Απόψε το βράδυ θυμηθείτε να αλλάξετε την ώρα στα ρολόγια σας... Όχι πως θα χάσει η Βενετιά βελόνι αν δεν το κάνετε, αλλά θα προσαρμοστείτε με τους υπόλοιπους γύρω σας, δίπλα σας. Ψύχραιμα. Μην ακούτε πως θα χάσουμε μια ώρα ύπνου, επειδή στις 3 τη νύχτα θα μετακινηθούν οι δείκτες των ρολογιών μια ώρα μπροστά. Εμείς ορίζουμε το βιολογικό μας ρολόι κατά πώς θέλουμε...

Όμορφες εικόνες από το χωριό... Να χαίρεται το μάτι σου αυτή τη φυσική ομορφιά με το πράσινο να κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα. Μια φύση που αγκομαχά να 'νθίσει ακολουθώντας τους ρυθμούς της άνοιξης...

Ξεκούραση, αυτό ακριβώς σημαίνει... Να αφήνεις το βλέμμα σου να “φεύγει” μακριά χωρίς σκοτούρες και άγχη. Η ζωή στο χωριό είναι οπωσδήποτε πιο χαλαρή. Το νιώθεις αυτό ακόμα κι αν πρόκειται για μια ανάσα του Σαββατοκύριακου...

Οι εγγραφές στο χωριό έχουν το δικό τους τρόπο και ρυθμό. Πρέπει να γίνουν σπίτι και μετά να αναζητήσω Wi-Fi για να συνδεθώ στο internet και να κάνω τις αναρτήσεις μου. Και η όλη διαδικασία έχει το δικό της ξεχωριστό ενδιαφέρον. Όχι που νομίζατε ότι τα πράγματα είναι απλά, όπως στις πόλεις... Αμ, δε...

Είναι όμορφα να ξυπνάς στο χωριό με τα κελαηδίσματα των πουλιών...Κοιμήθηκα νωρίς χθες...Από τη μια το τρέξιμο της μέρας κι απ' την άλλη το ταξίδι που έχει την κούρασή του με έστειλαν νωρίς στο κρεβάτι μου.

Και να, Σαββατιάτικο πρωινό στο χαγιάτι με τον καφέ μου, νωρίς νωρίς, κατά τις 7. Ο ήλιος δεν έχει βγάλει ακόμα τις φωτεινές του ακτίνες από τις βουνοπλαγιές του Μαινάλου. Κι ας είναι μέρα...

Σηκώθηκα “χορτάτος” από τον ύπνο και μ' αρέσει να αναπνέω τον πρωινό μου αέρα και να απολαμβάνω αυτή την ησυχία, όπου πραγματικά το μόνο που ακούγεται είναι το κελάηδημα των πουλιών...Και κάπου στο βάθος ακούγεται αχνά, ο ήχος μιας μηχανής κι ενός σκυλιού που γαβγίζει...

Ας είστε από χωριό και διαβάζετε αυτές τις γραμμές,πιθανόν να λέτε: Με τι ασχολείται τώρα ο άνθρωπος... Αλλά δεν είναι τόσο απλό το πράγμα. Για μας που ανάγκη το 'φερε να ζούμε στην πόλη, είναι πολύ σπουδαία αυτά τα απλά πράγματα.

Το να φύγεις από τη βουή της πόλης και να έρχεσαι στον αέρα της επαρχίας, είναι σπάνιο κι όμορφο. Κι εμένα μ' αρέσει αυτή η επαφή με τη φύση. Κυκλοφορεί στο ντιενέι μου, γεννημένος και μεγαλωμένος στην επαρχία, καθώς είμαι...

Αυτό το διήμερο την “έκανα” εκτός των τειχών... Η πόλη αυτή “βαραίνει” τα βλέφαρα και τη ψυχή. Χρειάζεται που και που μια ανάσα ζωής. Η επαφή με την επαρχία που μετά τις βροχές του χειμώνα και τον ήλιο, αγκομαχά να ανθίσει, να ομορφύνει, να γίνει πολύχρωμο χαλί. Ήδη το πράσινο έχει φουντώσει και όπου να 'ναι θα γεμίσει ανθάκια και παπαρούνες. Να κάνουν παρέα στις ανθισμένες αμυγδαλιές που τόλμησαν πρώτες στο καταχείμωνο να “χαμογελάσουν” και να στείλουν το δικό τους αισιόδοξο μήνυμα για τη άνοιξη που έκανε ήδη την εμφάνισή της με λούσα και χωρατά...

Παρακολουθώ από μακριά τα των παρελάσεων. Συνειδητή επιλογή να φύγω μακριά από την πόλη, στην επαρχία, με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Πάει τώρα μια εβδομάδα που λένε πως θα έχουμε επεισόδια με τους επίσημους. Για να δούμε αν αποδώσουν τα μέτρα ασφαλείας που πήραν. Ενδιαφέρον έχει... Δείτε ΕΔΩ μια αντίδραση από τους πολίτες...