Έξω είναι άνοιξη, μυρίζει κιόλας...
Ολάνθιστο δέντρο. Δεν ξέρω τι είναι. Σίγουρα όχι αμυγδαλιά. Θα τοθυμόμουνα. Την έχω ξαναδεί καλοκαίρι. Θα το τσεκάρω και θα ξέρω τι καρπούς κάνει έτσι ντυμένο σαν νυφούλα τον Μάρτη...
Μύρισε άνοιξη στον αυλότοιχο με τα ανθισμένα λουλούδια. Μια εξαιρετική ομορφιά που κάνει το μάτι να ταξιδεύει. Ένα κλίκ αρκεί για να απαθανατίσεις τη στιγμή...
Κατηφορίζοντας για την πλατεία του χωριού δίπλα στα παλιά κοινοτικά γραφεία είναι αυτό υπέροχο ανθισμένο δέντρο. Έβγαλα τη μηχανή και το φωτογράφισα. Η άνοιξη είναι εδώ...
Η μέρα του Σαββάτου εξελίχθηκε σε μια άκρως ανοιξιάτικη μέρα... Ένας ήλιος δυνατός είναι η πρόκληση να βγεις μια βόλτα στην πλατεία και να πιεις ένα καπουτσίνο στο καφέ. Ναι, είναι ζεστός ο ήλιος. Τόσο που χρειάζεται να βρεις ίσκιο να καθίσεις...
Στην επαρχία όμως είναι ωραία να καθίσεις στον ίσκιο της τέντας του καφέ. Παίζει απλά μια μουσική, δεν διακρίνω ακριβώς τι τραγούδι είναι κι ακούγονται οι κοντινές παρέες που μιλάνε... φωνάζοντας και τα αυτοκίνητα που περνάνε στο πλάι...
Η πλατεία της Μεγαλόπολης το 'χει αυτό. Και δεν χρειάζεται και πολύ για να πας. Κάτι να ξέχασες και στο πίτσ φιτίλι βρέθηκες από το χωριό.
Άδειοι οι επαρχιακοί δρόμοι, ελάχιστα αυτοκίνητα κυκλοφορούν. Τι φταίει άραγε; Να 'ναι που η βενζίνη στα τοπικά βενζινάδικα είναι 2 ευρώ παρά κάτι λεπτά; Ε, θα παίζει κι αυτό το ρόλο του. Το σκέφτεται ο άλλος να... ξεμυτίσει στους δρόμους.
Όμως μια τέτοια ανοιξιάτικη μέρα αξίζει τον κόπο να το τολμήσεις. Δεν είναι να κάτσεις μέσα. Ούτε και για ξάπλα ενδείκνυται. Εδώ υπάρχει χώρος για εξορμήσεις μέσα σ' αυτή την υπέροχη ομορφιά της φύσης. Που δεν έχει ακόμα ξεμπουμπουκιάσει καθώς τα χιόνια και οι βροχές ήταν όψιμα εφέτος, αλλά που θα 'ρθει με πολύ γρήγορους ρυθμούς, λίγο να κρατήσει αυτός ο δυνατός ανοιξιάτικος ήλιος και οι υψηλές θερμοκρασίες...
Σε λιγότερο από ένα μήνα έρχεται το Πάσχα. Κι ως τότε ο τόπος θα είναι αγνώριστος. Ένα μπουκέτο λουλούδια η φύση, να την πιεις στο ποτήρι.
Επιστρέφει το βλέμμα μου στην πλατεία. Έχει απομείνει λίγος ακόμα καπουτσίνο στο φλιτζάνι μου. Πίνω μια γουλιά... Άρχισε να φυσάει ένα ελαφρό αεράκι που το γυρίζει σε μια ψυχρούλα σε μας που έχουμε επιλέξει να καθίσουμε στον ίσκιο.
Τρεις η ώρα παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το Ελληνικό. Η μικρή εκδρομή στη Μεγαλόπολη για δουλειά και καφέ ολοκληρώθηκε...
Σχόλια (0)