"Κλείσαμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektrikos.176

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 176, το φύλλο που ολοκληρώσαμε προχθες και έφυγε για πιεστήριο. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και την Τετάρτη το μεσημέρα κατά τη μία, πήγαμε στο τυπογραφείο κάναμε τις τελευταίες "πινελλιές" και την "κλείσαμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Αχ, αυτά τα golden boys !

Posted in Δημοσιογραφικά

Δεν ξέρω αν προλαβαίνετε ασείς, αλλά εγώ στις δυο εβδομάδες που είχα ελεύθερες από την εφημερίδα δεν πρόλαβα να κάνω όλες τις προγραμματισμένες δουλειές μου. Ας είναι, μπήκαν τουλάχιστον σε μαι σειρά...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/10/2009

Και να πεις ότι δεν τα ξέραμε, τα ξέραμε, αλλά όχι κι έτσι ρε παιδιά..

Προκλητικοί μισθοί που ξεπερνούν ακόμα και τα 600.000 ευρώ, μπόνους και άλλα τυχερά, όπως μετοχές αξίας εκατομμυρίων ευρώ, απολάμβαναν τα golden boys των επιχειρήσεων και των οργανισμών του Δημοσίου.

Τα αποκαλυπτικά στοιχεία, που προκαλούν το κοινό αίσθημα σε εποχές οικονομικής κρίσης και παρατεταμένης λιτότητας, έδωσε την περασμένη εβδομάδα στη δημοσιότητα ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Μιχάλης Καρχιμάκης. Λίγες ημέρες μετά τις δηλώσεις στη Βουλή του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου ότι «τα golden boys τελειώνουν εδώ», τα στοιχεία γίνονται πιο επίκαιρα από ποτέ. Δείτε λίγο και προσπαθήστε να συγκρατήσετε την ψυχραιμία σας:

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος Τάκης Αράπογλου πλέον του μισθού του, 607.835 ευρώ (50.562 ευρώ μηνιαίως, 2.350 ευρώ ημερησίως ή 293 ευρώ την ώρα), εισπράττει μπόνους και ώριμα (προς εξαργύρωση) stock options (συνολικά και τα δύο έφθασαν στα 960.000 ευρώ το 2008).

ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ: Περισσότερα από 1 εκατ. ευρώ ετησίως εισπράττουν 5 στελέχη της, με αμοιβές που ξεκινούν από 300.000 ευρώ ετησίως (145 ευρώ την ώρα) για τον διευθύνοντα σύμβουλο Δ. Παλαιολόγο, 210.000 ευρώ ή 101 ευρώ ανά ώρα για τους γενικούς διευθυντές και 180.000 ευρώ ή 87 ευρώ την ώρα για τους αναπληρωτές γενικούς διευθυντές.

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ: Αμοιβή 130 ευρώ την ώρα ή 270.000 ευρώ ετησίως εισπράττει ο διευθύνων σύμβουλος και 200.000 ευρώ ετησίως ή 97 ευρώ την ώρα ο πρόεδρος.

ΟΠΑΠ: Στα 500.000 ευρώ φθάνει ο ετήσιος μισθός ή 240,30 ευρώ την ώρα του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου, ενώ τα στελέχη Β. Παπαθανασοπούλου και Σ. Αλιφιεράκης εισπράττουν 182.000 ευρώ και μπόνους μέχρι 165.000 ευρώ, ο Γ. Τζιαμπίρης 425.000 ευρώ και ο Δ. Παναγέας 120.000 ευρώ, ενώ ο νομικός σύμβουλος Ν. Τομαράς αποχώρησε με εφάπαξ 1,5 εκατ. ευρώ.

Πενηντάρισε ο Αστερίξ; Δεν το πιστεύω...

Posted in Επικαιρότητα


Δεν πενηντάρισα μόνο εγώ. Κι ο Aστερίξ έκανε το ίδιο. Θα μου πείτε ίδιοι είναι οι άνθρωποι και τα κινούμενα σχέδια; Σωστά, αλλά μ' αυτά μεγαλώσαμε εμείς, η συντροφιά τους μας άρεσε, αυτά αγαπήσαμε.
Έτσι λοιπόν στο χωριό που όλοι γνωρίζουμε καλά πέρασαν 50 ολόκληρα χρόνια.
Πενήντα χρόνια, φιλίας, θαυμάτων, καυγάδων, καρπαζιών μετά μουσικής και πολλών άλλων τρελών καταστάσεων.
Ο Uderzo δημιούργησε για τα 50 χρόνια από τη γέννηση του Αστερίξ, του Οβελίξ, του Πανοραμίξ και όλων των υπολοίπων σαματατζήδων ένα εορταστικό τεύχος που θα κυκλοφορήσει σήμερα 22 Οκτωβρίου 2009. Και όπως πάντα οι πληροφορίες που υπάρχουν για το κάθε νέο επόμενο τεύχος είναι οι εξής πολλές: καμμιά! Η έκπληξη θέλει και την προετοιμασία της βλέπετε.

Παράλληλα με αυτό το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών -I.F.A - έχει ετοιμάσει σε συνεργασία με μας μια έκθεση - γνωριμία με θέμα τον Αστερίξ για τις 29/10/09. Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στο Bistrot, στο κτίριο του IFA στην οδό Σίνα 31 - τηλ.: 210 3398 600,
www.ifa.gr.

Ειδικός προσκεκλημένος της εκδήλωσης είναι ο ACDE, o σχεδιαστής του Λούκι Λουκ που θα συμμετάσχει σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης στις 7.00 μμ (Auditorium, IFA) με θέμα :"Αστεριξ και bande desinne, ένα παγκόσμιο φαινόμενο". Στη συζήτηση συμμετέχουν οι: Αρης Μαλανδράκης (δημοσιογράφος), Στάθης Σταυρόπουλος (σκιτσογράφος), Γιάννης Σκαρπέλος (πανεπιστημιακός), Χρήστος Χωμενίδης (συγγραφέας). Συντονιστής θα είναι ο Κωστής Κατσακιώρης (δημοσιογράφος).

Στην έκθεση σχεδιάζεται να έρθουν σημαντικά άτομα του πολιτισμού και του χώρου των κόμικς.

Δεν χρειάζεται να τρομοκρατούμαστε

Posted in Μαρτυρίες

Ο γιατρός κ. Καλομοίρης που φέραμε στο σχολείο για να συζητήσουμε για τη γρίπη ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός στην αποψινή συνάντηση. Ήρεμος, ήσυχος κι απλός μας διαβεβαίωσε ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας. Τα ΜΜΕ κάνουν τη ζημιά.

Κι εμείς, καμιά 150αριά γονείς που ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα των Συλλόγων Γονέων των 54 Γυμνασίου και Λυκείου της Αθήνας μείναμε άναυδοι από την ειλικρίνειά του.

Αλλά αυτός είναι ο κ. Καλομοίρης. Πρώην πρόεδρος του 4ου Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων και αντιδήμαρχος για ένα διάστημα, αρμόδιος για θέματα υγείας στο Δήμο Αθηναίων, δεν μπορούσαμε να έχουμε καλύτερη επιλογή.

Την αρχή μας μίλησε για τις ιώσεις και προσπάθησε να μας κάνει καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται. Πώς δηλαδή μερικές φορές παρεξηγούμε τα πράγματα. Πολλοί πυρετοί δεν οφείλονται στο κρύο, αλλά στους ιούς που γνωρίσαμε από τα ηλεκτρονικά μικροσκόπια. ΟΙ ιώσεις εξαπλώνονται πιο εύκολα σε κλειστούς χώρους. Και μεταδίδονται από την αναπνευστική οδό – αερογενώς. Ο άνθρωπος που έχει πρόβλημα βήχει και βγάζει τους ιούς. Οι ιοί δεν έχουν ειδικό βάρος. Αρκεί αν ανοίξουμε ένα παράθυρο και ο ιός φεύγει.

Το 1957 είχαμε πανδημία ασιατικής γρίπης. Η τελευταία γρίπη παρουσιάστηκε στο Μεξικό και μεταλλάχθηκε από τους χοίρους. Εκεί οι κοινωνικές συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ χάλια. Χώρα φτωχή το Μεξικό και η ίωση δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα. Από εκέι απλώθηκε μέσω των ταξιδιωτών σε όλο τον κόσμο.

Έχω παρακολουθήσει, είπε ο γιατρός, πολλά συνέδρια ιατρικά. Και μέχρι στιγμής αυτό που βλέπω είναι ότι αυτή η γρίπη δεν είναι η πιο φονική από τις άλλες. Στα 1300 άτομα που έχουν έρθει στο ιατρείο μου τους τελευταίους τρεις μήνες μόνο τρία (3) γριπώδη περιστατικά έχουν καταγραφεί.

Τα ΜΜΕ όλου του κόσμου βομβάρδισαν με τρομερές ειδήσεις και φόβισαν τους ανθρώπους. Ειλικρινά σκέφτηκα μήπως ο πανικός αυτός έχει σχέση με τις φαρμακευτικές εταιρίες.

Η σημερινή πραγματικότητα: Σας καθησυχάζω απολύτως και υπεύθυνα. Όπως είπα και πριν η συμπεριφορά της γρίπης είναι όπως όλα τα γριπώδη περιστατικά. Χτυπά τις ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού. Αυτοί και πρέπει να εμβολιαστούν. Κανείς άλλος δεν κινδυνεύει. Σε ότι αφορά το σχολείο χρειάζεται προσοχή. Αλλά όχι φόβος.

Συμπτώματα υψηλού πυρετού, πόνοι και αδυναμία είναι συμπτώματα γρίπης. Αν διαπιστώσουμε κάτι τέτοιο πρέπει άμεσα να πάμε στο γιατρό. Αυτό μπορεί να κρατήσει τρεις με τέσσερις μέρες.

Μια παρενέργεια της γρίπης είναι η πνευμονία. Εκεί χρειάζεται αντιβίωση και θεραπεία. Λέω προς τους καθηγητές να μην έχουν κανένα πανικό. Να μη φτάνουν σε ακρότητες. Να είναι λίγο πιο ανεκτικοί. Γιατί υπάρχει και η φοβία και ενδεχομένως να υπάρξει και μια υπερβολή.

Οι γονείς ρωτούν, θέλουν να μάθουν: Κατά πόσο είναι ασφαλές το να κάνεις εμβόλιο και πού μπορεί να πιστοποιηθεί ότι υπάρχει πρόβλημα;

Ο γιατρός είναι ο μόνος που θα κρίνει και θα στείλει το παιδί στο νοσοκομείο για περαιτέρω εξετάσεις, τονίζει. Σε ότι αφορά το εμβόλιο. Στη Γαλλία και στη Σουηδία απαγορεύτηκε. Εγώ δεν θα το κάνω, ούτε και στα παιδιά μου.

Άλλη ερώτηση: Η παιδίατρος μου λέει να κάνω εμβόλιο στα παιδιά μου.

Σέβομαι τη άποψη της. Αλλά κι εγώ δεν μιλάω έτσι. Έχω ολόκληρη βιβλιογραφία. Τα φάρμακα για την αντιμετώπιση του προβλήματος δεν πρέπει να γίνονται κάτω από πίεση.

Κι αν ένα παιδί κάνει πυρετό δίνουμε ασπιρίνη; Ο γιατρός είναι απόλυτος. Ποτέ. Μόνο Depon ή ponstant.

Οι γονείς είχαν απορίες πολλές και τις διατύπωσαν. Και ο κ. καλομοίρης ήταν αφοπλιστικά απλός. Τελικά ήταν καλή ιδέα να έρθει στο σχολείο για ενημέρωση. Όσο για το επόμενο θέμα “Η βία και η παραβατικότητα έξω από τα σχολεία” που συζητήσαμε αμέσως μετά καλύτερα να τα πούμε αύριο, γιατί το θέμα είναι μεγάλο και “απλώθηκε” και με δικιά μας υπαιτιότητα.

Απόψε στο σχολείο για τα παιδιά μας

Posted in Μαρτυρίες

Τα παιδιά μας μας χρειάζονται κοντά τους... Να πάμε απόψε στη συνάντηση στο σχολείο. Ότι δουλειές κι αν έχουμε καμιά δεν είναι πιο σημαντική...

Την πρώτη μας μεγάλη συνάντηση οργανώνουμε σήμερα το απόγευμα στις 6 στο σχολείο που πηγαίνει Ο Λάμπρος. Πρόκειται για μια πρόσκληση των Συλλόγων Γονέων των 54 Γυμνασίου και Λυκείου της Αθήνας.

Οι δύο Σύλλογοι καλούν από κοινού τους γονείς των δύο σχολείων  στην ομιλία – ενημέρωση του ειδικού παθολόγου λοιμοξιολόγου κ. Καλομοίρη με θέμα τη γρίπη.

Ενδιαφέρον θέμα μετά την τρομοκρατία που έχουμε υποστεί από τα ΜΜΕ. Ευκαιρία να μάθουμε, υπεύθυνα, τι πρέπει να κάνουμε. Χωρίς πανικό και φοβίες. Για να δω ποιοι και πόσοι γονείς θα ξεκλέψουν λίγο χρόνο (Τετάρτη είναι, τα μαγαζιά είναι κλειστά…) για να τον αφιερώσουν στα βλαστάρια τους.

Είναι ακόμα ένα πολύ σοβαρό θέμα που ίσως δεν θα έπρεπε να εμβόλιμο, αλλά αυτοτελές. Πρόκειται για το σοβαρό θέμα επιθέσεων σε μαθητές του σχολείου μας.

Ναι, συμβαίνουν κι αυτά… Δυστυχώς έχουμε ήδη δύο κρούσματα στο σχολείο μας, όπου νεαρά άτομα έξω από το σχολείο απειλούν, χειροδικούν και κλέβουν από μαθητές χρήματα ή κινητά τηλέφωνα. Και όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που τα παιδιά μας πάνε ή φεύγουν από το σχολείο. Οι «συμμορίες» αυτές δεν είναι κάτι καινούριο... Χρόνια «δρουν» όχι οργανωμένα, ευκαιριακά. Κατά καιρούς μάλιστα και οι εφημερίδες δίνουν χώρο αναφερόμενες στο πρόβλημα. Το ζήτημα έχει πάρει διαστάσεις, καθώς σύμφωνα με την ασφάλεια, στην ευρύτερη περιοχή έχουν παρουσιαστεί περισσότερα από δεκαπέντε κρούσματα.

Δεν ξέρω τι μπορούμε να περιμένουμε από την αστυνομία αν και θα έπρεπε να αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί, αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Να μιλήσουμε άμεσα στα παιδιά μας, να φροντίσουμε μην πηγαίνουν ή να φεύγουν μόνα τους αλλά με παρέα στο σχολείο και για ότι τους συμβεί να μιλάνε.

Τα χειρότερα συμβαίνουν ακριβώς επειδή κρατάμε το στόμα μας κλειστό. Αυτό πρέπει να το έχουμε υπόψη μας, πάντα…

  • Δείτε ΕΔΩ την πρόσκληση των δύο Συλλόγων Γονέων.

Ημερολόγιο Ξανθιάς - Ανέκδοτο

Posted in Επικαιρότητα

Ημέρα 1η
Αγαπημένο μου ημερολόγιο. Όλα είναι πακεταρισμένα για την κρουαζιέρα. Τα πιο σέξι φορέματά μου και τα είδη μακιγιάζ. Έχω εξουθενωθεί!
-------------------------------------------------------------
Ημέρα 2η
Όλη μέρα στη θάλασσα, ήταν υπέροχα, είδα φάλαινες και δελφίνια! Γνώρισα και τον Καπετάνιο σήμερα - φαίνεται πολύ καλός άνθρωπος.

--------------------------------------------------------------
Ημέρα 3η
Σήμερα ήμουν στην πισίνα. Έκανα βόλτα στο κατάστρωμα κι έπαιξα γκολφ. Ο Καπετάνιος με προσκάλεσε στο τραπέζι του για φαγητό. Αισθάνθηκα μεγάλη τιμή και πέρασα υπέροχα.
Είναι πολύ ελκυστικός και περιποιητικός.

------------------------------------------------------------
Ημέρα 4η
Κέρδισα 8000 στο καζίνο του πλοίου! Ο Καπετάνιος μου ζήτησε να φάω μαζί του στην καμπίνα του. Είχαμε ένα πολυτελές δείπνο με χαβιάρι και σαμπάνια. Μου ζήτησε να περάσω τη νύχτα μαζί του, αλλά αρνήθηκα. Του είπα ότι δεν μπορώ να φανώ άπιστη στον άντρα μου.

-----------------------------------------------------------------
Ημέρα 5η
Στην πισίνα και σήμερα. Κάηκα απ' τον ήλιο, κι ύστερα πήγα στο πιάνο μπαρ για ποτό την υπόλοιπη μέρα. Ο Καπετάνιος με είδε και με κέρασε αρκετά ποτά. Στ' αλήθεια είναι γοητευτικός. Και πάλι μου ζήτησε να πάω στην καμπίνα του το βράδυ... Αρνήθηκα ξανά. Μου είπε ότι αν δεν του δώσω αυτό που θέλει από μένα, θα βυθίσει το πλοίο. Σοκαρίστηκα.

-------------------------------------------------------------------------
Ημέρα 6η
Σήμερα έσωσα 1600 ζωές. Δυο φορές....

Μια έκθεση για τους... ειδικούς του internet

Posted in Επικαιρότητα

Την πρόσκληση που βλέπετε δίπλα, δεξιά στη μπάρα, μου την έστειλαν τα παιδιά που υποστηρίζουν τεχνικά αυτό το site και λέει:

onscreen συμμετέχει στην Web World Expo που πραγματοποιείται στο Ζάπειο Μέγαρο, στις 24 και 25 Οκτωβρίου. Σάς παριμένουμε στο περίπτερο 22 να τα πούμε από κοντά".

Φυσικά η πρόσκληση αφορά καθέναν που "ψάχνεται" στους δρόμους του internet που, εδώ που τα λέμε, δεν είναι και οι πιο εύκολοι...

Όταν κλείνει ένα παράθυρο κάτι δεν πάει καλά

Posted in Τα δικά μου

Κι όμως αν ανοίξουν τα στόρια μπορείς να δεις από το παράθυρό σου μια τέτοια εικόνα.

Δεν μας είχε συνηθίσει έτσι ο Δημητρός στο blog. Πολυγραφότατος, δάσκαλος στη μέση εκπαίδευση, συγγραφέας δύο βιβλίων, πάντα μας άρεσε να τον παρακολουθούμε. Όλο και κάτι καλό είχε να μας δώσει. Η θεματολογία του και τα σχόλιά του στα σχόλια που άφηναν οι φίλοι του ήταν εύστοχα.

Το Blog του με την ονομασία “Νόστιμον Ήμαρ” είναι από αυτά που κοσμούν τον κόσμο του ίντερνετ και ξαφνικά απροειδοποίητα ανακοινώνει με χαμηλούς τόνους ότι “για λίγο θα παραμείνει το παράθυρο κλειστό”. Τι εννοείτε κύριε Δημήτρη στην εγγραφή σας από τις 07 Οκτώβρη; Και πόσο λίγο είναι το δικό σας “λίγο”;

Έτσι κι αλλιώς ο χρόνος είναι μια σχετική έννοια και για να μπορέσουμε να συνεννοούμαστε μεταξύ μας φτιάξαμε το 24ωρο. Πόσα ακόμα 24ωρα θα “χτυπάμε” τη διεύθυνση σου στον ιστοχώρο για να βλέπουμε ένα παράθυρο με κλειστές τις γρίλιες; Άντε, άνοιξέ το γιατί χωρίς να το θέλουμε ο νους μας πάει στο κακό...

  • Δείτε εδώ το κλειστό πράθυρο στο Blog του Δημητρό

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA