Αναστολή, σημαίνει προσωρινό θάνατο
Αυτό είναι το τελευταίο πρωτοσέλιδο της τοπικής εφημερίδας ΚΡΕΟΝΤΑΣ. Δείτε το ΕΔΩ. Τη δούλεψα με αγάπη. Την αποχαιρετώ με πίκρα και με θυμό γι' αυτούς που με τις πολιτικές τους οδηγούν στην δύσκολη απόφαση τους φορείς να αναστέλλουν τις εκδόσεις τους, αφού δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα οικονομικά...
Στον Τύπο το τέλος μιας εφημερίδας βρήκαν τον εύσχημο τρόπο να το λένε αναστολή έκδοσης. Το έζησα μια φορά στην ενεργό δράση της δημοσιογραφικής ζωής μου στην ΑΚΡΟΠΟΛΙ, το ξαναζώ τώρα στον ΚΡΕΟΝΤΑ, μια μικρή τριμηνιαία έκδοση του ομώνυμου εξωραϊστικού συλλόγου στην Κολοκυνθούς.
Και στις δυο περιπτώσεις μου κόστισε πολύ. Θυμάμαι τότε πήγα στη θάλασσα και μόνο το κύμα της με χαλάρωσε λίγο. Το ίδιο δύσκολα νοιώθω και τώρα. Στην πρώτη σελίδα του φύλλου που θα κυκλοφορήσει σε λίγο υπάρχει μια συγκεκριμένη αναφορά που λέει:
Το σημείωμα αυτό γράφεται με πόνο ψυχής. Θα θέλαμε να είναι αλλιώς τα πράγματα. Να έχουμε ένα δημοσιογραφικό θέμα για πρώτο. Και έχουμε έναν αποχαιρετισμό με την ελπίδα ότι θα ξανασυναντηθούμε γρήγορα.
Όμως η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει σκληρά ολόκληρη την κοινωνία. Το βλέπουμε, το ζούμε, το υφιστάμεθα κι εμείς ως Σύλλογος Εξωραϊστικός.
Φαίνεται ότι, τελικά, στις μέρες μας είναι... πολυτέλεια να ασχολείσαι με την ποιότητα ζωής. Οι πολίτες τρέχουν και δεν φτάνουν για να αντιμετωπίσουν ζητήματα επιβίωσης μέσα σε αυτό το φοβερό διωγμό που υφίστανται.
Ο Δήμος παρακολουθεί ανενεργός και αμέτοχος... Κανένα ζήτημα ζωτικής σημασίας απ' όσα έχουμε επισημάνει στα τελευταία φύλλα μας δεν βρήκαν τη λύση τους. Η σημερινή διοίκηση δεν είναι σε θέση να δώσει καμία πειστική απάντηση, ενώ κανένα έργο δεν προχωράει ελλείψει κονδυλίων και στρατηγικής. Ό,τι κάνουν γίνεται στο πόδι, μπαλώματα και την τελευταία στιγμή.
Το κράτος παντελώς απών. Ενδιαφέρεται να καλύψει τα ελλείμματά του, δημιουργώντας μια μαύρη τρύπα στα νοικοκυριά.
Λυπούμαστε που ο “Κρέοντας” δεν γίνεται να μάχεται με σκιές σε αυτή την άνιση μάχη. Υποστέλουμε προσωρινά τη σημαία μας. Αναστέλλουμε την έκδοση του “Κρέοντα”, της εφημερίδας που κρατάτε στα χέρια σας. Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο.
Ζούμε στην κοινωνία, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα με σας, ζούμε με την ανησυχία σας και θα είμαστε παρόντες όπου και όταν οι περιστάσεις μας καλέσουν.
Ας μη θρηνήσει κανένας αυτή την απώλεια. Μια μικρή υποχώρηση είναι για να οργανώσουμε καλύτερα τη νίκη. Που θα 'ρθει όπως και να 'χει, θα 'ρθει...
Αυτό ήταν... Ωραίο το ταξίδι μας αλλά με όχι όμορφο τέλος. Είκοσι πέντε φύλλα, τετρασέλιδα, έγχρωμα έβγαλα με τους ανθρώπους του Συλλόγου, στη δεύτερη περίοδο της επανέκδοσής της. Κάθε τρεις μήνες τα μέλη του Συλλόγου την έπαιρναν στα σπίτια τους. Κι αυτό τώρα σταματάει.
Δεν έχει νόημα να ψάξουμε να βρούμε τι φταίει... Το δύσκολο είναι να συνηθίσουμε την απουσία της. Ευτυχώς η επαφή με τους ανθρώπους θα συνεχιστεί και πάντα θα ελπίζουμε πως οι καλύτερες μέρες θα 'ρθουν. Για τον ίδιο το Σύλλογο και για την εφημερίδα του... Γιατί κάθε φωνή, όσο διαφορετική κι αν είναι έχει την αξία της.
Όλα ξεκινούν από τα σκληρά μέτρα κατά του Τύπου που πήρε τον Αύγουστο του 2011 η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των εφαρμοστικών νόμων του πρώτου μνημονίου. Το γεγονός ότι εξαπλασίασαν τα έξοδα αποστολής των εντύπων μέσω του ταχυδρομείου λειτούργησε σαν βρόγχος για έντυπα σαν τον ΚΡΕΟΝΤΑ που κυκλοφορούσαν δωρεάν με σκοπό και στόχο την ενημέρωση των μελών του Συλλόγου και των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής Κολοκυνθούς.
Το είχαμε επισημάνει από τότε και το σημειώσαμε έγκαιρα σε αυτό το site. Το κείμενο υπάρχει λίγο πριν τη βάση αριστερά με τον ενδεικτικό τίτλο ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Και ιδού τα αποτελέσματα... Πού, δυστυχώς, δεν θα είναι τα μόνα... Κι άλλα έντυπα θα αναγκαστούν να υποκύψουν, τυπογραφεία να κλείσουν, εργαζόμενοι σε αυτά θα απολυθούν.
Ο στόχος τους είναι να έχουν όσο γίνεται πιο κατευθυνόμενη την πληροφόρηση. Ας μην τους αφήσουμε. Ας τους χαλάμε καθημερνά τη σούπα τους. Ως εδώ.
Αν έλεγα ότι ζούμε από τύχη θα μου αντιτείνατε ότι είμαι υπερβολικός, ένεκα η δουλειά μου ως δημοσιογράφος. Κι όμως δεν είναι έτσι. Προσπαθώ να είμαι προσγειωμένος και να πατώ τα πόδια μου στη γη... Αλλά εκεί κι αν θέλει προσοχή...
Η εφαρμογή αυτής της εγκυκλίου προκαλεί την πιο βάρβαρη αναδιανομή εισοδήματος, μιας και μεταφέρει πάνω από 6δισ.€/ετησίως από τους εργαζόμενους προς τους εργοδότες, αυξάνοντας προκλητικά την κερδοφορία τους, την ύφεση και την ανεργία.
Όλα αλλάζουν γύρω μας. Και ευτυχώς αλλάζουν κάτω από τη δική μας πίεση. Έχουν πειστεί πια, με το πέρασμα του χρόνου ότι η ΕΚΑΠ δεν ήταν ένα καπρίτσιο κάποιων αλλά μια οριζόντια οργάνωση βάση χωρίς αξιώματα και θέσεις και επιδιώκουν τη συνεργασία για να αποφύγουν να μπουν στο στόχαστρο της τεκμηριωμένης κριτικής μας.
