Εντάξει, το τραβάμε λίγο το πράγμα, έχετε δίκιο, αλλά επιτρέψτε μας να μείνουμε λίγο ακόμα στην εκδρομή που κάναμε ως εκκλησία το περασμένο Σάββατο, για τα Καλάβρυτα. Στο κάτω – κάτω της γραφής, δεν πάει κανείς και κάθε μέρα εκδρομή. Ας δούμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ τα προηγούμενα τρία δημοσιεύματα, όπως τα ζήσαμε και τα καταγράψαμε.


Το σημερινό υλικό είναι από μια στάση που κάναμε εμείς οι λίγοι που είχαμε επιλέξει να ανεβούμε με το πούλμαν στα Καλάβρυτα κοντά στη διασταύρωση που οδηγούσε προς τη Ζαχλωρού. Από εδώ θα έρχονταν οι περισσότεροι πεζοπόροι που κατέβηκαν στο σταθμό του Μεγάλου Σπηλαίου, κοντά στη Ζαχλωρού. Οι υπόλοιποι συνέχισαν ώς τα Καλάβρυτα.


Σύμφωνα με τις περιγραφές, η Ζαχλωρού είναι ένα «κουκλίστικο» ορεινό χωριό του νομού Αχαΐας, που βρίσκεται πολύ κοντά στα Καλάβρυτα. Περνώντας την εντυπωσιακή μεταλλική γέφυρα, θα φτάσετε στο σταθμό του χωριού που είναι μία από τις στάσεις του Οδοντωτού. Εμείς την ίδια στιγμή απολαμβάναμε την υπέροχη φύση.


Το σκηνικό στη Ζαχλωρού είναι κινηματογραφικό. Από τη μια τα πέτρινα κτήρια του σταθμού και από την άλλη η πλούσια βλάστηση του φαραγγιού του Βουραϊκού με τους ήχους του ποταμού, να είναι η απόλυτη απόδραση από την καθημερινότητα. Το τοπίο αυτό δεν άφησε ασυγκίνητους σκηνοθέτες παλιότερων εποχών.


Στην Κάτω Ζαχλωρού, έχουν γυριστεί σκηνές από τις ταινίες «Ο Αγαπητικός της βοσκοπούλας», η «Γκόλφω» αλλά και η «Αστέρω», με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Παράλληλα με τις γραμμές του τρένου θα συναντήσετε ενοικιαζόμενα δωμάτια  και γραφικές ταβέρνες  που φέρουν στις πλάτες τους ιστορία πολλών δεκαετιών μιας και λειτουργούν από το 1934.


Από τη Ζαχλωρού δε λείπει η πολυτέλεια. Τα τελευταία χρόνια έχουν κτιστεί σε σημείο με ωραία θέα, παραδοσιακοί ξενώνες που προσφέρουν όλες τις ανέσεις στον επισκέπτη. Η αλήθεια είναι ότι καθετί σ’ αυτή περιοχή είναι πανέμορφο, όπως και όλη η γύρω περιοχή που καθίσαμε εμείς για περισσότερη από μια ώρα, περιμένοντας…


Αν και δεν ήταν όλοι ανθεκτικοί στην πίεση του χρόνου, προσωπικά μου άρεσε πολύ αυτή η αναμονή. Είχα την ευκαιρία να βγω έξω από το πούλμαν, να περπατήσει τριγύρω και να καταγράψω με την κάμερα μου υπέροχα μέρη. Τόσο ωραία που κάποια στιγμή βγήκαν και οι άλλοι και αρχίσαμε να φωτογραφίζουμε, ο ένας τον άλλον… Αλλά γι’ αυτά, περισσότερα αύριο.