"Κλείσαμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektikos175

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 175, το φύλλο που κυκλοφορεί τώρα. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, η Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και χθες το μεσημέρα κατά τη μία πήγαμε στο τυπογραφείο κάναμε τις τελευταίες "πινελλιές" και την "κλείσαμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... Εδώ όμως θα τη δείτε σε λίγες ώρες, κατά το μεσημέρι...

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

The News

Είναι εφικτός ένας κόσμος χωρίς τρομοκρατία; Προβληματισμός από τον Βασίλη Δεδότση

tromokratiki.epithesi1

Σαν χθες το 1945 έπεσε στη Χιροσίμα η ατομική βόμβα που σκόρπισε τον όλεθρο και αφάνισε χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές, ενώ δημιούργησε πολλές γενιές μετά, σακατεμένων ανθρώπων... Αμερικανοί ήταν στο πηδάλιο του “Ενόλα Γκέι”, φαντάροι που ήταν περήφανοι που υπηρετούσαν την πατρίδα τους. Και όταν κατάλαβαν τι έκαναν, πολλά χρόνια αργότερα, τρελάθηκαν. Έτσι γίνεται... Όταν συνειδητοποιείς το μέγεθος της καταστροφής που έχεις κάνει, είναι πια αργά για να το διορθώσεις... Να θυμόμαστε λοιπόν!... Η μνήμη είναι τοπίο ισχυρό όπλο. Είναι η μόνη που μπορεί να αφυπνίσει συνειδήσεις και να αποτρέψει παρόμοιες τραγικές καταστάσεις...

neos.kosmos
Και οι κακές ειδήσεις δεν έχουν τελειωμό: Ένας νεκρός και 12 τραυματίες -εκ των οποίων οι τρεις, σοβαρά- είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός έκρηξης έξω από εστιατόριο της γερμανικής πόλης Άνσμπαχ, κοντά στη Νυρεμβέργη. Ο νεκρός ήταν ο βομβιστής, ο οποίος κουβαλούσε τα εκρηκτικά στο σακίδιο που είχε στην πλάτη του. Όπως ανακοινώθηκε πρόκειται για έναν 27χρονο Σύρο πρόσφυγα στον οποίον οι Αρχές της Γερμανίας είχαν αρνηθεί, προ έτους, τη χορήγηση ασύλου. Είχε, δύο φορές κατά το παρελθόν, επιχειρήσει να αυτοκτονήσει.

Αδιευκρίνιστο παραμένει, για την ώρα, εάν στόχος του ήταν να αυτοκτονήσει ή να σκοτώσει άλλους. Πάντως, η έκρηξη σημειώθηκε σε απόσταση αναπνοής από χώρο που εξελίσσετο υπαίθριο μουσικό φεστιβάλ -χώρο στον οποίο προσπάθησε να μπει αλλά δεν τον άφησαν. Αμέσως μετά την έκρηξη οι 2000 συμμετέχοντες στο φεστιβάλ απομακρύνθηκαν και η περιοχή εκκενώθηκε.

Πρόκειται για το τέταρτο βίαιο περιστατικό στη Γερμανία μέσα σε μια εβδομάδα. Τα προηγούμενα τρία είναι:
-η επίθεση με τους 10 νεκρούς -του δράστη συμπεριλαμβανομένου- στο Μόναχο από 18χρονο Γερμανο – Ιρανό.
-η επίθεση στο Βίρτσμπουργκ, με τους 5 τραυματίες, από πακιστανό πρόσφυγα, την ευθύνη για την οποία ανέλαβε ο ISIS.
-η επίθεση, με θύμα μια έγκυο γυναίκα και θύτη έναν 21χρονο Σύρο πρόσφυγα, νωρίτερα χθες, στο Ρόιτλινγκεν.

Σύμφωνα με γερμανικά ΜΜΕ, ο Βαυαρός υπουργός εσωτερικών είπε ότι τα εκρηκτικά που είχε ο βομβιστής ήταν αρκετά για να σκοτώσουν και να τραυματίσουν πολύ περισσότερους ανθρώπους.

neos.kosmos1
Το κείμενο του Βασίλη Δεδότση έχει ως εξής:

dedotsisΚαθώς παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες τις ειδήσεις με δέος, τρόμο και φρίκη, ασφαλώς αναρωτιόμαστε, μαζί με εκατομμύρια άλλους ανθρώπους αυτού του πλανήτη και επαναλαμβάνουμε την ίδια κραυγή αγωνίας, Γιατί; Αν και η λέξη αυτή είναι πολύ μικρή, ωστόσο κρύβει πολλά αναπάντητα ερωτήματα και απαιτεί απεγνωσμένα απάντηση!

Ναι, τα τελευταία χρόνια, ακούμε και βλέπουμε όλο και πιο συχνά, ναι, άπειρες φορές αυτή τη λέξη. Συνήθως την συναντούμε σε χαρτάκια, πολλά χαρτάκια, κάρτες και αφίσες, ανάμεσα σε αγκαλιές από λουλούδια, κεριά, λαμπάδες και στοίβες αρκουδάκια, έξω από κάποιο σχολείο, νοσοκομείο, κέντρο διασκέδασης, εμπορικό κέντρο, σε κάποιο αεροδρόμιο, ή σε πολυσύχναστο πάρκο και δρόμο, έπειτα από κάποιο τρομοκρατικό χτύπημα.

Εντούτοις, για την ιστορία, είναι αναγκαίο να εξετάσουμε, πώς φτάσαμε σε αυτό το πολύ επικίνδυνο σημείο, ως ανθρωπότητα. Πραγματικά, αποτελεί τραγική ειρωνεία το γεγονός, ότι ο διάσημος Άλφρεντ Νόμπελ, πίστευε ότι η ειρήνη μπορούσε να διατηρηθεί, αν τα έθνη κατείχαν καταστροφικά όπλα! Χαρακτηριστικά, έγραψε τα εξής: «Αυτή θα ήταν μια δύναμη που θα κατέστελλε τον πόλεμο.»

Αλλά τι αποκαλύπτουν τα γεγονότα; Προτού περάσουν 20 χρόνια από τον θάνατο του Νόμπελ, ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Σε αυτή την ολέθρια σύρραξη, 10 και πλέον εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν και υπερδιπλάσιοι τραυματίστηκαν!

Χαρακτηριστικά, ο Βρετανός ιστορικός Χιου Στράχαν, καθηγητής της Στρατιωτικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, γράφει τα εξής σε ένα άρθρο του με τίτλο, «Το Μεγάλο Σφαγείο του 20ου αιώνα»:

«Ο φόρος αίματος που πλήρωσε η ανθρωπότητα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν τεράστιος, καθώς διεξήχθη με αφάνταστα απεχθή τρόπο.»

Είναι γεγονός, ότι η βαρβαρότητα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ανανέωσε το ενδιαφέρον και την επιθυμία των ανθρώπων για ειρήνη. Έτσι αυτό οδήγησε στην ίδρυση της Κοινωνίας των Εθνών και η ανθρωπότητα χαιρέτησε με ενθουσιασμό και κωδωνοκρουσίες αυτή την κίνηση.

Εντούτοις, όλες οι ελπίδες για οριστική παύση του πολέμου γκρεμίστηκαν, όταν το 1939 ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτός ήταν από πολλές απόψεις, ακόμη πιο φρικιαστικός και πιο ολέθριος από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς πάνω από 100 εκατομμύρια άνθρωποι σφαγιάστηκαν, με αποκορύφωμα, την ρίψη ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι!

Είναι ενδιαφέρον να παραθέσουμε τα λόγια του Καθηγητή Τζον Κίγκαν, του σημαντικότερου ειδικού στον τομέα της Στρατιωτικής Ιστορίας:

«Το μοιραίο 1914, μοιάζει να άλλαξε, όχι μόνο τη ζωή της Ευρώπης, αλλά και όλου του κόσμου. Ο Πόλεμος υπήρξε η μάστιγα αυτού του αιώνα.»

Εντυπωσιάζουν πραγματικά, τα σχόλια όλων των ειδικών περί του πολέμου, τα οποία όμως εκπληρώνουν με συγκλονιστικό τρόπο, μια από τις πιο σημαντικές προφητείες του Ιησού Χριστού.

Συγκεκριμένα, ο Ιησούς μίλησε για κάποια αξιοσημείωτα γεγονότα, τα οποία θα χαρακτήριζαν, ναι, θα προσδιόριζαν τις τελευταίες ημέρες του παρόντος κόσμου.

Στα ευαγγέλια του Ματθαίου (κεφάλαιο 24), του Μάρκου (κεφάλαιο 13), του Λουκά (κεφάλαιο 21) και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη (κεφάλαιο 6:1-8), βρίσκουμε τα προφητικά λόγια του Ιησού.

Για παράδειγμα, στο ευαγγέλιο του Λουκά 21:10 διαβάζουμε:

«Τότε άρχισε να τους λέει ο Ιησούς. Θα σηκωθεί έθνος εναντίον έθνους και βασιλεία εναντίον βασιλείας.»

Ακόμη πιο παραστατικά, διαβάζουμε τα εξής στο βιβλίο της Αποκάλυψης 6:4:

«Και βγήκε ένα άλλο άλογο, πυρρόχρωμο (συμβολίζει τον πόλεμο). Και σε εκείνον που καθόταν πάνω σε αυτό, επιτράπηκε να αφαιρέσει την ειρήνη από τη γη, για να σφάξουν ο ένας τον άλλον.»

Χωρίς αμφιβολία, τα λόγια αυτά μιλούν για πολέμους, και μάλιστα παγκόσμιους, ολοκληρωτικούς πολέμους, ναι, παγκόσμιες συρράξεις, όπως πολύ σωστά τις χαρακτηρίζει και η ανθρώπινη ιστορία, αλλά επίσης για βία και τρομοκρατία, σε παγκόσμιο επίπεδο!

Έτσι, δεν είναι γεγονός, ότι το μίσος, οι πόλεμοι, οι γενοκτονίες, η βία και η τρομοκρατία, ήταν και συνεχίζουν να είναι, το κυρίαρχο χαρακτηριστικό στη ζωή των ανθρώπων, σε όλο τον κόσμο, από το 1914 και έπειτα;

Καθώς λοιπόν η ανθρωπότητα, βιώνει με συγκλονιστικό τρόπο την εκπλήρωση των λόγων του Ιησού, με κραυγή αγωνίας ρωτάμε: «Άραγε, είναι εφικτός ένας κόσμος χωρίς πόλεμο, μίσος, βία και τρομοκρατία;»

Είναι ενδιαφέρον το συμπέρασμα, στο οποίο κατέληξε μια ομάδα ειδικών επιστημόνων, μετά από μια 20ετή έρευνα, σχετικά με τα γνωρίσματα της προσωπικότητας διαφόρων ατόμων, τα οποία χαρακτηρίστηκαν ως τρομοκράτες: «Πρέπει να αγωνιστούμε, για να αλλάξουν καρδιές και διάνοιες.»

Σύμφωνα με αυτό το συμπέρασμα, στο οποίο κατέληξε αυτή η ερευνητική ομάδα, αυτό ακριβώς επιτυγχάνει η Αγία Γραφή, η οποία έχει βοηθήσει και συνεχίζει να βοηθάει εκατομμύρια άτομα, σε όλο τον κόσμο, με κάθε είδους παρελθόν, να απορρίψουν τη χρήση βίας, και να υπερνικήσουν την πικρή μνησικακία που συσσωρεύεται, όταν οι άνθρωποι βιώνουν 10ετίες αλόγιστης αιματοχυσίας.

Ένα ξεχωριστό παράδειγμα ατόμων, που αρνούνται την οποιαδήποτε μορφή βίας και απορρίπτουν το «δόγμα Νόμπελ», είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, γνωστοί σε όλο τον κόσμο για την αυστηρή Χριστιανική τους ουδετερότητα, τόσο στη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, όσο και σε οποιεσδήποτε μικρές ή μεγάλες στρατιωτικές συγκρούσεις των πρόσφατων χρόνων.

Η ιστορία δείχνει ότι, παρότι υπέστησαν σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, κτηνώδη και απάνθρωπη μεταχείριση μέχρι θανάτου, καταδικάστηκαν σε καθείρξεις και πολυετείς φυλακίσεις, εξορίες, ακόμη και εκτελέσεις, ποτέ δεν απάντησαν στη βία με βία.

Εντούτοις, αντίθετα με την ουδέτερη στάση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ένας επιφανής κληρικός, ο Χάρι Έμερσον Φόσντικ, κατέκρινε τους καθ’ ομολογία Χριστιανικούς ηγέτες, για το ότι δεν δίδαξαν στα μέλη τους να ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού, ο οποίος ξεκάθαρα δίδαξε τους ακολούθους του, πως «όλοι εκείνοι που παίρνουν σπαθί, θα αφανιστούν από σπαθί.» (Ευαγγέλιο Ματθαίος 26:52)

Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα λόγια αυτού του κληρικού:

«Ανατρέφουμε άντρες για πόλεμο. Κάνουμε τους πολεμιστές ήρωες μας και τους αγιοποιούμε, βάζοντας στις εκκλησίες μας ακόμη και πολεμικά λάβαρα. Με την μία άκρη του στόματός μας αινούμε τον Άρχοντα της Ειρήνης, τον Ιησού Χριστό, και με την άλλη εξυμνούμε τον πόλεμο.»

Ο Ιησούς είπε ότι, οι αληθινοί ακόλουθοί του θα αναγνωρίζονταν, σε παγκόσμιο επίπεδο, από το αν θα είχαν αγάπη μεταξύ τους, ανεξάρτητα το πού ζουν, ή τι χρώμα ή εθνικότητα έχουν. (Ευαγγέλιο Ιωάννης 13:34-35)

Ως θρησκευτικός αντιρρησίας συνείδησης, και έχοντας πληρώσει με βαρύτατο τίμημα (εννιάχρονη φυλάκιση), την εκπαίδευση της Χριστιανικής μου συνείδησης από την Αγία Γραφή,  αντιτίθεμαι με όλο μου το είναι, σε κάθε είδους βία, στην τρομοκρατία και σε οιονδήποτε πόλεμο, δηλώνοντας ότι θλίβομαι βαθιά και συγκλονίζομαι, για το αθώο αίμα που χύνεται σε πολλές περιοχές της γης.

Εντούτοις, αποβλέπω με απόλυτη πεποίθηση και ακλόνητη πίστη, στην πραγματοποίηση των υποσχέσεων που έχουν καταγραφεί στην Αγία Γραφή:

«Λίγο ακόμη και ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια. Οι παραβάτες θα αφανιστούν όλοι. Το μέλλον των πονηρών θα εκκοπεί.» (Ψαλμοί 37:10, 37)

«Όταν οι πονηροί βλαστάνουν όπως η βλάστηση και όλοι όσοι πράττουν βλαβερά πράγματα ανθίζουν, αυτό γίνεται για να αφανιστούν για πάντα.» (Ψαλμοί 92:7)

Χωρίς αμφιβολία λοιπόν, όλα όσα διαδραματίζονται σήμερα, σε παγκόσμια κλίμακα, πιστοποιούν ότι ο Ιεχωβά Θεός, ο δικαιωματικός Κυρίαρχος της γης και αυτού του θαυμαστού σύμπαντος, θα παρέμβει, για να τερματιστεί μια για πάντα το δάκρυ, ο πόνος, η θλίψη, ο φόβος, το μίσος, ο πόλεμος, η βία, η τρομοκρατία!

Και είναι παρήγορο να γνωρίζουμε, από τις εκπληρωμένες προφητείες της Αγίας Γραφής, ότι αυτή η Θεία παρέμβαση δεν θα αργήσει, προς όφελος όλων εκείνων που στενάζουν και βογκούν, για όλα όσα γίνονται στις μέρες μας!

  • Το ελπιδοφόρο κείμενο του Βασίλη Δεδότση δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες και στο Blog Ανατολική Ακτή Αττικής. Δείτε το ΕΔΩ πώς το παρουσίασε.

Σχόλια (0)

There are no comments posted here yet

Υποβάλετε το σχόλιό σας

Posting comment as a guest. Sign up or login to your account.
Συννημένα (0 / 3)
Share Your Location

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA