Μ' αρέσει που ο νόμος λέει ότι απαγορεύεται η δημοσιοποίηση γκάλοπ για τις εκλογές 15 μέρες πριν τη διεξαγωγή τους. Αλλά στην Ελλάδα βρισκόμαστε... Κι εδώ το 'χουμε κάνει επιστήμη να καταπατούμε του νόμους. Με τρόπο βέβαια, οπωσδήποτε...

Η διαρροή είναι χειρότερη από την επίσημη είδηση. Τέτοιες ώρες βγαίνει στη ρούγα και κάνει τα παιχνιδάκια της κατά πως φαίνεται...

Λειτουργεί ευθεία στην ψυχολογία του ψηφοφόρου και χρήζει ψυχιατρικής ανάλυσης η ερμηνεία. Να, ας πούμε χρειάστηκε να δηλώσω την ιδιότητά μου χθες το πρωί σε ένα καφέ στο κέντρο της Αθήνας κι αμέσως ο άνθρωπος που μου έφτιαχνε τον espresso θεώρησε σκόπιμο να με ρωτήσει: ”Κανένα γκάλοπ, έχουμε;”

Γιατί άραγε τέτοιο ενδιαφέρον για τα γκάλοπ; Είναι τυχερό παιχνίδι οι εκλογές για να ποντάρεις σε κάποιο άλογο; Ή μήπως είναι κάτι πιο υπεύθυνο που θέλει ψηφοφόρους αποφασισμένους να κάνουν αυτό που θεωρούν σωστό αγνοώντας τις πιέσεις, τους εκβιασμούς και την τρομολαγνεία; Με όποιο τίμημα...

Ρητορικό το ερώτημα. Η απάντηση είναι πολύ προβλέψιμη για όποιον θεωρεί τον εαυτό του σκεπτόμενο και υπεύθυνο άτομο για να μπορεί να αρθρώσει λόγο και συγκροτημένη άποψη.

Τα κόμματα κάνουν τις τελευταίες προετοιμασίες τους. Η Ν.Δ. έχει σήμερα την τελευταία προεκλογική της συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ χθες στην Ομόνοια. Και για πρώτη φορά είδαμε σ' αυτές τις εκλογές αφίσες από όλα σχεδόν τα κόμματα στους δρόμους. Εκτός από το ΠΑΣΟΚ που βιώνει το δικό του μεγάλο δράμα...

Ίσως να θεώρησαν ότι τους έκανε ζημιά η απουσία τους στις εκλογές της 6 Μαΐου. Λέω, γιατί διαφορετικά αυτή η πρεμούρα...

Να πείσουν ποιον άραγε; Αυτόν που έχει υποστεί στο πετσί του τα δεινά των Μνημονίων τους; Άδικος κόπος, πεταμένα λεφτά. Ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει την Κυριακή και δεν... συγκινείται από τις σοβαροφανείς εκκλήσεις τους ή τις απειλές τους για το τι χειρότερα μπορεί να του συμβεί αν δε τους ψηφίσει, από Δευτέρα.

Αυτό τον πρόστυχο ρόλο τον έχουν αναλάβει άνθρωποι που δεν ντρέπονται να λένε, πως τάχα μου, δημοσιογραφούν. Και μάλιστα σε έντυπα με ιστορία που ξεπουλιούνται στο βωμό των μεγάλων συμφερόντων.

Όσο κι τρομοκρατείτε το μάθημά σας θα το πάρετε την Κυριακή. Κοντός ψαλμός, αλληλούια...

• Δείτε ΕΔΩ το παιχνιδάκι με τις δημοσκοπήσεις...
• Άθλιοι με όλη τη σημασία της λέξης. Δείτε ΕΔΩ...
  
• Άλλο ένα παιχνιδάκι ΕΔΩ από το Zougla.gr
• Χρήσιμες συμβουλές για την ώρα της κάλπης. Διαβάστε ΕΔΩ.
• Μα τι διάολο παίρνουν και δε μας δίνουν; Δείτε ΕΔΩ μια πολύ ωραία πρόταση του... σοβαρού κ. Σκανδαλίδη.
  

Ουρά ο κόσμος που περιμένει ξημερώματα, έξω από το νοσοκομείο “Ανδρέας Συγγρός” μέχρι να ανοίξει τις πόρτες του για να πάρει ένα εισιτήριο και να δει τους εξειδικευμένους γιατρούς του...

Η ίδια ουρά από την πίσω της πλευρά. Σήκωσα ψηλά το κινητό μου τηλέφωνο για να πάρω το στιγμιότυπο. Οι άνθρωποι περιμένουν υπομονετικά στη σειρά τους. Αξίζει τον κόπο. Οι γιατροί είναι καλοί...

Η πόρτα άνοιξε... Μπαίνουμε και παίρνουμε δελτίο προτεραιότητας. Σημειώνω μόνο έναν καβγά από κάποιον που προσπάθησε να περάσει μπροστά και εντοπίστηκε. Μαθαίνουμε ως Έλληνες...

Μια νέα ουρά μας περιμένει μάσα στον περίβολο του νοσοκομείου πια, έξω από τα εξωτερικά ιατρεία για να πάρουμε εισιτήριο. Και να κόψουμε το παράβολο των 5 ευρώ στο ταμείο. Υπομονή ξανά...

Η ουρά στην Ελλάδα είναι κάτι σαν απαραίτητο. Μετά την ταλαιπωρία στην Εφορία, τώρα στο πεζοδρόμιο της Ίωνος Δραγούμη, έξω από την κεντρική είσοδο του νοσοκομείου “Ανδρέας Συγγρός”. Είχα πολλά χρόνια να το δω αυτό... Πάνω από 25 μέτρα, πενταπλή σειρά. Ουρά τέρας...

Από τις 7.05 που φτάσαμε είναι έτσι. Μέχρι τις 7.30 που άνοιξαν οι πόρτες όλο και προστίθενται πίσω από μας κι άλλοι άνθρωποι.

Η αλήθεια είναι πως μας είχαν προειδοποιήσει: Θα χρειαστείτε να οπλιστείτε με υπομονή, αλλά μετά από μια ώρας αναμονή στην ουρά, όλα θα κυλήσουν καλύτερα...

Φωτογραφίζω το φαινόμενο. Και ρωτάω στο καφέ τη γωνία που πήγα να πάρω ένα διπλό espresso για να ξυπνήσω, γιατί αυτό; Έτσι συμβαίνει, μου λέει, κάθε πρωί χειμώνα – καλοκαίρι. Είναι το καλύτερο νοσοκομείο για δερματολογικά ζητήματα. Έρχονται εδώ από όλη την Ελλάδα.

Έχει δίκιο. Παρατηρώ τους ανθρώπους. Περιμένουν ήσυχα, υπομονετικά, χωρίς γκρίνια. Δεν έχουν έρθει εδώ για να περάσουν την ώρα τους. Κάποιο πρόβλημα τους απασχολεί και ζητούν τη βοήθεια των εξειδικευμένων γιατρών.

Κουβεντιάζουν χαμηλόφωνα. Παρέες όπως είναι. Συνήθως έρχονται δυο – δυο. Όχι μόνοι τους.

Στις 7.30 κάνουμε μερικά βήματα μπροστά... Από το σημείο που είμαστε δεν έχουμε οπτική ώς την είσοδο του νοσοκομείου, αλλά υποθέτουμε ότι ίσως άνοιξε η πόρτα και άρχισαν να μπαίνουν άνθρωποι μέσα στον περίβολο.

Μια κυρία μπροστά μου κάνει αέρα με τη βεντάλια της. Μάλλον η δύναμη της συνήθειας. Είναι δυνατόν να κάνει ανυπόφορη ζέστη τόσο νωρίς; Εντάξει, θα ΄ναι ζεστή μέρα σήμερα, κατά τα λεγόμενα της ΕΜΥ, αλλά αυτό θα το δούμε τις επόμενες ώρες, καθώς ο ήλιος θα βγει πάνω από τα κεφάλια μας.

Ο ήλιος έχει αρχίσει να μας χτυπά κατακέφαλα. Έχει πάει οκτώ και είμαστε ακόμα έξω από τα εξωτερικά ιατρεία. Έχουμε ήδη στα χέρια μας το δελτίο προτεραιότητας που μας προσανατολίζει για το ιατρείο στο οποίο θα πρέπει να περιμένουμε τη σειρά μας.

Στις 9.15 είμαστε πια έξω από τα εξωτερικά ιατρεία περιμένοντας... Ο κόσμος συνεχίζει να είναι πολύς, αλλά ευτυχώς υπάρχει μια καλή ροή κι εξυπηρέτηση από τους γιατρούς. Περιμένουμε...

Δυο ώρες κλείσαμε από την ώρα που ήρθαμε εδώ. Βρήκαμε στο μεταξύ το κυλικείο. Πήραμε τυρόπιτα, νερό... Η αναμονή θέλει το κατιτίς της...

Μια ώρα αργότερα είχαμε τελειώσει και γυρίσαμε σπίτι...

Λένε πολλά κι ακούμε για την από Δευτέρα, μετά τις εκλογές, εποχή. Τα περισσότερα γύρω μας είναι μια συνεχή τρομοκρατία. Που οδηγεί σε απονενοημένες ενέργειες. Κάθε μέρα δυο και τρεις νέες αυτοκτονίες μετράμε. Κι αυτοί εκεί απτόητοι. “Τα λεφτά φτάνουν μέχρι τις 15 Ιουλίου!” Ευτυχώς που υπάρχει η ΑΥΓΗ για μια αχτίδα φωτός. Ευτυχώς που λίγη ελπίδα για την μετά τις εκλογές εποχή, υπάρχει...

Αμετανόητοι πάντως τρεις μέρες πριν από τις εκλογές προαναγγέλλουν τις απολύσεις. Και δεν είναι και πολλές κατά τη ΝΙΚΗ. Μόλις 50.000 θα φεύγουν το χρόνο. Πού θα πάνε αυτοί, πώς θα ζήσουν; Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Το ζήτημα είναι να ανταποκριθεί η Ελλάδα στους όρους που βάζουν οι δανειστές μας μέσα από τα Μνημόνια. Κι ύστερα αναρωτιούνται που ο σκεπτόμενος κόσμος τους γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη... Ταλέντα αυτοκαταστροφής οι άνθρωποι...

Κατά τα άλλα η ΕΣΤΙΑ πιστή στο να υπηρετεί τα αφεντικά της συνεχίζει να τρομοκρατεί. Μα δε ντρέπονται... Αυτή είναι η δημοσιογραφία τους! Να στείλουν με το πιστόλι στον κρόταφο τον κόσμο στις κάλπες; Kι αφού είδα ότι τα ίδια έκαναν και στις 6 Μαΐου και οι Έλληνες πολίτες τους γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη, τι επιμένουν; Ξανά – μανά τα ίδια... Ντροπή σ' αυτούς που θέλουν να λέγονται και δημοσιογράφοι...

Σοφά λόγια που θα θέλατε να είχατε κάνει πράξη στη ζωή σας. Ε, ποτέ δεν είναι αργά να το προσπαθήσουμε. Να ξαναδούμε τη ζωή με άλλα μάτια, πιο αισιόδοξα... Το βρήκα στον τοίχο της Δώρας. Ευχαριστώ...

Η βεβαίωση διακοπής εργασιών φυσικού προσώπου επιτηδευματία. Το μπλοκάκι έκλεισε. Τέλος τα κερατιάτικα. Χρειάστηκε βέβαια να φάω δυο μέρες στην ουρά της Εφορίας, να πληρώσω πρόστιμο 100 ευρώ, να γνωρίσω ανθρώπους ξεχωριστούς...

Το τι γίνεται αυτές τις ημέρες στις Εφορίες δεν περιγράφετε. Ουρές από τον κόσμο που συνωστίζεται στο μητρώο για να πάρει τον κλειδάριθμο, απαραίτητο για να κάνει ηλεκτρονικά μέσω internet τη φορολογική του δήλωση.

Ουρά και για όσους θέλησαν να επωφεληθούν, ως επιτηδευματίες, φυσικά ή νομικά πρόσωπα και να προβούν σε διακοπή εργασιών.

Και ξέρετε τώρα τι συμβαίνει στις ελληνικές ουρές... Φωνές, φασαρίες, εντάσεις... Μέσα σε μέρες καύσωνα. Μ' ένα αιρκοντίσιον της κακιάς ώρας, που δεν προσφέρει και πολλά πράγματα.

Είναι η δεύτερη μέρα που περιμένω υπομονετικά σήμερα στην ουρά. Γράφω τις σημειώσεις μου και ευτυχώς περνά η ώρα. Μου θυμίζω τα νιάτα μου. Τότε που ήμουνα σκοπός στο στρατό και για να περνά η ώρα είχα ένα βιβλιαράκι κι έγραφα... Κι ούτε τσιγάρο, ούτε τίποτα στη σκοπιά... Συντροφιά μου ήταν το γράψιμό μου...

Άσε που όλοι είναι αγανακτισμένοι. Ας είναι βέβαια τα μνημονιακά κόμματα ότι θα υποστούν κι άλλη πτώση στα ποσοστά τους την Κυριακή. Μπορώ να σας το βεβαιώσω πια με σιγουριά. Πήρα κλίμα από πρώτο χέρι...

Εδώ κάνεις κοινωνικές σχέσεις. Τόσες ώρες στην αναμονή, συζητάς, κουβεντιάζεις, γνωρίζεις κι άλλους ανθρώπους.

Ας πούμε εδώ γνώρισα την Κατερίνα, μια εξαιρετική κοπέλα στην ηλικία μου που είχε έρθει για παρόμοια με μένα δουλειά. Κάποτε στα νιάτα της έκανε την ασφαλίστρια στην INTERAMERIKAN και τώρα ήθελε να κλείσει το μπλοκάκι για να μην πληρώνει κερατιάτικα...

Είδα επίσης το συνάδελφό μου στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ και το ΑLTER, οικονομικό συντάκτη, Κώστα Πλάντζο. Και μιλήσαμε. Για τις δουλειές και για τα σχέδια του στο μέλλον. Ίδιος, όπως τον ήξερα, όταν συνεργαστήκαμε πριν χρόνια στην ΚΑΛΗΜΕΡΑ και την ΑΚΡΟΠΟΛΙ.

Ή τον 74χρονο παππού που ήταν να σκάσει, αφού του ζητούσαν για μια μεταβίβαση ενός σπιτιού που έκανε να τη δηλώσει ηλεκτρονικά στην Εφορία μέσω internet. Ήθελε τον κλειδάριθμο. Και χτυπιόταν: Ποιος είναι αυτός ο internet;” Στο χωριό του δεν πιάνουν καλά - καλά τηλέφωνο. Τι δουλειά τώρα μπορεί να έχει ένας τέτοιος άνθρωπος με τις νέες τεχνολογίες...

Τελειώνω σε λίγο. Απίστευτο μου φαίνεται. Είναι τέρας η γραφειοκρατία. Και το μπλέξιμο με την Εφορία. Οδύσσεια σκέτη. Μακάρι να μη σας συμβεί ποτέ να αποκτήσετε μια τέτοια εμπειρία...

Το σημερινό πρωτοσέλιδο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Δείτε με τι τρόπο πάει να χτυπήσει το ΣΥΡΙΖΑ... Μα η Δούρου δεν έκρυψε ποτέ και από πουθενά πως η γυναίκα διαφημίστρια ήταν και είναι για να βγάζει τα προς το ζειν. Τι βρωμιά πάει να της πετάξει ότι τάχα συνεργάστηκε με τον Ακη. Ξεχνάνε ίσως ότι ο Άκης υπήρξε στέλεχος προβεβλημένο, ενός κόμματος, πέρα από το δικό της χώρο... H ίδια πάντως δεν είχε πρόβλημα να δώσει και μια άλλη εξήγηση. Δείτε ΕΔΩ.

Τελευταία 24ωρα πριν βρεθούμε ξανά μπροστά στις κάλπες των επαναληπτικών εκλογών της 17ης Ιουνίου. Και τι μας ζητάνε; Για άλλη μια φορά να σώσουμε την... παραοικονομία, το σπάταλο και εκδικητικό κράτος, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τις τράπεζες. Κανένα ενδιαφέρον για τον Έλληνα πολίτη και για τα δεινά που περνά...

Χθες μάλιστα άκουσα στο δελτίο ειδήσεων του κρατικού καναλιού που κάνει η Στάη, τον Πάγκαλο καλεσμένο της (ως τι άραγε;) να θεωρεί, χωρίς ντροπή, επιτυχία του κόμματός του, την υπογραφή των δύο μνημονίων.

Μα τι παίρνουν; Πόσο εκτός πραγματικότητας μπορεί να είναι; Υποθέτω πως στις εσωτερικές τους συζητήσεις στο κόμμ,α θα απορούν που ο ελληνικός λαός δεν αντιλαμβάνεται τις προσπάθειες τους για το σώσιμο και τους καταδίκασε στο ιστορικό χαμηλό του 13%. Υποθέτω, γιατί θα έπρεπε να τους δει ένας γιατρός. Το φαινόμενο είναι επικίνδυνο...

Τι θέλουμε εμείς; Να ξανανθίσει η ελπίδα πως μπορούμε να ξαναδούμε μια άσπρη μέρα. Για μας και τα παιδιά μας.

Τι θέλουν από μας; Να έχουμε μονίμως σκυφτό κεφάλι. Να μη μιλάμε, να μην έχουμε γνώμη και άποψη κι αν έχουμε να την κρατάμε για τον εαυτό μας, να μην τη διατυπώνουμε. Να λέμε ναι σε όλα... Ε, λάθος πόρτα χτύπησαν...

Και μας απειλούν με το ευρώ... Λες κι αυτό το νόμισμα έφερε την ευτυχία στην Ελλάδα. Τι λες, μωρέ... Την ακρίβεια και την εξαθλίωση έφερε...

Θυμηθείτε λίγο. Πριν το ευρώ το ματσάκι ο μαϊντανός είχε 50 δραχμές στη λαϊκή. Την πρώτη μέρα του ευρώ, πήγε στις 175 δραχμές, δηλαδή... μόλις μισό ευρώ. Τόσο έχει μέχρι και σήμερα. Ο Θρίαμβος! Δείτε τον καφέ: 4 ευρώ τον χρεώνουν στα καφέ. Τον είχατε πιει ποτέ με 1.500 δραχμές;

Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Να σας δώσω πολλά, αλλά σας παρακαλώ μη με δουλεύετε, μην κλαίτε και μην οδείρεστε γιατί θα χαθεί το ευρώ. Ας κλαίνε οι τράπεζες που διαχειρίζονται κερδοσκοπικά τα δικά μας χρήματα, ας κλαίνε οι μεγαλοεπιχειρηματίες που θα χάσουν το μεγάλο λουφέ...

Τι λόγο έχει να κλαίει ο άνεργος ή χαμηλόμισθος και χαμηλοσυνταξιούχος; Κανέναν απολύτως...

Γι' αυτό κρατήστε για σας, τα χαζά βιντεάκια σας. Δεν πήγαμε εμείς κι ούτε θα πάμε τσαμπατζήδες σε ακριβά πάρτι. Ούτε παρασυρθήκαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή μας έταξε τα αδύνατα. Όσο μας υποτιμούν θα εισπράττουν τη χλεύη μας, όσο μας δουλεύουν θα δέχονται την τιμωρία μας. Αρκετά. Ως εδώ και μη παρέκει...

Ωραία είδηση για να ξεκινά μια νέα εβδομάδα... Ανελέητο φόρο-κυνηγητό! Για μας φυσικά, όχι για τους φοροφυγάδες...

Προκλητικοί πάντα οι Ευρωπαίοι “φίλοι” μας. Και το κακό είναι ότι οι ελληνικές εφημερίδες αναδημοσιεύουν τις δηλώσεις τους χωρίς κάν ένα σχόλιο επικριτικό...

Τέλειωσαν τα ψέματα... Την Κυριακή ψηφίζουμε. Για δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες... Ο κόσμος νοιώθει μια πρωτόγνωρη κατάσταση και σαν να είναι έξω από τα νερά του. Ότι ήξερε μέχρι τώρα καταρρέει....

Τα πράγματα ωστόσο είναι απλά, είτε είσαι μ' αυτούς που επιδιώκουν τη φυσική εξόντωσή σου, είτε μ' αυτoύς που κάνουν μια προσπάθεια να ξανανθίσει η ελπίδα

Εντάξει όποιος δεν βλέπει ότι τα πράγματα είναι δύσκολα μάλλον δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Από παντού τα μηνύματα είναι δραματικά. Κι ωστόσο η απογοήτευση είναι ο χειρότερος σύμβουλος.

Δευτέρα σήμερα, η αρχή μιας νέας εβδομάδας... Κάποιοι που έχουν ακόμα την πολυτέλεια να το κάνουν, τρέχουν να βοηθήσουν τα κόμματα που στηρίζουν. Δεν είναι απλό, ούτε εύκολο, αλλά το κάνουν. Η δύναμη της συνήθειας... Τόσα χρόνια έτσι έκαναν... Πώς να λειτουργήσουν τώρα διαφορετικά;

Πιο περίπλοκα είναι τα πράγματα στο διαδίκτυο. Εδώ κάποιοι έχουν ακόμα την πολυτέλεια να παίζουν με τα βίντεο στο You Tube κάνοντας αρνητική διαφήμιση στον αντίπαλό τους. Πέρα από την προσωπική τους εκτόνωση δε νομίζω ότι βοηθούν κανέναν...

Ο κόσμος βλέπει, νοιώθει, καταλαβαίνει... Τα δημοσιεύματα που διάλεξα να “ντύσω” τη σημερινή μου ανάρτηση είναι από τις εφημερίδες...

Και δίνουν το κλίμα των ημερών. Ανελέητο φορο-κυνηγητό από αύριο. Και στην κάλπη παιδιά να συνεχίσετε το κυνηγητό σας στους φτωχοδιάβολους. Προσοχή μόνο μη και κατά λάθος ακουμπήσετε τη φοροδιαφυγή... Προσοχή!

Κι ύστερα οι προκλητικές δηλώσεις των “φίλων” μας στην ευρωζώνη, οι δηλώσεις του νεαρού που σκότωσε έναν αλλοδαπό κλέφτη στην Παιανία, οι γάζες που λείπουν από τα νοσοκομεία...

Πολύ μαυρίλα παιδιά... Κι είναι κι η ζέστη ανυπόφορη... Νωρίς – νωρίς έκανε φέτος την εμφάνισή του ο καύσωνας. Κι αυτή η πόλη δεν υποφέρεται στα καλά της, όχι στις ζέστες της...

Με τι ψυχή, με τι καρδιά να φτάσει ώς τις κάλπες ο ψηφοφόρος και γιατί άραγε να ακουμπήσει ξανά την ψήφο του στα συνήθη κόμματα; Δεν τον διέψευσαν; Δεν είναι αυτά που ψήφισαν τη φορολογική του αφαίμαξη; Δεν είναι αυτά που απειλούν σήμερα ότι αν δεν τους ξαναψηφίσουν θα ' ναι ακόμα πιο μαύρο το μέλλον των ίδιων και των παιδιών του;

Πολύ μας υποτιμούν παιδιά. Ας τους δώσουμε άλλο ένα μάθημα την Κυριακή 17 Ιουνίου. Το χρειάζονται. Μήπως και... συνέλθουν λίγο...