Λίγο πριν ανακηρύξουν συγκεκριμένη ημερομηνία για τις εκλογές αλλά έχοντας ήδη υπόψη πως δυο ημερομηνίες “παίζουν”, η 29 Απριλίου και η 6 Μαϊου καθημερινά σχεδόν τις τελευταίες μέρες έχουμε και την ανακήρυξη ενός νέου κόμματος. Και δεν αναφέρομαι στους “μικρούς” οπότε και θα επρόκειτο για ένα σύνηθες φαινόμενο, αλλά για διασπάσεις των λεγόμενων “μεγάλων”.

Ήδη στη Ν.Δ. που προαλείφεται και ως ο πολιτικός σχηματισμός που θα καταλάβει τις περισσότερες έδρες στην επόμενη Βουλή ποντάροντας στους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, αλλά και όσους τους αρέσει να είναι με την εξουσία, ό,τι κι αν κουβαλάει αυτή.

Ήδη ο Π. Καμμένος ανακοίνωσε το κόμμα του, το οποίο πλαισιώνουν καμιά δεκαριά νεοδημοκράτες βουλευτές. Είναι οι λεγόμενοι “αντιμνημονιακοί” του συντηρητικού χώρου που δεν ανέχονται την κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί στη χώρα, είτε με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ, είτε με ευθύνη της συγκυβέρνησης στην οποία συμμετέχουν και στελέχη της Ν.Δ.

Ανάλογη κίνηση είχαμε την εβδομάδα που μας πέρασε και από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Μια πρωτοβουλία που ξεκινά από την Κατσέλη και τον Καστανίδη με στόχο να κρατήσουν ό,τι μπορούν από το σκορποχώρι του σημερινού ΠΑΣΟΚ.

Στο οποίο, ο μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος και αυριανός, Ευ. Βενιζέλος, δήλωσε απαξιωτικά ότι “καθένας Έλληνας μπορεί να φτιάξει ένα κόμμα”. Μπορεί θεωρητικά να είναι σωστή η σκέψη του αλλά αναρωτιέται κανείς πόση αλαζονεία μπορεί να διαθέτει για να μιλά τόσο απαξιωτικά για τους πρώην “συντρόφους” του. Βάζω σκόπιμα τη λέξη σύντροφος σε εισαγωγικά γιατί ποτέ τους δεν πίστεψαν το περιεχόμενο της λέξης. Αριβίστες υπήρξαν πάντα και θα υπάρχουν, αλλά και πολιτικοί καριερίστες ικανοί να τα ξεπουλήσουν όλα για να πετύχουν μικρά προσωπικά οφέλη...

Μπροστά σε αυτό το κλίμα ζόφου που έχουν να αντιμετωπίσουν οι Έλληνες πολίτες αμφιβάλω αν υπάρχουν ακόμα σοβαροί άνθρωποι, που θα μπορούσαν να ενδιαφέρονται με πάθος, όπως γινόταν άλλοτε, για τη δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών. Αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν, κλεισμένοι στα καλά θερμαινόμενα γραφεία με τις παχιές πολυθρόνες, είναι ότι έχει γιγαντωθεί η αμφισβήτηση σε κάθε πολιτικό φορέα. Κι όσο κι αν η λογική λέει πως δεν είναι όλοι το ίδιο, θες δεν θες, όσους ασχολούνται με την πολιτική, τους βάζεις στον ίδιο ντορβά.