• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 11/2/2017 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Μερικές πληροφορίες από το ΕΝΟΡΑΣΗ για το παιδί… Διάφοροι εβραϊκοί και ελληνικοί όροι που μεταδίδουν ποικίλες πληροφοριακές λεπτομέρειες χρησιμοποιούνται αναφερόμενοι στους ανθρώπινους απογόνους. Ο κοινός εβραϊκός όρος που αποδίδεται «παιδί» είναι γέλεδ. (Γε 21:8) Ο συγγενικός όρος γιαλντάχ αναφέρεται σε «κορίτσι» ή σε «κοπέλα». (Ιωλ 3:3· Γε 34:4· Ζαχ 8:5) Και οι δύο λέξεις προέρχονται από τη ρίζα γιαλάδ, που σημαίνει «γεννώ». Δύο άλλες εβραϊκές λέξεις που χρησιμοποιούνται για τα παιδιά (‛ωλέλ και ‛ωλάλ) προέρχονται από τη ρίζα ‛ουλ, που σημαίνει «θηλάζω». (1Σα 22:19· Ιερ 6:11· Γε 33:13) Ο συνήθης εβραϊκός όρος που αποδίδεται «αγόρι» ή «νεαρός» είναι νά‛αρ. (Γε 19:4· Κρ 8:20)


Ωστόσο, αυτός ο όρος χρησιμοποιείται επίσης αναφορικά με βρέφη, όπως στην περίπτωση του Μωυσή όταν ήταν τριών μηνών. (Εξ 2:6· παράβαλε 2Σα 12:16.) Η βασική έννοια της εβραϊκής λέξης ταφ (παιδάκια· μικρά) είναι περπατώ «με ανάλαφρα βήματα». (Γε 43:8· 45:19· Ησ 3:16) Μεταξύ των όρων του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου είναι οι λέξεις τέκνον (παιδί), τεκνίον (παιδάκι), παιδίον (παιδάκι) και ἄρσην (αρσενικό παιδί). (Ματ 10:21· Ιωα 13:33· Ματ 2:8· Απ 12:13) Άλλοι όροι του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου είναι οι λέξεις νήπιος (1Κο 13:11) και βρέφος. (Λου 1:41) Σε μερικές περιπτώσεις, οι λέξεις της εβραϊκής και της ελληνικής που σημαίνουν «γιος» αποδίδονται “παιδί”.—Γε 3:16· Λου 20:34· βλέπε ΓΙΟΣ.


Ο Δημιουργός, ο Ιεχωβά, διευθέτησε να πολλαπλασιάζεται η ανθρώπινη φυλή με τη γέννηση παιδιών που, με τη σειρά τους, θα ενηλικιώνονταν και αργότερα θα γίνονταν και τα ίδια γονείς. Η εντολή που δόθηκε σχετικά με την αναπαραγωγή αναφέρεται στο εδάφιο Γένεση 1:28. Η επιθυμία των ανθρώπων να αποκτήσουν παιδιά είναι φυσιολογική. Τους αρχαίους Ισραηλίτες τούς απασχολούσε ιδιαίτερα η τεκνοποίηση λόγω της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Θεός ότι θα τους έκανε ισχυρό έθνος και λόγω του ότι από αυτούς θα ερχόταν το σπέρμα του Αβραάμ μέσω του οποίου θα έφερναν ευλογία στον εαυτό τους όλες οι οικογένειες της γης. (Γε 28:14) Η απόκτηση πολλών παιδιών θεωρούνταν ευλογία από τον Θεό. (Ψλ 127:3-5· 128:3-6) Η στειρότητα θεωρούνταν όνειδος.—Γε 30:23.


Στους Βιβλικούς χρόνους η γέννηση ενός αγοριού ήταν συνήθως πιο χαρωπή περίσταση από τη γέννηση ενός κοριτσιού, αν και μέσα στον οικογενειακό κύκλο οι γονείς αγαπούσαν τα κορίτσια εξίσου με τα αγόρια. Η προτίμηση για τα αγόρια οφειλόταν στο ότι το αγόρι εξασφάλιζε τη συνέχιση της γραμμής και του ονόματος της οικογένειας, καθώς και τη διατήρηση της οικογενειακής περιουσίας. Η προτεραιότητα του αγοριού υποδηλώνεται επίσης από το γεγονός ότι η περίοδος του καθαρισμού σύμφωνα με το Νόμο ήταν διπλάσια όταν γεννιούνταν κορίτσια. (Λευ 12:2-5) Ο πρωτότοκος γιος ανήκε στον Ιεχωβά και έπρεπε να απολυτρώνεται με μια προσφορά.—Εξ 13:12, 13· Αρ 18:15.


Στην αρχαιότητα, μόλις γεννιόταν ένα βρέφος, πρώτα το έπλεναν με νερό και έπειτα το έτριβαν με αλάτι. (Ιεζ 16:4) Αυτό το έκαναν για να γίνει το δέρμα στεγνό, σφιχτό και ελαστικό. Τύλιγαν το βρέφος σφιχτά με σπάργανα. (Ιωβ 38:9· Λου 2:12) Η μητέρα το θήλαζε δυόμισι με τρία χρόνια ή και περισσότερο. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις—όπως όταν η μητέρα πέθαινε ή δεν είχε γάλα—προσλάμβαναν τροφούς. Στα αρχαιότερα χρόνια τα παιδιά έπαιρναν το όνομά τους κατά τη γέννησή τους, είτε από τον πατέρα (Γε 5:29· 16:15· 21:3· 35:18) είτε από τη μητέρα (Γε 4:25· 29:32· 1Σα 1:20), αλλά σε μεταγενέστερους χρόνους στον Ισραήλ τα αγόρια έπαιρναν το όνομά τους κατά την περιτομή, η οποία λάβαινε χώρα την όγδοη ημέρα. (Λου 1:59· 2:21)


Μερικές φορές το όνομα του αγοριού ήταν το ίδιο με του πατέρα του, αλλά συνήθως παρέπεμπε σε περιστατικά που είχαν συμβεί πριν ή κατά τη διάρκεια της γέννησής του ή ήταν σχετικό με το όνομα του Ιεχωβά. Με την πάροδο του χρόνου, ορισμένα ονόματα έγιναν απλώς παραδοσιακά και έχασαν την αρχική σημασία τους. Οι μητέρες χρησιμοποιούσαν διάφορες μεθόδους για να μεταφέρουν τα μικρά παιδιά τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις κουβαλούσαν το παιδί στην πλάτη ή το έβαζαν στον ώμο. Ο Ιεχωβά μέσω του Ησαΐα αναφέρθηκε έμμεσα στις μητέρες που κρατούσαν τα παιδιά τους αγκαλιά, τα σήκωναν στους ώμους τους ή τα βαστούσαν στο πλευρό, πάνω από το γοφό. (Ησ 49:22· 66:12) Επίσης, τα λόγια του Μωυσή υποδηλώνουν ότι βαστούσαν τα παιδιά στην αγκαλιά.—Αρ 11:12.

Αφήγηση από τον Κρίστοφ Μπάουερ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1951 - ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΥΠΕΡΗΦΑΝΟ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, ζούσαμε στα περίχωρα της Λειψίας στην Ανατολική Γερμανία, κοντά στα σύνορα με την Τσεχία και την Πολωνία. Όταν ήμουν έξι χρονών, φύγαμε στο εξωτερικό λόγω της δουλειάς του πατέρα μου — πρώτα στη Βραζιλία και μετά στον Ισημερινό.

Στα 14 μου, με έστειλαν σε οικοτροφείο στη Γερμανία. Επειδή οι γονείς μου ήταν μακριά, στη Νότια Αμερική, έπρεπε να φροντίζω μόνος μου τον εαυτό μου. Έμαθα να στηρίζομαι αποκλειστικά στις δυνάμεις μου. Δεν με ένοιαζε καθόλου το πώς επηρέαζαν οι πράξεις μου τους άλλους.

Όταν ήμουν 17 χρονών, οι γονείς μου γύρισαν στη Γερμανία. Στην αρχή ζούσα μαζί τους αλλά, επειδή είχα ανεξάρτητο πνεύμα, μου ήταν αδύνατον να ενσωματωθώ ξανά στην οικογένεια. Στα 18, έφυγα από το σπίτι.

Έψαχνα σκοπό στη ζωή, χωρίς να μπορώ να κατασταλάξω πουθενά. Αφού δοκίμασα διάφορους τρόπους ζωής και εντάχθηκα σε πολλά κινήματα, πείστηκα ότι το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να εξερευνήσω αυτόν τον πανέμορφο πλανήτη προτού τον καταστρέψει ο άνθρωπος.

Έφυγα από τη Γερμανία, αγόρασα μια μοτοσικλέτα και ξεκίνησα για την Αφρική. Σύντομα, όμως, αναγκάστηκα να επιστρέψω στην Ευρώπη για να την επισκευάσω. Λίγο αργότερα, κατέληξα σε μια παραλία της Πορτογαλίας. Αποφάσισα να αφήσω τη μοτοσικλέτα και να βρω κάποιο πλωτό μέσο.

Μπήκα στην παρέα μερικών νεαρών που ετοιμάζονταν να διασχίσουν τον Ατλαντικό. Ανάμεσά τους ήταν η μέλλουσα γυναίκα μου, η Λόρι. Στην αρχή, πήγαμε στα νησιά της Καραϊβικής. Κατόπιν, αφού μείναμε λίγο στο Πόρτο Ρίκο, γυρίσαμε στην Ευρώπη. Θέλαμε να βρούμε ένα ιστιοφόρο το οποίο θα μετατρέπαμε σε κατοικία μας. Αλλά έπειτα από τρεις μόλις μήνες αναζήτησης, τα σχέδιά μας ανατράπηκαν. Με κάλεσαν στο γερμανικό στρατό.

Υπηρέτησα 15 μήνες στο γερμανικό ναυτικό. Εκείνο το διάστημα, παντρευτήκαμε με τη Λόρι και κάναμε προετοιμασίες ώστε να συνεχίσουμε τα ταξίδια μας. Λίγο πριν από τη θητεία μου, είχαμε αγοράσει το κύτος ενός διασωστικού σκάφους. Ενώ υπηρετούσα στο ναυτικό, το μετατρέψαμε σιγά σιγά σε μικρό ιστιοφόρο. Σχεδιάζαμε να ζήσουμε σε αυτό και να συνεχίσουμε την εξερεύνηση του πανέμορφου πλανήτη μας. Τότε ακριβώς, μετά τη θητεία μου αλλά προτού τελειώσουμε το σκάφος, ήρθαμε πρώτη φορά σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και αρχίσαμε να μελετάμε τη Γραφή.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Στην αρχή, πίστευα ότι δεν χρειαζόταν να κάνω πολλές αλλαγές. Είχα παντρευτεί τη γυναίκα με την οποία ζούσα και είχα ήδη κόψει το κάπνισμα. (Εφεσίους 5:5) Όσο για τα σχέδια που κάναμε να γυρίσουμε τον κόσμο, θεωρούσα ότι το να περάσουμε τη ζωή μας παρατηρώντας τη θαυμάσια δημιουργία του Θεού ήταν κάτι πολύ αξιόλογο.

Στην πραγματικότητα, όμως, χρειαζόταν να κάνω αλλαγές — ιδιαίτερα στην προσωπικότητά μου. Επειδή ήμουν υπερβολικά υπερήφανος και βασιζόμουν στις δυνάμεις μου, το μόνο που με ενδιέφερε ήταν οι ικανότητες και τα επιτεύγματά μου. Ζούσα μόνο για τον εαυτό μου.

Κάποια μέρα, διάβασα την περίφημη Επί του Όρους Ομιλία του Ιησού. (Ματθαίος, κεφάλαια 5-7) Στην αρχή, απόρησα με όσα είπε σχετικά με το ποιοι είναι ευτυχισμένοι. Λόγου χάρη, είπε ότι ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που πεινούν και διψούν. (Ματθαίος 5:6) Αναρωτιόμουν πώς γίνεται να είναι ευτυχισμένος κάποιος που έχει μια ανάγκη. Καθώς συνέχισα να μελετάω, αντιλήφθηκα ότι όλοι έχουμε μια πνευματική ανάγκη την οποία χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ταπεινά προκειμένου να την ικανοποιήσουμε. Όπως είπε ο Ιησούς, «ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης». —Ματθαίος 5:3.

Αφού ξεκινήσαμε με τη Λόρι τη Γραφική μας μελέτη στη Γερμανία, μετακομίσαμε στη Γαλλία και αργότερα στην Ιταλία. Όπου και αν πηγαίναμε, βρίσκαμε Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εντυπωσιάστηκα βαθιά από την ειλικρινή αγάπη του ενός για τον άλλον και από την ενότητά τους. Κατάλαβα ότι είναι στ’ αλήθεια μια παγκόσμια αδελφότητα. (Ιωάννης 13:34, 35) Σε λίγο καιρό, βαφτιστήκαμε ως Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Μετά το βάφτισμα, συνέχισα να κάνω αλλαγές στην προσωπικότητά μου. Είχαμε αποφασίσει με τη Λόρι να παραπλεύσουμε την Αφρική και να διασχίσουμε τον Ατλαντικό με προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ βρισκόμασταν στον ωκεανό —οι δυο μας ολομόναχοι σε ένα μικροσκοπικό σκάφος, τριγυρισμένοι από νερό ως εκεί που φτάνει το μάτι— αντιλήφθηκα πόσο ασήμαντος είμαι σε σύγκριση με τον μεγαλειώδη Δημιουργό μας. Εφόσον είχα πολύ ελεύθερο χρόνο (δεν έχεις να κάνεις και πολλά στη μέση του ωκεανού), αφοσιώθηκα στην ανάγνωση της Γραφής. Με συγκίνησαν ιδιαίτερα οι αφηγήσεις για την επίγεια ζωή του Ιησού. Παρότι ήταν τέλειος, με ασύλληπτες ικανότητες, ποτέ δεν έστρεψε την προσοχή πάνω του. Δεν ζούσε για τον εαυτό του αλλά για τον ουράνιο Πατέρα του.

Καθώς στοχαζόμουν το παράδειγμα του Ιησού, κατάλαβα ότι έπρεπε να βάζω τη Βασιλεία του Θεού πρώτη στη ζωή μου και όχι απλώς να της αφιερώνω όσο χρόνο περίσσευε από ό,τι ήθελα να κάνω. (Ματθαίος 6:33) Όταν τελικά φτάσαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες, αποφασίσαμε να εγκατασταθούμε εκεί και να επικεντρωθούμε στη λατρεία μας.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Ο προηγούμενος, εγωκεντρικός τρόπος ζωής μού δημιουργούσε μεγάλη αβεβαιότητα. Ωστόσο, τώρα με καθοδηγεί μια πηγή αλάνθαστης σοφίας. (Ησαΐας 48:17, 18) Επίσης, έχω αποκτήσει σκοπό στη ζωή τον οποίο δεν είχα ποτέ — να λατρεύω τον Θεό και να βοηθάω άλλους να μάθουν για αυτόν.

Εφαρμόζοντας τις Γραφικές αρχές, η Λόρι και εγώ έχουμε ενισχύσει σημαντικά το γάμο μας. Ακόμη, έχουμε ευλογηθεί με μια όμορφη κόρη η οποία γνωρίζει και αγαπάει τον Ιεχωβά.

Η ζωή μας δεν ήταν πάντοτε σαν ταξίδι σε ήρεμα νερά. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, όμως, είμαστε αποφασισμένοι να μην το βάλουμε ποτέ κάτω και να μην πάψουμε να εμπιστευόμαστε σε αυτόν. —Παροιμίες 3:5, 6.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 1/10/2014