Συγκέντρωση στη γειτονιά και συζήτηση με τη συναγωνίστρια Ματίνα Παπαχριστούδη που είναι υποψήφια στην Α’ Αθήνας με το ψηφοδέλτιο του ΑΝΤΑΡΣYΑ. Και επειδή στη γειτονιά έχουμε κι άλλους δραστήριους στα κοινά να αναφέρουμε ότι με το ΚΚΕ (μ-λ)  στην Α’ Αθήνας κατεβαίνει ο καλός φίλος και συναγωνιστής Δημήτρης Νέζης. Να τους θυμηθούμε την ώρα της κάλπης.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 26/09/2009

Δεν ξέρω πόσοι από σας που διαβάζετε αυτές τις γραμμές παρακολουθήσατε την εβδομάδα που μας πέρασε το ντιμπέιτ των έξι πολιτικών αρχηγών και την επομένη την τηλεμαχία των δύο μεγάλων… Πόσοι αντέξατε αυτό το πολύωρο «πακεταρισμένο» είδος ενημέρωσης που ξεπατικώσαμε από τους Αμερικανούς πρωτοπόρους τους είδους;

Βαρύ ήταν το φορτίο. Κουραστικές οι μεταδόσεις. Και αφόρητα πληκτικές. Τίποτα καινούριο δεν βγήκε. Ότι είπαν το ξέραμε. Στιλιζαρισμένοι μπροστά στο φακό είπαν τις προετοιμασμένες απαντήσεις τους, αδιάφορο ποια ήταν η ερώτηση.

Κι αυτοί οι δημοσιογράφοι… Κάθε φορά λένε πως δεν θα ξαναγίνουν γλάστρες στο σκηνικό και κάθε φορά διαγκωνίζονται για το ποιος θα πρωτοπάει… Όπου δημοσιογράφοι λογίζονται πια οι αναγνωρίσιμοι τηλεοπτικοί αστέρες. Κι εδώ που τα λέμε ποιος σοβαρός αρθρογράφος εφημερίδας θα έπαιρνε μέρος σ’ αυτό το στημένο καραγκιοζιλίκι που δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα σε κανένα;

Ενδιαφέρον είχαν οι έρευνες τις επόμενες ημέρες στις εφημερίδες όπου ερωτώνται πολίτες αν επηρεαστήκαν καθόλου από τα ντιμπέιτ, αν δηλαδή μπορεί να αλλάξει η πίστη τους σε κάποιο πολιτικό σχηματισμό και να θεωρήσει ότι πρέπει να ρίξει άλλο ψηφοδέλτιο στην κάλπη από αυτό που είχε εξ’ αρχής επιλέξει. Ουδείς προβληματίστηκε και άλλαξε στάση.

Παρ’ όλα αυτά «παλικαράδες» παπαγάλοι από τα γαλάζια πολιτικά χαλκεία επέμεναν να… διαρρέουν δήθεν αξιόπιστες πληροφορίες για κλείσιμο της ψαλίδας και για την άρνηση του Γ. Α. Παπανδρέου να πάει σε νέα τηλεμαχία με τον Κ. Καραμανλή επειδή «φοβάται».

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ροκανίζουν το χρόνο μέχρι την άλλη Κυριακή που θα προσέλθουμε στις κάλπες για να ασκήσουμε τα εκλογικά μας δικαιώματα.

Και στο μεταξύ εκείνοι που έχουν ρίξει τα πάντα στη μάχη στο λίγο χρόνο που έχουν στη διάθεσή τους, είναι οι υποψήφιοι βουλευτές. Με φυλλάδια, αποστολή SMS, με γραφεία, συνεργάτες και τηλέφωνα προσπαθούν να έρθουν σε επαφή με τους ψηφοφόρους τους. Και πάνω στο άγχος τους να εκλεγούν κάνουν και το λάθος σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν ούτε κατ’ όψη, να απευθύνονται με τέτοια οικειότητα ως να ήταν φίλοι από πάντα…

Ξέρετε, τα χρόνια αλλάζουν τους ανθρώπους. Δεν είμαστε στον καιρό των απόλυτων πελατειακών σχέσεων. Σήμερα υπάρχουν άπειρες πηγές πληροφόρησης για όσους έχουν διάθεση να μάθουν. Και είναι οδυνηρό για τους πολιτικάντηδες, αλλά οι ψηφοφόροι είναι σε θέση να αναγνωρίσουν πια αυτούς που προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο του. Κι όταν θα ανοίξει η κάλπη θα το διαπιστώσουν…

Στις συγκεντρώσει σου χτυπούν την πλάτη και σου υπενθυμίζουν την παρουσία τους. Αλλά δεν αρκεί αυτό. Υπάρχει δυσκολία να πείσεις ότι μπορείς να φέρεις αληθινή αλλαγή. Διότι το έργο το έχουμε ξαναδεί. Και σε πιο ισχυρή βερσιόν.

Πώς θα ξεχάσουμε όλα όσα ζήσαμε και που μας έφεραν πολύ πίσω κοινωνικά; Και μόνο ότι απαξιώθηκε το κοινωνικό και συνδικαλιστικό κίνημα έχει βαριά ευθύνη το ΠΑΣΟΚ.

Έρχονται βέβαια με νέα πρόσωπα να πουν ότι είναι σε θέση να φέρουν την αλλαγή. Αλλά αναρωτιέμαι αν είναι θέμα προσώπων ή πολιτικών η ρύθμιση θεμάτων προς το συμφέρον των πολιτών στα μεγάλα πολιτικά ζητήματα και την οικονομία. Και σε τούτη τη χώρα μπαφιάσαμε να ακούμε μεγάλα λόγια. Έργα χρειαζόμαστε, αυτά θέλουμε να δούμε.

Το ζητούμενο είναι να πιστέψουμε, πέρα από τους πολιτικούς σχηματισμούς, που ζητούν την ψήφο μας στις εκλογές της 4^ης Οκτώβρη, στα κοινωνικά ζητήματα και τους αγώνες της γειτονιάς. Εκεί που ζούμε, αναπνέουμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Εκεί που η ανάσα μας μετράει κάθε μέρα και περισσότερο. Εκεί είναι το συμφέρον μας, αυτό πρέπει να διατηρήσουμε ζωντανό ως κόρη οφθαλμού. Γιατί και μετά τις 5 Οκτώβρη εμείς και τα προβλήματά μας θα είμαστε εδώ. Άλλοι θα έχουν φύγει…