Πριν λίγες μέρες δημοσιεύσαμε εδώ φωτογραφίες από το χιονισμένο Πήλιο. Θυμηθείτε τις πατώντας ΕΔΩ. Σήμερα σας έχουμε μια σειρά νυκτερινών φωτογραφιών, παρμένες στις 12:30 μετά τα μεσάνυχτα της περασμένης Τετάρτης…


Μα, θα μου πείτε, ποιος φυσιολογικός άνθρωπος μπορεί τέτοια ώρα να είναι στους δρόμους, να αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση από πλευράς καιρού και να έχει το κουράγιο και τη δύναμη να φωτογραφίζει κιόλας ότι βλέπει γύρω του; Ε, λοιπόν, πάντα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν σοβαρούς λόγους για να το κάνουν…


Για τους φίλους μας και αδελφούς μας Τάκη και Βικτόρια λέω, που μια τέτοια ώρα επέστρεφαν σπίτι τους, στη Ζαγορά Πηλίου, από την πόλη του Βόλου, όπου είχαν πάει για να παρακολουθήσουν τη μεσοεβδομαδιαία συνάθροιση στην εκκλησία τους.


Και τους αξίζει έπαινος που παρά τις δυσχερείς καιρικές συνθήκες, αυτοί ήταν παρόντες στη συνάθροιση τους, έκαναν κοινωνική συναναστροφή με τους αδελφούς τους και πήραν τη μερίδα που τους αναλογούσε από το πνευματικό τραπέζι του Ιεχωβά. Για όλους μας, ασφαλώς, αποτελούν καλά παραδείγματα.


Έτσι μπορέσαμε κι εμείς να απολαύσουμε, εκ τους ασφαλούς, ένα ομολογουμένως δύσκολο ταξίδι στη διαδρομή Ζαγορά – Βόλος και η επιστροφή, συνολικά κοντά στα 90 χιλιόμετρα! Αντιλαμβανόμενοι τη θυσία που κάνουν δυο φορές την εβδομάδα, ας το ξανασκεφτούμε εμείς, που είμαστε μόλις δέκα λεπτά δρόμο από την Αίθουσα Βασιλείας και καμιά φορά το σκεφτόμαστε…


Ναι, ας μας προβληματίζουν θετικά, τέτοια παραδείγματα πίστης, διότι καμιά φορά πέφτουμε στην παγίδα να θεωρούμε τον μικρόκοσμο μας ως κάτι το πολύ σημαντικό. Και καθετί που μας αφορά ως πολύ σπουδαίο και αδυνατούμε να φανταστούμε ότι μπορεί να συμβαίνει και σε άλλους, αλλά μπορούν και το ξεπερνούν…

Δεν ήταν πολλά τα πρωτοσέλιδα των αθηναϊκών εφημερίδων που ασχολήθηκαν με τα δυο χρόνια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ πήρε αποκλειστική συνέντευξη από τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα την οποία και προβάλλει εντυπωσιακά. Μας διαβεβαιώνει ότι δεν θα πάρει νέα μέτρα… Ας τα περιμένουμε.


Ιδού και το πρωτοσέλιδο του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ, της εφημερίδας που θεωρείται η ναυαρχίδα της Νέας Δημοκρατίας. Προβάλει όλα τα αρνητικά στοιχεία. Φυσικά δεν υπάρχει μια στοιχειώδης αντικειμενικότητα. Έτσι είναι οι εφημερίδες… Δεν τους ενδιαφέρει πια η αλήθεια, αλλά τα πολιτικά παιχνίδια τα οποία συχνά δεν γίνονται αδάπανα…


Η ΑΥΓΗ είναι η κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι λοιπόν πολύ φυσικό να παρουσιάζει όλα τα θετικά. Άσπρο – μαύρο, λοιπόν! Εμείς στο κομμάτι που ακολουθεί προσπαθούμε μνα προσεγγίσουμε το θέμα με όση αντικειμενικότητα μπορεί να διαθέτει μια δημοσιογραφική πένα που δεν υπηρετεί συμφέροντα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 28/01/2017

Θα διαβάσετε πολλά αφιερώματα αυτές τις μέρες… Η συμπλήρωση δύο χρόνων διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, ή αλλιώς το μισό ενός πλήρους εκλογικού κύκλου, δίνει την αφορμή για έναν απολογισμό των θεσμικών αλλαγών που προωθήθηκαν σε αυτό το διάστημα αλλά και των υποσχέσεων που δεν πραγματοποιήθηκαν…

Υποσχέσεις, που τηρήθηκαν: Το θερμό καλοκαίρι του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει στη Βουλή εν μέσω διαπραγμάτευσης τον νέο κώδικα ιθαγένειας αντιμετωπίζοντας το κενό που είχε προκαλέσει από το 2013 η ακύρωση του νόμου-Ραγκούση από το ΣτΕ.

Κατάργηση φυλακών Γ΄ Τύπου και κουκουλονόμου: Μια από τις πρώτες αλλαγές της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που ψηφίστηκαν στη Βουλή ήταν η κατάργηση των καταστημάτων κράτησης ειδικών συνθηκών (Τύπου Γ’). Με το ίδιο νομοσχέδιο αίρεται και η ποινικοποίηση της κουκούλας («κουκουλονόμος») εκτός από περιπτώσεις ληστείας.

Σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών: Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2015 η κυβέρνηση επεκτείνει το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια με το γεγονός να γιορτάζεται με… φιλιά ακόμη και στα θεωρεία της Βουλής.

Τον Φεβρουάριο του 2016 και μετά από τον δίμηνο «πάγο» που είχαν επιβάλει οι δανειστές ψηφίζεται στη Βουλή το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα» για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Η σημαντικότερη πρόβλεψή θεσπίζει την παροχή νοσηλευτικής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε 2,5 εκατ. ανασφάλιστους καθώς και δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης στις δημόσιες δομές υγείας για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Διεύρυνση ηλεκτρονικών συναλλαγών: Βραδείς ρυθμοί καταγράφονται και στην διεύρυνση των ηλεκτρονικών συναλλαγών.

Απλοποίηση αδειοδότησης επιχειρήσεων: Στο τέλος του 2016 ψηφίζονται δύο νομοθετήματα για τη μεταρρύθμιση του συστήματος αδειοδότησης επιχειρήσεων και την επιτάχυνση της οικονομικής δραστηριότητας. Μένει να δούμε πώς θα λειτουργήσει στην πράξη κάτι τέτοιο.

Δεσμεύσεις που λησμονήθηκαν, αλλαγές που πήρε πίσω και όσα επέβαλλαν οι δανειστές.

Η αδειοδότηση των τηλεοπτικών καναλιών, που τελικά ακυρώθηκε: Τον Οκτώβριο του 2015 ψηφίζεται το νέο πλαίσιο αδειοδότησης των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ευρύτερα γνωστό ως «νόμος Παππά». Σε εφαρμογή των νέων διατάξεων διενεργείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα διαγωνισμός για την χορήγηση νόμιμων αδειών σε τηλεοπτικούς σταθμούς ο οποίος ακυρώθηκε με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις: Νωρίτερα, και συγκεκριμένα, τον Σεπτέμβριο του 2016 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε κληθεί να υλοποιήσει το βαρύτερο ίσως τίμημα της συμφωνίας με τους δανειστές ψηφίζοντας την ίδρυση υπερταμείου στο οποίο περνά το σύνολο της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου για τουλάχιστον 99 χρόνια. Στο υπερταμείο εντάσσονται τα περιουσιακά στοιχεία του ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου), της ΕΔΗΣ (Εταιρεία Δημόσιων Συμμετοχών), του ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) και της ΕΤΑΔ (Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου).

Η 13η Σύνταξη, που δεν θεσμοθετήθηκε: Λίγες ημέρες πριν εκπνεύσει το 2016 και ερήμην των δανειστών καταβλήθηκε εφάπαξ βοήθημα σε 1,6 εκατ. χαμηλοσυνταξιούχους.

Το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, που ξεχάστηκε: Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν υλοποιήθηκαν οι δεσμεύσεις του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα 12.000 ευρώ, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, παύση ποινικών διώξεων για χρέη προς το δημόσιο, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του Δημοσίου Χρέους, διπλασιασμό του επιδόματος ανεργίας και σεισάχθεια.

Απολογιστικά θα λέγαμε ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση όπως αυτές που ξέραμε μέχρι σήμερα. Και ίσως και χειρότερη επειδή οικοδόμησε πάνω στην ελπίδα των ανθρώπων την οποία και αποδόμησε στη συνέχεια. Αλίμονο σ’ αυτούς που πίστευαν ότι θα δουν κάτι διαφορετικό. Όταν δανείζεσαι είσαι υποχείριο αυτού που σε δανείζει λέει ένα σοφό ρητό… Πόση αλήθεια περιέχει…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο, Σάββατο 28/1/2017 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Ο Λέναρντ Σμίθ με την σύζυγο του, Έστερ, αριστερά την ημέρα του γάμου τους και δεξιά μαζί στο έργο κηρύγματος.


Ο Λέναρντ Σμιθ υπήρξε διερμηνέας του αδελφούς Λόιντ Μπάρι στην αφιέρωση του γραφείου τμήματος της Γαλλίας, το 1997.


Στη φωτογραφία αριστερά είναι η μητέρα του και ο πατέρας του, ενώ δεξιά, ο ίδιος στη Γαλαάδ το 1948, με το ζεστό παλτό που του έδωσε η μητέρα του.

Αφήγηση από τον Λέναρντ Σμιθ. Μια πολύ ανθρώπινη ιστορία

Στα πρώτα χρόνια της εφηβείας μου, μου έκαναν βαθιά εντύπωση δύο Γραφικές περικοπές. Σήμερα, έπειτα από 70 και πλέον χρόνια, θυμάμαι ακόμη τον καιρό που κατάλαβα καθαρά το εδάφιο Ζαχαρίας 8:23, το οποίο μιλάει για «δέκα άντρες» που πιάνουν «την άκρη της φορεσιάς ενός άντρα που είναι Ιουδαίος» και λένε: «Θα πάμε με εσάς, γιατί ακούσαμε ότι ο Θεός είναι με εσάς».

Ο Ιουδαίος συμβολίζει τους χρισμένους Χριστιανούς και οι «δέκα άντρες» αντιπροσωπεύουν τα «άλλα πρόβατα», ή αλλιώς τους «Ιωναδαβίτες», όπως αποκαλούνταν τότε. (Ιωάν. 10:16) Όταν κατανόησα αυτή την αλήθεια, συνειδητοποίησα ότι η εκπλήρωση της ελπίδας μου για αιώνια ζωή στη γη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την όσια υποστήριξή μου στην τάξη των χρισμένων.

Η άλλη περικοπή που χαράχτηκε στο μυαλό μου ήταν η παραβολή του Ιησού για «τα πρόβατα» και «τα κατσίκια», η οποία αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 25:31-46. «Τα πρόβατα» εξεικονίζουν όσους λαβαίνουν ευνοϊκή κρίση στον καιρό του τέλους επειδή συμπαραστέκονται στους χρισμένους αδελφούς του Χριστού που απομένουν στη γη. Ως νεαρός Ιωναδαβίτης, είπα μέσα μου: “Λεν, αν θέλεις να σε θεωρεί ο Χριστός πρόβατο, πρέπει να υποστηρίζεις τους χρισμένους αδελφούς του και να δέχεσαι την ηγεσία τους επειδή ο Θεός είναι μαζί τους”. Αυτή η αρχή υπήρξε η πυξίδα μου επί εφτά και πλέον δεκαετίες.

“Ποια είναι η δική μου θέση;”

Η μητέρα μου βαφτίστηκε το 1925 στην αίθουσα συναθροίσεων του Μπέθελ, η οποία αποκαλούνταν Σκηνή του Λονδίνου και χρησιμοποιούνταν από τους αδελφούς της γύρω περιοχής. Εγώ γεννήθηκα στις 15 Οκτωβρίου 1926. Το Μάρτιο του 1940, βαφτίστηκα σε μια συνέλευση στο Ντόβερ, που βρίσκεται στις ακτές της Αγγλίας. Από μικρός αγάπησα την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Δεδομένου ότι η μητέρα μου ήταν χρισμένη Χριστιανή, η πρώτη “φορεσιά Ιουδαίου” που έπιασα, σαν να λέγαμε, ήταν η δική της. Εκείνη την εποχή, ο πατέρας μου και η μεγαλύτερη αδελφή μου δεν υπηρετούσαν τον Ιεχωβά. Ανήκαμε στην εκκλησία του Τζίλινγκαμ, στη νοτιοανατολική Αγγλία, η οποία αποτελούνταν κυρίως από χρισμένους Χριστιανούς. Η μητέρα μου έθετε θαυμάσιο παράδειγμα ζήλου στο έργο κηρύγματος.

Το Σεπτέμβριο του 1941, σε μια συνέλευση στο Λέστερ άκουσα την ομιλία με τίτλο «Ακεραιότητα», που εξέταζε το ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας. Εκείνη η ομιλία με βοήθησε να κατανοήσω για πρώτη φορά ότι περιλαμβανόμαστε και εμείς στο ζήτημα που υπάρχει ανάμεσα στον Ιεχωβά και στον Σατανά. Επομένως, είναι ανάγκη να ταχθούμε υπέρ του Ιεχωβά και να διακρατήσουμε την ακεραιότητά μας σε αυτόν ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο.

Σε εκείνη τη συνέλευση τονίστηκε ιδιαίτερα η υπηρεσία σκαπανέα, και δόθηκε στους νεαρούς η προτροπή να τη θέσουν ως στόχο τους. Η ομιλία με τίτλο «Η Θέση των Σκαπανέων στην Οργάνωση» με έκανε να αναρωτηθώ: “Ποια είναι η δική μου θέση;” Το πρόγραμμα της συνέλευσης με έπεισε ότι είχα καθήκον ως Ιωναδαβίτης να βοηθάω με όλες μου τις δυνάμεις την τάξη των χρισμένων στο έργο κηρύγματος. Έτσι λοιπόν, προτού φύγω από το Λέστερ, έκανα αίτηση για να γίνω σκαπανέας.

Σκαπανικό στα χρόνια του πολέμου

Την 1η Δεκεμβρίου 1941, σε ηλικία 15 ετών, διορίστηκα ειδικός σκαπανέας. Ο πρώτος μου συνεργάτης στο σκαπανικό ήταν η μητέρα μου, η οποία όμως σταμάτησε έπειτα από έναν χρόνο για λόγους υγείας. Κατόπιν, το γραφείο τμήματος του Λονδίνου με διόρισε να συνεργαστώ με τον Ρον Πάρκιν, ο οποίος υπηρετεί τώρα στην Επιτροπή του Τμήματος στο Πόρτο Ρίκο.

Μας έστειλαν στις παράκτιες πόλεις Μπρόντστερζ και Ράμσγκεϊτ, στην κομητεία Κεντ, όπου νοικιάσαμε ένα δωμάτιο. Το μηνιαίο επίδομα του ειδικού σκαπανέα ήταν 40 σελίνια (περίπου 6 ευρώ εκείνη την εποχή). Αφού λοιπόν πληρώναμε το ενοίκιο, μας απέμεναν λίγα χρήματα για να ζήσουμε, και μερικές φορές δεν ξέραμε καν πώς θα εξασφαλίζαμε το επόμενο γεύμα. Αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ο Ιεχωβά φρόντιζε πάντα για τις ανάγκες μας.

Διανύαμε μεγάλες αποστάσεις με τα βαρυφορτωμένα ποδήλατά μας, κόντρα στους ισχυρούς ανέμους που φυσούσαν από τη Βόρεια Θάλασσα. Έπρεπε να φυλαγόμαστε επίσης από τις αεροπορικές επιδρομές και τις γερμανικές ρουκέτες V-1 που πετούσαν αρκετά χαμηλά πάνω από το Κεντ για να βομβαρδίσουν το Λονδίνο. Κάποια φορά, πήδηξα από το ποδήλατό μου και χώθηκα σε ένα χαντάκι για να γλιτώσω από μια βόμβα που πέρασε πάνω από το κεφάλι μου και εξερράγη σε ένα κοντινό χωράφι. Παρ’ όλα αυτά, εκείνα τα χρόνια που κάναμε σκαπανικό στο Κεντ ήταν ευτυχισμένα.

Υπηρεσία Μπέθελ

Η μητέρα μου μιλούσε πάντα με θαυμασμό για το Μπέθελ. «Το καλύτερο που θα μπορούσα να σου ευχηθώ είναι να γίνεις Μπεθελίτης», έλεγε συχνά. Φανταστείτε λοιπόν τη χαρά και την έκπληξή μου όταν, τον Ιανουάριο του 1946, προσκλήθηκα να πάω στο Μπέθελ του Λονδίνου και να βοηθήσω για τρεις εβδομάδες. Στο τέλος εκείνων των εβδομάδων, ο Πράις Χιουζ, ο υπηρέτης τμήματος, μου ζήτησε να μείνω στο Μπέθελ. Η εκπαίδευση που έλαβα εκεί επηρέασε όλη την υπόλοιπη ζωή μου.

Η οικογένεια Μπέθελ του Λονδίνου είχε τότε 30 μέλη περίπου, που στην πλειονότητά τους ήταν άγαμοι νεαροί αδελφοί. Υπήρχαν όμως και αρκετοί χρισμένοι, όπως ο Πράις Χιουζ, ο Έντγκαρ Κλέι και ο Τζακ Μπαρ, ο οποίος έγινε μέλος του Κυβερνώντος Σώματος. Τι προνόμιο είχα ως νεαρός να υποστηρίζω τους αδελφούς του Χριστού, εργαζόμενος υπό την πνευματική επίβλεψη τέτοιων ατόμων που θεωρούνταν «στύλοι»! —Γαλ. 2:9.

Μια μέρα στο Μπέθελ, με ειδοποίησαν ότι κάποια αδελφή στην πύλη ήθελε να με δει. Προς έκπληξή μου, είδα τη μητέρα μου που κρατούσε ένα δέμα. Μου είπε ότι δεν ήθελε να μπει μέσα για να μη διακόψει την εργασία μου, μου έδωσε το δέμα και έφυγε. Όταν το άνοιξα, είδα ένα ζεστό παλτό. H στοργική χειρονομία της μου θύμισε την Άννα που συνήθιζε να φέρνει στο γιο της τον Σαμουήλ ένα πανωφόρι όταν εκείνος υπηρετούσε στη σκηνή. —1 Σαμ. 2:18, 19.

Γαλαάδ — Αλησμόνητη εμπειρία

Το 1947, προσκλήθηκα μαζί με τέσσερις συμπεθελίτες μου στη Σχολή Γαλαάδ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, και το επόμενο έτος παρακολουθήσαμε την 11η τάξη. Όταν φτάσαμε στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης, όπου βρισκόταν η σχολή, το κρύο ήταν τσουχτερό. Πόσο χαιρόμουν που είχα μαζί μου το ζεστό παλτό που μου είχε φέρει η μητέρα μου!

Οι έξι μήνες στη Γαλαάδ θα μου μείνουν αλησμόνητοι. Η επαφή μου με τους άλλους σπουδαστές, που προέρχονταν από 16 χώρες, διεύρυνε τους ορίζοντές μου. Εκτός από τον πνευματικό πλούτο που απέκτησα στη σχολή, ωφελήθηκα και από τη συναναστροφή μου με ώριμους Χριστιανούς. Ένας από τους σπουδαστές, ο Λόιντ Μπάρι, ένας από τους εκπαιδευτές, ο Άλμπερτ Σρόντερ, καθώς και ο Τζον Μπουθ, ο επίσκοπος του Αγροκτήματος της Βασιλείας (όπου βρισκόταν η Σχολή Γαλαάδ), έγιναν αργότερα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος. Θεωρώ ανεκτίμητες τις στοργικές συμβουλές εκείνων των αδελφών καθώς και το εξαίρετο παράδειγμά τους στην εκδήλωση οσιότητας προς τον Ιεχωβά και την οργάνωσή του.

Έργο περιοχές και επιστροφή στο Μπέθελ

Μετά τη Γαλαάδ, διορίστηκα στο έργο περιοχής στην πολιτεία Οχάιο των ΗΠΑ. Ήμουν μόνο 21 ετών, αλλά οι αδελφοί ανταποκρίθηκαν με θέρμη στο νεανικό ενθουσιασμό μου. Σε εκείνη την περιοχή, έμαθα πολλά από έμπειρους αδελφούς μεγαλύτερης ηλικίας.

Έπειτα από μερικούς μήνες, προσκλήθηκα ξανά στο Μπέθελ του Μπρούκλιν για περαιτέρω εκπαίδευση. Τότε, γνωρίστηκα και με άλλους στύλους, όπως ήταν ο Καρλ Κλάιν, ο Νάθαν Νορ, ο Τ. Τζ. (Μπαντ) Σάλιβαν, ο Λάιμαν Σουίνγκλ και ο Μίλτον Χένσελ, που όλοι τους υπήρξαν μέλη του Κυβερνώντος Σώματος. Έμαθα πολλά παρατηρώντας πώς εργάζονταν και πώς ενεργούσαν ως Χριστιανοί. Η εμπιστοσύνη μου στην οργάνωση του Ιεχωβά αυξήθηκε πολύ. Κατόπιν στάλθηκα και πάλι στην Ευρώπη για να συνεχίσω τη διακονία μου εκεί.

Η μητέρα μου πέθανε το Φεβρουάριο του 1950. Μετά την κηδεία, είχα μια ειλικρινή συζήτηση με τον πατέρα μου και την αδελφή μου, την Ντόρα. Τους ρώτησα τι σκόπευαν να κάνουν με την αλήθεια τώρα που η μητέρα δεν ήταν πλέον μαζί μας και εγώ είχα φύγει από το σπίτι. Δέχτηκαν να μελετήσουν τη Γραφή με κάποιον ηλικιωμένο χρισμένο αδελφό, τον Χάρι Μπράουνινγκ, τον οποίο γνώριζαν και σέβονταν. Μέσα σε έναν χρόνο, βαφτίστηκαν και οι δύο. Αργότερα, ο πατέρας μου διορίστηκε υπηρέτης στην Εκκλησία Τζίλινγκαμ. Μετά το θάνατό του, η Ντόρα παντρεύτηκε έναν πιστό πρεσβύτερο, τον Ρόι Μόρτον, και υπηρέτησε όσια τον Ιεχωβά μέχρι το θάνατό της το 2010.

Υπηρεσία στη Γαλλία

Όταν πήγαινα στο σχολείο, μάθαινα γαλλικά, γερμανικά και λατινικά, αλλά με τα γαλλικά είχα ιδιαίτερο πρόβλημα. Γι’ αυτό, όταν μου ζητήθηκε να πάω στο Μπέθελ της Γαλλίας, στο Παρίσι, για να βοηθήσω, τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα. Εκεί, είχα το προνόμιο να συνεργαστώ με τον υπηρέτη τμήματος, τον Ανρί Ζιζέ, έναν ηλικιωμένο χρισμένο αδελφό. Ο διορισμός μου δεν ήταν πάντα εύκολος και σίγουρα έκανα αρκετά λάθη, αλλά έμαθα πολλά για τις ανθρώπινες σχέσεις.

Επιπλέον, το 1951 επρόκειτο να γίνει στο Παρίσι η πρώτη μεταπολεμική διεθνής συνέλευση, και εγώ ασχολήθηκα με τη διοργάνωσή της. Ένας νεαρός περιοδεύων επίσκοπος, ο Λεοπόλ Ζοντέ, ήρθε στο Μπέθελ για να με βοηθήσει. Αργότερα, ο Λεοπόλ διορίστηκε επίσκοπος τμήματος. Η συνέλευση διεξάχθηκε στο Παλαί ντε σπορ, κοντά στον Πύργο του Άιφελ, και παρευρέθηκαν εκπρόσωποι από 28 χώρες. Πόσο χάρηκαν οι 6.000 Γάλλοι Μάρτυρες όταν είδαν 10.456 άτομα να παρακολουθούν το πρόγραμμα την τελευταία ημέρα!

Όταν πρωτοπήγα στη Γαλλία, τα γαλλικά μου δεν ήταν καθόλου καλά. Σαν να μην έφτανε αυτό, μιλούσα μόνο όταν ήμουν βέβαιος ότι δεν θα έκανα λάθος. Αλλά αν δεν κάνεις λάθος, δεν έχεις την ευκαιρία να μάθεις το σωστό και δεν μπορείς να προοδεύσεις.

Για να λύσω αυτό το πρόβλημα, αποφάσισα να γραφτώ σε μια σχολή που δίδασκε γαλλικά σε αλλοδαπούς. Παρακολουθούσα μαθήματα τα βράδια που δεν είχα συναθροίσεις. Άρχισα να αγαπώ τη γαλλική γλώσσα, και αυτή η αγάπη μεγάλωσε με τα χρόνια. Αυτό αποδείχτηκε χρήσιμο, διότι μου έδωσε τη δυνατότητα να βοηθήσω στο μεταφραστικό έργο του γραφείου τμήματος της Γαλλίας. Με τον καιρό, άρχισα να μεταφράζω και εγώ ο ίδιος —από τα αγγλικά στα γαλλικά. Ήταν προνόμιό μου να βοηθάω ώστε να λαβαίνουν οι γαλλόφωνοι αδελφοί σε όλο τον κόσμο την πλούσια πνευματική τροφή που παρέχει η τάξη του δούλου. —Ματθ. 24:45-47.

Γάμος και επιπρόσθετα προνόμια

Το 1956, παντρεύτηκα την Έστερ, μια σκαπάνισσα από την Ελβετία που είχα γνωρίσει λίγα χρόνια νωρίτερα. Παντρευτήκαμε στην Αίθουσα Βασιλείας που βρισκόταν δίπλα στο Μπέθελ του Λονδίνου (την παλιά Σκηνή του Λονδίνου, όπου είχε βαφτιστεί η μητέρα μου). Την ομιλία του γάμου μας έκανε ο αδελφός Χιουζ. Ήταν εκεί και η μητέρα της Έστερ, που είχε επίσης την ουράνια ελπίδα. Με το γάμο μου απέκτησα, όχι μόνο μια αξιαγάπητη και όσια σύντροφο, αλλά και μια υπέροχη, πνευματικά ώριμη πεθερά, με την οποία απόλαυσα πολλές ώρες πολύτιμης συναναστροφής μέχρις ότου ολοκλήρωσε την επίγεια πορεία της το 2000.

Έπειτα από το γάμο μας, μέναμε έξω από το Μπέθελ. Εγώ συνέχισα να μεταφράζω για το γραφείο τμήματος, ενώ η Έστερ υπηρετούσε ως ειδική σκαπάνισσα στα προάστια του Παρισιού. Βοήθησε αρκετά άτομα να γίνουν υπηρέτες του Ιεχωβά. Το 1964 προσκληθήκαμε στο Μπέθελ. Αργότερα, το 1976, όταν συγκροτήθηκαν Επιτροπές Τμήματος, διορίστηκα μέλος της τοπικής επιτροπής. Όλα αυτά τα χρόνια, η Έστερ δεν έχει πάψει να με στηρίζει με την αγάπη της.

«Δεν θα με έχετε πάντοτε»

Κατά καιρούς, είχα το προνόμιο να επισκέπτομαι τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία στη Νέα Υόρκη. Στη διάρκεια αυτών των επισκέψεων, λάβαινα θαυμάσιες συμβουλές από μέλη του Κυβερνώντος Σώματος. Για παράδειγμα, μια φορά που είπα στον αδελφό Νορ ότι ανησυχούσα μήπως δεν καταφέρω να ανταποκριθώ σε κάποια προθεσμία, εκείνος χαμογέλασε και μου είπε: «Μην ανησυχείς. Στρώσου στη δουλειά!» Έκτοτε, όποτε συσσωρεύονται οι εργασίες, αντί να πανικοβάλλομαι, καταπιάνομαι με την καθεμιά ξεχωριστά και στο τέλος γίνονται όλες, συνήθως έγκαιρα.

Ο Ιησούς, λίγο πριν πεθάνει, είπε στους μαθητές του: «Δεν θα με έχετε πάντοτε» μαζί σας. (Ματθ. 26:11) Και εμείς επίσης, που ανήκουμε στα άλλα πρόβατα, γνωρίζουμε ότι δεν θα έχουμε πάντα τους χρισμένους αδελφούς του Χριστού μαζί μας στη γη. Γι’ αυτό, θεωρώ ανεκτίμητο προνόμιο το γεγονός ότι, επί 70 και πλέον χρόνια, έχω απολαύσει στενή συναναστροφή με πολλά χρισμένα άτομα, καθώς πιάνω με ευγνωμοσύνη τη φορεσιά ενός Ιουδαίου.

Περισσότερα πράγματα για του «Ιωναδαβίτες»

Για τον όρο «Ιωναδαβίτης», βλέπε «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά —Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού», σελίδες 83, 165, 166. Να τι αναφέρει εκεί:

Το 1932 δόθηκε η εξήγηση ότι ο Ιωναδάβ, ο σύντροφος του Βασιλιά Ιηού, προσκίαζε μια τάξη ανθρώπων οι οποίοι θα απολάμβαναν αιώνια ζωή στη γη. (2 Βασ. 10:15-28) Οι Ιωναδαβίτες, όπως έγιναν γνωστοί, θεωρούσαν προνόμιο το να είναι συνταυτισμένοι με τους χρισμένους δούλους του Ιεχωβά και το να συμμετέχουν με αυτούς στη διαφήμιση της Βασιλείας. Αλλά τον καιρό εκείνο δεν γινόταν καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια για σύναξη και οργάνωση αυτών των ατόμων που είχαν επίγεια ελπίδα.

Ωστόσο, δόθηκε μεγάλη ενθάρρυνση στους Ιωναδαβίτες στη ΣΚΟΠΙΑ 15 Σεπτεμβρίου 1934. Το άρθρο ‘Το Έλεός Του’ δήλωνε: ‘Πρέπει κάποιος Ιωναδαβίτης να καθιερώσει τον εαυτό του στον Κύριο και να βαφτιστεί; Απάντηση: Βεβαιότατα, η κατάλληλη πορεία για κάποιον από την τάξη του Ιωναδάβ είναι να καθιερώσει τον εαυτό του για να πράξει το θέλημα του Θεού. Κανένας ποτέ δεν θα λάβει ζωή χωρίς να το κάνει αυτό. Η κατάδυση στο νερό είναι απλώς σύμβολο του ότι κάποιος έκανε καθιέρωση [ή, όπως θα λέγαμε σήμερα, αφιέρωση] να πράξει το θέλημα του Θεού, και αυτό δεν είναι ανάρμοστο’. Οι Ιωναδαβίτες κατενθουσιάστηκαν!

Εντούτοις, τους περίμενε ακόμα μεγαλύτερη χαρά. Την επόμενη άνοιξη, το τεύχος 1 Μαΐου 1935 της ΣΚΟΠΙΑΣ περιείχε την εξής ανακοίνωση: ‘Πάλι η Σκοπιά υπενθυμίζει στους αναγνώστες της ότι θα λάβει χώρα μια συνέλευση των μαρτύρων του Ιεχωβά και των Ιωναδαβιτών στην Ουάσινγκτον, D.C., από τις 30 Μαΐου μέχρι τις 3 Ιουνίου 1935’. Οι Ιωναδαβίτες περίμεναν τη συνέλευση με ανυπομονησία.

Ο ‘πολύς όχλος’, που προειπώθηκε στα εδάφια Αποκάλυψη 7:9-17 (ΝΜ), ήταν το θέμα μιας ομιλίας που εκφώνησε ο αδελφός Ρόδερφορντ το δεύτερο απόγευμα της συνέλευσης. Σε εκείνη την ομιλία, ο αδελφός εξήγησε ότι ο πολύς όχλος αποτελούνταν από τους σύγχρονους Ιωναδαβίτες και ότι αυτοί οι Ιωναδαβίτες έπρεπε να εκδηλώνουν πιστότητα στον Ιεχωβά στον ίδιο βαθμό με τους χρισμένους. Το ακροατήριο ενθουσιάστηκε! Όταν τους το ζήτησε ο ομιλητής, οι Ιωναδαβίτες σηκώθηκαν όρθιοι. «Στην αρχή επικράτησε ησυχία», θυμάται η Μίλντρεντ Κομπ, η οποία είχε βαφτιστεί το καλοκαίρι του 1908, «έπειτα ακούστηκε ένα χαρούμενο επιφώνημα και οι ζητωκραυγές ήταν δυνατές και διήρκεσαν πολύ».

Αυτή η λάμψη Βιβλικής κατανόησης είχε σημαντική επίδραση στις δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά. «Με εξαιρετικά μεγάλο ενθουσιασμό», παρατήρησε η Σάντι Κάρπεντερ, ολοχρόνια κήρυκας επί 60 και πλέον χρόνια, «επιστρέψαμε στους τομείς μας για να αναζητήσουμε αυτά τα προβατοειδή άτομα που έπρεπε να συναχτούν ακόμα». Αργότερα το Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1936 ανέφερε: «Αυτή η αποκάλυψη συνάρπασε τους αδελφούς και τους υποκίνησε να αναλάβουν ανανεωμένες δραστηριότητες, και από ολόκληρη τη γη έρχονται εκθέσεις που δείχνουν χαρά για το γεγονός ότι το υπόλοιπο έχει τώρα το προνόμιο να μεταδίδει το άγγελμα στον πολύ όχλο και να συνεργάζονται και οι δυο προς τιμή του ονόματος του Κυρίου». Για να τους βοηθήσει σε αυτό το έργο, το βιβλίο «Πλούτη», το οποίο εκδόθηκε το 1936, περιείχε μια εκτεταμένη εξέταση των προοπτικών που παρουσιάζουν οι Γραφές για τον πολύ όχλο.

Επιτέλους, τα αφιερωμένα, βαφτισμένα μέλη του πολύ όχλου άρχισαν να βρίσκουν την κατάλληλη θέση τους στο πλευρό των χρισμένων στη διαφήμιση της Βασιλείας του Θεού!

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 15 Απριλίου 2012

Βαρύς ο φετινός χειμώνας… Χιόνια, βροχές και δυνατό κρύο είναι το χαρακτηριστικό των ημερών. Σε μερικές περιπτώσεις, αν και το θερμόμετρο δείχνει 8 βαθμούς Κελσίου, εντούτοις η αίσθηση γι’ αυτό είναι ότι η θερμοκρασία είναι πολύ πιο χαμηλή. Στην Αθήνα λοιπόν έχουμε από χθες ισχυρές καταιγίδες, στο Πήλιο όμως τα χιόνια υπάρχουν ακόμα να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα υπέροχη και εκπληκτική.


Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε σήμερα είναι τραβηγμένες πριν από λίγες μέρες από τους φίλους μας Τάκη και Βικτόρια, τους ανθρώπους που μας φιλοξένησαν στα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα τους, στη Ζαγορά Πηλίου πριν από καμιά δεκαπενταριά μέρες και απολαύσαμε τα χιόνια, μοναδικά… Είχαμε  χρόνια να ζήσουμε τέτοια έντονα συναισθήματα…


Έκαναν τη διαδρομή Χάνια – Ζαγορά, επιστρέφοντας σπίτι τους, ύστερα από μια βόλτα σε φίλους τους στην Αγιά Λάρισας… Φωτογράφος, μάλλον η Βικτόρια, καθώς ο Τάκης οδηγούσε… Αλλά δεν είναι μια απόλαυση η διαδρομή; ‘Όχι πείτε μου… Κάτι ανάλογο ζήσαμε κι εμείς στη δική μας επιστροφή από το ίδιο μέρος. Δείτε τη ΕΔΩ για να τη θυμηθείτε…


Είναι υπέροχο αυτό το μοίρασμα αγάπης, ανάμεσα στην αδελφότητα, παγκόσμια. Και μόνο που μερίμνησαν να μοιραστούν μαζί μας τη χαρά τους, είναι ασφαλώς ένα υπέροχο συναίσθημα και τους ευχαριστούμε που το έκαναν. Το ότι χαιρόμαστε γι’ αυτή τη μοναδική ομορφιά καθώς το αυτοκίνητο κινείται ανάμεσα στη χιονισμένη βουνοπλαγιά δείχνει ξεκάθαρα και τη σπουδαιότητα του Θεού μας…

Η εικονογράφηση είναι από το περιοδικό ΣΚΟΠΙΑ και δείχνει τον Ιησού, ο οποίος έχει χαμηλώσει στο ύψος της γυναίκας και μιλάει μαζί της, προσπαθώντας να την καθησυχάσει…

«Γυναικά». Με αυτόν τον τρόπο απευθυνόταν μερικές φορές ο Ιησούς σε άτομα του αντίθετου φύλου. Για παράδειγμα, όταν θεράπευσε μια ανάπηρη γυναίκα που ήταν διπλωμένη στα δύο επί 18 χρόνια, της είπε: «Γυναίκα, έχεις απελευθερωθεί από την αδυναμία σου». (Λουκ. 13:10-13) Ο Ιησούς χρησιμοποιούσε μάλιστα αυτή την καθιερωμένη προσφώνηση, κάτι που θεωρούνταν ευγενικό στους Βιβλικούς χρόνους, όταν μιλούσε στη μητέρα του. (Ιωάν. 19:26· 20:13) Υπήρχε όμως μια άλλη λέξη που ήταν κάτι παραπάνω από ευγενική.

Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί μια ιδιαίτερα καλοσυνάτη και τρυφερή λέξη όταν αναφέρεται σε κάποιες γυναίκες. Ο Ιησούς τη χρησιμοποίησε όταν μίλησε σε μια γυναίκα που υπέφερε από ροή αίματος επί 12 χρόνια. Ο τρόπος με τον οποίο πλησίασε εκείνη τον Ιησού δεν εναρμονιζόταν αυστηρά με τον Νόμο του Θεού, ο οποίος δήλωνε ότι μια γυναίκα στην κατάστασή της ήταν ακάθαρτη. Κάποιος θα μπορούσε να προβάλει το επιχείρημα ότι έπρεπε να παραμένει αποχωρισμένη από τους άλλους εξαιτίας της κατάστασής της. (Λευιτ. 15:19-27) Αλλά εκείνη βρισκόταν σε απόγνωση. Μάλιστα, «είχε υποφέρει πολλά από πολλούς γιατρούς και είχε ξοδέψει όλους τους πόρους της και δεν είχε ωφεληθεί αλλά, απεναντίας, είχε χειροτερέψει».—Μάρκ. 5:25, 26.

Η γυναίκα γλίστρησε αθόρυβα μέσα στο πλήθος, πλησίασε τον Ιησού από πίσω και άγγιξε τα κρόσσια του εξωτερικού του ενδύματος. Η ροή αίματος σταμάτησε στη στιγμή! Η γυναίκα έλπιζε ότι θα περνούσε απαρατήρητη, αλλά ο Ιησούς ρώτησε: «Ποιος ήταν αυτός που με άγγιξε;» (Λουκ. 8:45-47) Τότε εκείνη, τρέμοντας από τον φόβο της, έπεσε στα πόδια του «και του είπε όλη την αλήθεια». —Μάρκ. 5:33.

Για να την καθησυχάσει, ο Ιησούς τής είπε με καλοσύνη: «Πάρε θάρρος, κόρη μου». (Ματθ. 9:22) Σύμφωνα με Βιβλικούς λογίους, η λέξη του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου και η αντίστοιχη λέξη θυγάτηρ του πρωτότυπου ελληνικού που αποδίδονται «κόρη» μπορούν να χρησιμοποιηθούν μεταφορικά ως έκφραση «καλοσύνης και τρυφερότητας». Ο Ιησούς, θέλοντας να την καθησυχάσει ακόμα περισσότερο, της είπε: «Η πίστη σου σε έκανε καλά. Πήγαινε με ειρήνη και να είσαι υγιής από την οδυνηρή σου αρρώστια».—Μάρκ. 5:34.


Γιατί θα έκανε μια νέα γυναίκα αυτή την τόσο ριζική αλλαγή; Πού θα έβρισκε η Ρουθ το κουράγιο να γυρίσει σελίδα στη ζωή της αλλά και να φροντίσει τη Ναομί;

«Κόρη». Έτσι προσφώνησε ο πλούσιος Ισραηλίτης Βοόζ τη Μωαβίτισσα Ρουθ. Είχε και εκείνη λόγο να νιώθει ανασφάλεια εφόσον σταχυολογούσε κριθάρι στον αγρό ενός αγνώστου. «Άκουσες, έτσι δεν είναι, κόρη μου;» είπε ο Βοόζ. Στη συνέχεια, την πρότρεψε να συνεχίσει να σταχυολογεί στους αγρούς του. Η Ρουθ έπεσε με το πρόσωπο κάτω μπροστά του και τον ρώτησε γιατί έδειχνε τόση καλοσύνη σε εκείνη, μια ξένη. Ο Βοόζ την καθησύχασε ακόμα περισσότερο λέγοντας: «Μου ανέφεραν επακριβώς όλα όσα έχεις κάνει για την πεθερά σου [τη χήρα Ναομί] . Είθε ο Ιεχωβά να ανταμείψει τον τρόπο με τον οποίο ενεργείς».—Ρουθ 2:8-12.

Τι εξαίρετα παραδείγματα είναι ο Ιησούς και ο Βοόζ για τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους! Κάποιες φορές, δύο πρεσβύτεροι ίσως συναντηθούν με μια Χριστιανή που χρειάζεται βοήθεια και ενθάρρυνση από τη Γραφή. Αφού προσευχηθούν για την κατεύθυνση του Ιεχωβά και ακούσουν με προσοχή την αδελφή τους, οι πρεσβύτεροι θα είναι σε θέση να την καθησυχάσουν και να την παρηγορήσουν από τον Λόγο του Θεού.—Ρωμ. 15:4.


Ενεργώντας σοφά, η Ρουθ δέθηκε με τη Ναομί σε καιρό θλίψης και απώλειας…

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ Μελέτης Νοεμβρίου 2017
• Δείτε κι αυτό ΕΔΩ. Αφορά τις γυναίκες και τη σχέση τους με τον Θεό Ιεχωβά. 

Έτσι βλέπει η Σούλα Καψάλη πολλές μέρες τώρα, το χιονισμένο Βανκούβερ στην περιοχή που μένει... Στο προφίλ της ανεβάζει συνεχώς τέτοιες φωτογραφίες.


Με τον γιό της Στάθη που έφυγε νωρίς από αυτή τη ζωή. Άλλο ένα χτύπημα στη ζωή της... Κι όμως η Σούλα δεν το έβαλε κάτω. Συνεχίζει να υμνεί τον Ιεχωβά Θεό και να τον υπηρετεί.


Λίγο μετά το γάμο της με τον πρώτο σύζυγό της, Μίλτο. Η φωτογραφία πρέπει να τραβήχτηκε στην Ελλάδα. Χάθηκε πολύ γρήγορα, άδικα, ενώ δούλευε μετανάστης σε μαγαζί.


Με τα παιδιά της Λίο και Αβραάμ... Η Σούλα ευτυχισμένη. Απλές όμορφες οικογενειακές στιγμές. Από αυτέ που δικαιούνται όλοι… Ιδιαίτερα η Σούλα που πέρασε πολλά…


Η ζωή θέλει και τα αστεία της. Οδηγός πάνω σε μια μεγάλη μηχανή, έστω και... σταματημένη. Τα ανοιχτά μυαλά δεν έχουν προβλήματα τέτοιου είδους…


Στον τάφο του Κάρολου Τέιζ Ρώσσελ... Πολλοί πάνε εκεί για να του αποτίσουν φόρο τιμής... Η Σούλα θεώρησε καλό να βάλει αυτή τη φωτογραφία στη σελίδα της…


Εδώ είναι το 1991, μια από τις φορές που η ίδια ήρθα στην Ελλάδα. Είναι η περιοχή της πειραϊκής. Ένα πανέμορφο μέρος όπου μπορείς να περπατήσεις και να απολαύσεις τη θάλασσα.


Οικογενειακές φωτογραφίες… Η γιαγιά Αγγελική, η μητέρα της Σούλας, πίσω ο παππούς Λεωνίδας, ο Σταθης της, ο Γρηγοράκος τους...

Σήμερα λέω να πάμε στον Καναδά. Στο πανέμορφο Βανκούβερ που το έζησα για δεκαπέντε ημέρες το 2015, οπότε και έκανα εδώ το γάμο μου με τη Σούλα στο σπίτι του Στήβ και της Εσθήρ… Και το κάνουμε αυτό το ταξίδι για να δούμε μια πολύ όμορφη εμπειρία μιας Ελληνίδας αδελφής μας που πήγε εκεί ως μετανάστρια με τον άνδρα της και τα παιδιά της και έχει, παρά τα χτυπήματα της μοίρα, μισώ αιώνα ζωής.

Η εμπειρία της Σούλας, έχει καταγραφεί από την ίδια… Με τον απλό δικό της τρόπο κι αυτό την κάνει ακόμα πιο σημαντική και σπουδαία, άξια μίμησης για άλους εμάς που υπηρετούμε τον ίδιο Θεό, τον ιεχωβά. Διαβάστε τη. Αξίζει:

Έχουν περάσει πολλές μέρες με χιόνια και τώρα δυο μέρες βρέχει. Πριν λίγες μέρες πήγα στην τράπεζα και εκεί έγινε το κάτι άλλο με ποια έννοια που δόθηκε η ευκαιρία να δώσω μαρτυρία σε κάποιο νεαρό μπροστά μου.

Με το χαμόγελο όπως πάντα είμαι το καλημέρισα και απορούσα πως του μίλησα. Του λέω «μιλάω σε όλο τον κόσμο λόγω της δουλειάς που κάνω». Και με ρώτησε τι κάνω του λέω «διδάσκω την Αγία γραφή», μου λέει τι είπες λέω «είμαι δασκάλα και διδάσκω την Αγία γραφή».

Με ρώτησε αν διδάσκω σε εκκλησία ή στο σχολείο του είπα όχι φυσικά του είπα Είμαι Μάρτης του Ιεχωβά και μιλάω στους ανθρώπους από σπίτι σε σπίτι στο δρόμο στο τηλέφωνο ή γράφοντας γράμματα.

Την ίδια στιγμή σκέφτηκα να του δώσω την κάρτα μας για περισσότερες πληροφορίες. Την πήρε την κράταγε με το κομπιούτερ και αμέσως με ρώτησε αν νομίζω ότι υπάρχει θεός, γιατί εγώ πιστεύω σε μία δύναμη.

Βέβαια του λέω η Αγία γραφή αναφέρει το όνομα του τον λένε Ιεχωβά ψαλμός 82:18. Και μου λέει ο θεός συγχωρεί, του λέω αν κάποιος κάνει κάτι χωρίς να το ξέρει ο θεός μας έδωσε μυαλό και μας είπε να το χρησιμοποιούμε, έχουμε και έναν βοηθό, την συνείδηση.

Μου λέει μιλάς σαν την γιαγιά μου. Με ξαναρωτάει ο Θεός συγχωρεί; Και απαντάω ναι γιατί μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε με την γνώση και κάνοντας μελέτη της Αγίας γραφής έχουμε ακριβή γνώση. Βέβαια κανένας δεν είναι τέλειος αλλά όλοι μπορούμε να διορθωθούμε.

Του ανέφερα την ελπίδα Αποκάλυψη21:3,4 Και γυρίζει και μου λέει: «Δηλαδή, ο Θεός συγχωρεί και μας δίνει ελπίδα για ένα σύντομο καλύτερο αύριο. Τον ρώτησα αν έχει γονείς, μου είπε η μαμά του είναι Κινέζα και ο μπαμπάς του Κορεάτης.

Ανοίγω την τσάντα μου και του δίνω ένα κινέζικο και ένα κορεάτικο φυλλάδιο, μου λέει μπορώ να έχω ένα ακόμα κορεάτικο και ένα κινέζικο μπορώ να έχω και κάτι στα εγγλέζικα και φυσικά του το δίνω. Στα μάτια μου φαινότανε 25 χρονών, πολύ ψηλό παλικάρι, καλοντυμένος.

Και πολύ ευγενικός… Ήρθε η ώρα να πάει να κάνει τη δουλειά του και εγώ περιμένω στη γραμμή. Τελείωσε γυρίζει κοντά μου και μου λέει μπορώ να σ' αγκαλιάσω του λέω «Ευχαρίστως». Τον αγκάλιασα και μου είπε «είσαστε αυτοί που πουλάτε τις ΣΚΟΠΙΕΣ;».

Όχι του λέω, δεν πουλάνε, δίνουμε στους ανθρώπους για να καταλάβουμε την Αγία γραφή με απλά λόγια. Μου λέει, κάποτε μου έδωσε κάποιος μια ΣΚΟΠΙΑ, αλλά δεν έδωσα σημασία. Υπόσχομαι ότι θα διαθέσω χρόνο να κοιτάξω τι λέει το site.

Έφυγε και πήγα στο ίδιο παράθυρο να με εξυπηρετήσει άνθρωπος το πρώτο πράγμα που μου είπε «τι ήτανε αυτό που του έδωσες;». Ανοίγω την τσάντα και του δίνω την κάρτα. Μου λέει είσαι Μάρτη στου Ιεχωβα, «ναι του λέω». Βάζει την κάρτα στο πλάι. Τελειώνει την δουλειά μου και μου λέει: Ξέρεις ποιος ήτανε αυτός που σε αγκάλιασε; Του λέω όχι. Μου λέει είναι καθηγητής πανεπιστημίου στο Βανκούβερ.

Και αρχίζει τις ερωτήσεις! Τι χαρτιά του έδωσες, βγάζω ένα φυλλάδιο και του το δίνω, συγχρόνως όλοι οι υπάλληλοι μου λέγανε «γεια σου κυρία Καψάλη». Μου λέει αυτός: «Όλοι σε ξέρουνε;» Λέω, θα δεις όταν τελειώσουμε, γιατί με ξέρουν όλοι,

Πήρε το φυλλάδιο, του έδωσα μερικές καραμέλες και μου λέει, τώρα κατάλαβα είσαι η κυρία με τις καραμέλες. Του λέω: Η καλοσύνη δεν κάνει κακό, κάνεις ένα καλό όνομα και όλος ο κόσμος σου μιλάει. Τον χαιρέτησα και έφυγα.

Πριν να βγω έξω απ' την τράπεζα με έπιασαν τα κλάματα κάτι πολύ δύσκολο για μένα και αισθάνομαι δύο χέρια να μ’ αγκαλιάζουν. Ήταν ο νεαρός που με βοήθησε στο παράθυρο. «Τι πάθατε κυρία Καψάλη;» Του λέω «τίποτα συγκινήθηκα γιατί μιλούσα για το Θεό». Μου πρότεινε νερό, καφέ, πορτοκαλάδα.

Του λέω όχι και γυρίζει και μου λέει «πρώτη φορά είδα άνθρωπο να κλαίει από χαρά γιατί μίλησε για το Θεό». Θα μείνει στην ιστορία, έτσι μου είπε. Του έκανε τρομερή εντύπωση. Όλα ξεκίνησαν από ένα χαμόγελο και μία καλημέρα και επειδή προθυμοποιήθηκα να βοηθήσω το παλικάρι μπροστά μου, να βάλει ένα τσιρότο στο χέρι, που το είχε ανάγκη.

Ο Ιεχωβά πάντα κάνει θαύματα και με αυτό τον τρόπο με ενθάρρυνε μία ακόμη φορά στις τόσες. Ευχαριστώ το Θεό Ιεχωβά που πάντα είναι δίπλα μας για να μας ενθαρρύνει.

• Γράφει η Σούλα Καψάλη από το Βανκούβερ του Καναδά