Κι ένα στιγμιότυπο ολίγον μεγάλο από τον ελληνικό κινηματογράφο για να γελάσουμε λίγο...

Άνοιξα σήμερα το e-mail μου και το είδα σταλμένο από τον καλό φίλο Κώστα Κίτσιο που φαίνεται πως επέστρεψε δριμύτερος από τις καλοκαιρινές εξορμήσεις του. Μια βόλτα στο Blog του με την καταγραφή των τόπων που πήγε φέτος θα σας πείσει. Το βάζω εδώ για να το μοιραστώ μαζί σας και για να σκάσει λίγο γέλιο στο χειλάκι σας:

Πολλοί / πολλές από εμάς κοιτάμε συνομήλικούς μας και σκεφτόμαστε : «Μα
δεν μπορεί να' ναι τόσο μεγάλος!». Αν σας έτυχε ποτέ, τότε θα εκτιμήσετε δεόντως το παρακάτω συμβάν:
Λέγομαι Λένα... και περίμενα στον προθάλαμο του οδοντίατρου που πρόσφατα μου είχανε συστήσει. Πρόσεξα το πτυχίο του, στην γωνιά του τοίχου, στο οποίο αναγράφονταν το πλήρες όνομά του, κλπ.
Ξαφνικά θυμήθηκα το ψηλό, καστανό, καλοφτιαγμένο παλικάρι με το ίδιο ονοματεπώνυμο, που είχα συμμαθητή στο γυμνάσιο - κάπου 40 χρόνια πίσω (και που για ένα φεγγάρι μάσαγα τα σίδερα για χάρη του )
Μπορεί να έχει σχέση μ' αυτόν εδώ τον τύπο; «Μπα, αποκλείεται» ,σκέφτηκα, άμα τον είδα. Τούτος εδώ ο μισοφαλακρός, ο κοιλαράς, μέσα στην ρυτίδα, παραήτανε γέρος για να ήτανε ο πρώην συμμαθητής μου.
Αφού μου εξέτασε τα δόντια, τον ρώτησα εάν είχε φοιτήσει, παρ' ελπίδα, στο γυμνάσιο των Ιωαννίνων.
- «Άκου τώρα ! Ασφαλώς και ήμουνα και σημαιοφόρος κάθε χρόνο» , μου είπε με περισσό καμάρι.
- Πότε αποφοιτήσατε; τον ρώτησα
- Το 1962 μου απάντησε - Γιατί με ρωτάτε;
- Γιατί ήσασταν στη τάξη μου!!!!
Με κοίταξε προσεκτικά και όλο και πιο κοντά και κατόπιν, αυτός ο κακομούτσουνος σκατόγερος, ο φαλάκρας, κοιλαράς, σταφιδιασμένος καραμαλάκας, με ρώτησε :
Τι μάθημα διδάσκατε;

Ο καιρός θέλει και επιβάλει να δούμε με περισσότερη προσοχή την ασφάλεια της μηχανής και φυσικά τη δική μας στους δρόμους. Αρκετά χιλιόμετρα κάνω κάθε μέρα λόγω της δουλειάς μου και αυτό αποτελεί προτεραιότητα.

Έτσι χθες άλλαξα και τα δυο λάστιχα της VESPAS με αφορμή το προγραμματισμένο σέρβις των 45.000 χιλιομέτρων. Την πήγα το πρωί στο συνεργείο και το μεσημέρι ήταν έτοιμη να την πάρω για τη δουλειά μου.

Όταν συμβαίνει αυτό, ο Λευτέρης Θεοδωράκης, ο άνθρωπος από τον οποίο την αγόρασα τη μηχανή πριν πέντε χρόνια καινούρια, είναι αυτός που το συνεργείο του κάνει το σέρβις.

Χρειάζονται κι αυτά, αν δεν θέλουμε να μας αφήσουν τα μηχανήματα κάποια στιγμή στους δρόμους…

Το απόσπασμα αυτό στο βίντεο είναι από μια ταινία που περιγράφει τις τελευταίες ώρες του Χίτλερ πριν την οριστική κατάρρευση του. Και είναι το αγαπημένο όσων θέλουν να κάνουν ένα δικό τους σενάριο βάζοντας λόγια στο στόμα του πρωταγωνιστή που καταρρέει μπροστά στους στενούς συνεργάτες του.

Εδώ, σ’ αυτή την εκδοχή έχουμε ένα πολιτικό – προεκλογικό βίντεο. Το ίδιο, ακριβώς, το είδα τις τελευταίες πέντε μέρες με σενάριο που αφορά στα προβλήματα του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού και του Σισέ, αλλά και τη φιλική ήττα του Ολυμπιακού 5-0 από τον Εργοτέλη.

Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που διαθέτουν χρόνο και φαιά ουσία για να… πατούν πάνω στις συγκεκριμένες εικόνες και να δημιουργούν τη δική τους ιστορία.

Χαλαρώστε τώρα, καθίστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας και δείτε την πολιτική εκδοχή του. Άσε που λέει και μεγάλες αλήθειες, λίγο – πολύ, γνωστές σε όλους…

Δεν ξέρω αν επιστρέψουν οι ζέστες, αλλά οι θερμοκρασίες έξω θυμίζουν πραγματικά φθινόπωρο. Μια κάποια ψυχρούλα τέτοια που το πρωί και το βράδυ να χρειάζεσαι πια σακάκι γιατί το κοντομάνικο δεν φτάνει και αρχίζεις να… κρυώνεις.

Εντάξει στο σπίτι θέλει καιρό για να το νοιώσεις το κρύο, αλλά το φθινόπωρο μας έκανε πια για τα καλά την εμφάνισή του. Λίγο πριν πάμε στο σχολείο για το ξεκίνημα της νέας χρονιάς. Λίγο πριν ξαναβρεθούμε (αυτή την Παρασκευή στις 8 είναι το πρώτο ραντεβού για το «Μήνυμα» στα 144-163 δημοτικά σχολεία) για να συζητήσουμε τα επόμενα μεγάλα σχέδια για τη σχολική χρονιά που ξεκινάει…

Δείτε κι αυτό το βίντεο με εικόνες και ήχο από πιάνο, όπως το είδαν οι ποιητές το φθινόπωρο. Έτσι να μπαίνουμε σιγά – σιγά στο κλίμα…

Όχι που τα άφηναν στην άκρη, μέρες που είναι…Εκλογές έχουμε σε λίγο και κάποιο άνοιξαν τα κιτάπια τους στις ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου όπου σατιρίζονται οι πολιτικοί και έβγαλαν ένα σωρό πράγματα. Κι επειδή αυτό το site είναι πολιτικοποιημένο τέτοια βιντεάκια θα τα αναδημοσιεύουμε εδώ στην πρώτη ευκαιρία, τουλάχιστον μέχρι τις 4 Οκτώβρη.

Ο κόσμος «κουράστηκε», απηύδησε με τους πολιτικούς και τους παλιτικάντιδες, δεν τους έχει και πολύ σε εκτίμηση. Το τελευταίο «χτύπημα» ήταν με τις μίζες της Siemens και η… διακομματική συγκάλυψή του έκανε ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Πολύ φυσιολογικά λοιπόν, να ξαναβλέπουμε Γκόρτσους και Μαυρογυαλούρους.

Για να θυμόμαστε πως κάπως έτσι ήταν πάντα οι πολιτικοί. Εμείς είμαστε ρομαντικοί και θέλαμε να βλέπουμε διαφορετικά…

Ακόμα και τώρα όταν βλέπω «παθιασμένους» ανθρώπους να τρέχουν να είναι υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια των κομμάτων, αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο. Κι επειδή αυτό είναι και δική τους απόφαση εμένα δεν μου πέφτει λόγος.

Ας είναι καλά οι άνθρωποι και ας το τολμούν, ιδιαίτερα οι νέοι που είναι μακριά από πολιτικά τζάκια και κληρονόμοι ονόματος. Δικαίωμά τους είναι.

Εσείς, αν θέλετε, πατήστε τον κένσορα, δεξιά στην μπάρα και ψηφίστε. Εδώ τουλάχιστον δεν θα μετανιώσετε για την ψήφο σας. Την επομένη των εκλογών η δημοσκόπηση θα «κατέβει» και το… πολύ – πολύ να… πανηγυρίσουμε αν «πέσουμε» κοντά στο πραγματικό ποσοστό που θα πάρουν τα κόμματα στην αληθινή κάλπη.

Πρώτη φορά τους δύο τελευταίους μήνες που έχω αρχίσει να «δουλεύω» καθημερινά αυτό το site είδα τον μετρητή επισκεψιμότητας να «χτυπάει» κόκκινο, για τα δικά μου δεδομένα. Διπλάσιες και τριπλάσιες οι είσοδοι από κάθε άλλη φορά έφτασαν αισίως τις 178. Σας άρεσαν λοιπόν και ο γάμος και η γέννηση του μωρού του συναδέλφου Μπάμπη.

Τα ανθρώπινα θέματα μετράνε… Ευτυχώς. Ενθαρρυντικό μου ακούγεται μέσα στο προεκλογικό τοπίο, όπου οι υποψήφιοι και ο περίγυρος τους ετοιμάζουν πυρετωδώς τα προεκλογικά του φυλλάδια στο δρόμο για τις κάλπες της 4^ης Οκτωβρίου.

Στο βάθος, όσο κι αν θέλουμε να παρουσιάζουμε ένα «σκληρό» πρόσωπο έχουμε τις ευαισθησίες μας. Και το παλεύουμε καθημερινά σε όλους τους τομείς. Ακόμα και μέσα από το internet, αφού κι εδώ έχει να κάνει με την επικοινωνία και την επαφή…