Η φετινή χρονιά είναι αφιερωμένη στον ποιητή Νικηφόρο Βρετάκο, 100 χρόνια από τη γέννηση του. Δεν είναι πια ανάμεσά μας κι αυτό είναι μια μεγάλη απώλεια... Ευτυχώς, άφησε πίσω του εκπληκτικά ποιήματα κληρονομιά στις επόμενες γενιές... Ευτυχώς... Δείτε ΕΔΩ περισσότερα για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Εμείς βέβαια θα πάμε στην Ακαδημία Πλάτωνος...

Ο ίδιος ο ποιητής ΝΙκηφόρος Βρεττάκος διαβάζει ποίημά του. Κι αμέσως μετά ακολουθεί το ίδιο ποίημα μελοποιημένο. Η συνεισφορά μας στην αυριανή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης...Η Δημοσιογραφική μας ομάδα ομάδα θα είναι εκεί με τα ποιήμα της. Το μάθημα αύριο θα είναι λίγο... διαφορετικό.

Ακούστε κι αυτό το υπέροχο ποίημα “Το Τριαντάφυλλο” του ίδιου ποιητή. Διαβάζει η Κάρμεν Ρουγγέρη... Όλη η ευαισθησία μαζεμένη σε λέξεις. Ο άνθρωπος στα καλύτερά του... Πάνω στὸ λόφο σοῦ ‘στρωσα πευκοβελόνες […] Κι εἶπα στὸ χρόνο νὰ μὴ σὲ ξυπνήσει. Ἤ, πιὸ καλά, νὰ σὲ ξυπνήσει ὃσο μποροῦσε ἀργότερα, γιατὶ πολλὲς φορὲς τὰ πράγματα γίνονται μιὰ φορὰ κι ἄς εἶναι οἱ μέρες ὃλες ἲδιες καὶ ὁ ἣλιος αἰώνιος. [ΥΠΝΟΣ] ......Mὴν πίστεψες πὼς δὲ συλλογιέμαι! Ἡ σκέψη μου εἶναι ὰγάπη κι ἡ ἀγάπη μου σκέψη. […] Τραγουδῶ σὰν πουλὶ στ’ ἀκρινότερο δέντρο τοῦ κόσμου: Ἀγαπῶ, ἄρα ὑπάρχω. [ΤΟ ΜΕΣΟΥΡΑΝΗΜΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ] Ἒχω τρεῖς κόσμους. Μιὰ θάλασσα, ἕναν οὐρανό κι ἕναν πράσινο κῆπο: τὰ μάτια σου. Θὰ μποροῦσα, ἂν τοὺς διάβαινα καὶ τοὺς τρεῖς, νὰ σᾶς ἒλεγα ποὺ φτάνει ὁ καθένας τους. Ἡ θάλασσα, ξέρω. Ὁ οὐρανός, ὑποψιάζομαι. Γιὰ τὸν πράσινο κῆπο μου, μὴ μὲ ρωτήσετε. [Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΚΗΠΟΣ] '' 2012, '' Έτος Νικηφόρου Βρεττάκου'' με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του ποιητή. (Επιλογή αποσπασμάτων)

"...Καθώς κοιτάς τον Ταϋγετο σημείωσε τα φαράγγια που πέρασα, και τις κορφές που πάτησα, και τα άστρα που είδα. Πες τους από μένα, πες τους απ 'τα δάκρυά μου ότι επιμένω ακόμα πως ο κόσμος είναι όμορφος!.."

Mαζεύω τα πεσμένα στάχια να σου στείλω λίγω ψωμί, μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ό τι έμεινε απ' τον ήλιο να σου το στείλω να ντυθείς. 'Εμαθα πως κρυώνεις. Την πράσινή σου φορεσιά να την φορέσεις την Λαμπρή! Θα τρέξουν μ' άνθη τα παιδιά. Θα βγούν τα περιστέρια, κι η μάνα σου με μια ποδιά, πλατιά, γεμάτη αγάπη! Πάρε όποιο δρόμο, όποια κορφή, ρώτα όποιο δένδρο θέλεις Μ' ακούς; Οι δρόμοι όλης της γης βγαίνουνε στην καρδιά μου! Μην ξεχαστείς κοιτάζοντας το φως. Τ' ακούς;.. Να' ρθείς!

Το φύλλο υπ' αριθμόν 121 τοπικής εφημερίδας “Τα νέα του Ελληνικού” που κυκλοφορεί. Πατήστε ΕΔΩ για να τη διαβάσετε κανονικά, όπως είναι τυπωμένη. Ευχαριστώ τον πρόεδρο του Συλλόγου που μου έστειλε το ΡDF.

Στο Ελληνικό Αρκαδίας οι άνθρωποι που απαρτίζουν το Σύλλογο έχουν πολύ κουράγιο και δύναμη για να μπορούν σε δύσκολους καιρούς να κρατούν ζωντανή την παράδοση και να είναι ο καλύτερος σύνδεσμος με τους ανθρώπους του τόπου του δικού τους, όπου κι αν κατοικούν αυτοί, στην Ελλάδα ή τον κόσμο.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι από πλευράς απόστασης είναι τυχεροί. Η πρόσβαση με Ι.Χ. είναι 2.30 με 3 ώρες άνετα. Κοστίζει βέβαια η βενζίνη, τα διόδια, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς είναι ευκατάστατοι έμποροι ή ελεύθεροι επαγγελματίες, με ένα εισόδημα που ακόμα τους επιτρέπει κάποιες μικρές “πολυτέλειες”.

Στο χωριό αυτό, γυναικοχώρι, μ' αρέσει πολύ και εκμεταλλεύομαι κάθε ευκαιρία για να το επισκεφθώ. Να τώρα λέμε με αφορμή την 25η Μαρτίου να κατέβουμε ξανά...

Ο αέρας, το περιβάλλον, οι άνθρωποι, δεν ξέρω τι να πρωτοβάλω μπροστά με ξεκουράζουν. Χαλαρά στο καφενείο ή την ταβέρνα ή στο καφέ. Είναι ίδια όμορφο το καλοκαίρι με το χειμώνα. Αν και το καλοκαίρι δεν παίζεται. Ο Λάμπρος περνώντας πολλά καλοκαίρια κοντά στον παππού του και τον θείο του, τον θεωρεί δικό του τόπο και όσο δεν έχει ακόμα αναλάβει υποχρεώσεις στη ζωή, εδώ του αρέσει να μένει ώς το άνοιγμα των σχολείων το Σεπτέμβρη...

Ξενύχτια στην πλατεία, παιχνίδια ατελείωτα και βόλτες ως τα αλώνια είναι πράγματα που ξεχωρίζουν σε όσους έχουν ζήσει εδώ. Ακόμα και στις μεγάλες ζέστες του Ιουλίου, εδώ τα βράδια μια κουβέρτα τη χρειάζεσαι... Είναι ψηλά και έχει δροσιά. Άσε που το Μαίναλο με τα έλατα είναι μόλις μερικά χιλιόμετρα...

Όσο ήταν κοινότητα το Ελληνικό οι δήμαρχοι που πέρασαν έκαναν πολλά πράγματα στο χωριό. Το ίδιο και αργότερα που ενώθηκαν με τη Στεμνίτσα και έγιναν δήμος Τρικολώνων.

Τώρα, με τον Καλλικράτη τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα. Όσοι ζουν στην Αθήνα και γνωρίζουν από το χάος των διοικητικών περιοχών μπορούν να αντιληφθούν σε τι αναφέρομαι.

Το σπουδαίο είναι ότι ο Σύλλογος δεν τα βάζει κάτω. Επιμένει να συσπειρώνει τον κόσμο γύρω του και να κάνει πράγματα. Δείτε στο φύλλο αυτό τι σχεδιάζουν για το φετινό Πάσχα. Και ενημερώνουν έγκαιρα τους χωριανούς τους. Ίσως εκεί να οφείλεται το γεγονός ότι είναι κοντά ο ένας στον άλλον. Μέχρι και Τράπεζα Αίματος έχουν φτιάξει για τα μέλη τους. Γιατί στη δύσκολη ώρα είναι που πρέπει να έχεις κάπου να ακουμπήσεις.

Μπράβο παιδιά! Συνεχίστε έτσι... Οι άνθρωποι του Συλλόγου είδαν αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα και το ξεσήκωσαν.

Η αφίσα του ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΥ ΤΕΧΝΗΣ για τον φετινό γιορτασμό της παγκόσμιας ημέρας Ποίησης στη γειτονιά μας. Σας καλούμε να συμμετάσχετε σ' αυτή την όμορφη εκδήλωση...

Ετούτη την εποχή που βαλλόμαστε από παντού, που νοιώθουμε τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια μας, που αναρωτιόμαστε τι αλήθεια μας συμβαίνει κι αργούν να λειτουργήσουν τα ανακλαστικά μας, τούτη την ώρα η ποίηση δεν μπορεί παρά να είναι βάλσαμο στην ψυχή μας...

Κι ευτυχώς που ο άνθρωπος από τα παλιά χρόνια βρήκε τον τρόπο να ξεφεύγει από αυτή τη φορτισμένη ατμόσφαιρα προσφεύγοντας στην ποίηση...

Δείτε αυτό το βίντεο τον Νίκο Ανδρουλάκη να τραγουδά στίχους της Χαρούλας Βερίγου από το δίσκο "Στης μνήμης το κλαδί".

Ένα ποίημα για τον Έρωτα γραμμένο από τη Χαρούλα Βερίγου σας χαρίζω σήμερα και μια πρόσκληση για να γιορτάσουμε μαζί τον ερχομό της άνοιξης στο δικό μας όμορφο πάρκο, αυτό της Ακαδημίας του Πλάτωνα.

...είναι που καμιά φορά, εκεί στη μέση της σιωπής έρχεται ο αιώνια παλλόμενος ήχος της αγάπης, ντυμένος και τη φωνή σου για να καθησυχάσει τη σκέψη μου και θαρρώ τέτοιες ώρες, πως γκρεμίζει τα κάστρα του φόβου και τότε γυρίζω πίσω από όλες τις στράτες που 'χει πάρει ο νους νιώθοντας ακριβό το κάλεσμα της αμόλευτης ρίζας και της τιμής του ανθρώπου που θέλει να μείνει ταπεινός οδοιπόρος χωρίς δήθεν και ψεύτικα περιτυλίγματα
ζωής. Αύριο....παρηγοριέμαι μοναχή μου μέσα στην παγωμένη νύχτα άλλη μια φορά, αύριο όταν η αληθινή ουσία της ζωής ξεχυθεί από το πιο μακρινό άστρο του στερεώματος κι αγκαλιάσει όλους μας, τότε αδέξια κι άμαθη μα και πρόθυμη για τη θυσία, θα Τον ακολουθήσω χωρίς αντιστάσεις, μα μόνο αν η νίκη της Ζωής είναι περιφανής στα μάτια κάθε παιδιού που δοκιμάζεται.

Ψιθυριστά, σαν προσευχή ακούω ξανά και ξανά και τα λόγια σου και περνώ από τη μια σκέψη στην άλλη και βάζω στα όνειρα φτερά κι ας έχει ανεμοθύελλα κι όσο οι αναμνήσεις δε γερνούν, θα γέρνω απαλά και στη σκέψη σου... λίγο , για λίγο και θα πιστεύω στα θαύματα κι όσο... μάτια που εύκολα γελούν
κι εύκολα πάλι κλαίνε... εεεε... αυτά μ' αρέσει ν' αγαπώ γιατί κακό δε θένε....
Είναι που καμιά φορά πίσω από ένα βλέμμα δεν ξέρεις αν βλέπεις τη γλύκα της άνοιξης ή κάτι από την παγωνιά του χειμώνα, με μιά γενναιότητα κρυμμένη σε προθέσεις φαντασίας και σε σκέψεις αδιάβαστες...και τότε τα δικά σου μάτια γίνονται πέλαγα ...για να ταξιδέψουν κι εκείνα τα όνειρα που ξέχασαν να σηκώσουν τα λευκά πανιά. Ο νους ζυγιάζει, η καρδιά λυγίζει κι η ψυχή μου αντιστέκεται... ν' ασκηθούν τα μάτια να αντέχουν το φως, να διψάσω και να ακολουθήσω την αρχαία διαδρομή του νερού ανάποδα, να κουραστώ,να ξοδευτώ μα να αισθάνομαι τα σημάδια της ακριβής Του παρουσίας κι όταν θα 'ρθει η ώρα της μεγάλης αλήθειας, να με αφήσει στο περβόλι του, να διαλέξω ένα κόκκινο μήλο ,σαν αυτά που κρέμονται στα χιονισμένα κλαδιά του Λασιθιώτικου κάμπου κι αντέχουν να λιτανεύουν στην ταραχή του ανέμου τον έρωτα.... τελικά έχω απάντηση στο σχέδιο Του
" ...δρόμος για την υπέρβαση του εφήμερου... ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ... ναι η αγάπη γενναιόδωρη και αμόλευτη... το βασίλειο των αιώνων... για ένα κόκκινο μήλο... κι ας χαθώ...

Η Παυλίνα Παμπούδη, ποιήτρια, απαγγέλει ποίημα της στην περσινή εκδήλωση για την παγκόσμια ημέρα Ποίησης οργανωμένη πάλι από το ΠΟΛΥΤΡΟΠΟ ΤΕΧΝΗΣ. Και πάλι μέσα στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Ελπίζω να είναι και φέτος κοντά μας...

Και η εκδήλωση του ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΥ ΤΕΧΝΗΣ για την παγκόσμια ημέρα ποίησης:

Δίχως πανί, δίχως κουπί αν μας σέρνει ο γιαλός μας.
δίχως άστρο αν μας θέλει η νύχτα,
δίχως ήλιο αν μας καλεί η ημέρα,
που είναι ο κόσμος;

Νικηφόρος Βρεττάκος

ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΑΣ ΚΙ ΕΛΑΤΕ!!!!
Με ' αυτό το σλόγκαν σας καλούμε όλους την Τετάρτη 21 Μαρτίου (Εαρινή ισημερία και ημέρα αφιερωμένη στην Ποίηση)να έρθετε με όποιο ποίημα εσείς επιλέξετε να περπατήσουμε στο Πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα και μέσα από την ποίηση να σταθούμε απέναντι στο ρεύμα της ηττοπάθεια και της κατάθλιψης να ξαναβρούμε τις ξεχασμένες αξίες μας και τα όνειρα μας.
Το θέμα μας: Πολιτική Ποίηση – Ποίηση της Αντίδρασης .
Από τον Όμηρο μέχρι τον Σολωμό και τον Κάλβο ως τον Παλαμά και τον Καβάφη ως τον Σεφέρη και τον Ρίτσο, από τον Αναγνωστάκη και τον Πατρίκιο ως τους νέους ποιητές στις μέρες μας.
Η ποίηση σε όλες τις εποχές ασχολείται με την πολιτική και μάλιστα με πολλούς τρόπους..

Μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια
για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι...

Γιάννης Ριτσος

Συγκέντρωση στην είσοδο του Πάρκου της Ακαδημίας του Πλάτωνα στην διασταύρωση των οδών Τηλεφάνους και Μοναστηρίου στις 17.00
Θα περπατήσουμε στο Πάρκο θα νοιώσουμε την άνοιξη θα μυρίσουμε το άρωμα της και θα γνωρίσουμε τον Αρχαιολογικό χώρο.
Μέσα στο Πάρκο θα γίνουν τρεις στάσεις και θα διαβάσουμε τα ποιήματα που θα έχουμε φέρει…
Στην συνεχεία στο Συνεργαστικό καφενείο θα ακούσουμε σημερινό πολιτικό τραγούδι… από νέους δημιουργούς.
Ώρα έναρξης: 17.00 Είσοδος ελεύθερη

Έτσι είδε η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ τις σημερινές εσωκομματικές εκλογές για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ με μόνο υποψήφιο τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Το καπέλο και η στάση του παραπέμπει στον Ναπολέοντα. Και σα να μην είναι και μακριά από την αλήθεια...

Εδώ στη Λέσχη Φιλίας Κολοκυνθούς έγιναν οι εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ στον Κολωνό για το νέο του πρόεδρο. Οι παππούδες που βλέπουμε στη φωτογραφία, δεν είναι βέβαιο ότι είναι και ψηφοφόροι ή απλά υπερήλικες που αυτό το κυριακάτικο πρωινό, ώρα 11, πήγαν στη Λέσχη τους, τα παλιά ΚΑΠΗ.

Μπήκαμε μέσα. Φωτογραφίσαμε όσους έχουν μπει στη διαδικασία των εκλογών. Ελάχιστοι άνθρωποι σε μια περιοχή που κάποτε το ποσοστό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ ήταν αρκετά μεγάλο στο παρελθόν, δεδομένου ότι πρόκειται για μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας.

Η “επίθεση” στο κινητό μου τηλέφωνο από το ΠΑΣΟΚ είχε ξεκινήσει από προχθές. Στο SMS που μου ήρθε έλεγε: “Την Κυριακή αρχίζουμε. Ψηφίζουμε για τη δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και την Ελλάδα. Με τη συμμετοχή σου δημιουργείς το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός μας. Μάθε πού ψηφίζεις. Τηλ......”

Τα ίδια και σήμερα:"Καλημέρα. Αρχίζουμε και ψηφίζουμε για τη δημοκρατία, την ανανέωση, την αλήθεια. Εκλέγουμε τον Βενιζέλο νέο πρόεδρό μας και δίνουμε ζωή στην ελπίδα".

Έτσι αποφάσισα να πάω μια βόλτα στο εκλογικό κέντρο της γειτονιάς μου. Να δω τις φάτσες αυτών που, αφού “έλυσαν” το πρόβλημά τους με το ΠΑΣΟΚ δυο χρόνια στην κυβέρνηση και με τη συγκυβέρνηση στη συνέχεια “μπορούν να δώσουν μέλλον στην ελπίδα”. Ναι, την είχα αυτή την απορία.

Είχα την αίσθηση ότι η ψηφοφορία θα γινόταν σε αίθουσα της 4ης Δημοτικής Κοινότητας στον Κολωνό, όπως συνήθως συνέβαινε... Επειδή όμως είχαν κλείσει τη αίθουσα τα μέλη της ΕΚΑΠ για τη δική τους προγραμματισμένη συγκέντρωση “έστησαν” τις κάλπες επί της Αίμωνος, μέσα στη Λέσχη Φιλίας της Κολοκυνθούς, ξέρετε αυτή τη Λέσχη που καμιά σχέση δεν έχει με την τοποθεσία που αναφέρει στην πινακίδα της, αφού βρίσκεται δίπλα στη πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα και βέβαια καμιά σχέση με την Κολοκυνθούς.

Πήγα... Και φωτογράφησα, τόσο την είσοδο, όσο και μέσα, τη διαδικασία της κάλπης. Κάτι γερόντια συνάντησα και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω ποιοι πήγαν να ψηφίσουν και ποιοι πήγαν “σπίτι τους” στη Λέσχη Φιλίας, εκεί που πάνε καθημερινά οι άνθρωποι για να περάσουν την ώρα τους παρέα με φίλους.

Ουδείς ενθουσιασμός, κανένα προεκλογικό κλίμα έξω από το εκλογικό κέντρο, τίποτα που να δείχνει ότι “εδώ κάτι γίνεται”. Αν δεν ήταν η τηλεόραση να το λέει και τα SMS στα κινητά τηλέφωνα κανείς δεν θα το έπαιρνε είδηση.

Και γιατί, δηλαδή, να το πάρει; Δεν του φτάνουν όσα βιώνει με τις συνεχείς επιθέσεις σε βάρος του και στο εισόδημά του; Στην τηλεόραση βέβαια το βράδυ θα ακούσουμε για χιλιάδες λαού που πήγαν στις κάλπες και θριαμβολογικές δηλώσεις του μοναδικού υποψήφιου κ. Βενιζέλου και νικητή των εσωκομματικών εκλογών. Αλλά η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική: Το σημερινό ΠΑΣΟΚ, έτσι όπως το κατάντησαν, δεν έχει καμιά απολύτως σχέση μ' αυτό που η δική μου η γενιά γνώρισε...

• Στο μεταξύ κι ενώ οι κάλπες ήταν ακόμα ανοιχτές και η ψηφοφορία σε εξέλιξη δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ μερικά δημοσιεύματα που άντλησα από το διαδίκτυο.

Η Ματίνα στο βήμα ανοίγει τη συνέλευση – συζήτηση που οργάνωσε η ΕΚΑΠ εντάσσοντάς την στο 2ήμερο των εκδηλώσεων της. Λιτή, περιεκτική, έκανε γνωστές τις ώς τώρα κινήσεις μας. Και τα κατάφερε και με το παραπάνω... Ακόμη και στο ρόλο της συντονίστριας της συζήτησης που ακολούθησε...

Πολύς λίγος ο κόσμος που ήρθε να παρακολουθήσει τη συνέλευση. Κι αυτό πρέπει να μας προβληματίσει. Μια τέτοια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα δεν ήρθαν,δεν ανταποκρίθηκαν οι κάτοικοι της περιοχής στα κάλεσμα της ΕΚΑΠ. Τι έγινε; Χαλαρώσαμε. Νομίζουμε ότι τα προβλήματα λύθηκαν; Λάθος. Κάθε στιγμή καραδοκούν να αλλάξουν τα πράγματα σε βάρος μας...

Άλλο ένα μέρος της συνέλευσης της ΕΚΑΠ από το ακροατήριο. ΟΙ “φάτσες” είναι γνωστές και οι ίδιες... Πρόκειται γι' αυτούς που έτσι κι αλλιώς είναι κοντά μας. Το ζητούμενο ωστόσο είναι να έρθουν κι άλλοι άνθρωποι να ενημερωθούν. Όταν συμβεί αυτό θα θεωρήσουμε ότι πάμε καλά και ο στόχος εκπληρώνεται...

Η Κική έκανε μια εμπεριστατωμένη τοποθέτηση, ως πολιτικός μηχανικός, πάνω στα οικιστικά ζητήματα της περιοχής. Διαπίστωσε και κείνη από το βήμα έναν εφησυχασμό κι αυτό, σχολίασε, είναι άκρως επικίνδυνο... Έχει δίκιο. Τίποτα δεν τελειώνει έτσι, επειδή κάναμε δυο βήματα μπροστά. Χρειάζονται κι άλλα...

Η Τατιάνα, δασκάλα στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, που βρίσκεται στην περιοχή μας με πολλά προβλήματα μίλησε εκ μέρους του συλλόγου εκπαιδευτικών “Ο Αριστοτέλης” για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εμπεριστατωμένη η τοποθέτησή της, άξιζε να την ακούσουν πολλοί γονείς, θα “κέρδιζαν” σε εμπειρία και γνώση...

Στο Συνεργατικό Καφενείο (Μοναστηρίου και Τηεφάνους στην Ακαδημία Πλάτωνα) απογευματάκι του Σαββάτου γίνεται η προβολή των ταινιών. Έχουν σβήσει τα φώτα και οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν για να “ανέβουν” από κει, μέσω Wi-Fi στο Facebook, είναι με το κινητό μου τηλέφωνο, χωρίς φλας, γι' αυτό και η, όχι και τόσο καλή ποιότητα...

Παρ' όλα αυτά η ατμόσφαιρα ήταν καλή και οικογενειακή. Ο κόσμος που παρακολούθησε όχι πολύς, αλλά ποιοτικά καλός. Ο προτζέκτορας λειτούργησε άψογα και ο Βασίλης στο ρόλο του παρουσιαστή, πολύ καλός. Μετά την προβολή συνέχισαν την κουβέντα στα τραπεζάκια έξω, δίπλα στο πάρκο. Τα Σαββατιάτικο βράδυ ήταν γλυκό...

Σε λίγο ξεκινά το δεύτερο και τελευταίο μέρος του διημέρου της ΕΚΑΠ στην 4η Δημοτική Κοινότητα με κουβέντα για όλα όσα μας καίνε και μας απασχολούν στη γειτονιά, τις δράσεις μας τον καιρό που πέρασε και βεβαίως τα μεγάλα ζητήματα που έτσι κι αλλιώς ταλανίζουν την Ελλάδα και προπαντώς του Έλληνες.

Η συζήτηση αναμένεται με ενδιαφέρον και βεβαίως, πέρα από τις φωτογραφίες που θα δείτε έγκαιρα εδώ και στο Facebook, ρεπόρτερ από τη Δημοσιογραφική Ομάδα θα είναι εκεί, ανάμεσα στους ακροατές και θα καταγράψει το κλίμα και τις αντιδράσεις...

Χθες, πάντως, ήταν μια όμορφη μέρα. Βοήθησε και ο καλός ανοιξιάτικος καιρός. Ο περίπατος στο πάρκο μας ήταν εξαιρετικός και η ξενάγηση από τους αρχαιολόγους που εργάζονται εκεί για την ανάδειξή του, καταπληκτική. Έχασαν όσοι δεν ήρθαν...

Οι φωτογραφίες, άλλωστε από την προηγούμενη ανάρτηση σ' αυτό το Site το αποδεικνύουν. Έχει ξεχωριστή αξία να δείτε τι σημείωσε με τη δημοσιογραφική ματιά της η Μαρία Παπαγαβριήλ που παρακολούθησε, πολύ διακριτικά, την όλη διαδικασία. Διαβάστε ΕΔΩ το καταπληκτικό της κείμενο που δημοσιεύτηκε στο Blog των Μαθημάτων Δημοσιογραφίας.

Το απογευματάκι της ίδια μέρας στις 6, στο Συνεργατικό Καφενείο, δεν ήταν ότι καλύτερο έχουμε να παρουσιάσουμε από τη δράση της ΕΚΑΠ. Εντάξει, ήταν Σαββατόβραδο θα πείτε και κάποιοι είχαν οργανώσει την έξοδό τους. Μπορεί... Αλλά οι δυο ταινίες – ντοκουμέντα για την περιοχή μας άξιζαν μια καλύτερη τύχη και όχι 30 άτομα.

Ας είναι... Η Δέσποινα Παπαδημητρίου παρακολούθησε τις προβολές και κατέγραψε το γεγονός με αποστολή της Δημοσιογραφικής Ομάδας. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας ότι η ίδια, όπως και τα άλλα παιδιά της Ομάδας ασχολείται με τη δημοσιογραφία λιγότερο από μήνα την κάνει ακόμα πιο υπεύθυνη καθώς ταινίες ντοκιμαντέρ, όσο αξιόλογες είναι είναι, δεν την ξετρελαίνουν... Παρ' όλα αυτά, έγραψε.

Και σε λίγο θα πάμε για την κουβέντα μας στην 4η Δημοτική Κοινότητα. Εκεί θα είναι η Κατερίνα Χατζηπέτρου και εγώ, φυσικά...

Παρακολουθούμε βήμα – βήμα τη σημαντική δουλειά που γίνεται από τους ανθρώπους της ΕΚΑΠ και αφορά την περιοχή μας... Και το Site τέτοιες μεγάλες ώρες δίνει χώρο έκφρασης. Εκτιμούμε ότι αξίζει και το προβάλουμε με τον καλύτερο τρόπο...