Η αφίσα που προπαγανδίζει την αποψινή γιορτή στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Ε, εσείς της Αθήνας, πάρτε τα παιδιά σας κι ελάτε μια βόλτα από κει μόλις φτιάξει λίγο ο καιρός. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι όμορφα θα είναι...

Γλυκό ήταν ξημέρωμα του Σαββάτου. Όμορφο, σχεδόν καλοκαιρινό. Έχει λίγη υγρασία η ατμόσφαιρα από τη χθεσινή βροχή, αλλά η αύρα του καλοκαιριού είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα...

Μακάρι να τα πάει έτσι ο καιρός μέχρι το απόγευμα και να γίνουν οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Τα παιδιά της Επιτροπής Κατοίκων το' χουν πάρει ζεστά και το προπαγανδίζουν με κάθε τρόπο για υπάρχει συμμετοχή του κόσμου.

Αγνοούν ότι βρισκόμαστε στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου και δραστηριοποιούνται για να πετύχει η πρώτη μετά καλοκαιρινή συνάντηση.

Δείτε μερικά Blog φίλων που “παίζουν” το θέμα. ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ. Δείτε κι ΕΔΩ τον καιρό που έχει τώρα η Αθήνα και τι καιρό θα μας κάνει την ώρα των μουσικών εκδηλώσεων στο πάρκο. Στο χάρτη την ώρα που έγινε η ανάρτηση είχε βροχές. Ελπίζω να μην επαληθευτεί...

Δυστυχώς επαληθεύτηκε. Αυτή την ώρα βρέχει καταρρακτωδώς. Αλλά είναι ακόμα μεσημέρι, ίσως μέχρι το απόγευμα κάτι να αλλάξει...

Μέχρι και στο ΜΑΧ είδα χθες το απόγευμα τον Κώστα Κίτσιο να ψωνίζει σελοτέιπ για να συνεχίσει να κολλά στις κολώνες τις τελευταίες ανακοινώσεις μας – κάλεσμα, σαν αυτή που βλέπετε κι εδώ. Εγώ αγόραζα τα βιβλία Αγγλικών και Γερμανικών των φροντιστηρίων του Λάμπρου και βρεθήκαμε στα δύο ταμεία, δίπλα – δίπλα. “Θα τα πούμε αύριο εκεί” μου λέει με νόημα. Ναι Κώστα, μετά τις 5 το απόγευμα θα είμαστε όλοι εκεί. Μας αξίζει το καλύτερο και το διεκδικούμε!

Δείτε μια παρωδία του τηλεοπτικού σποτ της Νέας Δημοκρατίας. Άρχισε να κυκλοφορεί πριν λίγο στις ιστοσελίδες.

Τα ΜΜΕ συνεχίζουν να δίνουν ένα σαφές προβάδισμα στο ΠΑΣΟΚ που φτάνει στα όρια της αυτοδυναμίας. Αυτό από τα γκάλοπ που όμως με βάση τον υφιστάμενο νόμο θα υποχρεωθούν να... αποσύρουν σύντομα (θα προηγηθεί το σόου των κυριακάτικων εφημερίδων) για να προσέλθουμε ήρεμοι στην κάλπη την Κυριακή 4 Οκτωβρίου. Καλύτερα. Να “σταματήσουν” και τα παπαγαλάκια των κομμάτων να διαρρέουν “πληροφορίες” περί των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος.

Όχι πως θα γίνει πράξη ακριβώς κάτι τέτοιο, αφού οι έχουν τρόπους μέσω των ψιθύρων να... συντηρούν το κλίμα, προσδοκώντας αποτελέσματα.

Στο μεταξύ στο κινητό τηλέφωνο άρχισαν να καταφθάνουν κατά δεκάδες τα μηνύματα υποψηφίων που μας καλούν στις προεκλογικές τους συγκεντρώσεις στην Αθήνα ή μας λένε πως “υπολογίζουν σε μας στην αλλαγή που θα προκύψει για τη χώρα μας” την επαύριο των εκλογών.

Τέτοια επίθεση “αγάπης”, τι να πω... Πειράζει τώρα που χωρίς φαντασία και κυρίως χωρίς κανένα πολιτικό ή κομματικό κριτήριο στέλνουν κατά χιλιάδες αδιακρίτως φρονημάτων; Δεν υποψιάζονται ότι σε κάποιες περιπτώσεις θα τους γυρίσει μπούμεραγκ κι αντί για ψήφο θα εισπράξουν τη χλεύη και τη διαπόμπευση;

Μάλλον όχι γιατί συνεχίζουν ακάθεκτοι το... θεάρεστο έργο τους...

Στο μεταξύ το γκάλοπ που κάνουμε σ' αυτή τη ιστοσελίδα και θα συνεχίσουμε να μέχρι το βράδυ που θα ανοίξουν οι αληθινές κάλπες, δείχνει να εξελίσσεται σε... πολιτικό θρίλερ. Χωρίς να είναι πάρα πολλές οι ψήφοι -ούτε τις εκατό δεν έφτασαν ακόμα- θεωρώ ότι αρχίζουν να αποτυπώνουν τη ζώσα πραγματικότητα. Η Ν. Δ. που προηγούνταν την προηγούμενη εβδομάδα αρκετές μέρες είναι δεύτερη με διαφορά μιας ψήφου από το ΠΑΣΟΚ, ενώ άλλες φορές “παίζει” φλερτάροντας με το 50 – 50.

Να λοιπόν που μπαίνει κι εδώ το ζήτημα της αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος που θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση. Διαφορετικά η “απειλή” για πρόωρες εκλογές μέχρι τον Μάρτη είναι εδώ μπροστά μας.

Γι' αυτό σας παρακαλώ, συνεχίστε να ψηφίζετε. Να δείτε που μπορεί να είμαστε, αν και μικροί, κοντά στην πραγματικότητα των αποτελεσμάτων της κάλπης της 4 Οκτωβρίου. Πλάκα θα' χει...

Το είχαμε υποσχεθεί στην Ειρήνη το σπίτι στην Αλκινόου. Και τώρα που ετοιμάζεται να “ανοίξει” τα φτερά της και να κάνει το δικό της σπιτικό πήγαμε στη συμβολαιογράφο κ. Τσούνη, στο κέντρο της Αθήνας, Μιχαλακοπούλου 2, να υπογράψουμε τα συμβόλαια και να ολοκληρώσουμε τη γονική παροχή.

Ξημερώματα. Με δύσκολο ξύπνημα, αλλά απαραίτητο για να προλάβουμε να κάνουμε και τις υπόλοιπες δουλειές που ακολουθούν στη διάρκεια της μέρας. Αν και τούτη η Παρασκευή δεν είχε εφημερίδα κι έτσι είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα από πλευρά πίεσης.

Όμως να το πω από την αρχή: Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να βλέπεις να πιάνουν τόπο οι αγώνες, η δουλειά και οι θυσίες μιας ζωής. Δεκαπέντε χρόνια το “παλεύαμε” οικονομικά αυτό το σπίτι. Με δάνειο από την Εθνική που ξεπληρώσαμε πριν δύο εβδομάδες. Δεκατριών χρονών παιδί ήταν η Ειρηνούλα όταν πατήσαμε το πόδι μας εκεί. Δεκέμβρης του 1994 ήταν, ανήμερα της γιορτής του πατέρα μου Λευτέρη, αν θυμάμαι καλά...

Εκεί γεννήθηκε ο Λάμπρος. Τον αγαπήσαμε αυτό το χώρο στα Σεπόλια. Και τώρα ήρθε η ώρα να τον παραδώσουμε με αγάπη στην Ειρήνη. Να στήσει εκεί το δικό της σπιτικό, να στεγάσει τα δικά της όνειρα για τη ζωή της.

Είναι μια όμορφη στιγμή αυτή. Και μια ξεχωριστή εμπειρία. Να είσαι σε θέση, ύστερα από τόσο τρέξιμο, να αφήνεις κάτι σημαντικό στα παιδιά σου. Προσπαθώ να “διαβάσω” συναισθήματα. Ναι, είναι θετικά φορτισμένη η στιγμή. Είμαστε εδώ με τη μητέρα της, δίπλα της και μπορεί να υπολογίζει σε μας και για τη συνέχεια. Αλλά είναι καλό παιδί και της αξίζει το καλύτερο.

Η συμβολαιογράφος τυπική, μας διαβάζει και την τελευταία λέξη πριν υπογράψουμε. Καλό, αλλά “επώδυνο” από πλευράς χρόνου. Υπογράφουμε. Η διαδικασία τελείωσε.

Καλορίζικο Ειρήνη, να είσαι καλά κοριτσάκι μου και να το χαρείς το σπίτι παρέα μ' αυτούς που αγαπάς...

Το ζευγάρι έχει σταματήσει να παίξει προσμένοντας τους ανθρώπους των πολυκατοικιών να τους ρίξουν ένα νόμισμα. Η φωτογραφία από το μπαλκόνι μου...

Και ξαφνικά κάτω από το μπαλκόνι, στο δρόμο, άκουσα μελωδίες και τραγούδια γλυκά, όμορφα, χαρούμενα... Έτρεξα να δω. Μόλις είχα σηκωθεί από ένα απολαυστικό μεσημεριανό ξεκούρασης, από τα ελάχιστα που έχω πια στη διάθεσή μου.

Ήταν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων ανθρώπων. Εκείνος έπαιζε ακορντεόν κι εκείνη τον συνόδευε στο τραγούδι. Περπατούσαν και τραγουδούσαν. Κι ήταν σαν να άνοιξαν οι ουρανοί και βγήκαν οι άγγελοι...

Τους έριξα ένα δίευρω κι εκείνοι με ευχαρίστησαν λέγοντας αποκλειστικά για μένα ένα τραγούδι. Δεν μπορούσα να καταλάβω ποιο ακριβώς ήταν, αλλά το συναρπαστικό ήταν η μελωδία, ο ήχος του ακορντεόν και οι φωνές, η γυναικεία και η ανδρική.

Ήταν η ώρα, η στιγμή, το τραγούδι, δεν ξέρω, αλλά μου άρεσαν πολύ. Μακάρι να ήταν έτσι, πιο απλή η ζωή μας στην καθημερινότητά της. Ένα τραγούδι όμορφο και μια μουσική...

Για πότε γαληνεύει η ψυχή και γίνεσαι άλλος άνθρωπος είναι να απορείς. Η γειτονιά της Αθήνας αρχίζει να ξαναμυρίζει γιασεμί. Κι ύστερα από την ξαφνική μεσημεριανή καταιγίδα, ήταν μια λύτρωση... Ας είναι καλά οι άνθρωποι για τη στιγμή που μου χάρισαν!

Τελικά είμαστε πολιτικά όντα με μια τάση για... διάθεση στη ζωή. Το ανέκδοτο που βάλαμε χθες, αυτό που βρήκαμε στο e-mail μας, μας άρεσε και είπαμε να το μοιραστούμε μαζί σας, διαβάστηκε από 124 αναγνώστες που ήρθαν στη σελίδα μας αναζητώντας κάτι διαφορετικό από τα συνήθη του διαδικτύου.

Και άρεσε γιατί ήταν... αρκετά σοβαρό, είχε πολιτικές προεκτάσεις και έδειχνε, με τον τρόπο του ότι τέτοια πράγματα είναι δυνατόν να συμβούν και στην αληθινή ζωή.

Eπιπλέον είχε χιούμορ. Τόσο που, έξυπνοι φίλοι, με επίπεδο γνώσεων που ανήκουν στη Ν.Δ. Όχι μόνο δεν ενοχλήθηκαν, αλλά γέλασαν κι όλας με την ψυχή τους.

Αυτό, αν μη τι άλλο σημαίνει πως έχει ανέβει το επίπεδο μας ως πολίτες και είμαστε ανοιχτοί στο αστείο που δεν κρύβει καμιά υστερόβουλη δεύτερη σκέψη. Υπ' αυτήν την έννοια άρεσε και σε μένα γι' αυτό αν πέσει στην αντίληψή μου κι άλλο ανέκδοτο μέχρι τις εκλογές θα του δώσω χώρο έκφρασης εδώ.

Σε κάθε περίπτωση χρειαζόμαστε λίγο χιούμορ στη ζωή μας. Ένα χαμόγελο. Μια θετική σκέψη που θα κάνει καλύτερη τη μέρα μας και θα λιγοστέψει την πίεση της καθημερινότητας και της δουλειάς που μερικές φορές είναι αβάσταχτη.

Να είστε καλά που με παρακολουθείτε. Θα με ενδιέφερε πάντα να γνωρίζω τις σκέψεις σας για τα δημοσιεύματα γι' αυτό και προτείνω να εκμεταλλευτείτε τη δυνατότητα για σχόλιο. Δεκτά και τα e-mail με τις διαφορετικές απόψεις...

Σήμερα το «μενού» είχε εξειδίκευση στα διεθνή θέματα και κυρίως στα εθνικής σημασίας, ονομασία των Σκοπίων κ.λπ. Φυσιολογικό θα μου πείτε… Ναι, αν επρόκειτο για ένα συνήθη τόπο συγκέντρωσης με φίλους που, αργόσχολοι όντες, ανοίγουμε συζήτηση επί παντώς επιστητού. Έλληνες είμαστε, άποψη για όλους και για όλα έχουμε, έτσι δεν είναι…

Όμως η κουβέντα ανοίχτηκε από τη Γεωργία την οδοντίατρο μου, την ώρα που πήγα να βγάλω έναν φρονιμίτη που με ταλαιπωρεί. Βεβαίως η δουλειά για την οποία πήγα έγινε και καλά, αλλά στο μεταξύ έγινα αυτήκοος μάρτυς μιας υπέρ πλήρους ανάλυσης ενόψει εκλογών.

Δεν ξέρω, μάλλον τέχνη θα’ ναι της Γεωργίας να… παραπλανά τους πελάτες και να διώχνει αποτελεσματικά το στρες, την αγωνία και το άγχος τους ασθενούς. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μαστόρισσα.

Σκέτη απόλαυση! Γέλασα με την ψυχή μου καθισμένος πάνω στην ειδική οδοντιατρική καρέκλα. Αλλά και η δουλειά της είναι εκπληκτική. Μακάρι να έχει πάντα τη δύναμη και το κουράγιο να δουλεύει έτσι.

Τυχερά τα παιδιά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας όπου διδάσκει. Με τέτοιο άνθρωπο στην έδρα θα έχουν να μάθουν πολλά και χρήσιμα πράγματα για τους ίδιους και για τους πελάτες τους, όταν και αν αποφασίσουν και οι ίδιοι να ασχοληθούν με το επάγγελμα του οδοντιάτρου. Και φυσικά κι εμείς θα’ μαστε πιο καλά όταν έχουμε τέτοιου επιπέδου γιατρούς…

Χαλαρώστε με μια… γεύση από σινεμά

Αγαπάτε τον κινηματογράφο; Αν ναι, τότε αξίζει να το δείτε αυτό το αρχείο PPS. Κλασικές αμερικανικές ταινίες με την αφίσα τους και το μουσικό της θέμα καθώς και τη χρονιά που φτιάχτηκαν. Τι υπέροχες δημιουργίες! Μαριέτα Μουρούτη σ’ ευχαριστώ που μου το έστειλες στο e-mail μου για να το μοιραστώ και με άλλους φίλους. Και πού’ σαι, μη χάνεσαι… Οι φίλοι για τα δύσκολα υπάρχουν…