσαμε και δηλώναμε την πρόσθεσή μας να πάμε και μας περίμεναν και ήξεραν τι θα παίρναμε, δεν νομίζω ότι τόσο γρήγορα και σωστά θα ήταν όλα έτοιμα, σερβιρισμένα στο τραπέζι μας. Γελάω… Ο τύπος είναι εκπληκτικός στη δουλειά του. Με κέφι, με διάθεση που φαίνεται και στο χαιρετισμό του και τις ευχαριστίες του που προτιμήσαμε την ταβέρνα του. Σίγουρα θα κάνει καλή δουλειά…

Το ίδιο τρέξιμο είδαμε και από τα άλλα παιδιά που εργάζονταν στην ταβέρνα. Να μαζέψουν τα άδεια τραπέζια, να τακτοποιήσουν τα πιάτα για το πλυντήριο, να βάλουν τα σκουπίδια στις σακούλες. Όλα με τρέξιμο…

Επαγγελματίες που δουλεύουν καλά σε δύσκολους οικονομικά καιρούς. Μια ώρα μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Να κάνουμε ένα μπάνιο, να βγάλουμε την αρμύρα από πάνω μας και να πάρουμε έναν απογευματινό υπνάκο. Να προετοιμαστούμε για τη βδομάδα που έρχεται από αύριο και που, όπως δείχνουν τα πράγματα θα είναι δύσκολη…

Μεσημέρι Κυριακής στο μικρό λιμανάκι πίσω από τους Αγίους Αποστόλους στον Κάλαμο Αττικής...

Ο Αύγουστος είναι ζεστός ακόμα. Οι φήμες που έγιναν σήμερα πρώτο θέμα στην «Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» ότι «Κι από Αύγουστο χειμώνα…», καιρικά τουλάχιστον δεν δένει.

Έτσι, είπαμε να πάμε για μια βουτιά στο γνωστό λιμανάκι πίσω από τους Αγίους Αποστόλους, στον Κάλαμο Αττικής. Φυσούσε ένα βοριαδάκι ικανό να κάνει ένα μικρό κύμα να σκάει στα πόδια μας. Την ίδια ιδέα είχαν εκατοντάδες συμπολίτες μας. Με δυσκολία βρήκα χώρο να παρκάρω κάτω από τον καυτό ήλιο το αυτοκίνητο. Και χρειάστηκε προσπάθεια για να βρούμε λίγο ίσκιο σε ένα από τα αρμυρίκια για να καθίσουμε.

Άξιζε όμως τον κόπο. Η βουτιά ήταν υπέροχη και κάπου κοντά στο μικρό, τεχνητό λιμανάκι κόβει λίγο ο αέρας και η θάλασσα είναι λίγο πιο ήσυχη, χωρίς κύμα. Η δροσιά της είναι το κάτι άλλο. Θαρρείς πως βουτάς σε ιαματικά νερά. Το ξέρεις πως μια απλή θάλασσα είναι σαν όλες τις θάλασσες της Ελλάδας, αλλά η αίσθηση είναι υπέροχη.

Μου αρέσει να κάνω βουτιές στη θάλασσα. Αλλά σήμερα δεν ενδείκνυται. Το κυματάκι έχει κάνει τη δουλειά του και στο βυθό και δεν είναι καθαρή όσο θα την ήθελα. Επιπλέον δεν έχω και μάσκα μαζί μου για να «χαζεύω» με τις ώρες το βυθό. Πάντα μου άρεσε να το κάνω αυτό…

Στη μικρή παραλία υπάρχει πολύ κόσμος. Άλλοι έχουν τις ομπρέλες τους με ειδικές ενισχύσεις για τον αέρα κι άλλοι τολμούν να αντιμετωπίσουν στα ίσια τον ήλιο, υποθέτω με τη βοήθεια κάποιου αντηλιακού. Μπροστά μας ένα ζευγάρι νέων παίζει, προσπαθεί τουλάχιστον να παίξει, ρακέτες. Πιο δίπλα οι φίλοι τους σχολιάζουν τις επιδόσεις και γελούν. Καλοκαιρινή «παλιοπαρέα» που ήρθαν στη θάλασσα για να περάσουν όμορφα.

Μέσα στη θάλασσα, κοντά μου, ένα ζευγάρι ανδρών λίγο πιο μικροί από μένα, έχουν ανοίξει μεγάλη συζήτηση για τα αυτοκίνητα μεγαλόφωνα, ενώ κολυμπούν. Γιατί, πώς και με ποια κριτήρια διάλεξε το αυτοκίνητο που πήρε, εξηγεί ο ένας. Κι ο άλλος και όχι μόνον αυτός, ακούει και που και που λέει κανένα «ναι» για να δείξει ότι συμμετέχει στη συζήτηση…

Μεσημέρι Κυριακής. Στον ίσκιο, κάτω από το αρμυρίκι να στεγνώσουμε. Να πάμε πίσω στην ταβέρνα «Τα Πλατάνια» για φαγητό…

Αθήνα, Αύγουστος 2009… Δεν είναι κι άσχημο το πρωινό ξύπνημα. Ύστερα από ένα κουραστικό εργάσιμο Σάββατο και κοντά 10 ώρες ύπνο, ένας δροσερός φραπέ και μια βόλτα στις ιστοσελίδες που μ’ αρέσουν είναι η καλύτερη πρωινή συντροφιά.

Ναι, ξέρω… Στις διακοπές είναι καλύτερα. Ούτε συζήτηση… Είναι. Αλλά δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα για όσους έχουν μείνει πίσω.

Υπάρχουν όμορφα πράγματα που μπορούμε να τα δούμε και να τα απολαύσουμε. Και να που έχουν δίκιο οι μετεωρολόγοι. Σαν πιο δροσερό μου φαίνεται αυτό το πρωινό…

Ελάτε να θαυμάσουμε αυτά τα γλυπτά άμμου

Πόσο μπορεί να κρατήσει ένα γλυπτό που γίνεται αποκλειστικά με άμμο και νερό; Είναι υπέροχα, φανταστικά δημιουργήματα, από ακούραστους καλλιτέχνες που ξέρουν από την αρχή ότι το έργο τους δεν πρόκειται να μείνει στην αιωνιότητα. Κι όμως επιμένουν και το παλεύουν…

Δείτε ΕΔΩ το pps που μου έστειλε χθες ο καλό φίλος Γιώργος Κρικώνης κι αφήστε τις αισθήσεις σας να ταξιδέψουν, αυγουστιάτικα. Απολαύστε δημιουργίες με άμμο σε κάποια μάλλον αμερικάνικη παραλία…

Στις αρχές του φετινού Ιούλη, όταν ήμουν στο χωριό μου, στην Κρήτη για τις καλοκαιρινές μου διακοπές το Blog μου που κοντά δύο χρόνια «δούλευα» με καθημερινή ενημέρωση χτύπησε κόκκινο.

Ξαφνικά. Απροειδοποίητα. Ήταν αδύνατον να ανεβάσω οποιοδήποτε ποστ κι ας γινόντουσαν όλες οι διαδικασίες κατά πώς έπρεπε. Περίμενα λίγο κι αντί να βελτιωθεί η κατάσταση ήρθαν τα... χειρότερα. Χάθηκαν και οι φωτογραφίες!

Με τον ερχομό του Αυγούστου επανήλθαν οι φωτογραφίες, αλλά νέες εγγραφές είναι αδύνατον να κάνω ακόμα και σήμερα. Έστω και μία. Που να πληροφορεί τους παλιούς αναγνώστες για τούτο δω το στέκι μου. Προβληματίστηκα αρκετά για το τι έπρεπε να κάνω. Nομίζω ότι καταλήγω σ' αυτό που θέλω.

Η πρώτη σκέψη μου είναι το Blog μου να λειτουργήσει ως λίγκ αρχείου, για την ιστορία δύο χρόνων εγγραφών και θα αναβιώσω σ' ένα άλλο χώρο, μάλλον στην Blogspot που αποδεικνύεται πιο αξιόπιστη, κατ' αρχή το Blog για το 54 Γυμνάσιο και για το «Μήνυμα στη Δυτική Αθήνα». Κι αν υπάρχει ενδιαφέρον από τους Συλλόγους Γονέων των 146 - 52 Δημοτικών Σχολείων με τα οποία έχουμε αναπτύξει δεσμούς φιλίας ίσως και το δικό τους Blog.

Για την ώρα πάντως και καθώς «μαθαίνω» τις δυνατότητες που έχει αυτό το Site, αποδεικνύεται ότι είναι πολύ περισσότερες από αυτές του Blog. Άλλωστε ποια ήταν η δύναμη του Blog; Το γεγονός ότι ζούσε την κάθε στιγμή και την κατέγραφε. Ε, αυτό θα συνεχίσει να κάνει κι από δω με ακόμα μεγαλύτερη όρεξη. Να είστε βέβαιοι...