Δεν ξέρω αν επιστρέψουν οι ζέστες, αλλά οι θερμοκρασίες έξω θυμίζουν πραγματικά φθινόπωρο. Μια κάποια ψυχρούλα τέτοια που το πρωί και το βράδυ να χρειάζεσαι πια σακάκι γιατί το κοντομάνικο δεν φτάνει και αρχίζεις να… κρυώνεις.

Εντάξει στο σπίτι θέλει καιρό για να το νοιώσεις το κρύο, αλλά το φθινόπωρο μας έκανε πια για τα καλά την εμφάνισή του. Λίγο πριν πάμε στο σχολείο για το ξεκίνημα της νέας χρονιάς. Λίγο πριν ξαναβρεθούμε (αυτή την Παρασκευή στις 8 είναι το πρώτο ραντεβού για το «Μήνυμα» στα 144-163 δημοτικά σχολεία) για να συζητήσουμε τα επόμενα μεγάλα σχέδια για τη σχολική χρονιά που ξεκινάει…

Δείτε κι αυτό το βίντεο με εικόνες και ήχο από πιάνο, όπως το είδαν οι ποιητές το φθινόπωρο. Έτσι να μπαίνουμε σιγά – σιγά στο κλίμα…

Όχι που τα άφηναν στην άκρη, μέρες που είναι…Εκλογές έχουμε σε λίγο και κάποιο άνοιξαν τα κιτάπια τους στις ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου όπου σατιρίζονται οι πολιτικοί και έβγαλαν ένα σωρό πράγματα. Κι επειδή αυτό το site είναι πολιτικοποιημένο τέτοια βιντεάκια θα τα αναδημοσιεύουμε εδώ στην πρώτη ευκαιρία, τουλάχιστον μέχρι τις 4 Οκτώβρη.

Ο κόσμος «κουράστηκε», απηύδησε με τους πολιτικούς και τους παλιτικάντιδες, δεν τους έχει και πολύ σε εκτίμηση. Το τελευταίο «χτύπημα» ήταν με τις μίζες της Siemens και η… διακομματική συγκάλυψή του έκανε ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Πολύ φυσιολογικά λοιπόν, να ξαναβλέπουμε Γκόρτσους και Μαυρογυαλούρους.

Για να θυμόμαστε πως κάπως έτσι ήταν πάντα οι πολιτικοί. Εμείς είμαστε ρομαντικοί και θέλαμε να βλέπουμε διαφορετικά…

Ακόμα και τώρα όταν βλέπω «παθιασμένους» ανθρώπους να τρέχουν να είναι υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια των κομμάτων, αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο. Κι επειδή αυτό είναι και δική τους απόφαση εμένα δεν μου πέφτει λόγος.

Ας είναι καλά οι άνθρωποι και ας το τολμούν, ιδιαίτερα οι νέοι που είναι μακριά από πολιτικά τζάκια και κληρονόμοι ονόματος. Δικαίωμά τους είναι.

Εσείς, αν θέλετε, πατήστε τον κένσορα, δεξιά στην μπάρα και ψηφίστε. Εδώ τουλάχιστον δεν θα μετανιώσετε για την ψήφο σας. Την επομένη των εκλογών η δημοσκόπηση θα «κατέβει» και το… πολύ – πολύ να… πανηγυρίσουμε αν «πέσουμε» κοντά στο πραγματικό ποσοστό που θα πάρουν τα κόμματα στην αληθινή κάλπη.

Πρώτη φορά τους δύο τελευταίους μήνες που έχω αρχίσει να «δουλεύω» καθημερινά αυτό το site είδα τον μετρητή επισκεψιμότητας να «χτυπάει» κόκκινο, για τα δικά μου δεδομένα. Διπλάσιες και τριπλάσιες οι είσοδοι από κάθε άλλη φορά έφτασαν αισίως τις 178. Σας άρεσαν λοιπόν και ο γάμος και η γέννηση του μωρού του συναδέλφου Μπάμπη.

Τα ανθρώπινα θέματα μετράνε… Ευτυχώς. Ενθαρρυντικό μου ακούγεται μέσα στο προεκλογικό τοπίο, όπου οι υποψήφιοι και ο περίγυρος τους ετοιμάζουν πυρετωδώς τα προεκλογικά του φυλλάδια στο δρόμο για τις κάλπες της 4^ης Οκτωβρίου.

Στο βάθος, όσο κι αν θέλουμε να παρουσιάζουμε ένα «σκληρό» πρόσωπο έχουμε τις ευαισθησίες μας. Και το παλεύουμε καθημερινά σε όλους τους τομείς. Ακόμα και μέσα από το internet, αφού κι εδώ έχει να κάνει με την επικοινωνία και την επαφή…

Άργησε να φύγει ο πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων των ΗΣΑΠ και καλός φίλος Μανώλης Φωτόπουλος για διακοπές φέτος. Θα πήγαινε στον Μύτικα, αλλά μια το ένα, μια το άλλο πρόβλημα, έμεινε περισσότερο πίσω για δουλειές.

Πήγε όμως… Και μέσα στην ξεκούραση του τα κατάφερε και ολοκλήρωσε την ύλη για το καινούριο φύλλο τ. 86 του «Ηλεκτρικού», της διμηνιαίας εφημερίδας που βγάζουμε μαζί, εδώ και δεκαπέντε χρόνια.

Το απογευματάκι της Κυριακής με πήρε τηλέφωνο να το βάλω στον προγραμματισμό των εργασιών μου για την καινούργια εβδομάδα.

Δεν «κωλώνει» ο Μανώλης, ούτε μπροστά σε εθνικές εκλογές, ούτε σε τίποτα. Αντίθετα, αυτός ο τόσο ενεργητικός άνθρωπος μου σχολίαζε την ομιλία του Καραμανλή και τη συνέντευξη του στη Θεσσαλονίκη με επιχειρήματα που θα ζήλευαν πολλοί επαγγελματίες δημοσιογράφοι.

Έμπειρος, μια ζωή στην παραγωγή με ουσιαστική δράση, όσο οι δυνάμεις του τον υποστηρίζουν είναι στις επάλξεις διατηρώντας ένα πολύ ζωντανό σύλλογο συνταξιούχων που θα τον ζήλευαν πολλοί εν ενεργεία…

Θυμάμαι όταν με κάλεσε στα γραφεία του συλλόγου του να μιλήσουμε για την έκδοση εφημερίδας. Έλαμπαν από τον ενθουσιασμό για το εγχείρημα τα μάτια του…

Έτσι λάμπουν ακόμα, δεκαπέντε χρόνια μετά. Οι συνάδελφοί του κάθε δυο χρόνια που γίνονται εκλογές τον τιμούν με την ψήφο τους. Αδιάλειπτα πρόεδρος με ποσοστά εκλογής που θυμίζουν… δικτατορία. Αλλά τίποτα δεν χαρίζεται… Ότι έχει κερδίσει ο Μανώλης, το’ χει πετύχει με το σπαθί του με τη δουλειά του, με τη συνεπή στάση του και συμπεριφορά του στο συνδικαλιστικό στίβο. Κι έτσι βάζουμε μπροστά τον «Ηλεκτρικό» τ. 86. Ήδη χθες πήρα σχεδόν όλη την ύλη και πρόλαβα να πάω στο τυπογραφείο τις 5 από τις 12 σελίδες. Σήμερα τις υπόλοιπες…

Δεν της βγήκε τελικά η πρόβλεψη της ΕΜΥ για τον καιρό. Μπορεί όντως το βραδάκι να είχαμε βροντές και αστραπές, μπορεί να είδαμε και μερικές ψιχάλες λίγο πριν και με την επιστροφή από τη βραδινή βόλτα μας, αλλά δεν ήταν κι αυτός ο «χαλασμός κόσμου», το απότομο χειμωνιάτικο γύρισμα του καιρού που έλεγαν…

Μάλλον προς φθινοπωρινός φέρνει ο καιρός. Και καλύτερα. Βαρεθήκαμε πια τόσες ζέστες. Λίγη δροσιά τη χρειαζόμαστε όπως και να το κάνουμε για να ξεκινήσει η βδομάδα με… λιγότερα προβλήματα…

Η άμαξα κάτω από την πολυκατοικία, στο κέντρο της Αθήνας, στον Κολωνό, περιμένει να πάρει το γαμπρό για την εκκλησία...

Το μόνο που δεν περίμενα να δω ήταν αυτό Απόγευμα Κυριακής γύρω στις 6 και κάτω από την Πολυκατοικία έχει παρκάρει μια… άμαξα στολισμένη με ένα άλογο. Γάμος, είπα και… «καραδοκούσα» με το κινητό τηλέφωνο – φωτογραφική μηχανή να απαθανατήσω τη στιγμή.

Αλλά ήρθαν αλλιώς τα πράγματα. Ή αλλιώς μας τα λένε στις ταινίες όπου βλέπουμε ανάλογα πράγματα. Στην άμαξα ανέβηκε ο γαμπρός κρατώντας μια ανθοδέσμη με όμορφα λευκά τριαντάφυλλα.και δίπλα του κάθισαν οι γονείς του.

Η άμαξα στολισμένη με λουλούδια και μια κόκκινη κορδέλα στον ιστό ξεκίνησε στο στενό (για ποια εκκλησία, δεν ξέρω…) και πίσω τους ακολουθούσαν μερικά αυτοκίνητα. Ούτε κόρνες, ούτε τίποτα…

Ύστερα από λίγο ξαναγύρισε να πάρει τη νύφη με τον πατέρα της. Να την παραδώσει στον γαμπρό. Όμορφο ήταν…

Για δες πώς γίναμε στην απάνθρωπη πόλη… Γάμος γίνεται κι ούτε που ξέρουμε για ποιον πρόκειται. Ούτε πρόσκληση πήραμε για μια τέτοια όμορφη στιγμή… Κι όμως από την πολυκατοικία μας βγήκαν (ή από τη διπλανή;). Και ζω σχεδόν ενάμισι χρόνο εδώ…

Συμβαίνουν αυτά, δυστυχώς. Χάνονται οι κοινωνικές σχέσεις, άντε δυο τρεις κοντινοί συγγενείς κι αυτό ήταν…

Η νύφη έτοιμη να αναχωρήσει για την εκκλησία πάνω στην άμαξα. Ασυνήθιστο γεγονός στην Αθήνα του 2009... Η φωτογραφία τραβηγμένη από το μπαλκόνι μου...

Κι ο Μπάμπης έκανε το δεύτερο παιδί του…

Το μήνυμα ήρθε στο κινητό μου την Κυριακή στις 3.44 το μεσημέρι: «Νικόλα να μας ζήσει. Πήγαν όλα καλά». Λιτό και περιεκτικό. Το περίμενα αυτό το μήνυμα. Ο Μπάμπης, ο συνάδελφος στην ύλη των αθλητικών της «Κ» γέννησε το δεύτερο παιδί του.

Με προγραμματισμένο ραντεβού στο μαιευτήριο από το Σάββατο περίμενε απλά την ώρα που θα συνέβαινε. Και πήγαν όλα καλά. Και πολύ το χάρηκα που, ανθρώπινα, με θυμήθηκε σε μια όμορφη ώρα της ζωής του.

Γιατί σε τούτο το τόπο μόνο για… παρατηρήσεις και για αναζήτηση ευθυνών παίρνουμε πια τηλέφωνο. Τα καλά τα θεωρούμε αυτονόητα και τα… προσπερνούμε.

Να σου ζήσει Μπάμπη μου το νέο μέλος της οικογένειας σου!