«Με αυτό δοξάζεται ο Πατέρας μου, με το να κάνετε πολύ καρπό». —ΙΩΑΝ. 15:8.


Οι όμορφες διεθνείς Συνελεύσεις, όπως αυτή της Αθήνας του 2014 που ζήσαμε κι μείς από κοντά είναι απόδειξη της αδελφικής αγάπης που δεν ζητά τίποτα, αλλά είναι διατεθειμένη μόνο να δώσει…

Εξετάστε δύο πιθανές καταστάσεις: Κάποια ώριμη Χριστιανή παρατηρεί ότι μια νεότερη αδελφή φαίνεται ανήσυχη. Κανονίζει να συνεργαστεί μαζί της στην υπηρεσία αγρού. Καθώς συζητούν πηγαίνοντας από το ένα σπίτι στο άλλο, η νεότερη αδελφή αρχίζει να μιλάει για αυτό που την απασχολεί. Αργότερα την ίδια μέρα, ευχαριστεί τον Ιεχωβά στην προσευχή της για το στοργικό ενδιαφέρον της ώριμης αδελφής, διότι ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν. Κάπου αλλού, ένα αντρόγυνο έχει επιστρέψει πρόσφατα από μια ξένη χώρα όπου είχαν πάει για να κηρύξουν. Σε μια παρέα, καθώς αφηγούνται με ενθουσιασμό τις εμπειρίες τους, ένας νεαρός αδελφός ακούει σιωπηλός. Μερικά χρόνια αργότερα, ενώ ετοιμάζεται να αναχωρήσει για το δικό του διορισμό στο εξωτερικό, θυμάται εκείνο το αντρόγυνο και τη συζήτηση που του εμφύτευσε την επιθυμία να γίνει ιεραπόστολος.

Ίσως αυτές οι καταστάσεις σάς θυμίζουν κάποιον που είχε καθοριστική συμβολή στη ζωή σας ή κάποιον του οποίου τη ζωή επηρεάσατε εσείς. Βέβαια, σπάνια αλλάζει η ζωή κάποιου από μία και μόνο συζήτηση, αλλά κάθε μέρα έχουμε ευκαιρίες να ενθαρρύνουμε και να ενισχύουμε άλλους. Φανταστείτε να υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να βελτιώσει τις ικανότητες και τις αρετές σας έτσι ώστε να ωφελείτε περισσότερο τους αδελφούς σας και να είστε πιο χρήσιμοι για τον Θεό. Δεν θα ήταν αυτό υπέροχο; Στην πραγματικότητα, ο Ιεχωβά μάς δίνει ένα τέτοιο δώρο —το άγιο πνεύμα του. (Λουκ. 11:13) Καθώς το πνεύμα του Θεού επενεργεί στη ζωή μας, παράγει μέσα μας θαυμάσιες ιδιότητες που βελτιώνουν κάθε πτυχή της υπηρεσίας μας προς τον Θεό. Τι εξαίσιο δώρο! —Διαβάστε Γαλάτες 5:22, 23.

Οι ιδιότητες τις οποίες παράγει το άγιο πνεύμα αντανακλούν την προσωπικότητα του ίδιου του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος είναι η Πηγή αυτού του πνεύματος. (Κολ. 3:9, 10) Ο Ιησούς υπέδειξε τον πρωταρχικό λόγο για τον οποίο οι Χριστιανοί πρέπει να αγωνίζονται να μιμούνται τον Θεό όταν είπε στους αποστόλους του: «Με αυτό δοξάζεται ο Πατέρας μου, με το να κάνετε πολύ καρπό». (Ιωάν. 15:8) Καθώς καλλιεργούμε “τον καρπό του πνεύματος”, τα αποτελέσματα φαίνονται καθαρά στον τρόπο με τον οποίο μιλάμε και ενεργούμε, και αυτό με τη σειρά του φέρνει αίνο στον Θεό μας. (Ματθ. 5:16) Από ποιες απόψεις διαφέρει ο καρπός του πνεύματος από τα χαρακτηριστικά του κόσμου του Σατανά; Πώς μπορούμε να καλλιεργούμε τον καρπό του πνεύματος; Γιατί μπορεί να είναι δύσκολο κάτι τέτοιο; Θα εξετάσουμε αυτές τις ερωτήσεις καθώς θα αναλύουμε τις πρώτες τρεις πτυχές του καρπού του πνεύματος—την αγάπη, τη χαρά και την ειρήνη.

Αγάπη που Βασίζεται σε Υψηλότερη Αρχή

Η αγάπη την οποία παράγει το άγιο πνεύμα διαφέρει εμφανώς από το είδος της αγάπης που είναι κοινή στον κόσμο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι βασίζεται σε υψηλότερη αρχή. Ο Ιησούς τόνισε αυτή τη διαφορά στην Επί του Όρους Ομιλία. (Διαβάστε Ματθαίος 5:43-48) Επισήμανε ότι ακόμη και οι αμαρτωλοί ακολουθούν την τακτική της ανταπόδοσης, δηλαδή συμπεριφέρονται στους άλλους όπως τους συμπεριφέρονται και εκείνοι. Τέτοιου είδους «αγάπη» δεν περιλαμβάνει πραγματική θυσία. Πρόκειται απλώς για αμοιβαία εύνοια. Αν εμείς θέλουμε να “αποδειχτούμε γιοι του Πατέρα μας που είναι στους ουρανούς”, πρέπει να διαφέρουμε. Αντί να συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως μας συμπεριφέρονται εκείνοι, πρέπει να τους βλέπουμε και να τους συμπεριφερόμαστε όπως τους βλέπει και τους συμπεριφέρεται ο Ιεχωβά. Πώς είναι, όμως, δυνατόν να αγαπάμε τους εχθρούς μας, όπως παρήγγειλε ο Ιησούς;

Εξετάστε ένα Γραφικό παράδειγμα. Καθώς ο Παύλος και ο Σίλας κήρυτταν στους Φιλίππους, συνελήφθησαν, ξυλοκοπήθηκαν και ρίχτηκαν στην εσωτερική φυλακή, με τα πόδια τους κλεισμένα σε ξύλινα δεσμά. Ίσως μάλιστα να τους κακομεταχειρίστηκε και ο ίδιος ο δεσμοφύλακας. Όταν ελευθερώθηκαν αναπάντεχα εξαιτίας ενός σεισμού, μήπως έσπευσαν περιχαρείς να εκδικηθούν εκείνον τον άνθρωπο; Όχι. Το ειλικρινές ενδιαφέρον τους για την ευημερία του δεσμοφύλακα —η αυτοθυσιαστική τους αγάπη— τους υποκίνησε να ενεργήσουν αμέσως για να τον βοηθήσουν, ανοίγοντας το δρόμο ώστε να γίνει πιστός τόσο ο ίδιος όσο και ολόκληρο το σπιτικό του. (Πράξ. 16:19-34) Πολλοί αδελφοί μας στους σύγχρονους καιρούς έχουν ενεργήσει παρόμοια “ευλογώντας εκείνους που τους διώκουν”.—Ρωμ. 12:14.

Η αγάπη μας για τους ομοπίστους μας προχωράει ακόμη πιο πέρα. «Έχουμε την υποχρέωση να παραδώσουμε τις ψυχές μας για τους αδελφούς μας». (Διαβάστε 1 Ιωάννη 3:16-18) Συχνότερα, όμως, μπορούμε να δείχνουμε αγάπη με μικρότερους τρόπους. Λόγου χάρη, αν πούμε ή κάνουμε κάτι που θα προσβάλει έναν αδελφό, μπορούμε να εκδηλώσουμε αγάπη παίρνοντας την πρωτοβουλία να αποκαταστήσουμε την ειρήνη μεταξύ μας. (Ματθ. 5:23, 24) Και τι πρέπει να κάνουμε αν κάποιος προσβάλει εμάς; Είμαστε “πρόθυμοι να συγχωρούμε” ή μήπως έχουμε μερικές φορές την τάση να μνησικακούμε; (Ψαλμ. 86:5) Η έντονη αγάπη την οποία παράγει το άγιο πνεύμα μπορεί να μας βοηθήσει να παραβλέπουμε τα μικροπαραπτώματα, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα τους άλλους “όπως ο Ιεχωβά συγχώρησε ανεπιφύλακτα” εμάς.—Κολ. 3:13, 14· 1 Πέτρ. 4:8.

Πώς μπορούμε να καλλιεργούμε αυτοθυσιαστική αγάπη για τους αδελφούς μας; Κάνοντας βαθύτερη την αγάπη μας για τον Θεό. (Εφεσ. 5:1, 2· 1 Ιωάν. 4:9-11, 20, 21) Οι στιγμές που περνάμε μόνοι μας με τον Ιεχωβά, καθώς διαβάζουμε τη Γραφή, κάνουμε στοχασμούς και προσευχόμαστε, τρέφουν την καρδιά μας και αυξάνουν την αγάπη που έχουμε για τον ουράνιο Πατέρα μας. Ωστόσο, χρειάζεται να εξαγοράζουμε χρόνο για να πλησιάζουμε τον Θεό.

Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Υποθέστε ότι μπορούσατε να διαβάζετε το Λόγο του Θεού, να κάνετε στοχασμούς γύρω από αυτόν και να προσεύχεστε στον Ιεχωβά μόνο μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας. Δεν θα περιφρουρούσατε με κάθε τρόπο αυτές τις στιγμές ώστε τίποτα να μην παραβιάσει τον προσωπικό σας χρόνο με τον Ιεχωβά; Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να μας εμποδίσει να πλησιάσουμε τον Θεό μέσω προσευχής, οι περισσότεροι δε από εμάς μπορούμε να διαβάζουμε τη Γραφή όποτε θέλουμε. Εντούτοις, ίσως χρειάζεται να πάρουμε μέτρα για να μην αφήσουμε τους πυρετώδεις ρυθμούς της καθημερινότητας να παραγκωνίσουν τον προσωπικό μας χρόνο με τον Θεό. Εξαγοράζετε εσείς όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο κάθε μέρα για να πλησιάζετε τον Ιεχωβά;

«Χαρά Αγίου Πνεύματος»

Ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του καρπού του πνεύματος είναι η σταθερότητά του. Η χαρά, η δεύτερη πτυχή που θα εξετάσουμε, αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτής της σταθερότητας. Η χαρά είναι σαν ένα ανθεκτικό φυτό που ευδοκιμεί ακόμη και σε αφιλόξενο περιβάλλον. Σε όλη τη γη, πολλοί υπηρέτες του Θεού “έχουν δεχτεί το λόγο κάτω από πολλή θλίψη με χαρά αγίου πνεύματος”. (1 Θεσ. 1:6) Άλλοι αντιμετωπίζουν κακουχίες και στερήσεις. Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά τούς ενδυναμώνει μέσω του πνεύματός του “ώστε να υπομένουν πλήρως και να είναι μακρόθυμοι με χαρά”. (Κολ. 1:11) Από πού πηγάζει αυτή η χαρά;

Ανόμοια με τον «αβέβαιο πλούτο» του κόσμου του Σατανά, οι πνευματικοί θησαυροί που λάβαμε από τον Ιεχωβά έχουν παντοτινή αξία. (1 Τιμ. 6:17· Ματθ. 6:19, 20) Ο Θεός θέτει ενώπιόν μας τη χαρωπή προοπτική ενός ατελεύτητου μέλλοντος. Έχουμε τη χαρά να ανήκουμε σε μια παγκόσμια Χριστιανική αδελφότητα. Πάνω από όλα, η χαρά μας είναι ριζωμένη στη σχέση μας με τον Θεό. Συμμεριζόμαστε τα αισθήματα του Δαβίδ, που αν και ήταν αναγκασμένος να ζει ως φυγάς, αίνεσε τον Ιεχωβά ψάλλοντας: «Επειδή η στοργική σου καλοσύνη είναι καλύτερη από τη ζωή, τα χείλη μου θα σε επαινούν. Έτσι θα σε ευλογώ όσον καιρό ζω». (Ψαλμ. 63:3, 4) Ακόμη και όταν αντιμετωπίζουμε αντιξοότητες, ο χαρωπός αίνος προς τον Θεό πλημμυρίζει την καρδιά μας.

Ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τους Χριστιανούς: «Πάντοτε να χαίρεστε σε σχέση με τον Κύριο. Πάλι θα πω: Να χαίρεστε!» (Φιλιπ. 4:4) Γιατί είναι σημαντικό να εκτελούν οι Χριστιανοί με χαρά την υπηρεσία τους προς τον Ιεχωβά; Λόγω του ζητήματος που ήγειρε ο Σατανάς αναφορικά με την κυριαρχία του Ιεχωβά. Ο Σατανάς ισχυρίζεται ότι κανείς δεν υπηρετεί τον Θεό με πρόθυμη καρδιά. (Ιώβ 1:9-11) Αν υπηρετούσαμε τον Ιεχωβά από καθήκον αλλά χωρίς χαρά, η θυσία αίνου που θα προσφέραμε θα ήταν ελλιπής. Γι’ αυτό λοιπόν, προσπαθούμε να εφαρμόζουμε την προτροπή του ψαλμωδού: «Υπηρετήστε τον Ιεχωβά με χαρά. Ελάτε ενώπιόν του με κραυγή ευφροσύνης». (Ψαλμ. 100:2) Η υπηρεσία που αποδίδεται με χαρούμενη, πρόθυμη καρδιά δοξάζει τον Θεό.

Για να είμαστε όμως ρεαλιστές, υπάρχουν στιγμές που ακόμη και αφοσιωμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά νιώθουν αποκαρδιωμένοι και πασχίζουν να διατηρούν θετική στάση. (Φιλιπ. 2:25-30) Τι μπορεί να μας βοηθήσει σε τέτοιες στιγμές; Τα εδάφια Εφεσίους 5:18, 19 λένε: «Να γεμίζετε με πνεύμα, μιλώντας μεταξύ σας με ψαλμούς και αίνους προς τον Θεό και πνευματικούς ύμνους, υμνώντας και ψάλλοντας με μουσική στην καρδιά σας προς τον Ιεχωβά». Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτή τη συμβουλή;

Όταν μας βασανίζουν αρνητικά συναισθήματα, μπορούμε να ικετεύουμε τον Ιεχωβά μέσω προσευχής και να καταβάλλουμε προσπάθεια για να στοχαζόμαστε αξιέπαινα πράγματα. (Διαβάστε Φιλιππησίους 4:6-9) Μερικοί διαπιστώνουν πως, όταν σιγοτραγουδούν ύμνους της Βασιλείας καθώς ακούν τις ηχογραφημένες μελωδίες, αναπτερώνεται το ηθικό τους και μπορούν να κάνουν και πάλι θετικές σκέψεις. Ένας αδελφός, ο οποίος πολλές φορές απογοητευόταν και αποθαρρυνόταν εξαιτίας μιας δοκιμασίας που αντιμετώπιζε, θυμάται: «Εκτός από τις τακτικές και εγκάρδιες προσευχές που έκανα, απομνημόνευσα και μερικούς ύμνους της Βασιλείας. Όταν έψελνα αυτούς τους όμορφους αίνους προς τον Ιεχωβά, είτε μεγαλόφωνα είτε από μέσα μου, ένιωθα ειρήνη στην καρδιά μου. Επίσης, εκείνον περίπου τον καιρό εκδόθηκε το βιβλίο «Πλησιάστε τον Ιεχωβά». Μέσα στον επόμενο χρόνο το διάβασα δύο φορές. Ήταν σαν βάλσαμο στην καρδιά μου. Ξέρω ότι ο Ιεχωβά ευλόγησε τις προσπάθειές μου».

“Ο Ενωτικός Δεσμός της Ειρήνης”

Στις διεθνείς συνελεύσεις μας, εκπρόσωποι με ποικίλο υπόβαθρο απολαμβάνουν τη θαλπωρή της Χριστιανικής συναναστροφής. Τέτοιες εικόνες τονίζουν ένα χαρακτηριστικό της ειρήνης που βιώνει ο λαός του Θεού σήμερα—την παγκόσμια ενότητά μας. Όσοι μας παρατηρούν μένουν συχνά κατάπληκτοι βλέποντας ανθρώπους που θα περίμενε κανείς να είναι εχθροί μεταξύ τους “να προσπαθούν ένθερμα να τηρούν την ενότητα του πνεύματος με τον ενωτικό δεσμό της ειρήνης”. (Εφεσ. 4:3) Αυτή η ενότητα είναι πράγματι αξιοθαύμαστη αν ληφθούν υπόψη τα εμπόδια που χρειάστηκε να υπερνικήσουν πολλοί.

Η ενοποίηση ανθρώπων με διαφορετικό υπόβαθρο αποτελεί πρόκληση. Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα τι εμπόδια πρέπει να υπερνικηθούν για την επίτευξη τέτοιας ενότητας, ας εξετάσουμε την περίπτωση του αποστόλου Πέτρου τον πρώτο αιώνα. Η στάση που διακρατούσε απέναντι στους απερίτμητους Εθνικούς φαίνεται από τα εξής λόγια του: «Γνωρίζετε καλά πόσο παράνομο είναι για έναν Ιουδαίο να προσκολλάται ή να πλησιάζει σε αλλόφυλο· και όμως ο Θεός μού έδειξε ότι δεν πρέπει να αποκαλώ κανέναν άνθρωπο μολυσμένο ή ακάθαρτο». (Πράξ. 10:24-29· 11:1-3) Σύμφωνα με την κοινή άποψη της εποχής του, ο Πέτρος γαλουχήθηκε προφανώς με την αντίληψη ότι ήταν υποχρεωμένος από το Νόμο να αγαπάει μόνο τους Ιουδαίους. Ίσως του φαινόταν απολύτως φυσιολογικό να βλέπει τους Εθνικούς ως μισητούς εχθρούς.

Φανταστείτε πόσο άβολα θα ένιωθε ο Πέτρος καθώς έμπαινε στο σπίτι του Κορνήλιου. Θα μπορούσε άραγε κάποιος που προηγουμένως είχε αρνητική άποψη για τους Εθνικούς να συνυπάρξει ποτέ «αρμονικά» μαζί τους με «τον ενωτικό δεσμό της ειρήνης»; (Εφεσ. 4:3, 16) Ναι, διότι λίγες μόνο μέρες νωρίτερα, το πνεύμα του Θεού είχε ανοίξει την καρδιά του Πέτρου, βοηθώντας τον να αρχίσει να προσαρμόζει τη στάση του και να υπερνικήσει την προκατάληψή του. Μέσω ενός οράματος, ο Ιεχωβά τού ξεκαθάρισε ότι η θεϊκή άποψη για τους ανθρώπους δεν εξαρτάται από τη φυλή ή την εθνικότητα. (Πράξ. 10:10-15) Επομένως, ο Πέτρος μπορούσε να πει στον Κορνήλιο: «Πραγματικά αντιλαμβάνομαι ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πράξ. 10:34, 35) Ο Πέτρος άλλαξε, και έτσι μπορούσε να είναι ενωμένος με «ολόκληρη την αδελφότητα».—1 Πέτρ. 2:17.

Η εμπειρία του Πέτρου μάς βοηθάει να εκτιμήσουμε την αξιοθαύμαστη μεταμόρφωση που λαβαίνει χώρα σήμερα μέσα στο λαό του Θεού. (Διαβάστε Ησαΐας 2:3, 4) Εκατομμύρια άνθρωποι «από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες» έχουν προσαρμόσει τον τρόπο σκέψης τους για να εναρμονίζεται με «το καλό και ευπρόσδεκτο και τέλειο θέλημα του Θεού». (Αποκ. 7:9· Ρωμ. 12:2) Πολλοί από αυτούς ήταν κάποτε βουτηγμένοι στα μίση, στις έχθρες και στις διχόνοιες του κόσμου του Σατανά. Αλλά μελετώντας το Λόγο του Θεού και με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος, έχουν μάθει να “επιδιώκουν τα πράγματα που συμβάλλουν στην ειρήνη”. (Ρωμ. 14:19) Η ενότητα που επιτυγχάνεται με αυτόν τον τρόπο φέρνει αίνο στον Θεό.

Πώς μπορεί ο καθένας μας να συμβάλλει στην ειρήνη και στην ενότητα που επικρατούν μέσα στο λαό του Θεού; Σε πολλές εκκλησίες υπάρχουν άτομα που έχουν έρθει από ξένες χώρες. Μερικοί ίσως έχουν διαφορετικά έθιμα ή ίσως δεν μιλούν καλά τη γλώσσα μας. Προσπαθούμε εμείς να γνωριστούμε μαζί τους; Αυτή είναι η πορεία που συστήνει ο Λόγος του Θεού. Γράφοντας στην εκκλησία της Ρώμης, η οποία περιλάμβανε και Ιουδαίους και Εθνικούς πιστούς, ο Παύλος είπε: «Να καλοδέχεστε ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός καλοδέχτηκε εμάς, με προοπτική τη δόξα του Θεού». (Ρωμ. 15:7) Υπάρχει κάποιο άτομο στην εκκλησία σας με το οποίο θα μπορούσατε να γνωριστείτε καλύτερα;

[Υποσημειώσεις]

Ο καρπός που ανέφερε ο Ιησούς περιλαμβάνει τόσο “τον καρπό του πνεύματος” όσο και «τον καρπό των χειλιών» που προσφέρουν οι Χριστιανοί στον Θεό μέσω του έργου κηρύγματος της Βασιλείας.—Εβρ. 13:15.

Το εδάφιο Λευιτικό 19:18 λέει: «Δεν πρέπει να παίρνεις εκδίκηση ούτε να μνησικακείς εναντίον των γιων του λαού σου· και πρέπει να αγαπάς το συνάνθρωπό σου όπως τον εαυτό σου». Οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες υποστήριζαν ότι οι εκφράσεις “οι γιοι του λαού σου” και “ο συνάνθρωπός σου” αναφέρονταν μόνο σε Ιουδαίους. Ο Νόμος απαιτούσε να παραμένουν οι Ισραηλίτες αποχωρισμένοι από τα άλλα έθνη. Ωστόσο, δεν επικροτούσε την άποψη που προωθούσαν οι θρησκευτικοί ηγέτες του πρώτου αιώνα ότι όλοι οι μη Ιουδαίοι ήταν εχθροί, τους οποίους έπρεπε να μισούν ως άτομα.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 15 Απριλίου 2011

Είδαμε στο πρώτο δημοσίευμα που κάναμε, δείτε το ΕΔΩ, μια αναφορά στην εκστρατεία αδελφών από τη Θεσσαλονίκη. Αυτό διήρκησε ένα Σαββατοκύριακο.. Η πρώτη μέρα τελείωσε όμορφα, όπως είδαμε. Μετά από μια μικρή ξεκούραση οι αδελφοί μας μαζεύτηκαν για μια όμορφη βραδιά.


Ένας νεαρός αδελφός μας είχε ετοιμάσει κι ένα σταυρόλεξο, ενώ τα κορίτσια έριξαν κι ένα χορό. Σε ότι αφορά το σταυρόλεξο νομίζω ότι φαίνεται καθαρά στη φωτογραφία που δημοσιεύουμε. Αντιλαμβάνεστε τώρα ότι δεν ήταν καθόλου άστοχο που κάτι ανάλογο κάναμε πολύ πρόσφατα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε το ΕΔΩ.


Το επόμενο πρωί μας στην οικογένεια που παρακολουθούμε ανατέθηκαν δυο μικρά χωριά. Μπροστά ακριβώς στη λίμνη. Το ένα με δώδεκα σπίτια και το άλλο με έξι. Τόσα λίγα θα πείτε; Δυο ζευγάρια για τόσα λίγα σπίτια; Ναι και όμως δυο ώρες μόλις που τους έφτασαν. Μαζί με το εγγονάκι σου το έργο γίνεται πολύ όμορφο. Και αυτά τα χωριά επίσης τους καλοδέχτηκαν.


Πήρανε πολλά τηλέφωνα... Άφησαν επίσης έντυπα σχεδόν σε όλους. Ελπίζουμε να μπορέσει να καλλιεργηθεί το ενδιαφέρον καθώς αφήσαμε όλες τις σημειώσεις μας στους τοπικούς αδελφούς. Μάλιστα… Αυτό είναι οργάνωση σωστή… Αξίζουν πολλά μπράβο σε όσους συμμετείχαν σ’ αυτή την όμορφη εκστρατεία.


Μια οικογένεια στο ξενοδοχείο που έμειναν το βράδυ του Σαββάτο. Από αριστερά ο μεγάλος γιος, ο Μανώλης με την Σάρρα, τη νύφη τους, στο κέντρο επίσης η νύφη τους η Ροζαλία με τον γιο τους τον Χρήστο, η αδελφή που συνέβαλε πολύ σ’ αυτό το ρεπορτάζ, ο Γιάννης, ο άντρας της και ο Δημήτρης ο εγγονός τουςκαι η μικρή τους Μαριλένα.


Ήταν ένα θαυμάσιο Σαββατοκυριάκο. Ο Ιεχωβά ευλόγησε το έργο τους. Η ευχή που διατυπώνεται πολύ λογική. Μακάρι να μπορέσουν σαν εκκλησία να το ξανακάνουν. Θέλω μέσα από το ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ να ευχαριστήσω κι εγώ την αδελφή που μοιράστηκε μαζί μας τις εμπειρίες της από αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα εκστρατεία… Καλουδεχούμενο οτιδήποτε κινείται στην κατεύθυνση την ενθάρρυνσης…

Επειδή δεν είναι εφικτό να το λύσετε μέσα από αυτό το Site(πώς να γράψετε, πού…) σας συστήνουμε αν υπάρχει η δυνατότητα να το τυπώσετε ώστε με αν στυλό ή μολύβι να μπορέσετε να το δουλέψετε με την ησυχία σας…


Αυτά αφορούν τις πλάγιες λέξεις που υπάρχουν στο σταυρόλεξο σας… Σας συνιστούμε να μη βιαστείτε. Σίγουρα οι γνώσεις από τις θεοκρατική εκπαίδευση σας θα σας βοηθήσουν να βρείτε τις λέξεις…


Κι αυτά είναι που αφορούν τις κάθετες λέξεις… Το θεοκρατικό σταυρόλεξο είναι κάτι πολύ όμορφο, διότι ενώ δείχνει τις γνώσεις που έχετε από τη Γραφή σας βοηθάει συνάμα να τις βελτιώσετε… Δοκιμάστε το παρακαλώ…

Σταυρόλεξο είναι ένα παιχνίδι μυαλού και γνώσης, στο οποίο ο λύτης προσπαθεί να βρει κρυμμένες λέξεις. Αποτελείται συνήθως από έναν ασπρόμαυρο πίνακα που αποτελείται από λευκά και μαύρα τετράγωνα. Στα λευκά τετράγωνα γράφονται γράμματα που σχηματίζουν λέξεις, οι οποίες διασταυρώνονται μεταξύ τους.

Τα μαύρα τετράγωνα οριοθετούν το τέλος ή την αρχή των λέξεων του σταυρολέξου. Στο σταυρόλεξο περιλαμβάνονται επίσης και ορισμοί που περιγράφουν περιφραστικά κάθε λέξη, και οι οποίοι μπορούν είτε να βρίσκονται πάνω στο σταυρόλεξο είτε, συνηθέστερα, τυπωμένοι κάτω από τον πίνακα και αριθμημένοι. Ο αριθμός κάθε ορισμού αναφέρεται στη «συντεταγμένη» της αντίστοιχης λέξης πάνω στον πίνακα.

Δοκιμάστε να λύσετε αυτό το σταυρόλεξο που ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ βάζει για πρώτη φορά. Να δείτε που θα ωφεληθείτε πολλαπλά…

«Οι άνθρωποι που εκγυμνάζουν τον εγκέφαλο τους με δραστηριότητες όπως είναι τα σταυρόλεξα όταν έχουν φτάσει στη μέση ηλικία έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να διατηρήσουν τις διανοητικές ικανότητες τους σε μεταγενέστερα χρόνια από όσο εκείνοι που έχουν νωθρές διάνοιες», λέει η ΔΕ ΒΑΝΚΟΥΒΕΡ ΣΑΝ σε μια είδηση για μια μελέτη που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Πενσυλβανίας.

Η έρευνα, η οποία άρχισε το 1956, βασίστηκε πάνω σε δοκιμές που λαμβάνονταν κάθε εφτά χρόνια από 400 ανθρώπους και πάνω σε πληροφορίες που έδωσαν αυτοί για τα επαγγέλματα τους, τα εισοδήματα, τις δραστηριότητες τους στον ελεύθερο χρόνο τους και τις εμπειρίες ταξιδιού.

«Οι άνθρωποι εκείνοι που δεν είχαν πολύ πνευματικά διεγερτική ζωή έδειχναν μια καταφανή πτώση», είπε ο Γούρνερ Σκέι, καθηγητής της ανθρώπινης ανάπτυξης και ψυχολογίας, ο οποίος θεωρείται σαν αυθεντία πάνω στη γεροντολογία.

Η μελέτη αναγνώρισε το ρόλο των γενετικών και των φυσιολογικών παραγόντων για τον καθορισμό της διανοητικής λειτουργίας ενός ηλικιωμένου ατόμου. Αλλά ανατρέπει την ιδέα ότι οι άνθρωποι δεν έχουν έλεγχο πάνω στην πτώση των διανοητικών ικανοτήτων τους καθώς γερνούν, λέει ο Σκέι.

Και φυσικά αυτό δεν αφορά μόνο τους… κάπως μεγαλύτερους αναγνώστες μας, αλλά τον καθένα ξεχωριστά… Μια δοκιμή να λύσετε το σταυρόλεξο είναι βέβαιο ότι θα σας πείσει.

Δεν έχω σήμερα πρωτοσέλιδα εφημερίδων για να διακοσμήσουν το κομμάτι μου… Αντί γι’ αυτό προτίμησα δύο σκίτσα που βρήκα καθώς έκανα την καθιερωμένη «τσάρκα» μου στο διαδίκτυο. Αυτό το σκίτσο του ΑΡΚΑ το βρήκα εδώ, στη γειτονιά μου, δυο ορόφους πάνω από το σπίτι μου που μένω…


Ακούγεται υπερβολικό; Ίσως, αλλά είναι αλήθεια. Όπως κι αυτό το σκίτσο του ΚΥΡ που με το δικό του τρόπο σχολιάζει το νέο διαδραστικό παιχνίδι στα κινητά που έχει ξεσηκώσει και παρασύρει μικρούς και μεγάλους. Ευτυχώς, μακριά από μας τέτοιοι εθισμοί… Αυτά είναι για αργόσχολους κι εμείς έχουμε ακόμα πολλά πράγματα να κάνουμε…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/07/2016

Υποθέτω ότι το έχετε δει… Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου η Πλατεία Συντάγματος και το Μοναστηράκι γέμισαν νεολαία και κινητά τηλέφωνα. Εκατοντάδες νέοι από το απόγευμα της ίδιας μέρας ετοιμάζονταν να δώσουν ολονύχτια μάχη με τα Πόκεμον στο πρώτο Pokemon Go Νight Τour της Αθήνας. Φυσικά μιλάμε για το παιχνίδι επαυξημένης πραγματικότητας για έξυπνα κινητά, το Pokemon Go. Βασικός κανόνας του θέλει τους παίκτες να κυνηγούν - κάποιες φορές επιβάλλεται το τρέξιμο - τα εικονικά πλασματάκια στον πραγματικό κόσμο μέσα από τις οθόνες των κινητών τους μαζεύοντας πόντους.

Το παιχνίδι έχει προκαλέσει παγκόσμιο ντελίριο, όπου έχει εμφανιστεί. Ακόμη και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Την περασμένη εβδομάδα κι ενώ η ενημέρωση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών προς τους δημοσιογράφους ήταν σε εξέλιξη, ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ, Τζον Κίρμπι, ξαφνικά σταμάτησε για να ρωτήσει δημοσιογράφο εάν παίζει Pokemon Go. Αν και ο δημοσιογράφος απάντησε ότι «απλά ρίχνει μια ματιά», ο Κίρμπι τον ξαναρώτησε εάν έπιασε τουλάχιστον κανένα...

Κι επειδή ο κόσμος είναι ένα μικρό χωριό πια, λόγω ίντερνετ, η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, με τους χρήστες να επισκέπτονται από πολυσύχναστα μέρη όπως η Πλατεία Συντάγματος μέχρι και τα πιο απίθανα. Οι ιστορίες γύρω από το PokemonGo πολλές.

Στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ είδαμε μια από αυτές: Ο καταστηματάρχης ψητοπωλείου σε κεντρικό σημείο της Καλλιθέας δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που μόλις άκουσε από έναν νεαρό πελάτη: «Είμαστε στα καλά μας; Ήρθε ο άλλος, κάτι έκανε στο κινητό του, και ξαφνικά τον ακούω να λέει στον φίλο του: "Είναι τρία στην πλατεία. Τρέχα να τα βρούμε". Mε τα σουβλάκια στο χέρι έφυγαν για να κυνηγήσουν Πόκεμον…».

Τι είναι, όμως, αυτό που έχει κάνει μικρούς και μεγάλους να κυνηγάνε Πόκεμον με την μπουκιά στο στόμα; Γιατί έφηβοι αλλά και ενήλικοι τρέχουν στα πάρκα και στις παραλίες κοιτάζοντας επίμονα το κινητό τους τηλέφωνο; Είναι τα χαριτωμένα πλάσματα που ελκύουν τους παίκτες ή το διαδραστικό του παιχνιδιού;

Ο εκπαιδευτικός και διδάκτωρ ψυχολογίας Νίκος Σιούτας, πρώην διευθυντής στο πρωτοποριακό 4ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Σμύρνης, έχει απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα και κυρίως στο τι είναι αυτό που σε επίπεδο ψυχαναλυτικό επιδρά στην καθημερινότητα της παγκόσμιας κοινότητας και το συγκεκριμένο εμπορικό προϊόν αγγίζει τα όρια της μανίας. Κι αυτό διότι έχει κάνει ντοκτορά - και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου - στα ...Πόκεμον. Το διδακτορικό του το 2005 στο τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου είχε τίτλο «Τα κινούμενα σχέδια του WaltDisney και ο μικρόκοσμος των Πόκεμον.

Ένα βασικό στοιχείο που κάνει το PokemonGo «ιδιαίτερα αγαπητό σε μικρούς και μεγάλους είναι το πρωτοποριακό στοιχείο της επαυξημένης διαδραστικότητας. Μέσω του Διαδικτύου ο χρήστης συνδέεται με GPS και χρησιμοποιεί τη θέση του παίχτη στον πραγματικό κόσμο. Όσο περπατά είναι πιθανό ο χαρακτήρας του στο παιχνίδι να συναντήσει Ρokemon» εξηγεί ο δρ ψυχολογίας και έμπειρος δάσκαλος, Νίκος Σιούτας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η δημοφιλία του, κυρίως, σε νεαρές ηλικίες οφείλεται επίσης «στο ότι οι περισσότεροι που παίζουν είναι η γενιά του 2000. Η γενιά δηλαδή που ασχολιόταν με τον Πίκατσου και τα άλλα Πόκεμον στο ηλεκτρονικό παιχνίδι». Πολλά από τα συμπεράσματα για τα Πόκεμον που είχε βγάλει στο πλαίσιο της ερευνητικής διαδικασίας για τη διατριβή του είναι παρόμοια με αυτά στα οποία καταλήγει μελετώντας το τωρινό φαινόμενο. Ο κόσμος των Πόκεμον όπως τότε, έτσι και τώρα, βοηθάει μικρούς και μεγάλους να συναντηθούν, να συζητήσουν.

Άλλοι επιστήμονες διατείνονται ότι καταπολεμά το άγχος, αλλά είναι δυνατόν σε εποχές κρίσης όπως αυτές που βιώνουμε, κάποιοι να… καταπολεμούν μ’ αυτό τον τρόπο το άγχος τους; Άβυσσος είναι η ψυχή του ανθρώπου… Πραγματικά μένουμε με το στόμα ανοιχτό, καθώς διαπιστώνουμε τη ματαιοδοξία των συνανθρώπων μας... Αρνούνται να δουν την αλήθεια και ασχολούνται μ’ αυτά τα ανούσια πράγματα..

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 30/7/2016 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Αυτό το Σαββατοκύριακο το περίμεναν με πολύ χαρά και με τον πολύ καλό προγραμματισμό που έγινε οι αδελφοί μας ήταν σίγουροι ότι όλα θα πήγαιναν καλά… Αναφερόμαστε σε μαρτυρία που δόθηκε σε χωριά της Φλώρινας και κάποια χωριά κοντά στις λίμνες των Πρεσπών από αδε΄φούς που μένουν Θασσαλονίκη.


Ήταν 50 αδελφοί και το πρωί του Σαββάτου ξεκίνησαν ύστερα από ένα ραντεβού κοντά στην γειτονιά τους, καθώς όλοι οι αδελφοί της εκκλησίας αυτής, ουσιαστικά είναι σε μια γειτονιά με ελάχιστες εξαιρέσεις. Το ραντεβού τους ήταν 9 με στόχο 10.30 να είναι σε ραντεβού με αδελφούς από την τοπική εκκλησία της Φλώρινας.


Μια οικογένεια πήραν ένα χωριό μόνοι τους... Πίστευαν ότι θα το τέλειωναν γρήγορα. Έκαναν όμως λάθος... Σε κάθε σπίτι έμεναν πολύ ώρα, καθώς οι άνθρωποι τόσο φιλόξενα τους άκουγαν με προσοχή... Σχεδόν σε κάθε σπίτι έδειξαν τα βίντεο μας και αφού συζήτησαν μαζί τους, άφηναν έντυπα. Πραγματικές ευλογίες να τις ζεις και μάλιστα με ολόκληρη την οικογένεια σου…


Κάποιος κ. Κώστας, με λαχτάρα, είπε ότι σαν οδηγός ταξιδεύει σε όλη την χώρα. Όπου πάει και βρίσκει αδελφούς μας, ζητάει τα περιοδικά. Με ενθουσιασμό μας ζήτησε να τον ξαναεπισκεφτούν οι αδελφοί. Πολλά επίσης σπιτικά δέχτηκαν με χαρά την υπόσχεση μας ότι θα τα ξαναπούμε. Τελικά κάποια σπίτια δεν τα πρόλαβαν... Μεσημέριασε και η ζέστη ήταν αφόρητη, αλλά η χαρά των αδελφών μεγάλη.


Αναζητώντας λίγη δροσιά και ένα μέρος για πικ νικ, οι τοπικοί αδελφοί, τους πήγαν σε ένα ωραίο δασάκι. Εκεί με την συντροφιά που έκαναν γνωρίστηκαν καλύτερα. Αφού έφαγαν και ξεκουράστηκαν, ξεκίνησαν την ανάβαση στο πανέμορφο βουνό, το Πισοδέρι. Η διαδρομή φανταστική, μοναδική, όπως κι αν τη δεις…


Μεγάλα δέντρα, πυκνά, με ζωηρό πράσινο χρώμα, έλατα, πουρναριές και νερά να τρέχουν σε αυλάκια στις άκρες του δρόμου. Η δροσιά πολύ ευπρόσδεκτη. Και να ‘ναι καλοκαίρι, Ιούλιος και ζέστες… Κι εδώ έχει τόση δροσιά που καθόλου δεν καταλαβαίνεις σε τι εποχή ζεις… Πάντα μου άρεσαν τέτοιες διαδρομές… Αυτές μάλιστα γίνονται πιο όμορφες, όταν είσαι με φίλους…


Στα δεξιά του δρόμου, μέσα στο δάσος κάποια ξεχασμένα χωριά που μαρτυρούν την λαχτάρα που είχαν οι άνθρωποι για τα μεγάλα αστικά κέντρα. Κάποιοι, πολλά χρόνια πριν, πήραν το δρόμο της ξενιτιάς, για να μην ξαναγυρίσουν ποτέ. Σαν φαντάσματα, τα σπίτια, με τα κενά παράθυρα, που μοιάζουν σαν μάτια, κοιτούν τον δρόμο, ψάχνοντας πότε θα γυρίσουν οι νοικοκυραίοι.


Κατεβαίνοντας το βουνό και φτάνοντας πλέον στις λίμνες Πρέσπας, περνάνε από χωράφια γεμάτα με τις φασολιές. Τα περίφημα φασόλια γίγαντες των Πρεσπών. Αν δεν τα έχετε δοκιμάσει, χάνετε... Όμως το υλικό που έχουμε στα χέρια μας είναι πολύ και όμορφο και θα χρειαστεί να επιστρέψουμε… Θα το κάνουμε με χαρά… Μια εμπειρία μοναδική η συμμετοχή σε εκστρατεία που ελπίζω να τη ζήσω στο μέλλον.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι σταλμένες από αγαπημένο φίλο που παρακολούθησε μια από τις τριήμερες Συνελεύσεις Περιφερείας στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Το χρειαζόμαστε αυτό, διότι μέχρι τώρα είχαμε δει περισσότερα από τη Μαλακάσα, επειδή και η δική μας εκεί έγινε από τις 15 έως τις 17 Ιουλίου, όπως θα θυμάστε από τις αναρτήσεις εδώ… Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.


Αλλά αυτό που θα δείτε εδώ, είναι η προσέλευση των αδελφών, εξωτερικοί χώροι και μερικοί εσωτερικοί,  από τους οποίους παρακολουθούσαν μέρη οι αδελφοί μας… Δείτε τις. Θα νιώσετε σαν να είσαστε εκεί… Η Θεσσαλονίκη έχει πάρα πολλές εκκλησίες να εξυπηρετήσει, με αποτέλεσμα σχεδόν κάθε εβδομάδα και μέχρι και τον Αύγουστο να έχουμε Περιφερειακές Συνελεύσεις…


Ας δούμε από το Ενόραση μερικά πράγματα για τις Συνελεύσεις: Συγκέντρωση ή συνάθροιση ανθρώπων για ορισμένο σκοπό· σύναξη. Στις Γραφές η λέξη «συνέλευση» αποτελεί μετάφραση της εβραϊκής λέξης μικρά που σημαίνει «συνάθροιση» ή «σύγκληση». Η βασική σημασία αυτής της εβραϊκής λέξης επιβεβαιώνεται από τη χρήση της στο εδάφιο Αριθμοί 10:2 όπου εννοείται η σύγκληση της σύναξης του Ισραήλ.—Παράβαλε Ησ 1:13.


Ως “άγιες συνελεύσεις” είχαν οριστεί οι εξής ημέρες: (1) Το Σάββατο (Λευ 23:3)· (2) η πρώτη και η έβδομη ημέρα της Γιορτής των Άζυμων Άρτων κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα, του μήνα Νισάν (Μάρτιος-Απρίλιος) (Αρ 28:18, 25· Λευ 23:6-8)· (3) η Γιορτή των Εβδομάδων ή Γιορτή του Θερισμού, μεταγενέστερα γνωστή ως Πεντηκοστή, η οποία διεξαγόταν τον τρίτο μήνα, το μήνα Σιβάν (Μάιος-Ιούνιος) (Λευ 23:15-21)· (4) η πρώτη ημέρα του έβδομου μήνα, του μήνα Εθανίμ ή Τισρί (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος), και η δέκατη ημέρα που ήταν η Ημέρα της Εξιλέωσης (Λευ 23:23-27· Αρ 29:1, 7)· (5) η πρώτη ημέρα της Γιορτής των Σκηνών, η οποία άρχιζε τη 15η ημέρα του έβδομου μήνα, του μήνα Εθανίμ ή Τισρί, καθώς και η επομένη της εφταήμερης αυτής γιορτής.—Λευ 23:33-36.


Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό όλων αυτών των “αγίων συνελεύσεων” ήταν ότι κατά τη διάρκειά τους, ο λαός δεν έπρεπε να κάνει καμιά κοπιαστική εργασία. Για παράδειγμα, η πρώτη και η έβδομη ημέρα της Γιορτής των Άζυμων Άρτων ήταν “άγιες συνελεύσεις”, σχετικά με τις οποίες ο Ιεχωβά δήλωσε: «Καμιά εργασία δεν θα γίνεται στη διάρκειά τους. Μόνο ό,τι χρειάζεται κάθε ψυχή για να φάει, εκείνο μόνο μπορεί να γίνεται για εσάς». (Εξ 12:15, 16).


Ωστόσο, τις ημέρες των “αγίων συνελεύσεων” οι ιερείς ήταν απασχολημένοι με την προσφορά θυσιών στον Ιεχωβά (Λευ 23:37, 38), κάτι το οποίο ασφαλώς δεν αποτελούσε παραβίαση της εντολής που απαγόρευε τις συνηθισμένες καθημερινές εργασίες. Επίσης, αυτές οι περιστάσεις δεν ήταν περίοδοι απραξίας για το λαό γενικά, αλλά ήταν ευκαιρίες μεγάλης πνευματικής ωφέλειας. Την ημέρα του εβδομαδιαίου Σαββάτου, ο λαός συναθροιζόταν για να αποδώσει δημόσια λατρεία και να διδαχτεί.


Στη συνέχεια εποικοδομούνταν από τη δημόσια ανάγνωση και την εξήγηση του γραπτού Λόγου του Θεού, κάτι το οποίο γινόταν και στις συναγωγές που ήρθαν σε ύπαρξη αργότερα. (Πρ 15:21) Έτσι λοιπόν, ενώ ο λαός δεν έκανε καμιά κοπιαστική εργασία στη διάρκεια της ημέρας του Σαββάτου ή των άλλων “αγίων συνελεύσεων”, αφοσιωνόταν στην προσευχή και στο στοχασμό γύρω από τον Δημιουργό και τους σκοπούς του.


Κώστα, σε ευχαριστούμε για το πολύ ωραίο υλικό που μας έστειλες… Άξιζε να περιμένει λίγο να πάρει τη σειρά του για δημοσίευση, εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Βλέπεις υπήρχαν και αυτά τα εκδρομικά από τις διακοπές που έπρεπε να βρουν χώρο και να φιλοξενηθούν εδώ… Διότι η ζωή συνεχίζεται. Και έχει πολλαπλές εκφάνσεις, όπως εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει…