Δείτε αυτό το βίντεο πριν πάτε να ψηφίσετε στις 17 Ιουνίου. Περιέχει μεγάλες αλήθειες που δεν μας λένε αυτοί που προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο μας. Μην τους κάνουμε τη χάρη...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/06/2012

Λίγο πριν τις επαναληπτικές εκλογές της 17 Ιουνίου, ελάχιστος κόσμος ασχολείται με το τι θα ψηφίσει ή με την τρομοκρατία που του ασκούν, τηλεόραση, τράπεζες και κόμματα στην περίπτωση που φύγουμε ή μας φύγουν από το ευρώ. Τους πολίτες τους καίει ένα πολύ σοβαρό θέμα: Τα χρέη που έχουν στις τράπεζες και που, έτσι όπως πάει το πράγμα, δεν βλέπουν φως στο άμεσο μέλλον.

Τραγικό για μια χώρα να βρίσκονται οι πολίτες της σ' αυτή την κατάσταση και να κάθεται αποσβολωμένη να μετράει τα θύματά, τους ανθρώπους που δεν βλέπουν φως στο τούνελ και προχωρούν σε απονενοημένα διαβήματα.

Κάθε μέρα ακούμε και για κάποιον συμπολίτη μας που βάζει τέρμα στη ζωή του... Οι εφημερίδες πια θεωρούν τυπική υποχρέωσή τους να δώσουν σελίδες σ' αυτό. Και μετά σιωπή... Έως ότου έρθει το επόμενο να ταράξει τα λιμνασμένα νερά της συνείδησης μας.

Παρακολουθώ αυτή την κατάσταση, όχι μόνο από επαγγελματική διαστροφή... Θεωρώ πως έχω κι εγώ ευθύνες γι' αυτό το κακό. Προσπαθώ να διερευνήσω την κατάσταση. Τι φταίει που οικογενειάρχες, άνθρωποι του μεροκάματου βάζουν τέλος στη ζωή τους;

Διαβάζω στις εφημερίδες: “Ήταν λίγα λεπτά μετά τις 7 το πρωί, όταν ο 62χρονος Αλέξανδρος έφυγε, όπως κάθε μέρα, από το σπίτι του για το μεροκάματο. Οι γείτονες τον είδαν σκυθρωπό, να φοράει τα ρούχα της δουλειάς και να έχει στα χέρια του το βαλιτσάκι με τα εργαλεία του. Είχε πάρει τις αποφάσεις του και ο δρόμος τον έβγαλε στο πάρκο του Αγίου Φιλίππου. Εκεί κάθισε σε ένα παγκάκι και ακολούθησαν μερικά λεπτά σιγής. Κατόπιν ανέκφραστος σηκώθηκε, πέρασε μια θηλιά στο λαιμό του και κρεμάστηκε από το ψηλότερο δέντρο. Μεροκαματιάρηδες που έφευγαν για τη δουλειά τους και γονείς που πήγαιναν τα παιδιά τους στο σχολείο πάγωσαν βλέποντας το τραγικό θέαμα.

Πάνω του βρέθηκε ένα χειρόγραφο σημείωμα γραμμένο με μελάνι που έσταζε απελπισία και αδιέξοδο: “Έγινα ελεύθερος επαγγελματίας και φεσώθηκα μέχρι το λαιμό. Τώρα στα 62μου με καλούν να πληρώσω γι αυτό. Εύχομαι τα εγγόνια μου να μη γεννηθούν στην Ελλάδα”. Η γειτονιά ήξερε ότι ο 62χρονος τα βγάζει δύσκολα οικονομικά, αλλά ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα φτάσει στην αυτοκτονία...”

Οι δημοσιογράφοι έχουν το χάρισμα να μεταφέρουν όλη την τραγικότητα της κατάστασης. Όχι ότι θέλει και τέχνη, αλλά έτσι όπως εξελίσσεται το πράγμα θα έχουμε ξεχωριστό ρεπορτάζ στα ΜΜΕ σε λίγο για τις αυτοκτονίες...

Χιλιάδες είναι αυτοί που έχουν ακολουθήσει αυτόν το δρόμο της απελπισίας τα τελευταία δύο χρόνια. Οικογενειάρχες που δούλευαν από το πρωί ώς το βράδυ για να μη λείψει τίποτα από το σπίτι τους και τα παιδιά τους. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ευαίσθητοι, που δεν έμαθαν ποτέ στη ζωή τους να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και την κοινωνία. Και τώρα που λόγω της κρίσης βρέθηκαν σ' αυτήν την κατάσταση, δεν μπορούν να τη διαχειριστούν σωστά και ψύχραιμα.

Σ' αυτό το κλίμα πάμε στις εκλογές. Κι αυτοί, μακριά νυχτωμένοι και στον κόσμο τους συνεχίζουν να μας απειλούν ότι θα βρεθούμε σε τραγική κατάσταση αν φύγουμε από το ευρώ. Είμαστε ήδη σε τραγική κατάσταση. Αλλά ούτε αυτό είναι σε θέση να το δουν...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην ομώνυμη στήλη μου στην εβδομαδιάια εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.
  

Με το συνήθη δικό μας τρόπο ξεκινάμε τον Ιούνιο. Το τραγούδι γι' αυτό το μήνα είναι από αυτά που έχει γράψει ο Παντελής Θαλασσινός κι υπάρχει στο δίσκο του “Καλεντάρι”.

Ιούνης σήμερα. Μπήκε το καλοκαίρι. Όμορφα, γλυκά, με τον καιρό σύμμαχο καθώς ο ήλιος με τις ακτίνες του πάνω στους ανθρώπους τους ζεσταίνει.

Η μέρα είναι κάπως ιδιόμορφη σήμερα. Το πρωί βρέθηκα στο Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ για να παραλάβω ύλη για τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ και λίγο μετά στη Σαλαμίνα για να παραδώσω την ύλη της εφημερίδας ΤΥΠΟΣ για τους συνταξιούχους του ΟΣΕ.

Έφτασα μέχρι τα Περιστέρια, βρήκα την Πόπη που την ταλαιπωρεί μια ίωση μαζί με το παιδί της, της άφησα το υλικό και πήρα το δρόμο της επιστροφής για τα Παλούκια.

Το δρομολόγιο γνωστό. Το καραβάκι – παντόφλα μας περνά απέναντι στο Πέραμα. Κι από κει βουρ για το γραφείο. Άφησα πίσω μου δουλειές που πρέπει να γίνουν . Θα πάω και μέχρι το απόγευμα θα τις έχω βγάλει...

Ήταν όμορφη η μέρα, έτσι όπως εξελίχθηκε. Απρογραμμάτιστα έκανα πολύ δουλειά. Και το συνδύασα έτσι στο μυαλό μου που μου φάνηκε σαν εκδρομή... Με καλό καιρό, την πρώτη μέρα του καλοκαιριού...

Παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου. Τρέχουν στις δουλειές τους και δείχνουν να είναι καλά. Ευχάριστη διαπίστωση. Διότι μαύρα κι άραχνα είναι όλα όσα ακούμε και διαβάζουμε γύρω μας.

Η μέρα μοιάζει σαν μια κανονική. Τίποτα δεν δείχνει ότι είμαστε σε προεκλογική περίοδο. Έχει εκλείψει ο φανατισμός άλλων αναμετρήσεων.

Οι άνθρωποι θέλουν να τελειώνουν μ' αυτά, βλέποντας όμως να παίρνουν πίσω κάποια από τα βλαπτικά μέτρα για τις εργασιακές σχέσεις, τις μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Θέλουν εντέλει να καθίσουν κάτω οι πολιτικοί ταγοί και να ξαναδούν όλα όσα μας αφορούν και έχουν ανατρέψει τη ζωή μας.

Νια καλή ευκαιρία στο έμπα του καλοκαιριού να κάνουμε μερικές αισιόδοξες σκέψεις... Πολύ μαυρίλα πλάκωσε γύρω μας, πολύ απαισιοδοξία, ώρα για λίγη ανάταση στο μυαλό μας, στα χέρια μας. Μπορούμε; Ο χρόνος θα δείξει... Ας το προσπαθήσουμε όμως. Τουλάχιστον αυτό...

Κάπως έτσι φαντάστηκαν τους Δροσουλίτες στο Φραγκοκάστελλο, στα νότια των Χανίων... Στα τέλη του Μάη, με την πρωινή δροσιά εμφανίζονται οι Δροσουλίτες τα φαντάσματα των νεκρών πολεμιστών του Χατζή Μιχάλη Νταλιάνη που υπερασπίστηκαν το κάστρο Φραγκοκάστελλο, από τους Τούρκους.

Τα μαζεύει σιγά – σιγά και φεύγει ο Μάης από τη ζωή μας. Απόψε κιόλας, σαν κυνηγημένος. Και μαζί του φεύγει και η άνοιξη. Τόσο κράτησε... Λίγο... Μια ανάσα μόλις. Ούτε που προλάβαμε καλά -καλά να τη χαρούμε...

Έτσι είναι αυτά... Μερικά πράγματα πρέπει να τα κάνεις στην ώρα τους, αλλιώς τα χάνεις. Διότι, τι άλλο είναι όλα αυτά, από στιγμές, που αν δεν τις ζήσεις την ώρα που συμβαίνουν, πάνε χαμένες.

Διατηρώ την αγάπη μου για την κλεψύδρα. Έχει να κάνει με το χρόνο που έχουμε μέσα μας, που διαχειριζόμαστε για να απολαύσουμε πράγματα όσο ζούμε κι αναπνέουμε.

Αυτές οι σκέψεις μου τριβέλιζαν το μυαλό όταν, ψάχνοντας να ξεφύγω κι εγώ και να βγάλω κι εσάς από την, ούτε ή άλλως, σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε, έπεσα πάνω στον τοίχο της Μαρίας Βερίγου.

Η Μαρία νοιώθει την ανάγκη να αποχαιρετίσει τον Μάη με μια αναφορά σ' ένα φαινόμενο που παρουσιάζεται στα νότια του νομού Χανίων της Κρήτης, κοντά στη Χώρα Σφακίων, το κάστρο του Φραγκοκάστελλου, όπου τέτοιον καιρό παρουσιάζονται, λέει, οι Δροσουλίτες...

Γράφει η Μαρία: Αποχαιρετούμε την ανοιξη σήμερα με τους Δροσουλίτες του Μάη, και μία νέα ποιήτρια από την όμορφη Κέρκυρα που όμως, συμπληρώνω εγώ, είναι από το Οροπέδιο Λασιθίου... Και είναι η αδελφή μου η Χαρούλα Βερίγου.Όπως και να έχει η Χαρούλα γνωρίζει την αξία του οικουμενικού ανθρώπου και τιμά κάθε σπιθαμή γης με τον τρόπο της... Είναι υπέροχο το ποίημα... Απολαύστε το:

Δροσουλίτες

Αρμύρα καίει τα μάτια,
αρχαία σκουριά η πληγή αιμοραγεί
οι Δροσουλίτες τρέχουν να χαλάσουνε τ' ασκέρι
μάγια της νύχτας
τα φιλιά του λύνει μ' άστρα η αυγή
ποιά μοίρα χάραξε με κάρβουνο
το δρόμο μου στο χέρι.
Να πολεμά μέσα στη νύχτα μοναχός
στον κουρνιαχτό του Νότου
με φαντάσματα και πόθους
να φτάνει πάντα στο κατώφλι μου σκυφτός
κούπα παλιά να τον κερνώ μπρούσκο κρασί
και μυρωδιά βασιλικού απ' άγιους τόπους.
Σε λέω αλήθεια
κι ας μην ήτανε ποτέ
γραφτό της τύχης αγκαλιά να με κρατήσεις
στο κάστρο έρχομαι στου Μάη τη δροσιά 
τα μάτια κλείνω
να περάσεις, να χαθείς μέσα στο φως
μη δεις τη θλίψη και στη σκέψη μου δακρύσεις.
Θολός καθρέφτης στην ομίχλη το πρωί
γίνεται η θύμηση και πίσω με γυρίζει
πειρατικό δίχως πυξίδα στ' ανοιχτά του Λιβυκού
κουρσάρος Έρωτας που πια δε με φοβίζει.
Ίσκιοι και όνειρα βουλιάζουν στον αφρό
μια παπαρούνα απλώνει κόκκινο στο βράχο
να μεγαλώνω είπε μα να μη γερνώ
το ένα χέρι στης Ζωής
και τ' άλλο στης αβύσσου το σκοτάδιπάντα να 'χω.

Χαρούλα Βερίγου

Μερικά πράγματα γιά το Φραγκοκάστελλο

Ένα όμορφο τραγούδι του Λουδοβίκου των Ανωγείων για το Φραγκοκάστελλο. Απολαύστε το...

Εξακόσια παλικάρια πολέμησαν ενάντια σε 8.000 τούρκους. Αντεξαν περισσότερο από μια βδομάδα αλλά στο τέλος χάθηκαν οι 335 από αυτούς, μαζί κι ο αρχηγός τους. Οι απώλειες των Τούρκων ήταν 800 στρατιώτες.

Οπως λέει ο θρύλος, τα κορμιά των πολεμιστών του Νταλιάνη έμειναν άταφα, ώσπου δυνατός άνεμος φύσηξε κι έφερε την άμμο από τούς αμμόλοφους της παραλίας "Ορθή Αμμος" και τα σκέπασε.

Τις τελευταίες μέρες του Μαίου και τις πρώτες του Ιουνίου, ανθρωπόμορφες σκιές εμφανίζονται να προχωράνε ό ένας πίσω από τον άλλο για 10 λεπτά περίπου την ανατολή του ήλιου, μόνο με άπνοια και αυξημένη υγρασία στην ατμόσφαιρα. Προχωρούν αργά προς το κάστρο και χάνονται στη θάλασσα.

Δροσουλίτες, επιστημονική εξήγηση

Πολλοί ισχυρίζονται ότι έχουν δει τις σκιές από τους Δροσουλίτες και, σύμφωνα με μια ερμηνεία, πρόκειται για αντικατοπτρισμό που οφείλεται στη διάθλαση των ηλιακών ακτίνων στο νέφος της πρωινής δροσιάς. Οι κάτοικοι του Φραγκοκάστελλου είχαν κάνει την παρατηρηση αυτή, ότι δηλαδή τα "φαντάσματα" εμφανίζονται μόνο πολύ νωρίς το πρωί με την δροσιά, γι αυτό και τους έδωσαν το όνομα "Δροσουλίτες". Οι Δροσουλίτες είναι άκακα φαντάσματα που δεν πείραξαν ποτέ κανένα.

Δροσουλίτες, εμφανίσεις

Λέγεται ότι το 1890 Τούρκοι στρατιώτες που βρίσκονταν στο Φραγκοκάστελλο, έφυγαν πανικόβλητοι όταν αντίκρυσαν τους Δροσουλίτες. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν οι Γερμανοί είχαν καταλάβει την Κρήτη, ένα στρατιωτικό απόσπασμα είδε τα φαντάσματα, νόμισε ότι ήταν αντάρτες και άρχισαν να πυροβολούν εναντίον τους. Φυσικά δεν πηγώθηκε κανείς, παρά μόνο η αξιοπρέπεια των Γερμανών στρατιωτών.

Οι σκιές δεν εμφανίζονται κάθε χρονιά, αλλά μπορεί να περάσουν αρκετά χρόνια χωρίς καμιά εμφάνιση. Επίσης δεν έχουν φωτογραφηθεί ή βιντεοσκοπηθεί ποτέ.

• Οι πληροφορίες για του Δροσουλίτες και το Φραγκοκάστελο είναι από το Site.

Αυτό είναι το... παλικάρι που εξελέγη στις εκλογές της 6ης Μαϊου, για λίγους ψήφους, βουλευτής στα Ιωάννινα, ο κ. Μιχάλης Κασσής. Να τον χαίρονται εκεί στο ΠΑΣΟΚ...

Το έγγραφο - ντοκουμέντο της εισαγγελίας Πρωτοδικών Ιωαννίων. Την επομένη των εκλογών έχει δικαστήριο ο άνθρωπος... Και τι δικαστήριο... Αλήθεια, το γνωρίζουν στην Ιπποκράτους;

Μια ακόμα σελίδα από το κατηγορητήριο. Μπουμπούκι σας λέω... Είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να ασχολούνται με την πολιτική;

Δεν μαθαίνουν από πουθενά οι άνθρωποι. Η κοροϊδία έχει γίνει επιστήμη. Και τις εκλογές τις βλέπουν σαν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ που θα τους δώσει την ευκαιρία να εξαγνιστούν με την ψήφο του ελληνικού λαού, του ευκολόπιστου και πάντα προδομένου...

Αυτοί οι άνθρωποι ευαγγελίζονται να φέρουν την... κάθαρση και να βοηθήσουν με τις πολιτικές τους τον ταλαιπωρημένο ελληνικό λαό.

Μα, αναρωτιέμαι, δεν έπρεπε τα κόμμα στοιχειωδώς να ελέγχουν τους υποψηφίους τους υποψηφίους τους, τουλάχιστον από πλευράς ηθικής; Αν μη τι άλλο η ηθική είναι που παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην πολιτική που έτσι κι αλλιώς δοκιμάζεται σκληρά στην εμπιστοσύνη των πολιτών.

Αν αυτά τα στοιχεία τα γνωρίζει η τοπική κοινωνία πώς γίνεται να μην τα γνωρίζουν τα κόμματα; Απορίες κι αυτές...

Δείτε μια περίπτωση ενός ανθρώπου που διετέλεσε και δήμαρχος και στις εκλογές του Μαΐου κατάφερε και εξελέγη από το ΠΑΣΟΚ στη μοναδική θέση, ενώ τώρα διεκδικεί την πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Ιωαννίνων.

Ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στα Γιάννενα, Μιχάλης Κασσής, κατηγορείται από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Ιωαννίνων για παράβαση καθήκοντος την περίοδο που ήταν Δήμαρχος Περάματος. Η πράξη για την οποία βαρύνεται και με ηθική αυτουργία αφορά την αυθαίρετη προσπόριση σε τρίτους δημοτικής έκτασης. Αξίζει, όμως, να σημειωθεί ότι ο υποψήφιος Βουλευτής μαζί με τον έναν κατηγορούμενο ήταν συγκάτοχοι και συγκύριοι του κληροτεμαχίου που “επεκτάθηκε” και το οποίο συνόρευε με την εν λόγω δημοτική έκταση!

Μπουμπούκι ο τύπος. Δείτε τα ντοκουμέντα που επισυνάπτω στο δημοσίευμα.

• Δείτε κι ΕΔΩ άλλο ένα ανδραγάθημα του ίδιου αυτού κυρίου. Βενιζέλε ακούς ή έχεις πάθει επιλεκτική κουφαμάρα...

9.40 μ.μ. υποδεχθήκαμε στη σκηνή το πρώτο συγκρότημα, τους “Κακώς Πρέπει”. Είναι όμορφη η βραδιά. Έχουν πίσω τους μια ανθισμένη βουκαμβίλια, ω, πόσο μ' αρέσει αυτό το φυτό... Το χειροκρότημα πέφτει βροχή από τους λιγοστούς θεατές στο ανοιχτό θεατράκι του Λόφου Κολωνού... Τους άξιζε κάτι καλύτερο...

Ζεσταίνει η ατμόσφαιρα στο δεύτερο τραγούδι τους. Τα παιδιά είναι υπέροχα. Και σαν σκηνική παρουσία και σαν συγκρότημα. Και το αγόρι και το κορίτσι... Λένε τα δικά τους τραγούδια, αλλά και ποίηση Καββαδία με δική τους ενορχήστρωση. Ο ήχος φτάνει γλυκός στ' αυτιά μας. Τι κρίμα να μην ήταν περισσότεροι εδώ να χαρούμε αυτό το υπέροχο, μοναδικό αποτέλεσμα. Γροθιά στην ιδιώτευση και την κατάθλιψη, είναι...

Πολιτικό τραγούδι από τους “Κακώς Πρέπει”. Είπαμε, τα παιδιά είναι εκπληκτικά. Παρασύρουν με το στίχο τους κι τη μουσική τους που είναι υπέροχη. Ποιος είπε πως ο κόσμος μπούχτισε από πολιτική; Αν υπάρχει σεβασμός στον ακροατή οι δημιουργοί κάνουν θαύματα. Με πήραν από το χέρι και με ταξίδεψαν...

Κι ύστερα, γύρω στις 10.40 βγήκαν στη σκηνή οι ¨Κυνηγοί Ονείρων” με ροκ μπαλάντες. Ήχος σκληρός μα βγάζει μια γλύκα φανταστική. Τους έλλειπαν, λέει τα πλήκτρα, μα εγώ που δεν είμαι ειδικός δεν κατάλαβα τίποτα από αυτή την απουσία. Τα παιδιά έχουν κέφια κι ας μην έχουν στις κερκίδες το αναγκαίο κοινό να τους χειροκροτήσει. Το παλεύουν όμως αξιοπρεπώς. Ακόμα κι εμένα μου αρέσει το ροκ τους...

Η βραδιά κυλάει όμορφα, έχει πάει κιόλας 11. Ο ήχος με τον Βασίλη στην κονσόλα, γνώριμος από τα παλιά, είναι πολύ καλός... Κι οι παρέες στις κερκίδες απολαμβάνουν την εκδήλωση. Η βραδιά όμορφη, αν εξαιρέσεις την υγρασία. Ναι, απ' όπου κι αν πάει, το καλοκαίρι θα έρθει στη ζωή μας. Απόψε εδώ, στο Λόφο Κολωνού το καλωσορίσαμε...

11.30 η συναυλία έφτασε στο τέλος της. Ήταν μια όμορφη βραδιά η αποψινή, ξεχωριστή. Την απόλαυσα. Είχα και την καλή παρέα του Μιχάλη από την ΕΚΑΠ. Ανταλλάξαμε σχόλια σαν καλοί θεατές που παρακολουθούν μια καλοκαιρινή συναυλία σ' ένα χώρο ξεχωριστό, όπως είναι το ανοιχτό θεατράκι Κολωνού. Και στην άλλη με το καλό...

Αυτόν τον καιρό που ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται μια ανελέητη επίθεση από τα εναπομείναντα ρετάλια του δικομματισμού μια αφίσα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να ειρωνευτεί αυτή την κατάσταση είναι κι αυτή. Υπέροχη, νομίζω...

Ιδού και η τηλεοπτική... ενίσχυση της τρομοκρατίας στην οποία έβαλαν και την Εθνική Τράπεζα. Και δεν τους έχουμε ακόμα καταχεριάσει. Και τους κοιτάζουμε απαθείς...

Η χώρα βαδίζει προς την κρίσιμη μέρα των εκλογών έχοντας καλυμμένο κάτω από το τραπέζι το σημαντικότερο ζητούμενο για το μέλλον της.

Οι πολιτικές παρατάξεις έχουν επικεντρωθεί από την αρχή σε έναν αγώνα με επίκεντρο το μνημόνιο των κακών ξένων και τον μπαμπούλα της δραχμής, ενώ υποβαθμίζουν ή δεν ασχολούνται καθόλου με τις αιτίες της σημερινής δυστυχίας και της αυριανής καταστροφής, που είναι ζωντανές, έχουν ονοματεπώνυμο και έχουν και τρόπο να αντιμετωπιστούν.

Η κάθαρση, όμως, από αυτές τις αιτίες και το γιάτρεμα από τη σαπίλα τους έχουν καθηλωθεί από τον τρόπο που το πολιτικό σύστημα βλέπει τους ενόχους, φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της λαίλαπας, που έχει πέσει πάνω στα κεφάλια των πολιτών. Οι οποίοι όχι μόνο παραμένουν ακαταδίωκτοι, αλλά συνεχίζουν να συμμετέχουν στα παιχνίδια της εξουσίας, διεκδικώντας μάλιστα και την επανεκλογή τους στη διακυβέρνηση αντί να κρύβονται από ντροπή και φόβο!

Καμία κυβέρνηση, όμως, δεν θα μπορέσει να αλλάξει τίποτε προς όφελος των πολιτών αν δεν διαλύσει το υπάρχον φοροεισπρακτικό σύστημα με όλους όσους το αποτελούν. Γιατί ένας από τους βασικούς λόγους πού σφάζονται μισθοί, συντάξεις, αποδοχές και επιδόματα του λαού, αλλά και που δεν πληρώνονται τα οφειλόμενα από το κράτος σε όλους τους πολίτες είναι η άρνηση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού να κάνει τη δουλειά, για την οποία πληρώνεται, έστω και περικομμένα, από το υστέρημα τώρα του κόσμου. Και η δειλία του πολιτικού συστήματος να συγκρουστεί με αυτή τη συντεχνία.

Ο λαός υποχρεώνεται σε μια απάνθρωπη αφαίμαξη γιατι, όπως αποκαλυπτικά είπε ο ένας από τους δημίους του, τέως υπουργός Φ Σαχινίδης καιρό πριν τις εκλογές «δεν έχουμε τα απαραίτητα έσοδα εξ αιτίας της αδυναμίας του εισπρακτικού μηχανισμού»! Δεν μας είπε,όμως ποιος προΐσταται του μηχανισμού .Ποιος είναι ο υπεύθυνος, πού πρέπει να διωχθεί για την άρνησή του να λειτουργήσει τον μηχανισμό. Και με ποιο θράσος αποδέχεται την απιστία των υφισταμένων του σαν ανεύθυνος, ενώ έχει διοικητική και ποινική ευθύνη!

Τα έσοδα αυτά, τα κλέβει έτσι ανεύθυνα και ατιμωρητί ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών από τις τσέπες των μισθωτών, συνταξιούχων, αέργων και πραγματικών αναπήρων κάθε μήνα, γιατί, όπως ανερυθρίαστα είπε σε συνέντευξή του ο προηγούμενος εγκληματίας του λαού Γ Παπακωνσταντίνου «αφού δεν μπορούμε να τα πάρουμε από όλους τα παίρνουμε από αυτούς πού βρίσκουμε πιο εύκολα»!

Και δεν βρέθηκε κανένα χέρι πολίτη να τον χαστουκίσει εκείνη τη στιγμή για την αναισθησία και την ιταμότητά του. Όπως δεν έχει βρεθεί και κανένα χέρι να περάσει χειροπέδες σε όλο αυτό το αληταριό, πού παριστάνοντας τους κυβερνήτες, καλοπερνάει τρώγοντας από το υστέρημα του λαού, κλέβοντάς τον με την ασυδοσία της παραγωγής ανήθικων νόμων από την κρεατομηχανή της Βουλής.

Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα με το μνημόνιο, το έχω πει και γράψει χίλιες φορές. Το μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα. Και είναι η κολυμπήθρα, μέσα στην οποία ξεπλένονται οι εγχώριοι απατεώνες, όσοι με τη μορφή υπουργών, υφυπουργών, γραμματέων, συμβούλων, διοικητών, συνδικαλιστών, επίορκων υπαλλήλων, δημάρχων, δημοτικών αξιωματούχων, διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα επί χρόνια και συνεχίζουν να το κάνουν ανενόχλητοι. Κλέβουν τους αδύναμους με πρόσχημα την οικονομική δυσπραγία του δημοσίου και παραμένουν σχετικά αλώβητοι στο στάτους τους!

Πίσω από το μνημόνιο είναι η νομιμοποίηση της βρωμερής διαπλοκής υπουργών, βουλευτών, νομαρχών, περιφερειαρχών, διοικητών, δημάρχων, συμβούλων, μηχανικών, γιατρών, φαρμακοποιών, δημοσιογράφων, δικηγόρων, υπαλλήλων, πού σπατάλησαν και σπαταλάνε ακόμα ατιμώρητοι το δημόσιο χρήμα, αυτό που οι κλέφτες υπουργοί παίρνουν κάθε μήνα από τις τσέπες των μισθωτών, των συνταξιούχων, των αέργων και των πραγματικά αναπήρων για να πληρωθεί το τίμημα της δικής τους ανικανότητας!

Πίσω από το μνημόνιο είναι η θεατρική αποκάλυψη μιάς παρονυχίδας από τις κομπίνες και τις απάτες με το δημόσιο χρήμα για μαϊμού παροχές με αντίτιμο ψήφους και οπαδούς.

Το μνημόνιο είναι η ουσιαστική τους ατιμωρησία από ένα σύστημα που είναι διαλυμένο και απρόθυμο,με άλλοθι το μνημόνιο!

Η άρνηση των πολιτικών παρατάξεων, που θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν αυτό το σιχαμερό κράτος, να αρθρώσουν μία λέξη γι αυτό, είναι ο θρίαμβος του μνημονίου. Και η διαιώνισή του.

Πίσω από το μνημόνιο είναι το ξέπλυμα των φοροφυγάδων ανάμεσα στους ελεύθερους επαγγελματίες, που εξακολουθούν ανενόχλητοι να μη συμμετέχουν στα φορολογικά βάρη, με αποτέλεσμα να πληρώνουν και το δικό τους μερίδιο οι μισθωτοί, συνταξιούχοι,άνεργοι και ανάπηροι!

Πίσω από το μνημόνιο είναι οι εργοδότες,που έχουν εξασφαλίσει από τους εγκληματίες πολιτικούς τέτοιους νόμους ώστε να πληρώνουν τους εργαζόμενους με τα φτηνότερα μεροκάματα του ευρωπαϊκού νότου, διατηρώντας την αξία για τα προϊόντα που παράγουν στα ίδια περίπου ύψη πού ήταν και πρίν.

Πίσω από το μνημόνιο είναι οι Έλληνες τραπεζίτες, πού σώρευσαν δισεκατομμύρια κέρδη την τελευταία δεκαετία, χωρίς να έχουν εκτεθεί σε ομολογιακούς κινδύνους όπως οι ξένοι συνάδερφοι τους (με δύο μόνο εξαιρέσεις μεσαίου μεγέθους) και ζουν πλουσιοπάροχα, χωρίς να συνεισφέρουν στις τράπεζες από τις περιουσίες που κέρδισαν! Περιμένοντας να χρεωθεί ο λαός τα νέα δάνεια που θα τους δοθούν για να στηρίξουν τις τράπεζες τους!

Πίσω από το μνημόνιο είναι όλοι οι κλέφτες και απατεώνες μεσάζοντες, πού με τους κάθε είδους προμηθευτές του δημοσίου ροκάνιζαν και ροκανίζουν ακόμα ανενόχλητοι το δημόσιο χρήμα, υπερτιμολογώντας τις υπηρεσίες και τις εργασίες – όταν παρέχουν οι υπηρεσίες και εργασίες – ή πουλώντας αέρα κοπανιστό μόνο και μόνο για να μοιραστούν με επίορκους υπαλλήλους αυτά που καλούνται να πληρώνουν κάθε λίγο οι μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι και ανάπηροι από τους πολίτες.

Πίσω από το μνημόνιο είναι οι αντικοινωνικές συντεχνίες και τα συνδικάτα, που ρουφάνε ακόμα επιδόματα από την πίσω πόρτα, και πού διατηρούν αλώβητα τα πολλαπλάσια έσοδά τους από ένα διεφθαρμένο σύστημα,που τους τάϊζε για να μπορεί να μοιράζεται μαζί τους τη νομή της εξουσίας. Την ώρα που ο λαός σφαγιάζεται στο βωμό της κατάρρευσης των κρατικών εσόδων.
Πίσω από το μνημόνιο είναι το χρήμα που έχουν σωρεύσει χιλιάδες πολιτικοί και υπαλληλικοί αξιωματούχοι μαζί με διαπλεκόμενους ιδιώτες εδώ και χρόνια, χωρίς να έχουν αποδώσει ούτε σέντσι στο δημόσιο ταμείο. Το οποίο ρουφάνε ακόμα και οι καταδιωκόμενοι, αφού βλέπουν ότι κάθε σύλληψη και δίωξη είναι μία ακόμα παράσταση στο θέατρο της ανυπαρξίας κάθε έννοιας κράτους. Πολύ περισσότερο κράτους δικαίου.

Πίσω από το μνημόνιο είναι η άρνηση κάθε δημόσιας υπηρεσίας να εκσυγχρονιστεί και να δώσει λόγο και φως στα πεπραγμένα της. Γιατί κάθε απαρχαιωμένη μέθοδος καλύπτει πλήθος από απατεωνιές, πού δεν μπορούν να διασταυρωθούν. Πλήθος από άχρηστες θέσεις λούφας και κομπίνας, την ώρα που από τα νοσοκομεία λείπουν χιλιάδες νοσηλευτές για τους αρρώστους και τους ανήμπορους. Πλήθος από μικροεξουσιαστές γραφειοκράτες δικτατορίσκους του κάθε πολίτη, την ώρα που από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς λείπουν χιλιάδες μάτια και από τις υπηρεσίες εξυπηρέτησης του πολίτη λείπουν χιλιάδες ψυχές.

Πίσω από το μνημόνιο είναι η αργόσυρτη και υπερπροστατευμένη δικαιοσύνη, πού επιτρέπει με τους ρυθμούς της να καταδικάζονται με ταχύτητα περισσή τα κλεφτρόνια και τα πρεζόνια, αλλά να διαφεύγουν οι καταχραστές του μόχθου του λαού και οι κλέφτες των δημόσιων ταμείων.
Πίσω από το μνημόνιο, είναι πάνω απ' όλα τα πλήθη όλων αυτών των διεφθαρμένων, και είναι πολλοί, πού καταριώνται το μνημόνιο, όχι για τη δολοφονική του μανία κατά των πολιτών, αλλά γιατί απειλεί από την άλλη πλευρά να διαλύσει όλο αυτό το καλοστημένο πάρτι και να μεταφέρει τα κλεψιμέϊκα από τα δικά τους χέρια στα χέρια ξένων αρπακτικών και μεγαλόσχημων εγχώριων κερδοσκόπων.

Αλλά, για όλο αυτό το μνημόνιο, πού είναι και η βασική αιτία πού καταλήξαμε στο Μνημόνιο, δεν μιλάει κανείς φωναχτά όσο πρέπει. Γιατί κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει πια ποιος από το μέγα πλήθος επαναστατεί επειδή απειλείται η παλιά διαφθορά από μία νέα χωρίς αυτόν, και ποιος επαναστατεί γιατί πραγματικά θέλει μια χώρα δικαιοσύνης και ισοπολιτείας για όλους.

Έτσι, η μόνη δύναμη που μπορεί να αλλάξει τη χώρα και να την κάνει από την αρχή, γιατί είναι φρέσκια και άφθαρτη σε σχέση με τους μέχρι τώρα απατεώνες, παραμένει σ αυτό το θέμα υποτονική, χωρίς να χωρίζει την ήρα από το σιτάρι.

Η αριστερά δεν είναι σαν όλες τις άλλες δυνάμεις. Έχει μία μόνο ευκαιρία να δοκιμαστεί. Επειδή είναι ακόμα καθαρή στη συνείδηση του κόσμου. Ο οποίος δεν θα της συγχωρήσει κανένα στραβοπάτημα,που θα μοιάζει με όσα ζει μέχρι σήμερα.

Αν δεν θέλει να κολλήσει κι αυτή την αρρώστια της σαπίλας, που σκοτώνει τη χώρα, έχει μόνο έναν δρόμο: Να διαχωρίσει τη θέση της από όλο αυτό το πολιτικό και κοινωνικό αληταριό. Και να το διαλύσει. Με οποιοδήποτε κόστος. Και να το οδηγήσει σε ειδικά δικαστήρια. Γιά όλα του τα εγκλήματα κατά του κοινωνικού συμφέροντος της πλειοψηφίας του λαού. Για να αποδώσει Δικαιοσύνη.

Γιατί μόνο πάνω σε καθαρό τοπίο μπορεί να χτίσει μια καθαρή χώρα των Πολιτών. Για να το κάνει αυτό, όμως, χρειάζεται να δει το κρυμμένο ελληνικό μνημόνιο. Αυτό πού έχτισαν οι Έλληνες Εφιάλτες. Και να το ξεριζώσει σύγκορμο. Σε ένα άρρωστο χωράφι δεν μπορείς να καρπίσεις υγιή φυτά.

• Το κείμενο αυτό το πήρα από τον τοίχο του Γιώργου Παπαδόπουλου - Τετράδη, το χαρακτηρίζει πείραμα και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...
• Και η Εθνική Τράπεζα επιστρατεύεται στην τρομοκρατία των ψηφοφόρων... Δείτε ΕΔΩ τι θα συμβαεί αν πάμε στη δραχμή...