Δευτέρα πρωί στους δρόμους. Μια διευθέτηση στην ΙΕ’ ΔΥΟ Αθηνών σε σχέση με τη γονική παροχή του σπιτιού της Αλκινόου στην Ειρήνη με κρατά ως τις 9 στα γραφεία της Εφορίας, επί της Ηπείρου. Εξυπηρετική η υπάλληλος στο αρμόδιο τμήμα του Κεφαλαίου παρ’ όλο που δεν είναι και τόσο ομιλητική. Ίσως ακόμα να μην είχε πιει τον καφέ της, η καημένη…

Η δουλειά όμως έγινε σε λιγότερο από 20 λεπτά κι αυτό πρέπει να χαρακτηριστεί ως επιτυχία για το ελληνικό δημόσιο.

Λίγο αργότερα στην οδοντίατρο Γεωργία Ασημακοπούλου. Ένα ψιλό σέρβις μετά το καλοκαίρι το χρειαζόμουνα. Και γίνεται χαμός στον ΕΔΟΕΑΠ. Μετά τις 22 θα έπαιρνα σειρά στην κ. Τζιά.

Είπα λοιπόν να θυμηθώ τα παλιά. Η Γεωργία είναι ο άνθρωπος που με έκανε να ξε-φοβηθώ τη λευκή μπλούζα των οδοντογιατρών. Δεν ξέρω το πώς και το γιατί, αλλά τους οδοντογιατρούς τους… φοβόμασταν στο χωριό. Ίσως γιατί καταφεύγαμε σ’ αυτούς μόνο όταν πονάγαμε πολύ για δραστικές λύσεις. Ίσως πάλι γιατί η παιδεία μας, σε σχέση με τη φροντίδα των δοντιών ήταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

Το ραντεβού έχει κλειστεί για τις 9 το πρωί. Ήρθα με καθυστέρηση πέντε λεπτών ένεκα η απασχόληση μου στην ΙΕ’ ΔΥΟ Αθηνών. Αλλά πάει 9,20 κι ακόμα να φανεί η Γεωργία. Δεν τρελαίνομαι. Κάθομαι στις σκάλες έξω από το ιατρείο και την περιμένω κρατώντας σημειώσεις. Δεν με ανησυχεί τόσο αυτό, όσο ότι στην ΠΕΤ ΟΤΕ ξαναέβαλαν μπροστά τη φάμπρικα με τις υπογραφές προσέλευσης και αποχώρησης του προσωπικού.

Πέντε λεπτά αργότερα ήρθε. Ίδια και απαράλλαχτη. Σα να μην πέρασε μια μέρα στα 15 τόσα χρόνια που είχα να τη δω. Μόνο κάτι παχάκια έδειχναν το πέρασμα των χρόνων. Κατά τα άλλα η Γεωργία δεν έβαλε γλώσσα μέσα της μέχρι τις 10,10 που κάθισα στο ιατρείο. Ωραία είναι όμως. Σε κάνει να ξεχνιέσαι από τον πόνο και τις δουλειές στα δόντια…

Είναι όμως και η πρώτη στη δουλειά της. Με κλειστά μάτια μπορείς να την εμπιστευτείς. Την άφησα να «παίξει» στο γήπεδό της. Ότι εκείνη εκτιμά ότι πρέπει να γίνει, θα γίνει… Και μια φορά την εβδομάδα θα τα λέμε από κοντά στο ιατρείο της. Ανοίξαμε δουλειές…

Στο δικό μου γκάλοπ που δεν... τρέχετε να ψηφίσετε αν και σας το ζήτησα, μικρό προβάδισμα έχει η Ν. Δ. Κι ας λένε τα γκάλοπ των κυριακάτικων εφημερίδων για 5.6% μπροστά το ΠΑΣΟΚ.

Τώρα μην τρελαθούμε κι όλας, το δικό μου γκάλοπ δεν έχει καμία σχέση με τα επενδυμένα με επιστημονικά φίλτρα γκάλοπ των εφημερίδων. Ένα παιχνίδι είναι που οι περισσότεροι αγνοούν συνειδητά και κάποιοι “παίζουν”.

Το σημαντικό όμως είναι ότι συμμετέχουν οι φίλοι και όσοι ψηφίζουν το κάνουν χωρίς δόλο και υστεροβουλίες. Θα είναι έτσι το αποτέλεσμα της κάλπης. Δεν “πετάμε” στα σύννεφα. 54 ψήφοι είναι, δεν είναι δυνατόν να προσεγγίσουν ούτε κατά διάνοια το πραγματικό ποσοστό που θα πάρουν τα πολιτικά κόμματα στην κάλπη την Κυριακή 4 Οκτώβρη.

Άλλωστε το “Άλλο κόμμα” που σημαίνει μια... ισχυρή τάση των μικρών εκτός βουλής κομμάτων και δείχνει ότι εδώ δεν είμαστε μονόχνοτοι παίρνει ισχυρά ποσοστά. Αποτυπώνεται πάντως ο... δικομματισμός ως ένα βαθμό, αφού το μεγάλο ποσοστό 72% το μοιράζονται. Για να δούμε πόσο θα αλλάξει αυτό τις επόμενες εβδομάδες μέχρι την κρίσιμη Κυριακή...

Τον γλάρο Ιωνάθαν τον διάβασα πολλές φορές... Είναι ένα μικρό βιβλίο που δυναμώνει την πίστη και την επλίδα για ζωή. Χρήσιμο για κάθε στιγμή... Δεν φανταζόμουνα όμως ότι θα... τον έβρισκα μπροστά μου μέσα στις εκλογές. Κι όμως περιδιαβάζοντας τα διάφορα Blog έπεσα πάνω στο Press.Gr. Ηταν ένα κομμάτι που έγραψε στο site του ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Δημήτρης Λυμπερόπουλος. Το θεώρησα πολύ όμορφο, πολύ ανθρώπινο και πήρα το θάρρος να το αντιγράψω. Από κεί είναι και το βίντεο που βλέπετε στην αρχή του ποστ:

Κάθε φορά που σκέφτομαι να βάλω τέρμα στη ζωή μου, ξαναδιαβάζω το βιβλίο "Ιωνάθαν ο γλάρος", ακούω τη μουσική από την ομώνυμη ταινία και αρχίζω να ξαναπαίρνω δυνάμεις σαν τον Ανταίο".
Αυτά είπε σε συνέντευξή του ένας άνθρωπος καθηλωμένος όλη του τη ζωή σε καροτσάκι, που μιλάει μέσω ηλεκτρονικής συσκευής, αλλά έχει πάρει τέσσερα επιστημονικά διπλώματα και έμαθε τρεις ξένες γλώσσες...
Καθηλωμένοι κι΄εμείς σε υποχρεωτική αναπηρία απο την αγυρτία της πολιτικής και των ΜΜΕ, να κάνουμε το ίδιο αυτές τις ημέρες, που ο χαβαλές και ο τζερτζελές γιά το ποιός θα σώσει τον τόπο, υποβαθμίζει τη νοημοσύνη παντός σκεπτόμενου πολίτη...
Δυστυχώς η εποχή του καλού βιβλίου έχει περάσει και η ασυδωσία των ανωνύμων κειμενογράφων στο χώρο των μπλογκς κυριαρχεί...
Αγανακτισμένε για όσα συμβαίνουν γύρω σου, δες αυτό το βίντεο και μετά διάβασε το παρακάτω κείμενο για τον γλάρο Ιωνάθαν που έκανε ένα ταξίδι ανάτασης που όλοι ονειρευόμαστε, αλλά λίγοι το τολμούμε...
Και εσύ βιαστικέ και επιπόλαιε ανώνυμε, που όλα τα ξέρεις, μάθε ότι αυτό το βιβλίο είναι στη τριπλέτα των μπεστ σέλερ όλων των εποχών, αλλά πόσοι το έχουν διαβάσει σε αυτή τη χώρα που έδωσε τα φώτα στην ανθρωπότητα, αλλά βυθίζεται όλο και περισσότερο στο σκοτάδι...

• ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τον ΙΩΝΑΘΑΝ

Πώς αλλάζει έτσι ο καιρός... Ένας λαμπερός ήλιος έχει βγει στις 9 το πρωί, η γης έχει ρουφήξει όλα τα νερά που έριξε χθες και προχθές, μια άλλη εντελώς κατάσταση. Πίνω τον καφέ μου στην βεράντα κι ακούω τα πουλιά που κελαηδούν. Πού είναι κρυμμένα ανάμεσα στις πολυκατοικίες δεν μπορώ να φανταστώ...

Μόνο οι ειδήσεις λένε για τις μεγάλες καταστροφές που έκαναν οι πλημμύρες στην Εύβοια. Μια συνέπεια που έπρεπε να την περιμένουμε στο πολύπαθο από τις πυρκαγιές νησί του Αιγαίου.

Κατά τα άλλα τα σενάρια των οικονομικών εξαγγελιών του Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ μονοπωλούν το ενδιαφέρον, λες και περιμένει κανείς να... εξαγγείλει τι μέτρα θα πάρει σε βάρος μας απ' αυτά που απαιτεί το διευθυντήριο των Βρυξελλών. Αυτά μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, όπου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται... Ή λες και υπάρχει υπάρχει ακόμα κανείς ρομαντικός που πιστεύει ότι στη Ελλάδα χαράσσεται εθνική πολιτική που μπορεί να διασφαλίσει τα συμφέροντα των πολιτών της.

Κι απ' την άλλη η γκρίνια και η μιζέρια ανθρώπων που είχαν υποσχεθεί (ποιοι;) μια θέση στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ και όταν ανακοινώθηκαν είδαν ότι δεν είναι μέσα. “Μα μας έταξαν, λένε, κάναμε έξοδα, στήσαμε γραφεία, τυπώσαμε προεκλογικά φυλλάδια, υλικό και τώρα;” Τώρα ας τα πάνε στη χωματερή ή στον πλησιέστερο κάλαθο των αχρήστων.

Πού να σου πω εγώ στη Ν.Δ. Όπου φαίνεται ότι κρατάνε “πισινή” ώς την τελευταία ώρα... Την ώρα που θα λήγουν οι συνταγματικές προθεσμίες θα ανακοινώσουν τα ψηφοδέλτιά τους. Και τότε θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.

Μετράω τίτλους εφημερίδων... Έχουν πλάκα όσες κινούνται στο συντηρητικό χώρο. Επειδή, όπως είπε ο Καραμανλής, αυτές οι εκλογές θα γίνουν με φόντο την οικονομία, προσπαθούν να πουν στους πρώτους τίτλους τους ότι το κακό ΠΑΣΟΚ θα βάλει νέους φόρους. Περισσότερους από αυτούς... Άσε πια που δεν έχουν (οι ΠΑΣΟΚοι) σαφή θέση στο Σκοπιανό!.. Μα, για τόσο κάφρους μας περνάνε;

Ο κόσμος περνά τις δικές του μεγάλες δυσκολίες, παλεύει να τα βγάλει πέρα αξιοπρεπώς. Χέστηκε για το Σκοπιανό. Όσο για την οικονομία, ξέρει καλά πως μόνο αυτός, όπως πάντα, θα κληθεί να πληρώσει τα σπασμένα. Πότε δηλαδή έγινε κάτι διαφορετικό; Το ζήτημα είναι να προσπαθήσει με την ψήφο του στις 4 Οκτώβρη να αλλάξει αυτή την κατάσταση...

Είχαμε καιρό να τα πούμε - τι καιρό, κάτι μήνες... - με τα παιδιά της Συντακτικής Ομάδας του «Μηνύματος». Και χθες το βράδυ στις 8, παρά τον κακό καιρό και τη βροχή, τα είπαμε στο προαύλιο των 144 - 163 δημοτικών, κάτω από ένα στέγαστρο για να μη βρεχόμαστε.

Ήταν όμως ανάγκη να το κάνουμε κι ας είχαν αρκετοί πρόβλημα με τις δουλειές τους (ή φοβήθηκαν τον καιρό και δεν ήρθαν;) Έγινε μια πρώτη συζήτηση για το μέλλον του περιοδικού. Οι άνθρωποι που πρωτοστάτησαν στην έκδοσή του, πριν πέντε μιση χρόνια, φεύγουν σιγά - σιγά από τα σχολεία. Τα παιδιά τους τελειώνουν δηλαδή και πάνε στο γυμνάσιο... Αλλά η ανάγκη ύπαρξης μιας φωνής ελεύθερης με πλουραλιστική πληροφόρηση που θα καλύπτει τις δράσεις των κινημάτων γειτονιάς είαι περισσότερο από ποτέ αναγκαία.

Η Αθήνα έχει το... προνόμιο να εκδίδονται στην περιφέρεια της όλες οι μεγάλες πανελλαδικής κυκλοφορίας εφημερίδες. Στην προσπάθειά τους λοιπόν να είναι αποδεκτές και να «πουλάνε» παντού, αγνοοούν συνειδητά το κέντρο και τις γειτονιές που έχουν ένα σωρό προβλήματα. Έτσι, ενώ το Περιστέρι δίπλα μας, έχει τρεις - τέσσερεις εβδομαδιαίες εφημερίδες, εδώ δεν υπάρχει καμιά. Όλες οι προσπάθειες που έγιναν κατά καιρούς ναυάγησαν. Κι όμως η ανάγκη ύπαρξης και λειτουργίας ενός τέτοιου εντύπου είναι ευδιάκριτη...

Το είδαμε στην κίνηση των Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα που κι εδώ συζητούν την έκδοση εφημερίδας. Το διαπιστώσαμε κι εδώ σε μας, στο «Μήνυμα», όπου μάλιστα υπάρχει και η εμπειρία, η μαγιά και θα μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα. Το ζήτημα είναι βέβαια να μην κάνουμε μικρές - μικρές δράσεις, αλλά να ανώσουμε τις δυνάμεις μας διατηρώντας την αυτονομία και την αυτοτέλεια μας. Και να δούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους Συλλόγους Γονέων, είτε δίνοντάς τους χώρο έκφρασης μέσα στο έντυπο, είτε την τεχνογνωσία να κάνουν τη δική τους προσπάθεια.
Θέλουν κουβέντα όλα αυτά. Και προβληματισμό για να δούμε όλες τις πλευρές. Φυσικά δεν πρέπει να εξαντληθούμε μόνο σ' αυτό. Απαιτούνται συγκεκριμένες κινήσεις που θα πρέπει να γίνουν χωρίς χρονοτριβή στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Ένα άλλο σημείο που μας προβλημάτισε ήταν το μέλλον του Blog. Από την κουβέντα φάνηκε πως θα πρέπει να μετακομίσουμε από την blog.com στην blogspot.com για να έχουμε μια πιο αξιοπρεπή εμφάνιση. Και για να έχει μια πιο συγκεριμένη και ταχύτερη ενημέρωση ζητήσαμε, εκτός από μένα και τον Δημήτρη, να μπουν δύο ακόμα διαχειριστές που θα έχουν μαζί μας την ευθύνη της ενημέρωσης του.
Οι οριστικές αποφάσεις θα παρθούν την ερχόμενη Παρασκευή, αλλά ήδη μπήκε σε καλό δρόμο ο προβληματισμός και η γόνιμη σκέψη...

Οι δρόμοι της βρεγμένης Αθήνας έχουν τα προβλήματά τους...

Από χθες το μεσημέρι βρέχει συνέχεια στην Αθήνα. Μια βροχή αχι σαν κατεγίδα, αλλά χαλαρή ποτιστική, χρήσιμη, να δροσιστούν τα ξεραμένα από το καλοκαίρι κομμάτια γης που υπάρχουν γύρω μας. Φυσικά στην ανοχύρωτη πόλη που ζούμε όλα αυτά μπορεί να εκληφθούν και ως καιρικά φαινόμενα...

Οι δρόμοι πλημμυρίζουν και γίνονται «ποτάμια», οι εθνικές οδοί τύπου Κηφισού, είναι σε μερικά σημεία αδιάβατες, σπίτια απειλούνται, οι άνθρωποι σε επιφυλακή ζουν με τον τρόμο και την αγωνία του αύριο αντί να χαίρονται την πρώτη βροχή που, πιο πολύ μοιάζει με χειμωνιάτικη παρά με φθινοπωρινή...

Ξυπνήσαμε από τους ήχους ενός συναγερμού που ήταν κάπου κοντά στη γειτονιά. Φταίνε οι συνεχείς βροχές, οι κεραυνοί, δεν ξέρω, αλλά αυτό χτύπαγε σαν τρελό για ώρες, δεν είχε σταματημό. Και κανείς ιδιοκτήτης δεν το άκουγε για να κάνει κάτι και να σταματήσει. Ποιος ξέρει πόσο μακριά θα το άφησε από τον τόπο που μένει... Διότι το παρκάρισμα εδώ, είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία...

Στο μεταξύ από την ΕΜΥ εκδόθηκε πριν από λίγο νέα ανακοίνωση που αναφέρει ότι «οι ισχυρές βροχές και οι καταιγίδες που εκδηλώνονται σήμερα Σάββατο (12-9-2009) κατά τόπους στην ανατολική Στερεά (συμπεριλαμβάνονται και οι ανατολικές περιοχές της Αττικής) και στην Εύβοια θα συνεχιστούν και το επόμενο εξάωρο. Στη συνέχεια τα φαινόμενα αυτά θα εξασθενήσουν και τη νύχτα θα σταματήσουν».

Ήρθαμε με τον Λάμπρο στην εφημερίδα, μέσα σ' αυτόν τον καιρό. Είμαι πρωινή βάρδια στο κυριακάτικο φύλλο της «Κ». Κι έχουμε δυο άλλαγές να κάνουμε. Τις προετοίμασα και περιμένω...