Αυτή είναι η ΣΚΟΠΙΑ από την οποία είναι παρμένο το σημερινό κομμάτι που αφορά στο σοφία του Σολομώντα… «Μεταγλωττισμένο» στη σημερινή γλώσσα για να γίνει κατανοητό από τις νεώτερες γενιές που δεν ξέρουν, ούτε την καθαρεύουσα, ούτε το πολυτονικό…


Έχει πολύ ενδιαφέρον να το δούμε, επειδή είναι ξεκάθαρο πώς τίποτα από αυτά που διέθετε ο Σολόμωντας δεν ήταν δικό του. Απόδειξη πώς μόλις άρχισε να μην εφαρμόζει στη ζωή του όσα έγραψε στα θεόδοτα βιβλία του που περιλαμβάνονται στην Αγιά Γραφή, εξέπεσε…


Μάθημα για μας: Ναι, μπορούμε να μιμηθούμε τη σοφία του, αλλά για κανένα λόγο δεν πρέπει να κάνουμε τα λάθη που διέπραξε στη ζωή του με αποτέλεσμα να στερηθεί το μεγάλο προνόμιο να είναι κάτω από τη σκιά του αληθινού Θεού, μέχρι το τέλος του.

Ποιός δεν έχει ακούσει για τη σοφία του Βασιλιά Σολομώντα; Είναι τόσο παροιμιώδης αυτή όσο και η υπομονή του Ιώβ. Θα θέλατε εσείς να είστε τόσο σοφός όσο και ο Σολομώντας; Αδύνατο θα ήταν αυτό; Όχι κι εντελώς. Πραγματικά, μπορείτε στον χειρισμό των προβλημάτων σας να επιδείξετε σοφία όμοια μ’ εκείνη του Σολομώντα, αν θέλετε μόνο να ακολουθήσετε τους ίδιους κανόνες, που ακολούθησε κι εκείνος.

Ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή δίνει πλήρη και εύγλωττη μαρτυρία για τη σοφία του Σολομώντα. Μεταξύ των πρώτων παραδειγμάτων που αναγράφονται είναι εκείνο που αφορούσε δύο γυναίκες, η καθεμιά από τις οποίες ισχυριζόταν ότι κάποιο ζωντανό παιδί ήταν δικό της και ότι κάποιο νεκρό παιδί ήταν της άλλης. Πώς έπρεπε να διαπιστώσει την αλήθεια ο Σολομώντας; Γνωρίζοντας καλά τι αισθάνεται μια μητέρα για το παιδί της, διέταξε να διχοτομηθεί το ζωντανό παιδί και να δοθεί από μισό στην καθεμιά. Οι ανταποκρίσεις που απέσπασε από την καθεμιά αποκάλυψαν ποιάς ακριβώς παιδί ήταν εκείνο. – Α΄  Βασ. 3:16-28.

Χρειάστηκε, επίσης, μεγάλη σοφία από μέρους του Σολομώντα για να οργανώσει με ένα δραστήριο τρόπο το γιγάντιο οικοδομικό του πρόγραμμα, που απαιτούσε όχι μόνο 183.000 και πλέον εργάτες, αλλά και ένα τόσο εκτενές σχέδιο επεξεργασίας χαλκού ώστε αυτός αναφέρεται ως «ο Βασιλιάς του Χαλκού». Η αφιέρωση του ναού του Ιεχωβά πιστοποιούσε, επίσης, τη σοφία του Σολομώντα. Του παρείχε την ευκαιρία να κάνει πράγματα σε μεγάλη κλίμακα, όπως μπορεί να παρατηρηθεί από το ότι θυσίασε 22.000 βόδια, 120.000 πρόβατα, έχοντας μια τεράστια καλά εκπαιδευμένη ορχήστρα με χορό και με την εύγλωττη προσευχή του σε εκείνη την περίπτωση. – Α΄ Βασ. 5:1· 8:66· Β΄ Χρον. 2:1· 7:11.

Σχετικά με τη σοφία του Σολομώντα το θεόπνευστο Υπόμνημα λέει, επίσης: «Η δε σοφία του Σολομώντα ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη σοφία όλων των κατοίκων της Ανατολής ... Ήταν σοφότερος από κάθε άλλον άνθρωπο... Και μπορούσε να πει τρεις χιλιάδες παροιμίες, και τα άσματά του έφτασαν τα χίλια πέντε», από τις οποίες υπερέχει το «Άσμα των Ασμάτων». Ήταν, επίσης, αυθεντία στη φυσική ιστορία, στη ζωή των φυτών και των ζώων. Από μακρινές χώρες έρχονταν άνθρωποι για να ακούσουν τη σοφία του. – Α΄ Βασ. 4:29-34.

Το βιβλίο του Σολομώντα «Εκκλησιαστής» είναι κυριολεκτικά γεμάτο από σοφές παρατηρήσεις. Εκεί αυτός ασχολήθηκε με τη ματαιότητα όλων των επίγειων επιδιώξεων, λόγω της ολέθριας ενασχόλησης, που αποτελεί τη μερίδα της ανθρωπότητας εξαιτίας της αβεβαιότητας της ζωής. Μεταξύ των σοφών του παρατηρήσεων σε αυτό το βιβλίο είναι το ότι ο χρόνος είναι ουσιώδης («Για το καθετί υπάρχει προσδιορισμένος καιρός για κάθε υπόθεση κάτω από τους ουρανούς» Εκκλησ. 3:1), ότι καλύτεροι είναι οι δύο υπέρ τον ένα, ότι η σοφία και η γνώση είναι σκέπη, όπως είναι σκέπη το αργύριο, ότι στον θάνατο ο άνθρωπος δεν έχει συνειδητότητα, ότι καθόλου δεν διαφέρει από τα ζώα, και, πάνω απ’ όλα, ότι το να φοβάται ο άνθρωπος τον Θεό και να φυλάττει τις εντολές του αποτελεί τα πάντα της ανθρώπινης υποχρέωσης. – Εκκλησ. 4:9· 7:12· 3:19· 12:13.

Και σε μεγαλύτερη ακόμη κλίμακα το βιβλίο των Παροιμιών δίνει παραδείγματα της σοφίας του Σολομώντα. Εκεί τονίζει, πρώτα απ’ όλα, γιατί η σοφία είναι επιθυμητή: Σοφία σημαίνει ειρήνη, ευτυχία και μακροβιότητα (3:13-18). Και μάλιστα, με το να είναι σοφά τα ταπεινά ανθρώπινα πλάσματα μπορούν πραγματικά να συμβάλουν στην ευτυχία του Δημιουργού και στη διεκδίκησή του: «Γίνε σοφός, γιε μου, και κάνε την καρδιά μου να χαίρεται, για να έχω τι να απαντήσω σε εκείνον που με εμπαίζει» (Παρ. 27:11). Και σε όλο το βιβλίο, δεκαπέντε φορές περίπου, τονίζει τον φόβο του Ιεχωβά, ο οποίος, όπως αναφέρεται στις Παροιμίες 9:10, είναι «αρχή σοφίας».

Από τα πολλά του εκλεκτά μέρη σοφίας σ’ αυτό το βιβλίο, τα παρακάτω είναι μόνο λίγα:

«Περισσότερο από όλα όσα πρέπει να φυλαχτούν, προφύλασσε την καρδιά σου, γιατί από αυτήν εξέρχονται οι πηγές της ζωής» Παροιμ. 4:23. «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και εκείνος δεν προσθέτει πόνο σε αυτήν» Παροιμ. 10:22. «Η γενναιόδωρη ψυχή θα παχυνθεί, και όποιος ποτίζει άλλους άφθονα θα ποτιστεί άφθονα και ο ίδιος» Παροιμ. 11:25. «Αυτός που πεπατάει με σοφούς θα γίνει σοφός» Παροιμ. 13:20. «Η απάντηση που δίνεται με πραότητα απομακρύνει την οργή» Παροιμ. 15:1. «Η υπερηφάνεια προηγείται της συντριβής» Παροιμ. 16:18. «Ο μακρόθυμος είναι καλύτερος από τον κραταιό» Παροιμ. 16:32. «Όταν κάποιος αποκρίνεται σέ ένα ζήτημα πριν το ακούσει, αυτό είναι ανοησία από μέρους του και ταπείνωση» Παροιμ. 18:13. «Αγόραζε την αλήθεια και μην την πουλάς» Παροιμ. 23:23. «Μην καυχιέσαι για την επόμενη ημέρα, γιατί δεν ξέρεις τι θα γεννήσει η ημέρα» Παροιμ. 27:1. «Οι πληγές από κάποιον που αγαπάει είναι πιστές» Παροιμ. 27:6. «Το να τρέμει κάποιος ανθρώπους στήνει παγίδα, αλλά όποιος εμπιστεύεται στον Ιεχωβά θα προστατευτεί» Παροιμ. 29:25.

Από πού έλαβε ο Βασιλιάς Σολομώντας αυτή τη σοφία; Από τον Δημιουργό του, τον Ιεχωβά Θεό, σε απάντηση σε μια προσευχή: «...Ιεχωβά Θεέ μου,... εγώ δεν είμαι παρά ένα μικρό παιδί. Δεν γνωρίζω πώς να βγαίνω και πώς να μπαίνω. ...Δώσε, λοιπόν, στον υπηρέτη σου υπάκουη καρδιά για να κρίνει το λαό σου, για να διακρίνει το καλό από το κακό». Α΄ Βασ. 3:7-9. Ναι, διότι σαν νεαρός ο Σολομώντας εκτιμώντας την ανάγκη που είχε για σοφία και πηγαίνοντας στην σωστή Πηγή γι’ αυτήν, έγινε αληθινά σοφός.

Αλλά ο Σολομώντας παρέμεινε σοφός μόνον εφ’ όσον είχε μια «υπάκουη καρδιά». Στα γεράματά του ο Σολομώντας, αφού χλεύασε τις ειδικές εντολές του Θεού για τους δούλους του να μη συνάπτουν γάμους με τους ειδωλολάτρες και οι βασιλείς του να μη παίρνουν πολλές συζύγους, έχασε τη σοφία του. Ας σημειωθεί ότι, κάνοντας αυτό, ο Σολομώντας εναντιώθηκε στην ίδια του συμβουλή: «Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά με όλη σου την καρδιά και να μη στηρίζεσαι στη δική σου κατανόηση. Σε όλες σου τις οδούς αυτόν να λαβαίνεις υπόψη, και αυτός θα κάνει ευθείς τους δρόμους σου» Παροιμ. 3:5,6   (Δευτ. 7:3,4 -7:14-18).  Στον Σολομώντα, λοιπόν, έχετε ένα παράδειγμα να ακολουθήσετε, όταν ήταν σοφός, κι ένα παράδειγμα να αποφύγετε, όταν έγινε μωρός.

Μπορεί να μην είστε προσωπικά τόσο οξυδερκής παρατηρητής της ζωής όπως ήταν ο Σολομώντας και μπορεί να μην είστε τόσο ικανός οργανωτής όπως εκείνος, αλλά μπορείτε να αντλήσετε από την ίδια Πηγή της σοφίας που άντλησε κι αυτός κι έτσι να εκδηλώσετε στη ζωή σας μια σοφία που υπερέχει πολύ από τη σοφία των ανθρώπων. Όπως έκανε κι ο Σολομώντας, έτσι μπορείτε και εσείς να προσευχηθείτε στο Θεό για σοφία.  «Αν, λοιπόν, κάποιος από εσάς είναι ελλιπής σε σοφία, ας ζητάει από τον Θεό, γιατί αυτός δίνει σε όλους γενναιόδωρα και χωρίς να ονειδίζει· και θα του δοθεί» Ιακ. 1:5.

Αλλά αυτό δεν είναι όλο. Όπως είπε ο Μωϋσής στον λαό του Ισραήλ: «Δείτε! Σας δίδαξα διατάξεις και δικαστικές αποφάσεις, ακριβώς όπως με διέταξε ο Ιεχωβά ο Θεός μου,...Και πρέπει να τις τηρείτε και να τις εκτελείτε, επειδή αυτό είναι απόδειξη σοφίας και κατανόησης  από μέρους σας» Δευτερ. 4:5,6.

Ναι, για να έχετε σοφία όμοια με τη σοφία του Σολομώντα, πρέπει να στραφείτε στο Θεό και στο λόγο Του, και κατόπιν με «καρδιά υπάκουη» να φυλάττετε και να κάνετε ό,τι μαθαίνετε ότι είναι το θέλημά Του για σας.

• Αναδημοσίευση από την ΣΚΟΠΙΑ 1 Νοεμβρίου 1962

Ο δίσκος της Γιοβάννας από οπου είναι παρμένο το τραγούδι «Έλα κόρη μου»… Γραμμένο λες για την Εσμεράλδα μου, τη Σμαραγδένια μου, τη μονάκριβη κόρη μου, το Ρόδο του Ισπαχάν που εδώ και 7 χρόνια έφυγε από κοντά μου χωρίς να προλάβω….

Ακολουθεί ένα όμορφο ευαίσθητο κείμενο που έφτασε στο e-mail μας και αφού πικοινωνήσαμε με τον αποστολέα, αποφασίασαμε να το δημοσιεύσουμε διακριτικά για νξα ενθαρρυνθούμε και να αντλήσουμε παρηγοριά, επειδή στους δύσκολους καιρούς που ζούμε ασφαλώς και το χρειαζόμαστε όλοι:

«Στάθηκα σήμερα το πρωΐ μπροστά στο μικρό παραθύρι μου με τα μάτια στραμμένα στο φως του ήλιου και θυμήθηκα, αλήθεια, μήπως ξέχασα ποτέ, θυμήθηκα τα ματάκια σου, τα μικρά σου χεράκια, το γέλιο και το δάκρυ σου… Στάθηκα μπροστά σε ότι έμεινε για να μου θυμίζει ότι υπήρξες, ότι υπάρχεις, ότι ποτέ δεν θα πάψεις να υπάρχεις, όσο υπάρχει πνοή στο στήθος μου και χτύπος στην καρδιά μου όσο θα μετράω τα κουτά και λιγοστά βήματά μου.

Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς τα μάτια σου να δουν το αβέβαιο περπάτημα του πελαργού, τα φύλλα που αλλάζουν το χρώμα τους, τους ελιγμούς του τρεχούμενου νερού, τις σταγόνες της βροχής να πέφτουν. Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς τα μάτια σου να δουν ουράνια τόξα, ένα κοπάδι χελιδόνια που πετούν στον ουρανό της πόλης.

Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς τ’ αυτιά σου ν’ ακούσουν, το κελάρυσμα ενός κρυμμένου ρυακιού, έναν πρωινό κοκκινολαίμη, ένα φτερούγισμα μέσα στους θάμνους του φράχτη, την αλυσίδα μιας άγκυρας που κατεβαίνει, τις φωνές που σβήνουν καθώς ανοίγει η αυλαία. Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς ν’ αγγίξεις το μετάξι και την πέτρα που έχει ζεσταθεί από τον ήλιο.

Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς να γευτείς το φρέσκο ψωμί, το καθαρό νερό. Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς να γνωρίσεις τον Ιεχωβά και την Αγάπη Του. Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς…..

Στέκομαι βουβός στην μικρή κάμαρά σου, στο άδειο κρεβατάκι σου, στα ανέγγιχτα σκεπάσματά σου, στα ρούχα σου που στέκουν απέναντί μου για να μου θυμίζουν κι αυτά ότι έφυγες, ότι και σήμερα αφόρετα θα μείνουν γιατί κοιμήθηκες τον ύπνο του θανάτου. Κάθε φορά που ακούω βήματα νομίζω πως θα ανοίξει η πόρτα και θα τρέξεις και πάλι στην αγκαλιά μου.

Εσμεράλδα μου, Σμαραγδένια μου, μονάκριβη κόρη μου, Ρόδο του Ισπαχάν, ήθελα σήμερα ένα τραγούδι να σου αφιερώσω, όχι από εμένα γραμμένο, έστω κι αν γνωρίζω ότι δεν μπορείς να το ακούσεις.

Όμως, θα το κάνω γιατί για εμένα ποτέ δεν έφυγες, πάντοτε ζεις μέσα στην καρδιά μου, και περιμένω, περιμένω, περιμένω με λαχτάρα κι αγωνία τη στιγμή της Ανάστασης, όταν θα ανοίξεις την πόρτα της μικρής κάμαράς σου και θα τρέξεις και πάλι στην αγκαλιά μου από την οποία ποτέ δεν έφυγες. Νάνι, Νάνι…..κλείσ΄ τα φύλλα σου κι η αγκάλη μου δειλινό καλοκαιριού.

Έλα κόρη μου έλα μάτια μου

Έλα κόρη μου
έλα μάτια μου
τραγουδάκι τ΄ αγεριού
κιόλας νύχτωσε
τ΄ άστρο φύτρωσε
στο λιβάδι τ΄ ουρανού.

Κόρη μου γλυκιά κυρά μου
αίμα κι άνθος της καρδιάς μου
κόκκινο γλυκό σου δίνω
της αγάπης μου το μήλο.
Έλα να σε ταξιδέψω
στα μαλλιά σου να σου πλέξω
της αυγής μαργαριτάρι
και χρυσό φλουρί φεγγάρι.

Έλα κόρη μου
έλα μάτια μου
λουλουδάκι τ΄ Απριλιού
κλείσ΄ τα φύλλα σου
κι η αγκάλη μου
δειλινό καλοκαιριού.

Να σε πάω σ΄ άλλους τόπους
πάνω από βουνά κι ανθρώπους
πολιτείες να σου δείξω
και καμπάνες να χτυπήσω.
Να χορέψεις μύριους ήχους
να σου πω χιλιάδες στίχους
κι όταν έρθει το φεγγάρι
την καρδιά μου μαξιλάρι.

Νάνι...

κλείσ΄ τα φύλλα σου
κι η αγκάλη μου
δειλινό καλοκαιριού.

Νάτο ΕΔΩ μελοποιημένο το τραγούδι αυτό της Γιοβάννας που εχει το τίτλο «Ελα κόρη μου». Το O Mio Babbino Caro ήταν το αγαπημένο της νανούρισμα, ακούστε το ΕΔΩ.

Εδάφιο 1-2: Ο ψαλμός αρχίζει ως εξής: «Όποιος κατοικεί στο μυστικό τόπο του Υψίστου θα εξασφαλίσει διαμονή κάτω από τη σκιά του Παντοδυνάμου. Θα λέω στον Ιεχωβά: “Εσύ είσαι το καταφύγιό μου και το οχυρό μου, ο Θεός μου, στον οποίο θα εμπιστεύομαι”. Διότι αυτός θα σε ελευθερώνει από την παγίδα του κυνηγού πουλιών». (Ψαλμ. 91:1-3) Παρατηρήστε ότι ο Θεός υπόσχεται προστασία σε όσους τον αγαπούν και εμπιστεύονται σε αυτόν. (Διαβάστε Ψαλμός 91:9, 14) Τι είδους προστασία εννοεί; Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά προστάτεψε μερικούς αρχαίους υπηρέτες του από σωματική βλάβη—σε ορισμένες περιπτώσεις για να διατηρήσει τη γενεαλογική γραμμή που οδηγούσε στον υποσχεμένο Μεσσία. Ωστόσο, πολλοί άλλοι πιστοί φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και θανατώθηκαν εξαιτίας διαβολικών προσπαθειών που είχαν στόχο να τους κάνουν να εγκαταλείψουν την πιστότητά τους στον Θεό. (Εβρ. 11:34-39) Εκείνοι βρήκαν το απαιτούμενο θάρρος για να υπομείνουν επειδή ο Ιεχωβά τούς προστάτεψε πνευματικά από τον κίνδυνο που υπήρχε να διαρρήξουν την ακεραιότητά τους. Επομένως, ο 91ος Ψαλμός μπορεί να κατανοηθεί ως υπόσχεση για πνευματική προστασία.

Άρα λοιπόν, “ο μυστικός τόπος του Υψίστου”, τον οποίο αναφέρει ο ψαλμωδός, είναι ένας συμβολικός τόπος πνευματικής προστασίας. Όσοι διαμένουν ως φιλοξενούμενοι του Θεού σε αυτόν τον τόπο είναι ασφαλείς από οτιδήποτε και οποιονδήποτε απειλεί την πίστη τους και την αγάπη τους για τον Θεό. (Ψαλμ. 15:1, 2·121:5) Είναι μυστικός τόπος επειδή εκείνοι που δεν πιστεύουν δεν μπορούν να τον βρουν. Εκεί ο Ιεχωβά προστατεύει αυτούς που στην ουσία λένε: “Εσύ είσαι ο Θεός μου στον οποίο θα εμπιστεύομαι”. Αν παραμένουμε σε αυτόν τον τόπο καταφυγίου, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε αδικαιολόγητα μήπως πέσουμε σε κάποια παγίδα του Σατανά, «του κυνηγού πουλιών», και χάσουμε την εύνοια του Θεού.

Εδάφιο 3: ΟΛΟΙ οι αληθινοί Χριστιανοί βρίσκονται αντιμέτωποι με έναν θηρευτή ο οποίος διαθέτει υπερανθρώπινη νοημοσύνη και πανουργία. Στο εδάφιο Ψαλμός 91:3 αναφέρεται ως “ο κυνηγός πουλιών”. Ποιος είναι αυτός ο εχθρός; Από το τεύχος 1 Ιουνίου 1883 (στην αγγλική), τούτο το περιοδικό έχει δείξει ότι δεν είναι άλλος από τον Σατανά τον Διάβολο. Αυτός ο ισχυρός εχθρός προσπαθεί ύπουλα να παροδηγήσει και να παγιδέψει το λαό του Ιεχωβά όπως ένας κυνηγός πουλιών προσπαθεί να παγιδέψει κάποιο πουλί. Στους αρχαίους καιρούς, τα πουλιά τα έπιαναν για το όμορφο κελάηδημά τους, για το πολύχρωμο φτέρωμά τους, καθώς και για τροφή και για θυσίες. Ωστόσο, τα πουλιά είναι από τη φύση τους προσεκτικά πλάσματα, τρομάζουν εύκολα και είναι δύσκολο να παγιδευτούν. Γι’ αυτό, ο κυνηγός πουλιών στους Βιβλικούς χρόνους μελετούσε πρώτα προσεκτικά τις ιδιαιτερότητες και τις συνήθειες των πουλιών του είδους που ήθελε να πιάσει. Κατόπιν επινοούσε πανούργες μεθόδους για να τα παγιδέψει. Παρομοιάζοντας τον Σατανά με κυνηγό πουλιών, η Γραφή μάς βοηθάει να καταλάβουμε τις μεθόδους του. Ο Διάβολος μας μελετάει ως άτομα. Παρατηρεί τις συνήθειες και τα χαρακτηριστικά μας και στήνει κρυμμένες παγίδες προσπαθώντας να μας πιάσει ζωντανούς. (2 Τιμόθεο 2:26) Αν μας πιάσει, αυτό θα σημάνει την πνευματική μας καταστροφή και μπορεί να οδηγήσει στον τελικό μας όλεθρο. Συνεπώς, για την προστασία μας, πρέπει να αναγνωρίζουμε τις ποικίλες δολοπλοκίες «του κυνηγού πουλιών».

Εδάφιο 4: Όταν αρχίζουν να λυσσομανούν οι θυελλώδεις άνεμοι των δυσκολιών, και η βροχή και το χαλάζι της θλίψης πέφτουν αλύπητα και ασταμάτητα, ο Θεός είναι έτοιμος να παράσχει παρηγορητική προστασία. Ένας από τους ψαλμούς τον περιγράφει ως εκείνον που παρέχει παρηγορητική καταφυγή: «Με τα φτερά του θα φράζει το δρόμο προς εσένα και κάτω από τις φτερούγες του θα καταφεύγεις». (Ψαλμός 91:4) Εδώ ίσως παρουσιάζεται η εικόνα ενός αετού—ενός πουλιού που νιώθει τον κίνδυνο και κατόπιν απλώνει προστατευτικά τις φτερούγες του πάνω από τα μικρά του. Σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα, ο Ιεχωβά γίνεται αληθινός Προστάτης για όλους όσους βρίσκουν καταφύγιο σε αυτόν.—Ψαλμός 7:1. Έχοντας τον Ιεχωβά ως το καταφύγιό μας, αντλούμε παρηγοριά από τα εξής λόγια: «Με τα φτερά του θα φράζει το δρόμο προς εσένα και κάτω από τις φτερούγες του θα καταφεύγεις. Η φιλαλήθειά του θα είναι μεγάλη ασπίδα και προμαχώνας». (Ψαλμός 91:4) Ο Θεός μάς προστατεύει, όπως ένα πουλί φτερουγίζει προστατευτικά πάνω από τα μικρά του. (Ησαΐας 31:5) “Με τα φτερά του φράζει το δρόμο προς εμάς”. Χρησιμοποιώντας τις φτερούγες του, ένα πουλί καλύπτει τα μικρά του, προστατεύοντάς τα από τα αρπακτικά. Σαν τους νεοσσούς, εμείς είμαστε ασφαλείς κάτω από τα συμβολικά φτερά του Ιεχωβά επειδή έχουμε βρει καταφύγιο στην αληθινή Χριστιανική του οργάνωση.—Ρουθ 2:12· Ψαλμός 5:1, 11.

Εδάφιο 5: Έχοντας υπόψη την προστασία του Θεού, ο ψαλμωδός λέει: «Δεν θα φοβάσαι τίποτα τρομακτικό τη νύχτα ούτε το βέλος που πετάει την ημέρα». Εφόσον πολλές κακές πράξεις διαπράττονται υπό την κάλυψη του σκοταδιού, η νύχτα μπορεί να προκαλεί φόβο. Μέσα στο πνευματικό σκοτάδι που καλύπτει τώρα τη γη, οι εχθροί μας πολλές φορές καταφεύγουν σε κρυφές ενέργειες προσπαθώντας να καταστρέψουν την πνευματικότητά μας και να σταματήσουν το έργο μας κηρύγματος. Εμείς, όμως, “δεν φοβόμαστε τίποτα τρομακτικό τη νύχτα” επειδή ο Ιεχωβά μάς φυλάει.—Ψαλμός 64:1, 2· 121:4· Ησαΐας 60:2. Η έκφραση «το βέλος που πετάει την ημέρα» φαίνεται να υποδηλώνει φραστική επίθεση. (Ψαλμός 64:3-5· 94:20) Καθώς εμμένουμε στην παρουσίαση αληθινών πληροφοριών, αυτή η απροκάλυπτη εναντίωση στην ιερή μας υπηρεσία αποδεικνύεται μάταιη.

Εδάφιο 6: «Ούτε την επιδημία που περπατάει στη σκοτεινιά ούτε την καταστροφή που λεηλατεί όταν είναι μεσημέρι». Ο ψαλμωδός αναφέρει αρκετούς κινδύνους, μεταξύ των οποίων είναι η «επιδημία που περπατάει στη σκοτεινιά . . . [και η] καταστροφή που λεηλατεί όταν είναι μεσημέρι». (Ψαλμ. 91:5, 6) “Ο κυνηγός πουλιών” έχει παγιδέψει πολλούς με την ιδιοτελή επιθυμία για ανεξαρτησία. (2 Κορ. 11:3) Άλλους τους πιάνει προωθώντας την απληστία, την υπερηφάνεια και τον υλισμό. Κάποιους άλλους τους παροδηγεί με διάφορες φιλοσοφίες όπως τον πατριωτισμό, την εξέλιξη και την ψεύτικη θρησκεία. (Κολ. 2:8) Και πολλοί άλλοι παρασύρονται στην παγίδα των αθέμιτων σεξουαλικών σχέσεων. Δεν φοβόμαστε «την επιδημία που περπατάει στη σκοτεινιά». Αυτή είναι μια συμβολική επιδημία η οποία γεννιέται μέσα στη σκοτεινιά αυτού του ηθικά και θρησκευτικά άρρωστου κόσμου που βρίσκεται στην εξουσία του Σατανά. (1 Ιωάννη 5:19) Παράγει μια θανατηφόρα κατάσταση διάνοιας και καρδιάς, αφήνοντας τους ανθρώπους στο σκοτάδι όσον αφορά τον Ιεχωβά, τους σκοπούς του και τις στοργικές του προμήθειες. (1 Τιμόθεο 6:4) Μέσα σε αυτό το σκοτάδι, εμείς δεν φοβόμαστε, εφόσον απολαμβάνουμε άφθονο πνευματικό φως.—Ψαλμός 43:3. Δεν μας τρομάζει ούτε και “η καταστροφή που λεηλατεί όταν είναι μεσημέρι”. Η λέξη «μεσημέρι» μπορεί να υποδηλώνει την αποκαλούμενη διαφώτιση του κόσμου. Όσοι ενδίδουν στις υλιστικές της απόψεις υφίστανται πνευματική καταστροφή. (1 Τιμόθεο 6:20, 21) Καθώς διακηρύττουμε με τόλμη το άγγελμα της Βασιλείας, δεν φοβόμαστε κανέναν εχθρό μας, διότι ο Ιεχωβά είναι ο Προστάτης μας.—Ψαλμός 64:1· Παροιμίες 3:25, 26.

Εδάφιο 7: Ο ψαλμωδός λέει στη συνέχεια: «Χίλιοι θα πέφτουν στη μια πλευρά σου και δέκα χιλιάδες στα δεξιά σου· σε εσένα δεν θα πλησιάζει αυτό. Επειδή δεν κάνουν τον Ιεχωβά καταφύγιό τους, πολλοί «πέφτουν» σε πνευματικό θάνατο στη «μια πλευρά» μας. Στην ουσία, «δέκα χιλιάδες» έχουν πέσει στα «δεξιά» των σημερινών πνευματικών Ισραηλιτών. (Γαλάτες 6:16)

Εδάφιο 8: «Μόνο με τα μάτια σου θα παρατηρείς και θα βλέπεις την ανταπόδοση των πονηρών». Είτε, όμως, είμαστε χρισμένοι Χριστιανοί είτε οι αφιερωμένοι σύντροφοί τους, είμαστε ασφαλείς στο «μυστικό τόπο» του Θεού. Απλώς “παρατηρούμε και βλέπουμε την ανταπόδοση των πονηρών”, οι οποίοι θερίζουν προβλήματα από εμπορική και θρησκευτική άποψη, καθώς και από άλλες απόψεις.—Γαλάτες 6:7.

Εδάφιο 9: Μολονότι η ασφάλεια αυτού του κόσμου καταρρέει, εμείς θέτουμε τον Θεό στην πρώτη θέση και παίρνουμε θάρρος από τα λόγια του ψαλμωδού: «Επειδή είπες: “Ο Ιεχωβά είναι το καταφύγιό μου”, έκανες κατοικία σου τον Ύψιστο· Ναι, ο Ιεχωβά είναι το καταφύγιό μας. Ωστόσο, κάνουμε επίσης τον Ύψιστο Θεό “κατοικία μας”, όπου βρίσκουμε ασφάλεια.

Εδάφιο 10: «Δεν θα σε βρει συμφορά, ούτε και πληγή θα πλησιάσει στη σκηνή σου». “δεν θα μας βρει συμφορά”—καμία από τις συμφορές που περιγράφονται πιο πάνω σε αυτόν τον ψαλμό. Ακόμη και όταν αντιμετωπίζουμε μαζί με άλλους συμφορές όπως είναι οι σεισμοί, οι τυφώνες, οι πλημμύρες, οι πείνες και οι ολέθριες συνέπειες του πολέμου, αυτές δεν καταστρέφουν την πίστη μας ούτε την πνευματική μας ασφάλεια. Οι χρισμένοι Χριστιανοί μοιάζουν με πάροικους που ζουν σε σκηνές χωρισμένοι από αυτό το σύστημα πραγμάτων. (1 Πέτρου 2:11) “Ούτε και πληγή πλησιάζει στη σκηνή τους”. Είτε η ελπίδα μας είναι ουράνια είτε επίγεια, δεν είμαστε μέρος του κόσμου και δεν μολυνόμαστε από πνευματικά θανατηφόρες πληγές όπως είναι η ανηθικότητα, ο υλισμός, η ψεύτικη θρησκεία και η λατρεία του «θηρίου» και της “εικόνας” του, των Ηνωμένων Εθνών.—Αποκάλυψη 9:20, 21· 13:1-18· Ιωάννης 17:16.

Εδάφιο 11: Ο ψαλμός λέει: «Θα δώσει στους αγγέλους του εντολή σχετικά με εσένα, να σε φυλάνε σε όλες τις οδούς σου». (Ψαλμ. 91:11) Οι ουράνιοι άγγελοι μας καθοδηγούν και μας προστατεύουν για να μπορούμε να κηρύττουμε τα καλά νέα. (Αποκ. 14:6) Οι άγγελοι έχουν λάβει εξουσία για να μας προστατεύουν. (2 Βασιλέων 6:17· Ψαλμός 34:7-9· 104:4· Ματθαίος 26:53· Λουκάς 1:19) Μας φυλάνε “σε όλες τις οδούς μας”. (Ματθαίος 18:10)

Εδάφιο 12: «Στα χέρια τους θα σε σηκώνουν για να μη χτυπήσεις το πόδι σου σε πέτρα». Απολαμβάνουμε αγγελική κατεύθυνση και προστασία ως διαγγελείς της Βασιλείας και δεν σκοντάφτουμε πνευματικά. (Αποκάλυψη 14:6, 7) Ακόμη και “πέτρες” όπως είναι οι απαγορεύσεις εναντίον του έργου μας δεν μας έχουν κάνει να σκοντάψουμε και να χάσουμε τη θεϊκή εύνοια.

Εδάφιο 13: «Πάνω στο νεαρό λιοντάρι και στην κόμπρα θα πατήσεις· θα ποδοπατήσεις το χαιτοφόρο λιοντάρι και το μεγάλο φίδι». Η Αγία Γραφή παρομοιάζει τις επιθέσεις του Σατανά τόσο με τις επιθέσεις του νεαρού λιονταριού όσο και με αυτές της κόμπρας. Χρησιμοποιώντας παραστατικές εικόνες, ο ψαλμωδός παρομοιάζει επίσης την τακτική του Σατανά με την τακτική είτε ενός νεαρού λιονταριού είτε μιας κόμπρας. (Ψαλμός 91:13) Όπως ένα λιοντάρι, έτσι και ο Σατανάς μερικές φορές κάνει απροκάλυπτες, κατά μέτωπο επιθέσεις μέσω διωγμού ή νομικής δράσης κατά του λαού του Ιεχωβά. (Ψαλμός 94:20) Αυτές οι επιθέσεις που μοιάζουν με του λιονταριού μπορεί να κάνουν μερικούς να προσκόψουν. Τις περισσότερες φορές, όμως, αυτές οι ανοιχτές επιθέσεις φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα και ενώνουν το λαό του Θεού. Αλλά τι γίνεται με τις πιο ύπουλες επιθέσεις του Σατανά, αυτές που μοιάζουν με τις επιθέσεις της κόμπρας; Ο Διάβολος χρησιμοποιεί την υπερανθρώπινη νοημοσύνη του για να επιφέρει δολερά και θανατηφόρα πλήγματα σαν αυτά που επιφέρει ένα δηλητηριώδες φίδι από κρυφό μέρος. Με αυτόν τον τρόπο, έχει καταφέρει να δηλητηριάσει τη διάνοια μερικών μελών του λαού του Θεού, εξαπατώντας τους ώστε να κάνουν το δικό του θέλημα αντί για το θέλημα του Ιεχωβά, με τραγικά αποτελέσματα. Ευτυχώς, δεν έχουμε άγνοια για τα σχέδια του Σατανά. (2 Κορινθίους 2:11)

Εδάφιο 14:  «Επειδή σε εμένα έθεσε [ο αληθινός λάτρης] τη στοργή του, γι’ αυτό θα του προμηθεύσω διαφυγή. Θα τον προστατέψω επειδή γνώρισε το όνομά μου». Ο ουράνιος Πατέρας μας μάς παρέχει τη φροντίδα και την προστασία που χρειαζόμαστε ως λαός ο οποίος επικαλείται το όνομά του με πίστη. Ναι, ο Ιεχωβά Θεός μάς διασώζει με αγάπη από τους εχθρούς μας και μας προστατεύει ως λαό του, ώστε να μην αφανιστούμε. Είναι ξεκάθαρο ότι η γνώση του ονόματος του Θεού πρέπει να σημαίνει πολλά πράγματα, εφόσον αποτελεί βασικό παράγοντα για να λάβει κανείς την προστασία Του. Η φράση «θα τον προστατέψω» κατά γράμμα σημαίνει «θα τον θέσω ψηλά», δηλαδή σε απρόσιτο μέρος. Εμείς βρίσκουμε καταφύγιο στον Ιεχωβά ως λάτρεις του ιδίως επειδή “έχουμε θέσει τη στοργή μας σε αυτόν”. (Μάρκος 12:29, 30· 1 Ιωάννη 4:19) Στη συνέχεια, ο Θεός “μάς προμηθεύει διαφυγή” από τους εχθρούς μας. Ποτέ δεν θα εξαλειφθούμε από τη γη. Απεναντίας, θα σωθούμε επειδή γνωρίζουμε το θεϊκό όνομα και το επικαλούμαστε με πίστη. (Ρωμαίους 10:11-13) Είμαστε δε αποφασισμένοι να “περπατάμε σύμφωνα με το όνομα του Ιεχωβά για πάντα”.—Μιχαίας 4:5· Ησαΐας 43:10-12. 

Εδάφιο 15: Καθώς ολοκληρώνεται ο 91ος Ψαλμός, ο Ιεχωβά λέει για τον πιστό υπηρέτη του: «Θα με επικαλεστεί και εγώ θα του απαντήσω. Θα είμαι μαζί του στη στενοχώρια. Θα τον σώσω και θα τον δοξάσω. Όταν επικαλούμαστε τον Θεό μέσω προσευχής σύμφωνα με το θέλημά του, εκείνος μας απαντάει. (1 Ιωάννη 5:13-15) Έχουμε ήδη περάσει πολλές στενοχώριες εξαιτίας της εχθρότητας που υποδαυλίζει ο Σατανάς. Ωστόσο, τα λόγια «θα είμαι μαζί του στη στενοχώρια» μάς προετοιμάζουν για μελλοντικές δοκιμασίες και μας διαβεβαιώνουν ότι ο Θεός θα μας στηρίξει όταν καταστραφεί αυτό το πονηρό σύστημα.

Εδάφιο 16: Θα τον χορτάσω με μακροζωία και θα τον κάνω να δει τις πράξεις της σωτηρίας μου». Παρά τη λυσσαλέα εναντίωση του Σατανά, ο πλήρης αριθμός των χρισμένων ανάμεσά μας θα δοξαστεί στον ουρανό στον κατάλληλο καιρό του Ιεχωβά—ύστερα από «μακρότητα ημερών» στη γη. Εντούτοις, οι θαυμαστές πράξεις σωτηρίας του Θεού έχουν ήδη φέρει πνευματική δόξα στους χρισμένους. Και τι τιμή είναι για εκείνους να αναλαμβάνουν την ηγεσία ως Μάρτυρες του Ιεχωβά στη γη σε αυτές τις τελευταίες ημέρες! (Ησαΐας 43:10-12) Τη μεγαλύτερη διάσωση του λαού του θα την κάνει ο Ιεχωβά στη διάρκεια του μεγάλου πολέμου του, του Αρμαγεδδώνα, όταν θα δικαιώσει την κυριαρχία του και θα αγιάσει το ιερό όνομά του.—Ψαλμός 83:18· Ιεζεκιήλ 38:23· Αποκάλυψη 16:14, 16. Είτε είμαστε χρισμένοι Χριστιανοί είτε οι αφιερωμένοι σύντροφοί τους, αποβλέπουμε στον Θεό για σωτηρία. Στη διάρκεια «της μεγάλης και φοβερής ημέρας του Ιεχωβά», όσοι υπηρετούν όσια τον Θεό θα σωθούν. (Ιωήλ 2:30-32) Όσοι από εμάς θα αποτελέσουν το «μεγάλο πλήθος» των επιζώντων που θα εισέλθει στο νέο κόσμο του Θεού και θα παραμείνουν πιστοί στη διάρκεια μιας τελικής δοκιμής θα “χορταστούν από εκείνον με μακρότητα ημερών”—ζωή δίχως τελειωμό. Ο Θεός θα αναστήσει επίσης πλήθη ανθρώπων. (Αποκάλυψη 7:9· 20:7-15) Πράγματι, ο Ιεχωβά με μεγάλη χαρά θα “μας κάνει να δούμε τη σωτηρία του” μέσω του Ιησού Χριστού. (Ψαλμός 3:8) 

Μπορούμε να στοχαζόμαστε όμορφες στιγμές από το μέλλον που δεν μοιάζει και τόσο μακρινό πια… Έτσι, η μέρα μας είναι βέβαιο ότι θα κυλήσει όμορφα με ότι δυσκολίες κι αν έχει…

Λίγες γραμμές τολμώ και σήμερα να σου γράψω από την αναπηρική μου πολυθρόνα. Λίγες σκέψεις που θέλω με όλη μου την καρδιά να μοιραστώ μαζί σου, αλλά και με κάθε αδελφό μας και κάθε αδελφή μας. Αδέξιες σκέψεις και απλοϊκές βγαλμένες όμως από μια καρδιά γεμάτη αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον γλυκό, τρυφερό και στοργικό μας Πατέρα Ιεχωβά.

Δεν μπορώ να τρέξω ίσως στους δρόμους και στις πλατείες, μπορώ όμως με τη χάρη Του και το έλεός Του, ανάξιος και ατελής άνθρωπος εγώ, να μοιράζομαι μαζί σας ότι έχω στην καρδιά μου και ημέρα και νύχτα με κάθε ανάσα μου και κάθε χτύπο της καρδιάς μου να προσεύχομαι ο Ιεχωβά να σας ευλογεί κατά τον πλούτο της δόξας Του και να σας σκεπάζει με τις φτερούγες της χάρης και του ελέους Του. Να έχεις μια ευλογημένη ημέρα στην παρουσία του γλυκού, τρυφερού και στοργικού μας Πατέρα Ιεχωβά.   

ΕΜΠΙΣΤΕΨΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕΤΙ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

Του είπε, λοιπόν, ο Σαμουήλ όλα τα λόγια και δεν του έκρυψε τίποτα. Τότε αυτός είπε: «Ο Ιεχωβά είναι αυτός. Ας κάνει ό,τι φαίνεται καλό στα μάτια του». 1 Σαμουήλ. 3:18

Ίσως οι δύσκολες περιστάσεις να παραμένουν, οι θλίψεις να γίνονται πολλές φορές αβάσταχτες και η κατάσταση στη ζωή σου να μην αλλάζει. Ίσως να μη βλέπεις διέξοδο πουθενά και να νομίζεις ότι όλες οι πόρτες είναι για εσένα κλειστές. Να θυμάσαι, όμως, σε παρακαλώ θερμά αδελφέ μου και αδελφή μου, εγώ ο ανάπηρος που είμαι καθηλωμένος σε μια πολυθρόνα χρόνια τώρα, να θυμάσαι σε παρακαλώ θερμά από τα βάθη της καρδιάς μου, ότι αν ο Ιεχωβά είναι ο Κύριος της ζωής σου, τότε Εκείνος θα έλθει μέσα στη θλίψη σου, μέσα στη δοκιμασία σου, μέσα στη σκοτεινιά της ζωής σου και θα σε οδηγήσει σε άσματα λυτρωτικά και δοξαστικά.

Να έχεις το βλέμμα σου προσηλωμένο μόνο στον Ιεχωβά, και να είσαι βέβαιος αδελφέ μου, να είσαι βέβαιη αδελφή μου, ότι η σοφία Του δεν σφάλλει, η δύναμή Του δεν εκπίπτει, η αγάπη Του δεν αλλάζει και μέσα στη στέρηση, μέσα στη θλίψη, μέσα στον πόνο, μέσα στην απώλεια, μέσα στα δάκρυά σου να μπορείς να βροντοφωνάξεις με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια και με όλη σου τη δύναμη: «Ο Ιεχωβά είναι το φως μου και η σωτηρία μου. Ποιον θα φοβηθώ; Ο Ιεχωβά είναι το οχυρό της ζωής μου. Από ποιον θα τρομάξω;

Όταν εκείνοι που πράττουν το κακό πλησίασαν εναντίον μου για να καταφάγουν τη σάρκα μου, Οι αντίδικοί μου και εχθροί μου, Οι ίδιοι σκόνταψαν και έπεσαν. Ακόμη και αν κατασκηνώσει εναντίον μου στρατόπεδο, Η καρδιά μου δεν θα φοβηθεί. Ακόμη και αν γίνει πόλεμος εναντίον μου, Και τότε θα έχω εμπιστοσύνη. Ένα πράγμα ζήτησα από τον Ιεχωβά. Αυτό θα επιζητώ: Να κατοικώ στον οίκο του Ιεχωβά όλες τις ημέρες της ζωής μου, Για να βλέπω την τερπνότητα του Ιεχωβά Και να ατενίζω με εκτίμηση το ναό του. Διότι θα με καλύψει στην κρυψώνα του την ημέρα της συμφοράς· Θα με κρύψει στο μυστικό τόπο της σκηνής του· Ψηλά σε βράχο θα με βάλει. Και τότε το κεφάλι μου θα υψωθεί πάνω από τους εχθρούς μου που βρίσκονται ολόγυρά μου· Και θα θυσιάσω στη σκηνή του θυσίες χαρούμενης φωνής».

Τίποτα άλλο δεν μπορεί να μας χαρίσει ειρήνη και χαρά στην καρδιά μας, παρά μόνο να βλέπουμε σε καθετί τον Ιεχωβά, τον γλυκό, τρυφερό και στοργικό μας Πατέρα. Όλα Εκείνος θα τα μετατρέψει, ακόμα και εκείνα που στα μάτια μας μοιάζουν αδύνατα, σε ευλογίες πνευματικές.

«Καινούργια σκέψη δώσε μου» είπα μεσ᾽ το κρεβάτι,
που ρέμβαζα ώρες πολλές χωρίς να κλείσω μάτι,
«κάποια σκέψη, που εδώ, σ᾽ αυτή την κοινωνία,
βάλσαμο θα ᾽ναι για καρδιές γεμάτες δυστυχία,
κι όλους να κάνει να σκεφτούν τα αιώνια, τα θεία,
και την αγάπη να ποθούν και την υπηρεσία,
κάθε ιδιοτέλεια θα εξαφανισθεί
κι από την αμαρτία του ο καθένας θα λυτρωθεί.

Η νέα σκέψη έφτασε και θα σας πω το πως:
Ήρθε όταν γονάτισα και έπεσα σκυφτός
και από ΕΚΕΙΝΟΝ ζήτησα, που όλα τα γνωρίζει
και ξέρει με ποιο τρόπο Αυτός τη θλίψη να σκορπίζει.
ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ Σ’ ΟΛΑ ΤΟΝ ΘΕΟ, είτε μικρά είτε μεγάλα
και πάντα ΑΥΤΟΝ να εξυμνείς σ᾽ αυτά και σ᾽ όλα τ᾽ άλλα.
Στον θάνατο ή στη ζωή, στη συμφορά, στον πόνο
θα καταβάλεις κάθε εχθρό με τον Ιεχωβά και μόνο.

Τον είδα μεσ᾽ το πρωϊνό το φως, μεσ᾽ την αυγή,
που άρχισε ολοκάθαρη τη μέρα, τη λαμπρή.
Τον είδα μέσα στο βαρύ τ᾽ αχνό το μεσημέρι
και την δροσούλα της βροχής Τον είδα να μου φέρει…
Μεσ᾽ το θαμπό το δειλινό, σε κούραση σε θλίψη
έφερε βάλσαμο χαράς και ελπίδα να μ᾽ αλείψει.
Τον είδα τα μεσάνυχτα στ᾽ ανήσυχο κρεβάτι
τον ύπνο που έφερε απαλά στο κουρασμένο μάτι.

Τον είδα όταν ο χαμός ήρθε να με χτυπήσει
Αυτός ο ίδιος που αγαπά και μ᾽ έχει αγαπήσει,
Όταν βαρειά καθήκοντα μου βάραιναν τον ώμο,
από της έγνοιας μ᾽ έβγαλε το σκονισμένο δρόμο.
Από αρρώστιας, ταραχή κι απ᾽ την πικρή τη λύπη
μου έδωσε ανάπαυση στο νου κι ειρήνη που δεν λείπει.
Τότε η καρδιά μου γέμισε ύμνους, δοξολογία,
αφότου κοίταξα ψηλά στα αιώνια, τα θεία….

Για άλλους ήτανε παλιά για μένα ήταν νέα
Ετούτη η σκέψη που έφτασε, κι η θαυμαστή ιδέα,
κι ήταν μια αποκάλυψη καινούργια πέρα ως πέρα
αξίζει όλοι μας σ᾽ αυτήν να ζούμε νύχτα μέρα….
Να προχωρούμε ολόϊσια στης πίστεως τα ίχνη,
Τότε, αλήθεια, η ζωή θα είναι ευλογία,
Σ’ ΟΛΑ ΑΝ ΘΩΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ… Ω, τι γλυκειά ευωδία!.

ΠΑΥΛΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ