Πολύ καλό το διαφημιστικό βιντεάκι για την εφημερίδα στην οποία δημοσιεύεται εδώ και δέκα χρόνια κάθε βδομάδα και το δικό μου άρθρο. Μπράβο παιδιά. Μακάρι να ήταν έτσι κι άλλες εφημερίδες. Θα ήταν πιο ωφελημένος ο λαός από την ενημέρωση...

Κυκλοφορεί από προχθές στα σχολεία. Η άλλη όψη του γιορτασμού της 25ης Μαρτίου...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/03/2012

Δεν θυμάμαι στον μισό και κάτι αιώνα που αναπνέω σ' αυτή τη γη να ζούμε ανάλογες στιγμές για μια εθνική ημέρα σαν αυτές που βιώνουμε τώρα. Και επειδή από τη φύση μου δεν υπήρξα ποτέ εθνικιστής και πατριώτης με τον όρο που εννοούν αυτοί, το θέμα προσωπικά δεν με ενδιέφερε.

Καμιά φορά με την παρότρυνση του φίλου μου του Γιώργου από τη γειτονιά, όταν τα παιδιά μας πήγαιναν στο δημοτικό σχολείο, τα παίρναμε την 25η Μαρτίου και βλέπαμε τη στρατιωτική παρέλαση στο κέντρο της Αθήνας. Ήταν εντυπωσιακά τα άρματα μάχης, οι στρατιώτες με το συγχρονισμένο βηματισμό τους, οι μπάντες που παιάνιζαν... Και φυσικά το οργανώναμε έτσι ώστε να εξελιχθεί στα καφέ της πλατείας Κλαυθμώνος σε ένα ουζάκι με μεζέ και τοστ με φυσικό χυμό πορτοκαλάδας για τα παιδιά.

Ωραία είναι ως ανάμνηση, γιατί πάνε πολλά χρόνια από τότε... Τα παιδιά μας πάνε τώρα Λύκειο και η Ελλάδα που ξέραμε άλλαξε, ενώ εμείς βάλαμε ρώτα να βρούμε τον τρόπο αξιοπρεπούς επιβίωσης μέσα σε ένα σύγχρονο πόλεμο που μας τσακίζει τη ζωή και τα όνειρα κάθε μέρα.

Ποιος έχει πια διάθεση για τέτοιες πολυτέλειες; Μου δίνεται η αίσθηση ότι όλο αυτό το νταλαβέρι γίνεται από ανάγκη και ως έθιμο που οφείλουμε να τηρούμε ως έθνος. Ειδικά όμως φέτος πιστεύω κι εγώ, όπως και πολλοί άλλοι συνέλληνες ότι δεν υπάρχει λόγος να γιορτάζουμε την απελευθέρωση μας από τους Τούρκους. 200 χρόνια μετά είμαστε ξανά σκλάβοι της τρόικας, αυτών που μας διαφεντεύουν και των δανειστών μας. Για πια ανεξαρτησία να νοιώσουμε εθνική ανάταση;

Πόλεμο μας έχουν κηρύξει και τον ζούμε καθημερινά άγρια στο πετσί μας. Και το ξέρουν καλά αυτοί που μας κυβερνούν και παίρνουν μέτρα για να προστατευτούν από τις εκδηλώσεις... ενθουσιασμού του λαού. Έτσι μάζεψαν τα νεράντζια από τα πεζοδρόμια των δρόμων του κέντρου και διαρρέουν στα ΜΜΕ ότι τα ΜΑΤ δεν θα αφήσουν τον κόσμο που θέλει να πλησιάσει την παρέλαση στο κέντρο της Αθήνας!

Απίστευτα πράγματα, μα την αλήθεια. Πρωτόγνωρα. Όπως και όλα όσα ζούμε τα δύο τελευταία χρόνια. Αν προσπαθήσετε να τα ερμηνεύσετε με τη λογική θα βρείτε εξήγηση. Θα δυσκολευτούν μόνο οι βολεμένοι που δεν “πρόσεξαν” τίποτα από όσα έχουν αλλάξει σε βάρος μας.

Από μια άποψη και με δεδομένο ότι υπάρχει δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αφού αυτό το μικρόβιο δεν πεθαίνει μέχρι να κλείσουμε τα μάτια, θα περιμένω να δω όλα αυτά που θα συμβούν και με πιο τρόπο θα τα αντιμετωπίσουν εκείνοι που έχουν την ευθύνη. Από μακριά, την ελληνική επαρχία. Δεν έχω καμιά διάθεση να τους φάω στη μάπα... Καμία απολύτως...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου.
• Διαβάστε κι ΕΔΩ το κομμάτι της Μαρίας Παπαγαβριήλ, μαθήτριας στα σεμινάρια δημοσιογραφίας που κάνουμε στην ΕΚΑΠ και το ΠΟΛΥΤΡΟΠΟ ΤΕΧΝΗΣ που γράφτηκε για το Blog της ομάδας.
  

Γράφτηκε το 1975 κι είναι σα να 'ναι γραμμένο σήμερα. Για ακούστε παρακαλώ προσεκτικά τους στίχους, είναι πολύ επίκαιροι... Μου το θύμισε η Ντίνα χθες...