Αυτή είναι η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ρωσίας στεγάζει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές αρχαίων χειρογράφων στον κόσμο. Το όνομα της βιβλιοθήκης έχει αλλάξει εφτά φορές μέσα σε δύο αιώνες, αντανακλώντας τη ρωσική ιστορία.


Τόσο ο Σιναϊτικός Κώδικας, ένα χειρόγραφο τους βλέπετε εδώ, όσο και ο Κώδικας του Λένινγκραντ είχαν πολύτιμη συμβολή στη Μετάφραση Νέου Κόσμου, η οποία είναι έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά και κυκλοφόρησε στην πλήρη της μορφή το 1961.

Δυο λόγιοι αναζητούν αρχαία Βιβλικά χειρόγραφα. Ταξιδεύουν ο καθένας μόνος του μέσα από ερήμους και ψάχνουν σπηλιές, μοναστήρια και αρχαίες κατοικίες σε βράχους. Χρόνια αργότερα, οι δρόμοι τους συναντιούνται στην παλιότερη δημόσια βιβλιοθήκη της Ρωσίας, στην οποία φέρνονται κάποιες από τις πιο συναρπαστικές ανακαλύψεις Βιβλικών κειμένων που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος. Ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι; Πώς κατέληξαν στη Ρωσία οι θησαυροί που ανακάλυψαν;

Αρχαία Χειρόγραφα — Στοιχεία

Υπέρ του Λόγου του Θεού

Για να γνωρίσουμε τον έναν από αυτούς τους δύο λογίους, πρέπει να γυρίσουμε στην αρχή του 19ου αιώνα, όταν σάρωναν την Ευρώπη οι άνεμοι μιας επανάστασης στο χώρο της διανόησης. Επρόκειτο για μια εποχή επιστημονικής προόδου και πολιτιστικών επιτευγμάτων, η οποία προήγαγε το σκεπτικισμό για τις παραδοσιακές πεποιθήσεις. Οι ανώτεροι κριτικοί προσπαθούσαν να υπονομεύσουν το κύρος της Αγίας Γραφής. Μάλιστα, διάφοροι λόγιοι εξέφραζαν αμφιβολίες για την αυθεντικότητα του ίδιου του Βιβλικού κειμένου.

Ορισμένοι ειλικρινείς υπέρμαχοι της Γραφής διέκριναν ότι κάποια νέα στοιχεία —όπως αρχαία Βιβλικά χειρόγραφα που δεν είχαν ανακαλυφτεί ακόμα— θα υποστήριζαν αναμφίβολα την ακεραιότητα του κειμένου του Λόγου του Θεού. Αν μπορούσαν να βρεθούν παλιότερα χειρόγραφα από τα μέχρι τότε σωζόμενα, αυτά θα αποτελούσαν σιωπηλούς μάρτυρες υπέρ της γνησιότητας του κειμένου της Γραφής, παρότι είχαν γίνει επανειλημμένες απόπειρες να καταστραφεί ή να παραποιηθεί το άγγελμά της. Αυτά τα χειρόγραφα θα εξέθεταν επίσης τα λίγα σημεία όπου είχαν παρεισφρήσει εσφαλμένες αποδόσεις στο κείμενο.

Μερικές από τις πιο έντονες αντιλογίες γύρω από την αυθεντικότητα της Γραφής μαίνονταν στη Γερμανία. Εκεί κάποιος νεαρός καθηγητής εγκατέλειψε την άνετη ακαδημαϊκή ζωή του για να κάνει ένα ταξίδι το οποίο επρόκειτο να τον οδηγήσει σε μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις όλων των εποχών γύρω από την Αγία Γραφή. Ο Κονσταντίν φον Τίσεντορφ, όπως ονομαζόταν, ήταν λόγιος της Αγίας Γραφής ο οποίος, απορρίπτοντας την ανώτερη κριτική, υπερασπίστηκε με αξιοσημείωτη επιτυχία την αυθεντικότητα του Βιβλικού κειμένου. Το πρώτο του ταξίδι στην έρημο του Σινά το 1844 στέφθηκε με απίστευτη επιτυχία. Μια τυχαία ματιά στο καλάθι των αχρήστων κάποιου μοναστηριού αποκάλυψε ένα αρχαίο αντίγραφο της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα, δηλαδή της μετάφρασης των Εβραϊκών Γραφών στην ελληνική —το παλιότερο που είχε βρεθεί ποτέ!

Περιχαρής, ο Τίσεντορφ κατάφερε να πάρει μαζί του 43 φύλλα. Μολονότι ήταν πεπεισμένος ότι υπήρχαν και άλλα, όταν ξαναπήγε εκεί το 1853 βρήκε μόνο ένα απόσπασμα χειρογράφου. Πού ήταν τα υπόλοιπα; Καθώς οι χρηματικοί του πόροι είχαν εξαντληθεί, ο Τίσεντορφ επιζήτησε την οικονομική υποστήριξη κάποιου εύπορου χορηγού, και αποφάσισε να φύγει και πάλι από την πατρίδα του αναζητώντας αρχαία χειρόγραφα. Προτού, όμως, αναχωρήσει για αυτή την αποστολή, θα απευθυνόταν στον τσάρο της Ρωσίας.

Ο Τσάρος Ενδιαφέρεται

Ο Τίσεντορφ μπορεί κάλλιστα να αναρωτιόταν τι υποδοχής θα τύχαινε ένας Προτεστάντης λόγιος όπως αυτός στη Ρωσία, μια αχανή χώρα που είχε ασπαστεί την Ορθοδοξία. Ευτυχώς, η Ρωσία είχε εισέλθει σε μια ευνοϊκή εποχή αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Χάρη στην έμφαση που δινόταν στην εκπαίδευση, είχε ιδρυθεί η Αυτοκρατορική Βιβλιοθήκη της Αγίας Πετρούπολης το 1795 από την Αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β΄ (γνωστή επίσης ως Αικατερίνη η Μεγάλη). Ως η πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη της Ρωσίας, είχε δώσει σε εκατομμύρια ανθρώπους πρόσβαση σε πληθώρα έντυπης ύλης.

Αν και έχαιρε αναγνώρισης ως μια από τις καλύτερες βιβλιοθήκες της Ευρώπης, η Αυτοκρατορική Βιβλιοθήκη είχε ένα μειονέκτημα. Πενήντα χρόνια μετά την ίδρυσή της, διέθετε μόνο έξι εβραϊκά χειρόγραφα. Δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στο αυξανόμενο ενδιαφέρον που υπήρχε στη Ρωσία για τη μελέτη των Βιβλικών γλωσσών και των διαφόρων μεταφράσεων της Αγίας Γραφής. Η Αικατερίνη Β΄ είχε στείλει λογίους σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια για να μελετήσουν την εβραϊκή. Μετά την επιστροφή των λογίων, άρχισαν να γίνονται μαθήματα εβραϊκής σε μεγάλες ρωσικές Ορθόδοξες θεολογικές σχολές, και για πρώτη φορά Ρώσοι λόγιοι άρχισαν να εργάζονται για να ετοιμάσουν μια επακριβή μετάφραση της Αγίας Γραφής από την αρχαία εβραϊκή στη ρωσική. Αντιμετώπισαν, όμως, έλλειψη χρηματικών πόρων αλλά και εναντίωση από συντηρητικούς εκκλησιαστικούς ηγέτες. Ο αληθινός διαφωτισμός δεν είχε αρχίσει ακόμα για τους εκζητητές της Γραφικής γνώσης.

Ο τσάρος Αλέξανδρος Β΄ κατάλαβε αμέσως την αξία της αποστολής του Τίσεντορφ και πρόσφερε την οικονομική του υποστήριξη. Παρά τη «ζηλόφθονη και φανατισμένη εναντίωση» ορισμένων, ο Τίσεντορφ επέστρεψε από την αποστολή του στο Σινά φέρνοντας το υπόλοιπο αντίγραφο της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα. Αυτό το αντίγραφο, το οποίο ονομάστηκε αργότερα Σιναϊτικός Κώδικας, εξακολουθεί να είναι ένα από τα παλιότερα Βιβλικά χειρόγραφα που υπάρχουν. Πίσω στην Αγία Πετρούπολη, ο Τίσεντορφ έσπευσε στην κατοικία του τσάρου, τα Αυτοκρατορικά Χειμερινά Ανάκτορα. Πρότεινε στον τσάρο να υποστηρίξει «ένα από τα μεγαλύτερα εγχειρήματα στην κριτική μελέτη και στην έρευνα του Βιβλικού κειμένου» —τη δημοσίευση του χειρογράφου που είχε ανακαλυφτεί πρόσφατα και το οποίο αργότερα τοποθετήθηκε στην Αυτοκρατορική Βιβλιοθήκη. Ο τσάρος συμφώνησε πρόθυμα, και ο πανευτυχής Τίσεντορφ έγραψε αργότερα: «Η θεία πρόνοια έδωσε στη γενιά μας . . . τη Σιναϊτική Βίβλο, ώστε να αποτελέσει για εμάς λαμπρό και άπλετο φως όσον αφορά το πραγματικό κείμενο του γραπτού Λόγου του Θεού, και να μας βοηθήσει να υπερασπιστούμε την αλήθεια εδραιώνοντας την αυθεντική μορφή της».

Βιβλικοί Θησαυροί από την Κριμαία

Στην αρχή του άρθρου αναφέρθηκε άλλος ένας λόγιος ο οποίος αναζητούσε Βιβλικούς θησαυρούς. Ποιος ήταν αυτός; Λίγα χρόνια προτού επιστρέψει ο Τίσεντορφ στη Ρωσία, έγινε μια προσφορά στην Αυτοκρατορική Βιβλιοθήκη η οποία ήταν τόσο απίστευτη ώστε κίνησε το ενδιαφέρον του τσάρου και έφερε στη Ρωσία λογίους από όλη την Ευρώπη. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους. Είχαν μπροστά τους μια τεράστια συλλογή που περιλάμβανε χειρόγραφα και άλλη ύλη. Η συλλογή αυτή αποτελούνταν από 2.412 κομμάτια —εκπληκτικός αριθμός— από τα οποία τα 975 ήταν χειρόγραφα και ρόλοι. Σε αυτά συγκαταλέγονταν 45 Βιβλικά χειρόγραφα που χρονολογούνταν πριν από το δέκατο αιώνα. Όσο απίστευτο και αν φαινόταν, όλα αυτά τα χειρόγραφα τα είχε συγκεντρώσει σχεδόν μόνος του κάποιος ονόματι Αβραάμ Φιρκόβιτς, Καραΐτης λόγιος ο οποίος ήταν τότε πάνω από 70 ετών! Αλλά ποιοι ήταν οι Καραΐτες;

Αυτό το ερώτημα ενδιέφερε πολύ τον τσάρο. Η Ρωσία είχε επεκτείνει τα όριά της συμπεριλαμβάνοντας εδάφη τα οποία ανήκαν προηγουμένως σε άλλα κράτη. Αυτό έφερε νέες εθνότητες στην αυτοκρατορία. Στη γραφική περιοχή της Κριμαίας, στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, κατοικούσε ένας λαός που φαινόταν ιουδαϊκός αλλά είχε τουρκικά έθιμα και μιλούσε μια γλώσσα συγγενική της ταταρικής. Αυτοί οι Καραΐτες κατάγονταν από Ιουδαίους που είχαν εξοριστεί στη Βαβυλώνα μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 607 Π.Κ.Χ. Ανόμοια με τους ραβινικούς Ιουδαίους, όμως, απέρριπταν το Ταλμούδ και έδιναν έμφαση στην ανάγνωση των Γραφών. Οι Καραΐτες της Κριμαίας επιθυμούσαν διακαώς να παρουσιάσουν στον τσάρο αποδείξεις για το ότι διέφεραν από τους ραβινικούς Ιουδαίους, ώστε εκείνος να τους αναγνωρίσει ξεχωριστή υπόσταση. Παρουσιάζοντας αρχαία χειρόγραφα που ανήκαν σε Καραΐτες, έλπιζαν να αποδείξουν ότι κατάγονταν από Ιουδαίους οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει στην Κριμαία μετά την εξορία στη Βαβυλώνα.

Όταν ο Φιρκόβιτς άρχισε να ψάχνει για αρχαία συγγράμματα και χειρόγραφα, ξεκίνησε από τις κατοικίες στους βράχους που βρίσκονταν στο Τσουφούτ-Καλέ της Κριμαίας. Γενιές Καραϊτών είχαν ζήσει και είχαν ασκήσει τα λατρευτικά τους καθήκοντα μέσα σε αυτά τα μικρά σπίτια που ήταν χτισμένα με πέτρες τις οποίες είχαν αποσπάσει από τους βράχους και τις είχαν πελεκήσει. Οι Καραΐτες δεν κατέστρεφαν ποτέ τα φθαρμένα αντίγραφα των Γραφών όπου εμφανιζόταν το θεϊκό όνομα Ιεχωβά, επειδή θεωρούσαν μια τέτοια πράξη ιεροσυλία. Τα χειρόγραφα τοποθετούνταν προσεκτικά σε μια μικρή αποθήκη η οποία λεγόταν γκενίζα, που σημαίνει «κρυψώνα» στην εβραϊκή. Επειδή οι Καραΐτες είχαν βαθύ σεβασμό για το θεϊκό όνομα, σπάνια πείραζαν αυτές τις περγαμηνές.

Απτόητος από τη σκόνη τόσων αιώνων, ο Φιρκόβιτς ερεύνησε προσεκτικά τις γκενίζες. Σε μια από αυτές βρήκε το περίφημο χειρόγραφο του 916 Κ.Χ. Γνωστό ως Κώδικας της Πετρούπολης με τους Μεταγενέστερους Προφήτες, το χειρόγραφο αυτό είναι ένα από τα παλιότερα σωζόμενα αντίγραφα των Εβραϊκών Γραφών.

Ο Φιρκόβιτς κατάφερε να συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό χειρογράφων, και το 1859 αποφάσισε να προσφέρει την τεράστια συλλογή του στην Αυτοκρατορική Βιβλιοθήκη. Το 1862, ο Αλέξανδρος Β΄ βοήθησε να αγοραστεί η συλλογή για λογαριασμό της βιβλιοθήκης έναντι του αστρονομικού για την εποχή ποσού των 125.000 ρουβλίων. Εκείνον τον καιρό, ολόκληρος ο ετήσιος προϋπολογισμός της βιβλιοθήκης δεν ξεπερνούσε τα 10.000 ρούβλια! Μεταξύ των νέων αποκτημάτων ήταν και ο πασίγνωστος Κώδικας του Λένινγκραντ (Β 19Α). Αυτός χρονολογείται από το 1008 και είναι το παλιότερο ολοκληρωμένο αντίγραφο των Εβραϊκών Γραφών στον κόσμο. Κάποιος λόγιος σχολίασε ότι αυτό είναι «πιθανότατα το σημαντικότερο χειρόγραφο της Βίβλου, διότι καθόρισε το κείμενο των πιο σύγχρονων κριτικών εκδόσεων των Εβραϊκών Γραφών». Το ίδιο εκείνο έτος, το 1862, εκδόθηκε ο Σιναϊτικός Κώδικας του Τίσεντορφ και έτυχε παγκόσμιας αποδοχής.

Πνευματική Διαφώτιση στους Σύγχρονους Καιρούς

Η βιβλιοθήκη που είναι τώρα γνωστή ως Εθνική Βιβλιοθήκη της Ρωσίας στεγάζει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές αρχαίων χειρογράφων στον κόσμο. Το όνομα της βιβλιοθήκης έχει αλλάξει εφτά φορές μέσα σε δύο αιώνες, αντανακλώντας τη ρωσική ιστορία. Ένα πασίγνωστο όνομά της είναι Κρατική Δημόσια Βιβλιοθήκη Σαλτικόφ-Στσεντρίν. Μολονότι η βιβλιοθήκη δεν έμεινε αλώβητη από τις αναταραχές του 20ού αιώνα, τα χειρόγραφά της διασώθηκαν ακέραια και από τους δύο παγκόσμιους πολέμους καθώς και από την πολιορκία του Λένινγκραντ. Πώς ωφελούμαστε εμείς από αυτά τα χειρόγραφα;

Τα αρχαία χειρόγραφα είναι η αξιόπιστη βάση για πολλές σύγχρονες μεταφράσεις της Γραφής. Δίνουν στους ειλικρινείς εκζητητές της αλήθειας τη δυνατότητα να έχουν μια σαφή απόδοση των Αγίων Γραφών. Τόσο ο Σιναϊτικός Κώδικας όσο και ο Κώδικας του Λένινγκραντ είχαν πολύτιμη συμβολή στη Μετάφραση Νέου Κόσμου, η οποία είναι έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά και κυκλοφόρησε στην πλήρη της μορφή το 1961. Για παράδειγμα, η Μπίμπλια Χεμπράικα Στουτγκαρτένσια (Biblia Hebraica Stuttgartensia) και η Μπίμπλια Χεμπράικα (Biblia Hebraica) του Κίτελ, τις οποίες χρησιμοποίησε η Επιτροπή Μετάφρασης Νέου Κόσμου, βασίζονται στον Κώδικα του Λένινγκραντ και χρησιμοποιούν το Τετραγράμματο, δηλαδή το θεϊκό όνομα, 6.828 φορές στο πρωτότυπο κείμενο.

Σχετικά λίγοι αναγνώστες της Γραφής γνωρίζουν πόσα οφείλουν στην αθόρυβη βιβλιοθήκη της Αγίας Πετρούπολης και στα χειρόγραφά της, μερικά από τα οποία φέρουν το προηγούμενο όνομα της πόλης, Λένινγκραντ. Εντούτοις, οφείλουμε πολύ περισσότερα σε Εκείνον που ενέπνευσε τη συγγραφή της Αγίας Γραφής, τον Ιεχωβά, ο οποίος παρέχει πνευματικό φως. Γι’ αυτό, ο ψαλμωδός τον ικέτευσε: «Στείλε το φως σου και την αλήθεια σου. Αυτά ας με οδηγούν».—Ψαλμός 43:3.

Το θεϊκό όνομα ήταν γνωστό και χρησιμοποιούνταν

Ο Ιεχωβά με τη σοφία του φρόντισε να διατηρηθεί ο Λόγος του, η Αγία Γραφή, μέχρι τους σύγχρονους καιρούς. Η επιμελής εργασία των γραμματέων στο διάβα των αιώνων έπαιξε ρόλο στη διατήρησή της. Οι πιο σχολαστικοί από αυτούς ήταν οι Μασορίτες, επαγγελματίες Εβραίοι γραμματείς οι οποίοι εργάστηκαν από τον έκτο ως το δέκατο αιώνα Κ.Χ. Η αρχαία εβραϊκή γραφόταν χωρίς φωνήεντα. Με το πέρασμα του χρόνου αυτό αύξησε τον κίνδυνο να χαθεί η σωστή προφορά καθώς η αραμαϊκή αντικαθιστούσε την εβραϊκή. Οι Μασορίτες ανέπτυξαν ένα σύστημα φωνηεντικών σημείων τα οποία πρόσθεταν στο Βιβλικό κείμενο υποδεικνύοντας έτσι την ορθή προφορά των εβραϊκών λέξεων.

Είναι αξιοσημείωτο ότι σύμφωνα με τα μασοριτικά φωνηεντικά σημεία στον Κώδικα του Λένινγκραντ η προφορά του Τετραγράμματου —των τεσσάρων εβραϊκών συμφώνων από τα οποία αποτελείται το θεϊκό όνομα— θα μπορούσε να είναι Γεχβάχ, Γεχβίχ και Γεχοβάχ. «Ιεχωβά» είναι τώρα η πιο ευρέως γνωστή προφορά του ονόματος. Το θεϊκό όνομα ήταν ζωντανός, οικείος όρος για τους Βιβλικούς συγγραφείς και για τους άλλους ανθρώπους στους αρχαίους καιρούς. Σήμερα, το όνομα του Θεού το γνωρίζουν και το χρησιμοποιούν εκατομμύρια άτομα που αναγνωρίζουν ότι “ο Ιεχωβά είναι ο μόνος Ύψιστος όλης της γης”.—Ψαλμός 83:18.

[Υποσημειώσεις]

Έφερε επίσης μαζί του ένα πλήρες αντίγραφο των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών το οποίο χρονολογούνταν από τον τέταρτο αιώνα Κ.Χ.

Για περισσότερες πληροφορίες γύρω από τους Καραΐτες, βλέπε το άρθρο «Οι Καραΐτες και η Αναζήτησή τους για την Αλήθεια», στη Σκοπιά 15 Ιουλίου 1995.

Το μεγαλύτερο μέρος του Σιναϊτικού Κώδικα πουλήθηκε στο Βρετανικό Μουσείο. Μόνο μερικά αποσπάσματα παραμένουν στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ρωσίας.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ της 15 Ιουλίου 2005

Η δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα της Τουρκίας από αστυνομικό που εκτελούσε υπηρεσία, ήταν ίσως η πιο εντυπωσιακή ενέργεια από όσες έχουμε δει ως τώρα… Η εκτέλεση του έγινε δημόσιο θέαμα, καθώς οι κάμερες κατέγραφαν κάθε στιγμή από την εκδήλωση που συμμετείχε ο Ρώσος διπλωμάτης.


Στο Βερολίνο ακόμα ψάχνουν να βρουν τον ένοχο που αφαίρεσε περισσότερες από 12 ανθρώπινές ζωές,οδηγώντας το πάνω σε ένα πλήθος αθώων που απλά είχαν πάει στην Χριστουγεννιάτικη αγορά συμμετέχοντας στα έθιμα του τόπου τους. Ο φανατισμός σε όλο του το μεγαλείο. Επικίνδυνος, όσο τίποτα άλλο.


Εικόνες απελπισίας ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, που πήγαν από προχθές μέσα στο κρύο να στηθούν στις τράπεζες, για να εισπράξουν το μικρό εφάπαξ επίδομα που τους έδωσε για φέτος η κυβέρνηση Τσίπρα, για να το πάρει πίσω άμεσα με τις συνεχείς υπερφορολογήσεις, τέλη κυκλοφορίας, ΕΝΦΙΑ κ.λπ.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/12/2016

Λες και δεν μας έφταναν όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια, έπρεπε να έχουμε και το άγχος και τα προβλήματα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις σε Τουρκία, Γερμανία και Ελβετία…

Οι διπλωμάτες μιλάνε με ευκολία για μια… αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή και ίσως διαβλέπουν την ανάγκη να ασχοληθούν πιο ουσιαστικά με τη σταθερότητα. Τώρα, πώς θα το κάνουν οι ίδιοι άνθρωποι που ως τώρα αποδείχθηκαν ανίκανοι για κάτι τέτοιο, αυτό μπορεί όντως να είναι ένα θέμα.

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να ανοίγεις την τηλεόραση σπίτι σου ή την εφημερίδα σου και να έχεις μπροστά σου ένα λουτρό αίματος που έχει να κάνει με την ανθρώπινη παράνοια.

Να θυμηθούμε λίγο τα τελευταία περιστατικά, αν και μέχρι που θα κυκλοφορήσει αυτή η εφημερίδα και θα τη διαβάζετε ίσως έχουμε κι άλλα χτυπήματα κι άλλα αθώα θύματα.

Το φορτηγό που έπεσε πάνω στη Χριστουγεννιάτικη αγορά του Βερολίνου ήθελε τέτοια αθώα θύματα. Και όπως πολύ σωστά επεσήμαναν πολλοί αναλυτές θυμίζει πολύ την επίθεση σε παραλία της Νίκαιας. Πολλοί οι νεκροί, όπως και οι τραυματίες που διακομίστηκαν στο νοσοκομείο.

Την ίδια μέρα είχαμε μια μεγάλη αντιτρομοκρατική επιχείρηση στο προάστιο Σκάαρμπεκ των Βρυξελλών. Εδώ μάλλον το πρόλαβαν την τελευταία στιγμή, το κακό.

Κοντά εκεί, στη Ζυρίχη είχαμε νέα τρομοκρατική επίθεση σε ένα τέμενος, ευτυχώς με λίγα θύματα και σε περιορισμένη έκταση… Νεκρός ο δράστης. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που στην Άγκυρα, ένας αστυνομικός πυροβόλησε και δολοφόνησε εν ψυχρώ τον Ρώσο πρέσβη. Λίγο αργότερα και ό ίδιος έπεφτε νεκρός από τα πυρά ανδρών των ειδικών δυνάμεων. Τα ερωτήματα που εγείρονται είναι πολλά και μεγάλα. Αν μέσα στις τάξεις της αστυνομίας μπορούν να παρεισφρήσουν φανατικοί ισλαμιστές, όπου υποθέτουμε ότι γίνεται ένας σχετικός έλεγχος στα πρόσωπα που τη στελεχώνουν, φανταστείτε τι μπορεί να περιμένει ο πολίτης σε σχέση με την ασφάλεια του.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ουδείς πια αισθάνεται ασφαλής σε έναν κόσμο που είναι φανερό ότι παραπαίει… Κι έρχονται Χριστούγεννα που πολλοί τα έχουν συνδέσει στο μυαλό τους με γιορτή της αγάπης και την «επί γης ειρήνη». Να, γιατί βρίσκονται σε σύγχυση και ο τρόμος κυριαρχεί παντού.

Η ανασφάλεια είναι ο χειρότερος σύμβουλος που μπορεί να έχει κανείς. Κι άντε τώρα να τηρήσεις τα καθιερωμένα έθιμα των ημερών… Πόσο ψεύτικα και μακρινά από την αλήθεια είναι όλα αυτά.

Και από την άλλη, οι χαμηλοσυνταξιούχοι ζουν τελικά τη μικρή χαρά ενός εφάπαξ βοηθήματος… Κι ας σχεδιάζουν να καλύψουν τόσες τρύπες στις οικογενειακές υποχρεώσεις για τις οποίες δεν ευθύνονται αυτοί.

Βγαίνω έξω… Δεν με χωρά το γραφείο μου. Δεν αντέχω άλλες τέτοιες ειδήσεις που οδηγούν σε ότι πιο αξιολύπητο αφορά τους ανθρώπους. Θέλω να με χτυπήσει λίγος κρύος αέρας κι ευτυχώς υπάρχει αρκετός εκεί έξω λόγω των ημερών, να συνέλθω, να προσπαθήσω να ξαναδώ τα πράγματα από την ορθή οπτική.

Η απογοήτευση είναι πλήρης… Οι πολιτικοί της ενδοχώρας επενδύουν σε μια ελπίδα που ωστόσο δεν είναι σε θέση να παρέχουν, απλά είναι εκεί παρόντες, κάτι σαν παιδιά ή αχθοφόροι που κάνουν τα θελήματα των δανειστών, αφεντικών τους… Και νομίζουν ότι ασκούν… εξουσία. Τι σημασία έχει πώς λένε το όνομα τους ή τι χρώμα έχουν και τι διακηρύττουν τα λόγια που τάχα μου, πιστεύουν.

Οι πράξεις τους δείχνουν ξεκάθαρα, ότι ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να κάνουν κάτι ακόμα κι αν το επιδιώκουν πραγματικά… Εδώ θα μείνουμε. Δεν έχει νόημα να λες τα αυτονόητα σε ανθρώπους που αρνούνται πεισματικά να δουν την πραγματικότητα.

Αν υπάρχει κάτι για να πιστέψει κανείς, αυτό σίγουρα δεν αφορά τους ανθρώπους… Εκεί είναι η ουσία. Αλλά οι άνθρωποι επιμένουν να την αγνοούν. Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα καρπωθούν τα «οφέλη» που προκύπτουν.

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται από σήμερα Παρασκευή 23/12/2016 (μια μέρα νωρίτερα, λόγω Χριστουγέννων) στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στην στήλη μου «Επισημάνσεις».

Πολύ όμορφη η πρώτη ομιλία του επισκόπου περιοχής στην εκκλησία μας, Ιορδάνη Σκερλετίδη, όπου πραγματοποιεί την έβδομη επίσκεψη του κοντά μας. Θα προσπαθήσουμε στο κομμάτι που ακολουθεί να δώσουμε μερικές σημειώσεις από αυτή την ομιλία επειδή αποτελεί πολύ καλή ενθάρρυνση και υπενθύμιση των απαιτήσεων του Ιεχωβά.

Το ξαναλέω, δεν πρόκειται για απομαγνητοφώνηση της ομιλίας του, αλλά για σημειώσεις που προσπαθήσαμε να κρατήσουμε με επιμέλεια κατά τη διάρκεια της:

Ο Ιεχωβά έχει κάνει ένα δρόμο για μας, τόσο στο παρελθόν, όσο και σήμερα. Ένα δρόμο Αγιότητας για να τον ακολουθούμε. Ας θυμηθούμε λίγο τον αρχαίο μεγάλο δρόμο που πήραν περίπου 200.000 αιχμάλωτοι των Βαβυλωνίων, όταν με την άδεια του Κύρου ξεκίνησαν εθελοντικά να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ για να την ανοικοδομήσουν.

Είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε τρεις δρόμους, 800, 1.200 ή 1.600 χιλιομέτρων. Η Γραφή δεν λέει ποιον διάλεξαν, αλλά το βέβαιο είναι ότι γύρισαν ασφαλείς στον τόπο τους. Στον Ησαΐα 35: 8, 9 ίσως μπορούμε με στοχασμό να δούμε έναν μυστικό δρόμο μέσα από τον οποίο τους οδήγησε για να δοκιμάσει την εμπιστοσύνη τους. Ξέρουμε, ωστόσο, ότι όλοι τους ήταν συνειδητοποιημένοι, δεν ανησυχούσαν. Απολάμβαναν την πνευματική και φυσική προστασία του Ιεχωβά. Ήταν στην οδό της Αγιότητας!

Στην σύγχρονη εκπλήρωση της προφητείας ας σκεφθούμε πού ζούμε. Σε μια πόλη όπου ίσως υπάρχουν κακοποιοί, εγκληματίες, ξεδιάντροπες πόρνες. Και ασφαλώς αν περνούσε από το χέρι μας θα θέλαμε να φύγουμε μακριά.

Και κάποια στιγμή τα καταφέρνουμε με τη βοήθεια του Ιεχωβά και βρισκόμαστε στο νέο μας σπίτι σε μια υπέροχη και μοναδική εξοχή. Αποδίδουμε λατρεία στον Θεό μας, επειδή εκεί μπορούμε να ζούμε με ασφάλεια και πολύ αγάπη.

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα στο πέρασμα των χρόνων. Στο εδάφιο Ησαΐας 62: 10 βλέπουμε πώς καθαρίστηκε ο δρόμος γι’ αυτό. Ο μεγάλος δρόμος της Αγιότητας διασχίζει τον πνευματικό παράδεισο… Αυτός ο δρόμος ξεκινάει από την ώρα που κάποιος βγαίνει από τη Βαβυλώνα τη μεγάλη, όταν αφιερώνεται κάποιος ή στον Αρμαγεδώννα;

Δείτε τα εδάφια Ησαΐας 35: 4,6, 7^α και προσέξτε παρακαλώ τα συμφραζόμενα… Αυτός ο δρόμος της Αγιότητας είναι που μας οδηγεί στο νέο σύστημα πραγμάτων. Αλλά, έχετε αναρωτηθεί ποιες είναι οι απαιτήσεις για να ταξιδέψει κανείς σε έναν τέτοιον δρόμο;

Χρειάζονται μερικές προϋποθέσεις. Πρέπει να είμαστε καθαροί από κάθε άποψη: Σωματικά, διανοητικά, ηθικά, σαρκικά. Να συνεχίσουμε να δίνουμε καθημερινά μικρές μάχες μέσα στον κόσμο που θα μας επιτρέπουν να μην ενσωματωθούμε, αλλά να διακρατούμε την ακεραιότητα μας. Μόνο έτσι θα ταξιδεύουμε ασφαλείς στη μέση αυτού του σπουδαίου για μας, δρόμου.

Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, περιέχει αρχές, που μας βοηθούν, αν κάνουμε κάπου λάθος, οι διορθωτικές κινήσεις που μας δείχνει μπορούν  να μας ξαναφέρουν στο κέντρο του δρόμου της Αγιότητας για την ασφάλεια μας. Στον κατά γράμμα δρόμο αυτές τις αρχές μπορείς να τις πεις και… σαμαράκια.

Ας δούμε τώρα έξι σημεία που πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα. Πολύ σοβαρά κατά την άποψη της στοργικής οργάνωσης του Θεού στη γη που θέλει και επιδιώκει το καλό μας:

1.    Το εδάφιο Παροιμίες 15: 19 μας επισημαίνει ότι δεν πρέπει να είμαστε τεμπέληδες από σωματική ή πνευματική άποψη με το να μην επιδιώκουμε επιπρόσθετα προνόμια στην υπηρεσία μας στον Ιεχωβά… Να μη θέλουμε ουσιαστικά ευθύνες μέσα στην εκκλησία.

2.    Το εδάφιο 2 Κορινθίους 6:14 μας υποδεικνύει ότι για κανένα λόγο δεν πρέπει να βγαίνουμε ραντεβού με μη ομόπιστο άτομο. Ο καθένα μπορεί να αντιληφθεί το γιατί.

3.    Στοργικά η οργάνωση μας λέει πως δεν πρέπει να αναπτύσσουμε θηριώδη χαρακτηριστικά με το να χάνουμε την ψυχραιμία μας και να βάζουμε τις φωνές, μέσα στο σπίτι μας, στην οικογένεια μας.

4.    Το Εκκλησιαστής 7:9 μας υπενθυμίζει ότι δεν χρειάζεται να είμαστε υπερευαίσθητοι και υπερβολικά εύθικτοι, διότι έτσι απειλείται η ενότητα της εκκλησίας. Ας μάθουμε να δεχόμαστε εύκολα συμβουλές.

5.    Το εδάφιο Ιακώβου1: 14,15 μας λέει ότι δεν πρέπει να εντρυφούμε σε ανήθικες φαντασιώσεις. Ότι ενδεχομένως μπορούμε με επιμέλεια να κρύψουμε, δεν σημαίνει ότι δεν το βλέπει ο Ιεχωβά. Και φυσικά δεν θέλει κάτι τέτοιο από εμάς.

6.    Υποχρέωση μας είναι να καλλιεργούμε καθημερινά τον καρπό του πνεύματος με προσωπική μελέτη και συμμετοχή στις πνευματικές δραστηριότητες της εκκλησίας. Καθώς και να δίνουμε βάρος στην ποιοτική μαρτυρία.

Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος, τόνισε εμφαντικά ο επίσκοπος περιοχής μας Ιορδάνης Σκερλετίδης, για να βρεθούμε στο δρόμο που θα μας οδηγήσει με ασφάλεια μέσω της οδού της Αγιότητας στο νέο σύστημα πραγμάτων…

Όπως ο Ιώβ, όλοι όσοι αγαπούν τον Ιεχωβά θα δοκιμαστούν. Η αφήγηση του Ιώβ μάς δίνει την πεποίθηση ότι μπορούμε να υπομείνουμε. Μας υπενθυμίζει ότι τα προβλήματά μας δεν θα διαρκέσουν για πάντα. «Έχετε ακούσει για την υπομονή του Ιώβ και έχετε δει την έκβαση που έφερε ο Ιεχωβά», αναφέρει το εδάφιο Ιακώβου 5:11. Ο Ιεχωβά αντάμειψε τον Ιώβ, επειδή ήταν τηρητής ακεραιότητας. (Ιώβ 42:10-17) Τι μεγαλειώδης ελπίδα τίθεται μπροστά μας —αιώνια ζωή στον Παράδεισο στη γη! Όπως ο Ιώβ, ας είμαστε λοιπόν αποφασισμένοι να διακρατούμε την ακεραιότητά μας. —Εβραίους 11:6.

Ο κόσμος ζει την παράνοια του πολέμου στο Χαλέπι της Συρίας. Η εικόνα από τον τόπο αυτό είναι από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Οι άνθρωποι φεύγουν άρον – άρον. Να πάνε πού; Ούτε κι αυτοί γνωρίζουν. Πρόσφυγες σε ξένους τόπους, ζώντας σε πολύ άσχημες συνθήκες…

Για μια ακόμη φορά η ανθρωπότητα ετοιμάζεται να γιορτάσει και να ευχηθεί το «επί Γης Ειρήνη!» Εντούτοις, όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ Γενς Λάρκε, σχετικά με τον ολέθριο εμφύλιο πόλεμο στη Συρία:

«Μιλάμε για απόλυτη κατάρρευση της ανθρωπότητας στο Χαλέπι. Η εικόνα είναι τουλάχιστον σοκαριστική. Μια τεράστια έκταση με συντρίμμια και απομεινάρια καταστροφής, είναι η πάλαι ποτέ ένδοξη παλιά πόλη στο Χαλέπι.»

Παρόμοια είναι και τα σχόλια του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν: «Ο Συριακός πόλεμος που μαίνεται εδώ και 6 χρόνια, αφήνει πίσω του 312.000 και πλέον νεκρούς, μεταξύ των οποίων και 16.000 παιδιά, πάνω από 8.000.000 πρόσφυγες και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους ακρωτηριασμένους και λιμοκτονούντες. Πρόκειται για κολοσσιαία τραγωδία για τη Συρία και όνειδος για την ανθρωπότητα. Η ετυμηγορία της ιστορίας θα είναι αμείλικτη!»

Αλήθεια, πόσο ειρωνικά θα ακουστεί σε λίγες ημέρες, «επί Γης ειρήνη!»

Πού είναι η Χριστιανική ειρήνη, πού είναι η σωτηρία του ανθρώπου από το μίσος, από την τρέλα της πλεονεξίας, από τη φρίκη του πολέμου και της καταδυνάστευσης, από την ενοχή και την συνενοχή των απανταχού «Χριστιανών» στη Γη, για εγκλήματα και σφαγιασμούς λαών, Χριστιανικών και μη;

Οι «Χριστιανοί», στα 2000 και πλέον χρόνια που πέρασαν από την γέννηση του Χριστού, έχυσαν ποταμούς αίματος.

Σκλάβωσαν λαούς και εκμεταλλεύτηκαν εκατομμύρια ανθρώπων.

Ιδιαίτερα στον 20ον αιώνα, έκαναν τους δύο μεγαλύτερους και πιο θηριώδεις πολέμους, με ανελέητη χρησιμοποίηση μαζικών όπλων καταστροφής.

Η κορύφωση όμως της «Χριστιανικής» θηριωδίας, συντελέστηκε με την ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι!

«Χριστούγεννα 2016!» Άδειο και χωρίς αντίκρισμα και το φετινό «επί Γης ειρήνη», άδειες και οι ψυχές των ανθρώπων.

Οι νεκροί που σκοτώνονται και σφαγιάζονται δίπλα μας είναι Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Βουδιστές, Ινδουιστές, ναι, άνθρωποι!

Χωρίς αμφιβολία, η θρησκευτική και πολιτική αντιπαλότητα, έχουν αιματοκυλίσει και συνεχίζουν να αιματοκυλούν την ανθρωπότητα, χωρίς τέλος!

Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία και το αθώο αίμα που χύνεται, έχει απόχρωση δύο μεγάλων θρησκειών, του Ισλάμ και του Χριστιανισμού.

Πού πάμε λοιπόν;

Ποιος έχει δίκιο;

Με ποιον εντέλει είναι ο Θεός;

Ξαφνικά φαίνεται ότι όλο και περισσότεροι επικαλούνται τον Θεό για να νικήσουν.

Το ζήτημα είναι, ότι αν ο Θεός είναι ένας, ποιον θα πρέπει να ακούσει;

Και η επίκληση του Θεού για να δικαιωθεί η κτηνωδία, το μίσος και ο πόλεμος, είναι η μεγαλύτερη βλασφημία και ύβρις!

Παράλληλα, αρκετά δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον της ανθρωπότητας και εκκλήσεις για δράση, έκανε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν: «Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι συνεχίζουν να κοιμούνται πεινασμένοι κάθε βράδυ. Πολύς κόσμος απολαμβάνει πολυτελή ζωή, την ώρα που εκατομμύρια συνάνθρωποί μας ζουν στη φτώχεια.»

Ασφαλώς, κάθε λογικά σκεφτόμενος άνθρωπος, αναρωτιέται: Υπάρχει άραγε λύση, υπάρχει ελπίδα διαφυγής και εξόδου, από το αδιέξοδο της ανθρώπινης διακυβέρνησης;

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η δήλωση που έχει καταγραφεί στην Αγία Γραφή και συγκεκριμένα στο προφητικό βιβλίο του Ησαΐα 10:1-2: 

«Αλίμονο σε εκείνους που θεσπίζουν επιζήμιες διατάξεις και οι οποίοι, γράφοντας συνεχώς, έγραψαν μόνο προβλήματα, για να λεηλατήσουν ακόμη και τα αγόρια που είναι ορφανά από πατέρα».

Για όσους επιθυμούν ειλικρινά να βρουν απαντήσεις, στα πολλά γιατί και διότι, που βασανίζουν σήμερα την ανθρωπότητα, η Αγία Γραφή μπορεί να δώσει όχι μόνο απαντήσεις, αλλά και λύσεις, στο αδιέξοδο των ανθρώπινων προβλημάτων.

Καταρχάς, η Αγία Γραφή μιλάει προφητικά για τις μέρες μας, ναι, για τους καιρούς στους οποίους ζούμε.

Χωρίς αμφιβολία, τα γεγονότα των ημερών μας, εκπληρώνουν μια από τις πιο συγκλονιστικές προφητείες, που ο Θεός φρόντισε να καταγραφούν στην Αγία Γραφή, και στην οποία επί δεκάδες χρόνια παραπέμπουν με ζήλο και ενθουσιασμό, μόνο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά!

Τουλάχιστον έξη Βιβλικοί συγγραφείς, οι Απόστολοι Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς, Ιωάννης, Πέτρος και Παύλος, καταγράφουν με αξιοσημείωτη ακρίβεια, τα προφητικά λόγια που ανέφερε ο Ιησούς Χριστός, για τις τελευταίες ημέρες του πονηρού κόσμου στον οποίο ζούμε.

Προτρέπουμε τους αγαπητούς μας φίλους, να ανοίξουν την Αγία τους Γραφή και να διαβάσουν μόνοι τους, με την ησυχία τους, τα εξής προφητικά εδάφια: Ματθαίος 24:3, 6-8, Μάρκος 13 κεφάλαιο, Λουκάς 21:11, Αποκάλυψη Ιωάννη 6 κεφάλαιο, 2 Τιμόθεο 3:1-5, 13.

Σε εκπλήρωση λοιπόν των προφητικών λόγων του Ιησού Χριστού, το 1914 έλαβε χώρα ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος δεν ήταν απλώς μια σύγκρουση μεταξύ δύο στρατευμάτων, αλλά πόλεμος μεταξύ ολόκληρων εθνών, πραγματικά όπως προφήτεψε ο Ιησούς, «έθνος εναντίον έθνους», ή όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης 6:4, «η ειρήνη αφαιρέθηκε από τη γη.»

Ακόμη και οι ιστορικοί αναγνωρίζουν, ότι το 1914 αποτέλεσε σημείο στροφής στην ανθρώπινη ιστορία, καθώς πόλεμοι, κοινωνικές αναταραχές, τρομοκρατικές ενέργειες, φυσικές καταστροφές (σεισμοί, καταστροφικές πλημμύρες, τυφώνες), πείνα, οικονομική κρίση και φονικές επιδημίες, έχουν γίνει ολοένα και πιο συνηθισμένα πράγματα στη ζωή των ανθρώπων, σε όλο τον πλανήτη, ιδιαίτερα από το 1914!

Όπως παρατηρεί και ο σκηνοθέτης Spencer Cathcart, «όποιος έχει παρακολουθήσει ή παρακολουθεί ειδήσεις, είναι δύσκολο να μην διαμορφώσει την εντύπωση ότι ο κόσμος καταρρέει. Ναι, οι αποδείξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, το επιβεβαιώνουν».

Χωρίς αμφιβολία λοιπόν, η Αγία Γραφή μιλάει ξεκάθαρα για τις ημέρες μας.

Εντούτοις, τονίζει και κάτι πολύ παρηγορητικό.

Για παράδειγμα, στην υποδειγματική προσευχή που μας δίδαξε ο Ιησούς Χριστός να προσευχόμαστε, την γνωστή σε όλους μας «Κυριακή Προσευχή» ή «Πάτερ ημών», αναφέρονται τα εξής λόγια: «Ας έρθει η Βασιλεία σου, ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό έτσι και στη γη.» (Ματθαίος 6:10)

Σχετικά με αυτή την Βασιλεία, η οποία θα είναι μια πραγματική Κυβέρνηση, οι έντιμοι και ειρηνικοί άνθρωποι θα ζουν με ασφάλεια, κάτω από τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Ιησού, και θα είναι αδιατάρακτοι από τον τρόμο της φυσικής καταστροφής.

Επιπρόσθετα, η κακοδιαχείριση της γης, οι πόλεμοι, οι τρομοκρατικές ενέργειες, η απληστία και η ιδιοτέλεια, ακόμη και οι αρρώστιες και ο θάνατος, δεν θα υπάρχουν πια!

Πράγματι, αντίθετα από οποιονδήποτε ανθρώπινο Κυβερνήτη ή Βασιλιά, ο Ιησούς έχει και τη δύναμη και την επιθυμία, να επαναφέρει στη ζωή μέσω Ανάστασης, εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν πεθάνει, ναι, όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα, που δεν ζουν πλέον μαζί μας!

Έτσι λοιπόν, η τραγικά απελπιστική κατάσταση της ανθρωπότητας, εκπληρώνει αλάνθαστα Βιβλικές προφητείες και πιστοποιεί ξεκάθαρα ότι ο Θεός και ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, θα αναλάβουν δράση σύντομα, σε εκπλήρωση των προφητικών λόγων που αναφέρονται στο βιβλίο Ψαλμοί: 92:7 και 37:10, 37.

Μόνο με την εκπλήρωση των παραπάνω προφητικών λόγων θα γίνει πράξη η πολυπόθητη ευχή, «Επί Γης ειρήνη!», μια ευχή, στην οποία αποβλέπω με απόλυτη πεποίθηση και σιγουριά να πραγματοποιηθεί, κάτω από την διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού, με Βασιλιά τον Ιησού Χριστό!

• Του Βασίλη Δεδότση στον ιστότοπο https://anatakti.blogspot.gr

Αδελφοί και αδελφές ντυμένοι σαν πεζοπόροι μετέφεραν έντυπα στη Γερμανία διασχίζοντας τα Γιγάντια Όρη. Όλα αυτά τη δεκαετία του 1930,  τα Γιγάντια Όρη χώριζαν την Τσεχοσλοβακία από τη Γερμανία και χρησιμοποιούνταν ως πέρασμα...

ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ Ο ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΓΚΡΑΪΧΕΝ

Προσμένω Υπομονετικά τον Ιεχωβά από τη Νεότητά Μου

Τους συναντήσαμε στη μελέτη της ΣΚΟΠΙΑΣ που κάναμε την Κυριακή που μας πέρασε (18/12/2016) στην εκκλησία μας και θεωρήσαμε σκόπιμο να το μοιραστούμε μαζί σας. Σίγουρα κι εσείς θα έχετε κάνει την έρευνά σας, αλλά εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ το συνηθίζουμε αυτό. Οι παλιότεροι αναγνώστες μας, το ξέρουν καλά…

Η συμφορά χτύπησε σαν αστραπή την οικογένειά μου όταν ήμουν μόλις 12 χρονών. Πρώτα, έριξαν τον πατέρα μου στη φυλακή. Κατόπιν, πήραν δια της βίας την αδελφή μου και εμένα από το σπίτι και μας έστειλαν να μείνουμε με ξένους. Αργότερα, η Γκεστάπο συνέλαβε τη μητέρα μου και εμένα. Εγώ πήγα στη φυλακή, και εκείνη κατέληξε σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Αυτή η σειρά γεγονότων ήταν μόνο η αρχή μιας περιόδου οδυνηρού διωγμού τον οποίο αντιμετώπισα στη νεότητά μου ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Η διαβόητη Γκεστάπο των Ναζί, και κατόπιν η ανατολικογερμανική Στάζι, προσπάθησαν να διαρρήξουν την ακεραιότητά μου στον Θεό. Τώρα, έπειτα από 50 χρόνια αφιερωμένης υπηρεσίας προς αυτόν, μπορώ να πω ό,τι είπε και ο ψαλμωδός: «Πολλάκις με επολέμησαν εκ νεότητός μου· αλλά δεν υπερίσχυσαν εναντίον μου». (Ψαλμός 129:2) Πόσο ευγνώμων είμαι στον Ιεχωβά!

Γεννήθηκα στις 2 Ιουνίου 1925, στη μικρή πόλη Λούκα, κοντά στη Λειψία της Γερμανίας. Προτού ακόμη γεννηθώ, οι γονείς μου, ο Άλφρεντ και η Τερέζα, διέκριναν τη σφραγίδα της Βιβλικής αλήθειας στα έντυπα των Σπουδαστών της Γραφής, όπως ήταν τότε γνωστοί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Θυμάμαι ότι κάθε ημέρα παρατηρούσα τους πίνακες ζωγραφικής με τα Βιβλικά θέματα που κρέμονταν στους τοίχους του σπιτιού μας. Ένας από τους πίνακες έδειχνε το λύκο με το αρνί, το κατσικάκι με τη λεοπάρδαλη, και το μοσχάρι με το λιοντάρι—όλα μαζί ειρηνικά, και ένα αγοράκι να τα οδηγεί. (Ησαΐας 11:6-9) Αυτοί οι πίνακες έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένοι στο μυαλό μου.

Όποτε ήταν δυνατόν, οι γονείς μου με συμπεριλάμβαναν στις δραστηριότητες της εκκλησίας. Για παράδειγμα, το Φεβρουάριο του 1933, μόλις λίγες ημέρες αφότου ανέλαβε εξουσία ο Χίτλερ, προβλήθηκε στη μικρή μας πόλη το «Φωτόδραμα της Δημιουργίας»—το οποίο συνδύαζε προβολή διαφανειών, κινηματογραφική ταινία, καθώς και ηχογραφημένη αφήγηση. Πόσο ενθουσιασμένος ήμουν που εγώ, ένα εφτάχρονο αγόρι, ανεβασμένος στην καρότσα ενός μικρού φορτηγού λάβαινα μέρος σε μια διαφημιστική πορεία μέσα στην πόλη για το «Φωτόδραμα»! Σε αυτήν καθώς και σε άλλες περιπτώσεις, οι αδελφοί με έκαναν να αισθάνομαι χρήσιμο μέλος της εκκλησίας παρά το νεαρό της ηλικίας μου. Έτσι, λοιπόν, από πολύ μικρή ηλικία, διδασκόμουν από τον Ιεχωβά και δεχόμουν την επιρροή του Λόγου του.

Εκπαιδεύομαι να Εμπιστεύομαι στον Ιεχωβά

Λόγω της αυστηρής Χριστιανικής ουδετερότητάς τους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν συμμετείχαν στην πολιτική των ναζιστών. Ως αποτέλεσμα, το 1933 οι ναζιστές ψήφισαν νόμους που μας απαγόρευαν να κηρύττουμε, να συναθροιζόμαστε, ακόμη και να διαβάζουμε τα Βιβλικά μας έντυπα. Το Σεπτέμβριο του 1937, η Γκεστάπο συνέλαβε όλους τους αδελφούς της εκκλησίας μας, περιλαμβανομένου και του πατέρα μου. Αυτό με λύπησε πολύ. Ο πατέρας μου καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση.

Τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα για εμάς στο σπίτι. Γρήγορα, όμως, μάθαμε να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά. Κάποια ημέρα, όταν γύρισα από το σχολείο, η μητέρα μου διάβαζε τη ΣΚΟΠΙΑ. Θέλησε να μου ετοιμάσει ένα πρόχειρο γεύμα, και έτσι άφησε το περιοδικό πάνω σε ένα ντουλαπάκι. Μετά το φαγητό, όταν μαζεύαμε τα πιάτα, ακούστηκε ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα. Ήταν ένας αστυνομικός ο οποίος ήθελε να κάνει έρευνα στο διαμέρισμά μας για να βρει Βιβλικά έντυπα. Φοβήθηκα πάρα πολύ.

Έκανε ασυνήθιστη ζέστη εκείνη την ημέρα. Γι’ αυτό, το πρώτο πράγμα που έκανε ο αστυνομικός ήταν να βγάλει το κράνος του και να το ακουμπήσει πάνω στο τραπέζι. Κατόπιν ξεκίνησε την έρευνά του. Ενώ κοίταζε κάτω από το τραπέζι, άρχισε να γλιστράει το κράνος του. Τότε η μητέρα μου έπιασε στα γρήγορα το κράνος και το ακούμπησε στο ντουλάπι, ακριβώς πάνω στη ΣΚΟΠΙΑ! Ο αστυνομικός έκανε άνω κάτω το διαμέρισμά μας, αλλά δεν βρήκε κανένα έντυπο. Φυσικά, δεν σκέφτηκε καν να κοιτάξει κάτω από το κράνος του. Την ώρα που έφευγε, μουρμούρισε μια συγνώμη στη μητέρα μου ενώ συγχρόνως άπλωσε το χέρι του πίσω από την πλάτη του για να πάρει το κράνος του. Τι ανακούφιση ένιωσα!

Εμπειρίες όπως αυτή με προετοίμασαν για δυσκολότερες δοκιμασίες. Για παράδειγμα, στο σχολείο με πίεζαν να γίνω μέλος της Χιτλερικής Νεολαίας, στην οποία τα παιδιά εκπαιδεύονταν στη στρατιωτική πειθαρχία και εμποτίζονταν με τη ναζιστική φιλοσοφία. Μερικοί δάσκαλοι είχαν βάλει στόχο να πετύχουν 100 τοις εκατό συμμετοχή των μαθητών. Ο δάσκαλός μου, ο κ. Σνάιντερ, πρέπει να ένιωθε εντελώς αποτυχημένος επειδή, ανόμοια με όλους τους άλλους δασκάλους στο σχολείο μου, του έλειπε ένας μαθητής για να επιτύχει 100 τοις εκατό συμμετοχή. Εκείνος ο μαθητής ήμουν εγώ.

Κάποια ημέρα ο κ. Σνάιντερ ανακοίνωσε σε ολόκληρη την τάξη: «Παιδιά, αύριο θα πάμε εκδρομή». Σε όλους άρεσε η ιδέα. Κατόπιν πρόσθεσε: «Όλοι σας θα φοράτε τη στολή της Χιτλερικής Νεολαίας ώστε, όταν περπατάμε στο δρόμο, να μπορούν όλοι να δουν ότι είστε καλά παιδιά του Χίτλερ». Το επόμενο πρωί όλα τα αγόρια ήρθαν με τις στολές τους εκτός από εμένα. Ο δάσκαλος με κάλεσε μπροστά στην τάξη και μου είπε: «Δες γύρω σου τα άλλα αγόρια και μετά δες τον εαυτό σου». Κατόπιν πρόσθεσε: «Ξέρω ότι οι γονείς σου είναι φτωχοί και δεν μπορούν να σου αγοράσουν στολή· έλα, όμως, να σου δείξω κάτι». Με πήγε στην έδρα του, άνοιξε ένα συρτάρι και είπε: «Θέλω να σου δώσω αυτή την ολοκαίνουρια στολή. Δεν είναι όμορφη;»

Θα προτιμούσα να πεθάνω παρά να φορέσω τη ναζιστική στολή. Όταν ο δάσκαλός μου είδε ότι δεν είχα καμιά πρόθεση να τη φορέσω, νευρίασε, και ολόκληρη η τάξη με περιγελούσε. Έπειτα μας πήγε εκδρομή αλλά προσπαθούσε να με κρύψει, βάζοντάς με να περπατάω ανάμεσα στα άλλα αγόρια τα οποία φορούσαν στολές. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί άνθρωποι στην πόλη μπορούσαν να με δουν, επειδή ξεχώριζα από τους συμμαθητές μου. Όλοι ήξεραν ότι οι γονείς μου και εγώ ήμασταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Είμαι ευγνώμων στον Ιεχωβά για το ότι μου έδινε το απαραίτητο πνευματικό σθένος όταν ήμουν νέος.

Ο Διωγμός Εντείνεται

Μια ημέρα στις αρχές του 1938, πήραν την αδελφή μου και εμένα από το σχολείο και μας μετέφεραν με ένα περιπολικό σε κάποιο αναμορφωτήριο στην πόλη Στατρόντα, περίπου 80 χιλιόμετρα μακριά. Γιατί; Τα δικαστήρια είχαν αποφασίσει να μας απομακρύνουν από την επιρροή των γονέων μας και να μας δώσουν ναζιστική ανατροφή. Σύντομα το προσωπικό που διηύθυνε το αναμορφωτήριο παρατήρησε ότι η αδελφή μου και εγώ δείχναμε σεβασμό και υπακοή, αν και εμμέναμε στη Χριστιανική μας ουδετερότητα. Η διευθύντρια εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ ώστε θέλησε να συναντηθεί με τη μητέρα μου προσωπικά. Έγινε μια εξαίρεση, και επιτράπηκε στη μητέρα μου να μας επισκεφτεί. Η αδελφή μου, η μητέρα μου και εγώ ήμασταν πολύ χαρούμενοι και ευγνώμονες στον Ιεχωβά που μας έδωσε την ευκαιρία να βρεθούμε μαζί για να ανταλλάξουμε αμοιβαία ενθάρρυνση μια ολόκληρη ημέρα. Το είχαμε πραγματικά ανάγκη.

Μείναμε στο αναμορφωτήριο περίπου τέσσερις μήνες. Κατόπιν μας έστειλαν να μείνουμε με μια οικογένεια στο χώριο Πάνα. Αυτή η οικογένεια είχε λάβει οδηγίες να μας κρατήσει μακριά από τους συγγενείς μας. Ούτε η μητέρα μου δεν επιτρεπόταν να μας επισκεφτεί. Ωστόσο, μια δυο φορές, εκείνη βρήκε τρόπο να έρθει σε επαφή μαζί μας. Εκμεταλλευόμενη αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις, η μητέρα μου έκανε το καλύτερο που μπορούσε για να ενσταλάξει μέσα μας την απόφαση να παραμείνουμε πιστοί στον Ιεχωβά, όποιες και αν ήταν οι δοκιμασίες και οι συνθήκες που θα επέτρεπε αυτός.—1 Κορινθίους 10:13.

Και οι δοκιμασίες πράγματι ήρθαν. Στις 15 Δεκεμβρίου 1942, όταν ήμουν μόλις 17 χρονών, με συνέλαβε η Γκεστάπο και με έβαλε σε ένα κρατητήριο στην πόλη Γκέρα. Περίπου μια εβδομάδα αργότερα, συνέλαβαν και τη μητέρα μου και την έβαλαν στην ίδια φυλακή με εμένα. Εφόσον ήμουν ακόμη ανήλικος, τα δικαστήρια δεν μπορούσαν να με δικάσουν. Έτσι λοιπόν, η μητέρα μου και εγώ μείναμε έξι μήνες προφυλακισμένοι, καθώς τα δικαστήρια περίμεναν να κλείσω τα 18. Την ημέρα που γινόμουν ακριβώς 18 χρονών, η μητέρα μου και εγώ περάσαμε από δίκη.

Προτού το καταλάβω καλά - καλά, όλα είχαν τελειώσει. Ούτε που ήξερα ότι δεν θα ξαναέβλεπα τη μητέρα μου. Η τελευταία ανάμνηση που έχω από αυτήν είναι στο δικαστήριο, που την έβλεπα καθισμένη σε ένα σκούρο ξύλινο πάγκο, ακριβώς δίπλα μου. Κριθήκαμε ένοχοι και οι δύο. Εγώ καταδικάστηκα σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση και η μητέρα μου σε ενάμιση χρόνο.

Εκείνον τον καιρό, χιλιάδες Μάρτυρες του Ιεχωβά κρατούνταν σε φυλακές και στρατόπεδα. Εμένα, όμως, με έστειλαν σε μια φυλακή στην πόλη Στόλμπεργκ, όπου ήμουν ο μόνος Μάρτυρας. Πέρασα ένα χρόνο και πλέον στην απομόνωση, αλλά ο Ιεχωβά ήταν μαζί μου. Η αγάπη που είχα καλλιεργήσει για αυτόν στη νεότητά μου ήταν το κλειδί της πνευματικής μου επιβίωσης.

Στις 9 Μαΐου 1945, αφού είχα παραμείνει δυόμισι χρόνια στη φυλακή, ακούσαμε καλά νέα—ο πόλεμος τελείωσε! Εκείνη την ημέρα αποφυλακίστηκα. Αφού περπάτησα 110 χιλιόμετρα, έφτασα στο σπίτι κυριολεκτικά άρρωστος από την εξάντληση και την πείνα. Χρειάστηκα αρκετούς μήνες για να αναρρώσω.

Μόλις έφτασα, έμαθα πολύ δυσάρεστα νέα. Πρώτα, για τη μητέρα μου. Αφού έμεινε στη φυλακή ενάμιση χρόνο, οι Ναζί τής ζήτησαν να υπογράψει μια δήλωση με την οποία θα αποκήρυττε την πίστη της στον Ιεχωβά. Εκείνη αρνήθηκε. Τότε η Γκεστάπο την έστειλε σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης γυναικών, στο Ράβενσμπρικ. Εκεί πέθανε από τύφο λίγο πριν τελειώσει ο πόλεμος. Ήταν πολύ θαρραλέα Χριστιανή—μια άοκνη αγωνίστρια που δεν ενέδωσε ποτέ. Είθε να τη θυμάται με ευμένεια ο Ιεχωβά.

Υπήρχαν επίσης νέα για το μεγαλύτερο αδελφό μου, τον Βέρνερ, ο οποίος δεν αφιερώθηκε ποτέ στον Ιεχωβά. Κατατάχθηκε στο γερμανικό στρατό και σκοτώθηκε στη Ρωσία. Ο πατέρας μου; Τελικά γύρισε στο σπίτι, αλλά, δυστυχώς, ήταν ένας από τους ελάχιστους Μάρτυρες που υπέγραψαν τη διαβόητη δήλωση αποκήρυξης της πίστης τους. Όταν τον είδα, έδειχνε μελαγχολικός και ψυχικά διαταραγμένος.—2 Πέτρου 2:20.

Μια Σύντομη Περίοδος Ένθερμης Πνευματικής Δραστηριότητας

Στις 10 Μαρτίου 1946 παρακολούθησα την πρώτη μου μεταπολεμική συνέλευση στη Λειψία. Τι συγκίνηση ένιωσα όταν ανακοινώθηκε ότι θα γινόταν βάφτισμα εκείνη την ημέρα! Αν και είχα αφιερώσει τη ζωή μου στον Ιεχωβά πολλά χρόνια νωρίτερα, αυτή ήταν η πρώτη ευκαιρία που είχα για να βαφτιστώ. Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνη την ημέρα.

Την 1η Μαρτίου 1947, αφού είχα κάνει σκαπανικό επί ένα μήνα, προσκλήθηκα στο Μπέθελ του Μαγδεμβούργου. Τα γραφεία της Εταιρίας είχαν υποστεί αρκετές ζημιές από τους βομβαρδισμούς. Ήταν προνόμιό μου να βοηθήσω στο έργο επισκευής! Έπειτα από εκείνο το καλοκαίρι διορίστηκα στην πόλη Βιτενμπέργκε ως ειδικός σκαπανέας. Μερικούς μήνες αφιέρωνα πάνω από 200 ώρες κηρύττοντας σε άλλους για τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Πόσο χαιρόμουν που ήμουν πάλι ελεύθερος — χωρίς πόλεμο, χωρίς διωγμό, χωρίς φυλακίσεις!

Δυστυχώς, όμως, αυτή η ελευθερία δεν κράτησε πολύ. Μετά τον πόλεμο η Γερμανία διχοτομήθηκε, και η περιοχή όπου ζούσα περιήλθε στον έλεγχο των κομμουνιστών. Το Σεπτέμβριο του 1950 η μυστική αστυνομία της Ανατολικής Γερμανίας, γνωστή ως Στάζι, άρχισε να συλλαμβάνει συστηματικά τους αδελφούς. Οι κατηγορίες που μου απαγγέλθηκαν ήταν γελοίες. Κατηγορήθηκα ότι ήμουν κατάσκοπος της αμερικανικής κυβέρνησης. Με έστειλαν στη χειρότερη φυλακή της Στάζι που υπήρχε στη χώρα, στο Βρανδεμβούργο.

Υποστήριξη από τους Πνευματικούς Αδελφούς Μου

Εκεί, η Στάζι δεν με άφηνε να κοιμηθώ κατά τη διάρκεια της ημέρας. Κατόπιν, με ανέκριναν όλη τη νύχτα. Αφού με βασάνισαν έτσι επί μερικές ημέρες, τα πράγματα χειροτέρεψαν. Ένα πρωί, αντί να με γυρίσουν στο κελί μου, με πήγαν σε ένα από τα διαβόητα Ου-Μποτ Τσέλεν (U-Boot Zellen, γνωστά ως υποβρύχια κελιά επειδή βρίσκονταν βαθιά σε ένα υπόγειο). Άνοιξαν μια παλιά, σκουριασμένη σιδερένια πόρτα και μου είπαν να μπω μέσα. Έπρεπε να περάσω πάνω από ένα ψηλό κατώφλι. Όταν πάτησα το πόδι μου κάτω, συνειδητοποίησα ότι το πάτωμα ήταν εντελώς καλυμμένο με νερό. Η πόρτα έκλεισε με πάταγο βγάζοντας έναν απαίσιο συριστικό ήχο. Δεν υπήρχε ούτε φως ούτε παράθυρο. Μόνο πυκνό σκοτάδι.

Επειδή υπήρχαν αρκετά εκατοστά νερού στο πάτωμα, δεν μπορούσα ούτε να καθίσω ούτε να ξαπλώσω ούτε να κοιμηθώ. Αφού περίμενα για κάποιο διάστημα το οποίο μου φάνηκε αιωνιότητα, με πήγαν πίσω για περαιτέρω ανάκριση κάτω από ισχυρά φώτα. Δεν ξέρω τι ήταν χειρότερο — να στέκομαι όρθιος στο νερό όλη την ημέρα μέσα σε απόλυτο σκοτάδι ή να υπομένω τους εκθαμβωτικούς προβολείς που ήταν στραμμένοι πάνω μου όλη τη νύχτα.

Σε αρκετές περιπτώσεις απείλησαν ότι θα με πυροβολήσουν. Αφού πέρασαν αρκετές νύχτες ανάκρισης, κάποιο πρωί με επισκέφτηκε ένας υψηλόβαθμος Ρώσος αξιωματικός. Είχα την ευκαιρία να του πω ότι η γερμανική Στάζι με μεταχειριζόταν χειρότερα ακόμη και από τη ναζιστική Γκεστάπο. Του είπα ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν παραμείνει ουδέτεροι υπό τη ναζιστική κυβέρνηση και επίσης παρέμεναν ουδέτεροι υπό την κομμουνιστική κυβέρνηση, και ότι εμείς πουθενά στον κόσμο δεν ανακατευόμαστε με την πολιτική. Αντίθετα, είπα, πολλοί που ήταν εκείνη τη στιγμή αξιωματικοί της Στάζι υπήρξαν και μέλη της Χιτλερικής Νεολαίας, όπου πιθανότατα έμαθαν πώς να διώκουν με ωμότητα αθώους ανθρώπους. Καθώς μιλούσα, το κορμί μου έτρεμε από το κρύο, την πείνα και την εξάντληση.

Όλως παραδόξως, ο Ρώσος αξιωματικός δεν θύμωσε μαζί μου. Αντίθετα, έβαλε μια κουβέρτα πάνω μου και μου φέρθηκε ευγενικά. Σύντομα μετά την επίσκεψή του, με πήγαν σε ένα πιο άνετο κελί. Έπειτα από λίγες ημέρες με παρέλαβαν τα γερμανικά δικαστήρια. Ενώ ήμουν υπόδικος, είχα το θαυμάσιο προνόμιο να μοιράζομαι ένα κελί με άλλους πέντε Μάρτυρες. Έπειτα από την απάνθρωπη μεταχείριση που υπέμεινα, πόσο αναζωογονητικό ήταν να έχω τη συντροφιά των πνευματικών αδελφών μου! —Ψαλμός 133:1.

Στο δικαστήριο κρίθηκα ένοχος κατασκοπείας και καταδικάστηκα σε φυλάκιση τεσσάρων ετών. Αυτή θεωρούνταν ελαφριά ποινή. Μερικοί αδελφοί καταδικάστηκαν σε φυλάκιση μεγαλύτερη των δέκα ετών. Με έστειλαν σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Νομίζω πως ούτε ποντίκι δεν μπορούσε να μπει ή να βγει έρποντας από αυτή τη φυλακή — τόσο αυστηρά ήταν τα μέτρα ασφαλείας. Εντούτοις, με τη βοήθεια του Ιεχωβά μερικοί γενναίοι αδελφοί μπόρεσαν να περάσουν κρυφά μια ολόκληρη Αγία Γραφή. Χάλασαν το δέσιμό της, και τη χώρισαν σε επιμέρους βιβλία, τα οποία κυκλοφορούσαν μεταξύ των φυλακισμένων αδελφών.

Πώς γινόταν αυτό; Ήταν πολύ δύσκολο. Η μόνη ώρα που μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας ήταν όταν κάναμε ντους, δηλαδή κάθε δύο εβδομάδες. Σε μια περίπτωση, ενώ έκανα ντους, ένας αδελφός μού ψιθύρισε στο αφτί ότι είχε κρύψει μερικές σελίδες της Αγίας Γραφής στην πετσέτα του. Μόλις θα τελείωνα το ντους, έπρεπε να πάρω τη δική του πετσέτα αντί για τη δική μου.

Κάποιος φύλακας είδε τον αδελφό που μου ψιθύρισε και τον χτύπησε πολύ άσχημα με ένα κλομπ. Χρειάστηκε να πάρω την πετσέτα γρήγορα και να χωθώ ανάμεσα στους άλλους φυλακισμένους. Ευτυχώς, δεν με έπιασαν με τις σελίδες της Γραφής. Διαφορετικά, θα κινδύνευε το πνευματικό μας πρόγραμμα διατροφής. Είχαμε πολλές παρόμοιες εμπειρίες. Διαβάζαμε την Αγία Γραφή πάντοτε στα κρυφά και με μεγάλο κίνδυνο. Τα λόγια του αποστόλου Πέτρου: «Να διατηρήσετε τη διανοητική σας διαύγεια, να είστε σε εγρήγορση», ήταν πράγματι πολύ κατάλληλα. —1 Πέτρου 5:8.

Για κάποιο λόγο, οι αρχές αποφάσισαν να μεταφέρουν τακτικά μερικούς από εμάς από φυλακή σε φυλακή. Σε μια περίοδο τεσσάρων ετών, μεταφέρθηκα σε δέκα περίπου διαφορετικές φυλακές. Ωστόσο, πάντοτε έβρισκα αδελφούς. Αγάπησα βαθιά όλους αυτούς τους αδελφούς, και κάθε φορά που με μετέφεραν αλλού ένιωθα μεγάλη λύπη στην καρδιά όταν τους αποχωριζόμουν.

Τελικά με έστειλαν στη Λειψία, και από εκεί αποφυλακίστηκα. Ο φρουρός που με άφησε ελεύθερο δεν μου είπε αντίο, αλλά: «Θα σε ξαναδούμε σύντομα». Το μοχθηρό μυαλό του με ήθελε και πάλι πίσω από τα σίδερα. Σκέφτομαι συχνά τα εδάφια Ψαλμός 124:2, 3, τα οποία λένε: ‘Αν δεν ήτο ο Ιεχωβά μεθ’ ημών, ότε εσηκώθησαν άνθρωποι εφ’ ημάς, ζώντας ήθελον μας καταπίει τότε, ενώ ο θυμός αυτών εφλέγετο εναντίον ημών’.

Ο Ιεχωβά Ελευθερώνει τους Όσιους Υπηρέτες Του

Τώρα ήμουν και πάλι ελεύθερος. Η δίδυμη αδελφή μου, η Ρουθ, και η αδελφή Χέρτα Σλένσογκ ήταν στην πύλη και με περίμεναν. Όλα αυτά τα χρόνια της φυλακής, η Χέρτα μού έστελνε ένα μικρό πακέτο με τρόφιμα κάθε μήνα. Πιστεύω στ’ αλήθεια πως, χωρίς αυτά τα μικρά πακέτα, θα είχα πεθάνει στη φυλακή. Είθε να τη θυμάται ο Ιεχωβά με ευμένεια.

Από την απελευθέρωσή μου και έπειτα, ο Ιεχωβά με έχει ευλογήσει με πολλά προνόμια υπηρεσίας. Υπηρέτησα ξανά ως ειδικός σκαπανέας στην πόλη Γκρόναου, στη Γερμανία, και ως επίσκοπος περιοχής στις γερμανικές Άλπεις. Αργότερα προσκλήθηκα να εγγραφώ στην 31η τάξη της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της ΣΚΟΠΙΑΣ που εκπαιδεύει ιεραποστόλους. Η αποφοίτησή μας έγινε στο Στάδιο Γιάνκι, στη διάρκεια της διεθνούς συνέλευσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά το 1958. Είχα το προνόμιο να μιλήσω στο μεγάλο πλήθος των αδελφών και να αφηγηθώ μερικές από τις εμπειρίες μου.

Μετά την αποφοίτησή μου ταξίδεψα στη Χιλή για να υπηρετήσω ως ιεραπόστολος. Εκεί υπηρέτησα και πάλι ως επίσκοπος περιοχής, στο νοτιότατο τμήμα της Χιλής —είχα κυριολεκτικά σταλεί στα πέρατα της γης. Το 1962 παντρεύτηκα την Πάτσι Μπόιτναγκελ, μια αξιαγάπητη ιεραπόστολο από το Σαν Αντόνιο του Τέξας, των Η.Π.Α. Απόλαυσα πολλά υπέροχα χρόνια υπηρεσίας προς τον Ιεχωβά με εκείνη στο πλευρό μου.

Στα 70 και πλέον χρόνια της ζωής μου, έχω ζήσει πολλές χαρούμενες στιγμές και πολλές συμφορές. Ο ψαλμωδός είπε: ‘Πολλές είναι οι συμφορές του δικαίου, όμως από όλες αυτές τον ελευθερώνει ο Ιεχωβά’. (Ψαλμός 34:19, ΜΝΚ) Το 1963, ενώ ήμασταν ακόμη στη Χιλή, η Πάτσι και εγώ ζήσαμε τον τραγικό θάνατο του μικρού μας κοριτσιού. Αργότερα, η Πάτσι αρρώστησε βαριά, και έτσι μετακομίσαμε στο Τέξας. Πέθανε ενώ ήταν μόνο 43 ετών, και μάλιστα υπό τραγικές συνθήκες. Προσεύχομαι συχνά στον Ιεχωβά να θυμηθεί με ευμένεια την αγαπημένη μου σύζυγο.

Τώρα, αν και είμαι φιλάσθενος και ηλικιωμένος, απολαμβάνω το προνόμιο της υπηρεσίας του τακτικού σκαπανέα και του πρεσβυτέρου στην πόλη Μπρέιντι του Τέξας. Είναι αλήθεια ότι η ζωή δεν ήταν πάντοτε εύκολη, και ίσως υπάρχουν και άλλες δοκιμασίες που πρέπει ακόμη να αντιμετωπίσω. Ωστόσο, μπορώ να πω ό,τι και ο ψαλμωδός: «Θεέ, συ με εδίδαξας εκ νεότητός μου· και μέχρι του νυν εκήρυττον τα θαυμάσιά σου».—Ψαλμός 71:17.

• Αναδημοσίευση από την ΣΚΟΠΙΑ της 1ης Αυγούστου 1997
• Μας το υπενθύμισε με βάση το άρθρο στη ΣΚΟΠΙΑ μελέτης του Οκτωβρίου που μπορείτε να δείτε ΕΔΩ.
• Δείτε ΕΔΩ άλλη μια πολύ ενθαρρυντική εμπειρία από το ΞΥΠΝΑ

Ο τρόπος με τον οποίο διαπαιδαγωγείτε τα παιδιά σας σήμερα θα επηρεάσει την επικοινωνία σας μαζί τους αύριο...

Μια φορά και έναν καιρό, σε κάποιο μακρινό χωριό ζούσε ένα φτωχό αγόρι. Οι ντόπιοι πίστευαν ότι ήταν αργόστροφο και το περιγελούσαν. Όταν έρχονταν επισκέπτες, μερικοί χωρικοί το κορόιδευαν μπροστά στους φίλους τους. Έπαιρναν δύο νομίσματα, ένα μεγάλο ασημένιο και ένα μικρό χρυσό με τη διπλάσια αξία, και του έλεγαν: «Διάλεξε ποιο θέλεις». Το αγόρι διάλεγε πάντα το ασημένιο και κατόπιν το έβαζε στα πόδια.

Μια μέρα, κάποιος επισκέπτης ρώτησε το αγοράκι: «Δεν ξέρεις ότι το χρυσό νόμισμα έχει διπλάσια αξία από το ασημένιο;» Εκείνο χαμογέλασε και είπε: «Το ξέρω». «Τότε γιατί παίρνεις το ασημένιο;» ρώτησε ο επισκέπτης. «Αν διαλέξεις το χρυσό, θα έχεις τα διπλάσια χρήματα!» «Ναι», απάντησε το αγόρι, «αλλά αν πάρω το χρυσό, οι άλλοι θα σταματήσουν να παίζουν μαζί μου. Και ξέρεις πόσα ασημένια νομίσματα έχω μαζέψει;» Το αγοράκι σε αυτή την ιστορία εκδήλωσε μια ιδιότητα από την οποία θα μπορούσαν να ωφεληθούν και οι ενήλικοι —πρακτική σοφία.

Η Αγία Γραφή δηλώνει: «Διαφύλαξε την πρακτική σοφία και την ικανότητα σκέψης. Τότε θα περπατάς με ασφάλεια στο δρόμο σου και το πόδι σου δεν θα χτυπήσει σε τίποτα». (Παρ. 3:21, 23) Επομένως, το να γνωρίζουμε τι είναι «πρακτική σοφία» και πώς να την εφαρμόζουμε αποτελεί στην ουσία θέμα ασφάλειας. Μας βοηθάει να μη σκοντάψουμε πνευματικά, να κρατάμε το «πόδι» μας σταθερό.

Τι είναι;

Η πρακτική σοφία διαφέρει από τη γνώση και την κατανόηση. Ένα άτομο που έχει γνώση συγκεντρώνει πληροφορίες, ή στοιχεία. Κάποιος που έχει κατανόηση μπορεί να διακρίνει πώς σχετίζεται το ένα στοιχείο με το άλλο. Εκείνος που έχει σοφία μπορεί να συνδυάσει τη γνώση με την κατανόηση και να τις θέσει σε εφαρμογή με πρακτικό τρόπο.

Λόγου χάρη, σε σχετικά σύντομο διάστημα, κάποιος ίσως είναι σε θέση να διαβάζει και να κατανοεί το βιβλίο «Τι Διδάσκει Πράγματι η Αγία Γραφή;» Στη Γραφική του μελέτη, μπορεί να δίνει σωστές απαντήσεις. Ίσως μάλιστα αρχίσει να παρακολουθεί τις συναθροίσεις, ακόμη και να κάνει ωραία σχόλια. Όλα αυτά μπορεί να υποδηλώνουν ότι προοδεύει πνευματικά, αλλά σημαίνει αυτό ότι έχει αποκτήσει και σοφία; Όχι απαραίτητα. Μπορεί απλώς να είναι εύστροφος. Ωστόσο, όταν βάζει την αλήθεια σε εφαρμογή, χρησιμοποιώντας τη γνώση και την κατανόηση με σωστό τρόπο, γίνεται σοφός. Αν οι αποφάσεις του έχουν επιτυχία, φανερώνοντας έτσι ότι προηγήθηκε προσεκτική σκέψη, γίνεται ξεκάθαρο πως εκδήλωσε πρακτική σοφία.

Τα εδάφια Ματθαίος 7:24-27 αφηγούνται την παραβολή του Ιησού για δύο ανθρώπους που έχτισαν ο καθένας τους από ένα σπίτι. Ο ένας περιγράφεται ως “φρόνιμος”. Επειδή σκέφτηκε εκ των προτέρων τι θα μπορούσε να συμβεί, έχτισε το σπίτι του πάνω στον βράχο. Ήταν διορατικός και πρακτικός. Δεν σκέφτηκε ότι θα γλίτωνε χρήματα ή χρόνο αν το έχτιζε στην άμμο. Με σοφία, συλλογίστηκε τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των ενεργειών του. Όταν ξέσπασε λοιπόν μια καταιγίδα, το σπίτι του ήταν ασφαλές. Το ερώτημα τώρα είναι: Πώς μπορούμε εμείς να αποκτήσουμε και να διαφυλάξουμε αυτή την πολύτιμη ιδιότητα της πρακτικής σοφίας;

Πώς μπορώ να την αποκτήσω;

Πρώτον, προσέξτε τι λέει το εδάφιο Μιχαίας 6:9: «Όποιος έχει πρακτική σοφία θα φοβηθεί το όνομα [του Θεού]». Το να φοβόμαστε το όνομα του Ιεχωβά  υποδηλώνει ότι τον σεβόμαστε. Σημαίνει ότι έχουμε υγιή ευλάβεια για τα όσα αντιπροσωπεύει το όνομά του, περιλαμβανομένων και των κανόνων του. Για να σέβεστε κάποιον, χρειάζεται να γνωρίζετε πώς σκέφτεται. Τότε μπορείτε να τον εμπιστευτείτε και να μάθετε από αυτόν, μιμούμενοι τις επιτυχίες του. Αν ενδιαφερόμαστε για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που θα έχουν οι ενέργειές μας στη σχέση μας με τον Ιεχωβά και αν βασίζουμε τις αποφάσεις μας στους κανόνες του, τότε αποκτούμε πρακτική σοφία.

Δεύτερον, το εδάφιο Παροιμίες 18:1 λέει: «Εκείνος που απομονώνεται θα επιζητεί τη δική του ιδιοτελή επιθυμία· θα στρέφεται ενάντια σε κάθε πρακτική σοφία». Αν δεν είμαστε προσεκτικοί, θα μπορούσαμε να αποσυνδέσουμε, σαν να λέγαμε, τον εαυτό μας από τον Ιεχωβά και τον λαό του. Προκειμένου να αποφύγουμε την απομόνωση, χρειάζεται να περνάμε χρόνο με άλλους που φοβούνται το όνομα του Θεού και σέβονται τους κανόνες του. Χρειάζεται να είμαστε στην Αίθουσα Βασιλείας αυτοπροσώπως, αν είναι εφικτό, έχοντας τακτική συναναστροφή με τη Χριστιανική εκκλησία. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, χρειάζεται να ανοίγουμε τη διάνοια και την καρδιά μας και να επιτρέπουμε στα όσα λέγονται να μας αγγίζουν.

Επιπρόσθετα, αν εκφράζουμε μέσω προσευχής στον Ιεχωβά ό,τι βρίσκεται στην καρδιά μας, θα τον πλησιάζουμε περισσότερο. (Παρ. 3:5, 6) Όταν ανοίγουμε τη διάνοια και την καρδιά μας καθώς διαβάζουμε τη Γραφή και τα έντυπα που μας παρέχει η οργάνωση του Ιεχωβά, παίρνουμε μια ιδέα των μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων που θα έχουν οι ενέργειές μας και μπορούμε να πράξουμε αναλόγως. Επιπλέον, χρειάζεται να ανοίγουμε την καρδιά μας στις συμβουλές ώριμων αδελφών. (Παρ. 19:20) Τότε, αντί να “στρεφόμαστε ενάντια σε κάθε πρακτική σοφία”, θα ενισχύουμε αυτή τη σημαντική ιδιότητα.

Πώς θα βοηθήσει την οικογένεια μου;

Η πρακτική σοφία μπορεί να διαφυλάξει τις οικογένειες. Για παράδειγμα, η Γραφή προτρέπει τη γυναίκα να έχει «βαθύ σεβασμό» για τον σύζυγό της. (Εφεσ. 5:33) Αλλά πώς μπορεί ένας άντρας να κερδίσει τον βαθύ σεβασμό; Αν τον απαιτεί με πιεστικό ή σκληρό τρόπο, τα αποτελέσματα θα είναι βραχυπρόθεσμα. Για να αποφεύγει τις συγκρούσεις, η γυναίκα ενός τέτοιου άντρα ίσως του δείχνει κάποιον σεβασμό όταν εκείνος είναι παρών. Θα ήταν όμως διατεθειμένη να τον σεβαστεί όταν λείπει; Πιθανότατα όχι. Εκείνος χρειάζεται να αναλογιστεί τι θα φέρει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Αν αντανακλά τον καρπό του πνεύματος, με το να είναι στοργικός και καλοσυνάτος, θα κερδίσει τον βαθύ σεβασμό της. Βέβαια, μια Χριστιανή σύζυγος πρέπει να δείχνει σεβασμό για τον άντρα της είτε αυτός τον κερδίζει είτε όχι. —Γαλ. 5:22, 23.

Η Γραφή λέει επίσης ότι ο σύζυγος πρέπει να αγαπάει τη γυναίκα του. (Εφεσ. 5:28, 33) Θέλοντας να εξασφαλίσει την αγάπη του συζύγου της, μια γυναίκα ίσως σκεφτεί ότι είναι καλύτερο να του κρύψει κάποια δυσάρεστα πράγματα που εκείνος έχει το δικαίωμα να γνωρίζει. Ειλικρινά όμως, αντανακλά αυτό πρακτική σοφία; Αργότερα, όταν ο άντρας της μάθει τι του έκρυβε, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Μήπως θα την αγαπάει περισσότερο; Κάτι τέτοιο θα του ήταν δύσκολο. Αντίθετα, αν εκείνη βρει μια κατάλληλη στιγμή να του μιλήσει για τα δυσάρεστα πράγματα με ηρεμία, ο σύζυγός της πιθανότατα θα εκτιμήσει την εντιμότητά της. Τώρα η αγάπη του για εκείνη θα μεγαλώσει.

Τα παιδιά πρέπει να υπακούν στους γονείς τους και να διαπαιδαγωγούνται στις οδούς του Ιεχωβά. (Εφεσ. 6:1, 4) Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι γονείς θα πρέπει να εφοδιάσουν το παιδί τους με έναν ατέλειωτο κατάλογο από «πρέπει» και «δεν πρέπει»; Δεν αρκεί απλώς να γνωρίζει το παιδί τούς κανόνες του σπιτιού ή την τιμωρία για την κακή διαγωγή. Ο γονέας που διαθέτει πρακτική σοφία το βοηθάει να κατανοήσει γιατί πρέπει να υπακούει.

Ας υποθέσουμε ότι ένα παιδί μιλάει χωρίς σεβασμό στον πατέρα του ή στη μητέρα του. Η παρορμητική τιμωρία ή τα σκληρά λόγια μπορεί να ντροπιάσουν το παιδί ή να το κάνουν να κλειστεί στον εαυτό του και να μην πει κουβέντα. Ωστόσο, στην καρδιά του μπορεί να νιώθει αγανάκτηση, και ως αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από τους γονείς του.

Οι γονείς που αναπτύσσουν πρακτική σοφία θα κάνουν σκέψεις γύρω από τον τρόπο με τον οποίο διαπαιδαγωγούν το παιδί τους και το πώς θα το επηρεάσει αυτό στο μέλλον. Δεν πρέπει να αντιδρούν σπασμωδικά επειδή ήρθαν σε δύσκολη θέση. Ίσως κατ’ ιδίαν, μπορούν να συζητήσουν ήρεμα και στοργικά με το παιδί, εξηγώντας του ότι ο Ιεχωβά αναμένει από εκείνο να τιμάει τους γονείς του για το αιώνιο όφελός του. Όταν στη συνέχεια το παιδί δείξει ότι σέβεται τους γονείς του, θα συνειδητοποιήσει ότι τιμάει τον Ιεχωβά. (Εφεσ. 6:2, 3) Αυτή η καλοσυνάτη προσέγγιση θα μπορούσε να αγγίξει την καρδιά του. Το παιδί αισθάνεται το γνήσιο ενδιαφέρον των γονέων του, και ο σεβασμός του για εκείνους μεγαλώνει. Τώρα έχει προετοιμαστεί το έδαφος για να ζητήσει βοήθεια όταν αργότερα προκύψουν σημαντικά ζητήματα.

Κάποιοι γονείς ίσως φοβούνται μην πληγώσουν τα αισθήματα του παιδιού τους και γι’ αυτό αποφεύγουν να το διορθώνουν. Ωστόσο, τι θα συμβεί όταν το παιδί μεγαλώσει; Θα φοβάται άραγε τον Ιεχωβά και θα αναγνωρίζει πόσο σοφό είναι να αποδέχεται τους κανόνες Του; Θα είναι διατεθειμένο να ανοίγει την καρδιά του και τη διάνοιά του στον Ιεχωβά ή θα απομονώνεται πνευματικά; —Παρ. 13:1· 29:21.

Ένας καλός γλύπτης κάνει σχέδια εκ των προτέρων για το σχήμα που θέλει να δώσει στο γλυπτό του. Δεν αρχίζει να σμιλεύει στην τύχη ελπίζοντας να βγει κάτι ωραίο. Οι γονείς που διαθέτουν πρακτική σοφία αφιερώνουν ώρες μαθαίνοντας και εφαρμόζοντας τους κανόνες του Ιεχωβά, κάτι που δείχνει ότι φοβούνται το όνομά του. Με το να μην απομονώνονται από τον Ιεχωβά και την οργάνωσή του, αποκτούν πρακτική σοφία και την αξιοποιούν για να εποικοδομούν την οικογένειά τους.

Καθημερινά, καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη ζωή μας για χρόνια. Αντί να καταφύγετε σε μια βιαστική κίνηση και να αποφασίσετε υπό την παρόρμηση της στιγμής, γιατί να μην καθίσετε για λίγο και να σκεφτείτε; Ζυγίστε τις μακροπρόθεσμες συνέπειες. Ζητήστε την κατεύθυνση του Ιεχωβά, και εφαρμόστε τη θεϊκή του σοφία. Τότε θα έχετε διαφυλάξει την πρακτική σοφία, και αυτή θα σας δώσει ζωή. —Παρ. 3:21, 22.

• Αναδημοσίευση από την ΣΚΟΠΙΑ (έκδοση μελέτης) Οκτώβριος 2016