Κάπως έτσι φαντάστηκαν τους Δροσουλίτες στο Φραγκοκάστελλο, στα νότια των Χανίων... Στα τέλη του Μάη, με την πρωινή δροσιά εμφανίζονται οι Δροσουλίτες τα φαντάσματα των νεκρών πολεμιστών του Χατζή Μιχάλη Νταλιάνη που υπερασπίστηκαν το κάστρο Φραγκοκάστελλο, από τους Τούρκους.

Τα μαζεύει σιγά – σιγά και φεύγει ο Μάης από τη ζωή μας. Απόψε κιόλας, σαν κυνηγημένος. Και μαζί του φεύγει και η άνοιξη. Τόσο κράτησε... Λίγο... Μια ανάσα μόλις. Ούτε που προλάβαμε καλά -καλά να τη χαρούμε...

Έτσι είναι αυτά... Μερικά πράγματα πρέπει να τα κάνεις στην ώρα τους, αλλιώς τα χάνεις. Διότι, τι άλλο είναι όλα αυτά, από στιγμές, που αν δεν τις ζήσεις την ώρα που συμβαίνουν, πάνε χαμένες.

Διατηρώ την αγάπη μου για την κλεψύδρα. Έχει να κάνει με το χρόνο που έχουμε μέσα μας, που διαχειριζόμαστε για να απολαύσουμε πράγματα όσο ζούμε κι αναπνέουμε.

Αυτές οι σκέψεις μου τριβέλιζαν το μυαλό όταν, ψάχνοντας να ξεφύγω κι εγώ και να βγάλω κι εσάς από την, ούτε ή άλλως, σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε, έπεσα πάνω στον τοίχο της Μαρίας Βερίγου.

Η Μαρία νοιώθει την ανάγκη να αποχαιρετίσει τον Μάη με μια αναφορά σ' ένα φαινόμενο που παρουσιάζεται στα νότια του νομού Χανίων της Κρήτης, κοντά στη Χώρα Σφακίων, το κάστρο του Φραγκοκάστελλου, όπου τέτοιον καιρό παρουσιάζονται, λέει, οι Δροσουλίτες...

Γράφει η Μαρία: Αποχαιρετούμε την ανοιξη σήμερα με τους Δροσουλίτες του Μάη, και μία νέα ποιήτρια από την όμορφη Κέρκυρα που όμως, συμπληρώνω εγώ, είναι από το Οροπέδιο Λασιθίου... Και είναι η αδελφή μου η Χαρούλα Βερίγου.Όπως και να έχει η Χαρούλα γνωρίζει την αξία του οικουμενικού ανθρώπου και τιμά κάθε σπιθαμή γης με τον τρόπο της... Είναι υπέροχο το ποίημα... Απολαύστε το:

Δροσουλίτες

Αρμύρα καίει τα μάτια,
αρχαία σκουριά η πληγή αιμοραγεί
οι Δροσουλίτες τρέχουν να χαλάσουνε τ' ασκέρι
μάγια της νύχτας
τα φιλιά του λύνει μ' άστρα η αυγή
ποιά μοίρα χάραξε με κάρβουνο
το δρόμο μου στο χέρι.
Να πολεμά μέσα στη νύχτα μοναχός
στον κουρνιαχτό του Νότου
με φαντάσματα και πόθους
να φτάνει πάντα στο κατώφλι μου σκυφτός
κούπα παλιά να τον κερνώ μπρούσκο κρασί
και μυρωδιά βασιλικού απ' άγιους τόπους.
Σε λέω αλήθεια
κι ας μην ήτανε ποτέ
γραφτό της τύχης αγκαλιά να με κρατήσεις
στο κάστρο έρχομαι στου Μάη τη δροσιά 
τα μάτια κλείνω
να περάσεις, να χαθείς μέσα στο φως
μη δεις τη θλίψη και στη σκέψη μου δακρύσεις.
Θολός καθρέφτης στην ομίχλη το πρωί
γίνεται η θύμηση και πίσω με γυρίζει
πειρατικό δίχως πυξίδα στ' ανοιχτά του Λιβυκού
κουρσάρος Έρωτας που πια δε με φοβίζει.
Ίσκιοι και όνειρα βουλιάζουν στον αφρό
μια παπαρούνα απλώνει κόκκινο στο βράχο
να μεγαλώνω είπε μα να μη γερνώ
το ένα χέρι στης Ζωής
και τ' άλλο στης αβύσσου το σκοτάδιπάντα να 'χω.

Χαρούλα Βερίγου

Μερικά πράγματα γιά το Φραγκοκάστελλο

Ένα όμορφο τραγούδι του Λουδοβίκου των Ανωγείων για το Φραγκοκάστελλο. Απολαύστε το...

Εξακόσια παλικάρια πολέμησαν ενάντια σε 8.000 τούρκους. Αντεξαν περισσότερο από μια βδομάδα αλλά στο τέλος χάθηκαν οι 335 από αυτούς, μαζί κι ο αρχηγός τους. Οι απώλειες των Τούρκων ήταν 800 στρατιώτες.

Οπως λέει ο θρύλος, τα κορμιά των πολεμιστών του Νταλιάνη έμειναν άταφα, ώσπου δυνατός άνεμος φύσηξε κι έφερε την άμμο από τούς αμμόλοφους της παραλίας "Ορθή Αμμος" και τα σκέπασε.

Τις τελευταίες μέρες του Μαίου και τις πρώτες του Ιουνίου, ανθρωπόμορφες σκιές εμφανίζονται να προχωράνε ό ένας πίσω από τον άλλο για 10 λεπτά περίπου την ανατολή του ήλιου, μόνο με άπνοια και αυξημένη υγρασία στην ατμόσφαιρα. Προχωρούν αργά προς το κάστρο και χάνονται στη θάλασσα.

Δροσουλίτες, επιστημονική εξήγηση

Πολλοί ισχυρίζονται ότι έχουν δει τις σκιές από τους Δροσουλίτες και, σύμφωνα με μια ερμηνεία, πρόκειται για αντικατοπτρισμό που οφείλεται στη διάθλαση των ηλιακών ακτίνων στο νέφος της πρωινής δροσιάς. Οι κάτοικοι του Φραγκοκάστελλου είχαν κάνει την παρατηρηση αυτή, ότι δηλαδή τα "φαντάσματα" εμφανίζονται μόνο πολύ νωρίς το πρωί με την δροσιά, γι αυτό και τους έδωσαν το όνομα "Δροσουλίτες". Οι Δροσουλίτες είναι άκακα φαντάσματα που δεν πείραξαν ποτέ κανένα.

Δροσουλίτες, εμφανίσεις

Λέγεται ότι το 1890 Τούρκοι στρατιώτες που βρίσκονταν στο Φραγκοκάστελλο, έφυγαν πανικόβλητοι όταν αντίκρυσαν τους Δροσουλίτες. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν οι Γερμανοί είχαν καταλάβει την Κρήτη, ένα στρατιωτικό απόσπασμα είδε τα φαντάσματα, νόμισε ότι ήταν αντάρτες και άρχισαν να πυροβολούν εναντίον τους. Φυσικά δεν πηγώθηκε κανείς, παρά μόνο η αξιοπρέπεια των Γερμανών στρατιωτών.

Οι σκιές δεν εμφανίζονται κάθε χρονιά, αλλά μπορεί να περάσουν αρκετά χρόνια χωρίς καμιά εμφάνιση. Επίσης δεν έχουν φωτογραφηθεί ή βιντεοσκοπηθεί ποτέ.

• Οι πληροφορίες για του Δροσουλίτες και το Φραγκοκάστελο είναι από το Site.