Δέκα μέρες διακοπών τον Ιούνιο, στην πανέμορφη Σκόπελο, δώρo καλών φίλων μας…

spiti.spiru
Ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαν να μας κάνουν φίλοι… Πριν καλά – καλά αρχίσει το καλοκαίρι του 2025 ο Σπύρος με την Αννίτα μας έδωσαν το σπίτι τους στην Σκόπελο όπου και περάσαμε δέκα ολόκληρες μέρες ζώντας τις στο έπακρο… Και το χρειαζόμασταν…

stna.sti.xora.skopelu
Το καθημερινό τρέξιμο για πράγματα που μας αρέσει και αγαπάμε να κάνουμε, είτε το θέλουμε, είτε όχι έχει ασφαλώς τις επιπτώσεις του και την κούραση του. Έτσι λοιπόν το χρειαζόμαστε να χαλαρώσουμε. Το πετύχαμε με τον καλύτερο τρόπο. Κάθε μέρα είχαμε να γνωρίσουμε και έναν καινούριο τόπο.

agnontas.paralia
Περπατήσαμε στη Χώρα της Σκοπέλου, αλλά και στην ενδοχώρα. Οργώσαμε κάθε παραλία, κοντινή ή μακρινή. Φτάσαμε μέχρι τη Γλώσσα και επιστρέψαμε μέσω του Αγνώντα. Επιτρέψαμε στην Google να μας οδηγήσει με τους χάρτες της μέσα από χωματόδρομους και ατέλειωτα πευκοδάση,

stafilos1
Κάναμε μπάνιο σε παραλίες εξαιρετικές με γαλαζοπράσινα νερά. Οι Σκοπελιώτες που μιλήσαμε είναι άνθρωποι ήσυχοι, ήρεμοι, ευγενικοί. Προφανώς βαοηθάει και το περιβάλλον και το γεγονός ότι δεν είχαμε τηλεόραση να μας απασχολήσει. Στόχος μας ήταν να γνωρίσουμε το όμορφο νησί των Σποράδων.

stafilos2
Bοήθησε πολύ και το ζεστό καλοκαίρι του Ιουνίου. Πρόωρο, αλλά πολύ υποβοηθητικό στις βουτιές που κάναμε. Υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες κι ένα σεντόνι ήταν αρκετό για το βράδυ. Όπως και κάτι ελαφρύ κι ατημέλητο. Δοκιμάσαμε τα ντόπια φαγητά και άλλες σπεσιαλιτέ και ζήσαμε στιγμές εξαιρετικές.

panselinos.prin
Στη Σκόπελο έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις τι θες. Ησυχία ή βαβούρα; Αλλά αν και την επισκεφτήκαμε στην αρχή της καλοκαιρινής σεζόν, η αίσθηση μας είναι ότι δεν έχει τον ξέφρενο τουρισμό μερικών κυκλαδίτικων νησιών. Ακόμα και τα μπαράκια της είναι προσεγμένα και κλείνουν γύρω στις 11:30. Ε, δεν είναι και κάτι πολύ συνηθισμένο για τον τουρισμό στην Ελλάδα…

Το Σάββατο της... κατανάλωσης!

Posted in Τα δικά μου


Από καιρό θέλαμε να πάρουμε παπούτσια για τον Λάμπρο. Και ήρθε η ώρα να το υλοποιήσουμε. Του αρέσουν τα παπούτσια της PUMA, όπως άλλωστε και της Ειρήνης που γι' αυτό το λόγο ήρθε μαζί μας στο Κολωνάκι όπου είναι και το συγκεκριμένο μαγαζί με τα αθλητικά ήδη, παπούτσια και ρούχα.

Ένας νεαρός υπάλληλος, πολύ εξυπηρετικός, ευγενικός και υπομονετικός μας κάνει να αγοράσουμε όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, όχι τέσσερα, αλλά πέντε ζευγάρια παπούτσια. Τέσσερα για τον Λάμπρο και ένα για την Ειρήνη.

Ύστερα κατεβήκαμε στο Σύνταγμα και είπαμε να κάνουμε μια στάση στα Pablic πριν πάρουμε το Μετρό για την επιστροφή. Ξελογιάστρα ο χώρος. Έχει τόσα πράγματα ηλεκτρονικά που δεν υπάρχει περίπτωση να μην ενδώσεις. Και οι τιμές τους σχετικά καλές.

Έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε το δώρο του Λάμπρου για τα γενέθλιά του που θα'χει προσεχώς. Από το καλοακαίρι “γλυκαίνονταν” με το “Γκιτάρ Χίρο”, ένα παιχνίδι με μουσική μετάλλικα για το πλέι στέισον 3. “Τρελάθηκε” από τη χαρά του. Κι η Ειρήνη πήρε ένα εξωτερικό σκληρό δίσκο 350 GB που ήθελε από καιρό για να βάζει τις ταινίες που “κατεβάζει” από το internet.

Φύγαμε με το “ηλίθιο” χαμόγελο που έχουν όλοι οι καταναλωτές όταν αισθανθούν ότι έκαναν το χρέος τους. Μεσημεράκι ήμασταν σπίτι. Είναι σχεδόν στα μέσα του Οκτώβρη, αλλά έχει έναν ήλιο καλοκαιρινό. Πιάνονται τα χέρια μας από τα ψώνια. Μια στάση στην επιστροφή στον Άγιο Μελέτη για ψάρια, πατάτες, ψωμί... Και μετά ένα κρασί και στη βεράντα να κάνω “τσάρκα” στις ιστοσελίδες μου, να δω τι συμβαίνει στον κόσμο, τι γράφουν οι φίλοι...

Ύστερα θα πάω να την πέσω λίγο. Είναι πολύ όμορφο να νιώθεις πιο χαλαρά το Σάββατο. Και το χρειαζόμαστε τόσο στην πολύ αγχωτική ζωή μας...

Δεκαπέντε μέρες άδεια. Μια ανάσα!

Posted in Τα δικά μου

Μπορεί να πέρασε το καλοκαίρι, ο καλός καιρός για άδεια, αλλά άμα αισθάνεσαι την πίεση της δουλειάς να σε κάνει κομμάτια, κάθε εποχή είναι καλή για άδεια. Και το φετινό καλοκαίρι ήταν δύσκολο στην εφημερίδα.

Αμέσως μετά την «ανάσα» του Ιουλίου στο χωριό μου με τον Λάμπρο έπεσα στα βαθιά και για ενάμιση μήνα σήκωσα στις πλάτες μου το βάρος ενός ολόκληρου αθλητικού τμήματος. Τώρα που αρχίζουν να μπαίνουν τα πράγματα σε μια σειρά είπα να πάρω το υπόλοιπο των τριών εβδομάδων.

Δυστυχώς για την τρίτη εβδομάδα υπήρχε πρόβλημα με τη στήλη της κ. Ελένης Μπίστικα. Η Μαρία Γιαννακούρου, που την κάνει εναλλακτικά, είχε προγραμματίσει δουλειές για κείνη την εβδομάδα.

Η αλήθεια είναι ότι ο Βαθυάς προσπάθησε να με διευκολύνει. Αλλά δεν ήθελα να δημιουργήσω πρόβλημα στην εφημερίδα. Στο κάτω - κάτω δεν πρόκειται να πάω που πουθενά. Εδώ θα κινηθώ, στα πέριξ κι απλά θέλω να είμαι λίγο πιο χαλαρά για να μπορέσω να προχωρήσω τις άλλες δουλειές μου. Τη «Φωνή των Τεχνικών του ΟΤΕ», τον «Κρέοντα», την «Αιχμή» καθώς και το κομμάτι μου στο «Μήνυμα για όλους» που βγάζουμε με τα παιδιά στη γειτονιά.

Ωστόσο εγώ τη θεωρώ άδεια και ξέρω πως είμαι σε θέση, άμα νοιώθω καλά, να προχωρήσουν σε καλό βαθμό. Από Δευτέρα λοιπόν λίγο πιο χαλαροί οι ρυθμοί. Χωρίς την πίεση και τις εντάσεις της ημερήσιας έκδοσης. Όποιος δεν το έχει ζήσει δεν είναι εύκολο να καταλάβει τι εννοώ «πίεση» εφημερίδας...

Δεν ξέρω, μεγαλώνω και μειώνονται οι αντιστάσεις, αλλά έρχονται ώρες που λέω, μακάρι να είχα συμπληρώσει τα συντάξιμα χρόνια και να μπορούσα να φύγω από αυτό το μαγκανοπήγαδο. Σκέψου! Και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κάνω μια δουλειά που αγαπώ και μ' αρέσει. Αλλά η κούραση μερικές φορές δεν αντέχεται...

 

Να και μια καλή είδηση!

Posted in Τα δικά μου

Επιτέλους πιο λίγα χρήματα στην Εφορία!.. Ήρθε, μόλις χθες το φετινό εκκαθαριστικό για το οικονομικό έτος 2008 με μειωμένο κατά τι το φόρο που πρέπει να πληρώσω. Άνοιξα τον φάκελο και δεν... πίστευα στα μάτια μου. Και όμως, περίπου 1.000 ευρώ λιγότερα σε σχέση με πέρσι...

Όχι, δεν θέλω να το συνδέσω με τη νέα κατάσταση που προέκυψε από τις εκλογές της περασμένης Κυριακής. Υποθέτω πως για να πάρουν σειρά στα ΕΛΤΑ είχε βγει, αυτή η παρτίδα των εκκαθαριστικών, τουλάχιστον δύο εβδομάδες πριν.

Και δεν είναι που «λυπάμαι» τα λεφτά. Είναι που δεν με έχει πείσει αυτό το κράτος ότι χρειάζεται πραγματική στήριξη επειδή κάνει κοινωνική πολιτική. Και επειδή οι... εκάστοτε κρατικοδίαιτοι εραστές της εξουσίας προκαλούν με τη χλιδή στα δημόσια αξιώματα που ασκούν, ενώ ότι υποτίθεται ότι επιστρέφει στον πολίτη, είναι λειψό και μίζερο. Δες την κατάσταση δημόσιων δρόμων για τους οποίους πληρώνουμε και εξτρά τέλη κυκλοφορίας μέσω των αυτοκινήτων, το επίπεδο της δημόσιας Παιδείας, την παροχή νοσοκομειακής περίθαλψης, το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό κ.α.

Ήταν όμως μια καλή είδηση που χρειαζόμουν στο τελείωμα αυτής της εργάσιμης εβδομάδας. Και πρέπει να το ομολογήσω, μου τόνωσε το ηθικό να εργαστώ με μεγαλύτερο πάθος για την επίτευξη των στόχων μου.

Περίοδος χάριτος στη νέα κυβέρνηση

Posted in Δημοσιογραφικά

Εντάξει, ας μην το παρακάνουμε κι όλας και να έχουμε απαιτήσεις από την κυβέρνηση σα να ήταν ο Τζέημς Μπόντ...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/10/2009

Να το πούμε από την αρχή: Μπορεί να άλλαξε κάπως το κλίμα μετά τις εκλογές, επειδή κάποιοι έφυγαν και κάποιοι ήρθαν με την ψήφο του ελληνικού λαού, αλλά δεν πετάμε και στα σύννεφα να πιστεύουμε ότι όλα θα γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη, όπως θα το θέλαμε.

Ξέρουμε ότι είναι πολλά και ισχυρά τα συμφέροντα. Που φυσικά, όπως κάνουν πάντα, θα ασκούν πιέσεις για να κινηθούν τα πράγματα προς την πλευρά τους. Ξέρουμε ακόμα πως κανένα σύστημα δεν είναι διατεθειμένο να παραδώσει «αμαχητί» τα προνόμια του. Και ξέρουμε ότι αυτό που λέγαμε την προηγούμενη εβδομάδα, από τον ίδιο αυτό χώρο, ισχύει πάντα: Μόνο με την καθημερινή δημιουργική δράση μας ως ενεργοί πολίτες μπορούμε να ανατρέψουμε καταστάσεις που δρομολογούνται σε βάρος μας. Αυτό ας μην το ξεχνάμε. Αφορά μια μεγάλη αλήθεια.

Ωστόσο θα πρέπει να πω τις εντυπώσεις μου από την κυβέρνηση του Γ. Α. Παπανδρέου. Μου άρεσε που είδα νέα ονόματα, άγνωστα τα περισσότερα, μέσα από τον προσωπικό κύκλο «γνωριμιών» του και έξω από το ΠΑΣΟΚ που γνωρίσαμε ως διαχειριστή της εξουσίας τα προηγούμενα χρόνια.

Μου άρεσαν ακόμα αυτά που είπε και ο τρόπος που τα είπε στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο την περασμένη Τετάρτη. Ένα προσωπικό ρίσκο του ίδιου είναι και δεν ξέρω αν το αισθάνεστε κι εσείς, αλλά σαν πιο ώριμος μου φαίνεται ο γιος του Ανδρέα. Μακάρι να τα καταφέρει. Ποιος δεν θα ήθελε να δει ο ίδιος και χώρα του μια άσπρη μέρα;

Μερικά ανέκδοτα για να χαλαρώσουμε λίγο

Posted in Επικαιρότητα

-"Πάτερ, θέλω να σας πω ότι η λειτουργία ήταν γαμάτη. Πρώτη φορά γούσταρα τόσο πολύ,
μπράβο είσαι μάγκας."
-"Σας ευχαριστώ, αλλά θα προτιμούσα να
μην χρησιμοποιείτε τέτοια γλώσσα στον Οίκο
του Θεού."
-"Μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση, τα είδα όλα σου λέω ρε φίλε, μέχρι που έβαλα στον δίσκο 500 ευρώ."
Και ο ιερέας, έκπληκτος, λέει:
-"Έλα ρε μαλάκα, σοβαρά; Δεν μου λες αρχιδιές τώρα;"

-----------------------------------------------------------

Μπαίνει ένας τύπος φουριόζος στο σπίτι του...

-Γυναίκα κερδίσαμε 10 εκατομμύρια ευρώ στο λαχείο!!!

Τ' ακούει η γυναίκα του, παθαίνει καρδιακή προσβολή και τέζα....

Τη βλέπει ο τύπος και λέει:

-Aμα σε θέλει η πουτάνα η τύχη!!!

-----------------------------------------------------------

Εγγονός: Ρε Γιαγιά, είδες μήπως τα χάπια μου; Γράφανε LSD απέξω..

Γιαγιά: Γάμησε τα τα χάπια ρε! Τους πράσινους δράκους στην κουζίνα τους είδες;

-----------------------------------------------------------

-Τι κάνει ένας Εβραίος όταν πάρει φωτιά το σπίτι του;

-Αναπάντητη κλήση στην πυροσβεστική.

-----------------------------------------------------------

-Τι είναι ο Δολοφόνος Δολοφόνου?

-Κύπριος

-----------------------------------------------------------

-Πώς μπορείς να μετατρέψεις μια αλεπού σε φάλαινα?

-Την παντρεύεσαι.

-----------------------------------------------------------

-Πως λένε οι γύφτοι το ice tea;

-Είσαι τεά.

-----------------------------------------------------------

-Γιατί ο Καίσαρας φόραγε σανδάλια;

-Γιατί ήταν Ιούλιος.

-----------------------------------------------------------

-Που είναι το χιονοδρομικό κέντρο για ομοφυλόφιλους;

-Στη Χιονολουλού.

-----------------------------------------------------------

-Γιατί ο Μπάτμαν είναι πλούσιος;

-Γιατί πιάνει συνέχεια το Τζόκερ.

Η ώρα της απόλυτης δημιουργίας

Posted in Επικαιρότητα

«Παιχνίδια» με την άμμο και φοβερές δημιουργίες από μια Ουκρανή καλλιτέχνιδα του είδους. Παρόμοια θέματα έχουμε ξαναβάλει στο Blog αρκετές φορές, αλλά σ’ αυτό το site είναι, νομίζω, η πρώτη φορά. Παρακολουθήστε βήμα – βήμα τις κινήσεις της κοπέλας και δείτε πώς παίρνει σχήμα, στον ίδιο καμβά πολλές φορές άλλο σχήμα, η εικονογράφηση. Είναι κι αυτή η μουσική που το συνοδεύει… Δείτε πόσα πράγματα μπορεί να γίνουν με την άμμο πάνω σε ένα φωτεινό πίνακα. Για οκτώμιση λεπτά η απόλυτη ομορφιά της δημιουργίας. Ευχαριστώ την Πόπη που το επεσήμανε μέσα από τα e-mail της.

Νεότερες πληροφορίες για το βίντεο που χθες απέδωσα σε Ρωσίδα καλλιτέχνιδα. Λάθος Ουκρανή είναι. Δείτε τα επιπλέον στοιχεία που μου έστειλαν ο Θανάσης Καρδάρας και η Μαριέττα Μουρούτη:

Η εμφάνιση μιας ντροπαλής 24χρονης σε σόου ταλέντων της ουκρανικής τηλεόρασης προκάλεσε το κλάμα μίας ολόκληρης χώρας, καθώς και διεθνή αίσθηση.

Περίπου 13.000.000 άνθρωποι είδαν την Kseniya Simonova στο σόου "Ουκρανία έχεις ταλέντο" σε μια εξαιρετική επίδειξη της τέχνης της άμμου. Η Ουκρανία προετοιμάζεται για τις προεδρικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2010, ενώ βρίσκεται σε πολύ κακή οικονομική κατάσταση ως χώρα.

Από τον περασμένο Μάιο, οπότε και εμφανίστηκε για πρώτη φορά η Simonova, με ένα κουτί γεμάτο άμμο, ζωγραφίζοντας πανέμορφες εικόνες πάνω σε αυτό, απεικονίζοντας την ιστορία της πρώην σοβιετικής χώρας, όλο και περισσότεροι θαυμαστές κάθονταν μπροστά από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες για να τη δουν. Τα βίντεό της στο Youtube έχουν συγκεντρώσει πάνω από 4.000.000 κλικ, αριθμός απίθανος για ένα κοινό που γνωρίζει λίγα για την ιστορία της Ουκρανίας.

Η Ουκρανία έχασε περίπου το 1/4 του πληθυσμού της κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αριθμός που αντιστοιχεί περίπου στο 20% των συνολικών θανάτων. Με τη βοήθεια της άμμου, τα πορτραίτα της Simonova δείχνουν τις ανθρώπινες απώλειες από τη γερμανική εισβολή του 1941. Η σκηνή, στο άνοιγμά της, δείχνει ένα ζευγάρι να κάθεται σε ένα παγκάκι κάτω από έναν ουρανό γεμάτο αστέρια. Ξαφνικά, εμφανίζονται πολεμικά αεροπλάνα και η ευτυχισμένη σκηνή αντικαθίσταται από θλιμμένα πρόσωπα.

Στη συνέχεια, έρχεται ένα μωρό και η γυναίκα χαμογελά ξανά, αλλά ο όλεθρος του πολέμου τη μετατρέπει σε χήρα, πριν η εικόνα με τη σειρά της να πάρει τη μορφή του Αγνώστου Στρατιώτη της Ουκρανίας. Η 24χρονη κέρδισε, φυσικά, το πρώτο βραβείο του παιχνιδιού (80.000 λίρες) και επέστρεψε στην κανονική της ζωή στην Κριμαία.

Έκπληξη αποτελεί πάντως το κίνητρό της για τη συμμετοχή στο παιχνίδι. "Δήλωσα συμμετοχή για να βοηθήσω ένα παιδί, το οποίο χρειαζόταν να υποβληθεί σε εγχείρηση. Δεν είχα σκοπό να κάνω όλη τη χώρα να κλάψει" είπε χαρακτηριστικά. Όταν έχετε λίγο χρόνο, ξαναδείτε όλο το βιντεάκι πραγματικά αξίζει..

Τα πρώτα μετεκλογικά σχόλια...

Posted in Επικαιρότητα

Πήγαμε που πήγαμε στα... μουγκά σ' αυτές τις εκλογές. Ώρα για λίγη πλάκα και μερικά αστεία και παράξενα που κυκλοφορούν στην πιάτσα.

Λοιπόν, σαν να μην έφτανε το κακό που έκρυβε η κάλπη στον Κ. Καραμανλή με τις δέκα μονάδες διαφορά από το ΠΑΣΟΚ, “τσίμπησε” και δεκαοκτώ ολόκληρα κιλά. Θες το τρέξιμο των εκλογών, οι πολλαπλές υποχρεώσεις, το άτσαλο και κακό φαγητό, αυτά και άλλα που δεν ξέρουμε και δεν θα μάθουμε ποτέ, του τα έδωσαν τα παραπανίσια κιλά.

Κι απ' την άλλη τώρα θα πρέπει να τρέχει και για τη μάνα του που έπαθε εγκεφαλικό και είναι στην εντατική. Εύχομαι να μην είναι οι εκλογές και το κακό αποτέλεσμα για το γιο της που την οδήγησαν στο κακό

Πάντως φήμες λένε πως αν στο συνέδριο της Ν. Δ. που θα γίνει σε ένα μήνα για την εκλογή νέου αρχηγού, παραιτηθεί και από βουλευτής, όπως έκανε ήδη ο Γ. Σουφλιάς, τότε θα πιάσει θέση γραμματέα στο ιατρείο της γυναίκας του Νατάσας.

Γιατί μπορεί να μην τα κατάφερε, πέντε χρόνια ως πρωθυπουργός, αλλά ένα τηλέφωνο να το σηκώνει και να κλείνει ραντεβού, θα τα καταφέρει. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Άσε που θα κολλήσει και κανένα ένσημο ως εργαζόμενος. Να δει και τι σημαίνει να έχεις ωράρια, να δει πώς βγαίνει το ψωμί...

Απ' την άλλη ορκίστηκε το μεσημέρι πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου. Το απόγευμα ανακοινώνει τη νέα κυβέρνηση και αύριο ορκίζεται κι αυτή. Ορκωμοσία σε... δόσεις πρώτη φορά βλέπω...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA