Ένα υπέροχο πρωινό ξεκίνημα με έναν ουρανό σκέτο όνειρο... Τι μοναδική ομορφιά!

dilino.petros1
Έχουμε το προνόμιο να είναι φίλος μας, ο πρωινός Πέτρος Πατσαλαρήδης. Καθώς λοιπόν ξεκινά για να πάει στη δουλειά του κάθε πρωί, μπορεί στο δρόμο του να συναντήσει και τέτοιες εικόνες. Και το σημαντικό είναι ότι δεν τις κρατά για τον εαυτό του, αλλά τις μοιράζετε μαζί μας. Του είμαστε ευγνώμονες! 

proino.xipnima2.141021
Είναι λίγο ένα "ευχαριστώ", φίλε Πέτρο, όσο κι αν ξέρεις ότι δεν πρόκειται για κάτι τυπικό, αλλά ότι ξεκινά από την καρδιά μας. Ωστόσο δεν έχουμε άλλο τρόπο να το εκφράσουμε. Έτσι απλά, αλλά αληθινά, το κάνουμε, χρησιμοποιώντας τις φωτογραφίες σου στην ανάρτηση. Και δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε και η τελευταία...

anatoli.apikia120122
Σκέψου τώρα κάποιους ανθρώπους, κυρίως νέους που ξυπνάνε αργά το μεσημέρι για πρωί, τι χάνουν! Θα μου πεις κι εγώ νωρίς το πρωί ξυπνάω, αλλά τέτοιες εικόνες είναι αδύνατον να τις δω από το παράθυρο του γραφείου μου. Τι να δεις σε μια πόλη που δίπλα σου ορθώνονται ψηλές πολυκατοικίες και κυριαρχεί το μπετόν; Η φωτογραφία αυτή, όπως και η τελευταία χωρίς λεζάντα, είναι του φίλου Λούη από την Άνδρο....

proino.xipnima4.141021
Κάπως έτσι θα θέλαμε να είναι η αληθινή ζωή που θα ζούμε. Να βλέπουμε στο ξεκίνημα της μέρας μας, έναν ουρανό με λίγα σύννεφα και μια κατακόκκινη ανατολή με πολλές υποσχέσεις για μια όμορφη και παραγωγική μέρα. Αλλά δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στην πόλη που ζούμε. Ούτε και στην εποχή αυτή. Και το ξέρουμε.

dilino.petros3
Μερικές φορές θα ήθελα να είναι αλλιώς τα πράγματα, αλλά γνωρίζοντας την πραγματικότητα των δύσκολων καιρών που ζούμε, δεν παραπονιέμαι. Θα έρθουν καιροί αναζωογόνησης! Και το σημαντικό είναι να είμαστε εκεί, να τους απολαύσουμε στην αιωνιότητα. Στο χέρι μας είναι!

anatoli.apikia2.200122

Βρήκα τη Vespa!

Posted in Επικαιρότητα

Συνέβη κι αυτό! Πριν κλείσει μια εβδομάδα είχα και τα δύο κυρίαρχα συναισθήματα. Από τη μια, την περασμένη Τετάρτη 16/4/2008 μου έκλεψαν τη vespa κάτω από την πρωινή δουλειά μου μέρα μεσημέρι κι από την άλλη το Σάββατο 19/4/2008 με ειδοποίησε η ασφάλεια πως τη βρήκαν και να πάω να την πάρω... Απίστευτα πράγματα!

Η μηχανή ήταν σε άριστη κατάσταση. Μόνο τη μπαταρία είχαν αδειάσει στην προσπάθεια τους να βάλουν μπροστά. Σωτήριο το ιμομπιλάιζερ "έκοβε" την προσπάθεια. Τέλος καλό, όλα καλά!

Αλλάζουμε σελίδα

Posted in Τα δικά μου

 

Κάτι καινούριο συμβαίνει εδώ, σ' αυτό το site. Αλλάζουμε πρόσωπο, γυρίζουμε σελίδα. Γινόμαστε πιο... συγχρονοι, ακολουθόντας τις επιταγές της νέας τεχνολογίας.

Κι αυτό δεν έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάστηκε πολύ δουλειά. Και η ουσιαστική βοήθεια του καλού φίλου και συναδέλφου στην ΠΕΤ ΟΤΕ Δήμου Αποστολίδη.

Φυσικά, τίποτα δεν τελείωσε. Ψαχνόμαστε για να βελτιωθούμε ακόμη περισσότερο. Να μπορεί να γίνει ακόμα πιο χρηστικό από το site. Γι' αυτό κα΄θε παρατήρηση, καλοδεχούμενη.

Φυτεύουμε... πινακίδες στο σχολείο

Posted in Μαρτυρίες

Τα παιδιά της Γ΄τάξης με τη δασκάλα τους έκαναν την υπέρβαση και τώρα ζητούν τη βοήθειά μας. Θέλουν να φυτέψουν πινακίδες στα παρτέρια έξω από το σχολείο και χρειαζονται τα... στιβαρά μας χέρια για σκάψιμο. Θα πάμε με τον Αγγελο Χονδρορίζο την Πέμπτη 17/4/2008 το πρωί, ώρα 9.30, στο σχολείο και θα τους βοηθήσουμε...

Το ωραίο είναι που την αρχή πιστεύαμε ότι θα... φυτέψουμε δέντρα στο σχολείο. Δεν ξέρω πως μου κάθισε έτσι...

Πινακίδες στο σχολείο

Posted in Μαρτυρίες

Τελικά δεν ήταν δέντρα αυτά που... φυτέψαμε σήμερα το πρωί στο σχολείο με τα παιδιά της Γ' τάξης.

Ήταν επτά όμορφοφτιαγμένες πινακίδες που ζωγράφισαν τα παιδιά και έγραφαν ότι θέλουν ελεύθερο, δικό τους, τον πεζόδρομο στην Λέλας Καραγιάννη, για την πρόσβασή τους στο σχολείο, για να περπατούν σαν άνθρωποι.

Ευαισθητοποίηση σ' αυτή τη μικρή ηλικία! Κι εκτός από τις ξύλινες πινακίδες είχαν φτιάξει και χειρόγραφες μικρές αφισούλες με μηνύματα στους οδηγούς που τους έλεγαν πως είναι κρίμα να παρκάρουν σε έναν χώρο που θα μπορούσαν να παίξουν παιδιά. Τα έβαλαν τα παρπρίζ των αυτοκινήτων.

Το ωραίο είναι ότι το... καταχαίρονταν όλο αυτό...

Δείτε φωτογραφίες στα Βlog http://nikosth.blog.com/ και http://dialogos146-62.blog.com/ και http://noulis.blog.com/

Ένα υπέροχο σεμινάριο για ρέικι

Posted in Επικαιρότητα

Ήταν ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο! Νομίζω ότι πήρα πολλά πράγματα στο σεμινάριο χαλάρωσης και ευεξίας για ρέικι κάπου στην Καλλιθέα. Και σίγουρα άξιζε τα λεφτά του. Γνώρισα πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους. Άκουσα αληθινές ιστορίες, όχι σαν αυτές τις σαχλαμάρες των ριάλιτι, αλλά βγαλμένες μέσα από τη ζωή από ανθρώπους που ήθελαν κάπου να αποθέσουν τις ελπίδες τους. Είκοσι και πλέον ώρες μέσα σε ένα ηφαίστειο ενέργειας...

Ήταν καλή η επιλογή, λέω εκ των υστέρων. Χρειαζόμαστε χαλάρωση. Λίγη ξεκούραση. Μια καλύτερη διαχείριση του λιγοστού ελεύθερου χρόνου. Και είμαι βέβαιος ότι οι γνώσεις που πήρα αυτό το διήμερο να βοηθήσουν τον εαυτό μου και τους συνανθρώπους μου.

Άκουσα, γεύτηκα, μύρισα και πήρα απλόχερα νέες εμπειρίες. Τώρα, ξαναμπαίνουμε στους τρελούς ρυθμούς της μεγάλης εβδομάδας. Έχουμε πάρει δυνάμεις να αντέξουμε. Καλή δύναμη σε όλους!

Καλό Πάσχα σε όλους τους φίλους

Posted in Επικαιρότητα

Τελειώνει και η Μεγαλοβδομάδα... Μεγάλη Πέμπτη και ξημερώνει Μεγάλη Παρασκευή. Στην εφημερίδα αρχίζει να μπαίνει μια τάξη με τον προγραμματισμό των φύλλων για να μπορέσουμε να φύγουμε για λίγες μέρες το Πάσχα.

Ο Νίκος Θεοδωράκης εύχεται σε όλους τους φίλους καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!

Τις πιο θερμές ευχές μας από τούτο το καινούριο μετερίζι...

Συμβαίνουν ακόμα θαύματα! Πώς αλλιώς να εξηγήσω το ότι μέσα σε τρεις μέρες βρέθηκε η μηχανή, από την αστυνομία, σε άριστη κατάσταση; Όχι, πείτε μου εσείς;

Ειδησούλες από τη ζωή

Posted in Επικαιρότητα

Μια νέα προσπάθεια στο χώρο του internet αποτελεί αυτό το site. Σιγά σιγά «χτίζω» το δικό μου χώρο στο διαδίκτυο. Κάπου εδώ θα διαβάζετε ειδησούλες με άμεσο ενδιαφέρον. Θα προσπαθώ να έχουν ενημέρωση. Να είναι δηλαδή μέσα στη ζωή και να παραπέμπουν σε όμορφες καταστάσεις. Καλώς σας βρήκα!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA