Αυτό είναι το Θραψανό... Παλιό δημοσίευμα στην αθηναϊκή εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, αλλά όταν μια τέτοιας εμβέλειας εφημερίδα σου κάνει προβολή, τότε κάτι καλό συμβαίνει. Πατήστε πάνω στη φωτογραφία με τον κένσορα για να γίνει μεγαλύτερη στην οθόνη σας και να διαβάσετε το δημοσίευμα. Αξίζει... Διότι, αν μη τι άλλο, τιμά το Θραψανό και τους ανθρώπους του...

Μια φωτογραφία που “περίσσεψε” από τη βραδιά του γλεντιού του Κώστα Κανάκλη... Και λέω περίσσεψε γιατί, κάποια στιγμή έστρεψα το βλέμμα μου στον ουρανό και είδα αυτό το υπέροχο θέαμα με το φεγγάρι... Την κράτησα. Και να, που ήρθε η ώρα να τη μοιραστώ μαζί σας...

Λοιπόν εδώ στην Κρήτη το κοντέρ του μετρητή τρέχει σαν τρελό... Ούτε δέκα μέρες δεν πάνε που είχα κλείσει τα 330.000 χτυπήματα από διαφορετικές Ι.Ρ. και είχα γράψει σημείωμα πηγαίνοντας για τα 340.000. Και να, που τα έκλεισα κιόλας κι άνοιξα πανιά για τα 350.000!

Τι συμβαίνει το καλοκαίρι και ο κόσμος χρησιμοποιεί περισσότερο το internet; Είναι ίσως οι υψηλές θερμοκρασίες που ζητάνε έναν ίσκιο και μια παρεούλα... Και ο υπολογιστής όταν τον χρησιμοποιείς σωστά είναι, όντως, μια πολύ καλή παρέα.

Εμένα τουλάχιστον μ' αρέσει και διαπιστώνω από τις συχνές επισκέψεις σας πως το ίδιο συμβαίνει και με σας. Μου αρέσει ακόμα που αρχίσατε να ξανακάνετε σχόλια. Διαπιστώνετε κι εσείς ότι αυτά ανεβαίνουν μόνα τους. Δεν χρειάζεται να τα εγκρίνει κανείς διαχειριστής. Οι φίλοι μπορούν να κουβεντιάζουν χωρίς προβλήματα. Μου αρέσει αυτή η επαφή και η επικοινωνία...

Είμαι στο χωριό μου σε διακοπές και έχω το χρόνο να ασχοληθώ περισσότερο με τοπικά ή άλλα θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος. Το Site δεν χάνει τον προσωπικό χαρακτήρα του. Προσθέτει μόνο νέους φίλους που έρχονται να δουν και μένουν, είτε γιατί τους άρεσε κάποια φωτογραφία, είτε γιατί ένα κείμενο τους άγγιξε. Το έχω πει κι άλλοτε: Φροντίζω αυτός ο χώρος να έχει μια ζεστασιά. Να έχει να πάρει κάτι, αυτός που κάνει τον κόπο να φτάσει ώς εδώ. Για να έχει κάποιο λόγο να επιστρέψει...

Πιο πολύ όμως, μ' αρέσει όταν διαπιστώνω ότι το παρακολουθούν πολλοί φίλοι και συνεργάτες που κρατούν μ' αυτόν τον τρόπο επαφή κι ένα κοινό σημείο αναφοράς. Διότι, τελικά το εμπιστεύονται...

Κι αυτό είναι κάτι που μ' αρέσει πολύ στο internet. Αν το χρησιμοποιείς σωστά, έχεις να πάρεις πολλά... Εγώ, “ρουφώ” την κάθε στιγμή εδώ... Είμαι και εξοπλισμένος... Έχω μπόλικο χαρτί και στυλό για γράψιμο, τι άλλο θέλω από τη ζωή μου, στις καλοκαιρινές διακοπές μου;

Όταν βλέπω τη μέρα να έχω πάνω από 1.300 συνταξιδιώτες μαζί μου, πρέπει να πω ότι νιώθω την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Η παρέα σας μου δίνει δύναμη να συνεχίσω απτόητος... Και θα συνεχίσω. Να είστε σίγουροι...

Γίνεται με γράμματα δουλειά; Οι περισσότεροι πιστεύουν πως όχι. Το να θέτεις ως φορέας όμως, σοβαρά ζητήματα για συζήτηση με τον νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό κ. Σαμαρά, δεν είναι κακό. Αρκεί να μην εξαντλείται κανείς σ' αυτό. Αλλά να είσαι αποφασισμένος να προχωρήσεις και σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις αν χρειαστεί για να επιβάλεις τις απόψεις σου.

Δημοσιεύω ωστόσο αυτή την επιστολή με θέμα της την “άμεση και επιτακτική η ανάγκη λήψης των μέτρων υλοποίησης” της προγραμματικής συμφωνίας η οποία και κοινοποιείται στον υπουργό Οικονομίας κ. Ι. Στουρνάρα και τον υπουργό Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Γ. Βρούτση γιατί οφείλουμε να γνωρίζουμε τι κουβεντιάζουν για μας και μας αφορούν.

Η επιστολή αναφέρει:

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Η ανάληψη των καθηκόντων της Κυβέρνησής σας βρίσκει την ελληνική κοινωνία αντιμέτωπη με τις ολέθριες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις των αλλεπάλληλων άδικων, αναποτελεσματικών και άκρως επικίνδυνων μέτρων σε βάρος θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων που επιβλήθηκαν την τελευταία διετία στο πλαίσιο των όρων του διεθνούς μηχανισμού δανεισμού της χώρας κατά διαρκή παράβαση διεθνών και ευρωπαϊκών κανόνων και συμβάσεων.

Η Γ.Σ.Ε.Ε., λαμβάνοντας υπόψη τις ρητές προεκλογικές δεσμεύσεις και τοποθετήσεις των κομμάτων, το περιεχόμενο της προγραμματικής συμφωνίας μεταξύ των τριών πολιτικών αρχηγών που συμμετέχουν στην παρούσα Κυβέρνηση και τις εξελίξεις στο ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο που αναγνωρίζουν τα σφάλματα της ασκούμενης μέχρι σήμερα πολιτικής, επανέρχεται στην ανάγκη ανάληψης όλων των απαιτούμενων ενεργειών για την άμεση νομοθετική αποκατάσταση των βασικών αρχών και κανόνων που οφείλουν να διέπουν το σύστημα εργασιακών σχέσεων μιας δημοκρατικά οργανωμένης κοινωνίας που επιθυμεί όχι μόνο την ανάπτυξη, αλλά και την κοινωνική πρόοδο.

Στην κατεύθυνση αυτή κρίνεται θετική η δέσμευση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης για επιμήκυνση του χρόνου καταβολής του επιδόματος ανεργίας, η οποία βέβαια εάν συνοδευόταν με αποκατάσταση του ποσού του επιδόματος ανεργίας θα αντιμετώπιζε πιο ρεαλιστικά τη ζούγκλα που έχει επέλθει στη λεγόμενη αγορά εργασίας από τα επιβληθέντα άδικα μέτρα, την εργοδοτική αυθαιρεσία, την ιλιγγιώδη αύξηση των απολύσεων και την ομηρία των εργαζομένων από την επιβολή εκ περιτροπής εργασίας ακόμα και μιας μέρας το μήνα.

Εξάλλου θεωρούμε αυτονόητη τη δέσμευσή σας για τη διασφάλιση του δημόσιου κοινωνικού χαρακτήρα του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, ως θεμελιώδους θεσμού κοινωνικής προστασίας με αναδιανεμητικό χαρακτήρα και την εξασφάλιση της βιωσιμότητας και της κοινωνικής αποτελεσματικότητάς του, πλαίσιο βέβαια που μπορεί να θωρακισθεί μόνο εφόσον προστατευθούν αποτελεσματικά η περιουσία και οι πόροι των Ασφαλιστικών Ταμείων, παταχθεί η αδήλωτη και η ευέλικτη απασχόληση, προστατευθεί η πλήρης και σωστά αμειβόμενη εργασία και αντιμετωπισθεί αυστηρά η εισφοροδιαφυγή.

Σ' ό,τι αφορά στη δηλωμένη βούλησή σας για την αναθεώρηση όρων της δανειακής σύμβασης και με ρητή δέσμευση ότι «[Η] συλλογική αυτονομία και η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας επανέρχεται στο επίπεδο που προσδιορίζουν το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, σύμφωνα με το οποίο το ύψος του μισθού στον ιδιωτικό τομέα συμφωνείται μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Αυτό περιλαμβάνει και τη ρύθμιση του κατώτατου μισθού που προβλέπεται στη ρύθμιση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας», θέτουμε υπόψη σας τις κοινά αναγνωρισμένες προτεραιότητες για τη λήψη άμεσων μέτρων που αφορούν:

1. την αποκατάσταση του μισθολογικού περιεχομένου και της διαδικασίας κατάρτισης της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ως μηχανισμού διαμόρφωσης των κατωτάτων ορίων προστασίας της αμοιβής και των όρων εργασίας όλων των εργαζομένων στην ελληνική επικράτεια.

2. την επαναφορά του θεσμού επέκτασης της εφαρμογής των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για τη διασφάλιση της ελάχιστης προστασίας όλων των εργαζομένων από κοινού με τη βασική προστατευτική αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης σε περίπτωση συρροής συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

3. την επαναφορά στο εξάμηνο του χρόνου παράτασης της κανονιστικής ισχύος των ΣΣΕ για τη διευκόλυνση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την αποκατάσταση της πλήρους μετενέργειας στις ατομικές συμβάσεις εργασίας των εργαζομένων του συνόλου των όρων των ΣΣΕ που έληξε η ισχύς τους και δεν έχουν αντικατασταθεί από νέες.

4. την προστασία των όρων αμοιβής και εργασίας των νέων σε ηλικία εργαζομένων από καταχρηστικές και ισοπεδωτικές πρακτικές που επωφελούνται από την προσπάθεια γενίκευσης των μειώσεων σε όλα τα είδη των ΣΣΕ και για όλες τις ειδικότητες εργαζομένων.

5. την επαναφορά του περιεχομένου της διαιτητικής απόφασης στο σύνολο των όρων της συλλογικής ρύθμισης, με ταυτόχρονη δυνατότητα έκδοσής της σε περίπτωση άρνησης της διαδικασίας μεσολάβησης από οποιοδήποτε μέρος.

6. την αποκατάσταση των όρων των Εθνικών Γενικών ΣΣΕ για τη ρύθμιση του ύψους των εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών υπέρ των σκοπών Οργανισμού Εργατικής Εστίας και Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και την άμεση έναρξη λειτουργίας του νέου ενιαίου φορά παροχών υπηρεσιών πρόνοιας με διμερή χαρακτήρα.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Οι δραματικές επιπτώσεις των μέτρων στους εργαζόμενους και η εκτίναξη των ποσοστών της ανεργίας απέδειξαν με τον πιο δραματικό τρόπο ότι η πολιτική εξόδου από την οικονομική κρίση δεν πρέπει να αποτελεί μια αμιγώς δημοσιονομική και λογιστική δέσμη μέτρων και ότι οι οικονομικοί στόχοι συνδέονται αναπόσπαστα με τους κοινωνικούς στόχους.

Σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη για τη χώρα συγκυρία με τη δαμόκλειο σπάθη της κατάρρευσης της κοινωνικής συνοχής και της διασάλευσης της κοινωνικής ειρήνης, θέτουμε υπόψη σας τα πλέον κρίσιμα και άμεσης προτεραιότητας συλλογικά ζητήματα που αφορούν τους εργαζόμενους της χώρας.

Επιφυλασσόμαστε για την περαιτέρω τεκμηριωμένη τοποθέτηση της Γ.Σ.Ε.Ε. στην Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης και την Εθνική Επιτροπή Κοινωνικής Προστασίας, τη σύγκληση των οποίων αναμένουμε.

Με τιμή

Ο Πρόεδρος                                       Ο Γενικός Γραμματέας

Γιάννης Παναγόπουλος Νικόλαος Κιουτσούκης

Στο μικρό μπαράκι της παραλίας του Πέρα Τσούτσουρα στα νότια παράλια του νομού Ηρακλείου Κρήτης. Είναι υπέροχη η θάλασσα. Και βρήκα ευκαιρία να μπω λίγο με τον υπολογιστή μου στο internet...

Άδεια η παραλία από κόσμο. Είναι μεσημέρι, ο ήλιος κατακόρυφος και καυτός, ποιος έχει διάθεση να καεί από τις ακτίνες του;

Ο καιρός ήταν όμορφος, καλοκαιρινός... Τετάρτη κι είπαμε να την περάσουμε στη θάλασσα. Προορισμός ο Τσούτσουρας. Γνώριμος κι αγαπημένος τόπος...

Προτιμούμε τον Πέρα Τσούτσουρα όταν πάμε. Είναι πιο ήσυχος και έχει πολύ αμμουδιά... Επιπλέον το μπαράκι είναι πάνω στο κύμα.

Συνήθως αφήνουμε εδώ τα πράγματα μας κι όταν με το καλό τελειώσουμε, εδώ καθόμαστε να πιούμε μια μπύρα και να τσιμπήσουμε κάτι και να αισθανθούμε καλύτερα...

Παλιότερα, πέρσι ας πούμε είχε εδώ Wi-Fi, αλλά φέτος δεν το έχουν συνδέσει ακόμα. Ευτυχώς είχα μαζί μου το μηχανάκι της WIND κι έτσι μπόρεσα να μπω, να κάνω αυτή την ανάρτηση και να ολοκληρώσω μερικές δουλειές που είχα αφήσει απ' το σπίτι.

Γενικά είναι πολύ όμορφα εδώ. Δεν φυσάει δυνατός αέρας και ο ήλιος είναι καυτός. Στο μπαράκι υπάρχει δροσιά. Κι ευτυχώς γιατί τις ομπρέλες που είχαν πέρσι στην παραλία τις μάζεψαν κι φέτος είναι εντελώς ελεύθερα. Ωραία για το μάτι που έχει ανοιχτή όλη τη θάλασσα μπροστά του, αλλά σίγουρα δύσκολο να καθίσεις ντάλα μεσημέρι εκεί έξω...

Δεν είναι πολύ κόσμος στο μπαράκι. Άλλες δυο παρέες των δύο ατόμων εκτός από μας... Η μουσική παίζει από κομπιούτερ. Ήθελα λίγο να ξαπλώσω, αλλά δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Στις καρέκλες θα τη βγάλουμε μέχρι το απόγευμα που θα πάρουμε τη μηχανή να επιστρέψουμε στο Θραψανό.

Ευτυχώς είναι ωραία η διαδρομή είναι ωραία. Ανεβοκατεβαίνοντας τον Κόφηνα έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε αεροπλάνο και βλέπεις από ψηλά τη γη.

Η μηχανή δεν κωλώνει πουθενά. Αντέχει δυο άτομα στην πλάτη της, εμένα και το γιο μου... Ύστερα προχωρώντας ανάμεσα σε λιόφυτα, μικρά χωριουδάκια και το Αρκαλοχώρι φτάνουμε στο χωριό μας...

Μου αρέσει αυτή η ελευθερία στην κίνηση. Και η μηχανή το έχει αυτό το καλό...

Κι όσοι μένετε Αθήνα αυτόν τον καιρό, εκμεταλλευτείτε την πρόταση της Λαϊκής Συνέλευσης και πηγαίνετε να δείτε κουκλοθέατρο στο Βουστάσιο. Δεν είναι μόνο για τους μικρούς, αφορά και τους μεγάλους...

Η ώρα είναι περασμένη... Ο ήλιος έχει βασιλέψει και κάπου, πίσω από τα Λασιθιώτικα βουνά, έχει αρχίσει να βγαίνει το φεγγάρι... Οι φωτογραφίες της σημερινής ανάρτησης είναι τραβηγμένες χθες βράδυ στη λίμνη της Λειβάδας.

Καρέ – καρέ προσπάθησα να “κρατήσω” στο φακό μου αυτή την ομορφιά... Παρόλο που ο ήλιος έχει δύσει, η νύχτα φωτίζεται σαν μέρα, από το φεγγάρι... Που είναι σαν ένα τεράστιο ασημένιο ταψί. Υπέροχο!

Επόμενη φάση... Το φεγγάρι έχει σηκωθεί λίγο ψηλότερα... Και προσέξτε: Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί από κάμερα κινητού τηλεφώνου. Όχι από φωτογραφική μηχανή με καλή ανάλυση. Λες και η καρδιά βρήκε λίγο απάγκιο σ' αυτή την όμορφη γωνιά του χωριού...

Την ίδια ώρα η λίμνη... Στα νερά της καθρεφτίζονται τα δέντρα. Ήρεμα νερά... Η νύχτα είναι γλυκιά... Δεν φυσάει καθόλου αέρας... Απολαμβάνω τις στιγμές... Εδώ δε χρειάζεται να κλείσεις τα μάτια. Όλα γίνονται με τα μάτια ανοιχτά...

Έχουν περάσει σχεδόν δέκα λεπτά από την ώρα που άρχισε να σηκώνεται το φεγγάρι πίσω από τα Λασιθιώτικα βουνά. Η φωτογραφία είναι από την πλευρά της λίμνης. Τέτοια σπάνια ομορφιά είχαν καιρό να δουν τα μάτια μου. Ναι, σίγουρα...

Γράφω, κρατάω σημειωσεις, κάνω αναρτήσεις στο Site μου... Έτσι μ' αρέσει να περνάω τον ελεύθερο χρόνο μου στις διακοπές...

Ήρθε η ώρα να κάνω μερικά πράγματα τώρα, δέκα μέρες αφότου είμαι στο χωριό μου στη φετινές καλοκαιρινές μου διακοπές. Κυρίως αυτά αφορούν το πατρικό μου... Εκκρεμότητες που μένουν πίσω επειδή δεν είμαι εδώ να παρακολουθώ από κοντά το έργο των μαστόρων...

Να ρωτήσω, να μάθω,να δω πως μπορεί να γίνουν μερικά ακόμα βήματα μπροστά. Θέλω να το κάνω. Επιβάλλεται...

Όσο κι αν οι καιροί είναι θολοί και δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει η επόμενη μέρα, όσο κι αν προβλέπεται πιο άγριο το αύριο και πιο δύσκολο για την επιβίωση, το ζήτημα είναι ότι πρέπει να δω μερικά πράματα. Τέτοια, που δείχνουν να είναι προσεγγίσιμα.

Ναι, αυτή την εβδομάδα θα κάνω μερικά πράγματα... Θα ξεκινήσω από τα αλουμίνια. Παρόλο που φέτος μπήκε το νερό στ' αυλακι μετά την περσινή κοροϊδία από τον δήθεν μάστορα που προσφέρθηκε να τα φτιάξει και πληρώθηκε γι' αυτό... Ναι, μπήκαν, αλλά υπάρχουν ακόμα πράγματα που πρέπει να γίνουν. Και αυτά θα τα δω...

Όπως θέλω να δω και το σπίτι της Μαλάμως που έφτιαξαν πριν μερικούς μήνες τα παιδιά της στις λίγες μέρες που ήρθαν στο χωριό. Τα χέρια τους “πιάνουν” κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και οικονομικό. Αυτό που χρειάζονταν ήταν μόνο ο χρόνος και τα υλικά, τα υπόλοιπα ήταν δική τους δουλειά...

Θα πάρω τα κλειδιά και θα πάω να τα δω από κοντά... Και θα περπατήσω έξω. Με τα πόδια ή με τη μηχανή... Το θέλω, το χρειάζομαι...

Θέλω να πάω λίγο στο καμίνι. Να δω τα παιδιά που δουλεύουν εκεί, να ακούσω τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους για τη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε...

Έχω και τη διάθεση και την όρεξη να το κάνω. Και νιώθω ήδη ξεκούραστος για να μπορώ να το απολαύσω.

Οι μέρες διακοπών δεν μπορεί παρά να είναι μέρες ξεκούρασης και πιο χαλαρής προσέγγισης των πραγμάτων... Αυτό είχα σκοπό να κάνω κι αυτό κάνω, μέρα τη μέρα...

Μόνο ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ του Δ. Ρίζου και η ΒΡΑΔΥΝΗ από τα απογευματινα φύλλα είχαν την είδηση. Οι "μεγάλες" εφημερίδες χαμπάρι δεν πήραν ή την έκρυψαν;

Και ξαφνικά το τοπίο άλλαξε... Τα δικαστήρια άρχισαν να βγάζουν αποφάσεις που τιμούν τα παντελόνια τους. Και οι εμπνευστές των Μνημονίων και των περικοπών μισθών και συντάξεων είναι σε δύσκολη θέση. Τι να πουν τώρα άραγε; Πού να κρύφτηκε ο λαλίστατος κ. Βενιζέλος;

Δείτε πώς έχει η είδηση που σήμερα κάνει το γύρο των media. Φυσικά μην περιμένετε να τη δείτε αναλυτικά στο δελτίο των οκτώ του MEGA. Τέτοιες ειδήσεις τις... κρύβουν. Ιδού λοιπόν:

Στην Δικαιοσύνη είχαν προσφύγει οι εργαζόμενοι στην εταιρεία ΣΤΑΣΥ" (πρώην ΑΜΕΛ Α.Ε.) η οποία είναι θυγατρική της "Αττικό Μετρό".
Η απόφαση του Ειρηνοδικείου ανατρέπει τα έως σήμερα δεδομένα, καθώς έκρινε αντισυνταγματικούς τους Νόμους 3833/2010 και 3845/2010, με τους οποίους επιβλήθηκαν μειώσεις  των αποδοχών και των επιδομάτων των εργαζομένων στο Δημόσιο τομέα.

Είναι η πρώτη απόφαση των πολιτικών δικαστηρίων που έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε ότι οι μνημονικοί περιορισμοί στις αποδοχές των εργαζομένων είναι συμβατοί με τις επιταγές του Συντάγματος και την Ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία.

Ειδικότερα, η απόφαση αναφέρει ότι τόσο ο νόμος 3833/2010 που αφορά στα επείγοντα μέτρα  αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης, όσο και ο νόμος 3845/2012 για τα μέτρα εφαρμογής του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της ζώνης του Ευρώ και  το Διεθνές Νομισματικό ταμείο (ΔΝΤ) είναι αντίθετο στα άρθρα 4, 22, 23, 25, 28 και 106 του Συντάγματος, στο άρθρο 11 της ΕΣΔΑ και στις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας 151/1978 και 14/1981.

Στη δικαστική απόφαση υπογραμμίζεται ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν σε βάρος των εργαζομένων πραγματοποιούν ανεπίτρεπτη επέμβαση  στην συλλογική αυτονομία, με αποτέλεσμα να καταλύουν τα άρθρα 22 και 23 του Συντάγματος, ενώ δεν συνοδεύονται από αντισταθμιστικά μέτρα, όπως είναι η μείωση των τιμών και  των φόρων. Αντίθετα, μάλιστα, προστίθεται στην απόφαση, επιβλήθηκαν φοροεισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα.

Πέραν τούτου, σημειώνεται στην επίμαχη απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών,  παραβιάζεται και το άρθρο 4 του Συντάγματος (περί ισότητας), καθώς έγινε μείωση ίδιου ύψους στις αποδοχές τόσο των υψηλόμισθων όσο και των χαμηλόμισθων.

Ακολουθεί η επίμαχη απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, η οποία ανατρέπει την οικονομική πολιτική και τη λιτότητα που επιβλήθηκε την τελευταία διετία στον δημόσιο τομέα.

"Η επέμβαση στη συλλογική αυτονομία πρέπει να συνιστά μέτρο όλως εξαιρετικό και να μην υπερβαίνει μία εύλογη χρονική περίοδο, να συνοδεύεται δε από επαρκείς εγγυήσεις για την προστασία του επιπέδου ζωής των εργαζομένων, τηρουμένης, σε κάθε περίπτωση, της αρχής της αναλογικότητας, η οποία αποτελεί συνταγματικό περιορισμό των νομοθετικών περιορισμών των συνταγματικών θεμελιωδών δικαιωμάτων, επιτάσσοντας ότι μεταξύ του νόμιμου σκοπού που επιδιώκει ένας περιορισμός του δικαιώματος και του συγκεκριμένου περιορισμού πρέπει να υπάρχει εύλογη σχέση. Η εφαρμογή της αρχής αυτής θεμελιώνεται αφενός στο εσωτερικό μας δίκαιο, και συγκεκριμένα στο άρθρο 25 παρ. 1δ’ του Συντάγματος, και αφετέρου στις διατάξεις της Ε.Σ.Δ.Α. για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, που έχει κυρωθεί από τη χώρα μας με τον Ν. 53/1979 και δυνάμει του άρθρου 28 παράγραφος 1 του Συντάγματος έχει υπερνομοθετική ισχύ. Έτσι, σε περίπτωση μείωσης αποδοχών και επιδομάτων, πρέπει να εξετάζεται η αναλογικότητα του μέτρου προς τον επιδιωκόμενο σκοπό δημοσίου συμφέροντος και να τηρείται η προϋπόθεση ότι τα μέτρα δεν επιφέρουν δυσανάλογη προσβολή, εν όψει του επιδιωκόμενου σκοπού, σε συνταγματικά δικαιώματα και αγαθά, σε καμία περίπτωση δε δεν δικαιολογείται να καταλύονται θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος (22 παρ. 2 και 23 παρ. 1)".

Σε ό,τι αφορά το άρθο 106 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο μπορεί χάριν του εθνικού συμφέροντος να περιοριστεί η συλλογική αυτονομία που καθιερώνεται με το άρθρο 22 του Συντάγματος για περιορισμένο και εύλογο όμως χρονικό διάστημα και πάντα τηρώντας την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας και τις διατάξεις της ΕΣΔΑ, η κυρία Κουτρουβίδα επισημαίνει:

"Στην προκειμένη περίπτωση και αν ακόμη δεχθούμε ότι οι περιορισμοί αυτοί τέθηκαν χάριν του εθνικού συμφέροντος,  εκτός του ότι δεν είναι συμβατοί με τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας, επιφέρουν δυσμενείς για τους εργαζόμενους τροποποιήσεις, χωρίς να εγγυώνται ότι ο περιορισμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων έχει περιορισμένο χρονικό ορίζοντα, ώστε να είναι συνταγματικά ανεκτή η επέμβαση στη συλλογική αυτονομία, με αποτέλεσμα να καταλύονται στην πραγματικότητα οι επίμαχες συνταγματικές διατάξεις των άρθρων 22 και 23 του Συντάγματος".
Ως προς την αιτιολογία της αναγκαιότητας λήψης των επίδικων μέτρων που αφορούν στις μειώσεις των αποδοχών και των επιδομάτων των εργαζομένων, η ειρηνοδίκης Αθηνών υπογραμμίζει:
"Η αιτιολογία της αναγκαιότητας για τη λήψη των επίδικων μέτρων που αφορούν τις μειώσεις των αποδοχών και επιδομάτων των εργαζομένων που προβλέπονται, χάριν του δημοσίου συμφέροντος, είναι προφανώς ελλιπής, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι τα μέτρα αυτά καταργούν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ουσιαστικά την συνδικαλιστική ελευθερία και συλλογική αυτονομία, είναι δε αντίθετα με τις Διεθνείς Συμβάσεις, που έχει συνάψει η Ελλάδα και που δυνάμει του άρθρου 28 παράγραφος 1 του Συντάγματος έχουν αποκτήσεις υπερνομοθετική ισχύ. Κατά συνέπεια, με τα επίδικα μέτρα παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας, καθώς, εκτός από την παραπάνω ανεπίτρεπτη μονιμότητα του χαρακτήρα τους, δεν βρίσκονται σε αντιστοιχία με τον επιδιωκόμενο σκοπό, ούτε συνοδεύονται με αντισταθμιστικά μέτρα (μείωση τιμών, άμεσων και έμμεσων φόρων κ.λπ.) και εγγυήσεις για την προστασία ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού της χώρας. αντίθετα, όπως είναι γνωστό, επιβάλλονται στους πολίτες ταυτόχρονο με μία σειρά ιδιαίτερα σκληρών φοροεισπρακτικών μέτρων που προβλέπουν μείωση ή κατάργηση αφορολόγητων ορίων και τα οποία πλήττουν τις πλέον ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες, την προστασία των οποίων έπρεπε να εγγυώνται και να διαφυλάττουν".

Καταλήγοντας το Ειρηνοδικείο Αθηνών σημειώνει:

"Είναι προφανές ότι η διάταξη του άρθρου 1 παρ. 5 του Ν. 3833/2010, σύμφωνα με την οποία καθιερώνεται μείωση των αποδοχών των εργαζομένων που υπάγονται στη ρύθμιση του εν λόγω άρθρου κατά γενικευμένο ποσοστό 7%, καθώς και των επιδομάτων Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας κατά επίσης γενικό ποσοστό 30%, αντίκειται στο άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Η μείωση των αποδοχών και των ως άνω επιδομάτων κατά το ίδιο γενικό ποσοστό που καταλαμβάνει τόσο τους υψηλόμισθους όσο και τους χαμηλόμισθους εργαζομένους αντίκειται στην ανωτέρω διάταξη και οδηγεί τους μεν υψηλόμισθους στο να εξακολουθούν να διατηρούν ένα ικανοποιητικό και αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, ενώ τους χαμηλόμισθους, οι οποίοι αποτελούν ένα ιδιαίτερα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, το οποίο στο όνομα του γενικού συμφέροντος έπρεπε να προστατεύεται, τους οδηγούν στην κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση, αφού εκμηδενίζουν στην ουσία τις αποδοχές τους και τους αναγκάζουν, κατά παράβαση της ως άνω διάταξης, να συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη κατά φανερή αναντιστοιχία με τις δυνάμεις τους, ενισχύοντας δε την άποψη ότι η αιτιολογία της λήψης των οριζόμενων με τις ένδικες διατάξεις μέτρων που εδράζεται στο δημόσιο συμφέρον είναι προβληματική και ελλιπής".

• Πηγή: pheme.gr