Η αφίσα του “Πολύτροπο Τέχνης” που μας καλεί στην αποψινή του εκδήλωση με ελεύθερη είσοδο. Να πάρουμε γνωστούς και φίλους και να πάμε...

Είναι κάτι ξεχωριστό και αξίζει τη στήριξή μας. Απόψε το βράδυ στο ανοιχτό θεατράκι του Λόφου Κολωνού η Τέχνη και ο Πολιτισμός μας προσκαλούν σε ένα ξεχωριστό ραντεβού.

Το “Πολύτροπο Τέχνης” οργανώνει μια βραδιά με πολύ μουσική και χορό. Και κάπου εκεί, ανάμεσα η αναγγελία ενός φωτογραφικού διαγωνισμού για την περιοχή μας.

Πρόκληση; Ναι, αν αγαπούμε το φωτογραφικό φακό κι έχουμε τη δυνατότητα να αφιερωθούμε σ' αυτή την όμορφη ενασχόληση...

Λοιπόν εμείς θα πάμε και σας καλούμε να έρθετε κι εσείς. Και να πάρετε και τους φίλους σας. Θα 'ναι μια βραδιά βγαλμένη από τα παλιά, τότε που το θέατρο του Λόφου Κολωνού δίδονταν στους Συλλόγους Γονέων και στα παιδιά, να δείξουν τη δουλειά που έκαναν στη χρονιά που πέρασε.

Ναι, ήταν όμορφα χρόνια τότε. Και πιο ανέφελα. Ήταν και η Ένωση Συλλόγων Γονέων του 4ου Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων της οποία την ευθύνη είχαμε εμείς που στήριζε τέτοιες εκδηλώσεις. Τα τελευταία χρόνια, όλα αυτά τείνουν να εκλείψουν. Και πολύ λυπάμαι γι' αυτό...

Η αποψινή όμως βραδιά είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε και να ξαναζήσουμε στιγμές ξεχωριστές πίνοντας νερό από τα καθαρά νερά του πολιτισμού.

Το “Πολύτροπο Τέχνης” δημιουργήθηκε με αγάπη για τον Πολιτισμό και τον Άνθρωπο. Πριν πολλά χρόνια... Και να που, παρά τις δυσκολίες παραμένει όρθιο και προσφέρει το καλύτερο που μπορεί.

Να πάμε λοιπόν. Το χειροκρότημα μας είναι το λιγότερο που έχουμε να δώσουμε σ' αυτή την όμορφη προσπάθεια.

• Δείτε ΕΔΩ αναλυτικά το πρόγραμμα της αποψινής εκδήλωσης στο ανοιχτό θεατράκι Κολωνού...
• Κι ΕΔΩ δείτε μερικά ακόμα πράγματα για τη δράση του "Πολύτροπου Τέχνης".
  

Τη φωτογραφία που εμφανίζομαι κι εγώ στην πορεία την ώρα που περνάει μπροστά από τη Βουλή τη βρήκα σε ένα Site τυχαία... Δίπλα μου είναι η Βάσω, κάποτε προϊσταμένη της φωτοσύνθεσης της "Κ". Είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε λίγο...

Ένοιωσα την ανάγκη να συμμετέχω στη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση των ανθρώπων του Τύπου. Μακάρι να ένοιωθαν την ίδια ανάγκη κι άλλοι συνάδελφοι. Αλλά ήμασταν λίγοι. Υπερβολικά λίγοι. Τι στο καλό συμβαίνει; Τι άλλο περιμένουμε να μας συμβεί για να αντιδράσουμε;

Τόπος συνάντησης η Ακαδημίας 20, έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ. Ντάλα μεσημέρι μ' έναν ήλιο που τσακίζει κόκαλα. Μπορεί η απεργία στα ΜΜΕ να θεωρείται επιτυχημένη, αλλά νομίζω ότι δεν αρκεί αυτό. Χρειάζεται και η φυσική παρουσία στους δρόμους για να δυναμώσει ο αγώνας...

Η πορεία έχει φτάσει στη Σταδίου, στο υπουργείο Εργασίας και οι συνάδελφοι έχουν πιάσει έναν ίσκιο να ξαποστάσουν. Η αλήθεια είναι πως άλλο κόστος έχει το γράψιμο κι άλλο η αγωνιστικότητα. Από αυτό μάλλον πάσχει ο κλάδος. Το έζησα σήμερα από μέσα το πρόβλημα.

Μικρές σύντομες ομιλίες, λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία. Δεν είναι για πολλά – πολλά. Ο ήλιος είναι πολύ δυνατός. Στη βήμα ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρης Τρίμης, κάνει τις δικές του διαπιστώσεις. Και είναι σκληρές, το ξέρουμε, το ζούμε στο πετσί μας...

Τα ίδια ζητήματα αντιμετωπίζουν και οι διοικητικοί υπάλληλοι. Η πρόεδρος του, συν. Τζαβάρα. Με την ομιλία της από το απεργιακό βήμα τάραξε τα νερά. Τίποτα πια δεν είναι όπως το ξέραμε. Οι αλλαγές είναι ραγδαίες και σε βάρος μας...

Όχι πως στους υπαλλήλους Χάρτου τα πράγματα είναι καλύτερα. Ο πρόεδρος του συν. Είναι απόλυτος: Είναι ώρα να διαλέξουμε με ποιον θα πάμε. Με τα αφεντικά ή με τους εργάτες, είπε αφήνοντας να διαφανεί πως η απάντηση είναι καθαρή: Με τους εργάτες, βέβαια...

Ο πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ συν. Γιώργος Σαββίδης χαιρετίζει από το βήμα της συγκέντρωσης τους απεργούς. Αμέσως μετά ξεκίνησε η πορεία προς το υπουργείο Εργασίας. Είχα την ευκαιρία να δω παιδιά από την “Κ” και να μιλήσω μαζί τους.

Κλείνουμε σε λίγο τα 330.000 χτυπήματα – επισκέψεις από μοναδικές Ι.Ρ. Σ' αυτό το Site. Αριθμός ρεκόρ αν αναλογιστεί κανείς πως όποιος φτάνει ώς εδώ δε έρχεται από καμιά διαφήμιση, αλλά συνειδητά, γνωρίζοντας ότι κάτι θα βρει ενδιαφέρον, για να μάθει ή να βοηθηθεί να κατανοήσει καλύτερα τον κόσμο που ζει και κινείται.

Ναι, τόσο απλά είναι τα πράγματα. Χωρίς περικοκλάδες ή δύσκολα ζητήματα που χρειάζονται εξειδίκευση... Αυτό είναι και το... μυστικό μας όπλο. Η απλότητα. Τη χρειαζόμαστε τόσο στις μέρες μας που όλα παρουσιάζονται πολύπλοκα.

Ιδού λοιπόν εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Χωρίς εντάσεις, ωστόσο. Όλα είναι πιο καθαρά αυτή τη φορά. Έχουν χαμηλώσει οι υψηλοί τόνοι και οι κομπορρημοσύνες των δύο πρώην μεγάλων μνημονιακών κομμάτων. Οι μόνοι που επιμένουν να τρομοκρατούν είναι οι καλοί εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα εδώ τσιράκια τους που νομίζουν ότι δημοσιογραφούν στα ΜΜΕ που εργάζονται.

Και επιμένουν τόσο ξετσίπωτα την ώρα που του έχει πάρει χαμπάρι ο ελληνικός λαός και τους φτύνει κατάμουτρα το σάπιο προϊόν που του σερβίρουν.

Αναγκαστικά αυτόν τον καιρό το Site παίρνει μια πολιτική χροιά. Δεν το θέλει, αλλά όταν ο κόσμος καίγεται δεν έχει το δικαίωμα στα χα χα χούχα. Η σοβαρότητα είναι αναγκαία και η επαφή με την πραγματικότητα επίσης.

Το παλεύουμε, όσο μπορούμε, με τις μικρές μας δυνάμεις. Τουλάχιστον να είμαστε ήσυχοι με τη συνείδησή μας ότι δεν συνεισφέρουμε σ' αυτό το αίσχος της κοροϊδίας των πολιτών.

Μετά τις εκλογές της 17 Ιουνίου, τα πράγματα θα αλλάξουν. Εγώ σχεδιάζω, όπως κάθε χρόνο να κατέβω στο χωριό για ένα ολόκληρο μήνα και θα 'ναι φυσικό τα δημοσιεύματα μου εδώ να πάρουν άλλου χρώμα, πιο ανθρώπινο, πιο αισιόδοξο.

Τις περιμένω πώς και πώς αυτές τις μέρες. Στο χωριό είναι αλλιώς τα πράγματα. Οι άνθρωποι μπορούν ακόμα να χαμογελούν και να ονειρεύονται. Αυτό το τόσο απλό πράγμα που εδώ και καιρό έχουν ξεχάσει οι άνθρωποι της πόλης.

Έτσι, πετραδάκι – πετραδάκι χτίζουμε αυτή τη διαδικτυακή επαφή. Και μ' αρέσει γιατί η εμπιστοσύνη χαλυβδώνεται πια και από τις δύο πλευρές. Ποιος δεν μπορεί να το διακρίνει πια δια γυμνού αφθαλμού;

Το 111ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών φιλοξένησε τις προφορικές εξετάσεις του Λάμπρου για το πρώτο του πτυχίο στα αγγλικά. Ήμασταν εκεί μια ώρα νωρίτερα από την ώρα που έλεγε η πρόσκληση του...

Κυριακή μεσημεράκι στου Αμπελόκηπους... Σε μια ηλιόλουστη Αθήνα ζεστή σαν καλοκαίρι. Ψάχνουμε ίσκιους απέναντι από το 111ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών στο οποίο, σε λίγο θα δώσουν εξετάσεις. Αποτελεί συνέχεια των γραπτών εξετάσεων στο κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας “Μεγάλη Βρετάνια”. Σας θυμίζω λίγο τι είχε συμβεί εκεί, δείτε ΕΔΩ.

Σήμερα όμως τα πράγματα είναι πιο απλά. Ο βαθμός δυσκολίας των εξετάσεων μικρότερος. Το ίδιο και η αγωνία των εξεταζόμενων και των γονιών τους που τα συνοδεύουν.

Η ώρα περνά αργά – βασανιστικά. Ευτυχώς που το παρκάκι απέναντι από το σχολείο έχει οάσεις πρασίνου και δροσιάς κάτω από τους ίσκιους των δέντρων.

Πιο κει, στην παιδική χαρά, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας παίζουν. Και είναι πολλά αυτοί που συνοδεύουν τα παιδιά τους. Γονείς οι περισσότεροι ή κοντινοί συγγενείς. Οι ψίθυροι αυτών που περιμένουν παίρνουν διαστάσεις.

Τα παιδιά τα έβαλαν νωρίτερα μέσα. Ανάλογα με την ώρα προσέλευσης. Αμπάρωσαν και την εξώπορτα που οδηγεί στο προαύλιο του σχολείου κι όλοι εμείς περιμένουμε στο παρκάκι. Ευτυχώς που έχουμε οπτική άποψη, ώστε να δούμε τους πρώτους που θα βγουν...

12.20 μ.μ. Πέρα από τις έντονες κουβέντες των γονιών που περιμένουν τους κανακάρηδες ή τις κόρες τους και τις χαρούμενες κραυγές των παιδιών από την παιδική χαρά δίπλα, τίποτα δεν προδίδει πως μέσα στο σχολείο ετοιμάζονται για τις προφορικές εξετάσεις...

12,40 μ.μ. Όλα έχουν τελειώσει. Ο Λάμπρος βγαίνει έξω από την αίθουσα των εξετάσεων, δίνει αναφορά στην καθηγήτρια του από το φροντιστήριο κι έρχεται να φύγουμε. Τόσο γρήγορα, ούτε που μπορούσα να το φανταστώ...

Τα Αγγλικά του τελείωσαν για φέτος. Η δοκιμασία συνεχίζεται με τις εξετάσεις στο σχολείο του από την Τρίτη και τα Γερμανικά, το Σεπτέμβρη που πάει για πτυχίο...

Όλο αυτόν τον καιρό τα ΜΜΕ που ελέγχει η τρόικα μας τρομάζουν. Έχουν τον τρόπο τους να το κάνουν... Και να. που τα πράγματα μπορεί να γίνουν κι αλλιώς αν το θέλει ο λαός... Η ψήφος της 6ης Μαϊου τους έχει τρομάξει. Κι όσο πλησιάζει η 17 Ιουνίου τόσο τόσο τρομάζουν περισσότερο... Αποκαλυπτικό το δημοσίευμα στο ΠΑΡΟΝ.

Δείτε όλο αυτό το σενάριο και στην εφημερίδα REAL NEWS. Υπάρχει λοιπόν σχέδιο για αλλαγές στο μνημόνιο; Κι αφού το είχαν γιατί δεν μας το έλεγαν να μη μας κρατάνε σε αγωνία; Μου φαίνεται πως ο φόβος φυλάει τα έρημα...

Στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ προσπαθούν να μας... συνετήσουν. Μας δίνουν το καλό και το κακό σενάριο λες και μας θεωρούν ηλίθιους που δεν καταλαβαίνουμε... Όσο σκληραίνουν τα πράγματα για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, τόσο και γίνονται πιο ξεδιάντροποι. Δεν υποφέρονται πια, όση ανοχή κι αν έχεις...

Η τελευταία δημοσκόπηση, αγαπημένο σπορ των εφημερίδων τύπου ΒΗΜΑΤΟΣ δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική για τα μνημονιακά κόμματα που εκπροσωπούν... Και με βαρία καρδιά τη δημοσιεύουν... Εντελώς συμπτωματικά έχει στα χέρια της η καλή εφημερίδα και το non parer του Λουκά Παπαδήμου... Τι επιτυχίες είναι αυτές παιδιά; Ξεθάψατε μέχρι και τον Σημίτη... Τα θερμά μου συγχαρητήρια! Σεμινάριο δημοσιογραφίας κάνετε εκεί στο ΔΟΛ...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται... Χρειαζότανε. Μπαράζ επιθέσεων δέχετε καθημερινά από όλους αυτούς που φοβούνται ότι θα χάσουν το λουφέ και το βόλεμα... Απαντήσεις λοιπόν εδώ και τώρα. Προαναγγέλλει το οικονομικό πρόγραμμα που θα δώσει στη δημοσιότητα, αναλυτικά, αυτή την εβδομάδα. Καθαρά πράγματα... Όπως δεν είχαμε συνηθίσει στην πολιτική ώς τα τώρα. Το πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ.

Καλή η επιλογή του πρώτου θέματος από την εφημερίδα ΛΟΓΟ. Ετσι όπως το περιγράφει είναι. Μεγάλη αλήθεια. Ας το τυπώσουν στο μυαλό τους οι ψηφοφόροι και ας “ανταμείψουν” τα κόμματα που τους οδήγησαν σ' αυτή την τραγική κατάσταση. Τέτοιες μνήμες δεν διαγράφονται...

Η Χαρά από το Site του ζαχαροπλαστείου. Πολύ φτωχό. Δείτε το ΕΔΩ. Σε σχέση με τα παγωτά που έχει, δεν αξίζει τίποτα…

Ναι, σωστά καταλάβατε… Πρόκειται για το παλιό ζαχαροπλαστείο της Χαράς στα Κάτω Πατήσια, πάνω στην Πατησίων με το μεγάλο πεζοδρόμιο που απλώνει τα τραπεζάκια του προς χάριν των πελατών του.

Σάββατο απόγευμα, λίγο πριν πέσει το σκοτάδι, είπαμε να πάμε μια βόλτα. Το παγωτό της φημισμένο. Ακόμη κι εγώ που προσπαθώ να απέχω από τέτοιες ξεχωριστές πολυτέλειες, μου αρέσει το εκμέκ του ή το Σικάγο (το καλύτερο της Ελλάδας, γράφει στον πίνακα ανακοινώσεων έξω από το μαγαζί)…

Προτίμησα κάτι απλό, καϊμάκι, χωρίς σιρόπια έξτρα. Υπέροχο! Ο ουρανίσκος κάνει πάρτι από την απίθανη γεύση…

Παρατηρώ απέναντι στο μαγαζί. Πέρα από τους πελάτες, τα γκαρσόνια φροντίζουν τις παραγγελίες για το σπίτι. Πολύ κόσμος ψωνίζει σε πακέτο. Ο υπάλληλος δε σταματά ούτε λεπτό να ετοιμάζει κουτιά για το σπίτι.

Για μια στιγμή αισθάνεσαι σα να είσαι αλλού, σε τόπο που δεν έχει και δεν έχει νοιώσει στο πετσί του τι σημαίνει οικονομική κρίση.

Στα διπλανά τραπέζια παρέες κουβεντιάζουν με φωνή δυνατή, σα να είναι μόνοι τους. Όπως στα παλιά καφενεία… Δίπλα μας ένα νέο ζευγάρι με τα δυο μικρά παιδιά τους βγήκαν για το παγωτό τους. Η Χαρά έχει για όλους κάτι να προσφέρει. Στέκει όρθια, αντιστέκεται στην κρίση, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με αξιοπρέπεια…

Οι πελάτες της την εμπιστεύονται. Έρχονται από την άλλη άκρη της Αθήνας για το μαγικό παγωτό της. Η φήμη της έχει ξεπεράσει τα στενά όρια της περιοχής κι απλώνεται σ’ όλη την Αθήνα.

Ποιος δεν ξέρει το ζαχαροπλαστείο της Χαράς;… Δεν ξέρω αν το όνομα έχει σχέση με κάποια γυναίκα που φέρει το όνομά της ή απλά προσφέρει αληθινά χαρά και απόλαυση στον ουρανίσκο.

Όλα παίζουν… Σας βεβαιώνω εγώ, που το ένοιωσα χθες το απογευματάκι, ως πελάτης, στο μαγαζί τους…

Και επειδή ξέρω ότι θα... ζηλέψετε, όταν μάλιστα ύστερα από μια τέτοια έξοδο ακολουθεί μια δυνατή καλοκαιρινή μπόρα από το πουθενά, δείτε αυτή την υπέροχη μικρού μήκους ταινία, για να σας αποζημιώσω... Την  πήρα από τον τοίχο του Κώστα Ζωγραφόπουλου...