"Κλείνουμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektikos175

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 175, το φύλλο που κυκλοφορεί τώρα. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, η Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και σήμερα το μεσημέρα κατά τη μία θα οάμε να την "κλείσουμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και οπερότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και σήμερα το μεσιμέρι, ώρα 13:00 θα είμαστε εκεί για να την "κλείσουμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο,,,

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Το ΠΟΝΤΙΚΙ τρύπωσε στο internet

Posted in Δημοσιογραφικά

Το περιμέναμε εδώ και καιρό. Και χθες το είδαμε στο διαδίκτυο σαν ευχάριστη έκπληξη. Το ΠΟΝΤΙΚΙ, η εβδομαδιαία πολιτική, σατιρική εφημερίδα έκανε το θαύμα της. Σταθερή στα περίπτερα κάθε Πέμπτη, τώρα και με καθημερινή ενημέρωση. Πατήστε ΕΔΩ για να τη δείτε.

Το ΠΟΝΤΙΚΙ που μας «μεγάλωσε» σαν αναγνώστες από τη δεκαετία του 80, δεν νομίζω να έχω χάσει φύλλο- πάντα μου άρεσε- από τον καιρό του Κώστα Παπαιωάννου μέχρι σήμερα, την εποχή του Δελατόλα.

Έτσι είναι ο Τύπος. Αλλάζει, προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των καιρών, αλλά με σεβασμό στον αναγνώστη που την εμπιστεύεται. Καλοτάξιδι να είναι η προσπάθεια στο internet. Περιμένουμε να δούμε αύριο και την ανανεωμένη, χρωματιστή σε όλες τις σελίδες της, έντυπη έκδοση.

Η ομορφιά είναι μια εσωτερική υπόθεση

Πατήστε ΕΔΩ να δείτε τι μπορεί να σημαίνει αληθινή ομορφιά μακριά από αυτή που φτιάχνει το φώτοσοπ, οι πλαστικές και οι κάθε είδους επεμβάσεις στη φύση. Αποδεχτείτε τον εαυτό σας, αγαπήστε τον, είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ, είσαι ΕΣΥ. Μη θέλετε να γίνετε άλλος, η διαφορετικότητα είναι η καλύτερη ομορφιά σ’ αυτόν τον κόσμο.

Ένα... διάλειμμα στη σκληρή πραγματικότητα

Posted in Τα δικά μου


Έρχονται μέρες σούρχονται κατακέφαλα οι ειδήσεις εκεί που δεν το περιμένεις. Και σήμερα την έπαθα όπως τον Ιούλη στο Αρκαλοχώρι. Τότε που προσπαθούσα να μιλήσω με τον Γιάννη Παπατζανή για να μάθω ότι εκείνος που έψαχνα, που δεν απαντούσε στα e-mail, στα SMS, και στα κινητά τηλέφωνα, είχε «φύγει» από τη ζωή πριν μερικούς μήνες...
Αυτή τη φορά το σοκ ήρθε από τον Μανόλη Χριστοδουλάκη, τον Οικονομικό Επιθεωρητή Κρήτης και νησιών Αιγαίου. Με τον Μανόλη είχαμε μοιραστεί μερικά πολύ σοβαρά πράγματα. Κι ας μη μας «κάθισαν» στην πορεία. Αλλά να μαθαίνεις ξαφνικά από την εφημερίδα ότι «έφυγε» πριν τρεις εβδομάδες στα 61 του, είναι γροθιά στο στομάχι. Μα, πώς γίνεται έτσι ξαφνικά να κόβεται το νήμα της ζωής; Και μεις καθόμαστε και... πικραινόμαστε για μικρά πράγματα...

Στην αναζήτηση για την ενότητα της αριστεράς

Posted in Επικαιρότητα

Και στη συνάντηση του Δημήτρη Νέζη το Σάββατο που κατεβαίνει υποψήφιος βουλευτής στην Α’ Αθήνας με το ΚΚΕ (μ-λ) και στη συζήτηση του ΑΝΤΑΡΣΥΑ την Κυριακή στο «Πολύτροπο Τέχνης» με παρούσα τη Ματίνα Παπαχριστούδη που κατεβαίνει υποψήφια στην Α’ Αθήνας ο κυρίαρχος προβληματισμός είναι η ενότητα της πολυδιασπασμένης αριστεράς και η ανάγκη να δοθεί ξανά ένα κίνητρο, μια ελπίδα, ένα όραμα στους πολίτες για να ξεσηκωθούν και να διεκδικήσουν το συμφέρον της τάξης τους.

Με αυτήν την έννοια της πλατιάς συζήτησης και του προβληματισμού από ανθρώπους που έτσι κι αλλιώς βλέπεις ότι δραστηριοποιούνται στις διάφορες κινήσεις της γειτονιάς έχει την αξία της.

Τέτοιες συγκεντρώσεις, την Κυριακή ήταν ιδιαίτερα μεγάλη η συμμετοχή, δεν έχουν απολύτως καμιά σχέση με αυτούς που συνεχίζουν να στέλνουν στο κινητό μηνύματα SMS και να καλούν στις κομματικές συγκεντρώσεις.

Άνθρωποι παντελώς άγνωστοι στην καθημερινή κοινωνική δράση που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία και ο κρατικός κορβανάς. Πού βρήκαν αλήθεια τα τηλέφωνά μας και μας βομβαρδίζουν με SMS; Θα είχε ενδιαφέρον μια απάντηση από τους λάτρεις προστασίας των προσωπικών δεδομένων.

Δείτε τη χθεσινή φουρνιά μηνυμάτων:

«Ψήφος ελπίδας και αλλαγής. Ψήφος ανατροπής, ψήφο στο ΠΑΣΟΚ. Μαζί για τη νίκη. Καπάταης Χρήστος. Υπ. Βουλευτής Α’ Αθήνας ΠΑΣΟΚ».

«Ισχυρή αυτοδυναμία για μια άλλη πορεία. Όλοι μαζί για τη νίκη. Γιάννης Δημαράς, ΠΑΣΟΚ, Β’ Αθηνών»

«Θανάσης Τσούρας, υπ. Βουλευτής Α’ Αθήνας ΠΑΣΟΚ. Θα χαρώ να τα πούμε από κοντά, Δευτέρα 28/9, 19:00 FEVER (Συγγρού και Λαγουμιτζή). Μαζί για τη νίκη».

«Αύριο Κυριακή 27,9,09 ώρα 19,30 στο Ιλιον πραγματοποιούν συγκέντρωση με ομιλήτρια τη Φώφη Γεννηματα».

"Σας προσκαλώ τη Δευτέρα 28/9 στις 7:00 στην ομιλία μου στο ξενοδοχείο KING GEORGE στο Σύνταγμα. Μάκης Γιομπαζολιάς. ΠΑΣΟΚ, Α' Αθηνών".

Ευτυχώς οι συζητήσεις σε επίπεδο γειτονιάς δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση . Οι υποψήφιοι είναι γνωστοί, γήινοι, δεν διεκδικούν καμιά εξουσία και δεν τάζουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Αυτό που βγήκε και από τις δύο συγκεντρώσεις που πήγα είναι το ίδιο μ’ εκείνο που απασχολεί όλους τους ανθρώπους που μοχθούν. Τι πρόκειται να γίνει μετά τις 5 Οκτώβρη, όποιος κι αν είναι αυτός που θα κερδίσει τις εκλογές. Διότι τελικά το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό, πιο βαθύ και πάει και πέρα από τις εκλογές.

Πώς θα πειστεί όλος αυτός ο απογοητευμένος κόσμος που έχει δεχτεί, δέχεται και θα συνεχίσει να δέχεται στο πετσί του όλες τις επιθέσεις; Διότι πέρα από την αναζήτηση του ρόλου της αριστεράς και την ανάγκη για ενότητα αυτό που βλέπει ο πολύς κόσμος είναι ότι αυτός για μια ακόμη φορά θα κληθεί να πληρώσει τα σπασμένα…

Πολιτική συγκέντρωση χθες και σήμερα…

Posted in Επικαιρότητα

Άλλο ένα βίντεο για πολιτικό προβληματισμό. Είναι λίγο πιο μεγάλο από τα συνηθισμένα αλλά αξίζει τον κόπο να το δείτε μέχρι το τέλος. Και ανεξάρτητα από το τι θα ψηφίσετε, να προβληματιστείτε. Γιατί και την επομένη των εκλογών θα πρέπει να είμαστε στους αγώνες για ένα καλύτερο αύριο…

Έχω μάθει στη ζωή μου να εκτιμώ μερικούς ανθρώπους με τους οποίους «δοκιμάστηκε» η σχέση μας μέσα από τους αγώνες της γειτονιάς. Και θεωρώ αυτονόητο να είμαι δίπλα τους όταν αυτοί με «χρειάζονται». Τρόπος του λέγειν το με «χρειάζονται», διότι σε προεκλογική περίοδο το μόνο που χρειάζονται, ως υποψήφιοι, είναι ένας σταυρός προτίμησης στο ψηφοδέλτιο που έχουν ενταχθεί.

Χθες λοιπόν πήγαμε σε μια τέτοια μάζωξη, καλεσμένοι του Δημήτρη Νέζη υποψήφιου στην Α’ Αθήνας με το ΚΚΕ (μ-λ), στο σπίτι του. Αρκετοί φίλοι, καλή η κουβέντα, μερικές φορές ανέβηκε το πολιτικό θερμόμετρο, γόνιμος προβληματισμός, είχα χρόνια να δω τέτοιου είδους προεκλογική συζήτηση και τη χάρηκα στ’ αλήθεια.

Συγκροτημένες απόψεις με διαφορετική, έστω προέλευση, αλλά με πάθος, με ζωντάνια και με απόδοση ευθυνών ακόμα και στον εαυτό σου για την κατάσταση της αριστεράς ε, θέλει πολύ κουράγιο και δύναμη για να το κάνεις.

Γι’ αυτό και μ’ αρέσει ο Δημήτρης με τη Ρούλα. Γιατί είναι καθαρά παιδιά. Αγωνίζονται για τις ιδέες τους, αλλά δεν κάνουν δεύτερες σκέψεις και, το πιο σημαντικό, σέβονται τη διαφορετικότητα και δεν προσπαθούν να σου επιβάλλουν τις δικές τους.

Στη χθεσινή συνάντηση οι παρόντες δεν ήταν μέλη του ΚΚΕ (μ-λ). Κι όμως συζητήσαμε και μερικές στιγμές καταφέραμε να μπούμε και στην ουσία των κυρίαρχων θεμάτων που απασχολούν βαθύτερα τα λαϊκά στρώματα. Και το κλου ήταν η ρακή με την οποία κλείσαμε τη βραδιά. Του είχα πάει ένα μπουκάλι ενάμισι λίτρο φρέσκια, από το χωριό – μόλις την είχε στείλει η Στασούλα – και με τον ωραίο μεζέ της Ρούλας και την κουβέντα κοντέψαμε να το… πιούμε.

Σήμερα το απόγευμα έχουμε νέα συγκέντρωση στο «Πολύτροπο Τέχνης», Λένορμαν 172, στον Κολωνό για τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το συνδυασμό με τον οποίο κατεβαίνει υποψήφια στην Α’ Αθήνας η Ματίνα Παπαχριστούδη. Θα πάμε να την ακούσουμε. Έτσι κι αλλιώς την εκτιμούμε κι εκείνη για τους αγώνες της και για το ήθος της.

Μια ματιά στις σημερινές εφημερίδες...

Από τη Στασούλα με αγάπη…

Posted in Τα δικά μου

Ένα τραπέζι με φίλους, το καλοκαίρι που μας πέρασε, στην αυλή του σπιτιού της. Μια υπέροχη βραδιά με καλή παρέα. Έτσι ήταν πάντα η Στασούλα. Διαθεσιμη κάθε στιγμή να δώσει τα πάντα...

Ένα από τα πολλά όμορφα καλά που είχε η μάνα μου και κληρονόμησε η αδελφή μου Στασούλα είναι η αγάπη με την οποία ετοιμάζει κάθε φορά το δέμα που μου στέλνει από το χωριό. Όχι μόνο τώρα. Πάντα ήταν έτσι η Στασούλα.

Ανοιχτόκαρδη και ανοιχτοχέρα. Δυο τενεκέδες λάδι της ζήτησα, από αυτό που βγάζουν οι ελιές μου που «κρατάει» ο γιος της Λευτέρης. Κι αντί μόνο γι’ αυτό έφτιαξε κι ένα δέμα τεραστίων διαστάσεων σε μια μεγάλη κλούβα σταφυλιών  με όλου του κόσμου τα καλά μέσα. Με ρακή, κρασί, σταφύλια, ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάνες, σύκα και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς από τα καλούδια του χωριού αυτή την περίοδο.

Μόνο που ήταν λίγο στεναχωρημένη, την Παρασκευή που μιλήσαμε για να μου πει ότι έφυγε το δέμα και να το περιμένω το πρωί του Σαββάτου. «Τα σταφύλια τα έπιασε η βροχή και χάλασαν. Με δυσκολία σου βρήκα μερικά καλά. Από κει που θα βγάζαμε τρεις τόνους τα έπιασε η βροχή και χάλασαν. Ούτε 300 κιλά δεν θα ξεκαθαρίσουμε».

Αυτά τα κακά έχει η αγροτική ζωή. Ποτέ δεν είσαι σίγουρος αν οι κόποι σου δεν θα πάνε χαμένοι. Τα καιρικά φαινόμενα καραδοκούν κάθε στιγμή να ανατρέψουν τις προβλέψεις..

Αλλά η Στασούλα μας θα είναι πάντα η ίδια. Γλυκιά, καταδεκτική, έτοιμη να γίνει θυσία και να προσφερθεί στον κάθε άνθρωπο. Ο Θεός (που πιστεύει) ας της δίνει χρόνια να κάνει κι άλλους ανθρώπους ευτυχισμένους με την προσφορά της. Ευχαριστώ, από καρδιάς, για όλα!

Οι.. τυχεροί του internet, οι “καημένοι”...

Posted in Επικαιρότητα

Και ξαφνικά εκεί που νομίζεις ότι όλα δεν είναι παρά μόνο πολιτική, εν όψει των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου, έρχονται κάτι τύποι στο e-mail και με ένα νομιμοφανή μανδύα σου θυμίζουν την άλλη πλευρά της ζωής, την αληθινή, αυτή που έχει να κάνει με τους απατεώνες που πάντα υπήρχανε και καθώς δρουν ανενόχλητοι θα συνεχίσουν να υπάρχουν και στο μέλλον.

Λέω για τα e-mail της Yahoo, που κάποιοι τύποι χρησιμοποιούν κάθε φορά ένα μεγάλο όνομα, εν αγνοία του φυσικά και... μοιράζουν εκατομμύρια ευρώ σε “τυχερούς”.

Σήμερα είχε την τιμητικής της η Microsoft Corporations. Ιδού ολόκληρο το e-mail με τίτλο: Dear Winner Contact Your Designated Claims Agent Immediately.

Microsoft Award Team
Baley House,Har Road Sutton,
Greater London SMI 4te
United Kingdom
FILE REF: TN/7855/05/07/DINS
BATCH: KP23/857/NDL5 /EU
Dear Lucky Winner,
The prestigious Microsoft and AOL has set out and successfully
organized a Sweepstakes marking the end of the year anniversary for 2009, we rolled
out over 1,220,000.00 GBP (One million two hundred and twenty thousand Pounds)
Draws.
Participants for the draws were randomly selected and drawn from a wide
range of web hosts which we enjoy their patronage.
Your email address as indicated was drawn and attached to ticket number
94857390735 with serial numbers GPT/97846565392/08 and drew the lucky
numbers 70-35-15-18-21-70 which subsequently won you 750,000.00GBP
GBP (Seven hundred and fifty Thousand Great Britain Pounds) as one of the jackpot
winners in his draw. You have therefore won the entire winning sum of
750,000.00GBP (Seven Hundred and Fifty Thousand Great Britain Pounds).

These are your identification numbers:KVP-9078/145
CATEGORY NO.OF WINNERS WINNING PRIZES
1st. 2 ? 750,000.00 pounds each
2nd. 8 ? 450.000.00 pounds each
3rd. 13 ? 350,000.00 pounds each
4th. 27 ? 270,000.00 pounds each

5th. 27 ? 150,000.00 pounds each
CLAIMS REQUIREMENTS:
1. Full names:
2. Residential address:
3. Phone number:
4. Fax number:
5. Occupation:

Όταν τα κόμματα έχουν συγκεκριμένες θέσεις

Posted in Επικαιρότητα

Η θέση για την Παιδεία...

Κανονικά έτσι έπρεπε να είναι. Στην πορεία προς τις εκλογές ο ψηφοφόρος, αντί για κοκορομαχίες σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών κομμάτων, θα έπρεπε να έχει τη δυνατότητα να ακούει τις θέσεις τους πάνω στα μεγάλα ζητήματα, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μας αφορούν.

Και βέβαια, αν υπήρχε σοβαρότητα σ' αυτόν τον τόπο το παράδειγμα θα έπρεπε να δώσουν πρώτα οι μεγάλοι πολιτικοί σχηματισμοί που εκ των πραγμάτων θα κληθούν αύριο να δώσουν, ως εξουσία πια, τη... μάχη τους. Αλλά ίσως πάλι και ως διαχειριστές να μη χρειάζεται να εμβαθύνουν τόσο πολύ... Η κλασική ατάκα “θα δούμε τότε που θα προκύψει το πρόβλημα, πώς θα το αντιμετωπίσουμε” είναι που σε κολλάει στον τοίχο.

Και χαίρομαι όταν βλέπω “μικρούς” να αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα τις εκλογές. Τα δύο βίντεο που έχω σήμερα είναι παρμένα από το Blog του καλού φίλου και συναγωνιστή στη γειτονιά Δημήτρη Νέζη, υποψήφιου βουλευτή στην Α' Αθήνας με το ΚΚΕ (μ-λ). Και βάζει τα... γυαλιά στους μεγάλους που πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες...

Η θέση για την οικονομική κρίση που βιώνουμε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA