Δεν είναι να μένεις και… ψύχραιμος κάθε φορά που ακούς πως ανεβαίνει η θερμοκρασία κι άλλο. Κομψά το λένε στις ειδήσεις: «Μικρή άνοδος της θερμοκρασίας». Αλλά το βράδυ είναι μερικές φορές δύσκολο να περάσει.

Την ημέρα όλο και σε κάποιο γραφείο με αιρκοντίσιον θα είμαστε. Όταν πέφτεις όμως να ξεκουραστείς ντο βράδυ, έχει δύο επιλογές: ¨Η να αφήσεις την μπαλκονόπορτα ανοιχτή με το φόβο των… Ιουδαίων ή να ξαναπεράσεις μια νύχτα με αιρκοντίσιον που δεν είναι και ότι καλύτερο. Πού να σου πω εγώ το φυσικό αιρκοντίσιον που είχαμε στο σπίτι της Στασούλας στο Θραψανό… Εκεί, λίγο βοριαδάκι να φυσούσε ήθελες σεντόνι οπωσδήποτε…

Δύσκολες νύχτες στην Αθήνα. Αλλά περνάνε. Με λίγο παραπάνω ιδρώτα, με ένα έξτρα μπανάκι για δροσιά περνάνε. Είναι κι αυτή η Πανσέληνος που θα έχουμε αύριο… Απόλαυση σκέτη να είσαι έξω…

Όταν τρέχεις όμως όλη μέρα λίγο χρόνο έχεις γι’ αυτά τα μεγάλα και σπουδαία πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή…

Η δικιά μας όμορφη Πανσέληνος...

Δείτε δύο βίντεο σχετικά με τις "Φυλετικές Μάχες" για να καταλάβαιτε τι παίζουν τα παιδιά

Τυχερά που είναι μερικά παιδιά! Να, ο Λάμπρος, ας πούμε, με το που έκλεισε το σχολείο του, τον Ιούνιο, πήγε για δύο εβδομάδες στο χωριό του παππού, στην ορεινή Γορτυνία. Κι αμέσως μετά για τρεις εβδομάδες μαζί μου στο Θραψανό. Με την επιστροφή, πέντε μέρες για μπάνια στο εξοχικό της αδελφής μου της Μαλάμως στην Ερέτρια.

Και δυο μέρες μετά ήρθε ο θείος του, ο Γιώργος και τον πήρε ξανά στο Ελληνικό της Γορτυνίας να περάσει τις ζεστές μέρες του Αυγούστου στη δροσιά ενός χωριού με υψόμετρο 720 μ.

Του αρέσει πολύ εκεί. Έχει φίλους καθώς πάει χρόνια τώρα και θα γυρίσει πίσω λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία, το Σεπτέμβρη να ετοιμαστεί για τη νέα σχολική χρονιά, μαθητής της Β’ Γυμνασίου πιά…

Στον Λάμπρο αρέσουν πολύ οι «Φυλετικές Μάχες», ένα on line παιχνίδι που διαδραματίζεται στο Μεσαίωνα. Έχει το δικό του χωριό, το χωριό του ΑΡΤΟΥΡΟΥ και συχνά κάνει επιθέσεις σε βαρβάρικα χωριά, ενώ φροντίζει να αυξάνει τη στρατιωτική του δύναμη και να είναι ετοιμοπόλεμος.

Για το λόγο αυτό πήρε μαζί του στο χωριό το δικό μου μικρό λάπτοπ. Καταλαβαίνω την αγωνία του, συμμερίζομαι την ανάγκη του να αργανώνει τα στρατηγικά του σχέδια για το on line χωριό του και μάλιστα όταν ήταν στην Ερέτρια μπήκα δύο φορές και έπαιξα μαζί του.

Μ’ αρέσει που είναι ρέμπελος τώρα το καλοκαίρι. Το χειμώνα, ως μαθητής, έχει σκληρή δουλειά στο σχολείο του. Και τώρα δικαιούται πιο χαλαρά να ζήσει το καλοκαίρι του κοντά σε ανθρώπους που τον αγαπούν και τον προσέχουν…

Παραλία Ερέτριας. Η Ντίνα το... σκέπτεται να μπει... 

Απόγευμα Σαββάτου. Η ζέστη είναι ακόμα δυνατή στις 7,15 μ.μ. Τα παιδιά της Μαλάμως, ο Λευτέρης με την γυναίκα του την Ντίνα και τα μικρά τους Μαλαματένια και Μανώλη έχουν έρθει από το πρωί τις δέκα. Κάναμε κι όλα μαζί το μεσημεριανό μπάνιο στην παραλία της Παλίρροιας. Κάπου τρεις ώρες καθίσαμε και μένα με ξαναπήρε ο ήλιος. Κοκκίνισα στην πλάτη.

Ύστερα γυρίσαμε σπίτι, πήρα κι ένα μπουκάλι ούζο «Πλωμάρι» και με τα ψάρια που μας έδωσαν οι φίλοι της Μαλάμως κάναμε μια ουζοποσία, άλλο πράγμα. Τέτοια που έχω διάθεση να κοιμηθώ στη βεράντα κάπου δυο ωρίτσες.Και με το που ξυπνήσαμε, την ώρα που πίνουμε το απογευματινό καφεδάκι μας τα παιδιά παίζουν με τα νερά στη βεράντα. Και λίγο αργότερα ερχόμαστε στην πόλη της Ερέτριας. Κάτω από τους φοίνικες. Στο πάρκο με το γκαζόν που κοντεύει να ξεραθεί γιατί κανείς δεν έχει φροντίσει να το ποτίζει αυτές τις μέρες που η θερμοκρασία είναι πολύ υψηλή.

Εδώ η παραλία είναι ιδανική για να παίξουν τα παιδιά. Περπατώντας κάπου 50 μέτρα για να βρεις βάθος ικανό να κολυμπήσεις. Στο μισό μέτρο και κάτι τα παιδιά την καταβρίσκουν. Δίπλα η κεφετερία έχει βγάλει ξαπλώστρες και ομπρέλες ηλίου πάνω στη θάλασσα. Όλες είναι πιασμένες. Κάποιοι με τα μαγιό τους κάνουν μια βουτιά ανάμεσα στον καφέ ή το ποτό τους. Άλλοι προτιμούν να απολαμβάνουν τους λουόμενους. Εγώ αποφάσισα να μην μπω. Είμαι κόκκινος από τον μεσημεριανό ήλιο και φοβάμαι πως η αρμύρα θα το ερεθίσει. Ο Λευτέρης έχει στο αυτοκίνητό του δυο πτησόμενες καρέκλες παραλίας. Μικρές, αλλά βολικές, ικανές να προσφέρουν ένα καλό παρατηρητήριο.

Δεξιά μας το Νησί των Ονείρων ενώνεται με τη γέφυρα με την Ερέτρια. Από το σημείο που είμαστε διακρίνεται καθαρά, ανάμεσα στα πυκνά δέντρα ένας… μύλος του λούνα πάρκ και κάποιες μικρές τέντες που υποδηλώνουν πως μάλλον αφορούν παιχνίδια για παιδιά και για μεγάλους.

Λίγο πιο δίπλα το λιμάνι. Κάθε τόσο ακούγονται οι σειρήνες από τα μικρά καραβάκια που περνάνε αυτοκίνητα και ανθρώπους, απέναντι στον Ωροπό. Στην προκυμαία δεκάδες καφέ και ουζερί προσελκύουν κόσμο που σε λίγο θα γίνει ακόμα περισσότερος καθώς πέφτει σιγά – σιγά η νύχτα.Μια ώρα μετά οι κολυμβητές μας βγαίνουν. Ωραίο ήταν το απογευματινό τους μπάνιο. Και με τα παιχνίδια τους το έκαναν μοναδικό.

Τα παιδιά, ο Λευτέρης, η Ντίνα και τα παιδιά τους Μαλαματένια και Μανώλης έχουν έρθει και κάνουμε μαζί το μπάνιο στην παραλία της Παλοίριας, στον Ευβοϊκό. 

Ο ήλιος έχει βγει για τα καλά. Η μέρα έχει ξεκινήσει. Ο Αύγουστος μας έχει κάνει την εμφάνισή του. Κάπου μακριά δυο σκυλιά που αλιχτούν κι ένας ξενύχτης τζίτζικας προσπαθεί να ξαναβρεί το ρυθμό για το τραγούδι του.

Στις 7.30 το πρωί ο ήλιος έρχεται και σε ξυπνά απαλά και όμορφα. Τι να σου κάνουν οι κουρτίνες στο τροχόσπιτο; Από παντού μπαίνουν οι ακτίνες του ήλιου προκλητικές και σε καλούν να σηκωθείς από το κρεβάτι.

Κι εγώ ανταποκρίνομαι. Είναι πολύ ωραίο το πρωινό χωρίς το άγχος της δουλειάς. Κάθεσαι στον ίσκιο με έναν φραπέ στο χέρι και με τεντωμένες τις αισθήσεις χαίρεσαι την κάθε στιγμή.

Ώρα την ώρα ξυπνούν και τα γύρω σπίτια. Ακούγονται οι πρώτες φωνές, γλυκειές, όμορφες. Άμα είσαι καλά μέσα σου, όλα είναι όμορφα ή νομίζεις πως είναι, αν κι αυτό δεν αλλάζει το συναίσθημα.

Μ' αρέσει μια τέτοια ώρα να γράφω. Το σημειωματάριό μου είναι πάντα κοντά. Πινελιές ανθρώπινες σε μια στιγμή ξεχωριστή. Οι δουλειές είναι πάντα εδώ και καραδοκούν. Η Μαλάμω ετοιμάζει το μεσημεριανό. Να το βρούμε έτοιμο όταν θα γυρίασουμε από το μπάνιο. Και ο Νίκος από χθες βράδυ που του είπαν ότι πρέπει να κόψει το ρεπό του και να επιστρέψει στις 7 μ.μ. Στη δουλειά του κοντεύει να σκάσει...

Εντάξει, Αύγουστος είναι, δύσκολος μήνας, αλλά δεν το λες κι έτσι, την τελευταία στιγμή. Κι αν δεν έπαιρνε στις 12 χθες το βράδυ στην υπηρεσία του πώς θα ήξερε δηλαδή;

Στις οκτώ ακούγονται σπουργίτια και κάπου μακριά ένας κόκορας...

Πιο ύστερα και καθώς “σηκώνεται” η μέρα αρχίζει το “σώου” του Νίκου, του γαμπρού μου. Από τη μια εμείς, είπαμε μια σκέψη να μείνουμε και σήμερα με τη Μαλάμω και να την πάμε αύριο που θα φύγουμε σπίτι. Κι απ' την άλλη τηλεφώνησε ο Λευτέρης για να έρθει με την οικογένειά του. Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Νευρίασε ο Νίκος που “θα του χαλάσουν τα παιδιά τη σειρά που έχει στο σπίτι του”...

Το καλοκαίρι λένε πως εξημερώνει τα πάθη... Όχι πάντα. Μερικές φορές ωθεί τα πράγματα στα άκρα. Νευρίασε, φώναξε, έσπασε το κινητό του, ηρέμισε, άρχισε να το ξαναφτιάχνει δουλεύοντας πάνω από δύο ώρες και μετά ετοιμάστηκε να φύγει, αφού πρώτα τους τηλεφώνησε και τους είπε να έρθουν...

Και μεις ετοιμαζόμαστε για θάλασσα. Χαλαρωτικό το μπάνιο τέτοια ώρα. Λίγο πριν το μεσημέρι του Σαββάτου...

Στο φυσικό λιμάνι της Ερέτριας στην Εύβοια. Τα ουζερί δίπλα στη θάλασσα...

…Παρασκευή μεσημέρι στο καραβάκι από τη Σκάλα Ωροπού για την Ερέτρια. Με ζέστη δυνατή μας αποχαιρετά ο Ιούλης. Δροσιά τεχνητή πάνω στο κατάστρωμα. Οι τηλεοράσεις παίζουν δυνατά. Δεν είναι πολύ ο κόσμος…

Κι ωστόσο στο ραδιόφωνο μας έχουν ταράξει στις ειδήσεις και τις εκπομπές: «Προσοχή στις εξόδους. Υπάρχει μεγάλη κίνηση από τους εκδρομείς του Αυγούστου». Εντάξει φεύγουν αν και με την είδηση που ακολουθεί για την πανδημία από την γρίπη των χοίρων δεν ξέρω πόσοι είναι αυτοί που έχουν κουράγιο να προγραμματίσουν σωστά τις διακοπές τους. Άσε πια το οικονομικό…

Στην Εθνική είχε κίνηση όπως κάθε Παρασκευή. Ο κόσμος που έχει τη δυνατότητα να φύγει από την Αθήνα για κοντινές διαδρομές προκειμένου να περάσει το τριήμερό του λίγο χαλαρά το κάνει. Και καλά κάνει. Δεν βλέπω γιατί να κάτσει στην Αθήνα.

Η θάλασσα στον Ευβοϊκό είναι ήρεμη. Μικρά, πολύ μικρά κυματάκια βλέπω από το φινιστρίνι της σάλας που κάθομαι. Έχω πάρει ένα μικρό μπουκάλι νερό συντροφιά και γράφω μέχρι να φτάσουμε απέναντι στην Ερέτρια. Ένας έγχρωμος πουλάει CD σε οικονομικές τιμές. Δεν ξέρω ποιοι τα αγοράζουν και αυτά παίζουν σωστά. Ένας νεαρός δίπλα μου έχει αφοσιωθεί στο βιβλίο του. Διαβάζει. Κλασικός διοπτροφόρος που τη βρίσκει το καλοκαίρι με το βιβλίο του.Μερικοί επιβάτες έξω ατενίζουν την πόλη της Ερέτριας που διακρίνεται πια καλά και το Νησί των Ονείρων, δεξιά. Στο μπαρ δεν υπάρχει συνωστισμός. Οι δυο άνθρωποι που εξυπηρετούν τον κόσμο τα καταφέρνουν περίφημα.

Μικρή είναι η διαδρομή, αλλά όμορφη. Προσωπικά μ’ αρέσει και την προτιμώ για την πρόσβασή μου στην Εύβοια. Είναι και μια ανάπαυλα που μπορεί να κοστίζει 10 + 2 ευρώ, αλλά το να προσθέσεις 60 χιλιόμετρα οδήγησης, μέσω Χαλκίδας, ποτέ δεν με γοήτευε ως ιδέα.Φτάνουμε. Οι οδηγοί κατεβαίνουν στα αυτοκίνητά τους με το που ακούν τη σειρήνα. Το πλοίο θα δέσει γρήγορα, θα ξεφορτώσει και θα ξαναφορτώσει να γυρίσει πίσω στον Ωροπό….

Αθήνα, πόλη έρημη γίνεται; Ε, αν είναι Αύγουστος γίνεται! Τα μαγαζιά σιγά – σιγά κλείνουν το ένα μετά το άλλο και η πόλη δείχνει να μην… κατοικείται.

Έχουν φροντίσει, βεβαίως, να μας προειδοποιήσουν για τις προθέσεις τους τα μαγαζιά.

Το περίπτερο που μας φέρνει τις εφημερίδες θα κλείσει και θα μας τις αφήσουν σε ένα καφενείο της Χαλκοκονδύλη, όπως κάθε χρόνο άλλωστε τέτοια εποχή, το βιβλιοπωλείο με τα χαρτικά της Μενάνδρου επίσης και τόσα και τόσα άλλα μαγαζιά..

Εμένα προσωπικά δεν με απασχολεί καθόλου αυτή η εικόνα της πόλη. Το αντίθετο θα έλεγα. Κάπου μ’ αρέσει κι όλας.

Τον Αύγουστο η Αθήνα γίνεται πιο ανθρώπινη στην κίνηση. Δεν υπάρχουν μποτιλιαρίσματα στο κέντρο και υπάρχουν στις γειτονιές θέσεις για παρκάρισμα, ιδανικό για όσους δεν έχουν μέρος να αφήσουν το Ι.Χ. τους.

Ο Αύγουστος μοναχικός καθώς είναι, έχει μέσα του μια μελαγχολία γλυκιά, ιδανική για όσους έχουν προλάβει να κάνουν χρήση των διακοπών τους, όπως εγώ, τον Ιούλιο. Γι’ αυτό και το κάνω συνειδητά τα τελευταία χρόνια να φεύγω τον Ιούλιο και να είμαι Αύγουστο στην Αθήνα.

Ας τον καλωσορίσουμε λοιπόν γλυκά, όπως του αρμόζει σαν ένα υπέροχο καλοκαιρινό μήνα. Κι ας φροντίσουμε να τον περάσουμε όσο γίνεται καλύτερα…

Ενα τραγούδι για να καλωσορίσουμε τον Αύγουστο