Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Μια πολιτική εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ

Posted in Επικαιρότητα

Tο προεδρείο της εκδήλωσης που οργάνωσε ο ΑΝΤΑΡΣΙΑ στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20, στο κέντρο της Αθήνας. Όρθιος από αριστερά ο Πάνος Γκαργκάνας, διευθυντής της εφημερίδας "Εργατική Αλληλεγγύη", δίπλα του ο Θανάσης Σκαμνάκης, δηοσιογράφος από την εφημερίδα "Πριν"και πιο δίπλα η δική μας Ματίνα Παπαχριστούδη, δημοσιογράφος που διύθυνε την κουβέντα. Άψογη, όπως πάντα...

Λιγοστό, αλλά καλό ποιοτικά το ακροατήριο της εκδήλωσης. Άκουσε προσεκτικά τους εισηγητές και συμμετείχε αργότερα στην κουβέντα με τις τοποθετήσεις του.

Παρασκευή απόγευμα στις 7 δεν είναι και η καλύτερη ώρα για μια εκδήλωση πολιτική. Το κίνητρο για μένα, πέρα από ότι γνωρίζω πολύ σοβαρούς ανθρώπους που κινούνται σ' αυτόν τον πολιτικό χώρο, ήταν ότι ήταν οργανωμένη από ανθρώπους των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Και ως τέτοια ασφαλώς και είχε πολύ ενδιαφέρον...

Στο προεδρείο μάλιστα ήταν συντονίστρια η δική μας, από τη γειτονιά, Ματίνα Παπαχριστίδου... Και ήταν όντως μια πολύ αξιόλογη πολιτική εκδήλωση. Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις των ομιλητών. Κράτησα και σημειώσεις που αποτελούσαν τη βάση για τούτο το γραφτό.

Ήταν μαζί μου, εκ μέρους της Δημοσιογραφικής Ομάδας, η Μαρία Παπαγαβριήλ. Η μόνη που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά της Ομάδας. Ενδεχομένως οι άλλοι να μην μπορούσαν ή να μην τους ενδιέφερε ένα τέτοιο γεγονός.

Τράβηξα με το κινητό μου τις δύο φωτογραφίες που εικονογραφούν την ανάρτηση αυτή. Μου άρεσε και το σύνθημα της αφίσας “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία” που προπαγάνδιζε την εκδήλωση. Συμφωνώ. Ήρθε η ώρα, για να μην πω, καθυστερήσαμε...

Ανεχτήκαμε πολιτικούς τυχοδιώκτες να παίζουν με τις ζωές μας, να μας πηγαίνουν πολλά χρόνια πίσω με τις πολιτικές που εφάρμοσαν.

Αν όπως λένε τη βδομάδα που έρχεται, αν και Μεγαλοβδομάδα ή αμέσως μετά το Πάσχα διαλυθεί η Βουλή και προκηρυχθούν εκλογές για τις 6 Μαϊου, μάλλον πρέπει να προετοιμαστούμε και να τους τιμωρήσουμε όλους αυτούς που ευθύνονται για την κατάντια της χώρας και του λαού.

Την ερχόμενη Τρίτη ίσως έχουμε νέα... Μαθαίνω πως προσπαθούν να κλείσουν όλες τις εκκρεμότητες τους που απορρέουν από το Μνημόνιο 2 μέχρι τότε για να πάνε σε εκλογές. Δεν ξέρω τι θα βγάλουν οι κάλπες. Δεν είναι αυτό που με απασχολεί.

Το ζητούμενο είναι να δώσουμε μια “πληρωμένη” απάντηση στους προδότες που μας κορόιδεψαν. Και την πάρουν, κατά πώς φαίνεται...

  • Εκτός κι αν όπως λένε ΕΔΩ, δεν πάμε για εκλογές...

Λιγότερα ψέματα φέτος...

Posted in Δημοσιογραφικά

Το σημερινό πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ. Δείτε που επαναφέρεται η Σεισάχθεια...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 07/04/2012

Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά τη φετινή Πρωταπριλιά τα ψέματα που ειπώθηκαν ήταν τα λιγότερα από κάθε άλλη φορά. Ποιος είχε τη διάθεση, στην κατάσταση που είμαστε, να πάρει πρωτοβουλία και να κάνει πλάκες; Ούτε οι φίλοι, ούτε οι εφημερίδες, ακόμα και οι πολιτικοί “κουμπώθηκαν” και ας είμαστε ήδη σε μια άτυπη προεκλογική περίοδο.

Ίσως γιατί κυκλοφορούν τόσα ψέματα, χάριν των οποίων βρισκόμαστε σ΄ αυτή τη δύσκολη θέση, που δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλα. Έτσι ένα έθιμο “υποκλίθηκε” στην πραγματικότητα που είναι πιο σκληρή απ' ότι θα ήθελαν, ενδεχομένως οι εμπνευστές της.

Είναι τόσα τα υπερβολικά που ακούμε καθημερινά ώστε κανένα ψέμα δεν θα έκανε αίσθηση. Θα γίνουμε πιο σοφοί; Ευχής έργο θα ήταν να γινόταν έτσι.

Το χρειαζόμαστε και ως έθνος και ως λαός. Έχουμε ανάγκη να “πιαστούμε” από κάπου, να ονειρευτούμε ξανά, να κάνουμε σχέδια για το αύριο χωρίς να τρομάζουμε το ξημέρωμα της καινούριας μέρας.

Και τώρα, μπροστά στο Πάσχα, η ανάγκη μεγαλώνει... Ας το κρατήσουμε πάντως αυτό, ακόμα και αν αμέσως μετά ή λίγο πριν τις γιορτές, ορίσουν ημερομηνία εκλογών.

Ας απαιτήσουμε, επιτακτικά αυτή τη φορά, οι υποψήφιοι να μη μας πουν άλλα ψέματα. Ας τους πείσουμε ότι δεν θα τους ανεχτούμε, αν δεν είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν πραγματικά, να τους ξαναδούμε να κρατάνε κρατικά οφίτσια και να ψηφίζουν νομοσχέδια χιλιάδων σελίδων με άσχετες τροπολογίες της τελευταίας στιγμής που, ανθρώπινα, δεν προλαβαίνουν να διαβάσουν. Όχι αυτό δεν το κάνουμε...

Και επειδή έχουν ρίξει στην αγορά τις δημοσκοπικές εταιρίες για να “γραδάρουν” τις διαθέσεις του κόσμου, επιχειρούν μέσα από το βαρύ πυροβολικό τους, την τηλεόραση και τον Τύπο να αποπροσανατολίσουν σε άλλα “ανώδυνα” θέματα τύπου ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ και αναπήρων μαϊμού, που κάθε τόσο ξεφυτρώνουν κατά χιλιάδες... Αναρωτιέμαι ποιος τους “έσπειρε” όλους αυτούς τους τύπους; Μήπως είναι οι ίδιοι μ' αυτούς που τώρα του “δίνουν”; Λέω τώρα εγώ...

Η φετινή Πρωταπριλιά έκανε φανερά τα όρια μας στο ψέμα... Και το ενθαρρυντικό είναι ότι δεν το τόλμησαν. Φοβισμένοι από τα έργα τους κρύφτηκαν κάτω από τη γη, μέχρι να περάσει το κακό. Εξάλλου έχουν συνηθίσει οι πολιτικοί να λειτουργούν κάτω από τέτοιες συνθήκες. Η δυσκολία γι' αυτούς είναι να αλλάξουν. Όχι στα λόγια, εκεί είναι καλοί, στις πράξεις...

Ας είναι. Χαμογέλασα λίγο... Να, που για άλλη μια φορά αποδεικνύεται σοφό πως “κι ο άγιος φοβέρα θέλει”... Έστω και με αυτόν τον επώδυνο τρόπο και λειτουργώντας σε βάρος ευπαθών ομάδων συνανθρώπων μας. Στις εκλογές, αν και όποτε γίνουν, να δείτε τι θα πάθουν όλοι αυτοί οι σαλτιμπάγκοι.

Μόνη διέξοδος η ανακοίνωση ότι πολλοί από τους σημερινούς βουλευτές δεν θα είναι υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια των κομμάτων τους. Και νομίζουν ότι ξεμπέρδεψαν μ' αυτό... Κούνια που τους κούναγε...

  • Το άρθρο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη με την υπογραφή μου...

Ο Τύπος για τη δολοφονία -2

Posted in Επικαιρότητα

Διαστάσεις τεράστιες δίνει η ηρακλειώτικη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ στην αυτοκτονία του Συντάγματος. Παράδοξο. Καθώς η εφημερίδα αναφέρεται σε ένα γεγονός που συνέβη μακριά από τον τόπο που εκδίδεται, την Αθήνα... Άλλωστε όπως γράφει και η εφημερίδα το θέμα παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις.

 

 

 

Ο τίτλος της ΝΙΚΗΣ. Μικρό το κομμάτι διότι όπως έχουμε γράψει κι άλλη φορά, η εφημερίδα έχει αναλάβει εργολαβικά την υπεράσπιση των δανειοληπτών. Τι να κάνουμε; Καθείς εφ'ώ ετάχθη...

Εντυπωσιακό το πρωτοσέλιδο του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ. Ένας παπάς στον τόπο του ατυχήματος. Στο δέντρο έχουν ήδη μπει τα πρώτα οργισμένα μηνύματα των πολιτών...

Η ΒΡΑΔΥΝΗ με “πλάτη” το σημείωμα του αυτόχειρα, ολόκληρο μπορείτε να το βρείτε σε προηγούμενη ανάρτηση σ' αυτό το Site, με τονισμένα γράμματα που παραπέμπει στο τέλος... Καλή η γραφίστικη αντίληψη ενός ευαίσθητου θέματος...

Μέχρι και η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ αποφάσισε να βάλει σήμερα στο πλάι τα... αγαπημένα της θέματα με τους αγιορείτες μοναχούς και δίνει βήμα σ' αυτό το εκρηκτικό για την κοινωνία ζήτημα...

Στο ΛΟΓΟ διευρύνουν περισσότερο το θέμα. Ούτε μια, ούτε δύο, ούτε τρεις... Συνεχείς οι αυτοκτονίες. Το κακό πρέπει να σταματήσει. Εδώ και τώρα... Δεν αξίζει σε κανέναν έναν τέτοιο τέλος...

Ο Τύπος για τη δολοφονία -1

Posted in Επικαιρότητα

Είναι η πρώτη φορά που το Τύπος λειτουργεί με άψογα δημοσιογραφικά κριτήρια και αναδεικνύει πρώτο το θέμα που αξίζει. Εδώ από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Δείτε τον όρο “δημόσια αυτοκτονία” που χρησιμοποιούν ΤΑ ΝΕΑ... Δηλαδή συνάδελφοι υπάρχει και... “ιδιωτική αυτοκτονία”; Τι διάολο παιδευτικό ρόλο παίζουν οι εφημερίδες; Κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε...

 

 

 

Άλλα λόγια

ν' αγαπιόμαστε...

Στο ΕΘΝΟΣ προτιμούν το πρώτο θέμα τους να το δώσουν στην κατευθυνόμενη επίθεση ενάντια στη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ και κατ' επέκταση στα συνδικάτα που έχουν ακόμα λίγη δύναμη. Έτσι έκαναν πάντα, μόνο που αυτή τη φορά το σοκ ήταν μεγάλο για όλη την κοινωνία.

Έτσι ο μεγαλοεργολάβος κ. Μπόμπολας “αναγκάζεται” έστω και χαμηλά να δώσει χώρο στην πρωτοφανή αυτοκτονία ενός γέροντα στο Σύνταγμα.

Άντε ξεκουνηθείτε, αφουγκραστείτε τις αγωνίες του λαού, αλλιώς σας βλέπω να κατρακυλάτε στη άβυσσο...

Από το πρωτοσέλιδο της ομογενειακής εφημερίδας ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ. Πολύ σωστά το αναδεικνύουν ψηλά οι συνάδελφοι, σε αντίθεση με τη δικιά μας ΕΣΤΙΑ που δε βρήκε ούτε μια λέξη να γράψει γι' αυτό το κακό στην πρώτη της σελίδα...

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δίδει την κεντρική φωτογραφία της πρώτης σελίδας στη συγκλονιστική αυτοκτονία. Ε, δε συμβαίνει και κάθε μέρα ένα τέτοιο γεγονός, που να πάρει...

Εντυπωσιακός ο πίνακας ζωγραφικής που παραπέμπει στη μεγάλη “Κραυγή” και την απόγνωση ενός ολόκληρου λαού. Μ' αυτή την εικονογράφηση η ΑΥΓΗ αναφέρεται στο χθεσινό γεγονός της αυτοκτονίας στο Σύνταγμα ενός 77χρονου ανθρώπους...

Στον απόηχο μιας δολοφονίας...

Posted in Επικαιρότητα

Παρακολουθώ από χθες συγκλονισμένος την υπόθεση του αυτόχειρα στην πλατεία Συντάγματος. Χρειάστηκε να κάνω 24 ενημερώσεις από τις 10το πρωί που ανέβασα την πρώτη ανάρτηση για το θέμα ώς της 4,30 που έφυγα από το γραφείο μου. Χιλιάδες κόσμου πέρασαν από το σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή...

Σημειώματα των πολιτών πάνω στο δέντρο κοντά στην είσοδο του Μετρό Συντάγματος. Οι Αθηναίοι πήγαν και άρχισαν τα θυμωμένα σημειώματα... Δείτε μερικά όπως τα διαβάσαμε κι εμείς...

Όμως αυτή η ιδιόχειρη επιστολή του ¨βγήκε” αργότερα στο διαδίκτυο. Την είδα αναδημοσιευμένη σε εκατοντάδες ιστότοπους και στα δίκτυο κοινωνική δικτύωσης. Ίσως να την είδατε κι εσείς, αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία της. Τη βάζω εδώ για να μείνει. Αποτυπωμένη στη μνήμη μας. Να πληρώσουν οι φταίχτες...

Φυσικά οι πολιτικοί μας δεν έχουν το Θεό τους. Μακριά και ξένοι, πέρα από καθετί που θυμίζει άνθρωπο, μηχανές που θεωρούν πως έχουν την ανάλυση στο τσεπάκι τους, δεν ντρέπονται να τη διατυπώνουν δημόσια. Και δεν ντρέπονται κάποιοι στα κανάλια της διαπλοκής να τους τη ζητούν και να την προβάλλουν...

Ωστόσο κάθε ζωή έχει την αξία της... Και κάθε μέρα χάνονται τρεις ζωές κατά μέσο όρο. 2.000 τους μετράνε την τελευταία διετία. Είτε αυτό γίνεται στο Σύνταγμα, είτε στην απομακρυσμένη επαρχία, ίδιο το κακό. Πάρτε τους στο κατόπι τους ηθικά υπεύθυνους. Τέρμα οι ανοχές... Αρκετά, ώς εδώ! Τα ψέματά τους και η κοροϊδία πρέπει να “αμειφθούν”. Το πρωτοσέλιδο της ESPRESSO.

Κι άλλο ένα δημοσίευμα του σημερινού Τύπου (εδώ η ΑΥΡΙΑΝΗ) που μας ξάφνιασε θετικά με τα ανακλαστικά του. Για πρώτη φορά ξεφεύγει από την πεπατημένη και κάνει ένα σοβαρό θέμα πρώτο. Κι επειδή κι εμένα με... ξένισε το γεγονός η επόμενη ανάρτηση θα είναι είναι αφιερωμένη στα σημερινά πρωτοσέλιδα μ' αυτό το θέμα.

  • Οι πρώτες χθεσινές αντιδράσεις. Δείτε ΕΔΩ.
  • Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ τι γράφει ο Ηλίας Προβόπουλος στο Blog του...
  • Πως είδαν το απονενοημένο διάβημα στο εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ.
  • Ακόμα και σήμερα οι άνθρωποι περνούσαν από το χώρο να αφήσουν ένα λουλούδι. Δείτε ΕΔΩ.

Αυτοκτόνησε στην πλατεία Συντάγματος!

Posted in Επικαιρότητα

Μια πρώτη φωτογραφία του τραγικού αυτόχειρα στο Σύνταγμα. Μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι αντί να μετράμε θύματα στους δρόμους; Η φωτογραφία είναι από το site του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ.

Δείτε τον Γιώργο Δελαστίκ σε μια από τις σπάνιες τηλεοπτικές εμφανίσεις του, δίνει μια ερμηνεία για όλα όσα απίστευτα συμβαίνουν γύρω μας. Μπορεί και να έχει σχέση ακόμα και με την αυτοκτονία που συγκλόνισε την Αθήνα σήμερα το πρωί...

"Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσής μου. Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο αντίδρασης, εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και γίνω βάρος στο παιδί μου." είναι το σημείωμα που άφησε δίπλα του, ο 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός που αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι, σήμερα το πρωί, στο συντριβάνι του Συντάγματος.

Είδηση πριν από λίγο... Ωραία ξεκινά ετούτη η Τετάρτη... Το ακούω και αρνούμαι να το πιστέψω. Δεν γνωρίζω τον άνθρωπο, αλλά καταλαβαίνω πως για να φτάσει μέχρι του να αφαιρέσει μόνος του τη ζωή του κάτι φοβερό θα συνέβη. Και το χειρότερο είναι απ' ότι ακούω αυτό έχει σχέση με την οικονομική κατάσταση του. Θα μάθουμε μέχρι το απόγευμα περισσότερα πράγματα.

Για την ώρας δείτε την είδηση, όπως δημοσιεύθηκε πριν λίγο, στο site του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ:

Έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο και αυτοκτόνησε. Το συγκλονιστικό περιστατικό προκαλεί σοκ.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες πρόκειται για άντρα 77 ετών. Ο θάνατος του άγνωστου άντρα επήλθε αμέσως μετά τον αυτοπυροβολισμό του.

Η αυτοκτονία έγινε λίγο περίπου στις 8.45 το πρωί της Τετάρτης στην πλατεία Συντάγματος.

Το ΕΚΑΒ ενημερώθηκε για το τραγικό συμβάν στις εννέα παρά τέταρτο το πρωί. Δύο διασώστες που έφτασαν με μοτοσυκλέτα στην πλατεία Συντάγματος δεν μπόρεσαν να προσφέρουν καμία βοήθεια στον άτυχο άντρα και αρκέστηκαν να διαπιστώσουν το θάνατό του.

Η σορός του αυτόχειρα Δ.Χ. μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Από το δελτίο ταυτότητας του νεκρού διαπιστώθηκε ότι η ηλικία του ήταν 77 ετών.

Αυτή η φωτογραφία από το Twitter του γνωστού μουσικοσυνθέτη Διονύση Τσακνή κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Μήπως τελικά έχει δίκιο;

Η Έλενα Ακρίτα βάζει το θέμα στη σωστή του διάσταση... Δεν είναι το Σύνταγμα. Η συγκεκριμένη πράξη που συμβαίνει πια σε όλη την Ελλάδα είναι που πρέπει να μας ανησυχήσει σοβαρά και να μας... ξεβολέψει από τον καναπέ μας. Πριν έρθει η σειρά μας...


Δήλωση ΣΟΚ του αυτόχειρα:

«Φεύγω για να μην αφήσω χρέη στα παιδιά μου»

Αυτές ήταν οι τελευταίες κουβέντες που βγήκαν σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, από τα χείλη του άνδρα που έστρεψε στον εαυτό του ένα όπλο και αυτοκτόνησε σήμερα το πρωί μέσα στην πλατεία Συντάγματος. Όλα έγιναν λίγο πριν τις 9 το πρωί.

Κόσμος πήγαινε κι ερχόταν στο πιο κεντρικό σημείο της Αθήνας, όταν ένας άνδρας μεγάλης ηλικίας, μπροστά στο παρτέρι απέναντι από την είσοδο του ΜΕΤΡΟ, έβγαλε από την τσέπη του ένα όπλο, είπε: "Φεύγω για να μην αφήσω χρέη στα παιδιά μου", και το έστρεψε στον εαυτό του.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο πυροβολισμός «πάγωνε» όσους βρισκονταν εκεί γύρω και ο άνθρωπος αυτός σωριαζόταν νεκρός.

Δείτε τη δήλωση του μάρτυρα στο τραγικό συμβάν που έχει παγώσει το πανελλήνιο, όπως την κατέγραψε το newsit.gr

Ένα πρώτο βίντεο από το Σύνταγμα. Κυκλοφορεί ήδη στο διαδίκτυο. Μου το επεσήμανε η καλή φίλη Μαριέττα Μουρούτη...

Τα πρώτα σχόλια στο internet

Διαβάζω στο Facebook τα πρώτα σχόλια. Αυτό που ακολουθεί είναι του stavrou Fintikaki:

Ένα τραγικό συμβάν ήρθε να ταράξει τη συνήθη καθημερινότητά μας, αλλά συνάμα και για να μας προβληματίσει για το που τελικά οδηγούμαστε!! Ίσως αυτό καθ' εαυτό το γεγονός (τραγικό...) να είναι η απάντηση σε αυτούς που θέλουν να πιστεύουν ότι όλα βαίνουν καλώς... Η σημερινή αυτοκτονία ηλικιωμένου συνανθρώπου μας στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά στα έκπληκτα βλέματα των περαστικών, δείχνει σε τι αδιέξοδα έχει οδηγηθεί ένα μεγάλο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας... Ο τόπος που επέλεξε να επιχειρήσει το απονενοημένο διάβημά του ο αυτόχειρας, σηματοδοτεί τους κύριους υπεύθυνους για τη σημερινή επκρατούσα κατάσταση... Μην προσπαθείτε λοιπόν να μας πείσετε ότι φταίνε μόνο οι διεφθαρμένοι πολίτες, βομβαρδίζοντάς μας από τα Μ.Μ.Ε τις τελευταίες ημέρες με ειδήσεις επίορκων και διεφθαρμένων υπαλλήλων!!! Σεις τους εκθρέψατε χαϊδευοντάς τους τα αυτιά και άλλοτε κτυπώντας τους φιλικά την πλάτη κατά το δοκούν... Φταέι το σύστημά σας που χρόνια τώρα το υπηρετούν διεφθαρμένοι - ανίκανοι και οι ανεύθυνοι πολιτικοί ...

Η Δέσποινα Παπαδημητρίου παραθέτει τους στοίχους του Πάμπλο Νερούντα αυτούς γεμάτους νόημα:

''Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το έγκλημα ζήτω την τιμωρία/ εκείνου που 'δωκε το σύνθημα του θάνατου ζητώ την τιμωρία/ εκείνων που προστατέψανε αυτό το έγκλημα ζητώ την τιμωρία/ δε θέλω να μου δίνουνε το χέρι, το μουλιασμένο από το δικό μας αίμα/ δεν τους θέλω για πρεσβευτές, ούτε ήσυχους μέσα στα σπίτια τους/ θέλω να τους δω να δικάζονται, σε τούτο δω το μέρος, σε τούτη την πλατεία''....

  • Να κάτι τέτοια λένε και μας"κουφαίνουν". Διαβάστε ΕΔΩ και συνδυάστε το με την εμμονή τους να μας οδηγήσουν σε μισθούς Βουλγαρίας...

Η Ομάδα μας μοντάρεται πιο σίγουρη...

Posted in Επικαιρότητα

Μια πρώτη φωτογραφία της Ομάδας μας στα σεμινάρια δημοσιογραφίας της Τετάρτης. Η Danutza, ξαφνικά και χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, μας έστισε και ιδού το αποτέλεσμα από το Iphone της. Μοιάζει λίγο οικογενειακή και κατά μια έννοια, είναι...

Ένας μήνας κλείνει σήμερα από τότε που ξεκινήσαμε στο ΠΟΛΥΤΡΟΠΟ ΤΕΧΝΗΣ τα μαθήματα αλληλεγγύης με δωρεά σεμινάρια δημοσιογραφίας. Είναι μέσα στις δράσεις της ΕΚΑΠ και του ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΥ ΤΕΧΝΗΣ και πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη 6-8, Λένορμαν 172 στον Κολωνό.

Μου άρεσε η ιδέα των μαθημάτων που γίνονται και αφορούν κι άλλους τομείς. Δείτε ΕΔΩ. Βοήθησε και το γεγονός ότι είχα κι εγώ περισσότερο διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο τώρα που δεν πάω πια στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Ωστόσο δεν πίστευα πως θα συναντούσα τέτοια καλή πάστα παιδιών. Δεθήκαμε γρήγορα και προχωρούμε με πολύ ικανοποιητικούς ρυθμούς. Όποιος δεν μας ξέρει, ξαφνιάζεται. Δικαιολογημένα. Πού να φανταστεί ότι μέσα σ' αυτό το μήνα φτιάξαμε ένα Blog, μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ και λειτουργούμε μια Ομάδα στο Facebook. Κι αυτή μπορείτε να τη δείτε ΕΔΩ. Το ωραίο είναι ότι και τα δύο λειτουργούν άψογα.

Το Blog μετράει ήδη κοντά τις 70 εγγραφές και το έχουν δει περίπου 7.000 επισκέπτες, η Ομάδα, με 26 μέλη, έχει καθημερινή ενημέρωση, ενώ και μέσα από αυτό δίνονται πολύ συχνά ασκήσεις που βοηθούν τους σπουδαστές να συμμετέχουν πιο ουσιαστικά στα σεμινάρια...

Δενόμαστε κάθε μέρα και περισσότερο κι έχω την αίσθηση ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Και μπορούμε να κάνουμε πολλά.

Αν μη τι άλλο, ακόμα και αν δεν γίνουν δημοσιογράφοι, που κάποιοι θα γίνουν φαίνεται από τώρα, θα γίνουν καλοί αναγνώστες, “ψαγμένοι” και υποψιασμένοι ώστε να μην “τρώνε” αμάσητο ότι τους σερβίρετε από τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Οι Τετάρτες μου απέκτησαν πια ένα σημαντικό νόημα. Η όλη προετοιμασία θέλει το χρόνο της και πάντως τίποτα δε γίνεται στο πόδι και πρόχειρα. Τα παιδιά, πέρα από την διαδικτυακή ενημέρωση στις συναντήσεις μας παίρνουν και ένα χαρτομάνι με το μάθημα, ολοκληρωμένα αποσπάσματα από το εξειδικευμένο βιβλίο του Χρήστου Πασαλάρη που ξαναβρήκα ύστερα από 32 χρόνια από τότε που το πρωτοδιάβασα, 42 χρόνια μετά την έκδοσή του, πρωτοποριακό ακόμα και σήμερα καθώς και αποκόμματα από εφημερίδες με ενδιαφέροντα δημοσιεύματα από τη βδομάδα που μας πέρασε... Ένα πολύ καλό υλικό για όποιον ήθελε να το κρατήσει στο αρχείο του...

Οι φίλοι μου λένε πέρα από τη βοήθεια που έχουν πάρει τα παιδιά από τα σεμινάρια κι εμένα μ' έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο. Είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεις ανταπόκριση στην προσφορά σου...

Παρεπιπτώντως, θυμηθείτε απόψε στις 8 να περάσουμε μια βόλτα από το μπαρ ΡΟΥΦ στο Γκάζι όπου έχει την παρουσίαση του βιβλίου του Σωκράτη Μαντζουράνη. Εμείς θα πάμε εκεί αμέσως μετά το σεμινάριο...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA