Μια Κυριακή πριν δυο βδομάδες στη θάλασσα της Ερέτριας. Επάνω ο Λάμπρος. Κάτω από αριστερά ο ανηψιός μου Λευτέρης, η αδερφή μου και μητέρα του Μαλάμω, η γυναίκα του Ντίνα και η μικρή Μαλαματένια, κόρη τους...

Στα μισά του ο Αύγουστος πια... Της Παναγίας κι όλας. Τρέχει ο χρόνος σαν τρελός. Πού να προλάβεις να κάνεις όσα έχεις κατά νου. Άλλοι το επιχειρούν τώρα κι έχει κι αυτό την αξία του. Η ξεκούραση είναι το οξυγόνο που χρειάζεται ο οργανισμός για να συνεχίσει να δίνει τις μάχες του καθημερινά σε όλα τα επίπεδα...

Φυσάει ένα δροσερό αεράκι κι έτσι υποφέρεται η ζωή στην πόλη. Το ζήτημα είναι όμως ότι δεν λέει να σταματήσει η τρομολαγνεία στα ΜΜΕ. Από τη μια η γρίπη των χοίρων που, κατά πώς μας λένε θα «αυγατίσει» τα θύματά της από Σεπτέμβρη κι από την άλλη η σκληρή πλευρά της ζωής που έχει να κάνει με το πορτοφόλι του Έλληνα.

Ο πρωτοσέλιδος τίτλος της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» της προηγούμενης εβδομάδας «Κι από Αύγουστο χειμώνα» δείχνει τις προθέσεις των κυβερνώντων. Να περιμένουμε κι άλλα, πιο σκληρά οικονομικά μέτρα; Ή μήπως στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός πρόκειται να κάνει ενθαρρυντικές ανακοινώσεις; Καμιά απάντηση δεν είναι εύκολη...

Ο κόσμος «κουμπώθηκε», «φοβήθηκε», «λούφαξε». Τα λέμε συνέχεια από τούτη τη στήλη και ίσως γίναμε κουραστικοί, αλλά πάντα λέμε τα πράγματα με το όνομα τους εδώ. Και, είτε το θέλουμε, είτε όχι, αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί. Οι άνθρωποι φοβούνται ότι ο χειμώνας που θα έρθει θα φέρει τα χειρότερα. Οι οιωνοί γύρω μας δεν είναι οι καλύτεροι. Παντού ακούς φήμες και διαδόσεις που, ελλείψει υπεύθυνων διαψεύσεων, «φουντώνουν» και δημιουργούν μια ασφυκτική κατάσταση.

Τα ασφαλιστικά ταμεία βιώνουν το δικό τους δράμα καθώς, αν δεν ενισχυθούν από τον κρατικό κορβανά ενδέχεται να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους για την καταβολή των συντάξεων. Κι από την άλλη, όλοι εμείς που μετράμε ανάποδα το χρόνο ώς την συνταξιοδότησή μας με την δεδομένη κατάσταση να «σέρνεται» νιώθουμε σαν εν δυνάμει θύματα.

Ποιος εργοδότης θα πάρει στη δούλεψή του έναν εργαζόμενο με μια προϋπηρεσία 25-26 χρόνων που έχει πια διαμορφώσει με όσα ορίζουν οι Σ.Σ.Ε, έναν μισθό μάλλον αξιόλογο και με όλα όσα τον ακολουθούν: σταθερή εργασία, ασφάλεια, μισθολόγιο;

Δυστυχώς για όλους μας δεν υπήρξε η ανάλογη αλληλεγγύη των γενεών. Έτσι, κάποια στιγμή με ευθύνη και του Συνδικαλιστικού Κινήματος που δεν αντέδρασε άμεσα και οργανωμένα, οι νέες ελαστικές μορφές απασχόλησης, το μπλοκάκι και η ανασφάλιστη εργασία οδήγησε στη συνολική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων.

Πόσοι άραγε μπορεί να αισθάνονται σήμερα ασφαλείς, όταν νιώθουν ότι «προστατεύονται» από μια Πολιτεία που αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της και «παίζει» τα δικά της πολιτικά παιχνίδια με τα stage και τις τεχνητές μειώσεις του επισήμου καταγραμμένου δείκτη ανεργίας, όπως τον δίνουν η στατιστική υπηρεσία και ο ΟΑΕΔ;

Ωραία, πείτε το κι εσείς... Αύγουστος είναι, είναι δυνατόν να αναλώνεται κανείς με τέτοια «δύσκολα» θέματα; Συγχωρήστε μου την εμμονή, αλλά ψάξτε αλλού για πιο χαλαρά και ευχάριστα θέματα. Τα κοσμικά δεν μας «τρελαίνουν», αν πουλά ή όχι το ιδιόκτητο νησί της, το Σκορπιό, η Αθηνά Ωνάση. Καλό είναι το θέμα, πιασάρικο, πουλάει, αλλά όχι εδώ...

Εμείς θα συνεχίσουμε να δίνουμε το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας αναζητώντας τα σημεία εκείνα που θα δίνουν ζωή στην ελπίδα πως υπάρχει ένα καλύτερο αύριο που οφείλουμε να το βρούμε, να το διεκδικήσουμε, να το αποκτήσουμε. Σε μας που δεν χαρίστηκε τίποτα, που τα πάντα αποκτήθηκαν με αγώνες, σε όλους όσους - και δεν είναι λίγοι ανάμεσά μας- δίνουν καθημερινά αγώνα επιβίωσης με αξιοπρέπεια.

Αύγουστος είναι. Ήσυχος μήνας. Προετοιμασίας και εγρήγορσης. Ο χειμώνας δεν ξέρω αν είναι στην πόρτα μας ήδη, αλλά ο Σεπτέμβρης ζητά να ανασκουμπωθούμε και να πάρουμε αποφάσεις για σημαντικά ζητήματα. Θα είμαστε εδώ, παρόντες έτοιμοι για ότι χρειαστεί. Όσο μεγάλο κι αν είναι. Εμείς, ριψάσπιδες δεν υπήρξαμε ποτέ...

Το άρθρο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα "ΡΕΘΕΜΝΟΣ" στη στήλη "ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ"