Το φαντάζεστε μια τέτοια σελίδα που δεν έχει και κανένα εθνικό μυστικό να τη… χτυπήσουν χάκερ από την Τουρκία; Και όμως συνέβη την Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008. Έπαθα πλάκα. Είχαν χαθεί όλα και ένα μαύρο πράγμα κυριαρχούσε με την ένδειξη ότι χάκερ από την Τουρκία είχαν βάλει το χέρι τους. Δεν θέλω να πιστέψω ότι είναι θέμα εθνικιστικό. Όχι, υπερβολικό είναι…Ευτυχώς τα παιδιά στην onscreen που φιλοξενούν αυτό το site το απεκατέστησαν πολύ γρήγορα. Μέσα σε δύο ώρες όλα ήταν όπως στις 31 Ιουλίου… Τους αξίζουν συγχαρητήρια!!!

Η δεύτερη ανάσα ξεκούρασης ξεκίνησε ουσιαστικά το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου και η επιστροφή στη δουλειά την Δευτέρα 6 Οκτωβρίου. Χρειάστηκε ωστόσο να καθίσω στην Αθήνα τις πρώτες μέρες για να ολοκληρωθεί η έκδοση της "ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ" αλλά κι αυτή τέλειωσε κάποτε.

Είμαι ήδη στη Βόρειο Ελλάδα, στην Κοζάνη. Αυτό είναι το ορμητήριο μου. Κι από εδώ καθημερινά εκδράμω στις γύρω περιοχές για να γνωρίσω καλύτερα τη Μακεδονία. Να ξεκουραστώ λιγάκι που τόσο το χρειάζομαι. Είναι το δεύτερο φετινό δεκαπενθήμερο από την καλοκαιρινή μου άδεια. Κι ας έπιασε ο χειμώνας μέχρι να μπορέσω να φύγω... Κάνει όμως και μέρες καλές, μέρες που δεν βρέχει και έχει αρκετή ηλιοφάνει που βοηθάει στις βόλτες.

Τα σχολεία έκλεισαν από την Παρασκευή 13 Ιουνίου για τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Και τη Δευτέρα 16 πήγαμε με τον Λαμπρούκο στην κατασκήνωσή του. Δεν κάθισε πολύ. Μόλις μια εβδομάδα. Και μετά στο χωριό του παππού στην Πελοπόννησο. Κι από κε,ι την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου, θα τον πάρω να πάμε δύο εβδομάδες στο χωριό μου Θραψανό, στην Κρήτη, όπως κάνουμε τα τελευταία χρόνια.

Την Παρασκευή 6/6 είχαμε στην αποχαιρετιστήρια γιορτή μας. Μια ξεχωριστή βραδιά που τη χαρήκαμε όλοι εμείς που δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας στις δραστηριότητες του Σαββάτου μέσα από τους Συλλόγους Γονέων.

Φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στο blog του Νίκου και στον «Διάλογο». Αποτυπώνουν στιγμές όμορφες, σίγουρα όμως αλλιώς θα ήταν αν ήσασταν εκεί και τις ζούσατε μαζί μου.

Το Σεπτέμβρη ο Λάμπρος πάει Γυμνάσιο πια… Πώς πέρασαν τα χρόνια!!!. Σαν χθες μου φαίνετα,ι μωράκι, που τον έγραψα στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό!!!

Ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες για το καινούριο σπίτι στον Κολωνό. Μέσα σε μια μέρα έκανα τη μεταφορά - μετακόμιση. Την Τρίτη 20 Μαϊου 2008 τα παιδιά με το φορτηγό έκαναν καλή δουλειά. Τέσσερα χρόνια έμεινα στη Βίαντος, μερικά στενά πιο πέρα, στην ίδια περιοχή. Και να, που άλλαξαν τα πράγματα και μετακόμισα σε δικό μου χώρο.

Τελευταίος, φαντάζομαι σταθμός λίγο πριν πάω οριστικά στα πατρώα εδάφη με τη σύνταξη μου.

Αλλά η καινούρια φωλιά έχει τα τρεξίματά της. Ένα νέο σπίτι που πρωτοκατοικείται τα έχει αυτά. Υπομονή. Όλα θα γίνουν σιγά σιγά. Δεν έχω κάτι που να με βιάζει. Το τηλέφωνο δεν άλλαξε. Την Πέμπτη θα γίνει η μεταφορά του. Κερνάω ουζάκι στους καλούς φίλους που θα ήθελαν να έρθουν.

Παρών και φέτος. Από το Σάββατο 10 Ιανουαρίου επιστρέψαμε στις δραστηριότητες του Σαββάτου. Τα σχολεία άνοιξαν λίγο νωρίτερα από τι χριστουγεννιάτικες διακοπές. Παρ' ότι ο γιος μου δεν πάει πια στο δημοτικό, αλλά στο γυμνάσιο και φέτος δήλωσα παρών στο προσκλητήριο των Συλλόγων Γονέων των 146 και 62 δημοτικών σχολείων της Αθήνας να διδάξω δημοσιογραφία στα παιδιά.

Έτσι τα Σάββατα 11.30-12.30 βρισκόμαστε στο σχολείο και με χαρά προσφέρω εθελοντικά τις γνώσεις μου πάνω στη δουλειά στην Ομάδα Δημοσιογραφίας που αποτελείται από επτά παιδιά, τα περισσότερα κορίτσια.

Το κάνουμε τα τελευταία χρόνια αρκετοί φίλοι που πάνε τα παιδιά μας στο ίδιο σχολείο με αφορμή την Πρωτομαγιά. Μαζευόμαστε με τα παιδιά και πάμε κάπου στην εξοχή, στο Καβούρι, στο Αλεποχώρι είχαμε πάει πέρσι, στο εξοχικό του Άγγελου Χονδρορίζου, βάζουμε φωτιά και ψήνουμε μπριζόλες. Καλή παρέα με μπόλικο κρασάκι κόκκινο και ιστορίες και γέλια. Ευκαιρία να παίξουν και τα παιδιά.
Αλλά φέτος είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Ο γιος μου είναι στο χωριό του παππού του, στο Ελληνικό Γορτυνίας, όπως και άλλα παιδιά από την προηγούμενη εβδομάδα. Και σχεδιάζουν να γυρίσουν λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία.
Αλλά ο Γιώργος Θελερίτης «τρώγεται». Να πάμε κάπου κι εφέτος. Και χωρίς να πάρουμε μαζί μας κρέας. Να βρούμε εκεί και να φάμε. Δεν έχω αντίρρηση. Αρκεί να βρούμε και συνήθως είναι δύσκολη μέρα για τις ταβέρνες η Πρωτομαγιά. Το μόνο ενθαρρυντικό είναι ότι φέτος, έτσι όπως πέφτει μεσοβδόμαδα και λίγο μετά από το Πάσχα, ίσως να μην έχουμε τόσους εκδρομείς, φυσιολάτρες του πράσινου και της Πρωτομαγιάς.
Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν. Αν πάλι επιθυμείτε να πάτε στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις στην Αθήνα θα βρείτε δύο (και ίσως τρεις) συγκεντρώσεις. Η κεντρική της ΓΣΕΕ στο Πεδίον του Άρεως, του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς κάπου στην Ομόνοια. Κατά τις 11 θα συγκεντρωθούν. Συγνώμη αλλά τα τελευταία χρόνια έτσι όπως έχει καταντήσει το συνδικαλιστικό κίνημα μας έχει απογοητεύσει, Προτιμούμε να πάμε στην εξοχή με φίλους. Εξάλλου οι δημοσιογράφοι απεργούν περίεργα. Την προηγούμενη δηλαδή και όχι αυθημερόν. Διότι δεν βγαίνει φύλλο με ημερομηνία 1η Μαΐου. Διαλέξαμε να πάμε στην Πάχη, κοντά στην Αθήνα, δίπλα στη θάλασσα και περάσαμε πολύ ωραία. Και του χρόνου να είμαστε καλά να το ξανακάνουμε!