Δεν με τιμάει ως δημοσιογράφο, αλλά το παραδέχομαι… Οι δημοσιογράφοι στις μέρες μας ήταν πιο σεμνοί, πιο ταπεινοί στις εκφράσεις τους και τις περιγραφές τους στη μετάδοση γεγονότων… Δεν έβγαζαν αυτές τις κραυγές που βγάζουν σήμερα, είτε στα ειδησεογραφικά Site, είτε στις εφημερίδες. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν τη σημερινή ανάρτηση είναι από φίλους. Η συγκεκριμένη από την Άνω Γλυφάδα.


Πραγματικά οι υπερβολές που ζούμε αυτέ στις μέρες δεν έχουν το προηγούμενο τους… Ένας χιονιάς, μέσα στο χειμώνα είναι… Αξίζει να διαβάσετε ΕΔΩ το άρθρο στο Blog της Ομάδας των Δημοσιογράφων. Ο Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης, παλιός και έμπειρος δημοσιογράφος που έγραφε τον ΚΑΙΡΟ στην τελευταία σελίδα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, βάζει τα πράγματα στη θέση τους… Η φωτογραφία είναι από το Δήλεσι.


Εικόνες όμορφες που εμείς που ζούμε στο κέντρο της Αθήνας, στον Κολωνό, δεν τις ζήσαμε… Ούτε ίχνος χιονιού δεν είδαμε. Μόνο χθες το μεσημέρι αισθανθήκαμε μερικές χοντρές νιφάδες χιονιού να πέφτουν. Φυσικά ούτε λόγος να το στρώσει… Ενώ εδώ στον Ασπρόπυργο από όπου και η φωτογραφία το έστρωσε κανονικά και για τα καλά, όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς…


Αυτά που χάρηκαν περισσότερο ήταν βέβαια τα παιδιά… Ή όσοι νιώθουν ακόμα μέσα τους σαν παιδιά, ότι ηλικία κι αν έχουν… Ναι, έτσι έχουν τα πράγματα, διότι ακόμα κι εμείς που είμαστε ενάντια σε κάθε πόλεμο, έναν χιονοπόλεμο θα τον θέλαμε και δεν θα λέγαμε όχι στην πρόκληση… Η φωτογραφία είναι από τα Καλάβρυτα…


Από όπου κα να τα δεις τα χιόνια, είναι όμορφα. Εδώ η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στον Καρέα, κάπου κοντά στην Υμηττό. Το χιόνι δεν είναι πολύ. Ίσως λίγες ώρες μετά και να έλιωσε. Το πιο φυσικό δηλαδή. Υποθέτω ότι στο λίγο και στο σπάνιο είναι κρυμμένη όλη η χαρά των ανθρώπων για τα χιόνια που δεν λέει να σταματήσει με τίποτα.


Τη συγκεκριμένη φωτογραφία από το Περιστέρι την τράβηξε φίλη μας και αδελφή μας, Μαρία. Μου έγραψε στον Messenger τι όμορφα που ήταν τη νύχτα καθώς χιόνιζε και δεν κρατιόταν να περιμένει λίγο να σηκωθεί η μέρα και μετά να την τραβήξει. Να, αυτό είναι που κρύβει συναισθήματα. Κι αυτά ακριβώς είναι που μας αρέσουν.


Να και κάτι από την Κρήτη, την Χερσόνησο… Στο ίδιο μέρος το καλοκαίρι γίνεται χαμός από την τουριστική κίνηση… Άλλος καιρός τώρα, άλλο περιβάλλον ντυμένο στα ολόλευκα. Ναι, πέρα από τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει στους ανθρώπους που μπορείς να πεις ότι ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, σε μας άρεσε πολύ… Και μακάρι να ήταν περισσότερο στο κέντρο της Αθήνας…

Από τις όμορφες στιγμές μας τη χρονιά που μας πέρασε το ταξίδι μας για μια εβδομάδα στην Κέρκυρα τον Απρίλιο με αφορμή την επέτειο ενός χρόνου από το γάμο μας με τη Σούλα. Εδώ στο δείπνο που πήραμε σε ένα από τα πιο όμορφα μαγαζιά του νησιού.


Με φόντο το Ποντικονήσι. Μια φωτογραφία που δεν υπάρχει περίπτωση να πας στην Κέρκυρα και να μην κάνεις μια στάση εδώ… Οπωσδήποτε θα το κάνεις, όπως το κάναμε κι εμείς με τη βοήθεια τουριστών που πάντα είναι πολλοί στο σημείο αυτό, καθημερινά…


Στα ανάκτορα του Μον Ρεπό… Και ποιος είναι αυτός που δεν θέλει να βάλει λίγη χλιδή στη ζωή του; Ακόμα κι αν η λάμψη έχει να κάνει με το παρελθόν και η ιστορία έχει καταθέσει την άποψη της, οι ξεναγοί είναι πάντα διαθέσιμοι να σου εξηγήσουν. Και το έκαναν με τον καλύτερο τρόπο


Από τις βόλτες μας στην πόλη της Κέρκυρας… Χαλαρά, όπως επιβάλει μια εκδρομή που γίνεται με αφορμή μια όμορφη επέτειο. Ότι καλύτερο κρατήσαμε από τη χρονιά που φεύγει. Για το 2017 στοχεύουμε στη Γαλλία. Ήδη έχουμε κόψει τα εισιτήρια μας για το αεροδρόμιο της Μασσαλίας…


ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 31/12/2016

Ο χρόνος φεύγει σαν τον αέρα. Αλίμονο μας αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει και δεν έχουμε φροντίσει να προσαρμόσουμε τη ζωή μας σε άλλα πλαίσια, πιο ρεαλιστικά.

Να λοιπόν που είμαστε στην τελευταία εβδομάδα της χρονιάς που φεύγει, του 2016. Και συνηθίζουμε να κάνουμε ένα μικρό απολογισμό που θα μας βοηθήσει να χαράξουμε πιο σταθερά τα βήματα μας στη χρονιά που έρχεται…

Ετοιμαστείτε να ακούσετε πολλούς τέτοιους απολογισμούς αυτές τις μέρες ή να δείτε στα έντυπα που έχετε επιλέξει για να διαβάζετε… Τα περισσότερα ίσως έχουν να κάνουν με την ειδησεογραφία. Στεκόμαστε πάντα σε ‘κείνα τα γεγονότα που θεωρούμε ότι σημάδεψαν τη ζωή μας.

Παρόλο που κάθε νέα χρονιά ξεκινά με ευχές και πολύ αισιοδοξία, γρήγορα διαπιστώνουμε πως ελάχιστα έγιναν και πιο πολύ όσα μας δίνονταν η δυνατότητα να βάλουμε το χεράκι μας για να σπρώξουμε λίγο την κατάσταση.

Το 2016 ήταν αναμφίβολα μια δύσκολη χρονιά, όπως άλλωστε είναι όλες οι χρονιές από τότε που άρχισαν να εφαρμόζονται τα μνημόνια σε βάρος μας και να στοχοποιείται η ζωή μας. Οι δυσκολίες κάθε μέρα που περνάει γίνονται όλο και μεγαλύτερες κι αυτό έχει το αντίκτυπό του στην ζωή μας.

Λιγότερα χρήματα μπαίνουν μέσα στην οικογένεια, αφού με την υπερφορολόγηση ο κουμπαράς μας δέχτηκε λιγότερη «στοργή και προδέρμ», ενώ πάντα καραδοκεί η τεράστια ανεργία που πλήττει μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αλλά και τα χαμηλά ημερομίσθια σε συνάρτηση με τις ραγδαίες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις.

Κι από την άλλη, συνεχώς μεγαλώνουν οι υποχρεώσεις μας απέναντι σε ένα κράτος που δεν χορταίνει με τίποτα, ενώ συγχρόνως βάζει χέρι στις συντάξεις, ιδίως των χαμηλά αμειβόμενων συνανθρώπων μας.

Είδαμε και φέτος τραγικές φιγούρες ανθρώπων που στερούνται στοιχειωδών αναγκών κυρίως σε ότι αφορά στέγη και τροφή, να συνωστίζονται στις διάφορες κοινωνικές δομές και τις ουρές των συσσιτίων, ενώ ακούσαμε τις γοερές κραυγές συνανθρώπων μας που δεν έχουν καμιά ασφαλιστική κάλυψη ή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς είναι σε θέση να το αλλάξουν αυτό, ανθρώπινες κυβερνήσεις, όταν συντηρούνται με χρήματα από τους δανειστές που διευρύνουν στην ουσία το δημόσιο χρέος, κάνοντας σχεδόν αδύνατη την απεμπλοκή μας από τις μηλόπετρες τους.

Κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι σοβαρά, τι νόημα έχουν οι ευχές που ανταλλάσουν οι άνθρωποι την παραμονή της πρωτοχρονιάς, καλωσορίζοντας το νέο έτος. Μάλλον πρόκειται για άλλη μια παράδοση από τις τόσες που έχουμε, αλλά όπως αποδεικνύεται, χωρίς καμιά απολύτως προοπτική. Το ξέρουν ότι δεν οδηγούν πουθενά, αλλά συνεχίζουν να το κάνουν…

Η προσωπική μου παραίνεση σε όσους εμπιστεύονται τη στήλη, διαβάζοντας την όλα τα χρόνια της έκδοσης αυτής της εφημερίδας, εδώ στην ζεστή γωνιά της 9^ης  σελίδας, είναι η ενδοσκόπηση. Κι αν αυτή γίνει, θα παρακαλούσαμε να έχει προσανατολιστεί σε προσωπικό επίπεδο. Ας προσπαθήσουμε, αν τελικά είμαστε σε θέση ακόμα να κάνουμε κάτι, να το κάνουμε ο καθένας για τον εαυτό του με σκοπό να βοηθηθούμε. Και θα είμαστε διπλά κερδισμένοι καθώς θα ωφεληθούν και άνθρωποι της ζωής μας, ίσως και ο περίγυρος μας.

Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, καθώς είμαστε ατελείς. Ναι, το να δώσουμε στην προσωπικότητα μας ιδιότητες που θα την κάνουν πιο ευγενική και πιο χρήσιμη στους γύρω μας, θα βοηθήσει και εμάς τους ίδιους, να αισθανθούμε καλύτερα.

Αν το αγνοήσαμε τις προηγούμενες χρονιές, μην αμελήσουμε να το κάνουμε φέτος, τουλάχιστον. Το έχουμε ανάγκη προκειμένου να νιώσουμε κάπως καλύτερα…

• Αυτό κομμάτι δημοσιεύεται ήδη στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ που λόγω πρωτοχρονιάς κυκλοφορεί πιο γρήγορα, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Αυτή είναι μια Αίθουσα Βασιλείας στο Λονδίνο. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από φίλο μας αναγνώστη που βρίσκεται αυτή την περίοδο εκεί για επαγγελματική εργασία. Το Λονδίνο είναι η πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως και της Αγγλίας, στα νοτιοανατολικά της οποίας βρίσκεται. Εκτείνεται εκατέρωθεν του ποταμού Τάμεση, όπου βρίσκεται και το λιμάνι του, ένα από τα μεγαλύτερα στη χώρα. Επί δύο χιλιετίες ήταν σημαντικός οικισμός. Η ιστορία του ανάγει την ίδρυσή του στους Ρωμαίους.


Ας πάμε λίγο μέσα στην Αίθουσα… Δεν διαφέρει σε τίποτα από οποιαδήποτε Αίθουσα Βασιλείας σε όλο τον κόσμο… Ο πυρήνας της πόλης είναι η παλαιά πόλη του Λονδίνου, από την οποία σώζονται ακόμα περιορισμένα μεσαιωνικά κατάλοιπα. Τουλάχιστον από το 19ο αιώνα το όνομα "Λονδίνο" αναφέρεται σε ολόκληρη τη μητρόπολη γύρω από αυτό. Το μητροπολιτικό Λονδίνο περιλαμβάνει, πέρα από το Σίτι (City, κέντρο της πόλης), 32 διαμερίσματα, τα οποία αρχικά ήταν αυθύπαρκτες πόλεις, τελικά όμως συνενώθηκαν εξαιτίας της πολεοδομικής επέκτασης της βρετανικής πρωτεύουσας και ενσωματώθηκαν σε αυτήν.


Στις πληροφορίες που αντλήσαμε για την πόλη, διαβάζουμε ότι το Λονδίνο αποτελεί μεγάλο επιχειρηματικό, χρηματοοικονομικό και πολιτιστικό κέντρο. Εκεί εδρεύουν πλήθος εταιρειών, οργανισμών, καθώς και διαφόρων άλλων παγκόσμιων Ιδρυμάτων. Η επίδραση του Λονδίνου στην πολιτική, στην εκπαίδευση, στα ΜΜΕ, στη μόδα και στις τέχνες, συνετέλεσαν στο να θεωρείται ως σημαντική παγκόσμια πόλη. H πόλη έχει εκλεγμένο δήμαρχο και Συνέλευση.


Στο Λονδίνο βρίσκονται Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς: Το Ανάκτορο, ο Πύργος του Λονδίνου, ο ιστορικός οικισμός του Γκρίνουιτς και οι Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι του Κιου. Η πόλη είναι από τους πλέον δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο και εξαιτίας της οικονομικής ανάπτυξης η δημοφιλία της αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια. Περισσότερα θα σας γράψω όταν καταφέρουμε εμείς να πάμε εκεί και να περπατήσουμε οι ίδιοι στους δρόμους του.


Περισσότερες από 300 γλώσσες ομιλούνται εντός της πόλης. Με βάση στοιχεία του 2006, ο επίσημος πληθυσμός του είναι 7.512.400 κάτοικοι εντός ορίων του Μείζονος Λονδίνου και αποτελεί το μεγαλύτερο σε πληθυσμό Δήμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 2001 η αστική περιοχή του Μείζονος Λονδίνου είχε πληθυσμό 8.278.251 κατοίκους, ενώ η μητροπολιτική περιοχή υπολογίζεται ότι αριθμεί 13.708.000 κατοίκους. Το Λονδίνο διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012. Τα στοιχεία είναι παρμένα από την Wikipedia…


Το σταντ αυτό βρίσκεται απέναντι από το νοσοκομείο St.George’s Hospital – Lonton… Ένα χώρο που προφανώς επισκέπτονται άνθρωποι με πόνο. Το νοσοκομείο είναι ίδρυμα υγειονομικής περίθαλψης, στο οποίο παρέχεται θεραπεία από ειδικευμένο προσωπικό με ειδικό εξοπλισμό, και συχνά, αλλά όχι πάντα, παρέχει τη δυνατότητα μακροχρόνιας παραμονής των ασθενών. Τα νοσοκομεία μπορεί να αποτελούνται από ένα μόνο κτήριο ή να αποτελούν μέρος κάποιου συγκροτήματος.

«Γι’ αυτό, να είστε σε εγρήγορση, επειδή δεν γνωρίζετε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα».—ΜΑΤΘ. 25:13.

Με αφορμή τη χθεσινή 8λεπτη ομιλία στο μέρος «Πώς να ζούμε ως Χριστιανοί» όπου παροτρυνθήκαμε όλοι να είμαστε σε εγρήγορση, όπως ήταν ο φρουρούς του οράματος του Ησαϊα και οι πέντε παρθένες στην παραβολή του Ιησού – Ησ 21:8, Ματ 25:1-13, ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ συμμετέχει ενεργά αναδημοσιεύοντας το καταπληκτικό άρθρο της ΣΚΟΠΙΑΣ του 2015 που είχαμε κάνει ως μελέτη στις 15/3 και είχε  τον τίτλο «Εσείς θα "Είστε σε Εγρήγορση";». Δείτε το με προσοχή, παρακαλώ:

Πρέπει να ήταν μοναδική εμπειρία να κάθεται κανείς εκεί, στο Όρος των Ελαιών —με θέα το ναό της Ιερουσαλήμ— καθώς από τα χείλη του Ιησού έβγαινε μια από τις πιο συναρπαστικές προφητείες που είχε πει ποτέ. Ο Πέτρος, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης άκουγαν με αμέριστη προσοχή ενώ ο Ιησούς ατένιζε προφητικά κάπου μακριά, πολύ μακριά στο μέλλον. Τους είπε πολλά για τις τελευταίες ημέρες αυτού του πονηρού παγκόσμιου συστήματος, τότε που θα κυβερνούσε στη Βασιλεία του Θεού. Τους είπε ότι, στη διάρκεια εκείνης της κρίσιμης περιόδου, «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» του θα τον αντιπροσώπευε πάνω στη γη, δίνοντας στους υπηρέτες του την επίκαιρη πνευματική τροφή που είχαν ανάγκη.—Ματθ. 24:45-47.

Κατόπιν, στην ίδια προφητεία, ο Ιησούς ανέφερε την παραβολή για τις δέκα παρθένες. (Διαβάστε Ματθαίος 25:1-13) Ας ασχοληθούμε με τις εξής ερωτήσεις: (1) Ποιο είναι το βασικό μήνυμα αυτής της παραβολής; (2) Πώς έχουν εφαρμόσει οι πιστοί χρισμένοι τη συμβουλή που περιέχει αυτή η παραβολή, και με ποια αποτελέσματα; (3) Πώς μπορεί ο καθένας μας να ωφεληθεί από την παραβολή του Ιησού σήμερα;

Ποιο είναι το μήνυμα της παραβολής;

Τις πρόσφατες δεκαετίες ο πιστός δούλος έχει κάνει σταδιακά αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο εξηγεί τις Γραφές — δίνει λιγότερη έμφαση σε συμβολικές προφητικές εικόνες και περισσότερη στην πρακτική εφαρμογή. Στο παρελθόν, τα έντυπά μας προσέδιδαν κατά καιρούς συγκεκριμένη συμβολική σημασία ακόμα και στις μικρές λεπτομέρειες της παραβολής του Ιησού για τις δέκα παρθένες, όπως τα λυχνάρια, το λάδι, τα δοχεία και ούτω καθεξής. Μήπως όμως έτσι αφήναμε τον προβολέα να στρέφεται μακριά από το απλό, επείγον μήνυμα της παραβολής; Όπως θα δούμε, η απάντηση είναι ζωτικής σημασίας.

Ας εξετάσουμε το βασικό μήνυμα του Ιησού σε αυτή την παραβολή. Αρχικά, σκεφτείτε τους κεντρικούς χαρακτήρες. Ποιος είναι ο γαμπρός της παραβολής; Σαφώς, ο Ιησούς μιλούσε για τον εαυτό του. Σε μια άλλη περίπτωση, ο ίδιος μάλιστα αποκάλεσε τον εαυτό του γαμπρό! (Λουκ. 5:34, 35) Τι θα πούμε για τις παρθένες; Στην παραβολή, ο Ιησούς λέει πως οι παρθένες οφείλουν να είναι έτοιμες με τα λυχνάρια τους αναμμένα όταν έρθει ο γαμπρός. Προσέξτε πόσο παρόμοιες είναι οι οδηγίες που έδωσε στο «μικρό ποίμνιο» των χρισμένων ακολούθων του: «Η οσφύς σας να είναι περιζωσμένη και τα λυχνάρια σας να καίνε, και εσείς να είστε σαν άνθρωποι που περιμένουν τον κύριό τους όταν επιστρέφει από το γάμο». (Λουκ. 12:32, 35, 36) Επιπλέον, υπό θεϊκή έμπνευση, τόσο ο απόστολος Παύλος όσο και ο απόστολος Ιωάννης παρομοίασαν τους χρισμένους ακολούθους του Χριστού με αγνές παρθένες. (2 Κορ. 11:2· Αποκ. 14:4) Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι ο Ιησούς ήθελε να χρησιμεύσει η παραβολή των εδαφίων Ματθαίος 25:1-13 ως συμβουλή και προειδοποίηση για τους χρισμένους ακολούθους του.

Κατόπιν, σκεφτείτε το χρονικό πλαίσιο. Σε ποια χρονική περίοδο εφαρμόζεται η συμβουλή του Ιησού; Ο ίδιος μας παρέχει μια σαφή χρονική ένδειξη προς το τέλος της παραβολής: «Έφτασε ο γαμπρός». (Ματθ. 25:10) Όπως είδαμε στο τεύχος 15 Ιουλίου 2013 αυτού του περιοδικού, η προφητεία του Ιησού που καταγράφεται στα κεφάλαια 24 και 25 του Ματθαίου κάνει οχτώ αναφορές στον “ερχομό” του. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το πρωτότυπο ελληνικό κείμενο χρησιμοποιεί τύπους του ρήματος ἔρχομαι. Σε κάθε μία από αυτές, ο Ιησούς αναφερόταν στον καιρό κατά τον οποίο θα έρθει, στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης, για να εκτελέσει κρίση και κατόπιν να καταστρέψει το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων. Προφανώς, λοιπόν, αυτή η παραβολή εφαρμόζεται στις τελευταίες ημέρες, αλλά αποκορυφώνεται στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης.

Ποιο είναι το βασικό μήνυμα της παραβολής; Θυμηθείτε τα συμφραζόμενα. Ο Ιησούς μόλις είχε αναφερθεί στον “πιστό και φρόνιμο δούλο” του. Αυτός ο δούλος θα ήταν μια μικρή ομάδα χρισμένων αντρών που θα ηγούνταν μεταξύ των ακολούθων του Χριστού στη διάρκεια των τελευταίων ημερών. Ο Ιησούς προειδοποίησε αυτούς τους άντρες ότι έπρεπε να παραμείνουν πιστοί. Στη συνέχεια, έπαψε να εστιάζει σε εκείνους και αφηγήθηκε αυτή την παραβολή για να συμβουλέψει όλους τους χρισμένους ακολούθους του στις τελευταίες ημέρες “να είναι σε εγρήγορση” ώστε να μη χάσουν την πολύτιμη ανταμοιβή τους. (Ματθ. 25:13) Ας αναλύσουμε τώρα την παραβολή και ας δούμε πώς έχουν εφαρμόσει οι χρισμένοι τη συμβουλή που περιέχει.

Πώς έχουν εφαρμόσει οι χρισμένοι τη συμβουλή της παραβολής;

Η παραβολή του Ιησού τονίζει ότι οι φρόνιμες παρθένες, αντίθετα με τις ανόητες, ήταν έτοιμες για τον ερχομό του γαμπρού. Γιατί; Χάρη σε δύο στοιχεία που τις χαρακτήριζαν: προετοιμασία και επαγρύπνηση. Οι παρθένες, που είχαν την ευθύνη να περιμένουν την έλευση του γαμπρού στη διάρκεια αυτής της νυχτερινής επιφυλακής, έπρεπε να κρατούν τα λυχνάρια τους αναμμένα και να παραμείνουν άγρυπνες όλες εκείνες τις ώρες μέχρι το συναρπαστικό γεγονός. Ωστόσο, σε αντίθεση με τις ανόητες, πέντε από τις παρθένες πράγματι προετοιμάστηκαν, παίρνοντας μαζί με τα λυχνάρια τους και επιπρόσθετο λάδι στα δοχεία τους. Έχουν αποδειχτεί παρόμοια προετοιμασμένοι και οι πιστοί χρισμένοι;

Ασφαλώς! Σε όλη τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, οι χρισμένοι Χριστιανοί έχουν ενεργήσει όπως εκείνες οι φρόνιμες παρθένες — έχουν προετοιμαστεί ώστε να επιτελέσουν το διορισμό τους πιστά μέχρι το τέλος. Έχουν υπολογίσει τη δαπάνη που συνεπάγεται η πιστή υπηρεσία, κατανοώντας ευθύς εξαρχής ότι ο διορισμός τους σημαίνει πως πρέπει να εγκαταλείψουν πολλά από τα υλικά οφέλη που προσφέρει ο κόσμος του Σατανά. Αφοσιώνονται ολοκληρωτικά στον Ιεχωβά και τον υπηρετούν, όχι επειδή έχουν υπόψη τους κάποια ημερομηνία ή διορία, αλλά από αγάπη και οσιότητα για εκείνον και τον Γιο του. Διακρατούν την ακεραιότητά τους, αρνούμενοι να υιοθετήσουν το πνεύμα αυτού του πονηρού κόσμου και τις υλιστικές, ανήθικες και ιδιοτελείς τάσεις του. Ως αποτέλεσμα, παραμένουν έτοιμοι λάμποντας σταθερά ως φωτοδότες, απτόητοι από οποιαδήποτε φαινομενική καθυστέρηση στην έλευση του Γαμπρού.—Φιλιπ. 2:15.

Το δεύτερο στοιχείο που βοηθάει αυτές τις παρθένες να είναι έτοιμες είναι η επαγρύπνηση. Θα ήταν άραγε δυνατόν να νυστάξουν κάποιοι χρισμένοι Χριστιανοί κατά τη μακρά διάρκεια της νυχτερινής επιφυλακής; Φυσικά. Προσέξτε πως ο Ιησούς λέει ότι οι δέκα παρθένες «νύσταξαν όλες και κοιμήθηκαν» ενόσω ο γαμπρός φαινόταν να καθυστερεί. Ο Ιησούς γνώριζε καλά ότι ακόμα και το πρόθυμο, ενθουσιώδες πνεύμα μπορεί να ατονίσει λόγω της αδυναμίας της σάρκας. Οι πιστοί χρισμένοι έχουν δώσει προσοχή σε αυτή την έμμεση προειδοποίηση και εργάζονται όλο και πιο σκληρά για να παραμείνουν άγρυπνοι, σε εγρήγορση. Στην παραβολή, όλες οι παρθένες ανταποκρίθηκαν στην κραυγή που ακούστηκε μέσα στη νύχτα: «Να ο γαμπρός!» Αλλά μόνο οι άγρυπνες υπέμειναν ως το τέλος. (Ματθ. 25:5, 6· 26:41) Τι θα πούμε για τους πιστούς χρισμένους σήμερα; Σε όλη τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, έχουν ανταποκριθεί στις ισχυρές αποδείξεις που, ουσιαστικά, κραυγάζουν: «Να ο γαμπρός»—είναι επί θύραις. Έχουν επίσης υπομείνει, παραμένοντας έτοιμοι ανά πάσα στιγμή για την έλευση του Γαμπρού.

Στην παραβολή, μεσολαβεί κάποιο ξεκάθαρο διάστημα ανάμεσα στην κραυγή «Να ο γαμπρός!» (εδάφιο 6) και στον ερχομό, ή στην έλευση, του γαμπρού (εδάφιο 10). Σε όλη τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, οι άγρυπνοι χρισμένοι έχουν διακρίνει το σημείο της παρουσίας του Ιησού. Επομένως, γνωρίζουν ότι η φράση «Να ο γαμπρός!» ισχύει — ότι κυβερνάει με βασιλική εξουσία. Η πρόκληση που αντιμετωπίζουν είναι να υπομείνουν μέχρι τον ερχομό, ή την έλευσή του.

Εντούτοις, το αποκορύφωμα της παραβολής στρέφει την προσοχή σε μια πιο συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Πώς συμβαίνει αυτό;

Ανταμοιβή για τις φρόνιμες και τιμωρία για τις ανόητες

Ίσως το πιο αινιγματικό σημείο της παραβολής βρίσκεται προς το τέλος, στο διάλογο ανάμεσα στις ανόητες και στις φρόνιμες παρθένες. (Διαβάστε Ματθαίος 25:8, 9) Αυτός ο διάλογος εγείρει το εξής ερώτημα: «Πότε στην ιστορία του λαού του Θεού θα αρνούνταν οι πιστοί χρισμένοι να δώσουν τη βοήθειά τους σε κάποιους που θα τη ζητούσαν;» Η λύση του αινίγματος φαίνεται όταν ξανασκεφτούμε το χρονικό πλαίσιο. Θυμηθείτε τη διασαφηνισμένη κατανόησή μας ότι ο Ιησούς, ο Γαμπρός, έρχεται για να αποδώσει κρίση προς το τέλος της μεγάλης θλίψης. Δεν είναι, λοιπόν, πιθανό ότι αυτό το σημείο της παραβολής επικεντρώνεται στα όσα συμβαίνουν ακριβώς πριν από εκείνη την τελειωτική κρίση; Έτσι φαίνεται, επειδή εκείνον τον καιρό οι χρισμένοι θα έχουν λάβει το τελικό τους σφράγισμα.

Έτσι λοιπόν, προτού αρχίσει η μεγάλη θλίψη, όλοι οι πιστοί χρισμένοι που θα βρίσκονται στη γη θα έχουν λάβει το τελικό τους σφράγισμα. (Αποκ. 7:1-4) Από τότε και έπειτα, η κλήση τους θα είναι βέβαιη. Αλλά σκεφτείτε τα χρόνια πριν από την έναρξη της θλίψης. Τι θα συνέβαινε στους χρισμένους που δεν θα παρέμεναν σε εγρήγορση, που θα έπαυαν να διακρατούν ακεραιότητα; Θα έχαναν την ουράνια ανταμοιβή τους. Προφανώς, δεν θα λάβαιναν το τελικό σφράγισμα πριν από την έναρξη της θλίψης. Στο μεταξύ, θα είχαν γίνει χρισμένοι κάποιοι άλλοι πιστοί. Όταν αρχίσει η θλίψη, αυτά τα ανόητα άτομα μπορεί να συγκλονιστούν βλέποντας την καταστροφή της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Ίσως μόνο τότε καταλάβουν ότι δεν είναι έτοιμοι για την έλευση του Γαμπρού. Σε εκείνη την προχωρημένη ώρα, τι θα γινόταν αν ζητούσαν απεγνωσμένα βοήθεια; Η παραβολή του Ιησού μάς δίνει τη ζοφερή απάντηση. Οι φρόνιμες παρθένες αρνήθηκαν να στερηθούν το λάδι τους για χάρη των ανόητων, λέγοντάς τους ότι θα ήταν καλύτερο να πάνε σε εκείνους που πουλούσαν λάδι. Θυμηθείτε, όμως, ότι αυτό συνέβη “στη μέση της νύχτας”. Θα μπορούσαν άραγε να βρουν πωλητές λαδιού τέτοια ώρα; Όχι. Θα ήταν πια πολύ αργά.

Παρόμοια, κατά τη διάρκεια της μεγάλης θλίψης, οι πιστοί χρισμένοι δεν θα μπορούν να βοηθήσουν όποιους έχουν γίνει άπιστοι. Δεν θα υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια. Θα είναι απλώς πολύ αργά. Ποιο θα είναι το τέλος τέτοιων ατόμων; Ο Ιησούς εξηγεί τι συνέβη όταν οι ανόητες παρθένες έφυγαν για τη μάταιη αναζήτησή τους: «Έφτασε ο γαμπρός, και οι παρθένες που ήταν έτοιμες μπήκαν μαζί του στο γαμήλιο συμπόσιο· και η πόρτα έκλεισε». Όταν ο Χριστός έρθει με τη δόξα του προς το τέλος της θλίψης, θα συγκεντρώσει τους πιστούς χρισμένους του στον ουρανό. (Ματθ. 24:31· 25:10· Ιωάν. 14:1-3· 1 Θεσ. 4:17) Πράγματι, η πόρτα θα είναι κλειστή για τους άπιστους, οι οποίοι αποδεικνύονται σαν τις ανόητες παρθένες. Ίσως μάλιστα να κραυγάζουν: «Κύριε, κύριε, άνοιξέ μας!» Ωστόσο, η απάντηση που λαβαίνουν είναι παρόμοια με αυτήν που δίνεται στα πολλά, όμοια με κατσίκια άτομα εκείνη την ώρα της κρίσης: «Σας λέω την αλήθεια, δεν σας γνωρίζω». Πόσο λυπηρό!—Ματθ. 7:21-23· 25:11, 12.

Με αυτά υπόψη, τι μπορούμε να συμπεράνουμε; Μήπως ο Ιησούς εννοούσε ότι πολλοί από τους χρισμένους υπηρέτες του θα αποδεικνύονταν άπιστοι και θα έπρεπε να αντικατασταθούν; Όχι. Θυμηθείτε ότι μόλις είχε προειδοποιήσει τον “πιστό και φρόνιμο δούλο” του να μη γίνει ποτέ κακός δούλος. Αυτό δεν σήμαινε ότι ανέμενε μια τέτοια εξέλιξη. Παρόμοια, αυτή η παραβολή μεταδίδει μια ισχυρή προειδοποίηση. Όπως ακριβώς πέντε παρθένες ήταν φρόνιμες και πέντε ανόητες, έτσι και κάθε χρισμένος είναι πλήρως ικανός να επιλέξει είτε μια πορεία προετοιμασίας και επαγρύπνησης είτε μια πορεία ανοησίας και απιστίας. Υπό θεϊκή έμπνευση, ο απόστολος Παύλος τόνισε κάτι παρόμοιο απευθυνόμενος στους χρισμένους συγχριστιανούς του. (Διαβάστε Εβραίους 6:4-9· παράβαλε Δευτερονόμιο 30:19.) Προσέξτε ότι, αν και η προειδοποίηση του Παύλου είναι πολύ αυστηρή, ακολουθείται από μια στοργική έκφραση της πεποίθησης που είχε ότι επιφυλάσσονταν «καλύτερα πράγματα» για τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές του. Παρόμοια, η προειδοποίηση στην παραβολή του Ιησού δίνεται με στοργική πεποίθηση. Ο Χριστός γνωρίζει πως καθένας από τους χρισμένους υπηρέτες του μπορεί να παραμείνει πιστός και να λάβει τη συναρπαστική ανταμοιβή!

Πώς ωφελούνται τα «άλλα πρόβατα» του Χριστού;

Εφόσον η παραβολή του Ιησού για τις δέκα παρθένες απευθυνόταν στους χρισμένους ακολούθους του, μήπως πρέπει να συμπεράνουμε ότι δεν περιλαμβάνει κάποιο ωφέλιμο δίδαγμα για τα «άλλα πρόβατα» του Χριστού; (Ιωάν. 10:16) Κάθε άλλο! Να θυμάστε ότι το μήνυμα της παραβολής είναι απλό: «Να είστε σε εγρήγορση». Μήπως αυτό εφαρμόζεται μόνο στους χρισμένους; Ο Ιησούς είπε κάποτε: «Αυτό που λέω σε εσάς το λέω σε όλους: Να είστε σε εγρήγορση». (Μάρκ. 13:37) Ο Ιησούς απαιτεί από όλους τους ακολούθους του να προετοιμάζουν την καρδιά τους για πιστή υπηρεσία και να παραμένουν σε εγρήγορση στον ίδιο βαθμό. Επομένως, όλοι οι Χριστιανοί ακολουθούν το υπόδειγμα που θέτουν οι χρισμένοι σε αυτόν τον τομέα, μιμούμενοι το καλό τους παράδειγμα και βάζοντας τη διακονία πρώτη στη ζωή τους. Καθένας μας ας θυμάται επίσης ότι οι ανόητες παρθένες ζήτησαν από τις φρόνιμες να τους δώσουν λίγο από το λάδι τους. Το μάταιο αίτημά τους μας θυμίζει ότι κανείς δεν μπορεί να είναι πιστός αντί για εμάς, κανείς δεν μπορεί να μείνει στην αλήθεια αντί για εμάς ή κανείς δεν μπορεί να μείνει σε εγρήγορση αντί για εμάς. Καθένας μας θα λογοδοτήσει στον δίκαιο Κριτή που έχει διορίσει ο Ιεχωβά. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Έρχεται σύντομα!

Επίσης, όλοι οι Χριστιανοί μπορούν να ωφεληθούν από το κεντρικό γεγονός της παραβολής του Ιησού. Άλλωστε, ποιος από εμάς δεν περιμένει με λαχτάρα αυτόν το μελλοντικό γάμο; Οι χρισμένοι θα είναι εκεί, στον ουρανό, και μετά τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα θα γίνουν η νύφη του Χριστού. (Αποκ. 19:7-9) Όσοι θα είναι τότε στη γη θα ωφεληθούν από αυτόν τον ουράνιο γάμο, επειδή εγγυάται τέλεια διακυβέρνηση για όλους. Όποια και αν είναι η μελλοντική μας ελπίδα, ουράνια ή επίγεια, ας είμαστε αποφασισμένοι να μάθουμε το ζωτικό δίδαγμα της παραβολής για τις δέκα παρθένες. Ας αποδειχτούμε έτοιμοι προετοιμάζοντας την καρδιά μας και μένοντας ακλόνητοι, πάντα άγρυπνοι, ώστε να απολαύσουμε το ένδοξο μέλλον που επιφυλάσσει ο Ιεχωβά για εμάς!

Υπάρχουν πολλά σενάρια για το τέλος του κόσμου, είπε ο Ιορδάνης Σκερλετίδης στη δημόσια ομιλία του την Κυριακή 25/12/2016 το πρωί, τελευταία ημέρα της εβδομαδιαίας επίσκεψης του στην εκκλησία μας. Και απαρίθμησε τουλάχιστον τα δέκα πιο διαδομένα σενάρια που απασχολούν τους ανθρώπους.

Μερικά από αυτά τα σενάρια ίσως φαίνεται ότι έχουν μια κάποια βάση. Σίγουρα όμως, όχι όπως φοβούνται ή φαντάζονται οι άνθρωποι. Κι εδώ αξίζει να σταθούμε λίγο στη λέξη κόσμο. Εννοούμε την ανθρωπότητα ως σύνολο, αλλά και την ανθρώπινη κοινωνία η οποία βρίσκεται μακριά από τον Θεό… Αυτούς που μπορεί να χαρακτηρίσουμε και ασεβείς.

Ο Ιεχωβά δεν θα επιτρέψει την ολοκληρωτική καταστροφή της ανθρωπότητας. Δεν ήταν, ούτε είναι αυτός ο σκοπός του. Το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι που έκανε κακή χρήση της ελεύθερης βούλησης τους και ήθελε να αυτοκυβερνηθεί, μας έφερε σ’ αυτή την κατάσταση.

Θα μπορούσε ίσως ο Θεός να παραβλέψει την αμαρτία ή καταστρέψει επί τόπου τον σατανά και το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι; Ασφαλώς και θα μπορούσε, αλλά δεν έπρεπε... Η διαχείριση του θέματος ήταν ότι πιο όμορφο μπορούσε να κάνει. Δέχτηκε μια συκοφαντική επίθεση παρουσία μαρτύρων. Έδωσε λοιπόν χρόνο στον άνθρωπο και τον σατανά για να αποδείξουν τον ισχυρισμό τους.

Στο εδάφιο Ιερεμίας 10:23 βλέπουμε πως αν ένας άνθρωπος είναι λογικός μπορεί να αποδεχτεί μια τέτοια δήλωση. Ο χρόνος που μεσολάβησε από τη δημιουργία μέχρι σήμερα έχει αποδείξει ότι όλα όσα ισχυρίστηκαν ήταν ψέματα. Τα διάφορα σχέδια διακυβέρνησης, απέτυχαν όλα.

Ο Ιεχωβά γνωρίζει ποια είναι τα δίκαια άτομα. Γνωρίζει τα παθήματα που έχει υποστεί η ανθρωπότητα. Και όπως αναφέρεται στον Ψαλμό 37: 37, 38 είναι βέβαιο ότι θα ζητήσει λογαριασμό. Και οι πονηροί και οι παραβάτες θα τιμωρηθούν…

Πώς λοιπόν θα καταστρέψει αυτόν τον κόσμο; Το μόνο βέβαιο είναι ότι η καταστροφή αυτή θα είναι επιλεκτική. Η περίπτωση του Νώε μας το επιβεβαιώνει. Πώς θα είναι άραγε αυτή η ημέρα;

Διαβάζοντας τα εδάφια Ιωήλ 2: 11 και 31 αντιλαμβανόμαστε ότι δεν πρόκειται για μια κατά γράμμα εικοσιτετράωρη ημέρα. Η μεγάλη και φοβερή ημέρα του Ιεχωβά θα είναι μια ειδική περίοδος χρόνου. Και μπορούμε να δούμε στο παρελθόν την εφαρμογή αυτής της προφητείας σε μια μικρογραφία σε δύο περιπτώσεις. Η πρώτη ήταν το 607 ΠΚΧ και η δεύτερη το 70 ΚΧ όπου η καταστροφή της Ιερουσαλήμ ήταν επιλεκτική.

Στο εδάφιο Ιωήλ 2: 11 μιλάει για μια στρατιωτική ουράνια δύναμη της οποίας ηγείται ο αναστημένος Ιησούς και μαζί του είναι οι άγγελοι και οι 144.000 συγκυβερνήτες του. Ένα πράγμα για το οποίο είμαστε απόλυτα βέβαιοι είναι ότι πάντα υπάρχει δικαίωση. Στον Αρμαγεδδώνα αυτό θα γίνει οπωσδήποτε με επιλεκτική καταστροφή.

Πότε θα συμβεί αυτό; Οι προφητείες μπορούν να μας βοηθήσουν να προσδιορίσουμε τον καιρό. Την Πεντηκοστή του 33 ΚΧ ο απόστολο Πέτρος εκτίμησε ότι η προφητεία του Ιωήλ είχε μια πρώτη μικρή υλοποίηση. Μπορούμε να το δούμε αυτό καταγραμμένο στο βιβλίο των Πράξεων 2: 16-21.

Στις μέρες μας έχει τη μεγαλύτερη εκπλήρωση της, στις τελευταίες ημέρες που βιώνουμε, καθώς μεταδίδουμε παγκόσμια τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού, σύμφωνα με το εδάφιο Ματθαίος 24: 3,7,12,14. Η προφητεία αυτή του Ιησού βλέπουμε να εκπληρώνεται στις μέρες μας.

Το ερώτημα είναι: Μπορεί κάποιος να επιβιώσει από μια τέτοια καταστροφή; Ναι, μπορεί! Υπάρχουν αγγέλματα προειδοποίησης που μπορούμε να λάβουμε υπόψη μας. Και όσοι αγαπούμε τον Ιεχωβά το λαμβάνουμε αυτό καθημερινά υπόψη μας μιλώντας στους ανθρώπους κάνοντας δημόσια μαρτυρία και στο έργο από πόρτα σε πόρτα.

Στο εδάφιο Ιωήλ 2: 32 βλέπουμε τι μπορεί να κάνει κανείς προκειμένου να επιβιώσει. Και όλα όσα αναφέρονται εδώ, αφορούν εκείνους που δημιουργούν και συντηρούν όμορφα μια προσωπική σχέση με τον Ιεχωβά. Και στο εδάφιο Σοφονίας 2: 2,3 βλέπουμε τις απαιτήσεις του για να τις λάβουμε σοβαρά υπόψη.

Εκείνο που μένει σε μας είναι να διατηρήσουμε αυτή την όμορφη σχέση μαζί Του, μέσω προσευχής, καθώς παράλληλα φροντίζουμε να εφαρμόζουμε να εφαρμόζουμε όσα διαβάζουμε στο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, ακούγοντας τη Φωνή του και τις οδηγίες του. Απλά πράγματα δεν είναι όλα αυτά; Ας προσπαθήσουμε να τα κάνουμε πράξη στη ζωή μας. Το βραβείο της αιώνιας ζωής σε μια παραδεισένια γη είναι πάρα πολύ μεγάλο…

Είναι μια σελίδα του ΕΘΝΟΥΣ της Κυριακής της 22 Δεκεμβρίου 2002, μιας εφημερίδα γενικά αποδεκτής που δεν φημίζεται για τον φανατισμό της. Με ψυχραιμία αποδεικνύει ακριβώς ότι τα Χριστούγεννα δεν έχουν καμιά σχέση με τον Χριστό.


Δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Καλαμάτας το 2009… Πρόκειται για ένα άρθρο του Σταύρου Κιουρτζίδη. Στην υπογραφή του δεν αναφέρεται η ιδιότητα του αρθρογράφου, αλλά είναι φανερό ότι έχει κάνει την έρευνα του.


Μια λαογραφική προσέγγιση των Χριστουγέννων βλέπουν στο ΕΘΝΟΣ της Κυριακής της 22 Δεκεμβρίου. Το ερώτημα που μπαίνει είναι πολύ ουσιαστικό και ίσως έχει απασχολήσει κι εμάς στο παρελθόν. Πότε αλήθεια άρχισαν να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα;


Στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ της 23 Δεκεμβρίου 2010 και στο ένθετο ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ αναλύεται διεξοδικά πώς τα Χριστούγεννα έγιναν εμπόριο… Ένα εμπόριο που το βλέπουμε και στις μέρες μας σε κάθε έμφαση του… Όλα τα ντοκουμέντα αυτά είναι στη διάθεση όποιου τα ζητήσει.


Στην σελίδα του ΒΗΜΑΤΟΣ της 23 Δεκεμβρίου 2011 στο διαδίκτυο, υπάρχει ένα ξεχωριστό άρθρο για το ίδιο θέμα. Το υπογράφει η συνάδελφος Πολυμέρου – Καμηλάκη Αικατερίνη. Πολλά από αυτά ίσως τα έχετε ακούσει ακόμα και από τη δημόσια τηλεόραση…


Ακόμα και άνθρωποι του κλήρου το έχουν δει αυτό… Το παραπάνω δημοσίευμα είναι ένα απόσπασμα από το «Εισιπενταετηρικόν», ένα αφιέρωμα στον Μητροπολήτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Διονύσιο. Κι αυτό είναι στη διάθεση όποιου το ζητήσει.

Έχω γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ πολλά πράγματα που δείχνουν ξεκάθαρα πως τα Χριστούγεννα δεν έχουν τίποτα το χριστιανικό μέσα τους. Αλλά είμαστε άνθρωποι που έχουμε ελεύθερη βούληση και μπορούμε να αντιληφθούμε αν κάτι τέτοιο έχει βάση ή κάποιοι ωφελούνται από αυτό… Έτσι επωφελήθηκα από ένα πολύ περιεκτικό e-mail που έφτασε σε μένα από ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ και μου έστειλε μια σειρά από ντοκουμέντα τα οποία ενισχύουν την άποψη μας. Αυτά τα ντοκουμέντα παραθέτουμε εδώ… Και τα έχουμε στη διάθεση όποιου τα ζητήσει…

Στην αρχή που διαβάζει κανείς για τις ρίζες των Χριστουγέννων και για τα διάφορα έθιμά τους, όπως κάλαντα κλπ, αρχίζει να αισθάνεται ότι ένα συνονθύλευμα αστείων και άσχετων πραγμάτων και δοξασιών – υλικών - τόσο μεταξύ τους όσο και με τον Χριστό, έχει τοποθετηθεί σε ένα μίξερ με αρκετό νερό και γλυκαντικές ουσίες ώστε να προκύψει ένας χυμός που θα μπορέσει να τον πιει κάποιος εύκολα.

Και όμως, έχουν περάσει αιώνες, φαίνεται ότι ο "χυμός" είναι αχώνευτος και έτσι όλα βγαίνουν στη φορά. Όχι, από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά (δεν ασχολούμαστε με αυτά...), αλλά από "Ελληνάρες" που ορκίζονται μεν στο ιερό ευαγγέλιο ότι είναι Χριστιανοί αλλά ταυτόχρονα θέλγονται από τη πατροπαράδοτη ελληνική (διάβαζε ειδωλολατρική) θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων.

Για το λόγο αυτό έχουν παράξει το «χυμό» που προαναφέραμε, αφενός για να είναι εύπεπτος (χωρίς κουκούτσια!!!) και κυρίως να χαρακτηρίζεται από μια τεράστια δυσκολία στο να προσδιορίσει ο "ταπεινός" λάτρης τα υλικά από τα οποία παρασκευάστηκε ο εν λόγω χυμός (Δεν θα τον πάμε δα και στο γενικό χημείο του κράτους για ανάλυση!!!- στο κάτω κάτω και νόστιμος είναι και βολεύει!) .

Ίσως να μην αξίζει να διαβάσει κανείς όλα τα συνημμένα του παρόντος σημειώματος διότι έχουμε άλλα πολύ σπουδαιότερα και κυρίως ΑΛΗΘΙΝΑ να μελετήσουμε. Ούτε θα ασχοληθούμε με το "σπορ" του να μάθουμε από τι αποτελείται ο "χυμός" δεδομένου ότι δεν τον πίνουμε, και δεν μας αρέσει βρε αδερφέ!

Απλώς, εξαιτίας μιας τυχαίας συζήτησης που είχαμε με κάποιον που ταλαντεύεται σαν εκκρεμές ανάμεσα στην ορθοδοξία και την πατροπαράδοτη Ελληνική θρησκεία, μας δόθηκε η αφορμή να ξεθάψουμε από τα αρχεία μας (χρήσιμοι που είναι τελικά οι Η/Υ!) μερικά πράγματα και του τα έστειλα να τα διαβάζει αυτές τις "άγιες" ημέρες των αργιών, μήπως και φορέσει μόνος του και επισήμως τον ζουρλομανδύα.

Αν κάποιος από εσάς τα διαβάσει, πιθανώς να αισθανθεί ότι έχασε το χρόνο του, ίσως μετά να αηδιάσει και τελικά μπορεί και να τους λυπηθεί για τη "γνησιότητα" της πίστης του.

Οι πηγές είναι από τον γραπτό τύπο και από τον ηλεκτρονικό (διαδίκτυο). Μη βάζετε στοίχημα ότι ξέρουν τι γράφουν αλλά και ούτε ότι δεν ξέρουν. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου τελικά.

Ειρεσιώνη: τo «στολισμένο δένδρο» των αρχαίων Ελλήνων

στα Ιωάννινα

Tο έθιμο της Ειρεσιώνης, του στολισμένου δέντρου των αρχαίων Ελλήνων, θα αναβιώσει η Ζωσιμαία Δημόσια Κεντρική Ιστορική Βιβλιοθήκη Ιωαννίνων την Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου στο ισόγειο του κτιρίου της.

Η Ειρεσιώνη είναι το κλαδί ελιάς ή δάφνης, το οποίο στόλιζαν οι αρχαίοι Έλληνες κατά την έβδομη μέρα της γιορτή των Πυανεψίων και τη δεύτερη μέρα της γιορτής των Θαργηλίων.

Πάνω στον κότινο υπήρχαν πλεγμένες λευκές ή πορφυρές κορδέλες από μαλλί (<είρος = έριον, μαλλίον) και είχε κρεμασμένους όλων των ειδών τους καρπούς (εκτός του αχλαδιού και του μήλου) της πρώτης φθινοπωρινής σοδειάς.

Κατά την γιορτή των Πυανεψίων, οι "αμφιθαλείς παίδες", δηλαδή αυτοί που είχαν και τους δύο γονείς στη ζωή, περιέφεραν την ειρεσιώνη από οικία σε οικία και έψελναν το ομώνυμο άσμα (καλένδες/κάλαντα):

Όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου παρέμενε μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος.

Με το δεντράκι αυτό οι άνθρωποι ευχαριστούσαν τον Απόλλωνα για την καλή σοδειά του καλοκαιριού και εύχονταν ο ερχόμενος χρόνος να είναι επίσης ευνοϊκός. Άλλη ονομασία της ειρεσιώνης ήταν ικετηρία (από το ικετεύω, παρακαλώ).

Η Ειρεσιώνη κατά την αρχαιότητα θεωρούνταν έκφραση ευχαριστίας για την γονιμότητα του λήξαντος έτους και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας και κατά το επόμενο έτος και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη), όπως διαβάζουμε epirusonline.gr

Το έθιμο της Ειρεσιώνης καταδικάστηκε ως ειδωλολατρικό και απαγορεύτηκε η τέλεσίς του κατά τη Βυζαντινή περίοδο. Ως μετεξέλιξη της αρχαίας Ελληνικής «Ειρεσιώνης»,

θα πρέπει ίσως να θεωρηθεί ο στολισμός των στύλων κατά την εορτή των Χριστουγέννων «…κατά διαταγήν του επάρχου της (κάθε) πόλεως, ου μόνον καθαρισμός των οδών εγένετο, αλλά και στολισμός διαφόρων κατά διαστήματα στηνομένων στύλων με δενδρολίβανα, κλάδους μύρτου και άνθη εποχής».

Το 1833, το έθιμο του στολισμένου δένδρου επανήλθε στην Ελλάδα με την μορφή του Χριστουγεννιάτικου δένδρου από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Αρχικά στολίστηκε στα ανάκτορα του Ναυπλίου και στη συνεχεία στην Αθήνα, όπου οι κάτοικοι έκαναν ουρές για να το θαυμάσουν.