Όμορφες εικόνες εποχής... Δείτε τα ζουμπούλια ή μανουσάκια, όπως τα λένε στην Κρήτη

manusakia3.310122
Μερικά από τα λουλούδια αυτής της εποχής που μας αρέσουν πολύ, είναι τα μανουσάκια... Για αυτά έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, πολλές φορές. Δείτε μια από αυτές, ΕΔΩ. Αρέσουν και στη Στασούλα μας και όποτε έχει χρόνο και μπορεί, ξέρει πού θα πάει για να τα βρει... Η φωτογραφία αυτή είναι της φίλης μας Frideriki Fotinou.



manusakia1.1310122
Τα μανουσάκια πάντα μας άρεσαν και μας αρέσουν. Το "κλικ" γι' αυτό το δημοσίευμα το πήραμε από μια ανάρτηση της Spyridoyla Geraniotaki στην ομάδα "ΜΕΤΕΩΚΡΗΤΕΣ". Για να ευχηθεί «Καλή βδομάδα στην ομάδα μας με υγεία, ομορφιές και αρώματα». Έτσι είναι. Στο διαδίκτυο υπάρχει αλληλεπίδραση...

manusakia2.310122
Δεν λέει σε ποια περιοχή της Κρήτης τα βρήκε, κάτι που κάνουν οι περισσότεροι στο διαδίκτυο. Έχουν την αίσθηση ότι  αφού ξ΄λερουν εκείνοι, "όλοι ξέρουν". Αλλά δεν ξέρουν. Και μερικοί, όπως εμείς, θα θέλαμε να ξέρουμε, επειδή ως παιδιά, τα ψάχναμε κάποτε... Και γνωρίζαμε πού θα τα βρούμε....

manusakia2018.1
Τις πρώτες τρεις φωτογραφίες τις πήραμε από το διαδίκτυο. Αλλά αυτή και η επόμενη είναι από παλιότερες δημοσιεύσεις εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ, άλλο ένα δημοσιεύουμα που κάναμε για τα μανουσάκια. Είναι από την Άνδρο και η φίλη μας, Δήμητρα, είναι που τα μαζεύει. Αρέσουν και σε εκείνη...

manusakia2018.4

Αχ αυτά τα μανουσάκια! Τελικά τα βρήκε και φέτος η Στασούλα. Αψήφησε τη βροχή και την κακοκαιρία και πήγε εκεί, που ξέρει πως βγαίνουν. Και γέμισε το ανθοδοχείο της. Και γέμισε ο τόπος ευωδιές…

manusakia.stasulas
Έτσι για να αλλάξει λίγο η διάθεση μας καθώς συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία ύστερα από την εισβολή της Ρωσίας πριν τρία χρόνια και εδώ μας ταλανίζει η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που ροκανίζουν το εισόδημα μας... Ναι, ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές. Αλλά το να είμαστε ψύχραιμοι, θα μας βοηθήσει να βλέπουμε πιο καθαρά τα πράγματα... Κάτι που το έχουμε πολύ ανάγκη... 

Κυκλοφορεί το 21ο φύλλο των "Μηνυμάτων"

Posted in Δημοσιογραφικά

Αργήσαμε αυτή τη φορά πολύ, αλλά το φύλλο βγήκε και είναι και πολύ ωραίο. Τι φταίει; Φταίει ότι όλοι όσοι έχουμε επιφορτιστεί με την έκδοση μιας πολύ καλής προσπάθειας που ξεκινά από κάποια σχολεία και "ανοίγεται" στη γειτονιά που μένουμε, τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ στις δουλειές μας και ο χρόνος είναι πια υπερβολικά λίγος.

Αλλά αυτή τη φορά μάλλον άργησαν οι τεχνικοί, τα παιδιά που έχουν αναλάβει την επεξεργασία, το στήσιμο και την εκτύπωσή του φύλλου και από ότι δείχνουν τα πράγματα, μάλλον θα είναι το τελευταίο για τη φετινή σχολική χρονιά. Το Σεπτέμβρη θα προσπαθήσουμε όλοι να βγαίνει πιο συχνά.

Άλλωστε θα έχει δίπλα της και μια άλλη εφημερίδα, αυτή της Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα και θα έχει πολλούς λόγους να διατηρήσει, πέρα από την τακτική έκδοση και το καλό περιεχόμενο που έχει μέχρι σήμερα.

Καλοκαιρινό το τεύχος με... βότσαλα και παραλίες που θέλουμε να πάμε...

Πατήστε ΕΔΩ για να τη δείτε όπως είναι τυπωμένη με άρωμα καλοκαιρινών διακοπών από αυτές που περιμένουν πως και πως τα παιδιά.

Γιορτάσαμε μαζί με τους Συλλόγους Γονέων

Posted in Μαρτυρίες

Η σχολική χρονιά τελειώνει. Στο 54 Γυμνάσιο έκαναν μια συναυλία αποχαιρετισμού με τον καθηγητή της μουσική κ. Λιαπάτη και αυτό ήταν... Τώρα έχουν πέσει με τα μούτρα στις εξετάσεις τους και τα διαγωνίσματα.

Στα 146 και 62 δημοτικά σχολεία όμως όπου έχω τη Δημοσιογραφική μου Ομάδα οι Σύλλογοι Γονέων ετοιμάζουν για την Δευτέρα 1 Ιουνίου, ώρα επτά το απόγευμα, τη γιορτή τους. Πήγαμε, τη ζήσαμε και όντως είχε πολύ χρώμα.

Πέρα από τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, η δασκάλα  Θεατρικού Παιχνιδιού, η Ευτυχία, ετοίμασε μια πρωτοποριακή παράσταση με παντομίμα. Και τα παιδιά της Ομάδας μου συμμετείχαν. Δείτε μερικές φωτογραφίες από την πρόβα και από την παράσταση, είναι απίθανα.

  

New layer...

Φωτογραφίες από την εκδήλωση.

Κάντε κλίκ επάνω τους για να τις δείτε σε πιο μεγάλο μέγεθος.

Ήταν μια γιορτή, ένα πανηγύρι το κλείσιμο της σχολικής χρονιάς 2008-2009

Λουλούδια για τη Μητέρα

Posted in Τα δικά μου

Λουλούδια μαζεμένα την Κυριακή 9 Μαϊου στον Κάλαμο Αττικής...

Θα ήθελα να μπορούσα να της τα έδινα της μητέρας μου αυτά τα λουλούδια που μάζεψε ο Λάμπρος, ο γιός μου, για τη δικιά του μάνα. Θα ήθελα μ' αυτό τον τρόπο να της έλεγα ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα μου έμαθε στη ζωή, για την ίδια τη ζωή που έδωσε, για τον καλό της λόγο, για το χάδι της.

Αλλά δεν είναι πια ανάμεσα στους ανθρώπους. Πέταξε στους ουρανούς και ζει για πάντα, όσο θα ζω κι εγώ, στην καρδιά μου. Ευχαριστώ μαμά!

Ταχυδρομήθηκε η "Φωνή των Τεχνικών του ΟΤΕ" τ. 234

Posted in Δημοσιογραφικά

Τέλος καλό, όλα καλά για το τεύχος 234 της "ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ". Έφυγε ήδη από το ταχυδρομείο για τα σπίτια των συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα και χθες κάναμε Συντακτική Επιτροπή για το νέο φύλλο. Στόχος να βγεί το 235 πριν τον Ιούλιο για να φύγουμε ήσυχοι στις καλοκαιρινές διακοπές μας.

Δώσαμε το "τυπωθείτω" για το περιοδικό της ΠΕΤ ΟΤΕ τ.234. Πρέπει να πω ότι δουλέψαμε κάτω από πολύ καλές συνθήκες συνενόησης και δεν με δυσκόλεψε καθόλου. Την ερχόμενη εβδομάδα βάζουμε μπροστά το νέο. Να το φέρουμε στα ίσα του μέχρι το καλοκαίρι που θα φύγουμε για διακοπές...

Οι εκλογές τέλειωσαν στην ΠΕΤ ΟΤΕ, η νέα διοίκηση είναι πια γεγονός και έφτασε πια η ώρα να βγάλουμε την πρώτη μετά... Μπρόφα "Φωνή των Τεχνικών του ΟΤΕ". Η Συντακτική Επιτροπή ανέλαβε έργο. Η πρώτη συνεδρίαση ήταν παραγωγική. Μέσα σε δυο ώρες θέσαμε τις βάσεις για πολλές θετικές αλλαγές στο περιοδικό της ΠΕΤ ΟΤΕ. Φυσικά αυτές δεν πρόκειται να φανούν στο πρώτο φύλλο μιας και είναι πολύ μικρός ο χρόνος που μεσολαβεί έως την ολοκλήρωση του (διότι μας πιέζουν οι ημερομηνίες ασφυκτικά), αλλά θα είναι αισθητή σε κάθε νέο φύλλο.

Από την πρώτη εμφάνισή της θα φανεί η πρώτη. Μικραίνει το μέγεθός της. Φεύγει από το σχήμα που την πήγε ο Μπρόφας και ξαναγυρνάει στο κλασικό Α4. Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι μόνο αυτό. Το πιο σημαντικό είναι η δουλειά που είναι διατεθημένοι να... ρίξουν οι νέοι υπεύθυνοι του περιοδικού έτσι που το περιεχόμενο του να γίνει "κράχτης" για τους τεχνικούς του ΟΤΕ να το πάρουν στα χέρια τους, να το διαβάσουν και να παίξει πραγματικά το ρόλο του ως εργαλείο δουλειάς του συνδικάτου.

Ο χρόνος θα δείξει αν τα μεγάλα σχέδια μπορούν να υλοποιηθούν. Κι αυτό έχει να κάνει με την καλή συνεργασία και την εμπιστοσύνη σ' αυτούς που θα τραβήξουν πραγματικά κουπί σ' αυτή τη νέα προσπάθεια. Καλό ξεκίνημα.

  • Πατήστε ΕΔΩ να δείτε σε μορφή PDF ολόκληρο το περιοδικό όπως είναι τυπωμένο στο χαρτί

Τέλειωσε ο «Ηλεκτρικός» πριν από το Πάσχα!

Posted in Δημοσιογραφικά

Αυτό κι αν είναι επιτυχία! Καταφέραμε και ολοκληρώσαμε τον "Ηλεκτρικό"δίνοντας το Ο.Κ. για το πιεστήριο τη Μ. Πέμπτη το μεσημέρι. Έτσι ο στόχος επετεύχθη. Μπορέσαμε να φύγουμε ήσυχοι για τις μικρές πασχαλινές διακοπές μας στο χωριό.  

Τα παιδιά στο τυπογραφείο δούλεψαν πολύ ευσυνείδητα κι αν δεν ήταν η σημερινή πίεση σε σχέση με την δουλειά μου στην εφημερίδα και με το γεγονός ότι το μεσημέρι σχόλαγαν οι τελευταίοι εναπομείντες στην Αθήνα, ούτε που θα το καταλαβαίναμε πως τέλειωσαν 16 σελίδες. Στο πι και φι έγιναν όλα...

Το νέο τεύχος έχει πολλές εξειδικευμένες ειδήσεις που αφορούν τους ανθρώπους στους οποίους απευθύνεται. Το φύλλο σε αρχείο PDF είχαμε υποσχεθεί ότι θα το βλέπατε μετά το Πάσχα. Και ιδού κρατάμε το λόγο μας...

 

 

Αυτό έιναι το νέο φύλλο του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟY". Πατήστε ΕΔΩ να τον δείτε σε μορφή PDF .

Στο θέατρο με το σχολείο του γιου μου

Posted in Μαρτυρίες

Είπα ότι θα ήταν ωραία να πηγαίναμε μια βόλτα παραμονή 25ης Μαρτίου στο θέατρο με τον μικρό Λάμπρο.

Την πρωτοβουλία για αυτή τη βραδιά πήρε ο Σύλλογος Γονέων του 54 Γυμνασίου Αθηνών, αλλά δυστυχώς δεν στήριξε την προσπάθεια όσο έπρεπε με αποτέλεσμα στην πλατεία του ΓΚΛΟΡΙΑ να βρεθούμε καμιά 20αριά γονείς και παιδιά για να δούμε το έργο των Α. Σνίτσλερ και Α. Τσέχωφ «Σνίτσελ με βότκα Τσέχωφ» με τον Τάκη Παπαματθαίου, την Ίριδα Πανταζάρα, τον Θόδωρο Ρωμανίδη και την Φιλίτσα Καλογεράκου.

Κι όμως άξιζε κάτι καλύτερο από πλευράς κόσμου.

Η μισή πλατεία του θεάτρου ήταν γεμάτη από κόσμο κι ανάμεσά τους αρκετοί ηθοποιοί που προφανώς ήρθαν να δουν το «παίξιμο» των συναδέλφων τους.

Η παράσταση, μια ελεγεία στον έρωτα μέσα από τρία μονόπρακτα, μας παρέσυρε και μας έκανε να προβληματιστούμε για πράγματα απλά, καθημερινά, που συμβαίνουν γύρω μας, δίπλα μας και συνήθως τα προσπερνούμε έτσι χωρίς να το καταλάβουμε.

Το εισιτήριο είχε ειδικά για το σχολείο μας 10€ από τα 18€ του ταμείου μετά από τη συμφωνία του Συλλόγου ο οποίος αναγκάστηκε να πληρώσει τα υπόλοιπα 20€ αφού η συμφωνία με το θέατρο ήταν 40 άτομα minimum.

Εφυγε για το πιεστήριο η ΑΙΧΜΗ τ. 44

Posted in Δημοσιογραφικά

Όταν θέλουμε κάτι το καταφέρνουμε. Ακόμη κι αυτό που θεωρητικά είναι πολύ δύσκολο μπορεί να γίνει. Δείτε αυτή την εφημερίδα. Τη στήσαμε σε χρόνο μηδέν. Εντάξει, προεκλογικό φύλλο είναι και δεν ήταν δύσκολο στο στήσιμό του.

Είναι μερικές φορές που κάποια πράγματα γίνονται με τη διαδικασία του... επείγοντος. Όπως τώρα εδώ, στους μηχανικούς της ΔΕΗ που πρέπει να βγάλουμε το έντυπο μέσα στην εβδομάδα που έρχεται. Έτσι τ' αφήνουν όλα την τελευταία στιγμή και ύστερα τρέχουν και δε φτάνουν...

Το επείγον του πράγματος αφορά την ανάγκη να προλάβουν τις προθεσμίες για τις... εκλογές του Συλλόγου. Στις 5 Απριλίου πρέπει να έχει πάει στο σπίτι των εργαζομένων. Θα μου πείτε δεν μπορούσε αυτό να γίνει νωρίτερα και πιο οργανωμένα; Φυσικά θα μπορούσε, αν υπήρχε η στοιχειώδης λογική. Αλλά για συνδικαλιστές μιλάμε...

Έτσι το Σάββατο 21/3 πήγα, μετά το μάθημα Δημοσιογραφίας στα παιδιά, πήγα στο Σύλλλογο στο κέντρο της Αθήνας και πήρα ύλη προκειμένουν να τη δουλέψω το Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα το πρωί να την πάω με κασέ στο τυπογραφείο. Υπάρχουν εκκρεμότητες βέβαια και είναι κι αυτή η... κουτσουρεμένη λόγω 25ης Μαρτίου εβδομάδα αλλά θα κάνω ότι μπορώ για να είναι συνεπείς με τις απαιτήσεις του καταστατικού τους.

Τη δούλεψα Κυριακή βράδυ και είναι έτοιμη, την έδωσα τη Δευτέρα 23/3 στο τυπογραφείο...

Αυτό είναι το εξώφυλλο του νέου τεύχους της "ΑΙΧΜΗΣ". Πατώντας ΕΔΩ μπορείτε να τη διαβάστε όπως είναι τυπωμένη στο χαρτί.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA