In memoriam (στη μνήμη) της Σμαραγδένιας, της μονάκριβη κόρης, το Ρόδο του Ισπαχάν

Ο δίσκος της Γιοβάννας από οπου είναι παρμένο το τραγούδι «Έλα κόρη μου»… Γραμμένο λες για την Εσμεράλδα μου, τη Σμαραγδένια μου, τη μονάκριβη κόρη μου, το Ρόδο του Ισπαχάν που εδώ και 7 χρόνια έφυγε από κοντά μου χωρίς να προλάβω….

Ακολουθεί ένα όμορφο ευαίσθητο κείμενο που έφτασε στο e-mail μας και αφού πικοινωνήσαμε με τον αποστολέα, αποφασίασαμε να το δημοσιεύσουμε διακριτικά για νξα ενθαρρυνθούμε και να αντλήσουμε παρηγοριά, επειδή στους δύσκολους καιρούς που ζούμε ασφαλώς και το χρειαζόμαστε όλοι:

«Στάθηκα σήμερα το πρωΐ μπροστά στο μικρό παραθύρι μου με τα μάτια στραμμένα στο φως του ήλιου και θυμήθηκα, αλήθεια, μήπως ξέχασα ποτέ, θυμήθηκα τα ματάκια σου, τα μικρά σου χεράκια, το γέλιο και το δάκρυ σου… Στάθηκα μπροστά σε ότι έμεινε για να μου θυμίζει ότι υπήρξες, ότι υπάρχεις, ότι ποτέ δεν θα πάψεις να υπάρχεις, όσο υπάρχει πνοή στο στήθος μου και χτύπος στην καρδιά μου όσο θα μετράω τα κουτά και λιγοστά βήματά μου.

Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς τα μάτια σου να δουν το αβέβαιο περπάτημα του πελαργού, τα φύλλα που αλλάζουν το χρώμα τους, τους ελιγμούς του τρεχούμενου νερού, τις σταγόνες της βροχής να πέφτουν. Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς τα μάτια σου να δουν ουράνια τόξα, ένα κοπάδι χελιδόνια που πετούν στον ουρανό της πόλης.

Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς τ’ αυτιά σου ν’ ακούσουν, το κελάρυσμα ενός κρυμμένου ρυακιού, έναν πρωινό κοκκινολαίμη, ένα φτερούγισμα μέσα στους θάμνους του φράχτη, την αλυσίδα μιας άγκυρας που κατεβαίνει, τις φωνές που σβήνουν καθώς ανοίγει η αυλαία. Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς ν’ αγγίξεις το μετάξι και την πέτρα που έχει ζεσταθεί από τον ήλιο.

Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς να γευτείς το φρέσκο ψωμί, το καθαρό νερό. Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς να γνωρίσεις τον Ιεχωβά και την Αγάπη Του. Ευχόμουν πριν ακόμα γεννηθείς…..

Στέκομαι βουβός στην μικρή κάμαρά σου, στο άδειο κρεβατάκι σου, στα ανέγγιχτα σκεπάσματά σου, στα ρούχα σου που στέκουν απέναντί μου για να μου θυμίζουν κι αυτά ότι έφυγες, ότι και σήμερα αφόρετα θα μείνουν γιατί κοιμήθηκες τον ύπνο του θανάτου. Κάθε φορά που ακούω βήματα νομίζω πως θα ανοίξει η πόρτα και θα τρέξεις και πάλι στην αγκαλιά μου.

Εσμεράλδα μου, Σμαραγδένια μου, μονάκριβη κόρη μου, Ρόδο του Ισπαχάν, ήθελα σήμερα ένα τραγούδι να σου αφιερώσω, όχι από εμένα γραμμένο, έστω κι αν γνωρίζω ότι δεν μπορείς να το ακούσεις.

Όμως, θα το κάνω γιατί για εμένα ποτέ δεν έφυγες, πάντοτε ζεις μέσα στην καρδιά μου, και περιμένω, περιμένω, περιμένω με λαχτάρα κι αγωνία τη στιγμή της Ανάστασης, όταν θα ανοίξεις την πόρτα της μικρής κάμαράς σου και θα τρέξεις και πάλι στην αγκαλιά μου από την οποία ποτέ δεν έφυγες. Νάνι, Νάνι…..κλείσ΄ τα φύλλα σου κι η αγκάλη μου δειλινό καλοκαιριού.

Έλα κόρη μου έλα μάτια μου

Έλα κόρη μου
έλα μάτια μου
τραγουδάκι τ΄ αγεριού
κιόλας νύχτωσε
τ΄ άστρο φύτρωσε
στο λιβάδι τ΄ ουρανού.

Κόρη μου γλυκιά κυρά μου
αίμα κι άνθος της καρδιάς μου
κόκκινο γλυκό σου δίνω
της αγάπης μου το μήλο.
Έλα να σε ταξιδέψω
στα μαλλιά σου να σου πλέξω
της αυγής μαργαριτάρι
και χρυσό φλουρί φεγγάρι.

Έλα κόρη μου
έλα μάτια μου
λουλουδάκι τ΄ Απριλιού
κλείσ΄ τα φύλλα σου
κι η αγκάλη μου
δειλινό καλοκαιριού.

Να σε πάω σ΄ άλλους τόπους
πάνω από βουνά κι ανθρώπους
πολιτείες να σου δείξω
και καμπάνες να χτυπήσω.
Να χορέψεις μύριους ήχους
να σου πω χιλιάδες στίχους
κι όταν έρθει το φεγγάρι
την καρδιά μου μαξιλάρι.

Νάνι...

κλείσ΄ τα φύλλα σου
κι η αγκάλη μου
δειλινό καλοκαιριού.

Νάτο ΕΔΩ μελοποιημένο το τραγούδι αυτό της Γιοβάννας που εχει το τίτλο «Ελα κόρη μου». Το O Mio Babbino Caro ήταν το αγαπημένο της νανούρισμα, ακούστε το ΕΔΩ.