Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!
Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...
Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες. Έτσι ήταν τότε οι εποχές...
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.
Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!
Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...
Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!
Σωστά προβάλει η ΠΑΤΡΙΔΑ Ηρακλείου Κρήτης την απόφαση της Επικρατείας, ότι απαγορεύτηκε να κόψουν το ρεύμα σε όσους αρνήθηκαν να καταβάλουν το χαράτσι των ακινήτων που μας έβαλαν στο λογαριασμό της ΔΕΗ. Είναι μια πρώτη νίκη που αποδεικνύει στην πράξη πως αν πούμε οργανωμένα το όχι σε ότι μας επιβάλουν , υπάρχουν αποτελέσματα...
Συννεφιασμένος ουρανός και κεραυνοί που αποδεικνύουν τον κακό μας τον καιρό. Αυτή η αρτίστικη διάθεση της ΝΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ Ηρακλείου Κρήτης να προσεγγίζει την ψυχολογική μας κατάσταση. Σαν να μην έχουν και τόσο άδικο, ούτε καμιά δημοσιογραφική υπερβολή.
Ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ επιστρέφει στις χθεσινές κυριακάτικες διαπιστώσεις ότι τάχα μου κλείδωσαν για δυο ημερομηνίες τις εκλογές. Συγνώμη αδέρφια, αλλά το “κλειδώνω” παραπέμπει σε μια ημερομηνία. Ούτε σε δύο, ούτε σε περισσότερες. Να μην ξεχάσουμε κι ότι ξέραμε ώς τώρα...
Κομματική εφημερίδα η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ υπηρετεί καθαρά τη Ν.Δ. και δεν το κρύβει... Διαβάστε πώς ερμηνεύει τις κινήσεις Βενιζέλου. Δεν διαφωνεί με τα μέτρα, αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι ο Βενιζέλος θέλει να τα... σπρώξει στις πλάτες τις Ν. Δ. Για πόσο μαλάκες μας περνάνε; Γιατί να τους αφήσουμε, τον έναν ή τον άλλο, όταν μας λένε τι μας ετοιμάζουν, χωρίς καμιά ντροπή;
Χαμηλά πάντα στο ΕΘΝΟΣ περνάνε την αισιοδοξία για το PSI που έχει ο πρωθυπουργός. Επιτέλους να και ένας αισιόδοξος άνθρωπος για τα θέματα που αφορούν τους τραπεζίτες. Εξάλλου οι δυο “μεγάλοι” διαρρέουν, όπου μπορούν, σενάρια συγκυβέρνησης. Τι άλλο να μας πουν για να μας πείσουν πως το μόνο που τους αξίζει είναι ο κάλαθος των αχρήστων...
Το πάνελ των ομιλητών στην εκδήλωση – συζήτηση που διοργάνωσε ο σύλλογος εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης “Αριστοτέλης”.
Οι λίγοι 'Ήρωες” εκπαιδευτικοί και γονείς που μια τέτοια ηλιόλουστη χειμωνιάτικη Κυριακή προτίμησαν να είναι στο σινεμά “Όσκαρ”.
Ο Λουκάς Καβακλής κατέχει την τέχνη, ώς δάσκαλος, να ακουμπάει τον απλό ακροατή, είτε εκπαιδευτικός είναι αυτός, είτε γονιός. Ο λόγος του, χωρίς να είναι καθόλου ξύλινος, μου άρεσε...
Κυριακή μεσημέρι στον κινηματογράφο “Όσκαρ” στα Πατήσια συζητώντας για την Παιδεία στον καιρό του ΔΝΤ. Περίμενα, είναι αλήθεια ότι θα είχε περισσότερο κόσμο... Μέρα ελεύθερη είπα, κάποιοι θα διέθεταν λίγο από το χρόνο τους γι' αυτό.
Έκανα λάθος. Άδειο ήταν το σινεμά στις 12,30. Μόλις 50 ενεργοί πολίτες, γονείς και εκπαιδευτικοί ήρθαν να ακούσουν τους προβληματισμούς των εκπαιδευτικών του “Αριστοτέλη”, για το τι πρόκειται να συμβεί στην εκπαίδευση αυτά τα δύσκολα χρόνια που ζούμε...
Προσπάθησα να δω τι φταίει... Άραγε δεν μας ενδιαφέρει ένα τέτοιο ζωτικής σημασίας θέμα; Είναι το ίδιο σοβαρό, όπως το ψωμί. Απαίδευτοι άνθρωποι νέοι, όταν μπαίνουν στην παραγωγή είναι εύκολη λεία στα χέρια αρπαχτικών εργοδοτών.
Πουλάνε φτηνά την εργατική τους δύναμη. Βλέπετε ήδη τι συμβαίνει με τους μισθούς των νέων. Κι αύριο, αφού δεν είμαστε διατεθειμένοι να αντιδράσουμε, τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Και είμαστε γονείς... Κι έχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας... Διότι ο ρόλος μας, ως γονείς, δεν εξαντλείται στο γεγονός ότι τα φέραμε στον κόσμο. Ίσα – ίσα, από κει αρχίζει...
Ευθύνη μεγάλη έχουν και οι εκπαιδευτικοί. Μια τέτοια μέρα έπρεπε να είναι εδώ. Εντάξει, έχει ωραία, αλκυονίδα μέρα έξω... Έχει έναν μοναδικό ήλιο έξω που “ζητάει” μια βόλτα... Όμως τα θέμα τους αφορά άμεσα...
Δέχονται που δέχονται μια άθλια προπαγάνδα που αφορά τη δουλειά τους. Καλό είναι να μην πέφτουν στην παγίδα και να λειτουργούν ως δημόσιοι υπάλληλοι, να κάνουν το ωράριο τους και να φεύγουν μπουχοί για το σπίτι ή για κανένα ιδιαίτερο...
Ναι, δεν είναι όλοι ίδιοι... Ασφαλώς. Αλίμονο σε όλους μας αν ήταν έτσι. Θα κατέρρεε το σύμπαν... Όμως δεν είναι σήμερα εδώ..
Και ήταν μια καλή ευκαιρία να ενημερωθούν. Κι εκείνοι ως εκπαιδευτικοί κι εμείς ως γονείς... Δυστυχώς σαν να μην έχουμε αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω μας. Παραμένουμε άβουλοι όσων συμβαίνουν και μας αφορούν...
Επί της ουσίας τώρα η εκδήλωση ήταν καλή. Δεν κατάλαβα, ωστόσο, γιατί μια εκδήλωση που διοργανώνεται από ένα σύλλογο δασκάλων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως είναι ο “Αριστοτέλης” θα έπρεπε να δώσουν τόσο βάρος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κανένα επίπεδο βέβαια δεν λειτουργεί αυτόνομα στην εκπαίδευση. Όλα είναι αλληλένδετα. Αλλά νομίζω ότι θα είχε μεγαλύτερη αξία για τους λίγους τολμηρούς που πήγαν στο “Όσκαρ” να άκουγαν περισσότερα πράγματα για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Ως γονιός που έχω κι εγώ τις δικές μου αγωνίες για το αύριο του γιου μου που βρίσκεται στην πρώτη λυκείου, το λέω...
Συμπερασματικά: Καλή ασφαλώς ήταν η πρωτοβουλία του “Αριστοτέλη”, αλλά έχω την αίσθηση ότι ότι δεν στηρίχθηκε ούτε από τα μέλη του. Δεν ήρθαν οι ίδιοι και δεν θεώρησαν σωστό να ενημερώσουν και τους γονείς στα σχολεία που διδάσκουν.
Από τα αρνητικά, η άθλια μικροφωνική εγκατάσταση που έκανε τα αυτιά μας να δεινοπαθούν στην προσπάθεια τους να ακούσουν τους ομιλητές...
Άλλο ένα πλάνο από την εκδήλωση – συζήτηση που οργάνωσε ο “Αριστοτέλης” κυριακάτικα στον κινηματογράφο “Όρφέας”...
Την Κυριακή οι εφημερίδες λειτουργούν σαν εβδομαδιαίες... Και τα θέματά τους ένα ανεμομάζωμα από θέματα επικαιρότητας. Αυτό όμως που πάντα μ' αρέσει τις Κυριακές είναι να ρίχνω μια ματιά στο σκίτσο του ΣΤΑΘΗ στο ΠΑΡΟΝ και μετά να διαβάζω τις ειδήσεις για τα media που έχει. Ευτυχώς που είναι εδώ μαζί με ένα δισέλιδο στη REAL γιατί μετά την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ νομίσαμε ότι θα τον χάναμε...
Είναι πραγματικά ένα φαινόμενο προς διερεύνηση... Όχι των οικονομολόγων, αλλά των ψυχιάτρων... Πώς γίνεται να μειώνονται οι μισθοί και να αυξάνουν οι τιμές στα προϊόντα πρώτης ανάγκης; Πώς γίνεται αλήθεια; Οι τίτλοι από την ΑΥΓΗ.
Να τι μας ετοιμάζουν για τον Ιούνιο. Ό, τι άφησαν πριν λίγο καιρό, παρουσιάζοντας το ως επιτυχία, για να χαμηλώσουν απελπιστικά τους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, έρχονται τώρα να το κατακρεουργήσουν. Να ένας σοβαρός λόγος για να τους τιμωρήσουμε στις εκλογές αν και όποτε γίνουν... Η μνήμη είναι ανάγκη να λειτουργήσει... Εμείς θα την κρατήσουμε ζωντανή... Από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Να 'τα και τα ωραία... Το ΒΗΜΑ προαναγγέλλει εκλογές... Δίνει μάλιστα και δυο πιθανές ημερομηνίες. Σημειώστε τις. Γιατί όσοι δεν έχετε και πολύ ασθενή μνήμη αυτό το κυβερνητικό συνονθύλευμα έγινε για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στις... 19 Φεβρουαρίου! Αλλά προηγούνταν μωρέ να κάνουν κάτι ψιλοδουλίτσες σε βάρος μας... Θα προλάβουν λες ώς τις 29 Απριλίου ή τις 6 Μαϊού να τις ολοκληρώσουν; Δεν το βλέπω...
Έχουν βλέπεις και τις νέες περικοπές στον ιδιωτικό τομέα που σχεδιάζουν για το θέρος. Ποια εκλεγμένη κυβέρνηση με νωπή εντολή θα μπορέσει να υλοποιήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα; Ενώ τώρα, τα παλικάρια της φακής, ξέρουν το δρόμο της συνδιαλλαγής με τους τροϊκανούς...
Έτσι παρουσιάζει το κυριακάτικο ΕΘΝΟΣ τα σχέδια Βενιζέλου για την επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ. Φυσικά, να ξεκαθαρίσουμε: Όταν ο Βενιζέλος αναφέρεται σε “άστεγους” εννοεί πολιτικά μέσα στου ΠΑΣΟΚ. Για τους πραγματικά άστεγους που με την πολιτική του δημιούργησε ούτε άκουσε, ούτε ξέρει τίποτα... Περιέργως πώς ελάχιστες εφημερίδες από αυτές που μέχρι χθες τους εκθείαζαν προβάλλουν τους μονομάχους της πλάκας...
Το σημερινό πρωτοσέλιδο της REAL. Όχι που θα τα άφηναν αυτά... Αφού βλέπουν πως σαρώνουν τα πάντα και ουδείς διαμαρτύρεται θα πάνε και παρακάτω. Θα πάρουν ότι μπορούν. Και τις ζωές μας. Και... μωρέ δεν το θέλουν αυτοί, αλλά τι να κάνουν που τους το επιβάλλουν οι τροϊκανοί. Άντε χαθείτε από δω προδότες που θέλετε να ηγηθείτε και ενός.... σοσιαλιστικού κόμματος. Ότι σχέση έχω εγώ με την... αστροναυτική, έχετε εσείς με το σοσιαλισμό....
Ε, όχι οποιαδήποτε μάχη... Πρόκειται για τον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Στον κόσμο τους ζουν οι άνθρωποι... Αφού, ως κυβέρνηση, κορόιδεψαν τους ψηφοφόρους τους για να υφαρπάξουν την ψήφο τουw, αφού ξεπούλησαν τα πάντα και διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό, αφού μας έβαλαν ομήρους στο ΔΝΤ και μας πέταξαν έρμαιο στους τροϊκανούς, δανειστές μας, τώρα τάχα μου ενδιαφέρονται για την προεδρία του κόμματος...
Ποιου κόμματος παιδιά; Έχετε βγει στις γειτονιές να μιλήσετε με τους ανθρώπους που τόσα χρόνια σας στήριξαν με την ψήφο τους; Όσοι από αυτούς έχουν λίγη τσίπα και στοιχειώδη ηθική, κρύβονται γιατί δεν μπορούν να βλέπουν και να απολογούνται για τα έργα σας και δέχονται άδικα την κριτική από εκείνους που έχουν δεχτεί ως τώρα τις μεγαλύτερες επιθέσεις στο εισόδημά τους και τις κατακτήσεις τους. Κι αυτοί εκεί το χαβά τους, τα μικρά παιχνιδάκια τους... Ξένοι με την πραγματικότητα και τη λογική, επιμένουν: Οι υποψηφιότητες θα κατατεθούν ως τις 10 Μαρτίου. Και μια βδομάδα μετά η εκλογή θα γίνει από τη βάση...
Ο.Κ.!... Είναι μια καλή ευκαιρία να τη δουν αυτή τη βάση πώς αντιδρά. Ο κ. Βενιζέλος, ο Παπουτσής και όποιος άλλος μέχρι τότε δηλώσει υποψηφιότητα θα δοκιμάσουν είναι βέβαιο, οδυνηρές εκπλήξεις.
Δεν πα να συνεδριάζουν τα όργανα... Δεν πα να ορίζουν ημερομηνίες. Μερικούς εγκάθετους κομματικούς καρεκλοκένταυρους αφορούν. Τους βολεμένους σε διάφορες θέσεις. Τους αυλοκόλακες... Κανέναν άλλον... Αλλά τι περιμένουμε από αυτούς που τα ξεπούλησαν όλα και έρχονται χαμογελώντας ζητώντας ψήφο για μια θέση ευθύνης που σε άλλες εποχές μπορεί να είχε κάποια αξία, τώρα πάντως απολύτως καμία.
Το ΠΑΣΟΚ που αυτοί με την ισοπεδωτική δράση τους, πρόδωσε την κοινωνία, τους ψηφοφόρους του και αυτούς που νομίζοντας πως σε κάτι διέφεραν από τη Ν.Δ. θέλησαν το 2009 να αλλάξουν το σκηνικό. Και είδαν, έκπληκτοι, αυτοί οι άνθρωποι να εφαρμόζουν κατ' εντολήν των τροϊκανών τις πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έζησε αυτός ο τόπος τα τελευταία 35 χρόνια.
Μια υπενθύμιση μόνο στους “μονομάχους” αυτών των εξελίξεων. Σπείρατε ανέμους και τώρα ετοιμαστείτε να τρυγήσετε θύελλες. Α! Κι όταν με το καλό μοιράσετε τις θεσούλες από το κόμμα του τίποτα σκεφθείτε να πληρώσετε εκείνους τους άμοιρους εργαζόμενους στα κεντρικά της Ιπποκράτους που πέντε μήνες τώρα έχουν να δουν το χρώμα το χρήματος.
Το κρίμα στο λαιμό σας φιλόδοξοι κομματάρχες... Δεν ξέρω πώς κοιμάστε ήσυχοι τα βράδια, τι λέτε στους φίλους σας, στους συντρόφους σας, (αν ακόμα θεωρείτε κανέναν τέτοιο...) αλλά εγώ αν ήμουν στη θέση σας θα έψαχνα ένα βαθύ λαγούμι να πάω να κρυφτώ για να μη με βλέπει το φως του ήλιου και οι άνθρωποι τους οποίους καταδικάσατε για τα επόμενα 20 χρόνια...
Αλλά τι περιμένεις από πολιτικά παχύδερμα; Ήθος και ηθική; Αυτά πέθαιναν προ πολλού... Κι ούτε ξέρουν πώς γράφονται και πώς προφέρονται. Η θεσούλα μόνο. Από ένα κόμμα που το έκαναν σαν τα μούτρα τους...
Ας τους αφήσουμε όμως στα μικρά και μίζερα τους κι ας πάμε εμείς σε μια αληθινά σημαντική συζήτηση για την ευθύνη μας ως γονείς σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη...
Και τι ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ; Το αυτονόητο. Αυτό που θα συμβεί για τους τραπεζίτες με το περίφημο PSI, να ισχύσει και για την κοινωνία. Λογική η πρόταση που δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ, αλλά ποιος θα την ακούσει;
Στη ΝΙΚΗ βέβαια δεν πολυπιστεύουν σε τέτοιες πρωτοβουλίες, γι' αυτό επιστρατεύουν τους δικούς τους πανεπιστημιακούς, προκειμένου να δώσουν συμβουλές για ρύθμιση των υποχρεώσεων των δανειοληπτών. Τις δύσκολες μέρες που περνάμε, κάτι είναι και αυτό...
Κάποιοι άλλοι, όπως στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ, έχουν επιστρατευτεί να δώσουν απαντήσεις σχετικά με τις μειώσεις μισθών που θα υποστούν δυο εκατομμύρια μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα. Προσέξτε πόσο... κομψά το θέτουν στον τίτλο τους “για όσα αλλάζουν στις συμβάσεις”. Βρε ψεύτες και υποκριτές δεν σας σώζει τίποτα...
Στο ΕΘΝΟΣ ο πρώτος τίτλος είναι για τα μπάζα. Διαλέξαμε τη βάση της πρώτης σελίδας που έχει κάτι να πει... Ο Παπαδήμος βάζει τους γρίφους του για τις εκλογές, στο ΠΑΣΟΚ δίνουν τη μάχη των 15 ημερών για τον νέο αρχηγό, ενώ σε όλη την Ελλάδα φουντώνει το κίνημα για φθηνά τρόφιμα...
Το... κόλπο Βενιζέλου αποκαλύπτει ότι κρύβει φόρους πίσω από τις κάλπες, εννοώντας πως οι εκλογές μπορεί να γίνουν 29 Απριλίου ή 6 Μαϊου, ενώ οι λογαριασμοί που θα πληρώσουμε θα μας τους στείλουν τον Ιούνιο. Λοιπόν; Θα τους αφήσουμε να μας κοροϊδέψουν για μια ακόμη φορά ή θα τους δώσουμε το μάθημα που τους πρέπει;
Άφησα τελευταία την ΕΣΤΙΑ. Ιδιότροπη και ιδιόμορφη όπως είναι, όχι μόνο για την εμμονή της στο πολυτονικό, αλλά και για τα θέματα που επιλέγει στην πρώτη της σελίδα. Η εφημερίδα αποκαλύπτει πώς θα λειτουργήσει ο νέος εκλογικός νόμος και αναδεικνύει το “κλειδί” της αυτοδυναμίας. Διαβάστε το κι δείτε πόσο καλπονοθευτικό είναι και πώς δίνει ένα τεράστιο μπόνους βουλευτών στο πρώτο κόμμα... Μας δούλευαν πάντα και συνεχίζουν να μας δουλεύουν οι πολιτικοί μας.
Αρτίστικη προβολή των εκλογών που το άρωμά τους είναι πλέον εμφανές σε όλες τις σημερινές εφημερίδες. Από τα ΝΕΑ. Παραλλαγή του “Αυτός, αυτή και τα μυστήρια” της γνωστής κινηματογραφικής ταινίας... Μόνο που η πολιτική δεν είναι παιχνίδι για να αντιμετωπίζεται τόσο ελαφριά, αδέρφια...
Κλασική μουσική του Ραβέλ. Μια επιλογή από τον τοίχο της Λένας Πλάτωνος...
Χρόνια τώρα έχω μάθει σ' αυτό το ρυθμό δουλειάς. Όλη την εβδομάδα στο πόδι, για πάρα πολλά χρόνια από το πρωί ώς το βράδυ, τον τελευταίο καιρό πιο ανθρώπινα, ώς το απόγευμα. Και κάπου πρέπει να στριμώξεις τις διάφορες δουλειές που πρέπει να γίνουν...
Ιδανική μέρα το Σάββατο. Η δική μου αργία, τα ανοιχτά μαγαζιά, όλα συνωμοτούν στο να καθιερωθεί αυτή μέρα, εκείνη για όλες τις δουλειές του σπιτιού που πρέπει κάποια στιγμή να γίνουν. Το σούπερ μάρκετ, η λαϊκή, η τροφή του Ρήγα μια κάποια φροντίδα στο αυτοκίνητο, να τις στην ουρά περιμένουν να πάρουν προτεραιότητα.
Όλα βεβαίως γίνονται σε βάρος του ελεύθερου χρόνου, όπως τον εννοεί κανείς αυτόν. Είτε σαν ρεμβασμός στο internet, είτε μια βόλτα που ακόμα, λόγω του κρύου και της παγωνιάς δεν ενδείκνυται, είτε διαφορετικά χαλαρά και ξάπλα στο κρεβάτι μου, χωρίς σχέδιο, χωρίς ρυθμό... Απλά γιατί πότε – πότε μ' αρέσει κι αυτό να το κάνω. Όποτε μπορώ τουλάχιστον...
Αλλά αυτό δεν είναι να παίρνει το χρόνο σου χαλαρά; Και μήπως όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν καμιά φορά δικαίωμα στην τεμπελιά; Όσο μικρή σε διάρκεια κι αν είναι αυτή. Είναι το αλατοπίπερο που ομορφαίνει τη ζωή...
Χωρίς αυτά τα μικρά η ζωή θα ήταν πολύ φλατ, πολύ επίπεδη, χωρίς ξεχωριστές συγκινήσεις, απ' αυτές που την κάνουν ενδιαφέρουσα.
Σκέψεις το πρωί του Σαββάτουβ παρέα με το καφεδάκι μου... Απ' αυτές που αγαπώ στη ζωή μου γι' αυτό και επέλεξα να τις μοιραστώ μαζί σας...
Μικρές στιγμές στην καθημερινότητα μας... Όμορφες και ξεχωριστές κατά τα άλλα...
Και μια εκδήλωση που πρέπει να πάμε...
Η αφίσα από την εκδήλωση - συζήτηση του "Αριστοτέλη" στο Όσκαρ την Κυριακή...
Ο σύλλογος εκπαιδευτικών Π.Ε. «ο Αριστοτέλης» σας καλεί να συμμετέχετε και να παρέμβετε με τοποθέτηση σας στην εκδήλωση με θέμα «Η εκπαίδευση στην εποχή της κρίσης και της τρόικας». Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 4 Μαρτίου στον κινηματογράφο ΟΣΚΑΡ, στις 11.00 π.μ.
Θα προβληθεί και το βίντεο της Νίνας Γεωργιάδου «το σχολείο την εποχή του ΔΝΤ»
Δείτε κι αυτό το γράμμα του “ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ” προς τους γονείς:
Αγαπητοί γονείς,
είμαστε οι δάσκαλοι των παιδιών σας
Απευθυνόμαστε για μια ακόμα φορά σε εσάς, τους γονείς των μαθητών μας, γιατίξέρουμε ότι είμαστε όλοι μας αντιμέτωποι με το ίδιο τσουνάμι που εδώ και δυο χρόνια, καταπίνει τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας. Γιατί στο μάτι του κυκλώνα έχει βρεθεί και το σχολείο. Γιατί θέλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία για να αντιμετωπίσουμε την ανελέητη επίθεση.
Μετά από το «σεισμό» των τελευταίων δυο χρόνων, τα πράγματα έχουν γίνει πολύ επικίνδυνα…
Το υπουργείο παιδείας διαλύει ό,τι είχε απομείνει από τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και ό,τι απομένει το ονομάζει «νέο σχολείο»…
Το σχολείο που από του χρόνουθα είναι χωρίς καθόλου βιβλία ενώ ήδη φέτος δεν έχουμε χαρτί, μελάνι, καθαριστικά…
Το σχολείο των καινούριων συγχωνεύσεων-καταργήσεων και υποβιβασμών…
Το σχολείο που μας καλεί να προετοιμάσουμε το παιδί σας να γίνει ο αυριανός άνεργος, γρανάζι ενός συστήματος που θα πληρώνει βασικό μισθό 400 ευρώ, χωρίς ασφάλιση, περίθαλψη, εκπαίδευση… να το προετοιμάζουμε να γίνει φτηνός εργαζόμενοςχωρίς κανένα δικαίωμα, που θα δουλεύει, όταν και για όσο θέλει ο εργοδότης του… να το προετοιμάσουμε σε δυο τρία κολλυβογράμματα, σε πληροφορίες και δεξιότητες για να στηθεί στην ουρά των υποψήφιων ανέργων…
«Νέο» το σχολείο που οι εκπαιδευτικοί θα δουλεύουν για 500 και 700 ευρώ, με το φόβο της απόλυσης, που η υποταγή στις άνωθεν εντολές θα είναι νόμος και η αντίσταση θα θεωρείται αδίκημα…
Αυτό το σχολείο είναι τόσο παλιό όσο κι ο κόσμος τους…
Αγαπητοί γονείς, ελάτε στην εκδήλωση που διοργανώνουμε για να μοιραστούμε σκέψεις κι αγωνίες, όνειρα κι αγώνες, όλοι εμείς που δεν αγαπήσαμε τους γκρίζους τοίχους των σχολείων αλλά ονειρευτήκαμε κι αγωνιζόμαστε για τα φωτεινά χρώματα ενός σχολείου ενιαίου δωδεκάχρονου, των όλων και των ίσων, που θα σέβεται τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των μαθητών, θα τα διδάσκει να εξηγούν τον κόσμο και να τον αλλάζουν, θα τους δίνει ολοκληρωμένα εφόδια, ολόπλευρη γνώση που απελευθερώνει τον άνθρωπο, ώστε να μπορούν να αναζητούν εργασία όχι ως σύγχρονοι δούλοι αλλά ως ικανοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου.
Από τα περίεργα της δημόσιας εκπαίδευσης. Σημερινό δημοσίευμα της ΑΥΓΗΣ για την κατάντια που βρισκόμαστε... Αλίμονο στα παιδιά μας... Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχει η εκπαίδευση με τα φάρμακα; Ευθέως καμία... Παράπλευρα όμως πολλές...
Το ίδιο θέμα από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ που έχει πάρει πάνω του το εκπαιδευτικό λόγω και της έμπειρης περί τα εκπαιδευτικά συντάκτριας που διαθέτει...
Επειδή πολλά ακούμε τον τελευταίο καιρό για τα γενόσημα φάρμακα ψάξαμε και βρήκαμε περισσότερες πληροφορίες για σας που ίσως σας ενδιαφέρει το θέμα. Ιδού:
Όταν ανακαλύπτεται ένα φάρμακο κυκλοφορεί σε αποκλειστικότητα για περίπου 10 χρόνια, οπότε και λήγει η πατέντα του. Τότε μπορούν άλλες φαρμακευτικές εταιρείες να το «αντιγράψουν». «Γενόσημο» λέγεται το αντίγραφο φάρμακο του πρωτοτύπου σκευάσματος.
Το γενόσημο φάρμακο περιέχει την ίδια δραστική ουσία με το πρωτότυπο προϊόν και έχει παρεμφερή σύνθεση.
Το κόστος παραγωγής είναι μειωμένο (αφού πρόκειται για αντίγραφο) επομένως είναι μειωμένη και η τιμή του.
Η ένσταση των γιατρών και των φαρμακοβιομηχανιών στην απόφαση της κυβέρνησης να επεκτείνει τη χορήγηση των γενοσήμων με στόχο την εξοικονόμηση πόρων δεν έγκειται τόσο στα γενόσημα αυτά καθαυτά αλλά στο είδος των γενοσήμων και πιο συγκεκριμένα στη χώρα προέλευσής τους.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα γενόσημα που παράγονται π.χ. στην Ελλάδα είναι καλύτερης ποιότητας από αυτά που εισάγονται από την Κίνα ή την Ινδία.
Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία (η οποία παράγει αποκλειστικά γενόσημα φάρμακα) έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια κάνοντας εξαγωγές αντιγράφων φαρμάκων και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Τι συμβαίνει στην
παγκόσμια αγορά
Το ποσοστό συνταγογράφησης γενοσήμων φαρμάκων στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Πέρυσι, μόλις και μετά βίας έφτανε στο 15% τη στιγμή που ο μέσος όρος ανέρχεται διεθνώς στο 50% (αυτός είναι εξάλλου και ο στόχος που έχει θέσει η τρόικα στην ελληνική κυβέρνηση).
Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η χρήση γενοσήμων στη Γερμανία ανέρχεται στο 65% και στη Μεγάλη Βρετανία στο 80%.
Γενικότερα, σε όλες τις χώρες του κόσμου γίνονται προσπάθειες επέκτασης της χορήγησης των γενόσημων με αποτέλεσμα οι πολυεθνικές εταιρείες να έχουν κάνει στροφή στην παραγωγή των συγκεκριμένων φαρμάκων των οποίων ο ρυθμός ανόδου έχει διπλασιαστεί.
Το μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά των αντιγράφων σκευασμάτων έχουν οι ΗΠΑ (παράγουν το 32% των γενοσήμων που κυκλοφορούν παγκοσμίως). Ακολουθεί η Κίνα (15%), η Βραζιλία (6%), η Γερμανία, η Γαλλία και η Ινδία (5%), ο Καναδάς (4%), η Ισπανία, η Μ. Βρετανία και η Τουρκία (3%).
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, τα γενόσημα φάρμακα που χρησιμοποιούνται προέρχονται από εγχώριες παραγωγικές διαδικασίες και δεν εισάγονται από χώρες του τρίτου κόσμου…
Οι πληροφορίες είναι από το medicalnews.gr
Υπάρχουν φωνές στον κόσμο που λένε την αλήθεια για το ελληνικό πρόβλημα δείτε εδώ τον Άγγλο βουλευτή, Νίγελ Φάραγκ.
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!