Ξημέρωσε όμορφη Κυριακή. Όλα είναι έτοιμα για την ξενάγηση του Μιχάλη στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Αυτή τη φορά όχι για τα αρχαία μα για να γνωρίσουμε το πράσινο πλούτο που κρύβει μέσα του...

Διότι, όπως έχουμε ξαναπεί από τούτο εδώ το Site δεν είναι όλα πολιτική. Κι ας πηγαίνουμε σε μια εβδομάδα σε κλογές. Κι ας είναι φορτισμένο τι κλίμα...

Κάποιες μικρές ανάσες ζωής τις χρειαζόμαστε. Δεν θα πάψω να το λέω σε όλους τους τόνους: Ο άνθρωπος δεν θέλει μόνο οξυγόνο για να ζήσει, χρειοάζεται κι ένα χαμόγελο και μια καλή καλή κουβέντα από τον διπλανό του...

Εμείς ετοιμαζόμαστε ήδη... Για να μετρήσουμε παρέες... Η μέρα προβλέπετε ζεστή, καλοκαιρινή. Μην ξεχάσετε να πάρετε ένα καπελάκι μαζί σας και να φορέσετε αθλητικά παπούτσια. Σε πάρκο θα είμαστε, αλλά θα 'ναι ντάλα μεσημέρι και δεν έχει παντού ίσκιο.

Φροντίζουμε τον εαυτό μας...

• Και για να μην ξεχνιώμαστε ας δούμε ΕΔΩ μερικά μερικά απλά μαθήματα εκφασισμού. Τα ζούμε τα ξέρουμε, αλλά καλό κάνει να τα θυμόμαστε για να τα αποφεύγουμε...

Όταν οι δημοσιογράφοι έχουν το κότσια και ρωτάνε, όχι τις πάπιες όπως κάνουν οι δικοί μας στα μεγαλοκάναλα...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/06/2012

Πάει το έχασαν εντελώς το μέτρο εκεί στην Ιπποκράτους, προς το παρόν, γιατί βλέπω δρομολόγιο. Επόμενη στάση επιστροφή στη Χαριλάου Τρικούπη και στη συνέχεια στο… σπίτι τους με τη στάμπα του γιουσουφάκι που τα ξεπούλησε όλα στην αγορά…

Κι αντί να δουν πώς θα διασώσουν ότι μπορούν από τα δικά τους χαμένα έρχονται να… εγγυηθούν τη σωτηρία της πατρίδας… Έλεος πια. Σε κάφρους νομίζει ότι απευθύνεται ο κ. Βενιζέλος;

Τώρα που ο λαός τους απάλλαξε από τα κυβερνητικά καθήκοντα και έχουν πολύ χρόνο να ασχολούνται με τα του οίκου τους το 'ριξαν στις επιστολές.

Τελευταίο σουξέ η ανοιχτή επιστολή Βενιζέλου ότι και καλά η χώρα πρέπει να έχει κυβέρνηση διευρυμένης συνεργασίας στις 18 Ιουνίου… Για την Ελλάδα ή για … την τσέπη τους; Τι πλήρωσε αυτός ο ίδιος απ' όσα τα τελευταία χρόνια έχουν ζητήσει να πληρώσει ο ελληνικός λαός; Πόσο μειώθηκε ο μισθός του, η βουλευτική και υπουργική αποζημίωση του; Ας μας πει μια μέρα ο λαλίστατος κ. Βενιζέλος… Τώρα που έχει χρόνο κι όπως φαίνεται στο μέλλον θα’ χει ακόμα περισσότερο, αφού όπως το πάνε θα κάνουν σαν τα μούτρα τους το κόμμα που κάποτε ο ελληνικός λαός του έδωσε το 48% για να κυβερνήσει… ας ξαναδεί το θέμα.

Από θεωρίες έχει πείξει πια ετούτος ο λαός… Προτάσεις, ανοιχτές επιστολές, σχέδια… Μπάφιασε πια, κουράστηκε... Καιρός να ακούσει και κάτι που να τον αφορά. Κάποιον που να του πει πού θα βρει τα λεφτά, που είχε και του έκοψαν, για να πληρώσει τη δόση στην τράπεζα για το σπίτι και τις πιστωτικές κάρτες, κάποιον που να καταλαβαίνει πως περνά χωρίς παιδεία, υγεία, φάρμακα, χωρίς δουλειά, χωρίς αύριο, χωρίς μέλλον.

Αντί να χωθούν στο λαγούμι τους, να σιωπήσουν επιτέλους συνεχίζουν σε μια λογοδιάρροια άνευ προηγουμένου… Ως εδώ. Το μαύρο στις εκλογές της 17^ης Ιουνίου θα είναι ακόμα μεγαλύτερο από αυτό της 6ης Μαϊου… Αλλά ούτε αυτό είναι σε θέση να δουν.

Αναλώνονται στις εσωτερικές διαδικασίες των τοπικών στελεχών και καμώνονται πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα… Αρνούνται να δουν πως με τις πολιτικές τους έφεραν τα πάνω – κάτω στους Έλληνες. Δεν αφουγκράζονται, δεν ακούνε την ανάσα από τη δυστυχία που έχουν σπείρει παντού…

Έχουν ξεμείνει, διαχειριστές ενός συστήματος που έχει πεθάνει στη φορμόλη που δεν τους σώζει πια και αυτοί επιμένουν να το παίζουν σωτήρες… Μπάστα! Όχι άλλο σώσιμο παιδιά. Αρκετά μας σώσατε ώς τώρα… Επιτέλους σοβαρευτείτε για μια στιγμή. Για μια έστω στιγμή δείτε την αλήθεια και την πραγματικότητα. Τι έχετε δημιουργήσει και αν μπορεί κάτι να μαζευτεί από αυτό το εξάμβλωμα.

Το ίδιο ζήτημα έχουν και εκεί στη Ν.Δ. Τα διαφημιστικά προεκλογικά σποτάκια τους είναι για κλάματα.... Διαφημιστές, μακριά και έξω από την αληθινή ζωή παίζουν με τα νεύρα μας.. Έλεος!...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου.
  

Αποκλείεται να μην έχετε διαβάσει ένα βιβλίο της. Γενιές και γενιές παιδιών μεγάλωσαν μαζί της. Και από σήμερα το πρωί η Ζωρζ Σαρή δεν είναι κοντά μας...

Έφυγε από την ζωή σήμερα το πρωί (9/6), σε ηλικία 87 ετών η Ζωρζ Σαρή. Η συγγραφέας των πιο αγαπημένων μας παιδικών ανα

γνωσμάτων, υπήρξε και ηθοποιός. Γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα από Μικρασιάτη πατέρα και Γαλλίδα μητέρα.

Το θέατρο μπήκε από πολύ νωρίς στην ζωή της. Πρώτος της δάσκαλος ήταν ο Βασίλης Ρώτας. Αργότερα, στα χρόνια της Κατοχής φοίτησε στην Δραματική Σχολή του Ροντήρη. Στην διάρκεια του πολέμου συμμετείχε στην Αντίσταση. Το 1962 όταν και επέστρεψε στην Αθήνα έπειτα από 15 χρόνια αυτοεξορίας της στο Παρίσι, άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο έως το 1967, ώσπου με την κήρυξη της χούντας έμεινε άνεργη και στράφηκε στην συγγραφή.

Ως ηθοποιός μάλιστα βραβεύτηκε το 1960 με το βραβείο Β’ Γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ως συγγραφέας πρωτοεμφανίστηκε το 1969 με το «Θησαυρό της Βαγίας». Καθιέρωσε έναν νέο στυλ στο νεανικό μυθιστόρημα με πιο ζωντανό αυτοβιογραφικό ύφος και με εντονότερο το πολιτικό, κοινωνικό και ιστορικό στοιχείο, αποσπώντας πολλά βραβεία.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Μυθιστορήματα

• Ο Θησαυρός της Βαγίας (1969)

• Το Ψέμα (1970)

• Όταν ο Ήλιος… (1971)

• Κόκκινη κλωστή δεμένη… (1974)

• Τα γενέθλια (1977)

• Τα στενά παπούτσια (1979)

• Οι νικητές (1983)

• Τα Χέγια (1987)

• Το παραράδιασμα (1989)

• Κρίμα κι άδικο (1990)

• Nινέτ (1993)

• Zoυμ (1994)

• E.Π. (1995)

• Μια αγάπη για δύο (με την Αργυρώ Κοκορέλη, 1996)

• Ο Χορός της ζωής (1998)

• Σοφία (2000)

• Κλειστά Χαρτιά (με την Μελίνα Καρακώστα, 2001)

• Ο Κύριός μου (2002)

• Τότε... (2004)

• Γράμμα από την Οδησσό (2005)

• Το προτελευταίο σκαλοπάτι (2009)

Παιδικά

• Το κουμπί και μια βελόνα (2010)

• Το γαϊτανάκι (1973)

• Ο Φρίκος ο Κοντορεβυθούλης μου (1980)

• Η σοφή μας η δασκάλα(1982)

• Η κυρία Κλοκλό (οκτώ βιβλία) (1986-1987)

• Ο Τοτός και η Τοτίνα (οκτώ βιβλία, 1988 - 1990)

• Ο Αρλεκίνος (1993)

• Η Πολυλογού (1993)

Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη στις 11 το πρωί από το Α’ Νεκροταφείο.

Δείτε εδω τη Ζωρζ Σαρή ως ηθοποιό.. Είναι στο ρόλο τη βασίλισσας Φρειδερίκης που επισκέπτεται τη Μακρόνησο όπου, υποτίθεται, κάνουν ανάνηψη οι κομμουνιστές. Από την ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Happy Day"...

Αυτή είναι η πρώτη σελίδα του “ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών” που ολοκληρώσαμε προχθές. Πατήστε ΕΔΩ για να τη δείτε όπως θα κυκλοφορήσει, σε λίγο, τυπωμένη...

Ένα – ένα τα έντυπά μου μπαίνουν σε μια σειρά και ολοκληρώνονται ανοίγοντας το δρόμο για τις καλοκαιρινές μου διακοπές. Μετά τον “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ” που, παρεπιπτώντος, τον πήραμε πίσω για να βάλουμε ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ μια πολύ σοβαρή είδηση, δείτε ΕΔΩ, ήρθε η ώρα του “ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών”. Έτοιμος κι αυτός. Στην μπάρα, δεξιά, όπως βλέπουμε το Site αυτό “παίζει” το PDF από την πρώτη στιγμή...

Θα ήμασταν έτοιμοι νωρίτερα, αλλά χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο για να βάλουμε μια φωτογραφική είδηση από την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, ένα από τα Σωματεία της δύναμης της Ομοσπονδίας των συνταξιουχικών οργανώσεων των σιδηροδρομικών στη Βόρειο Ελλάδα.

Σκεφτείτε τώρα: Να πάρουμε με κούριερ τη φωτογραφία, να την σκανάρω, να τη στείλω στο e-mail της Πόπης στη Σαλαμίνα που στήνει την εφημερίδα, να τη δούμε ξανά και να δώσουμε το “τυπωθείτω”...

Μοιάζουν απλά να τα διηγείσαι, αλλά έχουν τη δυσκολία τους όταν τα ζεις. Γιατί στο μεταξύ έπρεπε να ολοκληρώσουμε και τη Συντακτική Επιτροπή για τη νέα “ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ”, τελευταία εκδοτική προσπάθεια για το φετινό καλοκαίρι. Κι έχει τη δουλειά της κι αυτή. Και τα τρεξίματά της. Δεν είναι και μικρή, για 36 σελίδες Α4 πρόκειται...

Ας είναι, όλα πήγαν καλά με τον ΤΥΠΟ. Οι άνθρωποι ξέρουν τι θέλουν κι αυτό διευκολύνει πολύ τα πράγματα.

Το ωραίο είναι ότι όλα αυτά γίνονται στην ολoκλήρωση μιας προεκλογικής περιόδου, της δεύτερης μετά την 6η Μαϊου που δεν έδωσε τη δυνατότητα να ορκιστεί κυβέρνηση με συνοχή και στόχο. Κι όλοι τώρα έχουν πέσει σαν τα κοράκια πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ. Το τι επιθέσεις δέχονται τα στελέχη του δε λέγεται. Μερικά βίντεο που κυκλοφορούν γι' αυτό το σκοπό στο διαδίκτυο, είναι να τα κλαίνε οι ρέγγες. Προφανώς απευθύνονται σε ηλίθιους. Και το κάνουν τόσο εξώφθαλμα... Ευτυχώς, εγώ γελάω. Μπορώ ακόμα. Άλλοι γύρω μου, ούτε αυτό το προνόμιο έχουν.

Δεν ξεκόβομαι από την πραγματικότητα. Το Site εισπράτει και προβάλει όλη την επικαιρότητα με σχόλιο, όχι αμάσιτη... Η ενασχόληση μου με τα έντυπά μου βοηθάει πραγματικά στο ξελαμπηκάρει το μυαλό μου. Ξέρω τι ζητάω και το πιο σημαντικό πώς κι από πού θα το διεκδικήσω.

Με το ίδιο πάθος και την ίδια όρεξη θα δουλέψω και τη “ΦΩΝΗ”. Το έχετε διαπιστώσει, άλλωστε, αγαπώ τη δουλειά που κάνω και χαίρομαι την κάθε στιγμή που ασχολούμαι μ' αυτήν.

Κι αν ο καιρός ζεσταίνει και οι θερμοκρασίες αναβαίνουν μόνο στη σκέψη ότι σε 10 μέρες θα ετοιμάζω τις τελευταίες λεπτομέριες για το ταξίδι στην Κρήτη με συνεπαίρνει και με ξαναφέρνει στα ίσια μου.

Να 'στε καλά κι εσείς που μου δίνετε τη δυνότητα να μοιραζόμαστε πράγματα μέσα από αυτό το Site. Το γεγονός ότι τίποτα δεν πετιέται στο κενό, αλλά διαβάζεται, είναι ενθαρρυντικό...

Το ότι η ελιά ζει χιλιάδες χρόνια το ξέρουμε. Αυτό που δεν ξέραμε είναι ότι  Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας επί της Ιεράς Οδού, υπάρχει ειδική προθήκη όπου φυλάσσεται κομμάτι του κορμού μιας ελιάς από την εποχή του Πλάτωνα.

Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι αληθινό. Η ελιά αυτή μπορεί και να ζούσε σήμερα αν δεν έπεφτε πάνω της, πριν μερικά χρόνια, ένα πούλμαν και δεν την ξερίζωνε... Θα μου πεις ατύχημα. Συμβαίνουν αυτά. Αλλά κάπως βρε αδερφέ έχουμε υποχρέωση να προφυλάσσουμε στοιχεία της ιστορίας μας.

Ο Μιχάλης ανακάλυψε την ελιά, δεν είχα καμιά αμφιβολία περί αυτού, ζήτησε άδεια και τη φωτογράφησε, αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Ανακάλυψε και... παραφυάδες που ζουν μια χαρά ώς τα σήμερα από άλλη, φυσικά, ελιά. Ούτε ο Ιντιάνα Τζόουν να ήτανε...

Τη φωτογράφησε από όλες τις πλευρές της. Μια ελιά από τις τόσες που είχε κάποτε η Αθήνα. Σ' αυτόν τον συγκεκριμένο χώρο που δίδαξε ο Πλάτωνας ε, δεν είναι και κάτι συνηθισμένο... Έτσι, με όλη την αγάπη που έχω σ' αυτό το δέντρο τη φιλοξενώ σήμερα στο Site μου...

Αν κάνετε μια βόλτα στην Ιερά Οδό, στο ύψος του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, δίπλα σε ένα ξυλουργείο θα τη δείτε. Κι όχι μόνον αυτήν. Στον Αττικό ουρανό ευδοκιμεί πολύ το δέντρο της ελιάς. Όπως και στον τόπο μου, στην Κρήτη, όπου αποτελεί τη βασική πηγή εισοδήματος. Έχω μαζέψει εγώ ελιές στο χωριό μου...

Όλες αυτές τις ελιές, όπως και τα φυτά που είδατε σε προηγούμενη δημοσίευση θα τα δείτε από κοντά την Κυριακή αυτή 10/6 το πρωί στις 11 στην ξενάγηση που θα μας κάνει ο Μιχάλης στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα για να γνωρίσουμε το πράσινό του με τη συνεργασία δύο γεωπόνων. Μη χάσετε την ευκαιρία. Πάρτε τη φωτογραφική σας μηχανή κι ελάτε. Σας περιμένουμε...

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο της διμηνιαίας εφημερίδας “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος” τ. 102 που ολοκληρώσαμε σήμερα και το στείλαμε πιεστήριο για εκτύπωση. Πατήστε ΕΔΩ για να το δείτε όπως ακριβώς θα κυκλοφορεί σε λίγο...

Μπορεί οι μέρςες που βιώνουμε να έχουν ένα έντονο προκελογικό χρώμα, δεδομένου ότι σε 10 μέρες έχουμε ξανά εκλογές, αλλά τίποτα δεν μας σταματά... Τα πράγματα ακολουθούν την πορεία τους. Το ίδιο και οι εφημερίδες που έχω μπροστά μου να ολοκληρώσω μέχρι να φύγω για το φετινό μου καλοκαιρινό μου μήνα στο χωριό μου.

Θέλω να τελειώσω μ' αυτές τις επγγελματικές υποχρεώσεις μου για να μπορέσω να χαλαρώσω στο θραψανό και να νοιώσω ξανά λίγο άνθρωπος.

Πρώτος στη λίστα ο “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος”. Πήρα την ύλη την περασμένη Παρασκευή, τη σχεδίασα το τριήμερο που είχα μπροστά μου, έγραψα και τις εκκρεμότητες και νάτην έτοιμη από χθες.

Σήμερα τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Περάσαμε τις διορθώσεις και το μεσημεράκι της δώσαμε το πασαπόρτε για το πιεστήριο. Να την έχουν οι ένθρωποι στα σπίτια τους πριν από τις εκλογές. Ο στόχος είναι εφικτός...

Λοιπόν, ευτυχώς, μετά την αποχώρηση του Μανώλη από την προεδρεία του Συλλόγου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ όλοι είχαμε έναν... προβληματισμό. Όμως ο ηγέτης αυτή τη δύσκολη ώρα φαίνεται. Άνοιξε τις φτερούγες του και φιλοξένησε ζεστά τη νέα ηγεσία υπό τον Ευθύμη Ρουσιά. Για να υπάρξει συνέχεια στο έργο του. Παρέδωσε άλλωστε σε φίλους και συνεργάτες δοκιμασμένους και αυτό ήταν ένα πολυ σημαντικό σημείο. Κι όπως εκεί δούλεψαν και δουλεύουν με αυταπάρνηση έτσι κι εδώ, στην εφημερίδα που εκείνος ίδρυσε, τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ, όλα πάνε μια χαρά.

Το έντυπο συνεχίζει στο δρόμο που εκείνος χάραξε, που σημαίνει προβολή της δράσης του Σωματείου και ερευνητική δημοσιογραφία, απ' αυτή που έχουμε ανάγκη στις μέρες μας και που όλο και λιγοστεύει στον Τύπο.

Ίσως είναι υπερβολή να το ξαναπώ, αλλά η συνεργασία μαζί τους γίνεται κάτω από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να φανταστεί κανείς. Στην κουβέντα που προηγείται καταλαβάινω τι θέλουν και η υλοποίησή τους είναι πια μια εύκολη υπόθεση για ένα απεγγελματία σαν εμένα.

Μακάρι να είναι μερικούς ακόμη τέτοιους πελάτες...