Είναι για μας πολύτιμο, ότι η επίγεια Οργάνωση του Θεού φροντίζει για την πνευματική μας τροφή με έναν υπέροχο και μοναδικό τρόπο… Κάθε βδομάδα συμμετέχουμε σε ένα παγκόσμιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ, όσο ζούμε… Δεν θα πάρουμε δηλαδή, με όρους του κόσμου, ποτέ κανένα χαρτί αποφοίτησης… Εδώ η Σούλα και η Άννα σε έναν πρόσφατο διορισμό στην εκκλησία μας.


Στην εγκυκλοπαίδεια ΕΝΟΡΑΣΗ αναφέρονται τα εξής: Η παροχή ή η απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων. Η εκπαίδευση επιτυγχάνεται μέσω (1)εξήγησης και επανάληψης· (2) διαπαιδαγώγησης, αγωγής που παρέχεται με αγάπη (Παρ 1:7· Εβρ 12:5, 6)· (3) προσωπικής παρατήρησης (Ψλ 19:1-3· Εκ 1:12-14)· (4) ελέγχου και επίπληξης (Ψλ 141:5· Παρ 9:8· 17:10).


Ο Ιεχωβά Θεός είναι ο μεγάλος Εκπαιδευτής και Δάσκαλος, και είναι απαράμιλλος. (Ιωβ 36:22· Ψλ 71:17· Ησ 30:20) Ο επίγειος γιος του, ο Αδάμ, δημιουργήθηκε με την ικανότητα να μιλάει κάποια γλώσσα. (Γε 2:19, 20, 23) Ο Θεός τού έδωσε πληροφορίες σχετικά με τη δημιουργία (Γε κεφ. 1, 2) και με τις απαιτήσεις που είχε από αυτόν. —Γε 1:28-30· 2:15-17.


Οι μαθητές του Ιησού ακολούθησαν τα βήματά του, στο Χριστιανικό εκπαιδευτικό έργο και είχαν επιτυχία ανάλογη με τη δική του. Όχι μόνο κήρυτταν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού παντού αλλά και δίδασκαν εκείνους που ήθελαν να ακούσουν. (Πρ 2:42) Όπως ο Ιησούς, είχαν τόλμη και μιλούσαν με εξουσία. (Πρ 4:13, 19, 20· 5:29) Το πνεύμα του Θεού τούς ενίσχυε και αποδείκνυε ότι η διδασκαλία τους είχε τη θεϊκή επιδοκιμασία.


Δίδασκαν στο ναό, σε συναγωγές και από σπίτι σε σπίτι. (Πρ 5:16, 21· 13:14-16· 20:20) Συναθροίζονταν με τους συγχριστιανούς τους για να διδάσκονται και για να παρακινούν ο ένας τον άλλον σε αγάπη και καλά έργα. —Πρ 20:7, 8· Εβρ 10:24, 25. Ο απόστολος Παύλος περιέγραψε τις διάφορες αρμοδιότητες και τις δραστηριότητες των ώριμων αντρών στην εκκλησία και μία από αυτές ήταν ο ρόλος του δασκάλου. Έδειξε ότι ο σκοπός όλων αυτών των δραστηριοτήτων ήταν η εκπαίδευση, με προοπτική την κατάρτιση των αγίων, για διακονικό έργο, για την εποικοδόμηση του σώματος του Χριστού. (Εφ 4:11-16)

Μόνο η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ της 1/2/2017, αξιοποίησε ευρηματικά στο πρωτοσέλιδο της το… διαστημικό επίτευγμα της κυβέρνησης μ’ αυτόν τον δεικτικό τίτλο που δεν προσδίδει τιμή για την κυβέρνηση Τσίπρα. Θα μου πείτε, είναι αντιπολιτευόμενη εφημερίδα. Ε, και;


Εξαιρετικό το σκίτσο της Εφης Ξένου για την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στη σελίδα επτά, εκεί που βγάζει καθημερινά και για όσο υπάρχει ακόμα η εφημερίδα, ο δημοσιογράφος, Γιωργος Παπαχρήστος, ικανός στην πένα και βετεράνος, τα σώψυχα του. Αστροναύτη «έντυσε» τον υπουργό κ. Παππά, η σκιτσογράφος.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 04/02/2017

Αν ήμουν ψύχραιμος θα γελούσα μ’ αυτές τις εξαγγελίες για τα διαστημικά προγράμματα που σχεδιάζει να βάλει σε εφαρμογή η κυβέρνηση, όπως εξήγγειλε ο… αρμόδιος υπουργός κ. Ν. Παππάς… Κι έτσι περίπου αντέδρασε και η κοινωνία στο άκουσμα της μεγαλειώδους είδησης.

Πολλοί γέλασαν, χλεύασαν, έκαναν πλάκα στα σόσιαλ μίντια με ευφυής ή άλλες εκφράσεις. Είναι αυτοί που νομίζουν πως έχουν λύσει το οικονομικό τους πρόβλημα και είναι σε θέση να περνάνε ανάλαφρα τον καιρό τους.

Μπορείτε να φανταστείτε πόσο ωραία το πήραν, όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας που οι συνεχείς πολιτικές των Μνημονίων τα τελευταία οκτώ χρόνια τους έχουν ωθήσει στο περιθώριο της φτώχειας, υπερχρεωμένους σε τράπεζες και Εφορία από μια ανερμάτιστη πολιτική.

Ναι, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείτε τα νεύρα τους απέναντι σε όσους, ζώντας σε έναν άλλον πλανήτη (και πάντως όχι στη Γη και στην Ελλάδα) σχεδιάζουν επί χάρτου να προσεγγίσουν το διάστημα.

Κι αν το πράγμα δεν ήταν τόσο σοβαρό θα ευχόμασταν να το πραγματοποιήσουν και γρήγορα, μήπως και… μετακομίσουν σε έναν άλλον πλανήτη και γλυτώσουμε κι εμείς από την… σωτήρια παρουσία τους. Αλλά δυστυχώς, ξέρουμε πως δεν είναι…

Απορώ που δεν το είδαν έτσι οι αγρότες και το «διασκεδάσουν» στους δρόμους που κλείνουν καθημερινά, κάνοντας τη ζωή συνανθρώπων τους ακόμα πιο δύσκολη, τουλάχιστον στις μετακινήσεις τους. Ένα πεσκέσι στον πρωθυπουργό για τις μεγάλες ιδέες του, ίσως άξιζε!

Πέρα από το αστείο της ιστορίας όμως, υπάρχει και η σοβαρή πλευρά: είναι δυνατόν να είναι τόσο αποξενωμένοι από τα πραγματικά προβλήματα και κλεισμένοι στο μικρόκοσμο τους να ασχολούνται με ασκήσεις επί χάρτου, αγνοώντας επιδεικτικά την αλήθεια και σφυρίζοντας αδιάφορα, σαν να μη συμβαίνει τίποτα;

Είμαι πια πεπεισμένος, ότι πληρώνουν ανθρώπους για να εφευρίσκουν τρόπους ώστε να μας αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά και ουσιαστικά προβλήματα. Και οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να είναι ίσως, λογοτέχνες ή μυθιστοριογράφοι, συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, αργόσχολοι που δεν ζουν, αλλά φαντάζονται πως ζουν. Και μας βάζουν κι εμάς στα σενάρια τους!

Με μια φαντασία δρομολογημένη σε λάθος κατεύθυνση που δεν ωφελεί, αλλά δυστυχώς προσθέτει και άλλα προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα, που δεν είναι και λίγα… Και το να καλέσουμε τέτοιους ανθρώπους να συνέλθουν, μάλλον θα ματαιοπονούσαμε. Γι’ αυτό και δεν θα το κάνουμε…

Φυσικά η αρμοδιότητα μιας στήλης, σαν αυτή που διαβάζετε δεν μπορεί να ξεπερνάει την επισήμανση μιας είδησης με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και σε αυτό θα μείνουμε. Όπως και στην τοποθέτηση του Διονύση Σιμόπουλου, αρμόδιου πραγματικά για τέτοια ζητήματα που εξοργίστηκε με την θέση της κυβέρνησης και τον ελαφρύ τρόπο που την αντιμετώπισαν οι πολίτες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αξίζει να τη διαβάσετε, αν πέσει στο δρόμο σας, ψάχνοντας την.

Ωστόσο η σοβαρότητα που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει μια κυβέρνηση που προσπαθεί, όπως λέει, να διαχειριστεί τα πράγματα σε περίοδο κρίσης, δεν είναι κάτι που διαπραγματεύεται. Γι’ αυτό και θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεκτική σε κάθε εξαγγελία της.

Και επειδή η… σοφία των ανθρώπων, μάλλον δεν μπορεί να ξεπεράσει κάποια αποδεκτά επίπεδα, θα μείνουμε εδώ, ελπίζοντας να σας βάλαμε έναν μικρό προβληματισμό. Ας αποδεχτούν επίσης ότι αυτά τα όρια δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να τα περάσουν. Είτε το θέλουν είτε όχι…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις»
• Και για να μη σας βάζω να ψάχνεται για τη δήλωση Σιμόπουλου, πατήστε ΕΔΩ για να τη διαβάστε, παρακαλώ.. Είναι ότι πιο σοβαρό γράφτηκε για το θέμα.

Αφήγηση από

τον Μπράιαν Χιούιτ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1981 - ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ - ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΑΣΩΤΟΣ ΓΙΟΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Γεννήθηκα στο Μάουντσβιλ, μια ήσυχη πόλη στις όχθες του ποταμού Οχάιο, στο βόρειο τμήμα της Δυτικής Βιρτζίνια, στις ΗΠΑ. Ήμουν το δεύτερο από τέσσερα παιδιά, εκ των οποίων τα τρία ήμασταν αγόρια. Όπως καταλαβαίνετε, σπανίως επικρατούσε ησυχία στο σπίτι μας. Οι γονείς μου ήταν εργατικοί, έντιμοι και αγαπούσαν τους άλλους. Δεν ήμασταν πλούσιοι, αλλά δεν μας έλειψε ποτέ τίποτα. Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι γονείς μου έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μας ενσταλάξουν τις Γραφικές αρχές από τότε που ήμασταν παιδιά.

Στην εφηβεία, όμως, η καρδιά μου είχε ήδη αρχίσει να δελεάζεται και να ξεμακραίνει από όσα είχα διδαχτεί. Αμφισβητούσα το αν μια ζωή που διέπεται από Γραφικές αρχές μπορεί να έχει νόημα ή να φέρνει χαρά. Είχα την άποψη ότι η πραγματική ευτυχία έρχεται μόνο με την απόλυτη ελευθερία. Σε λίγο, έπαψα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις. Δύο αδέλφια μου επαναστάτησαν και αυτά. Οι γονείς μας έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να μας βοηθήσουν, αλλά εμείς τους αγνοούσαμε.

Δεν φανταζόμουν ότι η δήθεν ελευθερία που αποζητούσα θα με οδηγούσε στα δίχτυα των εθισμών. Κάποια μέρα, γυρνώντας από το σχολείο, ένας φίλος μού πρόσφερε τσιγάρο και εγώ δέχτηκα. Έκτοτε, ενέδωσα σε πολλές άλλες καταχρήσεις. Έφτασα στο σημείο να παίρνω ναρκωτικά, να πίνω πολύ και να ζω ανήθικα. Τα επόμενα χρόνια, δοκίμαζα όλο και σκληρότερα ναρκωτικά και κατέληξα εξαρτημένος από πολλές ουσίες. Ο κατήφορος δεν είχε τέλος. Άρχισα, λοιπόν, να πουλάω ναρκωτικά για να συνεχίζω να ζω έτσι.

Όσο και αν πάλευα να καταπνίξω τη συνείδησή μου, εκείνη μου θύμιζε ανελλιπώς ότι είχα πάρει λάθος δρόμο. Εντούτοις, θεωρούσα ότι η ζημιά είχε γίνει και δεν υπήρχε γυρισμός. Παρότι είχα γύρω μου ένα σωρό ανθρώπους σε πάρτι και σε συναυλίες, πολλές φορές υπέφερα από μοναξιά και κατάθλιψη. Πότε - πότε, αναλογιζόμουν πόσο αξιοπρεπείς και καλοί είναι οι γονείς μου και αναρωτιόμουν πώς είχα ξεστρατίσει τόσο πολύ.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Αν και εγώ θεωρούσα τον εαυτό μου χαμένη υπόθεση, άλλοι είχαν διαφορετική άποψη. Το 2000, οι γονείς μου με προσκάλεσαν σε μια συνέλευση περιφερείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Πήγα με βαριά καρδιά. Προς έκπληξή μου, ήρθαν και τα άλλα δύο αδέλφια μου που είχαν ξεστρατίσει.

Στη συνέλευση, συνειδητοποίησα ότι είχα ξαναβρεθεί εκεί για μια ροκ συναυλία περίπου έναν χρόνο νωρίτερα. Η αντίθεση με συγκλόνισε βαθύτατα. Στη συναυλία, ο χώρος είχε μετατραπεί σε σκουπιδότοπο, ενώ δεν μπορούσες να αναπνεύσεις από τον καπνό των τσιγάρων. Οι περισσότεροι παρόντες ήταν εχθρικοί, και το μήνυμα που μετέδιδε η μουσική προκαλούσε κατάθλιψη. Απεναντίας, στη συνέλευση οι άνθρωποι γύρω μου ήταν πραγματικά ευτυχισμένοι. Με καλωσόρισαν θερμά αν και είχαν χρόνια να με δουν. Ο χώρος ήταν καθαρός, και το άγγελμα που παρουσιαζόταν πρόσφερε ελπίδα. Βλέποντας τη θετική επίδραση της Γραφικής αλήθειας, αναρωτήθηκα γιατί είχα κάνει το λάθος να την απορρίψω! —Ησαΐας 48:17, 18.

Αμέσως μετά, αποφάσισα να επιστρέψω στη Χριστιανική εκκλησία. Τα αδέλφια μου, εντυπωσιασμένα και αυτά από ό,τι είχαν δει στη συνέλευση, πήραν την ίδια απόφαση. Δεχτήκαμε και οι τρεις να κάνουμε προσωπική Γραφική μελέτη.

Με συγκίνησε ιδιαίτερα το εδάφιο Ιακώβου 4:8 που λέει: «Πλησιάστε τον Θεό, και αυτός θα πλησιάσει εσάς». Κατάλαβα ότι, αν ήθελα να πλησιάσω τον Θεό, έπρεπε να καθαρίσω τη ζωή μου. Μεταξύ άλλων, έπρεπε να κόψω το τσιγάρο, τα ναρκωτικά και το υπερβολικό ποτό.—2 Κορινθίους 7:1.

Ξέκοψα από τους παλιούς μου φίλους και βρήκα καινούριους ανάμεσα στους λάτρεις του Ιεχωβά. Ο Χριστιανός πρεσβύτερος που μελετούσε μαζί μου τη Γραφή αποδείχτηκε μεγάλο στήριγμα για εμένα. Μου τηλεφωνούσε κάθε τόσο και περνούσε να δει πώς ήμουν. Μέχρι σήμερα, παραμένει ένας από τους καλύτερούς μου φίλους.

Την άνοιξη του 2001, συμβόλισα την αφιέρωσή μου στον Θεό με το βάφτισμα μαζί με τα δύο αδέλφια μου. Φαντάζεστε πόσο χάρηκαν οι γονείς μου και ο πιστός μικρότερος αδελφός μου όταν η οικογένειά μας ενώθηκε επιτέλους στη λατρεία του Ιεχωβά.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Στο παρελθόν, νόμιζα ότι οι Γραφικές αρχές είναι υπερβολικά περιοριστικές, αλλά τώρα τις θεωρώ ανεκτίμητη προστασία. Με τη δύναμη της Γραφής, έκοψα τα ναρκωτικά, έπαψα να τα διακινώ και έγινα χρήσιμο μέλος της κοινωνίας.

Έχω το προνόμιο να ανήκω σε μια παγκόσμια αδελφότητα λάτρεων του Ιεχωβά οι οποίοι αγαπούν αληθινά ο ένας τον άλλον και υπηρετούν ενωμένα τον Θεό. (Ιωάννης 13:34, 35) Από αυτή την αδελφότητα προήλθε μια εξαιρετική ευλογία —η γυναίκα μου, η Αντριάν, την οποία αγαπώ και εκτιμώ βαθύτατα. Υπηρετώντας μαζί τον Δημιουργό μας βρίσκουμε πολλή χαρά.

Τώρα πια δεν ζω για τον εαυτό μου, αλλά υπηρετώ εθελοντικά ως ολοχρόνιος διάκονος, διδάσκοντας άλλους πώς να ωφεληθούν και εκείνοι από το Λόγο του Θεού. Αυτό το έργο μού έχει φέρει ασύγκριτη ευτυχία. Πιστεύω ακράδαντα ότι η Αγία Γραφή άλλαξε τη ζωή μου. Επιτέλους βρήκα αληθινή ελευθερία.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 1 Ιανουαρίου 2013

Και επειδή η Αιτή μας πέφτει κάπως μακριά, βάζουμε αυτόν τον χάρτη για να αντιληφθούμε σε ποιο μέρος της γης διαδραματίζεται η σημερινή ιστορία μας για τη διάσωση της Αγίας Γραφής Στον Ειρηνικό Ωκεανό λοιπόν , κοντά στην Αυστραλία…

Το 1835, ο Χένρι Νοτ, ένας Άγγλος χτίστης, και ο Τζον Ντέιβις, ένας Ουαλός που ήταν βοηθός σε παντοπωλείο, ολοκλήρωσαν ένα κολοσσιαίο έργο. Αφού είχαν μοχθήσει επί 30 και πλέον χρόνια, τελικά έφεραν σε πέρας μια μετάφραση ολόκληρης της Αγίας Γραφής στην ταϊτική. Ποιες προκλήσεις αντιμετώπισαν αυτοί οι δύο άνθρωποι με το ταπεινό παρελθόν, και ποια ήταν τα αποτελέσματα των κόπων τους που υποκινούνταν από αγάπη;

«Η Μεγάλη Αφύπνιση»

Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα, τα μέλη ενός Προτεσταντικού κινήματος που ονομάστηκε Μεγάλη Αφύπνιση, ή απλώς Αφύπνιση, κήρυτταν στις πλατείες των χωριών, καθώς και κοντά σε ορυχεία και εργοστάσια της Βρετανίας. Στόχος τους ήταν να πλησιάσουν την εργατική τάξη. Οι κήρυκες της Αφύπνισης προωθούσαν με ενθουσιασμό τη διανομή της Αγίας Γραφής.

Ο εμπνευστής του κινήματος, κάποιος Βαπτιστής ονόματι Γουίλιαμ Κάρεϊ, συνέβαλε στην ίδρυση της Ιεραποστολικής Εταιρίας του Λονδίνου, η οποία συστάθηκε το 1795. Η Ιεραποστολική Εταιρία του Λονδίνου εκπαίδευε άτομα που ήταν πρόθυμα να μάθουν ιθαγενείς γλώσσες και να υπηρετήσουν ως ιεραπόστολοι στην περιοχή του Νότιου Ειρηνικού. Σκοπός αυτών των ιεραποστόλων ήταν να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στη γλώσσα των ντόπιων.

Το νησί της Ταϊτής, που είχε ανακαλυφτεί πρόσφατα, αποτέλεσε τον πρώτο ιεραποστολικό αγρό για αυτή την Εταιρία. Για τα μέλη της Αφύπνισης, αυτά τα νησιά βρίσκονταν μέσα “στο σκοτάδι” της ειδωλολατρίας, αποτελώντας αγρούς έτοιμους για θερισμό.

Άνθρωποι με Ταπεινό Παρελθόν Στέκονται στο Ύψος των Περιστάσεων

Για να γίνει ο θερισμός, επιλέχθηκαν εσπευσμένα περίπου 30 ανεπαρκώς προετοιμασμένοι ιεραπόστολοι οι οποίοι και επιβιβάστηκαν στο Νταφ, ένα πλοίο που αγόρασε η Ιεραποστολική Εταιρία του Λονδίνου. Κάποιος κατάλογος απαριθμεί “τέσσερις χειροτονημένους πάστορες [χωρίς επίσημη εκπαίδευση], έξι ξυλουργούς, δύο υποδηματοποιούς, δύο χτίστες, δύο υφαντές, δύο ράφτες, έναν καταστηματάρχη, έναν κατασκευαστή σαμαριών, έναν υπηρέτη, έναν κηπουρό, έναν γιατρό, έναν σιδηρουργό, έναν βαρελοποιό, έναν βαμβακουργό, έναν κατασκευαστή καπέλων, έναν υφασματοποιό, έναν επιπλοποιό, πέντε συζύγους και τρία παιδιά”.

Τα μόνα μέσα που είχαν στη διάθεσή τους αυτοί οι ιεραπόστολοι για να εξοικειωθούν με τις πρωτότυπες γλώσσες της Γραφής ήταν ένα ελληνοαγγλικό λεξικό και μια Γραφή με εβραϊκό λεξικό. Στη διάρκεια των εφτά μηνών που πέρασαν στη θάλασσα, οι ιεραπόστολοι απομνημόνευσαν ορισμένες λέξεις στην ταϊτική τις οποίες είχαν καταγράψει προηγούμενοι επισκέπτες, κυρίως οι στασιαστές του Μπάουντι. Τελικά, το Νταφ έφτασε στην Ταϊτή, και στις 7 Μαρτίου 1797 οι ιεραπόστολοι αποβιβάστηκαν. Ωστόσο, έναν χρόνο αργότερα οι περισσότεροι είχαν αποθαρρυνθεί και είχαν φύγει. Παρέμειναν μόνο εφτά ιεραπόστολοι.

Από αυτούς τους εφτά, ο Χένρι Νοτ, ο πρώην χτίστης, ήταν μόλις 23 ετών. Κρίνοντας από τις πρώτες επιστολές που έγραψε, διαπιστώνουμε ότι είχε λάβει μόνο βασική εκπαίδευση. Εντούτοις, από την αρχή κιόλας αποδείχτηκε χαρισματικός στην εκμάθηση της ταϊτικής. Έχει περιγραφτεί ως ειλικρινής, καλόβολος και ευχάριστος άνθρωπος.

Το 1801, ο Νοτ επιλέχθηκε να διδάξει την ταϊτική σε εννιά νεοαφιχθέντες ιεραποστόλους. Μεταξύ αυτών ήταν και ο 28χρονος Ουαλός Τζον Ντέιβις, ο οποίος αποδείχτηκε ικανός μαθητής και φιλόπονος εργάτης με πράο χαρακτήρα και γενναιόδωρο πνεύμα. Σύντομα, οι δυο τους αποφάσισαν να μεταφράσουν τη Γραφή στην ταϊτική.

Ένα Δύσκολο Έργο

Η μετάφραση στην ταϊτική, όμως, αποδείχτηκε δύσκολο έργο, εφόσον αυτή η γλώσσα δεν υπήρχε ακόμη σε γραπτή μορφή. Οι ιεραπόστολοι έπρεπε να τη μάθουν αποκλειστικά εξ ακοής. Δεν είχαν ούτε λεξικό ούτε κάποιο βιβλίο γραμματικής. Οι φθόγγοι αυτής της γλώσσας που παράγονται κατά την εκπνοή και οι οποίοι διακόπτονται με το κλείσιμο της γλωττίδας, τα πολλά συνεχόμενα φωνήεντα (μέχρι πέντε σε μία και μόνο λέξη) και η σπάνια χρήση συμφώνων έφεραν τους ιεραποστόλους σε απόγνωση. «Πολλές λέξεις αποτελούνται μόνο από φωνήεντα και το καθένα έχει το δικό του ήχο», είπαν με θλίψη. Παραδέχτηκαν ότι δεν μπορούσαν “να συλλάβουν τον ήχο των λέξεων με την απαραίτητη ακρίβεια”. Μάλιστα, νόμιζαν ότι άκουγαν ήχους οι οποίοι ούτε καν υπήρχαν!

Κάτι που δυσχέραινε ακόμη περισσότερο τα πράγματα ήταν ότι, κατά καιρούς, ορισμένες λέξεις της ταϊτικής απαγορεύονταν ή θεωρούνταν ταμπού και έτσι έπρεπε να αντικατασταθούν. Η χρήση συνωνύμων δημιουργούσε επιπρόσθετες δυσκολίες. Για τη λέξη «προσευχή» υπήρχαν 70 και πλέον όροι στην ταϊτική. Η σύνταξη της ταϊτικής, η οποία είναι εντελώς διαφορετική από τη σύνταξη της αγγλικής, αποτελούσε άλλη μια πρόκληση. Παρά τις δυσκολίες, οι ιεραπόστολοι κατάρτισαν σιγά - σιγά καταλόγους λέξεων, τους οποίους εξέδωσε τελικά ο Ντέιβις 50 χρόνια αργότερα σε μορφή λεξικού με 10.000 λήμματα.

Κατόπιν υπήρχε η πρόκληση της μεταφοράς της ταϊτικής σε γραπτή μορφή. Οι ιεραπόστολοι προσπάθησαν να το κάνουν αυτό χρησιμοποιώντας τους καθιερωμένους κανόνες ορθογραφίας της αγγλικής. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί η αγγλική το λατινικό αλφάβητο δεν ταίριαζε με τους φθόγγους της ταϊτικής. Ως εκ τούτου, επακολούθησαν ατελείωτες συζητήσεις αναφορικά με τη φωνητική και την ορθογραφία. Οι ιεραπόστολοι συχνά επινοούσαν νέους τρόπους γραφής των φθόγγων, εφόσον ήταν οι πρώτοι στις Νότιες Θάλασσες που μετέφεραν μια προφορική γλώσσα σε γραπτή μορφή. Ούτε που φαντάζονταν ότι η εργασία τους θα χρησιμοποιούνταν αργότερα ως πρότυπο για πολλές γλώσσες του Νότιου Ειρηνικού.

Λιγοστά Μέσα Αλλά Άφθονη Επινοητικότητα

Οι μεταφραστές είχαν στη διάθεσή τους πολύ λίγα συγγράμματα αναφοράς. Η Ιεραποστολική Εταιρία του Λονδίνου τούς σύστησε να χρησιμοποιήσουν ως βασικά κείμενα το Παραδεδεγμένο Κείμενο και τη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου. Ο Νοτ ζήτησε από την Ιεραποστολική Εταιρία του Λονδίνου να τους στείλει επιπρόσθετα λεξικά της εβραϊκής και της ελληνικής, καθώς επίσης Γραφές και στις δύο γλώσσες. Το αν έλαβε ποτέ αυτά τα βιβλία δεν είναι γνωστό. Όσο για τον Ντέιβις, εκείνος έλαβε μερικά βοηθήματα μελέτης από Ουαλούς φίλους του. Τα στοιχεία δείχνουν ότι είχε στην κατοχή του τουλάχιστον ένα ελληνικό λεξικό, μια εβραϊκή Γραφή, μια Καινή Διαθήκη στην ελληνική και τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα.

Στο μεταξύ, η δραστηριότητα των ιεραποστόλων στο κήρυγμα παρέμενε άκαρπη. Αν και οι ιεραπόστολοι βρίσκονταν στην Ταϊτή 12 χρόνια, ούτε ένας ντόπιος δεν είχε βαφτιστεί. Τελικά, οι ακατάπαυστοι εμφύλιοι πόλεμοι ανάγκασαν όλους τους ιεραποστόλους, εκτός από τον θαρραλέο Νοτ, να καταφύγουν στην Αυστραλία. Για κάποιο διάστημα αυτός ήταν ο μόνος ιεραπόστολος που παρέμενε στην προσήνεμη συστάδα των Νήσων Σοσιετέ, αλλά χρειάστηκε να ακολουθήσει τον Βασιλιά Πομαρέ Β΄ όταν εκείνος κατέφυγε στο κοντινό νησί Μοορέα.

Ωστόσο, η μετακόμιση του Νοτ δεν τον έκανε να σταματήσει το μεταφραστικό του έργο, ο δε Ντέιβις, έπειτα από δύο χρόνια παραμονής στην Αυστραλία, ενώθηκε ξανά με τον Νοτ. Στο μεταξύ, ο Νοτ είχε μελετήσει την ελληνική και την εβραϊκή και είχε εξοικειωθεί και με τις δύο γλώσσες. Γι’ αυτό, ξεκίνησε να μεταφράζει ορισμένα τμήματα των Εβραϊκών Γραφών στην ταϊτική. Επέλεξε Βιβλικές περικοπές που περιείχαν αφηγήσεις τις οποίες μπορούσαν να κατανοήσουν εύκολα οι ιθαγενείς.

Συνεργαζόμενος στενά με τον Ντέιβις, ο Νοτ άρχισε κατόπιν να μεταφράζει το Ευαγγέλιο του Λουκά, το οποίο ολοκληρώθηκε το Σεπτέμβριο του 1814. Συνέταξε μια απόδοση κατανοητή στην ταϊτική, ενώ ο Ντέιβις έλεγξε τη μετάφραση αντιπαραβάλλοντάς την με τα πρωτότυπα κείμενα. Το 1817, ο Βασιλιάς Πομαρέ Β΄ ρώτησε αν μπορούσε να τυπώσει ο ίδιος προσωπικά την πρώτη σελίδα του Ευαγγελίου του Λουκά. Το έκανε αυτό σε ένα μικρό χειροκίνητο πιεστήριο το οποίο είχαν φέρει στο Μοορέα οι ιεραπόστολοι. Η ιστορία της μετάφρασης της Γραφής στην ταϊτική δεν θα ήταν πλήρης χωρίς να γίνει λόγος για έναν πιστό Ταϊτινό ονόματι Τουαχίνε, ο οποίος παρέμεινε με τους ιεραποστόλους όλα εκείνα τα χρόνια βοηθώντας τους να συλλαμβάνουν τις λεπτές αποχρώσεις της γλώσσας.

Ολοκληρώνεται η Μετάφραση

Το 1819, έπειτα από έξι χρόνια κοπιαστικής εργασίας, ολοκληρώθηκε η μετάφραση των Ευαγγελίων, των Πράξεων των Αποστόλων και του βιβλίου των Ψαλμών. Ένα πιεστήριο, το οποίο έφεραν μαζί τους κάποιοι νεοαφιχθέντες ιεραπόστολοι, διευκόλυνε την εκτύπωση και τη διανομή αυτών των Γραφικών βιβλίων.

Ακολούθησε μια περίοδος έντονης δραστηριότητας που περιλάμβανε μετάφραση, διόρθωση και αναθεώρηση. Αφού είχε μείνει στην Ταϊτή 28 χρόνια, ο Νοτ αρρώστησε το 1825, και η Ιεραποστολική Εταιρία του Λονδίνου τού επέτρεψε να ταξιδέψει πίσω στην Αγγλία. Ευτυχώς, μέχρι τότε είχε σχεδόν ολοκληρωθεί η μετάφραση των Ελληνικών Γραφών. Ο ίδιος συνέχισε να μεταφράζει την υπόλοιπη Γραφή στη διάρκεια του ταξιδιού του στην Αγγλία, καθώς και κατά την παραμονή του εκεί. Ο Νοτ επέστρεψε στην Ταϊτή το 1827. Οχτώ χρόνια αργότερα, το Δεκέμβριο του 1835, έβαλε την τελευταία τελεία στο έργο του. Έπειτα από 30 και πλέον χρόνια κοπιαστικής εργασίας, είχε μεταφραστεί ολόκληρη η Γραφή.

Το 1836 ο Νοτ επέστρεψε στην Αγγλία για να τυπώσει ολόκληρη την ταϊτική Γραφή στο Λονδίνο. Στις 8 Ιουνίου 1838, παρουσίασε ενθουσιασμένος στη Βασίλισσα Βικτωρία την πρώτη τυπωμένη έκδοση της Γραφής στην ταϊτική. Εύλογα, αυτή ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή για τον πρώην χτίστη, ο οποίος 40 χρόνια νωρίτερα επιβιβάστηκε στο πλοίο Νταφ και ασχολήθηκε σε βάθος με τον πολιτισμό της Ταϊτής προκειμένου να ολοκληρώσει αυτό το τεράστιο έργο ζωής.

Δύο μήνες αργότερα, ο Νοτ κατευθύνθηκε και πάλι στο Νότιο Ειρηνικό μεταφέροντας 27 ξύλινα κιβώτια με τα πρώτα 3.000 αντίτυπα ολόκληρης της Γραφής στην ταϊτική. Έπειτα από μια στάση στο Σίντνεϊ, αρρώστησε ξανά, αλλά αρνήθηκε να αποχωριστεί τα πολύτιμα κιβώτια. Αφού ανέρρωσε, έφτασε στην Ταϊτή το 1840, όπου οι κάτοικοι ουσιαστικά έκαναν επιδρομή στο φορτίο του για να προμηθευτούν αντίτυπα της ταϊτικής Γραφής. Ο Νοτ πέθανε στην Ταϊτή το Μάιο του 1844 σε ηλικία 70 ετών.

Εκτεταμένη Επίδραση

Ωστόσο, το έργο του Νοτ παρέμεινε ζωντανό. Η μετάφρασή του άσκησε εκτεταμένη επίδραση στις πολυνησιακές γλώσσες. Δίνοντας γραπτή μορφή στην ταϊτική, οι ιεραπόστολοι διαφύλαξαν αυτή τη γλώσσα. Ένας συγγραφέας δήλωσε: «Ο Νοτ καθιέρωσε την κλασική γραμματική της ταϊτικής. Για να μάθει κάποιος τη γνήσια ταϊτική θα πρέπει πάντοτε να ανατρέχει στην Αγία Γραφή». Το ακατάπαυστο έργο αυτών των μεταφραστών έσωσε χιλιάδες λέξεις από τη λήθη. Έναν αιώνα αργότερα, κάποιος συγγραφέας είπε: «Η καταπληκτική Αγία Γραφή του Νοτ στην ταϊτική είναι το αριστούργημα της ταϊτικής γλώσσας — όλοι συμφωνούν».

Αυτό το σπουδαίο έργο, όχι μόνο ωφέλησε τους Ταϊτινούς, αλλά έθεσε επίσης το θεμέλιο για άλλες μεταφράσεις στις γλώσσες του Νότιου Ειρηνικού. Λόγου χάρη, μεταφραστές στα Νησιά Κουκ και στη Σαμόα τη χρησιμοποίησαν ως πρότυπο. «Ουσιαστικά ακολούθησα το έργο του κ. Νοτ, του οποίου τη μετάφραση έχω εξετάσει προσεκτικά», είπε κάποιος μεταφραστής. Αναφέρθηκε ότι ένας άλλος μεταφραστής “είχε μπροστά του το εβραϊκό Ψαλτήριο, καθώς και τις αποδόσεις του στην αγγλική και στην ταϊτική” ενόσω “μετέφραζε κάποιον ψαλμό του Δαβίδ στη σαμόαν”.

Ακολουθώντας το παράδειγμα των μελών της Αφύπνισης στην Αγγλία, οι ιεραπόστολοι στην Ταϊτή προώθησαν με ζήλο την εκμάθηση ανάγνωσης και γραφής. Μάλιστα, επί έναν αιώνα και πλέον, η Γραφή ήταν το μόνο διαθέσιμο βιβλίο στον πληθυσμό της Ταϊτής. Ως εκ τούτου, αποτέλεσε ζωτικό συστατικό του ταϊτικού πολιτισμού.

Η πληθώρα των περιπτώσεων όπου εμφανίζεται το θεϊκό όνομα τόσο στις Εβραϊκές όσο και στις Ελληνικές Γραφές είναι ένα από τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά της Μετάφρασης του Νοτ (Nott Version). Ως αποτέλεσμα, το όνομα του Ιεχωβά σήμερα είναι πασίγνωστο στην Ταϊτή και στα νησιά της. Εμφανίζεται μάλιστα και σε ορισμένους Προτεσταντικούς ναούς. Ωστόσο, το όνομα του Θεού ουσιαστικά συσχετίζεται τώρα με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και το γεμάτο ζήλο έργο κηρύγματος που επιτελούν, στο οποίο χρησιμοποιούν εκτενώς την ταϊτική Γραφή που μετέφρασε ο Νοτ και οι συνεργάτες του. Οι δε σθεναρές προσπάθειες τις οποίες κατέβαλαν μεταφραστές όπως ο Χένρι Νοτ μάς υπενθυμίζουν πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που ο Λόγος του Θεού είναι ευρέως διαθέσιμος στην πλειονότητα των ανθρώπων σήμερα.

• Από τη ΣΚΟΠΙΑ 1 Ιουλίου 2013

Πήραμε με το χθεσινό δημοσίευμα (δείτε το ΕΔΩ) μια πρώτη γεύση για το τι έγινε, την Κυριακή 29/1/2017 στη Συνέλευση Περιοχής στην οποία ανήκει διοικητικά η εκκλησία μας, Αθήνα – Αττική. Ας πάμε σήμερα να δούμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες που προσθέτουν στο άλμπουμ των αναμνήσεων μας.


Συνηθίζεται αυτό σε μεγάλες θεοκρατικές συνάξεις, όπως είναι οι Συνελεύσεις Περιοχής. Έτσι αφού είχαμε το χρόνο για το φαγητό μας και τις κοινωνικές – αδελφικές συναναστροφές στο μεσημεριανό διάλειμμα, φωτογραφηθήκαμε κιόλας. Είναι όμορφες μνήμες αυτές και είναι για καλό, από όποια πλευρά κι αν το δεις.


Φωτογράφος μας η Χάρις, η καλή φίλη μας. Στο πρόσωπο της η Σούλα έχει βρει τον άνθρωπο με τον οποίο μπορεί να μοιραστεί πράγματα. Αυτό είναι και η αδελφική αγάπη που μας ωθεί να κάνουμε πολλά πράγματα. Ακούραστη, προσπαθεί να μας εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο. «Σας αρέσουν ή να βγάλουμε άλλες;». Μας αρέσουν…


Είμαστε στο φουαγιέ των εγκαταστάσεων της Μαλακάσας. Δεν είχαμε κι άλλη επιλογή. Έξω έκανε πολύ κρύο και παγωνιά. Αλλά καθετί, αν το δεις θετικά, είναι ωραίο. Ανάμεσα σε αδελφούς είχαμε τη δυνατότητα να δούμε από κοντά πολλούς φίλους, όπως τον Βασίλη, τον Σπύρο, τον Θέμη, τον Πέτρο, τον Γιώργο, τη Ρούλα και τόσους άλλους αδελφούς και αυτό μας άρεσε πολύ.


Δικαιωματικά λοιπόν αυτή η φωτογραφία με την Χάρις και τη Σούλα. Πίσω τους είναι η Ντένια η σύζυγος του Πέτρου που ήταν μια περίοδο στην εκκλησία μας υπηρετώντας ως πρεσβύτερος… Είχαμε τη ευκαιρία να κουβεντιάσουμε όσα συγκλονιστικά ακούσαμε στο πρωινό πρόγραμμα και να χαλαρώσουμε λίγο με πολύ όμορφο τρόπο, σαν αυτό που αρμόζει σε χριστιανούς.

Ναι, ήταν ένα πλούσιο πνευματικό τραπέζι αυτό που απολαύσαμε χθες Κυριακή 29/01/2017 στη Συνέλευση Περιοχής μας στη Μαλακάσα. Κρατήσαμε όπως κάθε φορά αναλυτικές σημειώσεις, αλλά θα σεβαστούμε το ότι η Οργάνωση ζητάει να μη δημοσιοποιήσουμε όλο αυτό το υλικό για να μη χάσει το στοιχείο της έκπληξης για τους αδελφούς μας που θα ακολουθήσουν.


Έτσι λοιπόν θα σας δείξουμε μόνο μερικά πλάνα μέσα από την Αίθουσα Συνελεύσεων στη Μαλακάσα, αλλά και έξω (όχι ακριβώς έξω διότι έκανε πολύ παγωνιά και δεν ήταν να φάει κανείς εκεί, όπως κάναμε άλλες φορές…) σε πιο ελεύθερο χρόνο. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα ήταν παρόντες 1428 στο πρωινό πρόγραμμα και 1375 στο απογευματινό.


Εκτός από τους 1.200 περίπου ελληνόφωνες από την 16 περιοχή, την περιοχή που ανήκει διοικητικά και η εκκλησία μας, ήταν παρόντες 26 γαλλόφωνοι, 26 πολωνόφωνοι και 90 Ρουμανόφωνοι… Τι πανέμορφος πνευματικός παράδεισος είναι αυτός που ζήσαμε σε όλη τη διάρκεια των εργασιών της Συνέλευσης…


Βαφτίστηκαν εννέα νέοι μαθητές του Ιησού, νέοι στην πλειοψηφία τους και αρσενικά. Μόνο δύο ήταν οι νέες αδελφές μας. Πάντως το να βλέπεις τόσους νέους ανθρώπους να κάνουν δημόσια γνωστή την αφιέρωση τους στον Ιεχωβά Θεό, είναι πραγματικά πολύ ενθαρρυντικό, αν λάβει κανείς υπόψη του σε τι κόσμο ζούμε. Πολύ σπουδαίο, όπως κι αν το δεις!


Πολλοί προτίμησαν να πάνε κοντά στην πισίνα για να απαθανατίσουν φωτογραφικά τους αγαπημένους τους που κάνουν αυτό το μεγάλο βήμα στη ζωή τους. Κάποιοι άλλοι προτίμησαν να παρακολουθήσουν όλη την τελετή από την κεντρική οθόνη στην Αίθουσα. Όπως κι αν ήταν επρόκειτο ασφαλώς για μια πολύ όμορφη στιγμή.


Μεσημεριανό διάλειμμα για φαγητό και λίγη ξεκούραση πριν αρχίσει το απογευματινό πρόγραμμα. Χθες στη Μαλακάσα έκανε πολύ κρύο και από το μυαλό κανενός δεν πέρασε να πάει έξω και να καθίσει στα παγκάκια με τους φίλους… Στο φουαγιέ και στο πλάι της αίθουσας συνωστίζονταν όλοι, όπως κι κάναμε κι εμείς προκειμένου να φάμε ότι κρατούσαμε.


Μια ματιά στο φουγιέ των εγκαταστάσεων στη Μαλακάσα, λίγο αδιάκριτη… Παρέες – παρέες οι αδελφοί. Ο φακός δεν επικεντρώνει κάπου συγκεκριμένα, αν και με λίγη παρατηρητικότητα όλα και κάποιο γνωστό θα συναντήσεις… Έτσι κι αλλιώς, σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα, αλλά η κοινωνική συναναστροφή με τους αδελφούς μας.


Όπως κάθε φορά, είδαμε πολλούς φίλους και αδελφούς πέρα από τη δική μας εκκλησία. Κάποιους τους γνωρίζαμε μέχρι τώρα μόνο μέσω των κοινωνικών δικτύων. Όσοι δηλαδή κάνουν χρήση τέτοιων υπηρεσιών. Όμως λέγαμε να βρεθούμε με τον Θέμη Ραλίτσο και τα καταφέραμε. Είδαμε ακόμα πολλούς γνώριμους μας αδελφούς και πολύ χαρήκαμε…