Τα είδα χθες πάνω στην περίφραξη της λίμνη – ποταμός του Λειγαρά και προσπάθησα να τα φωτογραφίσω. Ο ήχος τους είναι ο βασιλιάς του καλοκαιριού...

Άλλο ένα τζιτζίκι πάνω στον πάσαλο. Μόνος του, αλλά αμέριμνος τραγουδιστής. Πόσο θα ζήσει; Το ξέρει ότι το τέλος του θα έρθει νωρίς...

Είναι να μη βγεις έξω στη φύση να περπατήσεις το καλοκαίρι. Τα βλέπεις παντού τα τζιτζίκια και, κυρίως, τα ακούς. Προτιμούν τις ελιές, ίσως και ο ίσκιος τους τα βοηθάει στη μικρή και σύντομη ζωή τους.

Είναι να τα ζηλεύεις... Ξέρουν πως δεν θα κρατήσει πολύ η ζωή τους κι όμως τραγουδάνε αμέριμνα, δυνατά, τόσο που καταντάνε εκνευριστικά με τη μονοτονία τους. Κι όμως ούτε στιγμή δεν κάνουν πίσω. Επιμένουν μόνα ή με παρέα και τραγουδάνε...

Στο φόρτε τους είναι τα μεσημέρια. Εκεί έχουν την κορύφωσή τους. Λες και κάποιος τα πιέζει να συνεχίζουν να το κάνουν. Δυνατά, αδιάφορα αν οι νότες που βγάζουν δημιουργούν πρόβλημα στην ακοή των ανθρώπων...

Όταν ήμουν μικρός, θυμάμαι, παίζαμε μαζί τους τις ατέλειωτες μεσημεριανές ώρες που κανείς δεν νοιάζονταν τι κάναμε και πως περνάγαμε. Κι είχαμε σκαρφιστεί ένα κάρο παιχνίδια... Από το πως θα τα πιάναμε μέχρι τι θα τα κάναμε μετά...

Ξέραμε να ξεχωρίζουμε τα αρσενικά από τα θηλυκά. Και τα βάζαμε να... κάνουν δουλειές. Ας είναι: τα θυμάμαι και γελάω. Είχαμε φαντασία τότε. Ίσως γιατί δεν είχαμε τίποτα άλλο η φαντασία ήταν ιδιαίτερα αυξημένη σε βαθμό επικίνδυνο...

Τα σημερινά παιδιά δεν τα ξέρουν κάν τα τζιτζίκια. Βλέπω το γιο μου... Μεγαλωμένος στην Αθήνα δεν θέλει να πιάνει καν, τα σιχαίνεται. Ούτε που ασχολείται μαζί τους. Εγώ, που εδώ και τρία χρόνια έχω περάσει τα 50 και μου αρέσει ακόμα να τα κοιτάω, να τα περιεργάζομαι, να προσπαθώ να τα πιάσω και όποτε βρεθώ στο χωριό διαθέτω κάποιο χρόνο για να ασχοληθώ κοντά τους.

Ίσως γιατί μου θυμίζουν τα παιδικά μου χρόνια, ίσως πάλι γιατί κάπου μέσα μας κρύβεται ένα παιδί που δεν θα μεγαλώσει ποτέ, μέχρι που να πεθάνουμε και που θα ζητάει ευκαιρίες να δείξει ότι υπάρχει και ζει... Αυτό το τελευταίο κάπως “παίζει” καλύτερα...

Στη σημερινή της συνεδρίαση η Ολομέλεια της Διοίκησης της ΓΣΕΕ συζήτησε διεξοδικά τα προβλήματα των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων, όπως αυτά προσδιορίζονται από τις σημερινές δύσκολες συνθήκες που βιώνει όλη η κοινωνία, ως αποτέλεσμα των σκληρών και άδικων κυβερνητικών μνημονιακών πολιτικών.

Οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και κυρίως οι ασάφειες και οι αοριστολογίες όσον αφορά στην επαναφορά και αποκατάσταση του εργατικού νομικού και θεσμικού πλαισίου που βάναυσα και προκλητικά καταργήθηκε, μας βρίσκουν ριζικά αντίθετους και επαναλαμβάνουμε την απαίτησή μας για την ακύρωση των νόμων που εκθεμελίωσαν τα εργασιακά δικαιώματα.

Με βάση αυτά τα δεδομένα η Ολομέλεια Διοίκησης της ΓΣΕΕ αποφάσισε τα εξής:

• Εξουσιοδότησε την Εκτελεστική Επιτροπή να προωθήσει και να εντείνει τις προσπάθειες και τη δράση για τη «ΣΥΜΒΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗ» της συμφωνίας εργαζομένων και εργοδοτών της 2/2/2012 (η συμφωνία αυτή επαναφέρει σε πλήρη ισχύ την Εθνική Σύμβαση, τα οικονομικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων όπως αυτά ίσχυαν στην προ του δευτέρου μνημονίου και της 6^ης Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου) και αυτή πρέπει να υπογραφεί υπό την αιγίδα και στην έδρα του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια αμφισβητήσεων. Απαιτούμε την άμεση και ουσιαστική αντιμετώπιση των απολύσεων της ανεργίας, της ακρίβειας και της φοροεπιδρομής. Οι εργαζόμενοι καλούνται σε αγωνιστική ετοιμότητα και εξουσιοδοτείται η Εκτελεστική Επιτροπή να πραγματοποιήσει Γενική Απεργία σε χρόνο που θα προσδιοριστεί από τις εξελίξεις των αιτημάτων μας.

• Η Ολομέλεια Διοίκησης τάχθηκε υπέρ της άμεσης προώθησης των απαραίτητων ενεργειών για την ίδρυση του φορέα κοινωνικών δραστηριοτήτων (των ΟΕΕ, ΟΕΚ) για τη συνέχιση και ενίσχυση των αναγκαίων και απαραίτητων παροχών των δύο αυτών φορέων.

• Η Συνομοσπονδία εκφράζει την έντονη και ριζική διαφωνία της στις σχεδιαζόμενες μαζικές ιδιωτικοποιήσεις – εκποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών και ειδικότερα των στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεων ζήτημα που δεν θα μείνει αναπάντητο και για το σκοπό αυτό θα πραγματοποιηθεί σύσκεψη της ΓΣΕΕ και των αντίστοιχων ομοσπονδιών των ΔΕΚΟ.

• Η Ολομέλεια της Διοίκησης απορρίπτει και καταδικάζει τις απαράδεκτες επιθέσεις και τους συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς του Πρωθυπουργού και μερίδας ΜΜΕ κατά των συνδικαλιστικών στελεχών που μάχονται και υπερασπίζονται τα δημόσια αγαθά και τα κοινωνικά δικαιώματα.

• Αποφασίστηκε επίσης το αγωνιστικό – διεκδικητικό πλαίσιο των εργαζομένων κατά τη διάρκεια της ΔΕΘ στις 8 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη με συλλαλητήριο και συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Δίνει την αίσθηση της λίμνης, αλλά μπορεί και να μην είναι... Μάλλον πρόκειται για ένα μικρό φράγμα που έχει κάνει λίμνη τον ποταμό. Εσείς το γνωρίζατε; Είναι στην περιοχή Λειγαρά που φτάνει ώς την Αμμουδάρα, λίγο έξω από το χωριό, πηγαίνοντας για το Αρκαλοχώρι... Πρώτη χρονιά φέτος είδα να έχει τόσο νερό...

Να 'να καύσωνας, ζέστη ανυπόφορη τα μεσημέρια, ευτυχώς που φυσάει ένα αεράκι και δροσίζει λίγο... Και ξαφνικά μπροστά στα μάτια μου γεννιέται ένα τοπίο που μοιάζει με τα βορειοευρωπαϊκά φιορδ. Ένα ποτάμι με στάσιμο νερό... Κάτι σαν λίμνη...

Ο χώρος, για λόγους ασφαλείας είναι περιφραγμένος. Υπάρχει όμως οπτική επαφή. Έκανα το γύρο του ποταμού με τα πόδια. Τον περπάτησα σπιθαμή προς σπιθαμή. Είναι πανέμορφο το τοπίο, ένα γύρο φτάνοντας ψηλά ώςτην περιοχή της Αμμουδάρας...

Κάποτε θυμάμαι, όχι πολύ παλιά, εδώ είχαν μοτέρ άντλησης νερού και πότιζαν κήπους εκεί κοντά και ελιές και αμπέλια και γενικά καλλιεργούσαν καλύτερα την περιουσία τους, οι άνθρωποι. Τώρα δεν είδα... Φοβούνται οι άνθρωποι. Τα κλέβουν... Δεν είναι λίγοι αυτοί που τα 'χασαν. Τολμούν να τα ξαναφήσουν;

Ακόμα μερικές φωτογραφίες από το φράγμα που έφτιαξε ο Δήμος Θραψανού, κάποτε και δεν αξιοποίησαν όπως έπρεπε και προς όφελός τους οι συγχωριανοί μου... Κι εδώ, σαν τη λίμνη της Λειβάδας, τα απογεύματα είναι μοναδικά...

Το πράσινο έχει φουντώσει στις όχθες του φράγματος... Το νερό είναι θαυματουργό. Άξιζε μιας καλύτερης εκμετάλλευσης. Ευτυχώς, είναι διαθέσιμο για μια όμορφη βόλτα στο Λειγαρά. Δυο βήματα από το χωριό. Αξίζει τον κόπο να το γνωρίσετε...

Η εξώπορτα του σπιτιού της Μαλάμως στο χωριό... Τα παιδιά της έκαναν πολύ καλή δουλειά τις δύο φορές που κατέβηκαν στο χωριό. Άνοιξα με τα κλειδιά της Στασούλας και το είδα από μέσα. Πραγματικά πολύ καλό για το χρόνο που το δούλεψαν. Εντάξει, θέλει λίγη δουλειά ακόμα, αλλά ήδη είναι έτοιμο για να φιλοξενήσει ανθρώπους καλοκαιριάτικα... Με ένα ακόμα “ντου” όλα θα γίνουν όπως πρέπει, ακόμα και στις λεπτομέρειες του. Μπράβο τους! Πολύ τους χαίρομαι...

Και το δικό μου σπίτι φωτογραφημένο στις αρχές του Ιούλη... Οι εργασίες προχωρούν με πολύ αργούς ρυθμούς. Δεν βοηθούν και οι μαστόροι, εδώ που τα λέμε... Παρ' όλα αυτά το παλεύω...

Δυστυχώς δεν είναι να εμπιστεύεσαι τους μαστόρους χωρίς να είσαι παρών δια της φυσικής παρουσίας σου. Το είδα, το διαπίστωσα στο πατρικό μου που προσπάθησα να το ανακαινίσω εμπιστευόμενος ανθρώπους την ώρα που εγώ βρισκόμουν αναγκαστικά, λόγω δουλειάς, στην Αθήνα.

Πέρα από το γεγονός ότι κάποιοι είναι διατεθειμένοι να σε κοροϊδέψουν και να σου φάνε χρήματα, ακόμα κι εκείνοι που δούλεψαν διαπιστώνω πως στις λεπτομέρειες τους υπάρχουν προβλήματα, που αν ήταν ευσυνείδητοι στη δουλειά τους όφειλαν να τα επιλύσουν πριν ακόμα τα δει ο... πελάτης.

Ας είναι... Τι ψάχνω τώρα να βρω, ψύλλους στ' άχυρα... Μια πικρία όμως υπάρχει... Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς...

Ξαναπήγα προχθες να δω το πατρικό μου... Ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί τα κουφώματα. Θα γίνει, λέει από Δευτέρα... Κάπως μου ακούγεται αυτό το “από Δευτέρα”... Την έχω πατήσει άγρια από τον προηγούμενο αλουμινά απατεώνα “100 κιλά ψεύτης” κατά δήλωση του...

Χαίρομαι για το σπίτι της Μαλάμως. Έχουν κάνει καλή δουλειά τα παιδιά της, δυο φορές που κατέβηκαν στο χωριό γι' αυτό. Είχα τα κλειδιά και μπήκα και το είδα από μέσα. Εξαιρετική δουλειά, προσεγμένη...

Φωτογράφησα την είσοδό τους... Θέλει ακόμα κάποιο έργο μα αρχίζει να δείχνει σπίτι. Και είναι βέβαιο ότι θα γίνει στην πορεία... Αν μάλιστα, όπως ακούω, κατέβει ο Λευτέρης με την οικογένεια του για δουλειές στο Ηράκλειο και μένουν εδώ, θα έχει την ευκαιρία να κάνει κάποιες επιπλέον δουλειές...

Το σπίτι τους πάντως στη φάση που βρίσκεται, κατοικείται, κάτι που δε συμβαίνει ακόμα με το δικό μου. Αυτό που θα προσπαθήσω το φετινό καλοκαίρι είναι να κάνω κάποιες εργασίες από την πλευρά του Κελαρογιάννη για να μπει ένα στοπ στην υγρασία που ταλαιπωρεί το σπίτι από παλιά. Πολύ περισσότερο τώρα που φτιάχτηκε και φιλοδοξώ να το κάνω κατοικήσιμο. Δεν βλέπω πια φως σ' αυτή την ομίχλη που έχει πέσει γύρω μας για το αύριο, όταν σε δυο χρόνια βγω στη σύνταξη. Δυο χρόνια πίσω, όταν ξεκίνησα τις εργασίες έλεγα ότι θα 'ρθω εδώ να ζήσω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου, ώς το τέλος. Τώρα δυσκολεύομαι να δω σοβαρά μια τέτοια προοπτική. Εδώ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο. Πώς να κάνεις τόσο μακρινά όνειρα;

Παρόλα αυτά χαίρομαι που δεν το άφησα στην τύχη του, εγκαταλειμμένο. Και προσπαθώ, στο μέτρο του δυνατού, να κάνω δυο βήματα παραπέρα φέτος και δυο του χρόνου αν είμαστε καλά...

Αν βοηθούσαν και οι μαστόροι που κατά τα άλλα παραπονούνται ότι δεν έχουν δουλειές... Και τι ζητάω; Τίποτα το φοβερό... Απλά να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν...

Μ' αυτόν τον τίτλο παρουσίασε η εφημερίδα ΕΛΛΑΔΑ την... αποχώρηση Νικολόπουλου από το υπουργείο Εργασίας... Εφημερίδα που κινείται φιλικά στο χώρο της Ν.Δ.

Δεν πρόλαβε καλά - καλά να στεγνώσει το μελάνι από τους διθυράβους των εφημερίδων για την ψήφο εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση Σαμαρά και ιδού η πρώτη παραίτηση. Πρόκειται για τον υφυπουργό Εργασίας κ. Νικολόπουλο.

Ολόκληρη η επιστολή παραίτησής του, έχει ως εξής:

«Αμέσως μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, με επιστολή που παρέδωσα στον Πρωθυπουργό, κ. Αντώνη Σαμαρά, υπέβαλλα την παραίτησή μου από την θέση του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας.

Ξεκαθαρίζω, ότι μόνη αιτία της παραιτήσεώς μου είναι η προσωπική μου πεποίθηση πως το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης με την Τρόικα και η διόρθωση των σημαντικών στρεβλώσεων στα εργασιακά, συνταξιοδοτικά, ασφαλιστικά και προνοιακά ζητήματα, θα έπρεπε να έχουν τεθεί εμφατικά στο τραπέζι των συζητήσεων από την αρχή.

Εύχομαι να κάνω λάθος.

Ωστόσο, επειδή προσωπικά μου είναι αδύνατο, να αισθάνομαι ανακόλουθος με τα πιστεύω μου και σε όσα διεκήρυττα ως Τομεάρχης Εργασίας της Ν.Δ., προτίμησα να αποχωρήσω από την κυβέρνηση, μη θέλοντας να της δημιουργώ εγγενή προβλήματα από την αρχή κιόλας του βίου της.

Άπαντες γνωρίζουν πως ουδέποτε αρνήθηκα τις δύσκολες μάχες, αλλά και ουδέποτε έβαλα οποιαδήποτε «καρέκλα» πάνω από την απαράβατη αρχή μου ότι ο πολιτικός οφείλει να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον με οποιοδήποτε προσωπικό ή άλλο κόστος, τολμώντας πάντοτε να έχει το θάρρος της γνώμης του. Αυτό άλλωστε προσπαθώ να κάνω σε όλη ,την άνω των 20 ετών, κοινοβουλευτική μου διαδρομή.

Άπαντες γνωρίζουν επίσης ότι και στον πρόσφατο προεκλογικό αγώνα, είχα ως κεντρικό σύνθημα το «εδώ στα δύσκολα».

Το επαναλαμβάνω και σήμερα.

Παραμένω στη Νέα Δημοκρατία, απλός στρατιώτης του πατριωτικού μου καθήκοντος και συνεχίζω να στηρίζω την κυβέρνηση και προσωπικά τον Πρωθυπουργό, εδώ στα δύσκολα.

Ευχαριστώ από καρδιάς τα στελέχη του Υπουργείου Εργασίας καθώς και τους Γενικούς και Ειδικούς Γραμματείς για την σύντομη αλλά γόνιμη συνεργασία μας.

Μα πάνω από όλους τιμώ και ευχαριστώ τον Αντώνη Σαμαρά, για την τιμή που μου έκανε να με εντάξει στο κυβερνητικό σχήμα και του εύχομαι να μας κάνει όλους περήφανους.

Αυτό θέλω, αυτό περιμένω, σε αυτό ελπίζω, γι’ αυτό αγωνίζομαι».

• Δείτε ΕΔΩ τις πρώτες αντίδρασεις. Δεν είναι και ότι καλύτερο για μια κυβέρνηση που μόλις παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης... Κι ΕΔΩ δείτε ένα άλλο ρεπορτάζ για το ίδιο θέμα.
• Δείτε κι ΕΔΩ την επιστολή που έστειλε προσωπικά στον Αντώνη Σαμαρά...Μπας και... καταλάβουμε κάτι...

Η πιο όμορφη ώρα... Η ώρα της απονομής των κυπέλλων... Διαλέξαμε σκόπιμα να προβάλλουμε τις μικρές ηλικίες, γιατί εδώ η αθωότητα υπάρχει ακόμα...

Οι πιτσιρίκοι του “Κεραυνού”... Οι μικρότεροι φετινοί πρωταθλητές... Λίγο μετά την απονομή. Έχουν ξαπλώσει στο γρασίδι του γηπέδου μπροστά στο τρόπαιο της νίκης και πανηγυρίζουν..

Ο προπονητής του “Ανθεστίωνα”, Μανόλης Φρουδάκης, δίδει στους πρωταθλητές των ηλικιών 13 – 17 ετών αναμνηστικά μετάλλια. Εδώ στους ποδοσφαιριστές της Λεβαρέ...

Για τρίτη συνεχή χρονιά πρωταθλητές στις ηλικίες των 13 – 17 ετών τα παιδιά της Λεβαρέ με προπονητή τον Γιάννη Θεοδωράκη. Φωτογραφίζονται περήφανα μπροστά στο τρόπαιο..

Αποκλειστικό: Το Site διαθέτει το πλάνο του προπονητή των Λεβαρέ που τους οδήγησε στην κατάκτηση του κυπέλλου. Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η επιτυχία χρειάζεται δουλειά...

Η φωτογραφία των δυο γυναικείων ομάδων λίγο πριν ξεκινήσει ο μεταξύ τους αγώνας. Τα χαμογελα συνεχίστηκαν και μετά το τελικό αποτέλεσμα 3 – 0 υπέρ του “Τρύπιου Παπουτσιού”. Αχ, βρε Μαρία, ούτε ένα υπογραφικό λάθος δεν μπορούμε να κάνουμε πια...

Το πλούσιο ποδοσφαιρικό θέαμα του Σαββατοκύριακου έλαβε τέλος. Η αυλαία έπεσε για το φετινό τουρνουά ποδοσφαίρου που διοργάνωσε ο “Ανθεστίωνας”. Τι πέτυχε; Νομίζω πως δημιούργησε μια νέα γενιά συνειδητών φιλάθλων και άφησε μέσα στο γήπεδο να διαφανούν ταλέντα στην μπάλα.

Πολλοί Θραψανιώτες, αλλά και από τα γύρω χωριά, είχαν την ευκαιρία να έρθουν στο γήπεδο και να παρακολουθήσουν ποδοσφαιρικούς αγώνες. Αυτό σημαίνει ότι ο “Ανθεστίωνας” θα έχει από φέτος, εκτός από την τεχνική ηγεσία του και τα ταλέντα που παρουσίασε χθες και νέους φιλάθλους στις κερκίδες, ψυχολογική ενθάρρυνση στους αγώνες που θα δώσει...

Ιδιαίτερα για τα παιδιά μα και για τους μεγάλους, ήταν ένα ξεχωριστό πανηγύρι αυτό το Σαββατοκύριακο. Βρέθηκαν φίλοι, κουβέντιασαν, ήπιαν μπύρα, έφαγαν σουβλάκια που δεν προλάβαιναν να τροφοδοτούν οι ψήστες και τελικά ήρθαν πιο κοντά κι έδωσαν μια γερή γροθιά στη καθημερινή μιζέρια και την κατάθλιψη...

Αυτό είναι και το μεγάλο κέρδος, πέρα από όλα τα άλλα... Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς της κρίσης χρειάζεται να ξαναδούμε σε νέα βάση τις ανθρώπινες σχέσεις, να τις ξαναχτίσουμε, αν χρειαστεί. Κανείς δεν πρέπει να είναι ή νοιώθει μόνος του...

Ακόμα και σε μένα, τον άσχετο περί τα ποδοσφαιρικά, άρεσε ατό το διήμερο. Διέθεσα αρκετές ώρες παρακολουθώντας αγώνες, άκουσα κριτικές, εκτιμήσεις και προσπάθησα να καταγράψω το κλίμα που επικρατούσε και ήταν όμορφο...

Οι σημειώσεις μου βοήθησαν ώστε τα λάθη μου να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα. Το καλό θα ήταν να τα αποφύγω εντελώς, αλλά οι μη ειδικοί είναι πιο ευάλωτοι σ' αυτά... Αρκετοί ήταν οι αφανείς ήρωες που βοήθησαν προσφέροντας έργο, με χαμηλούς τόνους ώστε να ολοκληρωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτή η προσπάθεια. Ένα “ευχαριστώ” θα πρέπει να τους πει ο “Ανθεστίωνας” που τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο.

Τα αποτελέσματα, όσα “χάσαμε” από το Σάββατο και τα τελικά τη Κυριακής:

• Bad Boys – Ντελμόντο 2- 5
• Σκόντρα Σούρα - Grazy Boys 3 – 2
• ΕΤΑΘ – Πρωταθλητές 2 – 8
• Άμπαλοι - Συντεκνοκούμπαροι 3 – 5

Κυριακάτικοι αγώνες

Τελικός στις ηλικίες των 8-12 ετών

• Βόνη – Κεραυνός 1 – 2

Τελικός στις ηλικίες των 13-17 ετών

• Λεβαρέ – Πίου 3 -3 ( 5-3 στα πέναλτι)

Ημιτελικοί στις ηλικίες των 18-38 ετών

• Σκόντρα Σούρα – Ντελμόντο 3 -2
• Συντεκνοκούμπαροι – Πρωταθλητές 0 – 2

Τελικός στις ηλικίες των 40 και άνω ετών

• Αγέραστοι – Σίφουνες 2 – 2 (4-2 στα πέναλτι)

Γυναικείες ομάδες

• Τρύπιο Παπούτσι – Σκισμένη Κάλτσα 3 – 0

Τελικός στις ηλικίες 18-39

• Σκούντρα Σούρα - Πρωταθλητές 1 - 5