Ναι, μια νέα εργάσιμη εβδομάδα αρχίζει από σήμερα, αλλά μερικοί από μας έχουμε απηυδήσει με το φετινό Αύγουστο και το πόσο ζεστός τελικά είναι… Το ζήτημα βέβαια δεν είναι να ζεις με το αιρκοντίσιον στο γραφείο, αλλά να μπορείς όπως ο Ηλίας και οι φίλοι του να ανέβεις στα 1.963 μέτρα υψόμετρο και εκεί να χαλαρώσεις λίγο…


Ο Ηλίας βέβαια έχει το προνόμιο να ζει στην Αναστασιά των Σερρών. Και το χωριό του δεν είναι σε κάμπο. Στα 450 μέτρα είναι το υψόμετρο και τη δροσιά του την έχει το βραδύ, αν και ο Ηλίας έχει γεμάτο με δέντρα που κάνουν ίσκιο το σπίτι του… Όμως το να ανεβαίνεις ακόμα πιο ψηλά, είναι ακόμα πιο όμορφο…


Έτσι πριν λίγες μέρες πήρε τους φίλους του και με το αυτοκίνητο του ξεκίνησαν ένα μοναδικό οδοιπορικό πάνω στο βουνό Μενοίκιο που είναι κοντά στο χωριό του την Αναστασία Σερρών. Έφτασαν ψηλά, σε ένα τόπο που ξέρουν και πάνε όταν θέλουν και οι ίδιοι να χαλαρώσουν… Έχει τρεχούμενα νερά και πλατάνια. Πάγος. Καταλαβαίνετε φαντάζομαι…


Είναι καταπληκτικό, αλλά έπιανε το κινητό του τηλέφωνο εκεί. Με πήρε λοιπόν και μιλήσαμε… Μου είπε πού βρισκόταν και μου περιέγραψε πόσο όμορφα ήταν. Ζήλεψα. Κι επειδή η φαντασία μου δεν με βοηθούσε να «φύγω» από το γραφείο μου στο κέντρο της Αθήνας και να πάω κοντά τους, ζήτησα να μου στείλει μερικές φωτογραφίες.


Ο Ηλίας ανταποκρίθηκε άμεσα… Το ίδιο βράδυ ήρθαν στην κατοχή μου δεκάδες φωτογραφίες από εκεί. Και όλες, όπως βλέπετε κι εσείς πανέμορφες από αυτές που δημοσιεύω εδώ… Χρειάστηκε να διαλέξω εννιά φωτογραφίες για να δημοσιεύσω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Έτσι είναι ο Ηλίας... Γίνεται χαλί να τον πατήσεις, όταν έχει να κάνει με φίλους.


Προτίμησα να ξεκινήσω έτσι την εβδομάδα… Η ζέστη, λέει η ΕΜΥ, θα υποχωρήσει λίγο μέσα στην εβδομάδα και ίσως δούμε κι εδώ μερικές βροχές που θα φέρουν λίγη δροσιά. Αλλά όλα αυτά είναι προγνώσεις… Ας έχουμε ως τότε τη δροσιά από τον περίπατο του Ηλία ψηλά στο βουνό Μενοίκιο με την υπέροχη ομορφιά του…


Ένας τόπος ήρεμος ήσυχος… Με τα ζώα να μην ενοχλούνται καθόλου από την παρουσία των ανθρώπων… Κι εμείς που νομίζαμε ότι κάτι τέτοια, συμβαίνουν μόνο στις ταινίες και τα ντοκιμαντέρ… Να λοιπόν που είναι αλήθεια. Οι φωτογραφίες του Ηλία, είναι αδιάψευστος μάρτυρας όλων των παραπάνω…


Γενικότερα η ζωή στην επαρχία μας αρέσει… Έχει άλλους ρυθμούς από την πρωτεύουσα, η πίεση απουσιάζει… Οι άνθρωποι είναι πιο χαμογελαστοί αφού και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σε σχέση με τους ανθρώπους της πόλης είναι σαφώς λιγότερα και ελεγχόμενα… Συχνά – πυκνά κι εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μ’ αρέσει να γυρνώ σ’ αυτά…

Δώσε μου έστω έναν χρόνο γαλήνης και ευτυχίας

Αφήγηση από τον Άλεν Μπρότζιο

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1971, ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΓΑΛΛΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΜΠΛΕΓΜΕΝΟΣ ΣΕ ΒΙΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Η οικογένειά μου ζούσε στο Τελανκόρ, ένα χωριό στη βορειοανατολική Γαλλία. Ο πατέρας μου ήταν Γάλλος και η μητέρα μου είναι Ιταλίδα. Όταν ήμουν 8 χρονών, μετακομίσαμε σε μια φτωχή εργατική συνοικία στα προάστια της Ρώμης. Εκεί, η ζωή στο σπίτι έγινε δύσκολη. Οι γονείς μου καβγάδιζαν άγρια εξαιτίας των οικονομικών τους προβλημάτων.

Στα 15 μου, η μητέρα μου με παρότρυνε να βγαίνω από το σπίτι για να κάνω φίλους. Έτσι λοιπόν, άρχισα να λείπω από το σπίτι ολοένα και περισσότερο. Σύντομα έμπλεξα με κακές παρέες. Μια μέρα, με πλησίασε ένας άντρας ο οποίος φαινόταν φιλικός. Μου πρόσφερε ναρκωτικά και εγώ τα πήρα επειδή ήθελα να δείχνω μεγάλος. Γρήγορα παρασύρθηκα στον υπόκοσμο των ναρκωτικών και της ανηθικότητας. Πολλές φορές κακοποιήθηκα σεξουαλικά. Κατέληξα να θεωρώ τη ζωή ασήμαντη. Δεν με ένοιαζε αν θα ζούσα ή αν θα πέθαινα. Ένιωθα απελπιστικά μόνος. Σε ηλικία 16 χρονών, αποπειράθηκα να αυτοκτονήσω πίνοντας ένα μπουκάλι ουίσκι και πηδώντας σε μια λίμνη. Ήμουν σε κώμα τρεις μέρες.

Άρχισα να εκτιμάω τη ζωή, αλλά επίσης έγινα βίαιος και ύπουλος. Προσφερόμουν να κάνω σεξ με διάφορα άτομα, πηγαίναμε στο σπίτι τους όπου τους έδινα ναρκωτικά και μετά έκλεβα ό,τι πολύτιμο είχαν. Μεγάλες εγκληματικές οργανώσεις με χρησιμοποιούσαν για να διακινώ ναρκωτικά σε όλη την Ιταλία. Συχνά είχα προβλήματα με την αστυνομία. Η ζωή μου έμοιαζε μάταιη και εκτός ελέγχου. Ωστόσο, πίστευα ότι μάλλον είχα κάποιον λόγο ύπαρξης. Προσευχόμουν στον Θεό ζητώντας του να μου δώσει έστω έναν χρόνο γαλήνης και ευτυχίας.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Όταν έγινα 24 χρονών, αποφάσισα να μετακομίσω στην Αγγλία. Επειδή συνεργαζόμουν με εμπόρους ναρκωτικών, η ζωή μου κινδύνευε. Πριν φύγω, επισκέφτηκα τη μητέρα μου και αιφνιδιάστηκα βλέποντας έναν άντρα ονόματι Ανουντσιάτο Λουγκαρά να της μιλάει για τη Γραφή. Ξέροντας το εγκληματικό του παρελθόν, φοβήθηκα και τον ρώτησα γιατί ήταν εκεί. Αυτός μου είπε για τις μεγάλες αλλαγές που είχε κάνει στη ζωή του ώστε να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά, και με έβαλε να υποσχεθώ ότι θα έβρισκα τους Μάρτυρες όταν θα έφτανα στην Αγγλία. Συμφώνησα, αλλά όταν έφτασα εκεί, ξανάρχισα γρήγορα να ζω όπως πριν.

Μια μέρα, συνάντησα έναν Μάρτυρα ο οποίος πρόσφερε τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! σε κάποιον πολυσύχναστο δρόμο του Λονδίνου. Επειδή θυμήθηκα την υπόσχεση που είχα δώσει στον Ανουντσιάτο, ρώτησα τον Μάρτυρα αν θα μπορούσα να κάνω Γραφική μελέτη.

Όσα μάθαινα από τη Γραφή με εντυπωσίαζαν βαθιά. Για παράδειγμα, συγκινήθηκα από το εδάφιο 1 Ιωάννη 1:9, το οποίο λέει για τον Θεό: «Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, εκείνος είναι πιστός και δίκαιος ώστε να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας καθαρίσει». Αυτό το εδάφιο είχε βαθιά επίδραση πάνω μου γιατί ένιωθα πολύ ακάθαρτος εξαιτίας του τρόπου ζωής μου. Άρχισα αμέσως να παρακολουθώ συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι Μάρτυρες με υποδέχτηκαν θερμά. Όταν είδα πόσο στενές φιλίες έχουν—κάτι που ανέκαθεν λαχταρούσα—θέλησα να γίνω μέλος της εκκλησίας τους που έμοιαζε με οικογένεια.

Παρότι δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να σταματήσω τα ναρκωτικά και να εγκαταλείψω τον ανήθικο τρόπο ζωής μου, αυτό που με δυσκόλεψε πολύ περισσότερο ήταν το να βελτιώσω την προσωπικότητά μου. Διέκρινα ότι χρειαζόταν να συμπεριφέρομαι στους άλλους με σεβασμό και στοχαστικότητα. Στην πραγματικότητα, ακόμα παλεύω με κάποια άσχημα χαρακτηριστικά. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, όμως, έχω κάνει πρόοδο. Έξι μήνες αφότου άρχισα να μελετάω τη Γραφή, βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτό έγινε το 1997.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Μετά το βάφτισμά μου, παντρεύτηκα μια κοπέλα, την Μπάρμπαρα, η οποία είχε επίσης γίνει πρόσφατα Μάρτυρας του Ιεχωβά. Όταν ένας παλιός μου φίλος είδε πόσο πολύ είχα αλλάξει, άρχισε να μελετάει τη Γραφή. Με τον καιρό, τόσο αυτός όσο και η αδελφή του έγιναν Μάρτυρες. Κατόπιν, η αδελφή της γιαγιάς μου, η οποία ήταν πάνω από 80 χρονών, άρχισε και αυτή να μελετάει τη Γραφή και βαφτίστηκε πριν πεθάνει.

Τώρα υπηρετώ ως πρεσβύτερος σε μια τοπική εκκλησία. Η σύζυγός μου και εγώ είμαστε ολοχρόνιοι διάκονοι και διδάσκουμε τη Γραφή σε ιταλόφωνους στο Λονδίνο. Κατά καιρούς, υποφέρω από κατάθλιψη εξαιτίας του παλιού τρόπου ζωής μου, αλλά η Μπάρμπαρα με υποστηρίζει πάρα πολύ. Επιτέλους, έχω τη σταθερή οικογενειακή ζωή που πάντα αποζητούσα και τον στοργικό Πατέρα που πάντα επιθυμούσα. Ζήτησα από τον Θεό έναν χρόνο γαλήνης και ευτυχίας, αλλά εκείνος μου έχει δώσει πολύ περισσότερα!

• Από τη ΣΚΟΠΙΑ τ.1 2016

Δεν Πήγαινα Πουθενά Χωρίς το Όπλο Μου

Αφήγηση από τον Ανουντσιάτο Λουγκαρά

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1958, ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΙΤΑΛΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΒΙΑΙΟ ΜΕΛΟΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα προάστια της Ρώμης, σε μια φτωχή εργατική συνοικία. Η ζωή ήταν δύσκολη. Δεν γνώρισα ποτέ την πραγματική μου μητέρα και δεν τα πήγαινα καλά με τον πατέρα μου. Μεγάλωσα μαθαίνοντας πώς να επιβιώνω στο δρόμο.

Στα δέκα μου, είχα αρχίσει ήδη τις κλοπές. Στα 12, το έσκασα πρώτη φορά από το σπίτι. Κάποιες φορές, ο πατέρας μου αναγκάστηκε να έρθει να με πάρει από την αστυνομική διεύθυνση. Καβγάδιζα συνεχώς —ήμουν βίαιος και θυμωμένος με όλο τον κόσμο. Στα 14, έφυγα οριστικά από το σπίτι. Άρχισα τα ναρκωτικά και ζούσα στο δρόμο. Επειδή δεν είχα πού να κοιμηθώ, παραβίαζα κάποιο αυτοκίνητο και έμενα εκεί μέχρι τα ξημερώματα. Μετά έψαχνα κάποιο συντριβάνι για να πλυθώ.

Έγινα μαέστρος στις κλοπές —από το να αρπάζω τσάντες μέχρι να κάνω διαρρήξεις σε διαμερίσματα και επαύλεις τη νύχτα. Απέκτησα κακή φήμη και λίγο αργότερα μια διαβόητη συμμορία με ήθελε για μέλος της, κάτι που μου έδωσε την «ευκαιρία» να αναβαθμιστώ σε ληστή τραπεζών. Επειδή ήμουν επιθετικός, κέρδισα γρήγορα το σεβασμό της υπόλοιπης συμμορίας. Δεν πήγαινα πουθενά χωρίς το όπλο μου—μάλιστα όταν κοιμόμουν το είχα κάτω από το μαξιλάρι μου. Η βία, τα ναρκωτικά, οι κλοπές, η χυδαία γλώσσα και η ανηθικότητα έγιναν ο τρόπος ζωής μου. Ήμουν συνεχώς καταζητούμενος. Με συνέλαβαν πολλές φορές, και επί χρόνια μπαινόβγαινα στη φυλακή.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Μια φορά που βγήκα από τη φυλακή, αποφάσισα να επισκεφτώ κάποια θεία μου. Χωρίς να το ξέρω, εκείνη και δύο ξαδέλφια μου είχαν γίνει Μάρτυρες του Ιεχωβά. Με προσκάλεσαν σε μια συνάθροιση των Μαρτύρων. Από περιέργεια, αποφάσισα να πάω. Όταν φτάσαμε στην Αίθουσα Βασιλείας, επέμενα να καθίσω κοντά στην πόρτα ώστε να παρακολουθώ ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει. Εννοείται πως είχα μαζί το όπλο μου.

Αυτή η συνάθροιση άλλαξε τη ζωή μου. Νόμιζα ότι βρίσκομαι σε άλλον πλανήτη. Με υποδέχτηκαν άνθρωποι με θερμά, φιλικά και χαμογελαστά πρόσωπα. Είναι ακόμη ζωντανό στο μυαλό μου το καλοσυνάτο, ειλικρινές βλέμμα των Μαρτύρων. Φυσικά, αυτό δεν είχε καμία σχέση με τον κόσμο στον οποίο ζούσα!

Ξεκίνησα να μελετώ τη Γραφή με τους Μάρτυρες. Όσο περισσότερα μάθαινα τόσο πιο ξεκάθαρο γινόταν ότι έπρεπε να αλλάξω εντελώς τρόπο ζωής. Πήρα στα σοβαρά τα λόγια του εδαφίου Παροιμίες 13:20: «Αυτός που περπατάει με σοφούς θα γίνει σοφός, αλλά αυτός που έχει δοσοληψίες με τους άφρονες θα έχει κακή κατάληξη». Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να ξεκόψω από τη συμμορία. Δεν ήταν εύκολο, αλλά με τη βοήθεια του Ιεχωβά τα κατάφερα.

Επίσης, ευπρεπίστηκα από σωματική άποψη. Με σκληρή προσπάθεια, έκοψα το κάπνισμα και τα ναρκωτικά. Κουρεύτηκα, έβγαλα τα σκουλαρίκια και έπαψα να βρίζω. Πρώτη φορά στη ζωή μου είχα τον έλεγχο των πράξεών μου.

Επειδή δεν μου άρεσε ποτέ το διάβασμα και η μελέτη, δυσκολευόμουν πολύ να συγκεντρωθώ και να αφοσιωθώ στη Γραφική μου μελέτη. Ωστόσο, καθώς προσπαθούσα, ανέπτυξα αγάπη για τον Ιεχωβά, και κάτι άλλαξε μέσα μου —η συνείδησή μου άρχισε να με ενοχλεί. Συχνά, με κυρίευαν αρνητικά αισθήματα και αμφέβαλλα αν ο Ιεχωβά θα με συγχωρούσε ποτέ για όλο το κακό που είχα κάνει. Τέτοιες στιγμές με παρηγορούσε πολύ η αφήγηση σχετικά με το πώς συγχώρησε ο Ιεχωβά τον Βασιλιά Δαβίδ όταν διέπραξε σοβαρές αμαρτίες.—2 Σαμουήλ 11:1–12:13.

Επίσης, δυσκολευόμουν να μεταδίδω την πίστη μου σε άλλους στη διακονία από πόρτα σε πόρτα. (Ματθαίος 28:19, 20) Έτρεμα μήπως συναντήσω κάποιον τον οποίο είχα βλάψει ή αδικήσει στο παρελθόν! Σιγά - σιγά, όμως, υπερνίκησα αυτόν το φόβο. Άρχισα να βρίσκω αληθινή ικανοποίηση βοηθώντας άλλους να μάθουν για τον υπέροχο ουράνιο Πατέρα μας, ο οποίος συγχωρεί άφθονα.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Το ότι έμαθα για τον Ιεχωβά μού έσωσε τη ζωή! Οι περισσότεροι παλιοί μου σύντροφοι είναι είτε νεκροί είτε στη φυλακή. Εγώ, όμως, έχω αληθινά ικανοποιητική ζωή και ελπίδα για το μέλλον. Έμαθα να είμαι ταπεινός και υπάκουος και να ελέγχω τον εκρηκτικό μου χαρακτήρα. Ως αποτέλεσμα, έχω καλύτερες σχέσεις με τους γύρω μου. Έχω έναν ευτυχισμένο γάμο με την όμορφη σύζυγό μου, την Κάρμεν. Χαιρόμαστε πάρα πολύ να βοηθάμε μαζί άλλους να μάθουν για τη Γραφή.

Α, και η εργασία μου πλέον είναι έντιμη. Μερικές φορές σχετίζεται ακόμη με τράπεζες, αλλά αντί να τις ληστεύω, τώρα τις καθαρίζω!

• Από τη ΣΚΟΠΙΑ 1 Ιουλίου 2014

Καλοκαίρι 2016. Αύγουστος με τους πολίτες να λείπουν ακόμα από το κέντρο της πρωτεύουσας… Κι εμείς που κάναμε νωρίς τις; καλοκαιρινές μας διακοπές έχουμε πάντα στη σκέψη πώς θα ήταν όμορφα να ταξιδεύαμε… Τουλάχιστον θα είχε λίγη δροσιά βρε αδελφέ… Ας πάμε λοιπόν στην Κεφαλονιά, τόπο φίλων να γνωρίσουμε λίγο το Φισκάρδο…


Το Φισκάρδο είναι χωριό στη βόρεια Κεφαλονιά, στο πλησιέστερο σημείο Κεφαλονιάς-Ιθάκης. Ανήκει στο Δήμο Ερίσου και κατά την απογραφή του 2001 είχε 205 κατοίκους. Γιατί λοιπόν εδώ; Μα γιατί όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το δημοσίευμα ο τόπος είναι υπέροχος… Και γιατί στην Κεφαλονιά και τις θάλασσες της έχουμε ξαναγράψει. Δείτε ΕΔΩ.


Το χωριό Φισκάρδο είναι από τα λίγα του νησιού που διατηρεί τον παλιό αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του, καθώς δεν έπαθε σοβαρές ζημιές από το σεισμό της Κεφαλονιάς του 1953. Το Φισκάρδο είναι επίσης τόπος καταγωγής του ποιητή Νίκου Καββαδία. Έτσι, για να ξέρουμε μερικά πράγματα, ώστε όταν τα καταφέρουμε να πάμε να μη μας είναι άγνωστος ο τόπος…


Ήταν η μόνη περιοχή της Κεφαλονιάς που δεν υπέστη πλήγμα από τον καταστροφικό σεισμό του 1953 ήταν μια σεισμική ακολουθία αποτελούμενη από τρεις κύριους καταστροφικούς σεισμούς αυξανόμενης έντασης και περισσότερους από 135 μετασεισμούς που έλαβαν χώρα από τις 9 έως τις 12 Αυγούστου. Ο αριθμός των θυμάτων ανήλθε σε 455 νεκρούς, 2412 τραυματίες και 21 αγνοούμενους. Θεωρούνται οι καταστροφικότεροι σεισμοί στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας.


Γνωστό σε όλο τον κόσμο, είναι το πανέμορφο Φισκάρδο της Κεφαλονιάς που βρίσκεται στο βόρειο άκρο του νησιού, στο στενότερο σημείο του καναλιού που χωρίζει την Κεφαλονιά από την Ιθάκη. Αμέτρητα σκάφη γεμίζουν το λιμανάκι του και πολύχρωμα σπίτια το πλαισιώνουν: το Φισκάρδο έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος οικισμός. Και είναι πανέμορφος αν δείτε προσεκτικά τις φωτογραφίες…


Σπίτια διώροφα, με κατακόκκινες σκεπές και στενά μπαλκόνια, βαμμένα σε διάφορα έντονα χρώματα, δημιουργούν μαζί με την καταπράσινη φύση και την καταγάλανη θάλασσα ένα μοναδικό πίνακα ζωγραφικής! Μικρά καλόγουστα μαγαζάκια, εστιατόρια και καφέ για κάθε γούστο, στενά δρομάκια και αυλές γεμάτες λουλούδια συνθέτουν την ταυτότητα του Φισκάρδου, με τους λίγους μόνιμους κατοίκους.


Το Φισκάρδο πήρε το όνομα του από τον Νορμανδό Σταυροφόρο Ροβέρτο Γυισκάρδο που το κατέλαβε το 1085 και έκτοτε δεν μπόρεσε να το αφήσει ποτέ! Οι Βενετοί, κατά την διάρκεια της κυριαρχία τους στο νησί, έχτισαν εδώ πανέμορφα κτήρια, που διατηρούνται ώς σήμερα. Τα περισσότερα από τα σπίτια στο Φισκάρδο χτίστηκαν κατά τον 18ο αιώνα και διατηρούν ως σήμερα τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα της εποχής. Είναι ο τόπος καταγωγής του ποιητή Νίκου Καββαδία και μέχρι σήμερα διασώζεται το πατρικό του σπίτι, όπου περνούσε τις διακοπές του ως παιδί.


Ο οικισμός του Φισκάρδο βρίσκεται σε απόσταση 50 χλμ. από το Αργοστόλι. Το λιμάνι του συνδέει την Κεφαλονιά με την Ιθάκη και την Λευκάδα, με συχνά δρομολόγια, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι παραλίες Αγία Ιερουσαλήμ, Έμπλυση και Φώκι βρίσκονται πολύ κοντά, ενώ στον δρόμο προς την Άσσο, θα έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε τον Μύρτο.

• Οι πληροφορίες για το κομμάτι αυτό, αντλήθηκαν από το https://el.wikipedia.org και το https://greece.terrabook.com

Ψάχνοντας στις πηγές μας να βρούμε περισσότερα πράγματα για την Αγία Γραφή. Ιστορικά κυρίως, που δεν είναι εύκολο να αμφισβητηθούν… Τα φιλοξενούμε εδώ, στο πλαίσιο μια μεγάλης έρευνας στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και έχει να κάνει με το πώς έφτασε η Αγία Γραφή μέχρι τις μέρες μας…

Από πότε και έπειτα εμφανίζεται το θεϊκό όνομα, Ιεχωβά ή Γιαχβέ, σε εξωβιβλικές πηγές; Κάποιοι λόγιοι απαντούν με βεβαιότητα: Ήδη από το 14ο αιώνα Π.Κ.Χ. Γιατί το λένε αυτό;

Γύρω στο 1370 Π.Κ.Χ., οι Αιγύπτιοι είχαν κατακτήσει πολλές χώρες. Ο Αιγύπτιος ηγεμόνας της εποχής, ο Φαραώ Αμενχοτέπ (Αμένωφις) Γ΄, οικοδόμησε έναν μεγαλοπρεπή ναό στην πόλη Σόλεμπ της Νουβίας, του σημερινού Σουδάν. Όταν οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν αυτόν το ναό, βρήκαν μια επιγραφή στην αιγυπτιακή ιερογλυφική η οποία φαίνεται ότι απεικονίζει το εβραϊκό Τετραγράμματο—ΓΧΒΧ, δηλαδή Ιεχωβά. Αυτό το λάξευμα είναι κατά 500 χρόνια αρχαιότερο από τη φημισμένη Μωαβιτική Λίθο—στην οποία πίστευαν προηγουμένως ότι υπάρχει η αρχαιότερη αναφορά στο όνομα του Θεού. Γιατί φαίνεται να είναι λαξευμένο το όνομα του Θεού της Γραφής σε αιγυπτιακό ναό;

«Η Χώρα των Σάσου του Γιάχου»

Ο Φαραώ Αμενχοτέπ Γ΄ αφιέρωσε το ναό που οικοδόμησε στον θεό Άμμωνα-Ρα. Ο ναός είχε μήκος περίπου 120 μέτρα και βρισκόταν στη δυτική όχθη του ποταμού Νείλου. Τα ιερογλυφικά που κοσμούν τις βάσεις των κιόνων μιας αίθουσας αναφέρουν τα ονόματα περιοχών τις οποίες ο Αμενχοτέπ ισχυριζόταν ότι είχε καθυποτάξει. Κάθε περιοχή αντιπροσωπεύεται από έναν αιχμάλωτο που έχει τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα και φέρει ασπίδα πάνω στην οποία είναι χαραγμένο το όνομα της χώρας ή του λαού του. Ανάμεσα σε αυτά τα ιερογλυφικά μπορεί κανείς να διακρίνει τις χώρες αρκετών λαών που αποκαλούνταν Σάσου ή Σόσου. Ποιοι ήταν οι Σάσου;

Σάσου ήταν το κοινό όνομα με το οποίο αποκαλούσαν οι Αιγύπτιοι τους Βεδουίνους—περιφρονημένες φυλές που ζούσαν πέρα από τα ανατολικά σύνορα της Αιγύπτου. Οι χώρες των Σάσου κάλυπταν τη νότια Παλαιστίνη, τη νότια Υπεριορδανία και το Σινά. Σύμφωνα με μερικούς ερευνητές, οι χώρες που περιγράφεται ότι ανήκαν στους Σάσου εκτείνονταν προς τα βόρεια ως τον Λίβανο και τη Συρία. Ο κατάλογος με τις κατακτημένες χώρες που εμφανίζεται στη Σόλεμπ περιλαμβάνει και μία η οποία έχει διαβαστεί είτε «Ο Γιαχβέ στη χώρα των Σόσου» είτε «Η χώρα των Σάσου του Γιάχου» είτε «Χώρα των Σάσου-γχβ». Ο αιγυπτιολόγος Ζαν Λεκλάν λέει ότι το όνομα που εμφανίζεται χαραγμένο στην ασπίδα της Σόλεμπ «αντιστοιχεί στο “τετραγράμματο” του θεού της Αγίας Γραφής, το ΓΧΒΧ».

Οι περισσότεροι λόγιοι πιστεύουν ότι το όνομα Γιάχου ή Γιαχβέ σε αυτήν και σε παρόμοιες φράσεις πρέπει να παραπέμπει σε κάποια τοποθεσία ή περιφέρεια. Ο λόγιος Σμουέλ Αχιτούβ λέει ότι η επιγραφή προσδιορίζει «την περιοχή στην οποία περιπλανούνταν η φυλετική ομάδα των λάτρεων του Γιάχου, του Θεού του Ισραήλ». Αν το συμπέρασμά του είναι σωστό, το τοπωνύμιο αυτό είναι ένα από τα αρκετά αρχαία σημιτικά παραδείγματα που προσδιορίζουν τόσο μια τοποθεσία όσο και το θεό της. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το όνομα Ασσούρ, το οποίο προσδιορίζει και τη χώρα της Ασσυρίας και την υπέρτατη θεότητά της.

Αναφορικά με την επιγραφή στο ναό της Νουβίας, ο Βιβλικός λόγιος και αρχαιολόγος Ρολάν ντε Βο λέει: «Σε μια περιοχή με την οποία οι προπάτορες του Ισραήλ είχαν τόσο πολλές διασυνδέσεις, υπήρχε, ήδη από τα μέσα της δεύτερης χιλιετίας π.Χ., ένα γεωγραφικό ή εθνικό όνομα πολύ παρόμοιο, αν όχι ταυτόσημο, με το όνομα του Θεού του Ισραήλ».

Όνομα που Εξακολουθεί να Τιμάται

Η Σόλεμπ δεν είναι το μόνο μέρος στη Νουβία όπου εμφανίζεται το όνομα Γιαχβέ με αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Προφανώς, αντίγραφα του καταλόγου της Σόλεμπ υπάρχουν επίσης σε ναούς του Ραμσή Β΄ στη δυτική Αμάρα και στην Άκσα. Στον κατάλογο της Αμάρα, τα ιερογλυφικά που αποδίδονται «Ο Γιαχβέ στη χώρα των Σόσου» μοιάζουν με τα ιερογλυφικά που δηλώνουν άλλες περιοχές των Σόσου, οι οποίες πιστεύεται ότι είναι το Σηείρ και η Λάβαν. Η Γραφή συσχετίζει αυτές τις περιοχές με τη νότια Παλαιστίνη, τον Εδώμ και το Σινά. (Γένεση 36:8· Δευτερονόμιο 1:1) Ήταν περιοχές όπου κατοικούσαν άνθρωποι οι οποίοι ήξεραν και λάτρευαν τον Ιεχωβά, τόσο πριν όσο και μετά την παραμονή του Ισραήλ στην Αίγυπτο.—Γένεση 36:17, 18· Αριθμοί 13:26.

Ανόμοια με τα ονόματα άλλων θεών που εμφανίζονται σε αρχαίες επιγραφές, το όνομα του Θεού της Γραφής, του Ιεχωβά, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και να τιμάται σε ευρεία κλίμακα. Για παράδειγμα, σε 230 και πλέον χώρες, περισσότεροι από εφτά εκατομμύρια Μάρτυρες του Ιεχωβά αφιερώνουν τη ζωή τους στο να βοηθούν άλλους, όχι μόνο να μάθουν αυτό το όνομα, αλλά και να πλησιάσουν τον Θεό που φέρει το μοναδικό όνομα Ιεχωβά.—Ψαλμός 83:18· Ιακώβου 4:8.

Υποσημείωση

Μερικοί λόγιοι αμφισβητούν το αν αυτά τα ιερογλυφικά υποδηλώνουν ότι οι Σάσου «ήταν ακόλουθοι του θεού Γιαχβέ». Πιστεύουν ότι το κατά τα άλλα άγνωστο όνομα αυτής της χώρας μπορεί να παρουσιάζει μόνο συμπτωματική, αν και παράδοξη, ομοιότητα με το όνομα του Θεού του Ισραήλ.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 1 Μαΐου 2010

Αυτή είναι η πρώτη εικόνα που έχετε στον υπολογιστή σας, όταν ανοίγετε το επιτραπέζιο κομπιούτερ σας ή το λάπτοπ καθώς βρίσκεστε στο Site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Διότι, αν προσέξετε, στο κινητό σας τηλέφωνο ή στο τάμπλετ, μας βλέπετε διαφορετικά. Κι αυτό δεν συμβαίνει τυχαία… Έχει σχεδιαστεί έτσι, για να διαβάζεται πιο εύκολα… Και προσαρμόζεται στη συσκευή σας αυτόματα…


Κι αυτό εδώ, είναι το κορυφαίο δημοσίευμα μας, το κεφαλάρι όπως λέμε, το οποίο συνηθίζουμε να αλλάζουμε, από μέρα σε μέρα, ανάλογα με το τι υπάρχει ως το τελευταίο δημοσίευμα που κάνουμε και πρώτο όπως το βλέπετε εσείς, στην κεντρική σελίδα μας, ακριβώς από κάτω του, αν προσέξετε… Δεν είναι πολύπλοκο το πράγμα… Χρειάζεται μόνο να το ψάχνετε λίγο περισσότερο…


Κάτω ακριβώς από το κεφαλάρι (έτσι λέμε το κορυφαίο δημοσίευμα), που όπως είπαμε αλλάζει πολύ συχνά, αρχίζουν οι δημοσιεύσεις στο Site στην κεντρική σελίδα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Αυτό που ανεβάζω κάθε πρωί, ανεβαίνει ψηλά, πρώτο δηλαδή… Τα άλλα με ένα μηχανισμό που εσείς δεν βλέπετε, αλλά λειτουργεί τέλεια, σπρώχνονται πιο κάτω… Δεξιά, όπως δείχνει και το βέλος είναι και η πλαϊνή μπάρα. Παρακολουθήστε την. Δεν είναι ποτέ η ίδια…


Προχωρώντας προς τα κάτω τον κένσορα, θα δείτε τα τελευταία επτά δημοσιεύματα στην κεντρική σελίδα… Μια ολόκληρη εβδομάδα εγγραφών, δηλαδή… Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι το Site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ τελειώνει εδώ… Κάθε άλλο. Στα 10 περίπου χρόνια διαδικτυακής ύπαρξης του, έχει περίπου 4.292 αναρτήσεις! Ένας τρόπος για να τις δείτε όλες, αν βλέπετε ένα μήνα συνέχεια, είναι να πατήσετε με τη σειρά τα τετραγωνάκια που δείχνει το βέλος. Καθένα περιέχει τα δημοσιεύματα μιας εβδομάδας ξεκινώντας από το πρόσφατο παρελθόν…


Ένας άλλος τρόπος να περιδιαβείτε αυτόν τον διαδικτυακό τόπο, είναι να πάτε στην κορυφή, όπως δείχνει και η φωτογραφία… Εκεί θα δείτε διάφορες ενότητες. Κάθε ενότητα έχει γίνει κι ένα κουμπί… Και προφανώς ίσως βοηθούσε αν εσείς ψάχνετε κάτι συγκεκριμένο στις ενότητες «Τα δικά μου», «Επικαιρότητα» που είναι και τα περισσότερα δημοσιεύματα σ' αυτό το Site, «Δημοσιογραφικά», η επεγγελματική ενασχόληση, «Κρήτη» είναι βλέπεις και ο τοπικισμός και «Μαρτυρίες», η πιο σοβαρή πλευρά του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.


Κι αν βιάζεστε να βρείτε κάτι από τις 4.292 και πλέον αναρτήσεις που ήταν μέχρι τον Αύγουστο του 2016 (φυσικά τώρα που το διαβάζετε θα είναι πολύ περισσότερες…) βάλτε εδώ, στο πλαίσιο που δείχνει το βέλος τη λέξη - κλειδί από το θέμα που σας ενδιαφέρει και πατήστε το κουμπί με το enter στον υπολογιστή σας. Το Site θα ψάξει και θα σας βρει αυτό που ψάχνετε. Αν δεν το βρείτε με την πρώτη, επιμείνετε… Μην απογοητεύεστε…


Ωραία λοιπόν, βρήκατε αυτό που θέλατε, το διαβάσατε, σας άρεσε ή όχι, δεν το βρήκατε πάντως αδιάφορο… Το ξέρετε ότι μπορείτε άνετα να το σχολιάσετε; Κάτω από κάθε δημοσίευμα υπάρχουν τα σχόλια. Επειδή η εφαρμογή είναι ξένη, εσείς θα το δείτε ως «Comment». Να ξέρετε ότι δεν χρειάζεται έγκριση για να δημοσιευτούν… Αντιθέτως, δημοσιεύονται αυτόματα μόλις τα κάνετε, ακολουθώντας τις οδηγίες του συστήματος. Και στην μπάρα δεξιά, παραμένουν τα δέκα πιο πρόσφατα σχόλια σας.


Όπως αντιλαμβάνεστε, θέλει πολύ δουλειά για να διαβάσεις αυτό το Site, σωστά… Διότι, όπως καταλάβατε, δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά στον υπολογιστή σας ή στο κινητό σας τηλέφωνο τύπου smart phone… Πίσω από αυτό, είναι ένας ολόκληρος θησαυρός που για να τον ανακαλύψετε θα χρειαστεί να ψάξετε λίγο… Κι αφού τελικά το δοκιμάσετε, δεν έρχεστε και μια βόλτα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να επικοινωνήσουμε πιο άμεσα;

Έχουμε ήδη αναφερθεί στη Φολέγανδρο. Για να θυμηθείτε το δημοσίευμα που κάναμε πριν μερικές μέρες πατήστε ΕΔΩ. Καιρός να ξαναγυρίσουμε πίσω για μιαν δεύτερη ματιά πιο προσεκτική. Έτσι κάνουμε πάντα… Οι σταθεροί, παλιοί αναγνώστες μας θα το θυμούνται καλά αυτό.


Σε συνέχεια, σύμφωνα με τη μυθολογία στο νησί ήρθαν οι Μινωΐτες Κρήτες, με οδηγό τους το γιο του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα Φολέγανδρο, το όνομα του οποίου πήρε το νησί στους κατοπινούς χρόνους. Είναι γνωστό από ιστορικά κείμενα ότι το νησί αποτελούσε καταφύγιο καταδιωκομένων από την Κρήτη.


Από τους μελετητές διατυπώνεται επίσης η εκδοχή ότι η Φολέγανδρος οφείλει το όνομά της στους Φοίνικες. Οι Φοίνικες, ξακουστοί έμποροι στα πρώτα χρόνια της 1ης χιλιετίας π.Χ., χρησιμοποιούσαν το νησί ως αγκυροβόλιο και σταθμό στις εμπορικές τους εξορμήσεις σε όλη την Μεσόγειο και το ονόμαζαν «phelekgundari», όνομα που σημαίνει στη γλώσσα τους «πετρώδης γη», όρος που αποδίδει επακριβώς την μορφολογία του νησιού.


Άλλωστε, «σιδηρά γη», εξαιτίας της τραχύτητας του εδάφους της την αποκαλεί και ο αρχαίος συγγραφέας Άρατος. Από επιγραφές που βρέθηκαν στη νήσο οι κάτοικοι κατά την ιστορική περίοδο πρέπει να ήταν Δωριείς από τη Σαντορίνη του γένους των Αιγιδών. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό το πετρώδες αφιλόξενο τοπίο παραπέμπει σ’ αυτό…


Το 425 π.Χ. φέρεται να έχει ήδη κυριευθεί και να ήταν υποτελής των Αθηναίων, καταβάλλοντας ετήσιο φόρο 2.000 δραχμών, σύμφωνα με επιγραφή που βρέθηκε στην Ακρόπολη των Αθηνών. Δεύτερη ιστορική αναφορά προέρχεται από επιγραφή που βρέθηκε στους Δελφούς παρά τον θησαυρό των Σιφνίων, του 4ου - 3ου αιώνα π.Χ. που φέρεται η Φολέγανδρος να συνέβαλλε οικονομικά στην επισκευή του ναού του Απόλλωνα, ή να αποτελούσε αποικία που ιδρύθηκε κατ΄ εντολή του Μαντείου.


Οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν το νησί ως τόπο εξορίας. Επί Φραγκοκρατίας η Φολέγανδρος ανήκε στο Δουκάτο του Αιγαίου. Την κατέκτησε ο ιδρυτής του Δουκάτου Μάρκος Σανούδος το 1212 και ανέγειρε μεγάλο οχυρό φρούριο στο ψηλότερο σημείο της Χώρας, όπου και η αρχαία πόλη.


Το νησί έμεινε υπό την κυριαρχία των Βενετών μέχρι το 1566, όταν και ερημώθηκε από τους Τούρκους πειρατές. Το 1617 οι Τούρκοι κατέλαβαν και εξουσίαζαν το νησί οριστικά μέχρι το 1821, ενώ το 1715 η Φολέγανδρος υπέστη λεηλασία και ερήμωση από τον πασά Τζανούμ Χότζα που υποδούλωσε τους κατοίκους της.


Κι ωστόσο η Φολέγανδρος σήμερα είναι ένα όμορφο νησί των Κυκλάδων… Μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα και το χρόνο στη διάθεση μας να την επισκεφτούμε. Δεν έχω μόνο την αίσθηση αλλά και τη σιγουριά ότι θα περνούσαμε υπέροχα… Διότι το να γνωρίζουμε νέους τόπους και ανθρώπους, ήθη, έθιμα και πολιτισμούς μας αρέσει…