Περάσαμε και τις 25.056 μοναδικές επισκέψεις στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...

25000

Μας αρέσει να περνάμε παραγωγικά τον ελεύθερο χρόνο μας, προθέτοντας κάτι όμορφο στη ζωή μας. Και χαιρόμαστε όταν τον βλέπουμε να έχει την αποδοχή σας. Να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, καταγράφοντας την καθημερινότητα, από μια άλλη σκοπιά... Να, λοιπόν που περάσαμε και τις  25.056 επισκέψεις, από εντελώς διαφορετικές Ι.Ρ.. Σας ευχαριστούμε.  Δείτε το πατώντας πάνω σ' αυτή τη φωτογραφία και θα σας πάει αυτόματα στο νέο site... Το εντυπωσιακό είναι ότι λειτουργεί άψογα, ενώ συνεχίζει παράλληλα, να είναι ζωντανό και το αρχείο. Το βλέπετε δώ, άλλωστε, μπροστά σας...

24006
Το χτίζουμε καθημερινά με πολύ υπομονή και αγάπη... Δυο μήνες μετά το νέο ξεκίνημα μας, φτάσαμε τις 2.000 επισκέψεις. Και συνεχίζουμε. Δείτε το ΕΔΩ. Έτσι κλείσαμε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας. Και υλοποιήσαμε τα σχέδια μας, να  μην "κατέβει" το site αυτό. Παραμένει ως ιστορία, σαν αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε τον Σεπτέμβρη του 2020, τότε που οι βροχές δοκίμασαν και το χωριό μου. Η μνήμη λειτουργεί άψογα και "δένουμε" το χθες με το σήμερα...

23001

Χωρίς να το θέλω, δυσκόλεψα και δυσκολεύω πολλούς που δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει το όνομα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Αν και μέσα στον ιστότοπο το εξηγώ αναλυτικά, δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι  διαβάζουν, το κάνουν αυτό προσεκτικά. Ας το αναφέρω άλλη μια φορά, ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι το όνομα του ανθρώπου που γεννήθηκε στο Θραψανό! Δείτε ΕΔΩ μια ανάρτηση που κάναμε τον Μάιο του 2020, όταν το συνεργείο του ALPHA επισκέφτηκε τα αγγειοπλαστεία του χωριού μου.

22000
Αυτό το site λοιπόν πέρασε στην ιστορία και λειτουργεί ήδη ένας νέος ιστότοπος, φρέσκος,όσο φρέσκο μπορεί να είναι το διαδίκτυο, με σύγχρονα χαρακτηριστικά που καταγράφουν τα πράγματα, από εδώ και πέρα, με το δικό του πρωτότυπο τρόπο. Με αληθινές ιστορίες που μιλάνε για το παρόν και δεν κάνουν διαγωνισμούς ειφυήας για να αποκτήσουν αναγνωσιμότητα. Δεν έχουμε διαφημίσεις και με επιλογή μας δεν λειτουργούμε εμπορικά, δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Δείτε ΕΔΩ άλλη μια ανάρτηση από την επίσκεψη του ALPHA στα ανθοκήπια του Θραψανού.

21.000
Σιγά –σιγά, υπομονετικά, ανοίγουμε νέους δρόμους με τον ανανεωμένο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΙΩΤΗ. Και να που ξεπεράσαμε και τις 21.000 επισκέψεις  από διαφορετικές Ι.Ρ, Είμαστε χαρούμενοι, επειδή ξέρουμε πώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω, που περιμένoυν καθημερινά να δουν την ανάρτηση μας, σ’ αυτό τo site, ενώ έχουν και τη δυνατότητα να τη σχολιάσουν. Δείτε μας ΕΔΩ.

Σκέψεις αγάπης από έναν φίλο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, για όλους μας. Τις έχουμε τόσο ανάγκη!

Posted in Παρηγοριά

anthodesmi

Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας λίγες σκέψεις και δυο ποιήματα που έγραψα τη νύχτα που πέρασε. Μια ακόμα άγρυπνη νύχτα. Αν νομίζεις ότι έχει θέση στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μπορείς να το δημοσιεύσεις. Προσεύχομαι για εσένα ημέρα και νύχτα. Ο Ιεχωβά να σε ευλογεί και να σε ενδυναμώνει!

«Και όποιος δώσει σε έναν από αυτούς τους μικρούς να πιει ένα ποτήρι κρύο νερό και μόνο, επειδή είναι μαθητής, σας λέω αληθινά, δεν πρόκειται να χάσει την ανταμοιβή του». Ματθ. ι´ 42

Τί πρόκειται να κάνεις; Μια φορά θα περάσεις από τον κόσμο αυτό. Κάθε καλό έργο λοιπόν, κάθε πράξη ελέους και κάθε υπηρεσία που μπορείς να προσφέρεις σ᾽ οποιονδήποτε άνθρωπο ας το κάνεις σήμερα· ας το κάνεις τώρα!

Ας μη το παραμελήσεις, ούτε να το αναβάλλεις, διότι δεν θα περάσεις ξανά από τον δρόμο αυτό.

tavli1

Θα τον θυμάμαι πάντοτε

(ένα ποίημα για τον παππού Διονύση που τον αποχαιρετήσαμε χθες)

Ο παππούς μου σαν παραδείσιο πουλί πέταξε
για το ύστατο ταξίδι το μακρύ...
όμως μεσ´ στην δική μου την καρδιά θα ζει για πάντα
όσο υπάρχω, όσο αναπνέω πάντοτε εκείνος θα είναι εκεί...

Η γωνιά του αδειανή πια έχει μείνει.
Το μπαστούνι του κρεμασμένο στέκει εκεί...
Από Εκείνον μου έχουν πλέον απομείνει
οι αναμνήσεις και η αγάπη του η περισσή...

Θα τον θυμάμαι πάντοτε όταν θα κάθομαι μονάχος σε μιαν άκρη
ξέρω πως «έφυγε» και δεν υπάρχει πια...
Θα τον θυμάμαι πάντοτε, μέσα απ' τα μάτια μου, ανάβλυσε ένα  δάκρυ
κι ένιωσα έναν πόνο βαθιά μεσ' στην καρδιά...

Θα τον θυμάμαι πάντοτε, ποτέ δεν ήθελε να είμαι θλιμμένος
και έκανε τα πάντα γελαστό για να με δει...
Θα τον θυμάμαι πάντοτε, χαμογέλασα, κι ας ήμουν λυπημένος
όταν θυμήθηκα όλα όσα κάναμε μαζί...

Θα τον θυμάμαι πάντοτε να είναι εκεί, παρών
να δίνει απλόχερα αγάπη,  να δένει την πληγή
Θα τον θυμάμαι πάντοτε τα βάρη να σηκώνει
και να μου λέει  ησύχασε γλυκό μου εσύ παιδί

Θα τον θυμάμαι πάντοτε, δεν θέλω να δεχτώ ότι έχει φύγει,
ότι πια δε μπορώ να τον δω ξανά...
Κι όλο νομίζω η πόρτα ότι ανοίγει
κι ότι θα μπει, όπως πάντα, βαδίζοντας αργά...

Ο παππούς μου σαν παραδείσιο πουλί πέταξε
για το ύστατο ταξίδι το μακρύ...
στην δική μου την καρδιά θα ζει για πάντα
όσο υπάρχω, όσο αναπνέω πάντοτε εκείνος θα είναι εκεί…

Θα τον θυμάμαι πάντοτε…


ilianthos
Ένα ποτήρι κρύο νερό και μόνο

Δεν ειν᾽ αυτό που κάνεις φίλε μου
μα ό,τι ακάμωτο αφήνεις
που φέρνει σε πικρό καρδιόπονο
καθώς τη μέρα σου την κλείνεις.
Τα τρυφερά λόγια που ξέχασες,
το γράμμα που δεν έγραψες ακόμα,
μιαν ανθοδέσμη κάπου που δεν έστειλες,
σε κυνηγούν σαν πνεύματα, ακόμα και στο στρώμα….

Την πέτρα που μπορούσες απ᾽ τον δρόμο,
τον δρόμο τ᾽ αδελφού σου να σηκώσεις,
μια κάποια συμβουλή μικρή, ολόκαρδη
που στη βιασύνη σου δεν είπες να τη δώσεις!
Για κάποιο χέρι αγάπης που δεν άπλωσες
κι έπνιξες κάποια ευγενική φωνή σου…
Γι᾽ αυτά καιρό δεν βρήκες και δεν σκέφτηκες
πνιγμένος μεσ᾽ στη θλίψη τη δική σου….

Τέτοια της καλοσύνης μικροπράγματα
που εύκολα μεσ᾽ απ᾽ το νου γλυστρούνε
αυτές οι ευκαιρίες που είναι άγγελοι
που σαν εμάς θνητοί μπορούνε να τις βρούνε.
Στη νύχτα και στη σιωπή μας έρχονται
φάσματα κρύα που μας φέρνουν τύψη
όταν η ελπίδα χαλαρώνει και μαραίνεται,
κάποιο σκουλήκι με την πίστη έχει σμίξει…

Είν᾽ η ζωή μας τόσο -αλήθεια- σύντομη
κι η θλίψη μεσ᾽ τον κόσμο είναι μεγάλη,
και δε βαστά να βλέπει τη συμπάθεια
ν᾽ αργεί ναρθεί και πάντα ν᾽ αναβάλλει….
….Όχι λοιπόν εκείνα φίλε μου που έκαμες
μα ό,τι άφησες ακάμωτο στη μέση,
αυτό θα φέρνει πόνο μεσ᾽ στα σπλάγχνα σου
καθώς ο ήλιος ετοιμάζεται να πέσει…

Δώσε λοιπόν ό,τι έχεις σε κάποιον. Μπορεί να είναι καλύτερο απ᾽ ό,τι σκέφτεσαι. Μόνο κάνε το σήμερα· κάνε το τώρα· όσο υπάρχει καιρός!

ΠΑΥΛΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

Αποχαιρετούμε τον παππού Διονύση Αργυρόπουλο που κοιμήθηκε σε ηλικία 98 ετών...

Posted in Μαρτυρίες

parea.patriko7.2016
Από τα τελευταία δημοσιεύματα για τον παππού Διονύση. Πριν μερικούς μήνες. Είχε ήδη αρχίσει να χάνει την ενεργητικότητα του. Με τη βοήθεια αδελφών μας φροντίσαμε να έχει το αναπηρικό του καροτσάκι και να σηκώνετε τουλάχιστον ως την βεράντα για να φάει μαζί μας... Δείτε ΕΔΩ. Η φωτογραφία αυτή είναι από την Κρήτη, στην αυλή του πατρικού μου, περσινή.

Temeni10.2016
Μας συγκίνησε το ενδιαφέρον σας, όταν κάναμε μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και ζητάγαμε ένα αναπηρικό καροτσάκι, ελπίζοντας ότι θα τον βοηθήσουμε λίγο το καλοκαίρι να βγει ώς τη βεράντα. Βέβαια είχαμε και μεγαλύτερα σχέδια ώς το τετράγωνο της περιοχής που μένουμε. Δείτε ΕΔΩ. Εδώ από την παραλία του Αιγίου, πέρσι...

timpaki1.060716
Να και μια βόλτα στην Ελευσίνα όταν μπορούσε ακόμα. Δείτε ΕΔΩ. Πάντα του άρεσαν του παππού Διονύση οι βόλτες. Από τα νεανικά του χρόνια. Τότε που οδηγούσε εκείνη την 500άρα μοτοσικλέτα BMW και με τη σύζυγο του Ανδρομάχη, όργωναν την Ελλάδα στις εκδρομές... Ανάμεσα σε αγαπημένους φίλους στο Τυμπάκι, πέρσι.

veiku1.230715
Κάποια στιγμή πήγαμε στην Κηπούπολη, στους φίλους μας Κώστα και Γιάννα Δείτε ΕΔΩ. Ήταν ένα βράδυ που του άρεσε πολύ και το απόλαυσε στη βεράντα τους έχοντας πιάτο μπροστά του την Αθήνα Ήταν άνθρωπος που η κοινωνική συναναστροφή ήταν στο αίμα του. Εδώ στο Άλσος Βεϊκου, πέρσι με φίλους, ένα γλυκό καλοκαιρινό απόβραδο.

egaleo6.150516
Οι τελευταίες του διακοπές πέρσι στις αρχές Σεπτεμβρίου. Δείτε ΕΔΩ Είχε τις δυσκολίες του, αλλά πάντα ήταν εκεί. Μαζί μας. Του άρεσαν τα ταξίδια. Του άρεσε ο δρόμος, η κίνηση, το αυτοκίνητο. Σκεφτείτε ότι οδηγούσε το δικό του αυτοκίνητο ώς τα 95 του στην επαρχία όπου ζούσε. Εδώ  είναι στο Αιγάλεω που έζησε με την οικογένεια του σχεδόν μισό αιώνα. 

kapralos.apoxeretismos2
Πέρσι καταφέραμε να υλοποιήσουμε μια επιθυμία του. Ήθελε να ξαναπάει στο Αιγάλεω στη γειτονιά που έζησε πάνω από μισό αιώνα. Τίποτα βέβαια δεν ήταν ίδιο πια... Όλα είχαν αλλάξει, αλλά έλαμπε το πρόσωπο του καθώς έβλεπε ξανά τον τόπο που μεγάλωσε την οικογένεια του. Δείτε το ΕΔΩ. Στη φωτογραφία από μια βόλτα με φίλους στο καφέ του Καπράλου στο Λόφο Κολωνού.

aspropirgos2.190715
ΕΔΩ είναι ένα παλιότερο δημοσίευμα. Τότε που ήρθε με τη Σούλα στην Αθήνα. Συχνά πηγαίναμε βόλτες με φίλους ή μόνοι μας. Και κάποια στιγμή κάναμε ένα δημοσίευμα να πούμε ακριβώς αυτό, πόσο όμορφα ήταν που τον είχαμε κοντά μας... Διαβάστε το. Στη φωτογραφία από μια βόλτα στην παραλία του Ασπρόπυργου, όπου είχμα πάει για ψαρικά.

kapralos1.170715
Μέχρι και στο καταφύγιο Μπάφι, στην κορυφή της Πάρνηθας είχαμε πάει με τον παππού Διονύση. Δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα. Ναι, χρειάζονταν λίγη βοήθεια για να πάμε περπατώντας από το αυτοκίνητο μέχρι το καταφύγιο. Αλλά όπως πάντα, τα κατάφερε...

tavli6

Έτοιμοι για παραλία; Το καλοκαίρι έφτασε, ας το υποδεχτούμε στη θάλασσα όπως του πρέπει

Posted in Δημοσιογραφικά

thalassa
Εικόνες όμορφες καλοκαιρινές… Ο καιρός ζεσταίνει και η θάλασσα σε λίγο θα είναι απαραίτητη. Ο αέρας της , η αρμύρα, η δροσιά του απόβραδου, όλα είναι όμορφα εκεί, στην παραλία…

temeni.thalassa10.060316

efimeridesΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/06/2017

Η κακοκαιρία των προηγούμενων ημερών αποτελεί παρελθόν και οι ζεστές ημέρες πλέον θυμίζουν ότι είμαστε στο καλοκαίρι, κάνοντας ακόμα πιο απαιτητικά τα μπάνια σε οργανωμένες ή μη παραλίες. Και όλοι κάποια στιγμή το θέλουμε, καθώς γνωρίζουμε πόσο ευεργετικά είναι τα αποτελέσματα.

Όσοι επιλέξουν μια οργανωμένη πλαζ για να κάνουν τα καλοκαιρινά μπάνια τους, θα πρέπει να γνωρίζουν πως υπάρχουν σημεία που θα πρέπει να δείξουν ιδιαίτερη προσοχή. Όπως αναφέρει η ΕΚΠΟΙΖΩ τα δικαιώματα και τα σημεία προσοχής έχουν ως εξής:

- Όλες οι παραλίες είναι κοινόχρηστου χαρακτήρα και επιτρέπεται η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών. Στις οργανωμένες παραλίες, θα πρέπει να προβλέπεται ελεύθερος χώρος και για τους υπόλοιπους λουόμενους.

- Η χρέωση για τη χρήση ομπρέλας και ξαπλώστρας θα πρέπει να είναι αναρτημένη σε τιμοκατάλογο, σε εμφανές σημείο.

- Θα πρέπει να εκδίδεται απόδειξη παροχής υπηρεσιών.

- Όσες παραλίες έχουν αντίτιμο εισόδου, είναι υποχρεωμένες να έχουν ικανό αριθμό ναυαγοσωστών κατά τους μήνες Ιούνιο - Αύγουστο και ώρες 10:30-17:30.

- Στις οργανωμένες εγκαταστάσεις πρέπει να υπάρχει επισήμανση με ευδιάκριτους πλωτούς σημαντήρες, των ορίων που μπορούν να φτάνουν οι λουόμενοι.

- Στις παραλίες με εγκαταστάσεις θαλάσσιων μέσων αναψυχής, είναι υποχρεωτικό να υπάρχει διάδρομος μέσα στη θάλασσα, πλάτους 7 έως 15 μέτρων και μήκους σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής.

- Απαγορεύονται τα θαλάσσια μέσα αναψυχής (σκι, αλεξίπτωτο, έλκηθρο, κ.λπ.) και τα θαλάσσια μοτοποδήλατα (τζετ σκι, σερφ τζετ, sea beetle, θαλάσσιο ποδήλατο) σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από τους σημαντήρες.

- Η κυκλοφορία των παραπάνω θαλάσσιων μέσων απαγορεύεται τους μήνες Ιούνιο με Σεπτέμβριο μεταξύ των ωρών 14:00 και 17:00.

- Τα wind surf πρέπει να κινούνται έξω από τους σημαντήρες ή 200 μέτρα από το σύνηθες σημείο των κολυμβητών.

Παράλληλα, η ΕΚΠΟΙΖΩ ζητά να ισχύσουν και για τις οργανωμένες παραλίες οι τιμές των βασικών ειδών (νερό, καφές, τοστ - σάντουιτς) που προβλέπονται στα κυλικεία των πλοίων, αεροδρομίων, αρχαιολογικών χώρων κ.λπ., ώστε ο καταναλωτής με μικρό κόστος να προμηθεύεται τα είδη πρώτης ανάγκης,

Κι αυτό γιατί μετά από έρευνα τιμών που έκανε η οργάνωση στις παραλίες της Αττικής, μια τετραμελής οικογένεια πρέπει να διαθέσει από 30 έως 60 ευρώ για είσοδο σε μια οργανωμένη παραλία και για αγορά καφέ, αναψυκτικού, νερού και τοστ. Κι αυτό ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πόσο δύσκολο είναι στην εποχή των Μνημονίων και της συνεχούς λιτότητας.episimansis

Όμως, αρκεί η ενημέρωση μας; Τα επόμενα βήματα είναι πια δικά μας. Εμείς χρωστάμε στον εαυτό μας και στους ανθρώπους μας να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να απολαύσουμε το καλοκαίρι που ανοίγεται μπροστά μας. Τουλάχιστον όσοι δεν έχουν κολλήματα και μπορούν να το κάνουν.

Διότι δεν είναι δυνατόν να απαιτούμε από τους επαγγελματίες να παίρνουν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας κι εμείς να μην κάνουμε ότι πρέπει. Ο οργανισμός μας χρειάζεται φροντίδα κι αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να το περιμένουμε από τους άλλους. Μάλλον είναι δική μας υπόθεση.

Και το καλοκαίρι για να το απολαύσει κανείς, για να πάρει δυνάμεις για το χειμώνα όπως αναμένει, είναι ανάγκη να τηρήσουμε κάποιες αρχές. Κι αυτές τις ξέρει καλύτερα ο καθένας μας. Το κάνουμε χρόνια. Το να το επαναλάβουμε, άλλη μια φορά, δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα.

Αρκεί να χαλαρώσουμε και να το απολαύσουμε. Οι εποχές δεν είναι πια ευδιάκριτες μεταξύ τους. Κι αυτό δεν έγινε τυχαία. Εμείς οι ίδιοι το κάναμε με την παράλογη χρήση του πλανήτη γη, χρόνια τώρα. Κι αν τα καταφέρνουμε κάθε χρόνια, γιατί όχι και τώρα; Στο χέρι μας είναι, ας το καταλάβουμε…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 24/6/2017 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Ένα χέρι ανθρώπινης βοήθειας σε ανθρώπους που την έχουν ανάγκη, τους πρόσφυγες

Posted in Επικαιρότητα

prosfyges1
Ήταν το περασμένο Σάββατο 17 Ιουνίου 2017, όταν ακυβέρνητο κότερο ρυμουλκούμενο από σκάφος του Λιμενικού ρυμουλκήθηκε και άδειασε τους επιβάτες του πάνω στο επιβατηγό πλοίο «Blue Horizon». Και ποια είναι αυτή η γυναίκα που προφέρει τις πρώτες βοήθειες; Μα, η Άννυ Δασκαλάκη, επιβάτης σ' αυτό το δρομολόγιο.

prosfyges2
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας στο επιβατηγό - οχηματαγωγό πλοίο «Blue Horizon» επιβιβάστηκαν κατά τις 11 το βράδυ και μέχρι τα ξημερώματα οι 52 πρόσφυγες από το  ιστιοφόρο σκάφος που επέβαιναν, απ' αυτούς οι 32 ήταν άνδρες. Τα γεγονότα μας τα περιγράφουν επιβάτες του πλοίου που έρχονταν Αθήνα.

peosfyges
Το «Blue Horizon» έφθασε το πρωί της Κυριακής στον Πειραιά έχοντας επιβάτες 31 άνδρες, 14 παιδιά και 6 γυναίκες. Οι πρόσφυγες αναμένεται να μεταφερθούν προσωρινά σε αίθουσα επιβατών του ΟΛΠ κοντά στην πύλη Ε-7. Το σημαντικό όμως ήταν η βοήθεια που πρόσφερε η Άννυ. Γιατί πολλοί ήταν σε υποθερμία, ένας ήταν επιληπτικός και υπήρχε και μια έγκυος.

prosfyges4
Το βράδυ πραγματοποιήθηκαν έρευνες του Λιμενικού Σώματος προς εντοπισμό του σκάφους στη θαλάσσια περιοχή 40 ναυτικά μίλια βόρεια του Ρεθύμνου. Οι άνθρωποι αυτή φιλούσαν τα πόδια της Άννυς. Είχαν μπροστά στα μάτια τους το σωτήρα τους και ήταν ευγνώμονες. Κι όλα αυτά ύστερα από ένα ισχυρό σοκ που είχαν υποστεί.

prosfyges5
Σύμφωνα με τις πληροφορίες από το υπουργείο Ναυτιλίας, το βράδυ του Σαββάτου άνδρας τηλεφώνησε στη γραμμή βοήθειας 112 και δήλωσε ότι επιβαίνει μαζί με περίπου 60 άτομα σ’ ένα σκάφος το οποίο βρίσκεται σε δυσχερή θέση.

prosfyges6
Στις έρευνες συμμετείχαν πλωτά περιπολικά του Λιμενικού Σώματος, ελικόπτερο του Πολεμικού Ναυτικού και έξι παραπλέοντα πλοία. 32 άνδρες, 14 παιδιά και 6 γυναίκες οι πρόσφυγες που έφθασαν στον Πειραιά. Αυτά είναι όπως παρουσιάστηκαν στην ειδησεογραφία. Όχι και πολύ ψηλά.

prosfyges7
Αλλά η ανθρώπινη ζωή είναι κάτι πολύ σπουδαίο. Αυτό είδε και η Άννυ... Και μόλις διαπιστώθηκε ότι παρά τις εκκλήσεις στα μεγάφωνα του πλοίου να παρουσιαστεί κάποιος γιατρός επιβάτης η ίδια ως νοσηλεύτρια έστω και με βασική εκπαίδευση, ένιωσε την ανάγκη να προσφέρει τις γνώσεις της για να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες.

Μικρός που είναι ο κόσμος! Ας γνωρίσουμε μια αδελφή μας, τη Nada, από τη Σερβία...

Posted in Μαρτυρίες

vosnia1
Ονομάζεται Nada Slepcev. Είναι αδελφή μας και ασκεί το επάγγελμα της νοσοκόμας. Εδώ με τον σύζυγό της John. Δεν γνωριζόμαστε από κοντά, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Το ίδιο συμβαίνει με τους περισσότερους φίλους διαδικτυακά…

vosnia2
Αλλά η Nada Slepcev αγαπά πολύ την αδελφότητα. Και έχει αντιληφθεί πολύ καλά τι σημαίνει να είναι αυτή παγκόσμια. Μπορεί να μη γνωρίζει τη γλώσσα επειδή η δική της είναι τα βοσνιακά, αλλά ωστόσο «επικοινωνεί», επειδή η θεοκρατική γλώσσα είναι κοινή στον κόσμο.

vosnia3
Και σ’ αυτό βοηθάει πολύ η οργάνωση με τη διαδικτυακή παρουσία της σε 896 γλώσσες… Και κοιτάτε να δείτε το εντυπωσιακό. Το έργο είναι παντού το ίδιο. Εδώ βλέπουμε το σύζυγο της στο έργο δημόσια μαρτυρίας με σταντ… Δεν είναι ίδιο με αυτό που κάνουμε εδώ.

vosnia4
Αυτό που μου άρεσε πολύ στην επικοινωνία με την αδελφή Nada Slepcev, είναι ότι στις πάρα πολλές φωτογραφίες από τη θεοκρατική δράση της βρήκε χώρο για την αδελφότητα. Οι φίλες της και αδελφές της είναι στην πρώτη γραμμή. Κι αυτό μας άρεσε πολύ.

vosnia5
Όλες παρμένες μέσα στην Αίθουσα Βασιλείας ή στο έργο. Δεν πρόκειται για τη διασκέδαση της, αλλά για κάτι πολύ πιο σημαντικό. Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς εφαρμόζει στην πράξη την οδηγία της οργάνωσης να είμαστε πιο κοντά ο ένας στον άλλον.

vosnia6
Με τις αδελφές της, Kristina, Μίρκα, Anica, Ζόριτσα. Μένουν στο Σόμπορ, μια πόλη της Σερβίας. Ψάξαμε γι\ αυτό στο διαδίκτυο και βρήκαμε μερικά πράγματα. Το Σόμπορ (Σερβικά: Сомбор) είναι πόλη της Σερβίας και έχει πληθυσμό 47.623 κατοίκους (2011).

vosnia7
Είναι διοικητικό κέντρο της περιοχής Δυτική Μπάτσκα. Το όνομά της η πόλη το πήρε από την οικογένεια Τζόμπορ (Czobor), στην όποια ανήκε η περιοχή της πόλης το 14ο αιώνα. Το Σέρβικο όνομά της πόλης καταγράφεται για πρώτη φορά το 1543.

vosnia8
Η πρώτη αναφορά της πόλης γίνεται το 1340. Η πόλη αποτελούσε τη συνοριακή γραμμή ανάμεσα στην αυτοκρατορία των Αψβούργων και την Οθωμανική αυτοκρατορία μετά το 1687. Το 1918 η πόλη έγινε μέρος του βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας.

vosnia9
Έτσι λοιπόν μέσα από την Nada Slepcev γνωρίσαμε λίγο και τον τόπο που μένει… Αυτό που θέλουμε να μας μείνει είναι ότι παντού ο λαός του Ιεχωβά είναι ίδιος. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Λίγο να βγεις από τα σύνορα της χώρας θα το δεις στην πράξη.

vosnia10
Τέτοιες εικόνες, ας πούμε, θα τις δείτε σε όλα τα κεντρικά σημεία της πόλης που μένετε. ΚΙ αν είστε δραστήριοι πνευματικά η εκκλησία ενδεχομένως να χρησιμοποιεί και σας στο έργο με τη δημόσια μαρτυρία σε σταντ… Τι εκπληκτικό προνόμιο!

Αναμνήσεις! Η ζωή έχει τις ομορφιές της και κάποιοι άνθρωποι τις θυμούνται πάντα...

Posted in Μαρτυρίες

tasia1
Σήμερα έχω σκοπό να σας ταξιδέψω... Με τη συνεργασία μιας ηλικιωμένης αδελφής από την εκκλησία μας, της Τασίας. Δες έχει σημασία το επίθετό της, αλλά η ζωή της που μέσα από φωτογραφίες μνήμης, μοιάζει σαν παραμύθι... Δεκαετία του '70 σε μια παράνομη Συνέλευση στο δάσος του Σχοινιά, στο Μαραθώνα. Η Τασία ετοιμάζει το καφεδάκι στο γκαζάκι της... Πολύ προχωρημένα πράγματα για την εποχή.

tasia2
Λίγα χρόνια νωρίτερα στο σπίτι της... Η Τασία, γιορτάζει κάποια επέτειο του γάμου της. Δεν θυμάται ποια ακριβώς γιατί με τον Θάνο, τον άνδρα της, έζησε περισσότερο από μισό αιώνα μαζί... Αλλά εδώ είναι με τις φίλες της και αδελφές. Η κοινωνική συναναστροφή ήταν πάντα κάτι όμορφο. Και οι εποχές δύσκολες… Με το παραμικρό συλλάμβαναν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, με το πρόσχημα του προσηλυτισμού.

tasia3
Την επόμενη χρονιά στη μοναδική γιορτή της, την επέτειο του γάμου της με τον Θάνο, η Τασία (επάνω δεξιά, έχει το χέρι της πάνω στο σύζυγο της...) στο σπίτι τους...Όταν μιλούσαμε γι' αυτές τις φωτογραφίες, το πρόσωπο της έλαμπε. Ξαναζούσε τις στιγμές. ΟΙ χρωματιστές φωτογραφίες έχουν ξεθωριάσει στο χρόνο. Έτσι κι αλλιώς η Kodak και η Agfa μόλις που δοκίμαζαν στα φιλμ τους αυτή τη δυνατότητα.

tasia4
Γυναικοπαρέα αδελφών, εκείνες τις παράνομες Συνελεύσεις στα δύσκολα χρόνια. Τα χαμογελαστά πρόσωπα μπορεί να δείχνουν μια καλή διάθεση, επειδή ήξεραν ότι ήταν εκεί για να εκπαιδευτούν από τον Ιεχωβά, αλλά απολάμβαναν και την εξοχή, τόσο που κάποιος άσχετος, θα νόμιζε πως ήταν πραγματικά εκδρομή. Δεν ξέρω αν μπορείτε εύκολα να βρείτε την Τασία σ' αυτή τη φωτογραφία.

tasia5
Και μια φωτογραφία από την πόλη Νούλ της Γερμανίας σε μια διεθνή Συνέλευση, όπου υπήρχαν ελληνόφωνα τμήματα, από όπου την παρακολουθούσαν. Η Τασία με τον σύζυγό της Θάνο, είχαν το αυτοκίνητο τους και πάντα πήγαιναν, παίρνοντας μαζί τους και άλλους αδελφούς από την Ελλάδα. Και στην επιστροφή έφερναν έντυπα της Οργάνωσης στην Ελλάδα που απαγορεύονταν.

Εγκαρτέρηση και υπομονή! Έμπρακτη δράση από 3.442 φίλους του Ιεχωβά!

Posted in Μαρτυρίες

per.sinelefsi2017.1
Ζήσαμε και φέτος τρεις υπέροχες μέρες στην ετήσια Περιφερειακή μας Συνέλευση στη Μαλακάσα. Με ζωντανή την πρόκληση να τα παρατήσουμε, λόγω του βροχερού καιρού. Κι όμως χθες που έβρεχε όλη μέρα το πρωινό πρόγραμμα το παρακολούθησαν 3.340, ενώ το απογευματινό πρόγραμμα 3442! Τι ενθαρρυντικό…

per.sinelefsi2017.2
Σκόπιμα το σημερινό σημείωμα έχει μόνο φωτογραφίες από τη βροχή της Κυριακής. Ναι, ήταν μια δύσκολη μέρα. Αλλά από το βήμα της Συνέλευσης, ο αδελφός Δημ. Μάνης, μέλος της οικογένειας Μπέθελ, στην τελευταία ομιλία του, επαίνεσε όλους εμάς που υπομείναμε με υπομονή και αποφασιστικότητα, αυτές τις ακραίες καιρικές συνθήκες.

per.sinelefsi2017.3
Η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε από ζάχαρη. Δεν επρόκειτο να… λιώσουμε. Και καλωσορίσαμε τους 15 νέους αδελφούς που συμβόλισαν την αφιέρωση τους με το βάφτισμα στο νερό. Έντεκα ετών ήταν ο πιο μικρός και 69 ο μεγαλύτερος. Ασκήσαμε υπομονή στις καιρικές συνθήκες και ο Ιεχωβά μας επιβράβευσε με ένα πολύ πλούσιο πνευματικό τραπέζι!

per.sinelefsi2017.4
Θέλω να μιλήσω για όσα ζήσαμε αυτές τις τρεις μέρες, αλλά δεν πρέπει να σας πω. Η Περιφερειακή μας, ήταν η πρώτη καλοκαιρινή, έστω κι αν είχε κάτι από το… χειμώνα καθώς «καιρικά» φαινόμενα «έπαιζαν» ανάμεσα στις δύο εποχές. Θα έρθει η ώρα που θα την απολαύσετε κι εσείς σύμφωνα με τον προγραμματισμό.

per.sinelefsi2017.5
Κράτησα αναλυτικές σημειώσεις τις δύο πρώτες ημέρες, Παρασκευή και Σάββατο. Την Κυριακής λόγω της συνεχούς βροχής, ήταν αδύνατον να έχω αυτή τη δυνατότητα. Με σιγουριά όμως μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ήταν μια υπέροχη Περιφερειακή Συνέλευση. Το επίπεδο ήταν πολύ υψηλό και πραγματικά ωφεληθήκαμε όλοι…

per.sinelefsi2017.6
Το σύνολο του προγράμματος, αλλά και οι ομιλητές που είχαν μέρη ήταν κάτι μοναδικά… Ο πιστός και φρόνιμος δούλος ρίχνει τον προβολέα του στους αδελφούς, εσωτερικά και μας λέει «Συνέχισε να προσμένεις», μην παραιτείσαι». Εμείς προσωπικά, είμαστε αποφασισμένοι να το κάνουμε; Την απάντηση θα τη δώσει ο καθένας μας.

per.sinelefsi2017.7
Τι χρειάζεται για να αντέξουμε μέχρι το τέλος; Τα ξέρουμε όλα αυτά; Όσοι μελετούμε την Αγία Γραφή τα γνωρίζουμε. Το ζήτημα είναι όμως να τα κάνουμε καθημερινά πράξη. Διότι η υπομονή μας είναι ζωτικής σημασίας. Έχουμε λοιπόν σοβαρούς λόγους για να μην παραιτηθούμε. Στο τέλος θα είμαστε εμείς οι νικητές!

per.sinelefsi2017.8

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA