Δωρεάν θα είναι οι μετακινήσεις των πολιτών που θα χρησιμοποιήσουν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς της Αθήνας, από το πρωί σήμερα Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ημέρας Χωρίς Αυτοκίνητο. Για το Μετρό και τον Προαστιακό. Η δωρεάν μετακίνηση θα ισχύει μέχρι το σταθμό "Κορωπί" και για τον Προαστιακό μέχρι το σταθμό "Μαγούλα".
Ο ΟΑΣΑ καλεί τους Αθηναίους να αφήσουν το αυτοκίνητό τους στο σπίτι και να μετακινηθούν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ώστε να γνωρίσουν τις νέες αναβαθμισμένες υπηρεσίες που προσφέρουν.
Σύμφωνα με τον ΟΑΣΑ:
• Στην πλειονότητά τους οι λεωφορειακές γραμμές μετατρέπονται σε τροφοδοτικές των μέσων σταθερής τροχιάς (μετρό, ηλεκτρικός, προαστιακός, τραμ
• Αποσυμφορείται από αφετηρίες το κέντρο της Αθήνας.
• Ενισχύονται οι δημοτικές και ιδρύονται νέες διαδημοτικές γραμμές.
• Έχουν τεθεί σε κυκλοφορία 300 νέα λεωφορεία νέας αντιρρυπαντικής τεχνολογίας και αναμένονται άλλα 200.
• Από την 1η Μαΐου ισχύει το νέο μειωμένο εισιτήριο για τις ηλικίες άνω των 65 ετών και για μαθητές και σπουδαστές ΙΕΚ και Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών.

Θα προσπαθήσουμε, μια μέρα το χρόνο, να κάνουμε χωρίς το αυτοκίνητό μας ή έχουμε τόση εξάρτηση πια;

Οι πρώτες αλλαγές άρχισαν να φαίνονται μετά τις συναντήσεις της Παρασκευής με τα παιδιά της Συντακτικής Ομάδας του “Μηνύματος”. Ο νέος χώρος στο διαδίκτυο υπάρχει και λειτουργεί ήδη. Δείτε ΕΔΩ τον παλιό κι ΕΔΩ των καινούριο που στήθηκε με πολύ αγάπη και διάθεση για προσφορά από την Γλυκερία, όταν ο διαδικτυακός μας χώρος “περνούσε” τα δύσκολα με τις ξαφνικές αλλαγές τον φετινό Ιούλιο.

Με τον καιρό θα τον “ζεστάνουμε” με ουσιαστική ενημέρωση και θα του δώσουμε την πλήρη εικόνα όλης εκείνης της ξεχωριστής δουλειάς που κάνουμε στην περιοχή μας.

Διότι εδώ είναι το ζητούμενο που μας έχει απασχολήσει έντονα και στις δύο συναντήσεις της Συντακτικής Ομάδας. Το “Μήνυμα” θα παραμείνει η σχολική εφημερίδα που άνοιξε τα φτερά της στην κοινωνία ή θα μετεξελιχθεί στο έντυπο που θα εκφράζει την κοινωνία και θα προβάλλει τα προβλήματα και τις δράσεις της, ενώ θα έχει πάντα διαθέσιμο χώρο και σελίδες στη σχολική κοινότητα και βεβαίως στα δημοτικά 144 – 163 απ' όπου και ξεκίνησε;

Ο προβληματισμός δεν είναι καθόλου τυχαίος. Τα παιδιά της βασικής ομάδας που έκαναν το πρώτο βήμα ια την έκδοσή της, ένας – ένας φεύγουν από το σχολείο. Τα παιδιά τους τελειώνουν, πάνε γυμνάσιο, άλλοι τόποι, ίδια προβλήματα, άλλος τρόπος προσέγγισης μέσα από τους Συλλόγους Γονέων...

Δύο μόνο έχουν μείνει πίσω κι αυτοί μέχρι την ολοκλήρωση της φετινής χρονιάς. Του χρόνου το Σεπτέμβρη θα έχουμε εκλογές για νέα Δ. Σ. στους Συλλόγους Γονέων. Και ο ποιος εγγυάται ότι οι νέοι που θα έρθουν θα έχουν την ίδια διάθεση για προσφορά, την ίδια αγάπη, τα ίδια όνειρα για να ανασκουμπωθούν και να ρίξουν δουλειά γι' αυτό το έντυπο; Εξάλλου στο πέρασμα των χρόνων αυτή η προσπάθεια από μόνη της ανέπτυξε μια δυναμική που την έβγαλε ουσιαστικά από τα στενά περιθώρια του σχολείου.

Έτσι ενσωματώθηκα κι εγώ στην Ομάδα, αν και από άλλο σχολείο γονιός. Και στο μεταξύ με το σεβασμό στη διαφορετικότητα κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των κατοίκων και να καλύψει ένα μεγάλο κενό που υπάρχει, έτσι κι αλλιώς, στην ουσιαστική ενημέρωση των κατοίκων της περιοχής μας για τις δράσεις που αναπτύσσονται. Μήπως το ίδιο δεν έχουμε διαπιστώσει και στον Πλάτωνα και συζητάμε την έκδοση εφημερίδας από τον Μάιο; Δεν μπορεί κάτι καλό θα βγει από αυτή τη δημόσια διαβούλευση...

Συνεχίζει να μου φαίνονται μουντές και άχρωμες τούτες οι εκλογές που μόνο τις ανάγκες του κόσμου δεν εξυπηρετούν. Οι πολίτες θέλουν την αλλαγή, αλλά όχι μια εναλλαγή προσώπων στη διαχείριση της εξουσίας. Αυτό ούτε τους ενδιαφέρει, ούτε τους αφορά. Αλλαγή στις πολιτικές ζητούν, μια σιγουριά για το αύριο.

Αντ’ αυτού ακούν από τα ΜΜΕ μόνο αρνητικές πολιτικές διαφημίσεις. Απουσιάζουν οι προτάσεις, οι εποικοδομητικές σκέψεις, οι διαφορετικές πολιτικές που θα τονώσουν την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο.

Χωρίς να το θέλει σταματά στα περίεργα ψηφοδέλτια που θα βρει στις κάλπες και το… γυρίζει στην πλάκα. «μάλλον αυτές τις εκλογές θα ψηφίσω Κ.Ο.Τ.Ε.Σ.» ακούω και λένε δίπλα μου. Γελάω. Αλλά γρήγορα διαπιστώνω πως πρόκειται για πολιτικό κόμμα. Τι σημαίνουν τα αρχικά του. Ιδού:

Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση (Κ.Ο.Τ.Ε.Σ.) (Ν. Λούβρος)
Ένα κόμμα που προτάσσει αυτό που εν τέλει πουλάνε όλοι: φούμαρα! Οι Κ.Ο.Τ.Ε.Σ. του Νίκου Λούβρου, κατοχυρώθηκαν στον Άρειο Πάγο μια ημέρα πριν την απαγόρευση του καπνίσματος και αποτελούνται αποκλειστικά από καπνιστές, που θεωρούν εαυτούς θύματα: «Η πολιτική ορθότητα θέλει να μεταμορφώσει τους μη καπνιστές σε αντικαπνιστές: σε μισαλλόδοξους φορείς αστυνόμευσης και καταστολής της διαφορετικότητας, σωφρονισμού όσων αποκλίνουν από τον "ίσιο δρόμο" της πολιτικής ορθότητας.»

Τώρα θα μου πείτε "εντάξει το καλαμπούρι", αλλά η πολιτική, έτσι τουλάχιστον όπως την έμαθε η γενιά μου, είχε κάτι πιο σοβαρό. Είναι δυνατόν ο Αρειος Πάγος να εγκρίνει τέτοιου είδους ψηφοδέλτια;

Κι όμως είναι. Οι Κ.Ο.Τ.Ε.Σ θα κατεβάσουν συνδυασμούς κι ας έχω την αίσθηση ότι προσπαθούν να γελοιοποιήσουν το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Εχουν και Blog. Δείτε τους ΕΔΩ.

Κατά τα άλλα απόψε το βράδυ στις 8.00 θα φάμε στη μάπα το… φοβερό ντιμπέιτ των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων που θα μας λύσει όλες τις απορίες για τις επερχόμενες εκλογές του Οκτώβρη. Ψυχραιμία, δεκαπέντε μέρες έμειναν…

Χαλαρώστε και δείτε την Ευρώπη από ψηλά!

Χαρά στο κουράγιο σου Γιώργο Κρικώνη που σε τέτοιες εποχές μου στέλνεις τέτοια υπέροχα PPS. Ταξιδιωτικές εικόνες από ψηλά. Για να γνωρίσουμε όμορφα μέρη και της Ελλάδας και της Ευρώπης. Ευχαριστώ από καρδιάς. Πατήστε ΕΔΩ για να το απολαύσετε κι εσείς.

Είτε μας αρέσει, είτε όχι, οι μέρες είναι μέρες εκλογών. Κι όταν τα μεγάλα και παχιά λόγια περισσεύουν καλό είναι να θυμόμαστε μερικά πράγματα...

Δείτε σ' αυτό το βίντεο που βρήκα στο Press-Gr και το αναδημοσιεύω εδώ, μαζεμένες 10 αλήθειες και ψέματα, στο πλαίσιο της εκπομπής της Μανωλίδου στον ΑΝΤ1 που “τάραξε” τα νερά την περσινή σεζόν.

Χωρίς σχόλια. Διότι η στοιχειώδης πολιτική συγκρότηση επιβάλει να γνωρίζουμε πράγματα και καταστάσεις που έχουμε βιώσει ως πολίτες.

Ενα όμορφο τραγούδι γεμάτο ευαισθησία για τον Σεπτέμβρη, που πάντα μου άρεσε, του Παντελή Θαλασσινού... Έτσι για να ξεφύγουμε λίγο από τη μιζέρια των εκλογών...

Στο ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετάνια” μαζεύονταν οι μεγαλοδημοσιογράφοι – βεντέτες των καναλιών που θα πάρουν μέρος στο αυριανό ντιμπέιτ με τους έξι αρχηγούς πολιτικών κομμάτων. Το “Μεγάλη Βρετάνια”, πεντάστερο, στην πλατεία Συντάγματος, απέναντι από τη Βουλή, έχει ανάλογη αίγλη, χλιδή και πολυτέλεια για να μπορούν οι τηλεπερσόνες μας να έχουν κάτι... αντάξιο του ύψους και των απαιτήσεων τους.

Εκεί συντάσσουν τις επιστολές που στέλνουν στο πολιτικά κόμματα και... απειλούν ότι δεν θα πάρουν μέρος στο πανηγυράκι που τους υπαγορεύουν τι θα πουν και πώς θα το πουν, εκεί αποφασίζουν ότι οι όροι τελικά είναι υπέρ τους και θα πάνε...

Θέατρο του παραλόγου, στο “Μεγάλη Βρετάνια”, ένα ξενοδοχείο που δεν έχει περάσει τις πόρτες του, ούτε σαν επισκέπτης, το 90% του ελληνικού λαού και ούτε πρόκειται να το περάσει ποτέ στη ζωή του.

Αλλά, πρέπει να το πούμε αυτό, χαλαρώσαμε τώρα μετά τη “θετική” εξέλιξη που είχαμε για το “μεγάλο” ντιμπέιτ. Είναι “κατάκτηση” ο μεγαλύτερος χρόνος για ερωτήσεις (από 20'' σε 30'') και η δυνατότητα follow up εκ μέρους των δημοσιογράφων. Και δεν ντρέπονται καθόλου που θα ταλαιπωρήσουν επί ένα τρίωρο και πλέον τον ελληνικό λαό με τις ανοησίες τους...

Αμερικανόφερτες σαχλαμάρες είναι όλα αυτά. Και φυσικά δεν βοηθούν πουθενά πέρα από λίγο κους κους και τηλεθέαση των καναλιών αφού στις 8.00 θα έχουμε διακαναλική σύνδεση. Να τους χαιρόμαστε τέτοιους μεγαλοδημοσιογράφους!

Ενα μικρό τρέιλερ της ταινίας που αξίζει να δείτε. Οι αλήθειες του βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι...

Είναι κάποιες στιγμές που το χρειαζόμαστε. Πρέπει να φύγει από πάνω μας όλη η ένταση της εβδομάδας και τότε ένα σινεμαδάκι είναι το καλύτερο... γιατρικό.

Είδαμε χθες το “Η αγάπη θέλει το χρόνο της” με τους Ααρον Εκχαρτ και Τζένιφερ Ανιστον. Ένα αξιοπρεπέστατο ρομαντικό δράμα, όπου ο Μπερκ Πρέστον, έχοντας χάσει τη γυναίκα του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, έχε βαλθεί να κάνει σεμινάρια αισιοδοξίας (στην Αμερική του 2009 όλα μπορούν να συμβούν...) σε ανθρώπους που έχουν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα, ενώ τα σχετικά βιβλία του τον έχουν κάνει ανερχόμενο αστέρι με τον ατζέντη του να προσπαθεί να τον βγάλει στην όλη κούρσα της μπίζνας. Σε ένα σεμινάριο σε ξενοδοχείο γνωρίζεται με την ανθοπώλισσα Ελόιζα η οποία βλέπει ότι είναι ψεύτικη η “νίκη” του απέναντι στο πένθος και τις τύψεις. Η αρχή ενός έρωτα..

Καλά στημένη ταινία με πολλά σημεία αλήθειας από τη ζωή και στιγμές που αξίζει σαν άνθρωποι να τις αντιμετωπίσουμε με το κεφάλι ψηλά.

Ενθαρρυντικό ότι στα Village Cinemas του Ρέντη που πήγαμε ήταν πολλοί οι νέοι. Το Σαββατόβραδο βγαίνουν. Και ξεκινούν από κεί για να συνεχίσουν αλλού...