Καμιά φορά νιώθεις πως οι άνθρωποι τρελαίνονται. Πόσος καιρός είναι που το ανώτατο δικαστήριο στη Ρωσία εκδίκασε ως εξτρεμιστές τους Μάρτυρες του Ιεχωβά; Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ τα σχετικά δημοσιεύματα που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και τώρα ο πρόεδρος της Ρωσίας κ. Πούτιν βραβεύει έναν πολύτεκνο αδελφό μας ως υπόδειγμα γονιού!


Κυκλοφορεί ήδη ένα βίντεο ανάμεσα στις ομάδες των αδελφών και είναι αλήθεια ότι αρκετοί αδελφοί μας το αντιμετώπισαν με κάποια καχυποψία, δεδομένου ότι το διαδίκτυο είναι γεμάτο με ψεύτικες ειδήσεις. Αλλά εμείς ψάξαμε το θέμα και διαπιστώσαμε ότι είναι πέρα για πέρα αληθινό! Οπότε το μόνο σχόλιο που έχουμε να κάνουμε είναι ότι, ο Ιεχωβά έχει κέφια. Δείτε ΕΔΩ.


Η είδηση δημοσιεύτηκε στις 31.5.2017 με τον τίτλο «Οικογένεια Μαρτύρων του Ιεχωβά έλαβε παράσημο από το χέρι του αρχηγού κράτους» Και συνεχίζει… Μόσχα. Στη συνάντηση του Κρεμλίνου, ο πρωθυπουργός της χώρας, απονέμει παράσημο στους Βαλέριο και Τατιάνα Νόβηκ, Μάρτυρες του Ιεχωβά από το/τη Καρελι'η. Η είδηση δημοσιεύτηκε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.


Πρόκειται για το παράσημο "γονεϊκή δοξα" (φήμη, υπόληψη).Στην επίσημη βράβευση (απονομή βραβείων, παρασημοφορία), παραβρέθηκαν μόνο έξι από τα οκτώ παιδιά του Νόβηκ. Με το παράσημο αυτό βραβεύονται πολύτεκνοι γονείς που δίνουν στην στερέωση (ενίσχυση) του οικογενειακού θεσμού και διαπαιδαγώγηση (ανατροφή )παιδιών ιδιαίτερη σημασία.


Το ρεπορτάζ στέκεται στα καλά λόγια του Πούτιν που είπε για την περίσταση, ότι δηλαδή έτσι εδραιώνεται κοινωνικά μια υπεύθυνη οικογένεια, ενώ αγωνίζεται για τον υγιή (σωστό) τρόπο ζωής, εξασφαλίζοντας απόλυτη ατομική ανάπτυξη προσωπικοτήτων των παιδιών, υψηλό επίπεδο φροντίδας για την υγεία, εκπαίδευση, σωματική (φυσική),πνευματική και ηθική ανάπτυξη.


Είναι εντυπωσιακό ότι σε απάντηση όλων αυτών των λόγων του Πόυτιν σχετικά με την πνευματική και ηθική ανάπτυξη των παιδιών του ο Βαλέριο Νόβηκ, χρησιμοποίησε μια παράφραση κειμένου της Γραφής που τον καθοδηγεί τη ζωή τη δική του και της οικογένειας του, αναφέροντας τα ευεργετικά αποτελέσματα το εδαφίου Παρ.22:6 (Εκπαίδευσε το αγόρι σύμφωνα με την οδό που είναι κατάλληλη για αυτό  ακόμη και όταν γεράσει δεν θα απομακρυνθεί από αυτήν).


Στο σχετικό βίντεο από τη βράβευση που παίχτηκε και από τα ελληνικά ΜΜΕ χωρίς ωστόσο, καμιά αναφορά στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ακούσαμε τον αδελφό να λέει για τη Γραφή, ότι πρόκειται για ένα σοφό βιβλίο. Για άλλη μια φορά ο Ιεχωβά δείχνει τη δύναμη του. Άλλος ένας ισχυρός λόγος να τον εμπιστευόμαστε ανεπιφύλακτα και να μη φοβόμαστε τους ανθρώπους. Δείτε ΕΔΩ το βίντεο της βράβευσης. Κι ΕΔΩ δείτε μια ολοκληρωμένη αναφορά στο πρόβλημα… Κι ΕΔΩ δείτε ειδικό αφιέρωμα Broadcasting.

Εξετάσεις, μια δοκιμασία για τα παιδιά κάθε Ιούνιο. Το πρόβλημα είναι ότι το διογκώνουν στα παιδιά τους οι γονείς καθώς προσπαθούν ιδιαίτερα στην πανελλήνιες που θα καθορίσει ίσως και το επαγγελματικό τους μέλλον να βάλλουν πολύ ψηλά τον πήχη, θέτοντας ως στόχους ότι ονειρεύονταν να κάνουν αυτοί και δεν τα κατάφεραν.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/06/2017

Όταν η διευθύντρια του «Τζάνειου» νοσοκομείου της Αθήνας κ. Μαρία Αρβανίτη, έλαβε έγγραφο από την διεύθυνση δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Πειραιά με το οποίο της ζητούσαν να στελεχώσει με παθολόγους και γενικούς γιατρούς τα εξεταστικά και τα βαθμολογικά κέντρα της περιοχής, αποφάσισε να λάβει μια επιπλέον δράση για να βοηθήσει μαθητές και γονείς.

«Το στρες τις ημέρες των εξετάσεων είναι αυξημένο τόσο για τα παιδιά όσο για τους γονείς. Το έχω βιώσει κι εγώ ως μητέρα, έτσι σκέφτηκα αμέσως ποιοι είναι οι κατάλληλοι επιστήμονες που έχουμε στο νοσοκομείο για να υποστηρίξουμε τους υποψηφίους των πανελληνίων. Βρήκα αμέσως ανταπόκριση από την παιδιατρική κλινική» τονίζει η διευθύντρια του «Τζανείου».

Στην ιστοσελίδα του νοσοκομείου οι παιδοψυχολόγοι ανήρτησαν συμβουλές για την διαχείριση του άγχους κατά την διάρκεια των εξετάσεων. Η συγκεκριμένη κατηγορία έχει τον τίτλο: «Το Γενικό Νοσοκομείο Τζάνειο Πειραιά συνοδοιπόρος στην προσπάθεια των υποψηφίων και των γονιών τους στις Πανελλήνιες εξετάσεις 2017».

«Υπάρχουν τρεις γραμμές επικοινωνίας και υποστήριξης, είναι τα σταθερά τηλέφωνα του Παιδοψυχιατρικού τμήματος. Είναι σε λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο από τις 2 έως τις 21 Ιουνίου». Στα τηλέφωνα απαντούν και δίνουν συμβουλές παιδοψυχίατροι του «Τζανείου», οι οποίοι ειδικεύονται σε εφήβους.

Χειρίζονται όμως μόνο περιστατικά διαταραχής άγχους που σχετίζονται με την διαδικασία των πανελληνίων εξετάσεων. Η συμβουλευτική είτε στο μαθητή είτε στον γονιό δίνεται από το τηλέφωνο χωρίς να χρειάζεται να επισκεφτούν το νοσοκομείο.

Αλλά γιατί διάλεξαν αυτό το νοσοκομείο; Διότι στο «Τζάνειο» λειτουργεί ένα ιατρείο εφηβικής ιατρικής από το 2011 και σε καθημερινή βάση παρέχει υποστήριξη σε παιδιά που την χρειάζονται. Για πρώτη φορά όμως δίνεται και επιπλέον βοήθεια σε μια κομβική στιγμή της ζωής τους.

«Η ιδέα ήταν να βοηθήσουμε σε μία οξεία κατάσταση στρες. Η ακαδημαϊκή επίδοση είναι ένας πιεστικός παράγοντας ο οποίος μπορεί να οδηγήσει στην εκδήλωση υποκείμενης παθολογίας» λέει ο Ιωάννης Παπανδρέου, Παιδίατρος στο «Τζάνειο» με ειδίκευση στην εφηβική ιατρική.

Ο ρόλος των γονέων όπως επισημαίνει ο γιατρός, θα πρέπει να είναι υποστηρικτικός. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να έχουν περάσει στο παιδί τους το μήνυμα ότι η αποτυχία είναι και αυτή κομμάτι της ζωής. «Οι εξετάσεις δεν είναι το τέλος του κόσμου. Πάντα υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία, αυτό πρέπει να είναι κατανοητό. Αυτό μειώνει αισθητά τα επίπεδα του άγχους» εξηγεί ο κ. Παπανδρέου.

Τα μυστικό για να την αποφυγή επεισοδίων άγχους είναι η χάραξη ενός «οδικού χάρτη» από την αρχή της χρονιάς. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο μαθητής θα πρέπει να έχει συγκεκριμένες ώρες που θα διαβάζει αλλά και «δικαίωμα στην τεμπελιά», όπως χαρακτηριστικά λένε οι γιατροί, δηλαδή χρόνο για τις δραστηριότητες και τους φίλους του.

Αν οι γονείς πιέζουν ένα παιδί να διαβάζει εντατικά μέχρι την τελευταία στιγμή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα στο τέλος να μην μπορεί να αποδώσει. Τους στόχους, όπως τονίζουν οι ειδικοί, θα πρέπει να τους βάλει ο έφηβος και όχι οι γονείς ανάλογα με τις δικές τους προσδοκίες.

«Οι πιεστικοί παράγοντες δεν προέρχονται από εμάς. Προέρχονται από το περιβάλλον, το οποίο μας βάζει τους όρους και τους κανόνες. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για μικρές οξείες δόσεις στρες. Αυτό σημαίνει ότι ένας μαθητής μπορεί να είναι τέλεια προετοιμασμένος, αλλά να πάει και να δώσει λευκή κόλλα» εξηγεί ο Παιδίατρος με εξειδίκευση στους εφήβους.

Οι μαθητές θα πρέπει να κοιμούνται οπωσδήποτε 8 ώρες, το βράδυ. Οι λίγες ώρες ύπνου αυξάνουν τα επίπεδα του στρες, όπως επίσης θα πρέπει να τρέφονται σωστά.

Αν το παιδί σας εμφανίσει συμπτώματα άγχους καθ’ οδόν για το εξεταστικό κέντρο θα πρέπει να του τονώσετε την ψυχολογία με τους εξής τρόπους: του θυμίζετε όλη την προσπάθεια που έχει κάνει τόσο καιρό, του τονίζετε ότι πάντα υπάρχει και η δεύτερη ευκαιρία, του λέτε πόσο πιστεύετε σε αυτό και του αναγνωρίζετε την προσπάθεια που έχει κάνει

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 10/6/2017 στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις»
• Δείτε ΕΔΩ ένα ακόμα δημοσίευμα για τον άγχος των εξετάσεων…

Συντρίφτηκε η καρδιά μου, ποταμοί δακρύων τρέχουν από τα μάτια μου, στέκομαι με το κεφάλι σκυφτό μπροστά στον Ουράνιο Πατέρα μας Ιεχωβά χωρίς να μπορώ ούτε μια λέξη να πω για να εκφράσω τα ανέκφραστα και να μετρήσω τα αμέτρητα. Μπροστά σε μια τέτοια αγάπη τι μπορεί να πει κανείς!

Από το ξεχείλισμα όμως της καρδιάς μου για όλα όσα μου γράφεις, μοιράζομαι μαζί σου, αλλά και με κάθε αδελφό μου και κάθε αδελφή μου, ένα ποίημα που δεν διεκδικεί τίποτα, ένα ποίημα που οι λέξεις του αγωνίζονται να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη και την ευχαριστία που πηγάζουν από μια καρδιά αδύναμη και ανήμπορη, που όμως ξεχειλίζει από αγάπη και απορία.

Όσο υπάρχει πνοή στο στήθος μου και χτύπος στην καρδιά μου, κάθε ημέρα και στις ατέλειωτες ξάγρυπνες νύχτες μου, θα εύχομαι και θα προσεύχομαι ο Ιεχωβά να ευλογεί κατά τον πλούτο της δόξας Του κάθε αδελφό και κάθε αδελφή, και να τους σκεπάζει με τις φτερούγες της Χάρης και του Ελέους Του. Εγώ δεν είμαι τίποτα άλλο παρά μια ραγισμένη στάμνα, ένα καλάμι που κοντεύει να σπάσει, ένα λυχνάρι που τρεμοσβήνει...

«Και λέω: «Αχ! και να είχα φτερούγες σαν περιστέρι! Θα πέταγα μακριά και θα κατοικούσα εκεί. Ναι! Θα έφευγα και θα πήγαινα μακριά· Θα έμενα στην έρημο.—Σέλαχ—

Θα έσπευδα σε έναν τόπο όπου θα μπορούσα να διαφύγω

Από τον ορμητικό άνεμο, από τη θύελλα». Ρίξε στον Ιεχωβά το βάρος που σηκώνεις, Και αυτός θα σε στηρίξει. Ποτέ δεν θα επιτρέψει να κλονιστεί ο δίκαιος. Ψαλμός 55:6-8, 22

«Μαζί μου από τον Λίβανο, εσύ η νύφη, μαζί μου έλα από τον Λίβανο. Κατέβα από την κορυφή του Αντιλιβάνου, από την κορυφή του Σενίρ, ναι, του Αερμών, από τις φωλιές των λιονταριών, από τα βουνά των λεοπαρδάλεων». Άσμα Ασμάτων 4:8

Κοίταξε από την Κορυφή

Μια μέρα ενώ βάδιζα στο δρόμο, μες την πόλη
σκυφτός από τις μέριμνες, βαρύς και σκεφτικός,
κι ενώ βούϊζαν γύρω μου οι χίλιες τόσες έγνοιες
σα να ήσαν μαύρα και βαρειά στον ουρανό μπουρίνια,
που θα ξεσπάσουν γρήγορα, μου μίλησε ο οίκτος:
«Ω, πλασματάκι εσύ φτωχό, έχεις τόσα να κάνεις,
τόσα πολλά! Τι τρομερά δύσκολη που είναι η ζωή σου!
Γρήγορα το βαρύ φορτίο αυτό, θα σε συντρίψει…..»
Κι αμέσως κάποια μυστική απόκριση συμπάθειας
ανάβλυσε από μέσα μου. Ο καυτερός ο ήλιος
σα να έκαιγε δυνατά. Οι θόρυβοι, η σκόνη,
Οι εξατμίσεις των μοτέρ που γρήγορα περνούσαν
και γρατζουνίζαν την καρδιά, το σφύριγμα των κλάξον
που μαστιγώναν πιο πολύ τα χαλασμένα νεύρα,…..
Ήταν χαριστική βολή, το τελευταίο βόλι
στον ταραγμένο, δύσθυμο κι ερεθισμένο νου.
Ω, ναι, θα γίνει σίγουρα συντρίμμια η ζωή μου.
Μου είναι ανυπόφορη η πίεση που φέρνουν
οι έγνοιες οι ατελείωτες, οι ερεθιστικές -
Πολύ μεγάλες και βαριές για έναν σαν κι εμένα….»

Έτσι κατάπιε η καρδιά την ίδια της τη λύπη,
Σα μια «μιζέρια-ηδονή» την ένοιωσε…. Μα να!
Ήσυχος κάποιος ψίθυρος ξεκάθαρα μου είπε:
«Είναι όλα αυτά για ανέβασμα κι όχι για συντριμμό!»
Κι αμέσως είδα στη στιγμή το λάθος μου το μέγα.
Η θέση μου δεν ήτανε κάτω από αυτά τα βάρη
Αλλά ψηλά στην κορυφή! Ο Ιεχωβά δεν είπε
πως πρέπει εγώ να τα βαστάζω.
Είναι για να με κουβαλήσουνε και να με παν καβάλα.
Ξέρει πολύ καλά πως είμαι ανίκανος εγώ.
Πριν να στρωθούν τα σχέδια στης γης αυτής το χάρτη
είδε πως ένα πλάσμα Του χρειάζεται τη Χάρη
τη δύναμη να υπηρετεί. Είδε ένα βλασταράκι
που ήθελε ήλιο και βροχή, να δέσει, να ψηλώσει,
μια χρυσαλλίδα άπλαστη και μισοκαμωμένη
κάποια καρδιά αδύνατη χωρίς τη Θεία πίστη.
Αδύνατο να μην τα δει το μάτι Του όλα τούτα
Και πιο πολλά! Και την καρδιά με σκέψη τρυφερή
την τοποθέτησε εκεί που έπρεπε να ζήσει -
Ή να πεθάνει. Αν σέρνεσαι στο χώμα και πλαγιάζεις,
το βάρος είναι θάνατος. Αλλά ζωή και δύναμη
είναι για εκείνους που τολμούν ψηλά να σηκωθούνε.

Τότε κατάλαβε η καρδιά ότι τα βάρη μας είναι φτερά,
κι έτσι μ´ αυτά μπορούμε
σε αιθέρια ύψη Χάριτος πάντοτε να πετούμε.
Χωρίς αυτά χανόμαστε μεσ´ τη ζωή για πάντα,
σε τόπους που περπάτησε - νήπιο ακόμα - η πίστη.
Σε περιστάσεις που το αδύνατο μονάχα επιζεί.
Ω, του ουρανού παράδοξο! Τα βάρη που θαρρούμε
ότι θα μας συντρίψουνε ήρθαν να μας σηκώσουν
ψηλά προς τον Θεό! Γι´ αυτό σκαρφάλωσε καρδιά μου!
Τίποτα δε θα συντριφτεί παρά μονάχα εκείνο
που μένει ανήμπορο, σκυφτό από το βάρος κάτω.
Ω, πως θα σκαρφαλώσουμε! Τι δύναμη ανεβάστρα
θαρθεί να ξεπεράσουμε τις μοιρολόγες έγνοιες
μεσ´ τη ζωή. Και το κλειδί το βρίσκουμε μέσα στην Άγια Γραφή
που μας ανοίγει την κρυφή, τη μυστική Του σκάλα.
Μόνοι μαζί με τον Θεό εκεί αποκλεισμένοι
τα βάρη μας αφήνοντας ξενοιάζουμε σ´ Αυτόν 

ΠΑΥΛΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΥΜΝΟΣ 44

Η Προσευχή του Ταπεινού

1. Θεέ, την προσευχή μου
να ακούσεις σου ζητώ.
Τα τραύματά μου είν’ βαθιά,
ν’ αντέξω δεν μπορώ.
Τη δύναμή μου έσβησαν
οι πίκρες της ζωής.
Την εύνοιά σου δώσε μου,
κοντά μου να σταθείς.

(ΡΕΦΡΕΝ)
Δώσ’ μου, Θεέ, παρηγοριά,
ελπίδα να ’χω στην καρδιά.
Βοήθησέ με να σταθώ,
καινούρια δύναμη να βρω.

2. Παρηγοριά κι απάγκιο
μες στον Λόγο σου θα βρω,
και λόγια που εκφράζουν
ό,τι δεν μπορώ να πω.
Ενίσχυσε την πίστη μου
και κάν’ την σταθερή.
Απ’ την καρδιά μου είσαι
μεγαλύτερος εσύ.

(ΡΕΦΡΕΝ)
Δώσ’ μου, Θεέ, παρηγοριά,
ελπίδα να ’χω στην καρδιά.
Βοήθησέ με να σταθώ,
καινούρια δύναμη να βρω.
(Βλέπε επίσης Ψαλμ. 42:6· 119:28· Ρωμ. 8:26· 2 Κορ. 4:16· 1 Ιωάν. 3:20.)

• Ακούστε ΕΔΩ τον ύμνο 44.

Σ' αυτή την εκδρομή δεν μπορέσαμε να πάμε, όχι γιατί δεν θέλαμε, αλλά γιατί δεν μπορούσαμε. Μοιραστήκαμε όμως εκατοντάδες φωτογραφίες με τους αδελφούς μας που πήραν μέρος και τους ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό.


Αναφέρομαι στη τριήμερη εκδρομή που έγινε το προηγούμενο Σαββατο-Κυριακο-Δεύτερο στη Λευκάδα με αδελφούς μας από το Περιστέρι και όχι μόνο... Συμβαίνει να συμμετέχω σε μια ομάδα στο Viber και εκεί δημοσιεύτηκαν όλες οι φωτογραφίες της σημερινής ανάρτησης.


Μάλιστα σ' αυτή την εκδρομή συμμετείχαν και αδελφές από τη δική μας εκκλησία. Έτσι χθες μετά τη συνάθροιση μπορέσαμε και το κουβεντιάσαμε μαζί τους. Ήταν ενθουσιασμένες. Λογικό! Όταν είσαι ανάμεσα σε αδελφούς και περνάς καλά, τι άλλο θέλεις;


Με πολλούς από τους ίδιους είχαμε πάει στη Λίμνη Μουσών πριν 10 μέρες περίπου. Και πρέπει να ομολογήσω ότι έκαναν πολύ καλή παρέα. Με τα αστεία τους στο πούλμαν, στη διαδρομή, αλλά και στον τόπο τις εκδρομής ήξεραν καθώς ήταν εξοικειωμένοι στις εκδρομές.


Το ωραίο είναι, όπως μας είπε η Ρούλα, πως οι οργανωτές δεν ήταν καθόλου βιαστικοί να φτάσουν στον προορισμό τους στη Λευκάδα. Έτσι απόλαυσαν τη διαδρομή και τις μικρές στάσεις που δεν ήταν καθόλου λίγες, αν δεις τα μέρη που επισκέφτηκαν.


Σε ποιον δεν αρέσουν τέτοιες εκδρομές που κινούνται σε πολύ όμορφα πλαίσια και εποικοδομούν πραγματικά καθώς ωφελείται κανείς από αυτήν την όμορφη επικοινωνία; Οι διοργανωτές είναι προφανώς πολύ έμπειροι στο χειρισμό ζητημάτων.


Παντού χαμογελαστά πρόσωπα. Κάθε στιγμιότυπο και ξεχωριστό. Και ήταν δύσκολο να διαλέξουμε ανάμεσα σε εκατοντάδες φωτογραφίες που τράβηξαν οι ίδιοι οι εκδρομείς. Θέλουμε δημόσια να τους ευχαριστήσουμε που μας ταξίδεψαν μαζί τους.

Έτσι είδαν τον αδελφό Γκουρνόν σε πάρα πολλές εκκλησίες μέσω internet, ζωντανά το Σάββατο την ώρα που η Ειδική Συνέλευση πραγματοποιούνταν στην Μαλακάσα ή στις διάφορες εκκλησίες στην Ελλάδα και την Κύπρο, άλλες ώρες στη Σαββατοκυριακάτικη συνάθροιση τους…

Δίνεις την καρδιά σου σε κάποιον που εμπιστεύεσαι. Ας πούμε, στη ζωή αυτό το κάνεις όταν πρόκειται να παντρευτείς. Στον Ιεχωβά όμως αυτό πρέπει να το κάνουμε ολόκαρδα. Στο εδάφιο Παροιμίες 23: 26 (Γιε μου, δώσε την καρδιά σου σε εμένα και ας βρίσκουν τα μάτια σου ευχαρίστηση στις δικές μου οδούς.) βλέπουμε ότι ο Ιεχωβά θέλει να του δώσουμε την καρδιά μας.

Και μας απευθύνει μια στοργική πρόσκληση. Ο Ιησούς έδωσε επίσης την καρδιά του στον Ιεχωβά. Κι εμείς κάναμε το ίδιο, όταν αφιερωθήκαμε και βαφτιστήκαμε. Βέβαια δεν είναι πάντα εύκολο αυτό. Το τέλος είναι μπροστά μας και οι καιροί είναι δύσκολοι…

Υπάρχουν δυο παραδείγματα που θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τα πράγματα. Το πρώτο αφορά το 537 π.κ.χ. Οι Ισραηλίτες άκουγαν από τους προφήτες για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ που συνέβη τελικά το 607, ακριβώς όπως είχε προειπωθεί. Ύστερα από 70 χρόνια 50.000 περίπου Ιουδαίοι επέστρεψαν στην κατεστραμμένη Ιερουσαλήμ περπατώντας στην οδό της αγιότητας. Είδαν με τα μάτια τους πως ο Ιεχωβά ήταν αλήθεια. Κι αυτοί τι έκαναν; Έχτιζαν τα δικά τους σπίτια, όταν γύρισαν και όχι τον Ναό. Και γνωρίζουμε ότι ως προς αυτό, υπήρξε διόρθωση από τον ίδιο τον Ιεχωβά.

Το δεύτερο αφορά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Ο Ιησούς είχε πει, πώς ακριβώς θα γίνονταν τα γεγονότα… Και οι προφητείες του επιβεβαιώθηκαν. Σε εκείνη την σύρραξη 1.000.000 Ιουδαίοι σκοτώθηκαν και 70.000 πήγαν εξορία. Όπως είναι φυσικό οι επιζώντες διέδωσαν τα νέα για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

Είκοσι έξι χρόνια αργότερα, ο Ιησούς υπαγόρευσε στον μαθητή του Ιωάννη και τον άκουσε να του λέει σε τι κατάσταση βρισκόταν πολλές εκκλησίες της εποχής… Διότι το να ασκείς πίστη σον Ιεχωβά δεν είναι μόνο θέμα διάνοιας αλλά κυρίως καρδιάς.

Στο Αποκάλυψη 2:2, 4 (²“Γνωρίζω τα έργα σου,+ και τον κόπο και την υπομονή σου, και ότι δεν μπορείς να υποφέρεις κακούς ανθρώπους, και ότι υπέβαλες σε δοκιμή+ εκείνους που λένε ότι είναι απόστολοι+ αλλά δεν είναι, και τους βρήκες ψεύτες.   ⁴Εντούτοις, έχω αυτό εναντίον σου, το ότι άφησες την αγάπη που είχες πρώτα.) βλέπουμε τι είπε ο Ιησούς για τους Εφέσιους. Τους επαίνεσε για τα καλά τους έργα, αλλά τόνισε πως άφησαν την αγάπη που είχαν πρώτα…

Όταν τα είπε αυτό Ιησούς η εκκλησία της Εφέσου είχε 40 χρόνια ζωής. Και δεν ήταν νεοπροσύλητοι οι αδελφοί μας. Είχαν δώσει την αγάπη τους στον Ιεχωβά και είχαν μείνει στην υπηρεσία του επί δεκαετίες. Εμείς δεν θέλουμε να είμαστε έτσι. Διατηρούμε το ζήλο μας, ότι δοκιμασίες και προβλήματα κι αν αντιμετωπίζουμε…

Στο εδάφιο 1 Πέτρου 4: 7,8 (⁷Το τέλος, όμως, όλων των πραγμάτων έχει πλησιάσει.+Να είστε σώφρονες,+ λοιπόν, και να αγρυπνείτε σε σχέση με τις προσευχές.+ ⁸Πάνω από όλα, να έχετε έντονη αγάπη ο ένας για τον άλλον,+ επειδή η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών.+) βλέπουμε καθαρά ότι αυτές τις τελευταίες μέρες του πονηρού συστήματος που ζούμε, δεν χρειάζεται να μας απασχολεί μόνο η δική μας σωτηρία, αλλά θα πρέπει να βοηθούμε τους αδελφούς μας στο να εδραιώσουν την πίστη τους.

Είναι σαφή λοιπόν δύο πράγματα. Το πρώτο: Χρειάζεται να είμαστε σώφρονες. Και πώς θα το κάνουμε αυτό; Μα με το παραμένουμε πολυάσχολοι στο έργο του Κυρίου. Να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά και την οργάνωση του στη γη. Να μη χάνουμε συναθροίσεις και να μην αμελούμε το σοβαρό προνόμιο της προσευχής με το οποίο μπορούμε να πλησιάζουμε τον Θεό.

Για να το κατανοήσουμε καλύτερα μπορούμε να δούμε το αρνητικό παράδειγμα του Σολομώντα. Την αρχή της βασιλείας του ο Ιεχωβά τον ρώτησε τι ήθελε να του δώσει. Σοφία και υπάκουη καρδιά είπε εκείνος. Ο Ιεχωβά, όπως διαβάζουμε στη Γραφή, του έδωσε σοφία και διάκριση σε μεγάλο βαθμό.

Ο Λόγος του θεού εκείνη την εποχή ήταν μόλις το ένα τρίτο του σημερινού. Έπρεπε λοιπόν να τον διαβάζει κάθε μέρα και να κάνει ένα αντίγραφο για να μείνει προσηλωμένος και σώφρον. Έτσι δεν θα έπαιρνε λάθος δρόμο. Τι θα πετύχαινε μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν θα μάθαινε βέβαια καινούρια πράγματα, αλλά αν τα στοχαζότανε αυτά καθημερινά ,δεν θα μπορούσε να απασχοληθεί η καρδιά του με λάθος πράγματα, όπως ο υλισμός, η διασκέδαση κ.α.

Ξαφνικά λοιπόν η καρδιά του Σολομώντα, διαιρέθηκε. Απέκτησε πολλές γυναίκες και άλογα. Δεν ήταν προσεκτικός. Απομακρύνθηκε και έγινε αποστάτης. Ο Ιεχωβά οργίστηκε με αυτόν…

Υπάρχει όμως και ένα πολύ θετικό παράδειγμα κι αυτό δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον Ιησού. Ήταν ένα τέλειος άνδρας, με τέλεια διάνοια. Μετά το βάφτισμα του γνώριζε όλες τις γραφές απέξω και ιδιαίτερα ότι αφορούσε τον ίδιο. Ήταν προσκολλημένος στον Ιεχωβά, κάθε μέρα. Όταν πειράστηκε, ότι κι αν έλεγε ήταν μέσα από τις γραφές. Και μετά την ανάσταση του, στο δρόμο προς τους Εμμαούς εξήγησε τα πάντα γι’ αυτόν μέσα από τις γραφές.

Η δική του τροφή ήταν να κάνει το θέλημα Εκείνου που τον έστειλε και να κάνει το έργο του. Ας είμαστε κι εμείς πολυάσχολοι λοιπόν στο έργο και ας έχουμε έντονη αγάπη, να νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον, όπως αναφέρει ο Παύλος στην Εβραίους 10: 24,25 (Και ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε+ σε αγάπη και καλά έργα,+ ²⁵μη παύοντας να συναθροιζόμαστε,+ όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας+ ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει.+) επιστολή του.

Αλλά, να ενδιαφερόμαστε γνήσια. Ας αναρωτηθούμε: Πότε ήταν η τελευταία φορά που βοηθήσαμε έναν αδελφό και μια αδελφή μας να κλάψει; Χρειάζεται να δείχνουμε έμπρακτη συμπόνια και κατανόηση για τους άλλους. Και μπορούμε πράγματι να κλάψουμε, απλά, μαζί του. Η αναφορά σε εκείνο το μικρό παιδί που έκλαψε απλά μαζί με τον ηλικιωμένο χωρίς να χρειαστεί να του πει λέξη, μας συγκλόνισε. Αυτό δείχνει ότι νοιαζόμαστε για τα αισθήματα, τώρα. Και φυσικά προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας στη Ρωσία…

Ας έχουμε λοιπόν υπόψη μας δυο πράγματα που έκανε ο Ιησούς στη διάρκεια της επίγειας παρουσίας του. Ήταν σώφρον και έδειχνε έμπρακτα την αγάπη του προς όλους.

Προβλήματα βέβαια θα υπάρχουν πάντα, όσο διαρκεί αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων. Στο εδάφιο 2 Κορινθίους 12:1,2 (Έτσι λοιπόν, επειδή έχουμε ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων+ που μας περιβάλλει, ας αποβάλουμε και εμείς κάθε βάρος+ και την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα+ και ας τρέχουμε με υπομονή+ τον αγώνα+ που έχει τεθεί μπροστά μας,+ ²καθώς προσηλώνουμε το βλέμμα μας στον Πρώτιστο Παράγοντα+ και Τελειοποιητή της πίστης μας,+ τον Ιησού. Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε+ ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού.+ ) βρίσκουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον καθώς ο Παύλος μιλάει για τον εαυτό του.

Θα πρέπει να ήταν γύρω στο 55 κ. χ. Δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε δει ένα υπερφυσικό όραμα με τον Ιησού για την Ουράνια Βασιλεία. Στα εδάφια 3,4 (Αναλογιστείτε, λοιπόν, εκείνον που έχει υπομείνει τέτοια αντιλογία+ από αμαρτωλούς εναντίον των ίδιων τους των συμφερόντων, για να μην κουραστείτε και εξαντληθείτε στις ψυχές σας.+⁴Καθώς διεξάγετε τον αγώνα σας εναντίον αυτής της αμαρτίας, ακόμη δεν έχετε αντισταθεί ποτέ μέχρις αίματος,+) βλέπουμε πως πρόκειται για ένα συνδυασμό του κατά γράμμα παραδείσου, του ουράνιου παραδείσου και του πνευματικού παραδείσου…

Ο απόστολος Παύλος διορίστηκε απόστολος των Εθνών και είχε δώσει πραγματικά την καρδιά του στον Ιεχωβά. Στο εδάφιο 7β (Διότι ποιος γιος είναι αυτός τον οποίο δεν διαπαιδαγωγεί ο πατέρας του) βλέπουμε ότι 14 χρόνια αργότερα ο Παύλος είχε ένα πρόβλημα στη σάρκα του. Και δείτε: Με τη βοήθεια του Ιεχωβά μπορούσε να θεραπεύει άλλους, άλλα όχι τον εαυτό του.

Ωστόσο, η πίστη του και η αγάπη του, βλέπουμε στο 9^α (Επιπλέον, είχαμε τους πατέρες της σάρκας μας για να μας διαπαιδαγωγούν, και τους δείχναμε σεβασμό. ) δεν εξασθένησε. Ο Ιεχωβά δεν τον εγκατέλειψε, του έδωσε ενόραση για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του, με πνευματικό τρόπο. Θα έπρεπε να εστιάσει στις ευλογίες που είχε δεχτεί και αυτές ήταν πολλές. Είχε φύγει από τη Βαβυλώνα και χρησιμοποιήθηκε ως απόστολος των Εθνών. Στην ουσία ήταν σαν του έλεγε: «Δες, τι έχω κάνει για εσένα»!

Όταν έβλεπαν τον Παύλο να δοξάζει τον Ιεχωβά παρά το πρόβλημα του, αυτό ενθάρρυνε πολύ τους αδελφούς. Και στο 9β (Δεν θα πρέπει να υποταχθούμε πολύ περισσότερο στον Πατέρα της πνευματικής μας ζωής και να ζήσουμε;+) βλέπουμε την αντίδραση του Παύλου σε σχέση με ότι έκανε ο Ιεχωβά, μέσω αυτού…

Αυτό μας δείχνει καθαρά ότι δεν πρόκειται να γλυτώσουμε από τις δυσκολίες, επειδή αφιερωθήκαμε. Είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσουμε πολλά, πριν μπούμε στον νέο κόσμο. Αλλά δεν σταματάμε. Αγκάθια στη σάρκα μας έχουμε όλοι μας. Και δεν χρειάζεται να συγκρίνουμε το δικό μας αγκάθι, με το αγκάθι κανενός άλλου αδελφού. Όλοι είμαστε ατελείς. Αλλά χρειάζεται να μιμούμαστε τον Παύλο ως προς την αντιμετώπιση του. Μ’ αυτόν τον τρόπο δοξάζουμε τον Ιεχωβά, συνεχίζοντας την υπηρεσία σε Εκείνον.

Ένα άλλο παράδειγμα θετικό είναι ο Αβραάμ. Χρειάστηκε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα. Η Γραφή τον αναφέρει ως άνθρωπο πίστης. Αντιμετώπισε δυσβάστακτες δοκιμασίες. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε μας. Όταν προκύπτει κάτι τέτοιο ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι μπορούμε να τις αντέξουμε. Το αναφέρει ο Παύλος στην 1 Κορινθίους 10:13 (Πειρασμός δεν σας έχει καταλάβει εκτός από αυτόν που είναι κοινός στους ανθρώπους.+ Αλλά ο Θεός είναι πιστός+ και δεν θα σας αφήσει να πειραστείτε πέρα από αυτό που μπορείτε να αντέξετε,+ αλλά μαζί με τον πειρασμό θα προμηθεύσει και τη διέξοδο+ για να μπορέσετε να τον υπομείνετε.)

Στο Γένεση 22:12 (Και εκείνος είπε: «Μην απλώσεις το χέρι σου ενάντια στο αγόρι και μην του κάνεις απολύτως τίποτα,+ γιατί τώρα ξέρω ότι είσαι θεοφοβούμενος επειδή δεν αρνήθηκες να δώσεις το γιο σου, το μοναδικό παιδί σου, σε εμένα».+ ) βλέπουμε πως χειρίστηκε τη θυσία του Ισαάκ από τον Αβραάμ ,ο Ιεχωβά.

Τι μάθημα παίρνουμε από αυτό; Στα μάτια του Ιεχωβά αυτό που μετρά είναι η πρόθεση κάθε ανθρώπου, η οποία και τελικά μετράει και ισοδυναμεί με την ίδια την πράξη. Κι αυτό είναι μια μεγάλη παρηγοριά για τους αρρώστους ή γερασμένου αδελφούς μας και αδελφές. Ο Ιεχωβά κατανοεί τους περιορισμούς μας, ξέρει ότι είναι αλήθεια και είναι σα να το έχουν κάνει. Κι έτσι το δέχεται.

Ας μην κάνουμε το λάθος να νομίζουμε μέσα μας ότι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε ότι έκανε ο Αβραάμ. Ο καθένας μας παλεύει με δυσκολίες και αντιξοότητες στην καθημερινότητα μας. Αν εμείς έχουμε πάρει την απόφαση να υπομείνουμε παρά τα όποια προβλήματα, ο Ιεχωβά θα μας βοηθήσει να το ξεπεράσουμε. Στο εδάφιο Αποκάλυψη 12:15 (Και οργίστηκε ο δράκοντας με τη γυναίκα+ και έφυγε για να διεξαγάγει πόλεμο με τους υπόλοιπους από το σπέρμα της, οι οποίοι τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν το έργο της επίδοσης μαρτυρίας+ για τον Ιησού.) βλέπουμε αυτή την προφητεία να επαληθεύεται στις μέρες.

Μπροστά μας είναι η μεγάλη θλίψη. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε μεγάλες αντιξοότητες και δυσκολίες. Θυμάστε τα βίντεο για τη μεγάλη θλίψη στην περσινή Περιφερειακή Συνέλευση; Όλα αυτά, ίσως και χειρότερα θα τα βρούμε μπροστά μας. Ο Σατανάς προσπαθεί να μας κάνει πιο δύσκολο το να υπομείνουμε, αλλά ο Ιεχωβά θα είναι πάντα εκεί, για να μας προστατεύει…

Στην επί του όρους ομιλίας του ο Ιησούς έδωσε πολύτιμες συμβουλές και μια μεγάλη ενθάρρυνση. Στο Ματθαίος 7: 24-27 (²⁴»Επομένως, όποιος ακούει αυτά τα λόγια μου και τα εκτελεί θα παρομοιαστεί με έναν φρόνιμο άντρα, ο οποίος έχτισε το σπίτι του πάνω στο βράχο.+ ²⁵Και έπεσε η βροχή και ήρθαν οι πλημμύρες και φύσηξαν οι άνεμοι και χτύπησαν με ορμή εκείνο το σπίτι, αλλά αυτό δεν έπεσε, γιατί είχε θεμελιωθεί πάνω στο βράχο. ²⁶Επιπλέον, όποιος ακούει αυτά τα λόγια μου και δεν τα εκτελεί+ θα παρομοιαστεί με έναν ανόητο άντρα,+ο οποίος έχτισε το σπίτι του στην άμμο. ²⁷Και έπεσε η βροχή και ήρθαν οι πλημμύρες και φύσηξαν οι άνεμοι και έπληξαν εκείνο το σπίτι+ και έπεσε, και η κατάρρευσή του ήταν μεγάλη».+) τον βλέπουμε να συγκρίνει κάτι.

Στην παράλληλη αφήγηση, στο Λουκάς 6:47-49 (⁴⁷Όποιος έρχεται σε εμένα και ακούει τα λόγια μου και τα εκτελεί, θα σας δείξω με ποιον είναι όμοιος:+ ⁴⁸Είναι όμοιος με άνθρωπο που χτίζει σπίτι, ο οποίος έσκαψε και εισχώρησε σε βάθος και έβαλε θεμέλιο πάνω στο βράχο. Και όταν έγινε πλημμύρα,+ ο ποταμός χτύπησε ορμητικά εκείνο το σπίτι, αλλά δεν ήταν αρκετά ισχυρός για να το κουνήσει, επειδή ήταν χτισμένο καλά.+ ⁴⁹Απεναντίας, εκείνος που ακούει και δεν εκτελεί+ είναι όμοιος με άνθρωπο που έχτισε σπίτι στο έδαφος χωρίς θεμέλιο. Το χτύπησε ορμητικά ο ποταμός, και αμέσως αυτό κατέρρευσε, και η ερείπωση+εκείνου του σπιτιού υπήρξε μεγάλη».+) καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό. Ο Ιησούς συγκρίνει δύο ανθρώπους. Τις πράξεις τους. Αυτό ας βάλουμε στην καρδιά μας. Ας εργαζόμαστε λοιπόν σκληρά μέχρι να βρούμε τον βράχο για να οικοδομήσουμε πάνω σε σταθερά θεμέλια.

Το νόημα είναι να εφαρμόζουμε στη ζωή μας αυτά που θέλει να κάνουμε, να εκτελούμε τα λόγια του. Χρειάζεται να εργαστούμε σκληρά, να δώσουμε την καρδιά μας στον Ιεχωβά. Επομένως δεν αρκεί μόνο η αφιέρωση μας και το βάφτισμα. Χρειάζεται να συνεχίζουμε να παρακολουθούμε τις συναθροίσεις μας, να κάνουμε προσωπική μελέτη, να συμμετέχουμε στο έργο ως εκτελεστές του Λόγου. Και ο Ιεχωβά θα είναι πάντα δίπλα μας.

Συγκλονιστική ήταν η τελική εμπειρία. Επρόκειτο για μια αληθινή ιστορία που συνέβη τη δεκαετία του 1980, 37 χρόνια πριν. Ένας αδελφός μας από την Ινδονησία δούλευε ως σιδηροδρομικός. Μέρα και νύχτα, ήταν σε επιφυλακή. Από μικρός μιλούσε στη χώρα του και τα αγγλικά.

Χρειάστηκε να φύγει και να πάει στην Ολλανδία. Εκεί έμαθε και την τοπική γλώσσα και συνέχισε να εργάζεται στο ίδιο αντικείμενο. Μια μέρα, μετά τη συνάθροιση ειδοποιήθηκε να πάει στη δουλειά του, αλλά ποτέ δεν γύρισε σπίτι. Η σύζυγός του ενημέρωσε τους πρεσβυτέρους και στη συνέχεια την αστυνομία. Η αστυνομία μάλιστα την αντιμετώπισε με μια καχυποψία ως ύποπτη, αλλά εκείνη παρέμενε πιστή.

Μερικές μέρες αργότερα 160 χιλιόμετρα μακριά, στο Βέλγιο πέταξαν από ένα αυτοκίνητο στο δρόμο έναν μισοπεθαμένο άνθρωπο. Οι άνθρωποι που τον βρήκαν, φρόντισαν να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες και να τον πάνε στο νοσοκομείο. Καθώς άρχισε να αναρρώνει, διαπιστώ θηκε ότι είχε αμνησία. Δεν θυμόταν τίποτα. Ο αδελφός ήταν χαμένος στην Ολλανδία και βρέθηκε στο Βέλγιο, ενώ ξέχασε και τα ολλανδικά.

Το πρόβλημα για την αστυνομία του Βελγίου ήταν μεγάλο. Καθώς δεν γνώριζαν ποιος ήταν τον έβαλαν φυλακή και στη συνέχεια, επειδή δεν υπήρχε αδίκημα, σε ένα χώρο στέγασης αστέγων. Κανένας δεν ήξερε ποιος είναι και ο ίδιος υιοθέτησε ένα κινέζικο όνομα. Μια μέρα είδε στη βιβλιοθήκη, στο χώρο που έμενε το βιβλίο «Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή». Το διάβασε και απευθύνθηκε στο τοπικό Γραφείο των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Του πρότειναν και ξεκίνησε γραφική μελέτη και σε έξι μήνες αφιέρωσε τη ζωή του στον Ιεχωβά κάνοντας το αυτό γνωστό με το βάφτισμά του.

Μια μέρα, καθώς συμμετείχε στο έργο δρόμου κοντά σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό στο Βέλγιο, τον είδαν κάποιοι αδελφοί του από την προηγούμενη εκκλησία στην Ολλανδία και τον αναγνώρισαν. Επιστρέφοντας στον τόπο τους, μίλησαν στους πρεσβυτέρους και ξαναγύρισαν για να τον ενημερώσουν με κατάλληλο και διακριτικό τρόπο για το ποιος ήταν. Ξανάσμιξε με τη γυναίκα του, έκανε μια όμορφη οικογένεια και ανέλαβε το προνόμιο του πρεσβυτέρου. Ο Ιεχωβά δεν τον είχε ξεχάσει!

Στο εδάφιο Ψαλμός 37:4 (Επίσης, να βρίσκεις εξαιρετική ευχαρίστηση στον Ιεχωβά,+Και αυτός θα σου δώσει τα αιτήματα της καρδιάς σου.+) βλέπουμε ότι ο Ιεχωβά του έδωσε τα αιτήματα της καρδιά του. Έτσι ακριβώς θα κάνει και σε εμάς εφόσον διαπιστώσει ότι η αφιέρωση μας σε Εκείνον δεν είναι ένας λόγος κενός, αλλά ουσιαστικός!

• Από τις σημειώσεις που κράτησα και αφορούσε την ομιλία του αδελφού Γκουρνόν, εκπροσώπου ων κεντρικών γραφείων της οργάνωσης του Ιεχωβά που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Συναθροίσεων της Μαλακάσας το Σάββατο 3/6/2017 και παρακολούθησαν «ζωντανά» περίπου 7.908 μέσω internet από Ελλάδα και Κύπρο σε 104 εκκλησίες. Στη Μαλακάσα εκείνη την ημέρα βρίσκονταν 1.500 αδελφοί μας.
• Ο Βίλλυ Γκουρνόν υπηρετεί στο Γραφείο Τμήματος της Ολλανδίας και έρχεται στην Ελλάδα για δεύτερη φορά. Η πρώτη ήταν το 2001, πριν από 16 χρόνια, δηλαδή!

Μπορούμε να στοχαζόμαστε όμορφες στιγμές από το μέλλον που δεν μοιάζει και τόσο μακρινό πια… Έτσι, η μέρα μας είναι βέβαιο ότι θα κυλήσει όμορφα με ότι δυσκολίες κι αν έχει…

Λίγες γραμμές τολμώ και σήμερα να σου γράψω από την αναπηρική μου πολυθρόνα. Λίγες σκέψεις που θέλω με όλη μου την καρδιά να μοιραστώ μαζί σου, αλλά και με κάθε αδελφό μας και κάθε αδελφή μας. Αδέξιες σκέψεις και απλοϊκές βγαλμένες όμως από μια καρδιά γεμάτη αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον γλυκό, τρυφερό και στοργικό μας Πατέρα Ιεχωβά.

Δεν μπορώ να τρέξω ίσως στους δρόμους και στις πλατείες, μπορώ όμως με τη χάρη Του και το έλεός Του, ανάξιος και ατελής άνθρωπος εγώ, να μοιράζομαι μαζί σας ότι έχω στην καρδιά μου και ημέρα και νύχτα με κάθε ανάσα μου και κάθε χτύπο της καρδιάς μου να προσεύχομαι ο Ιεχωβά να σας ευλογεί κατά τον πλούτο της δόξας Του και να σας σκεπάζει με τις φτερούγες της χάρης και του ελέους Του. Να έχεις μια ευλογημένη ημέρα στην παρουσία του γλυκού, τρυφερού και στοργικού μας Πατέρα Ιεχωβά.   

ΕΜΠΙΣΤΕΨΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕΤΙ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

Του είπε, λοιπόν, ο Σαμουήλ όλα τα λόγια και δεν του έκρυψε τίποτα. Τότε αυτός είπε: «Ο Ιεχωβά είναι αυτός. Ας κάνει ό,τι φαίνεται καλό στα μάτια του». 1 Σαμουήλ. 3:18

Ίσως οι δύσκολες περιστάσεις να παραμένουν, οι θλίψεις να γίνονται πολλές φορές αβάσταχτες και η κατάσταση στη ζωή σου να μην αλλάζει. Ίσως να μη βλέπεις διέξοδο πουθενά και να νομίζεις ότι όλες οι πόρτες είναι για εσένα κλειστές. Να θυμάσαι, όμως, σε παρακαλώ θερμά αδελφέ μου και αδελφή μου, εγώ ο ανάπηρος που είμαι καθηλωμένος σε μια πολυθρόνα χρόνια τώρα, να θυμάσαι σε παρακαλώ θερμά από τα βάθη της καρδιάς μου, ότι αν ο Ιεχωβά είναι ο Κύριος της ζωής σου, τότε Εκείνος θα έλθει μέσα στη θλίψη σου, μέσα στη δοκιμασία σου, μέσα στη σκοτεινιά της ζωής σου και θα σε οδηγήσει σε άσματα λυτρωτικά και δοξαστικά.

Να έχεις το βλέμμα σου προσηλωμένο μόνο στον Ιεχωβά, και να είσαι βέβαιος αδελφέ μου, να είσαι βέβαιη αδελφή μου, ότι η σοφία Του δεν σφάλλει, η δύναμή Του δεν εκπίπτει, η αγάπη Του δεν αλλάζει και μέσα στη στέρηση, μέσα στη θλίψη, μέσα στον πόνο, μέσα στην απώλεια, μέσα στα δάκρυά σου να μπορείς να βροντοφωνάξεις με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια και με όλη σου τη δύναμη: «Ο Ιεχωβά είναι το φως μου και η σωτηρία μου. Ποιον θα φοβηθώ; Ο Ιεχωβά είναι το οχυρό της ζωής μου. Από ποιον θα τρομάξω;

Όταν εκείνοι που πράττουν το κακό πλησίασαν εναντίον μου για να καταφάγουν τη σάρκα μου, Οι αντίδικοί μου και εχθροί μου, Οι ίδιοι σκόνταψαν και έπεσαν. Ακόμη και αν κατασκηνώσει εναντίον μου στρατόπεδο, Η καρδιά μου δεν θα φοβηθεί. Ακόμη και αν γίνει πόλεμος εναντίον μου, Και τότε θα έχω εμπιστοσύνη. Ένα πράγμα ζήτησα από τον Ιεχωβά. Αυτό θα επιζητώ: Να κατοικώ στον οίκο του Ιεχωβά όλες τις ημέρες της ζωής μου, Για να βλέπω την τερπνότητα του Ιεχωβά Και να ατενίζω με εκτίμηση το ναό του. Διότι θα με καλύψει στην κρυψώνα του την ημέρα της συμφοράς· Θα με κρύψει στο μυστικό τόπο της σκηνής του· Ψηλά σε βράχο θα με βάλει. Και τότε το κεφάλι μου θα υψωθεί πάνω από τους εχθρούς μου που βρίσκονται ολόγυρά μου· Και θα θυσιάσω στη σκηνή του θυσίες χαρούμενης φωνής».

Τίποτα άλλο δεν μπορεί να μας χαρίσει ειρήνη και χαρά στην καρδιά μας, παρά μόνο να βλέπουμε σε καθετί τον Ιεχωβά, τον γλυκό, τρυφερό και στοργικό μας Πατέρα. Όλα Εκείνος θα τα μετατρέψει, ακόμα και εκείνα που στα μάτια μας μοιάζουν αδύνατα, σε ευλογίες πνευματικές.

«Καινούργια σκέψη δώσε μου» είπα μεσ᾽ το κρεβάτι,
που ρέμβαζα ώρες πολλές χωρίς να κλείσω μάτι,
«κάποια σκέψη, που εδώ, σ᾽ αυτή την κοινωνία,
βάλσαμο θα ᾽ναι για καρδιές γεμάτες δυστυχία,
κι όλους να κάνει να σκεφτούν τα αιώνια, τα θεία,
και την αγάπη να ποθούν και την υπηρεσία,
κάθε ιδιοτέλεια θα εξαφανισθεί
κι από την αμαρτία του ο καθένας θα λυτρωθεί.

Η νέα σκέψη έφτασε και θα σας πω το πως:
Ήρθε όταν γονάτισα και έπεσα σκυφτός
και από ΕΚΕΙΝΟΝ ζήτησα, που όλα τα γνωρίζει
και ξέρει με ποιο τρόπο Αυτός τη θλίψη να σκορπίζει.
ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ Σ’ ΟΛΑ ΤΟΝ ΘΕΟ, είτε μικρά είτε μεγάλα
και πάντα ΑΥΤΟΝ να εξυμνείς σ᾽ αυτά και σ᾽ όλα τ᾽ άλλα.
Στον θάνατο ή στη ζωή, στη συμφορά, στον πόνο
θα καταβάλεις κάθε εχθρό με τον Ιεχωβά και μόνο.

Τον είδα μεσ᾽ το πρωϊνό το φως, μεσ᾽ την αυγή,
που άρχισε ολοκάθαρη τη μέρα, τη λαμπρή.
Τον είδα μέσα στο βαρύ τ᾽ αχνό το μεσημέρι
και την δροσούλα της βροχής Τον είδα να μου φέρει…
Μεσ᾽ το θαμπό το δειλινό, σε κούραση σε θλίψη
έφερε βάλσαμο χαράς και ελπίδα να μ᾽ αλείψει.
Τον είδα τα μεσάνυχτα στ᾽ ανήσυχο κρεβάτι
τον ύπνο που έφερε απαλά στο κουρασμένο μάτι.

Τον είδα όταν ο χαμός ήρθε να με χτυπήσει
Αυτός ο ίδιος που αγαπά και μ᾽ έχει αγαπήσει,
Όταν βαρειά καθήκοντα μου βάραιναν τον ώμο,
από της έγνοιας μ᾽ έβγαλε το σκονισμένο δρόμο.
Από αρρώστιας, ταραχή κι απ᾽ την πικρή τη λύπη
μου έδωσε ανάπαυση στο νου κι ειρήνη που δεν λείπει.
Τότε η καρδιά μου γέμισε ύμνους, δοξολογία,
αφότου κοίταξα ψηλά στα αιώνια, τα θεία….

Για άλλους ήτανε παλιά για μένα ήταν νέα
Ετούτη η σκέψη που έφτασε, κι η θαυμαστή ιδέα,
κι ήταν μια αποκάλυψη καινούργια πέρα ως πέρα
αξίζει όλοι μας σ᾽ αυτήν να ζούμε νύχτα μέρα….
Να προχωρούμε ολόϊσια στης πίστεως τα ίχνη,
Τότε, αλήθεια, η ζωή θα είναι ευλογία,
Σ’ ΟΛΑ ΑΝ ΘΩΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ… Ω, τι γλυκειά ευωδία!.

ΠΑΥΛΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ