Ένας αρτοποιός, μία πίτα, ένα περιστέρι και ένα τόξο... Από το βιβλίο του προφήτη Ωσηέ

Το έβδομο κεφάλαιο του προφήτη Ωσηέ, είναι ένα κεφάλαιο γεμάτο από συγκρίσεις. Ο Ιεχωβά προβαίνει σε συγκρίσεις μεταξύ του λαού Ισραήλ και των διαφορετικών όψεων της καθημερινής του ζωής. Διάφορα ερωτήματα τίθενται στο κεφάλαιο αυτό. Με τι μοιάζει ο Ισραήλ; Με τι συγκρίνετε αυτή τη γενιά; Η απάντηση που μας δίνετε στο προφητικό βιβλίο του Ωσηέ μοιάζει φαινομενικά παράδοξη διότι περιλαμβάνει έναν αρτοποιό, μία πίτα, ένα περιστέρι και ένα τόξο. Αυτές οι συγκρίσεις μπορεί να φαίνονται εκ πρώτης όψεως όμορφες και αθώες· όμως, δεν είναι.

Στην πραγματικότητα, οι κρίσεις του Ιεχωβά μέσω του Ωσηέ είναι σκληρές γιατί φανερώνουν την γυμνή αλήθεια. Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε όλα όσα λέει ο Ιεχωβά για τον λαό Ισραήλ σε ένα και μόνο εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2). Θυμηθείτε, σας παρακαλώ, ότι οι κρίσεις αυτές εξαγγέλλονται  σε μια περίοδο όπου ο λαός Ισραήλ εκδήλωνε απιστία και είχε μολυνθεί από τη λατρεία του Βάαλ, παραβαίνοντας τη διαθήκη του Ιεχωβά.

Στη γη της επαγγελίας, ο Ισραήλ είχε γίνει λαός γεωργικός, αλλά καθώς γινόταν αυτό, υιοθέτησε, όχι μόνο τον τρόπο ζωής των Χαναναίων, αλλά και τη θρησκεία τους, η οποία περιλάμβανε τη λατρεία του Βάαλ, ενός θεού που συμβόλιζε τις αναπαραγωγικές δυνάμεις της φύσης. Στην εποχή του Ωσηέ, ο Ισραήλ είχε απομακρυνθεί εντελώς από τη λατρεία του Ιεχωβά και είχε στραφεί σε αχαλίνωτες γεμάτες μεθύσια τελετουργίες που περιλάμβαναν ανήθικες σχέσεις με τις ιερόδουλες των ναών, απέδιδε την ευημερία του στον Βάαλ, ήταν ανόσιος και ανάξιος στον Ιεχωβά.

Έπρεπε με κάθε τρόπο ο λαός να διαπαιδαγωγηθεί. Για το λόγο αυτό ο Ιεχωβά έστειλε τον προφήτη Ωσηέ για να  προειδοποιήσει το λαό τι θα συνέβαινε αν δεν μετανοούσε. Μετά το θάνατο του Ιεροβοάμ του Β´, ο Ισραήλ πέρασε την πιο φρικτή περίοδο της ιστορίας του. Παντού βασίλευε ο τρόμος. Πολλοί από τους κυβερνώντες δολοφονούνταν μέχρι την ασσυριακή αιχμαλωσία. Στο διάστημα αυτό, δύο φατρίες πολεμούσαν η μία την άλλη· η μία ήθελε να συμμαχήσουν με την Αίγυπτο και η άλλη με την Ασσυρία. Αλήθεια, σκεφτείτε για λίγο ότι ούτε η μία ούτε η άλλη φατρία δεν εμπιστευόταν τον Ιεχωβά.

Τι μαθήματα μπορούμε να πάρουμε εμείς σήμερα από έναν αρτοποιό, μία πίτα, ένα περιστέρι και ένα τόξο; Αλήθεια, αδελφοί, έχουμε το θάρρος και την ειλικρίνεια να σταθούμε εμείς απέναντι σε αυτές τις κρίσεις του Ιεχωβά, και να στοχαστούμε βάζοντας το χέρι στην καρδιά, απευθύνοντας ο καθένας ξεχωριστά στον εαυτό του τα ερωτήματα αυτά; Εγώ, όχι ο αδελφός μου ή η αδελφή μου, με τι μοιάζω; Με έναν αρτοποιό; Με μία πίτα; Με ένα περιστέρι; ή με ένα τόξο; Μήπως, ο Ιεχωβά Θεός, τούτη την ώρα στέκεται ενώπιόν μας και παρατηρώντας τη ζωή μας μας απευθύνει τα ίδια ακριβώς ερωτήματα που έκανε μέσω του Ωσηέ στο λαό Ισραήλ; 

Εμείς αποδίδουμε λατρεία στον Ιεχωβά με τρόπο που Τον ευχαριστεί; Όλα όσα έχουμε στη ζωή μας πιστεύουμε ότι είναι δώρα από τον Ιεχωβά ή πιστεύουμε ότι τα έχουμε επειδή εμείς είμαστε άξιοι; Είμαστε όσιοι ή ανόσιοι; Άξιοι ή ανάξιοι της στοργικής Του καλοσύνης και του άπειρου ελέους Του; Διότι, σήμερα, ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια και να μετανοήσουμε για ότι τυχόν δεν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μας. Σας παρακαλώ θερμά με προσευχή και προσοχή να στοχαστείτε όλα όσα ο Ιεχωβά έχει να πει στον καθένα από εμάς.        

Ένας αρτοποιός 

Το πρώτο πράγμα με το οποίο παρομοιάζει ο Ωσηέ τον Ισραήλ είναι με έναν αρτοποιό που κοιμάται

Ο φούρνος του Ωσηέ είναι φυσικά συμβολικός. Δηλαδή, ο προφήτης δανείζεται μια εικόνα για να καταστήσει σαφές ποιοι ήσαν οι άνθρωποι της εποχής του. Ο Ωσηέ δεν στρέφεται εναντίον όλων των αρτοποιών. Απλά το χρησιμοποιεί ως παράδειγμα. Ακούστε πώς ο Ωσηέ το θέτει αυτό:

«Διότι έφεραν την καρδιά τους κοντά όπως σε φούρνο· καίει μέσα τους. Όλη τη νύχτα ο αρτοποιός τους κοιμάται· το πρωί ο φούρνος καίει σαν να έχει φλόγες φωτιάς. Πυρώνουν όλοι τους σαν το φούρνο και καταβροχθίζουν τους κριτές τους. Οι βασιλιάδες τους έχουν όλοι πέσει· κανείς τους δεν φωνάζει προς εμένα». (Ωσηέ 7:6-7)

Είναι φανερό ότι ο Ωσηέ την εποχή εκείνη μιλάει για τις αμαρτίες του λαού Ισραήλ. Σήμερα, όμως, μιλάει για τη δική μας αμαρτία. Αναρωτηθείτε σας παρακαλώ θερμά τα εξής; Μήπως υπάρχει μίσος μέσα στην καρδιά μας; Μήπως υπάρχει κάποιος αδελφός μας, αδελφή μας, ή κάποιος άλλος άνθρωπος για τον οποίο αισθανόμαστε εχθρότητα;

Μήπως υπάρχει κάποιος αδελφός μας, αδελφή μας, ή κάποιος άλλος άνθρωπος με τον οποίο πρέπει να συμφιλιωθούμε; Μήπως στρεφόμαστε πολλές φορές ο ένας εναντίον του άλλου; Μήπως ανάβουμε φωτιά όχι για να ψήσουμε την πίτα μας αλλά για να καταβροχθίσουμε τους επισκόπους ή τους πρεσβυτέρους; Μήπως ανήκουμε κι εμείς σε εκείνους τους ανθρώπους, όπως στην εποχή του Ωσηέ που δεν φωνάζουμε στον Ιεχωβά αλλά ο καθένας από εμάς ανήκει σε μια φατρία;  

Μήπως ανήκουμε σε εκείνους, οι οποίοι, όπως τόσο όμορφα λέει το εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2). Αδελφοί μου, σήμερα ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια και να μετανοήσουμε για ότι τυχόν δεν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μας.

Σήμερα να διορθώσουμε τη ζωή μας και να αποκαταστήσουμε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά, με τους αδελφούς μας, με τους φίλους μας, με τους συγγενείς μας, με την οικογένειά μας. Σήμερα που είναι καιρός ευπρόσδεκτος. Να θυμάστε ότι η καθυστερημένη ένδειξη αγάπης, η καθυστερημένη μετάνοια, η καθυστερημένη τακτοποίηση ζητημάτων μοιάζει με τα λουλούδια που πηγαίνει κάποιος στην κηδεία κάποιου που έχει πεθάνει. Τι να τα κάνει ο νεκρός τα λουλούδια αν όσο ζούσε κανένα καλό δεν είδε από εμάς; 

Ο μεγαλύτερος ποιητής της Σκωτίας, ο εθνικός ποιητής της Σκωτίας, ο Ροβέρτος Μπερνς κάποτε πέθανε. Την ημέρα της κηδείας του όλοι έσπευσαν να τον τιμήσουν. Του έφτιαξαν μάλιστα και ένα μεγαλοπρεπές μνημείο. Ένας από εκείνους που ήσαν παρόντες στην κηδεία του είπε το εξής: «όσο ζούσε δεν του έδωσαν ψωμί να φάει· τώρα, που πέθανε, τον ταΐζουν πέτρες». 

Μήπως αυτό συμβαίνει και στη δική μας τη ζωή; Το φούρνο της ζωής μας γιατί τον ανάβουμε, για να δώσουμε ψωμί στους ανθρώπους που υπάρχουν γύρω μας ή πυρώνουμε σαν τον φούρνο για να καταβροχθίσει ο ένας τον άλλον; Σε τούτες τις τελευταίες ημέρες αυτού του συστήματος πραγμάτων ας έχουμε σπλάχνα οικτιρμών, καρδιά ελέους, πνεύμα συγχωρητικό και ταπεινό και ας αγωνιζόμαστε να οικοδομήσουμε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά και με τους αδελφούς μας· κι όχι να την γκρεμίσουμε.

Μία πίτα

Το δεύτερο πράγμα με το οποίο παρομοιάζει ο Ωσηέ τον Ισραήλ είναι με μια πίτα που δεν τη γύρισαν από την άλλη πλευρά

«Ο δε Εφραΐμ, αυτός αναμειγνύεται με τους λαούς. Ο Εφραΐμ έχει γίνει στρογγυλή πίτα που δεν τη γύρισαν από την άλλη πλευρά». (Ωσηέ 7:8)

Τι συμβαίνει σε μια πίτα αν δεν την γυρίσεις από την άλλη πλευρά; Από τη μία πλευρά είναι καμένη και από την άλλη ωμή. Ο Ισραήλ, με άλλα λόγια, μοιάζει σαν μια μισοψημένη πίτα. Σε τι χρησιμεύει μια μισοψημένη πίτα; Ποιος μπορεί να φάει μια μισοψημένη πίτα; Κανείς. Η πίτα αυτή είναι άχρηστη και πρέπει να πεταχτεί. Κρίμα ο κόπος που κατέβαλλε κάποιος να την ετοιμάσει και στο τέλος αναγκάζεται να την πετάξει. Τι σημαίνει αυτό; Ο ίδιος ο Ιεχωβά μέσω του του προφήτη Ωσηέ λέει για τον λαό Του: «Ο δε Εφραΐμ, αυτός αναμειγνύεται με τους λαούς».

Η ανάμειξη αυτή μπορεί να είναι κάτι καλό, μπορεί όμως, να είναι και κάτι κακό. Ο Ισραήλ καλείται από τον Ιεχωβά να είναι φως στα έθνη, να είναι μια βασιλεία φωτός μέσα στο σκοτάδι, να εκπροσωπήσει τον Ιεχωβά μέσα στον κόσμο. Από την άλλη πλευρά, όμως, Ισραήλ ταυτίστηκε με τα έθνη με τα οποία αναμείχθηκε.

Δεν τήρησε τους νόμους και τις εντολές που ο Ιεχωβά τους είχε προστάξει για να τους κρατήσει ξεχωριστούς και διαφορετικούς. Δεν έμειναν όσιοι στην αγνή λατρεία. Από τη μια πλευρά είναι ο κόσμος. Από την άλλη πλευρά είναι η Βασιλεία του Θεού. Νομίζω ότι δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποια πλευρά της πίτας έμεινε άψητη και τι αυτό συμβολίζει. 

Ο Ισραήλ ήταν ψυχρός, χλιαρός, αδιάφορος, ανόσιος σε ότι αφορούσε τον Ιεχωβά και το ζήτημα της κυριαρχίας Του. Δεν έμειναν πιστοί στην αγνή και καθαρή λατρεία. Ουσία δεν υπήρχε· μόνο τύπος κι αυτός νοθευμένος. Ως προς τις συνήθειες των εθνών ήταν πολύ θερμός. Με μεγάλη ευκολία προσαρμόστηκε παραιτούμενος από τους νόμους και τις διατάξεις του Ιεχωβά που τον έκαναν ξεχωριστό και διαφορετικό από τον κόσμο. Είχε στραφεί σε αχαλίνωτες γεμάτες μεθύσια τελετουργίες που περιλάμβαναν ανήθικες σχέσεις με τις ιερόδουλες των ναών, απέδιδε την ευημερία του στον Βάαλ και γενικά είχε απομακρυνθεί από την αγνή λατρεία.

Μήπως ανήκουμε σε εκείνους, οι οποίοι, όπως τόσο όμορφα λέει το εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2).

Αδελφοί μου, σήμερα ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια και να απαντήσουμε ο καθένας ξεχωριστά. Μήπως και εμείς είμαστε μισοψημένοι; Μήπως είμαστε ζεστοί από τη μια πλευρά - την κοσμική πλευρά - και από την άλλη πλευρά - την πλευρά του Ιεχωβά είμαστε ψυχροί ή ακόμα χειρότερα χλιαροί; Μήπως η ζωή μας όπως εκείνη η πίτα είναι από τη μια πλευρά ψημένη και από την άλλη ωμή;

Τόσοι πολλοί άνθρωποι από το λαό του Θεού, όπως ο Ισραήλ, υποκύπτουν στην αμαρτία. Τόσοι πολλοί Χριστιανοί έχουν καεί στη φωτιά των παθών τους. Τόσοι πολλοί στην εκκλησία σήμερα «αναμιγνύονται με τα έθνη» και δεν μοιάζουν με τους υπηρέτες του Ιεχωβά Θεού. Συμμορφώνονται με τον κόσμο. Έρχεται στη ζωή τους η μία παραχώρηση μετά την άλλη. Και, γίνονται σαν μια μισοψημένη πίτα που δεν τη γύρισαν από την άλλη πλευρά.

Αδελφοί μου, εάν αρνηθούμε να αναγνωρίσουμε την κατάστασή μας και να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, αν δεν αποφασίσουμε να ζήσουμε όπως ο Ιεχωβά Θεός θέλει, τότε θα είμαστε κι εμείς μισοψημένοι και δεν θα είμαστε σε τίποτα χρήσιμοι· ούτε για τον εαυτό μας, ούτε για τους άλλους. Μην παίζετε, θερμά σας παρακαλώ, με μια φωτιά που στο τέλος θα σας κάψει και τελικά θα σας καταστρέψει. Διώξτε από τη ζωή σας οτιδήποτε έχει σχέση με το πνεύμα αυτού του κόσμου· όσο μικρό κι αν φαίνεται στα μάτια σας.

Θυμάστε τι λέει στην επιστολή του ο Ιάκωβος για τη γλώσσα; «Δείτε! Πόσο μικρή φωτιά χρειάζεται για να ανάψει ένας τόσο μεγάλος δασότοπος!» Όλες οι καταστροφικές πυρκαγιές ξεκίνησαν από μια σπίθα φωτιάς. Αξίζει τον κόπο σε όλη σας τη ζωή να αγωνιστείτε να φτιάξετε μια πίτα κι αυτή στο τέλος να μείνει από την μία πλευρά άψητη; Αξίζει τον κόπο να αφήσετε να υπάρχουν πράγματα στη ζωή σας που την καταστρέφουν λίγο λίγο καθημερινά και στο τέλος να χάσετε τη Βασιλεία του Θεού και την αιώνια ζωή; Αδελφοί μου, σήμερα ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια.  

Ένα περιστέρι 

Το τρίτο πράγμα με το οποίο παρομοιάζει ο Ωσηέ τον Ισραήλ είναι με ένα αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά

«Και ο Εφραΐμ είναι σαν αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά. Προς την Αίγυπτο φώναξαν· στην Ασσυρία πήγαν». Ωσηέ 7:11

Τα περιστέρια εύκολα μπορείς να τα παραπλανήσεις και να τα εξαπατήσεις. Πάρτε ένα μεγάλο κιβώτιο, στηρίξτε το ένα άκρο και βάλτε λίγο καλαμπόκι στο δεξί μέρος του κιβωτίου. Τα περιστέρια θα έρθουν για να φάνε το καλαμπόκι. Θα πάνε στο δεξί μέρος του κιβωτίου όπου εκεί βρίσκεται το καλαμπόκι. Τραβήξτε το κορδόνι με το οποίο έχετε δέσει την πόρτα του κιβωτίου από το σημείο που έχετε κρυφτεί, και η πόρτα του κιβωτίου θα κλείσει αμέσως και θα τα παγιδεύσει. Αφελή περιστέρια χωρίς καρδιά. Αυτή είναι η εικόνα που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά μέσω του προφήτη Ωσηέ. 

Γιατί μοιάζει ο Ισραήλ σαν περιστέρι; Τι λέει ο Ωσηέ εδώ; Μας λέει στον ίδιο στίχο: «Και ο Εφραΐμ είναι σαν αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά. Προς την Αίγυπτο φώναξαν· στην Ασσυρία πήγαν». Ωσηέ 7:11

Την εποχή του Ωσηέ υπήρχαν δύο δυνάμεις, η Αίγυπτος στα νότια και η Ασσυρία στα βόρεια. Ο λαός Ισραήλ σκέφτηκε ότι το πιο λογικό πράγμα που έπρεπε να γίνει ήταν να παραμείνει φιλικός και με τις δύο, και για το λόγο αυτό πότε πήγαινε με τη μία πλευρά και πότε με την άλλη σαν ένα αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά.

Αλλά οποιαδήποτε πολιτική ή στρατιωτική κίνηση που δεν λαμβάνει υπόψη τον Ιεχωβά είναι ανόητη και καταδικασμένη σε αποτυχία. Η Αίγυπτος και η Ασσυρία γοήτευαν το λαό Ισραήλ - όπως το καλαμπόκι το περιστέρι - αλλά όλο αυτό ήταν μια παγίδα που θα τους οδηγούσε στην καταστροφή και το θάνατο. Ο αφελής Εφραΐμ που πίστευε στον άνθρωπο παρά στον Ιεχωβά Θεό. 

Ο Ιεχωβά είναι ζηλότυπος Θεός. Δεν μπορεί να ανεχθεί το γεγονός ότι ο λαός Του προσδοκά βοήθεια από τις μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις αντί να στραφεί για βοήθεια προς Αυτόν. Γνωρίζει ότι το αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά, ο λαός Του, θα θα μπλέξει σε άσχημες περιπέτειες. Μήπως ανήκουμε σε εκείνους, οι οποίοι, όπως τόσο όμορφα λέει το εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2).

Αγαπάμε το αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά; Μήπως  ακροβατούμε ανάμεσα στον Ιεχωβά Θεό και στους ανθρώπους; Μήπως η εμπιστοσύνη μας είναι σε θνητούς, που ανθρώπους που δεν μπορούν να μας σώσουν; Η προσευχή μας στον Ιεχωβά Θεό είναι το πρώτο πράγμα ή το τελευταίο πράγμα που κάνουμε; Έχουμε εμπιστοσύνη στην ανθρώπινη ανοησία ή στη Θεϊκή σοφία; Όταν κάποια είδηση, από τις τόσες δυσάρεστες ειδήσεις που ακούμε καθημερινά μας ταράξει, που στρεφόμαστε για βοήθεια; Στηριζόμαστε στον Ιεχωβά και στις αιώνιες υποσχέσεις Του ή στη δική μας σύνεση; 

Πόσοι αλήθεια από εμάς, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, ανησυχούμε και αγωνιούμε καθώς  στο δρόμο μας συναντούμε προβλήματα με τα παιδιά μας, προβλήματα με την εργασία μας, προβλήματα στις σχέσεις μας, προβλήματα οικονομικά, προβλήματα υγείας; Ανησυχούμε και αγωνιούμε, ή τα αφήνουμε όλα στα κραταιά χέρια του Ιεχωβά Θεού; Μήπως ψάχνουμε βοήθεια πότε στην «Αίγυπτο» και πότε στην «Ασσυρία», στον κόσμο του Σατανά και των οργάνων του;

Αδελφοί μου, σήμερα ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια. Σκεφτείτε σας παρακαλώ με προσοχή και προσευχή πόσο εύκολο είναι, ειδικά στους έσχατους  στους οποίους ζούμε σήμερα να παγιδευτούμε κοιτάζοντας όπως το περιστέρι το καλαμπόκι χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε την παγίδα επειδή πότε είμαστε από τη μία πλευρά και πότε από την άλλη, ενώ θα έπρεπε να βρισκόμαστε συνεχώς στην πλευρά του Ιεχωβά ότι κι αν συμβεί;

Ο άνθρωπος που χωλαίνει μεταξύ δύο φρονημάτων είναι καταδικασμένος να καταστραφεί και δυστυχώς πολλές φορές να καταστρέψει κι άλλους. Ο Ιεχωβά, σήμερα, μας καλεί κάθε μας μέριμνα και κάθε μας ανησυχία να την εμπιστευτούμε σε Εκείνον και να πάρουμε σταθερή και αταλάντευτη θέση υπέρ της κυριαρχίας Του.

Σταματήστε να αφήνετε πράγματα αυτού του συστήματος να θέτουν σε κίνδυνο το πιστό υπόμνημα της ζωής σας. Ο Σατανάς γνωρίζει ότι έχει λίγο χρόνο και ζητάει με μανία να καταπιεί όποιον βρεθεί μπροστά του. Είναι εύκολο να σε παραπλανήσει ο διάβολος και να σε βγάλει από το δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Λίγο καλαμπόκι κι ένα κλουβί του είναι αρκετό φτάνει να τους δώσεις τόπο, τόσο τόπο ώστε να σε βάλει στο χέρι και να σε καταστρέψει αιώνια, αν δεν προσέξεις.    

Ένα τόξο

Το τέταρτο πράγμα με το οποίο παρομοιάζει ο Ωσηέ τον Ισραήλ είναι με ένα χαλαρό τόξο

«Και επέστρεψαν, όχι σε κάτι υψηλότερο· είχαν γίνει σαν χαλαρό τόξο». Ωσηέ 7:16

Τι είναι ένα χαλαρό τόξο; Το σπίτι που μεγάλωσα βρίσκεται μέσα σε ένα δάσος. Από την ταράτσα του σπιτιού μου έβλεπα πολύ συχνά τα παιδιά της γειτονιάς να φτιάχνουν τα δικά τους τόξα και βέλη. Κόβανε ένα κομμάτι ξύλο από τον κορμό ενός δέντρου, χάραζαν μια εγκοπή και στα δύο άκρα και τοποθετούσαν μια πετονιά ή ένα κομμάτι σχοινί.

Πολλές φορές το ξύλο που είχαν επιλέξει ήταν πολύ λεπτό και το τόξο λύγιζε περισσότερο από ότι έπρεπε με αποτέλεσμα να σπάσει ή ήταν πολύ σκληρό και δεν λύγιζε όσο έπρεπε. Και στη μία περίπτωση και στην άλλη, όποιο και αν ήταν το πρόβλημα, το τόξο ήταν άχρηστο για να πετύχει κάποιος το στόχο. Ήταν παντελώς άχρηστο. 

Ο Ιεχωβά λέει ότι ο λαός Ισραήλ είχε γίνει «ένα χαλαρό τόξο». Τι σήμαινε αυτό; Ο Ισραήλ έπρεπε να είναι όπλο στα χέρια του Ιεχωβά Θεού. Έπρεπε να χρησιμοποιηθεί από τον Ιεχωβά στον ιερό πόλεμό Του ενάντια στην αμαρτία, το κακό και τον Σατανά. Έπρεπε να είναι με το μέρος του Ιεχωβά. Όμως, δυστυχώς, ήταν ένα χαλαρό τόξο. Τις περισσότερες φορές βοηθούσε τον εχθρό παρά τον Ιεχωβά. Πολλές φορές εγκατέλειψε ο λαός το πεδίο της μάχης. Άλλες φορές πήγαινε από τη μία πλευρά στην άλλη κατά τη διάρκεια της μάχης.

Ο Ιεχωβά λέει μέσω του προφήτη Ωσηέ: «Και εγώ έδωσα διαπαιδαγώγηση· ενίσχυσα τους βραχίονές τους, αλλά εναντίον μου εξακολούθησαν να σχεδιάζουν το κακό». Ωσηέ 7:15 Δεν είναι καλό να αποκαλείσαι «χαλαρό τόξο». Μήπως ανήκουμε σε εκείνους, οι οποίοι, όπως τόσο όμορφα λέει το εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2).

Εμείς, άραγε αδελφοί μου, είμαστε σαν το χαλαρό τόξο και βοηθάμε περισσότερο τον εχθρό παρά τον Ιεχωβά ή είμαστε ένα χρήσιμο τόξο, όπλο στα χέρια του Ιεχωβά, ταγμένοι στο πλευρό Του πολεμώντας ενάντια στην αμαρτία, το κακό και τον Σατανά; Μήπως, ενώ μαίνεται η μάχη πότε βρισκόμαστε από τη μία πλευρά και πότε από την άλλη κι όχι στην πλευρά του Ιεχωβά ασάλευτοι; Μήπως φεύγουμε από το πεδίο της μάχης; Μήπως παραιτούμαστε όταν οι συνθήκες γίνονται δύσκολες;

Είναι βέβαιο ότι καλούμαστε να είμαστε στο στρατό του Ιεχωβά. Και πρέπει να είμαστε ένα όπλο στα χέρια του Ιεχωβά Θεού. Η εκκλησία καλείται σήμερα να είναι μια μαχόμενη εκκλησία. Είμαστε μέρος ενός πολέμου που δεν θα τελειώσει μέχρι να εξαφανιστεί κάθε εχθρός. Κι αυτό θα γίνει όταν έρθει η Βασιλεία του Θεού.  Μέχρι τότε, όμως, πρέπει να στεκόμαστε πάντοτε στην μεριά του Ιεχωβά, αταλάντευτοι, ασάλευτοι, θαρραλέοι, γενναίοι, με πίστη και ενθουσιασμό, χωρίς διάθεση συμβιβασμού ή υπαναχώρησης. Αυτή τη στάση της καρδιάς μας θα ευλογήσει ο Ιεχωβά Θεός. 

Ένας αρτοποιός, μία πίτα, ένα περιστέρι και ένα τόξο. Αυτός ήταν ο Ισραήλ. Αυτοί  μπορεί να είμαστε κι εμείς. Ο Ιεχωβά γνωρίζει πώς αποτυγχάνουμε και πως πολλές φορές πέφτουμε. Γνωρίζει τις αδυναμίες μας. Γνωρίζει τις ασθένειές μας. Γνωρίζει τις αμαρτίες μας. Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, θέλει να μας θεραπεύσει και να μας λυτρώσει. «Εγώ τους απολύτρωσα» εκείνοι όμως είπαν ψέματα εναντίον μου», λέει ο Ιεχωβά στο Ωσηέ 7:13. «Επιπλέον, Ιούδα, θερισμός έχει καθοριστεί για εσένα, όταν συγκεντρώσω ξανά τους αιχμάλωτους του λαού μου» Ωσηέ 6:11, 

Είναι φοβερό ο Ιεχωβά να θέλει να μας γιατρέψει κι εμείς να μην θέλουμε. Διαβάστε σας παρακαλώ θερμά τα τρομερά αυτά λόγια που ο Ιεχωβά μέσω του Ωσηέ απευθύνει σε εμάς σήμερα όπως το έκανε στο λαό Ισραήλ την εποχή εκείνη: «Τον καιρό που επρόκειτο να γιατρέψω τον Ισραήλ αποκαλύπτεται το σφάλμα του Εφραΐμ, καθώς και τα κακά πράγματα της Σαμάρειας· διότι επιδόθηκαν στο ψεύδος· και ένας κλέφτης μπαίνει μέσα· έξω μια ληστρική ομάδα κάνει εξόρμηση. Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία» Ωσηέ 7:1-2.

Ο Ιεχωβά τον ίδιο Του το γιο θυσίασε ώστε να μην είμαστε όπως ήταν τότε ο Ισραήλ. Πώς ένιωσε ο Ιεχωβά στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ.; Πώς ένιωσε όταν προδόθηκε ο Ιησούς και κατόπιν συνελήφθη από έναν όχλο τη νύχτα; Όταν τον εγκατέλειψαν οι φίλοι του, και πέρασε από μια παράνομη δίκη; Όταν τον χλεύασαν, τον έφτυσαν και τον χτύπησαν με γροθιές; Όταν τον μαστίγωσαν, ξεσκίζοντας τις σάρκες στην πλάτη του; Όταν κάρφωσαν τα χέρια και τα πόδια του σε έναν ξύλινο πάσσαλο και τον άφησαν να κρέμεται εκεί ενώ οι άνθρωποι τον εξύβριζαν;

Πώς ένιωσε ο Πατέρας όταν ο αγαπητός του Γιος τον επικαλέστηκε στην επιθανάτια αγωνία του; Πώς ένιωσε ο Ιεχωβά όταν ο Ιησούς άφησε την τελευταία του πνοή, και, για πρώτη φορά από το ξεκίνημα όλης της δημιουργίας, ο αγαπητός Του Γιος δεν υπήρχε; Να θυμάστε, όμως, ότι ο πόνος του Ιεχωβά ήταν έντονος. Ο Ιεχωβά και ο Γιος του είχαν απολαύσει τη συναναστροφή ο ένας του άλλου επί αμέτρητα εκατομμύρια, ίσως και δισεκατομμύρια, χρόνια.

Ο Γιος έβρισκε χαρά καθώς εργαζόταν με τον Πατέρα ως ο αγαπητός «δεξιοτέχνης εργάτης» του και ως ο Εκπρόσωπός του, «ο Λόγος». Αυτό που υπέμεινε ο Ιεχωβά καθώς έβλεπε τον Γιο του να βασανίζεται, να χλευάζεται και κατόπιν να εκτελείται ως εγκληματίας ξεπερνάει κατά πολύ τα όσα μπορούμε να αντιληφθούμε. Η απελευθέρωσή μας είχε πολύ υψηλό κόστος για τον Ιεχωβά!

Ας σκύψουμε ο καθένας χωριστά τούτη την ώρα στην παρουσία του Ιεχωβά Θεού και ας Τον παρακαλέσουμε ένθερμα με προσευχή, με δάκρυα στα μάτια, ότι υπάρχει στη ζωή μας και δεν είναι σύμφωνο με το θέλημά Του να το πάρει όσο κι αν μας πονέσει και να γίνουμε, όχι όπως ο Ισραήλ που τον παρομοιάζει με έναν αρτοποιό που κοιμόταν, μία μισοψημένη πίτα, ένα αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά κι ένα χαλαρό τόξο, να γίνουμε εύχρηστα σκεύη στα κραταιά Του χέρια στεκόμενοι πάντοτε στην δική Του τη μεριά ότι κι αν συμβεί μέχρι το τέλος της ζωής μας.

Είναι κάτι που το εύχομαι για όλους μας. Να έχετε μια ευλογημένη ημέρα στην παρουσία του στοργικού μας Πατέρα, του Ιεχωβά Θεού.