Τα λουλούδια ομορφαίνουν τις ζωές μας. Και μας κάνουν να βλέπουμε πιο αισιόδοξα!

Durmaz1.060522
Ο φίλος μας Yaşar Durmaz από τη Σμύρνη της Τουρκίας, "ανεβάζει" καθημερινά υπέροχες φωτογραφίες με λουλούδια, σαν αυτά που σας έχουμε σήμερα, στον τοίχο του στο Facebook. Μας αρέσουν πολύ και δεν παραλείπουμε να κάνουμε ένα λάικ στα κοινωνικά δίκτυα, επειδή μας υπενθυμίζουν ότι η ζωή εκεί έξω, παρά τις δυσκολίες της, είναι όμορφη. Δείτε ΕΔΩ μερικά λουλούδια του.

durmaz1.240522
Είναι από τις όμορφες αναρτήσεις στο διδίκτυο που μας δίνουν κουράγιο, δύναμη και ελπίδα για τη ζωή. Και μας γεμίζουν αισιοδοξία. Αν αυτά τα λουλούδια αντέχουν και συνεχίζουν να είναι τόσο όμορφα, μπορούμε κι εμείς, σίγουρα, να συνεχίζουμε να δίνουμε, με αξιοπρέπεια, τις μάχες μας στην καθημερινότητα μας. Δείτε άλλο ένα δημοσίευμα του ΕΔΩ.

Durmaz2.060522
Ομορφιές ξεχωριστές, με τις οποίες είναι γεμάτη ολόκληρη η γη και όχι μόνο ο μικρόκοσμος μας. Για την Σμύρνη, την πόλη της Τουρκίας που μένει ο Yaşar Durmaz έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, αν και δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να πάμε. Δείτε ΕΔΩ καθώς, στόχος μας είναι να γνωρίσουμε όσο περισσότερα μέρη του κόσμου, μπορούμε. Δείτε κι αυτό ΕΔΩ.

durmaz2.240522
Θα συνεχίσουμε λοιπόν να γράφουμε σ' αυτό το site, όσο η αφορμή με τα λουλούδια είναι εδώ... Κι όσο τα λουλούδια "κρατάνε" τη ζωντάνια τους, τόσο αυτά θα γίνονται όλο και πιο εντυπωσιακά, όλο και πιο όμορφα. Κάθε εποχή έχει πραγματικά υπέροχα πράγματα να μας δώσει. Ακόμα κι όταν, χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί, λόγω των οιώσεων της εποχής...

Durmaz3.060522

Ο Μανώλης Φωτόπουλος έβαλε μπροστά τον «Ηλεκτρικό»

Posted in Δημοσιογραφικά

Άργησε να φύγει ο πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων των ΗΣΑΠ και καλός φίλος Μανώλης Φωτόπουλος για διακοπές φέτος. Θα πήγαινε στον Μύτικα, αλλά μια το ένα, μια το άλλο πρόβλημα, έμεινε περισσότερο πίσω για δουλειές.

Πήγε όμως… Και μέσα στην ξεκούραση του τα κατάφερε και ολοκλήρωσε την ύλη για το καινούριο φύλλο τ. 86 του «Ηλεκτρικού», της διμηνιαίας εφημερίδας που βγάζουμε μαζί, εδώ και δεκαπέντε χρόνια.

Το απογευματάκι της Κυριακής με πήρε τηλέφωνο να το βάλω στον προγραμματισμό των εργασιών μου για την καινούργια εβδομάδα.

Δεν «κωλώνει» ο Μανώλης, ούτε μπροστά σε εθνικές εκλογές, ούτε σε τίποτα. Αντίθετα, αυτός ο τόσο ενεργητικός άνθρωπος μου σχολίαζε την ομιλία του Καραμανλή και τη συνέντευξη του στη Θεσσαλονίκη με επιχειρήματα που θα ζήλευαν πολλοί επαγγελματίες δημοσιογράφοι.

Έμπειρος, μια ζωή στην παραγωγή με ουσιαστική δράση, όσο οι δυνάμεις του τον υποστηρίζουν είναι στις επάλξεις διατηρώντας ένα πολύ ζωντανό σύλλογο συνταξιούχων που θα τον ζήλευαν πολλοί εν ενεργεία…

Θυμάμαι όταν με κάλεσε στα γραφεία του συλλόγου του να μιλήσουμε για την έκδοση εφημερίδας. Έλαμπαν από τον ενθουσιασμό για το εγχείρημα τα μάτια του…

Έτσι λάμπουν ακόμα, δεκαπέντε χρόνια μετά. Οι συνάδελφοί του κάθε δυο χρόνια που γίνονται εκλογές τον τιμούν με την ψήφο τους. Αδιάλειπτα πρόεδρος με ποσοστά εκλογής που θυμίζουν… δικτατορία. Αλλά τίποτα δεν χαρίζεται… Ότι έχει κερδίσει ο Μανώλης, το’ χει πετύχει με το σπαθί του με τη δουλειά του, με τη συνεπή στάση του και συμπεριφορά του στο συνδικαλιστικό στίβο. Κι έτσι βάζουμε μπροστά τον «Ηλεκτρικό» τ. 86. Ήδη χθες πήρα σχεδόν όλη την ύλη και πρόλαβα να πάω στο τυπογραφείο τις 5 από τις 12 σελίδες. Σήμερα τις υπόλοιπες…

Ήταν μόνο κάτι ψιχάλες χθες τ’ απόγευμα…

Posted in Επικαιρότητα

Δεν της βγήκε τελικά η πρόβλεψη της ΕΜΥ για τον καιρό. Μπορεί όντως το βραδάκι να είχαμε βροντές και αστραπές, μπορεί να είδαμε και μερικές ψιχάλες λίγο πριν και με την επιστροφή από τη βραδινή βόλτα μας, αλλά δεν ήταν κι αυτός ο «χαλασμός κόσμου», το απότομο χειμωνιάτικο γύρισμα του καιρού που έλεγαν…

Μάλλον προς φθινοπωρινός φέρνει ο καιρός. Και καλύτερα. Βαρεθήκαμε πια τόσες ζέστες. Λίγη δροσιά τη χρειαζόμαστε όπως και να το κάνουμε για να ξεκινήσει η βδομάδα με… λιγότερα προβλήματα…

Γάμος αλλά… ελληνικά στην Αθήνα του 2009

Posted in Επικαιρότητα

Η άμαξα κάτω από την πολυκατοικία, στο κέντρο της Αθήνας, στον Κολωνό, περιμένει να πάρει το γαμπρό για την εκκλησία...

Το μόνο που δεν περίμενα να δω ήταν αυτό Απόγευμα Κυριακής γύρω στις 6 και κάτω από την Πολυκατοικία έχει παρκάρει μια… άμαξα στολισμένη με ένα άλογο. Γάμος, είπα και… «καραδοκούσα» με το κινητό τηλέφωνο – φωτογραφική μηχανή να απαθανατήσω τη στιγμή.

Αλλά ήρθαν αλλιώς τα πράγματα. Ή αλλιώς μας τα λένε στις ταινίες όπου βλέπουμε ανάλογα πράγματα. Στην άμαξα ανέβηκε ο γαμπρός κρατώντας μια ανθοδέσμη με όμορφα λευκά τριαντάφυλλα.και δίπλα του κάθισαν οι γονείς του.

Η άμαξα στολισμένη με λουλούδια και μια κόκκινη κορδέλα στον ιστό ξεκίνησε στο στενό (για ποια εκκλησία, δεν ξέρω…) και πίσω τους ακολουθούσαν μερικά αυτοκίνητα. Ούτε κόρνες, ούτε τίποτα…

Ύστερα από λίγο ξαναγύρισε να πάρει τη νύφη με τον πατέρα της. Να την παραδώσει στον γαμπρό. Όμορφο ήταν…

Για δες πώς γίναμε στην απάνθρωπη πόλη… Γάμος γίνεται κι ούτε που ξέρουμε για ποιον πρόκειται. Ούτε πρόσκληση πήραμε για μια τέτοια όμορφη στιγμή… Κι όμως από την πολυκατοικία μας βγήκαν (ή από τη διπλανή;). Και ζω σχεδόν ενάμισι χρόνο εδώ…

Συμβαίνουν αυτά, δυστυχώς. Χάνονται οι κοινωνικές σχέσεις, άντε δυο τρεις κοντινοί συγγενείς κι αυτό ήταν…


Η νύφη έτοιμη να αναχωρήσει για την εκκλησία πάνω στην άμαξα. Ασυνήθιστο γεγονός στην Αθήνα του 2009... Η φωτογραφία τραβηγμένη από το μπαλκόνι μου...


Κι ο Μπάμπης έκανε το δεύτερο παιδί του…

Το μήνυμα ήρθε στο κινητό μου την Κυριακή στις 3.44 το μεσημέρι: «Νικόλα να μας ζήσει. Πήγαν όλα καλά». Λιτό και περιεκτικό. Το περίμενα αυτό το μήνυμα. Ο Μπάμπης, ο συνάδελφος στην ύλη των αθλητικών της «Κ» γέννησε το δεύτερο παιδί του.

Με προγραμματισμένο ραντεβού στο μαιευτήριο από το Σάββατο περίμενε απλά την ώρα που θα συνέβαινε. Και πήγαν όλα καλά. Και πολύ το χάρηκα που, ανθρώπινα, με θυμήθηκε σε μια όμορφη ώρα της ζωής του.

Γιατί σε τούτο το τόπο μόνο για… παρατηρήσεις και για αναζήτηση ευθυνών παίρνουμε πια τηλέφωνο. Τα καλά τα θεωρούμε αυτονόητα και τα… προσπερνούμε.

Να σου ζήσει Μπάμπη μου το νέο μέλος της οικογένειας σου!

Ένα ουζάκι ακόμα στην υγεία μας...

Posted in Τα δικά μου

Ένα πράγμα που μ' αρέσει ιδιαίτερα το καλοκαίρι κι ας μη μου κάνει πάντα καλό, λόγω ζαχάρου, είναι το ουζάκι. Με μια μικρή ποικιλία για να μην είναι ξεροσφύρι και δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα στον κόσμο.

Καθώς «φεύγεις» στην αλήθεια του Πλωμαρίου είναι υπέροχο να νιώθεις τη χαλάρωση να απλώνει μέσα από το αίμα σε όλο το σώμα σου. Λέω πως είναι, ίσως, η καλύτερη εφεύρεση του ανθρώπου για να κάνει τη ζωή του πιο ποιοτική.

Λένε πως οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς στις αμαρτίες. Αν έτσι συμβαίνει και είναι αλήθεια αυτό, η δική μου αμαρτία είναι το καλοσερβιρισμένο με αγάπη ούζο. Η γεύση του γλυκάνισου και η μυρωδιά του είναι με ταξιδεύει. Καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο αλκοολούχο ποτό.

Το ήπιαμε πάλι το μεσημέρι της Κυριακής, λίγο πριν από το μεσημεριανό φαγητό, στη Στεμνίτσα. Μ' αρέσει κάτω από τον ίσκιο των δέντρων του «Καθολικού». Ήταν και οι βροντές, οι δυνατές βροντές και οι αστραπές που έδειχναν ότι κάπου κοντά έβρεχε. Τελικά έβρεχε στο Ελληνικό. Το διαπιστώσαμε με την επιστροφή.

Το ούζο είναι βάλσαμο. Μαλακώνει τις πληγές και δημιουργεί προϋποθέσεις ανάκαμψης. Άσε που οδηγεί στο κρεβάτι με βεβαιωμένη τη θέση ότι σε λίγο θα αφήσει τα του κόσμου αυτού και θα οδηγηθεί στα όνειρα και σε κόσμους μαγικούς.

Μ' αρέσει. Το είπα και το εννοώ. Τις μικρές δικές μου ώρες είναι ωραίο να «φεύγω» από τα προβλήματα της μέρας με ένα ουζάκι παραπάνω. Κι είναι κι η παρέα και οι κουβέντες που θα κάνει κάθε γουλιά να μετράει σαν να 'ναι γιατρικό. Τι συνταγές τώρα και ιατρικές συμβουλές... Η πρακτική καμιά φορά φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα. Αρκεί να έχουμε μάτια και μυαλό να τα δούμε. Γι' αυτό ανάμεσα στ' άλλα θαρρώ πως είναι όμορφο το καλοκαίρι. Γιατί, είτε το θέλουμε, είτε όχι, οι στιγμές ανεμελιάς είναι αρκετές...

  • Το κείμενο αυτό γράφτηκε την περασμένη Κυριακή όταν είχαμε κατέβει στο Ελληνικό να πάρουμε τον Λάμπρο. Ελεγα μια μέρα από τις επόμενες θα το "ανεβάσω". Αλλά ήταν τόσο κατεγιστικές οι εξελίξεις και τόσα τα θέματα που μόλις σήμερα κατέφερε να πάρει σειρα. Κι αυτό επειδή πάντα το ούζο είναι σ' αυτά που μ' αρέσουν...

Χειμωνιάζει απότομα; Προειδοποίηση από ΕΜΥ

Posted in Επικαιρότητα

Αλλάζει το σκηνικό του καιρού από σήμερα Κυριακή, με ισχυρές βροχές και καταιγίδες στα βόρεια της χώρας, αλλά και στην Αττική, ενώ οι άνεμοι θα φτάσουν στο Αιγαίου ακόμη και τα οκτώ μποφόρ. Κατακόρυφη πτώση της θερμοκρασίας.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με έκτακτο δελτίο επιδείνωσης καιρού από την ΕΜΥ, σήμερα Κυριακή ισχυρές βροχές και καταιγίδες θα εκδηλωθούν στην κεντρική και ανατολική Μακεδονία και τις βραδινές ώρες στη Θεσσαλία και το βορειοδυτικό Αιγαίο.
Αύριο Δευτέρα και την Τρίτη ισχυρές βροχοπτώσεις αναμένεται να σημειωθούν και στην Αττική, στην Εύβοια και πιθανόν στην Πελοπόννησο, τη Θράκη και το βορειοανατολικό Αιγαίο.
Οι άνεμοι θα ενισχυθούν, φτάνοντας ακόμη και τα 8 μποφόρ στο Αιγαίο, ενώ η θερμοκρασία θα σημειώσει κατακόρυφη πτώση, 8-10 βαθμούς κατά τόπους.

Για την ώρα πάντως το μόνο που βλέπουμε στην Αθήνα τουλάχιστον είναι μια κουφόβραση άλλο πράγμα...

Newsroom ΔΟΛ

Ωρα για λίγο καλωπισμό... Κουρευτήκαμε!

Posted in Τα δικά μου

Στο κουρείο με τον Λάμπρο ολοταχώς... Κοντά δυο μήνες είχαμε να συναντήσουμε κουρέα. Η τελευταία φορά που το έκανα ήταν τις πρώτες μέρες που κατεβήκαμε για διακοπές στο χωριό, τον Ιούλιο, στον Σταύρο τον παλιό και μεγάλο σε ηλικία κουρέα του Θραψανού. Την ιστορία σας την είχα περιγράψει, τότε, στο Blog.

Έκτοτε τα μαλλιά (όσα, τελοσπάντων, υπάρχουν...) μεγάλωσαν και ήταν η ώρα τους να κοπούν. Στριμώξαμε κι αυτή την υποχρέωση ανάμεσα στις άλλες δουλειές (στον ελεύθερο χρόνο του Σαββάτου) λαϊκή, ΙΚΕΑ, εφημερίδες για διάβασμα...

Είχαμε καιρό να πάμε στο κομμωτήριο του Γιώργου και της Όλγας στην πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου. Και είχε κίνηση Σαββατιάτικα. “να μου έρθετε μετά τις 2” μου ειπε στο τηλέφωνο όταν του ανακοίνωσα την πρόθεσή μας να πάμε για κούρεμα. Πήγαμε δύο και είκοσι και περιμέναμε και κοντά μια ώρα μέχρι να ξελασκάρουν η Σίλβια με την Αθηνά που μας κουρεύουν...

Τα σχόλια για το ύψος του Λάμπρου πολλά. Στους δυο – τρεις μήνες που είχαν να τον δουν, ο μικρός είχε “φύγει” κοντά 30 πόντους πάνω. “Ευτυχώς που τον πήρε η Αθηνά” είπε η Σίλβια κοντούλα καθώς είναι και συμπλήρωσε “δεν ξέρω πώς θα τον έφτανα να τον κουρέψω”...

Ενα πολιτικό βίντεο, παλιό, αλλά καλό...

Posted in Επικαιρότητα

Μέρες "ευαίσθητες" στα της πολιτικής. Ψάχνοντας το πρωί στο internet είδα στο Troktiko αυτό το βίντεο. Είναι ένα απόσπασμα από την ελληνική ταινία "Περιμένοντας τις γυναίκες" και πρωταγωνιστούν οι Μπουλάς, Ζουγανέλης και Μπακιρτζής από του "Χειμερινούς Κολυμβητές". Τρεις τραγουδιστές που όμως έχουν κάνει καριέρα και ως ηθοποιοί πάιζουν, αλλά σημασία έχει να δούμε τι λένε και πώς το λένε. Και, ρε γαμώτο, σαν μην πέρασε μια μέρα... Κι ας έχει γίνει η ταινία 20 χρόνια πριν...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA