Στα 10 χρόνια πια και είμαστε καλά! Τι άλλο να θέλουμε σ' αυτόν τον παράξενο κόσμο;

gamos6Στις 4 Απριλίου 2025, κλείσαμε δέκα (10) χρόνια παντρεμένοι, με την σύντροφο της ζωής μου, Σούλα Αργυροπούλου. Και μπήκαμε στον 11ο!

Και επειδή εκτιμούμε ότι ο γάμος, ήταν και παραμένει ένα μεγάλο γεγονός που άλλαξε τις ζωές μας, θέλουμε να το θυμόμαστε, αφού εκτιμούμε ότι άξιζε το βήμα που κάναμε...

Όπως και τις όμορφες στιγμές στη ζωή μας...

Και είμαστε πολύ χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι στον κοινό δρόμο που χαράσσουμε στη ζωή μας...

Στο μεταξύ, κάθε μέρα για μέρα, είναι για μας ξεχωριστή και την τιμούμε όπως της πρέπει, επειδή ξέρουμε καλά πως είναι Θείο Δώρο...

Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, σε εποχές πολύ δύσκολες και έχουμε καταφέρει να είμαστε καλά, καθώς μοιραζόμαστε πράγματα...

Ακόμα και τώρα που περνάμε μια ιδιόμορφη περίοδο, στον απόηχο της πανδημίας του κορονοϊού Covid-19 που μας κράτησε δυο χρόνια σε καραντίνα σπίτι μας, ή σε μια ιδιότυπη κοινωνική αποστασιωποίηση, εμείς προσπαθήσαμε να είμαστε καλά και να κάνουμε πράγματα, μαζί...

Τα σχέδια, έτσι κι αλλιώς τα αφήνουμε για αργότερα, όταν φτιάξουν τα πράγματα... Μέχρι τότε μπορούμε να ζούμε με ευχάριστες αναμνήσεις από ταξίδια που προλάβαμε να κάνουμε...

Και αν το θέλει ο Ιεχωβά, τώρα που περασε το κακό, σχεδιάζουμε κι άλλα. Όσο αντέχουμε και μπορούμε!

Θέλουμε να το γιορτάσουμε λίγο διαφορετικά και... λίγο αργότερα. 2-7 Μαϊου θα πάμε εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη. Το ήθελε πάντα η Σούλα. Κι εγώ που την έζω ζήσει την Πόλη, πολλά χρίνια πριν, είναι όντως, ένα σταυροδρόμι πολιτισμού ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή.

Αξίζει λοιπόν και θα το τολμήσουμε! Έτσι κι αλλιώς μας αρέσει να γνωρίζουμε νέους τόπους, ανθρώπους, πολιτσμούς.

Επειδή αυτό είναι κάτι που μας αρέσει και το θέλουμε, ενώ παράλληλα θα συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν και μας ευχαριστούν, μαζί!

Σ' αυτό το πλαίσο εντάξαμε και το ταξίδι μας στο Πήλιοβπριν μερικά χρόνια... Μια όμορφη ανάσα σε ένα μέρος που αγαπούμε πολύ και θέλαμε να το γνωρίσουμε καλύτερα... 

Είχαμε την ευκαιρία να ξαναδούμε τον Στηβ, την Έστερ και τα κορίτσια τους, Βικτώρια και Χλόη τον Ιούνιο του 2023, όταν περάσαμε μαζί στην Πάρο ένα δεκαήμερο φανταστικών διακοπών... Και συνεχίζουμε!

kanoni1.060416

Ας γυρίσουμε λιγάκι πίσω το χρόνο... Το 2016 πήγαμε για έξι μέρες στην Κέρκυρα. Και περάσαμε υπέροχα, όπως μπορείτε να δείτε και στις δημοσιεύσεις που κάναμε γι' αυτό το ταξίδι μας ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Μας αρέσει να το κάνουμε αυτό ως άνθρωποι. Πολύ περισσότερο όταν έχουμε ένα σοβαρό, μεγάλο γεγονός, να γιορτάσουμε στη ζωή μας...

Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ ταξιδεύει, γνωρίζει νέους τόπους, ανθρώπους, συνήθειες, ήθη και έθιμα, πολιτισμούς και τα ζει. Από εδώ τα λέγαμε καθημερινά, κι εκείνες τις μέρες των ταξιδιών μας, όπως κάνουμε χρόνια τώρα, με τα μέρη που επισκεπτόμαστε… 

Και το 2017 πήγαμε στο Αβινιόν της Γαλλίας κοντά στους πνευματικούς και σαρκικούς αδελφούς μας Γιώργο και Αστρίντ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αλλά, επειδή δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε την αρχή, στα λίγκ που ακολουθούν μπορείτε επίσης να δείτε μαζεμένες όλες τις αναρτήσεις που έκανα από το Βανκούβερ του Καναδά, τότε που μείναμε κοντά στον Στήβ και την Έστερ, την κόρη και τον γαμπρό της Σούλας, για δεκαπέντε ολόκληρες μέρες..

Εκεί, το 2015, στις 4 Απρίλη, έγινε ο γάμος μας με τη Σούλα... Αξίζει να τα θυμηθούμε όλα αυτά, γιατί άλλαξαν τον ρου της δικής μας ιστορίας...

Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

psarakia

Ο γάμος όπως είπαμε, είναι θεϊκός θεσμός, τον οποίο καθιέρωσε και εδραίωσε ο Ιεχωβά στην Εδέμ, φέρνει σε ύπαρξη την οικογενειακή μονάδα, τον οικογενειακό κύκλο. 

Ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός, έπλασε τον άνθρωπο, αρσενικό και θηλυκό και θέσπισε το γάμο ως την κατάλληλη διευθέτηση για τον πολλαπλασιασμό της ανθρώπινης φυλής. (Γε 1:27, 28)

Ο πρώτος ανθρώπινος γάμος τελέστηκε από τον Ιεχωβά, σύμφωνα με την περιγραφή των εδαφίων Γένεση 2:22-24. Όλα αυτά αποτελούν μέρος της ζωής μας. Τα σεβόμαστε και τα τιμούμε, όπως τους πρέπει...

akrovatis

Τι κάναμε και πώς το γιορτάσαμε το 2020; Δείτε ΕΔΩ. Και τα καλύτερα είναι μπροστά μας... Όπως το ταξίδι μας στο Πήλιο... Δείτε ΕΔΩ το 2021, Το 2022 το ψάχνουμε. Ήταν δύσκολα χρόνια λόγω της πανδημίας. Αλλά μετά το 2023, όλα έδειχναν να παίρνουν ένα άλλο ρυθμό... Πιο φυσιολογικό! Κάτι έχουμε στο νου μας και για φέτος...

avgo.tukokora

Κρήτη

Εκτύπωση

Είχαμε καιρό να δούμε το πάρκο Γεωργιάδη στο κέντρο του Ηρακλείου. Και ήταν αλλαγμένο

parko.georgiadi1
Είχαμε δυο χρόνια να έρθουμε στο Ηράκλειο. Διάφοροι λόγοι δεν μας το επέτρεψαν. Και τώρα που είμαστε στο χωριό μου Θραψανό, όλο και κάτι θα χρειαστούμε από την πόλη. Οπότε συχνά βρισκόμαστε εκεί. Και φυσικά θα περάσουμε από το πάρκο.

parko.georgiadi2
Παλιότερα εδώ πίναμε το καφεδάκι μας ή το ποτό μας. Δείτε ΕΔΩ ένα παλιότερο δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Αυτό ακριβώς κάναμε, όπως λέμε και στο δημοσίευμα. Ψάχναμε για λίγη ηρεμία εδώ. Όπως η Σούλα που σ' αυτό το παγκάκι του πάρκου έγραψε ιστορία...

parko.georgiadi3
Κοιτάξτε πόσο άδειο μοιάζει το πάρκο χωρίς το καφέ μπαρ που λειτουργούσε... Πραγματικά πιάνεται η ψυχή σου από το θέαμα. Αλλά ίσως η εικόνα που βλέπουμε να αντιπροσωπεύει αποκλειστικά το σήμερα, Διότι, όπως διαβάζουμε ΕΔΩ, οι άνθρωποι έχουν σχέδια.

parko.georgiadi4
Για την ώρα πάντως τα πράγματα είναι έτσι όπως τα βλέπετε στη φωτογραφία. Η καντίνα ερειπωμένη και άδεια. Όπως και η μικρή πλατειούλα μπροστά από το μικρό κτίριο. Και κάποιοι άνθρωποι αντιδρούν βλέποντα για καιρό αυτό το θέαμα. Δείτε ΕΔΩ.

parko.georgiadi5
Ωστόσο, έστω κι έτσι, το πάρκο είναι όμορφο, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Εδώ θα βρεις λίγη δροσιά και μπορεί να γίνει τόπος ραντεβού φίλων καθώς βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της πόλης του Ηρακλείου, ενώ κοντά του έχει και το παρκινγκ για τα αυτοκίνητα.

parko.georgiadi6
Και πάντα θα υπάρχει ένα παγκάκι να ξαποστάσεις. Όπως αυτό που κάθισε η Σούλα για να ξεκουραστεί λίγο από τη βόλτα μας. Το χρειαζόταν. Το να περπατάς στην πόλη σε μια εποχή που θυμίζει καλοκαίρι, μάλλον είναι μια καλή ευκαιρία για μια ανάσα...

parko.georgiadi7
Φυσικά κάθε μέρα εδώ θα βρεις πάγκους με βιολογικά προϊόντα για να αγοράσεις. Και κάποτε στον ίδιο τόπο γίνονται ανθοκομικές εκθέσεις. Όπως αυτή ΕΔΩ για την οποία μιλούμε σε ένα παλιότερο δημοσίευμα μας στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Ομορφιά για τα μάτια και την ψυχή.

parko.georgiadi8
Τι ξέρετε για την ιστορία της ονοματοδοσίας του πάρκου; Εμείς το ψάξαμε λίγο το πράγμα και δείτε ΕΔΩ τι ανακαλύψαμε. Κι από την άλλη, δείτε ΕΔΩ, σας έχουμε ως ντοκουμέντο ένα δημοσίευμα για τον δήμαρχο κ. Γεωργιάδη που έχει ειδική αξία για κάποιους συνανθρώπους μας.
Εκτύπωση

Όμορφες στιγμές στο ρακοκάζανο του Θραψανού, βγάζοντας τη φετινή ρακή του Αγησίλαου...

rakokazano1
Χθες πήγαμε στο ρακοκάζονο του Θραψανού. Έβγαζε τη ρακή του, ο Αγησίλαος... Στο Site του Δήμου Μινώα που περιηγηθήκαμε, είδαμε ένα πολύ πλούσιο αφιέρωμα για τα ρακοκάζανα στην ευρύτερη περιοχή της Πεδιάδας, από το οποίο πήραμε και το βασικό υλικό, για να φτιάξουμε αυτό το άρθρο. Εδώ μπροστά στο ρακοκάζανο την ώρα εργασίας του.

rakokazano2
Οι αμπελώνες της Μινώα Πεδιάδας αποτελούν τον πιο όμορφο κήπο της περιοχής και ίσως το πιο πλούσιο, καθώς εκτός από τα σταφύλια και το κρασί, δίνουν στους κατοίκους της πεδιάδας και σε όλο τον κόσμο την περίφημη κρητική ρακή ή τσικουδιά. Εδώ η Σούλα, η Στασούλα και η φίλη μας Ζωή.

rakokazano3
Η ρακή έχει ως πρώτη ύλη της τα στέμφυλα ή στράφυλα, δηλαδή τη μάζα που απομένει μετά την συμπίεση του σταφυλοπολτού για την παραγωγή του κρασιού. Η ρακή είναι ποτό μονής απόσταξης, σε αντίθεση με το ούζο και το τσίπουρο. Η παραδοσιακή οικιακή απόσταξη όπως συναντιέται σήμερα γίνεται σε «καζάνια» χώρους όπου υπάρχει άδεια από το κράτος.

rakokazano4
Το έθιμο του ρακοκάζανου θεσμοθετήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1920 όπου και δόθηκαν άδειες στους κρητικούς αγρότες. Ο ιδιοκτήτης της άδειας κατέχει και τον χώρο που φιλοξενείται το καζάνι. Παραδοσιακά οι άδειες μεταβιβάζονται από πατέρα σε γιο, ενώ κάποιος μπορεί να αγοράσει από κάποιον κάτοχο την σχετική άδεια.

rakokazano5
Τα «καζανέματα», όπως λέγονται, γίνονται σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους όπου περίοπτη θέση κατέχει φυσικά το καζάνι. Το καζάνι ποικίλει σε διαστάσεις αναλόγως την δυναμική απόσταξης του. Η διαδικασία όμως είναι πάντα η ίδια. Το καζάνι αποτελείται από 3 βασικά μέρη. Εδώ βλέπετε το ένα, την ώρα που βάζουν τα νέα στέμφυλα.

rakokazano6
Εδώ φαίνεται καθαρά η βάση ή τσουκάλι, το καπάκι και ο σωλήνας, όπου μεταφέρεται ο ατμός. Τα στέμφυλα τοποθετούνται στο  (ας το πούμε) τσουκάλι, η βράση ξεκινάει, ο ατμός συγκεντρώνεται και αρχίζει η απόσταξη. Εδώ η Σούλα παρακολουθεί τη διαδικασία, καθώς βγάζουν φωτιά, για να βάλουμε πατάτες...

rakokazano7
Το καζάνι όμως πέρα από ένα οικονομικό συμπλήρωμα για κάθε οικογένεια αποτελεί κυρίως ένα κοινωνικό γεγονός, μια αφορμή για γλέντι και τραγούδι. Γύρω από ένα καζάνι μπορούν να βρεθούν από 2 έως 100 άτομα. Η ποσότητα των στραφύλων ορίζει τον χρόνο του γλεντιού που μπορεί να διαρκέσει αρκετές μέρες.

rakokazano8
Τα κάρβουνα και η χόβολη της φωτιάς του καζανιού, δίνουν την λύση είτε ως εστίες μαγειρέματος, είτε ως θέρμανση. Πατάτες οφτές, απάκια και λουκάνικα στα κάρβουνα, άφθονο αντικρυστό ντόπιο κατσίκι, συνοδεύουν την πρωτόρακη. Εμείς μείναμε χθες, στην πατάτα και στη ρακή, αλλά κι αυτά ήταν πολύ όμορφα.
Εκτύπωση

Αφορμή να βρεθούμε με φίλους για μεσημεριανό φαγητό σε μια ταβέρνα στις Ξηροκαμάρες

xirokamares1
Κυριακή, πρώτη μέρα στο Θραψανό και όπως το περιμέναμε, η μέρα ήταν γενικά όμορφη... Καλεσμένοι του Αντώνη και της Ελένης και μαζί με τον Αγησίλαο και τη Στασούλα πήγαμε σε μια όμορφη ταβέρνα στις Ξηροκαμάρες, στο δρόμο που πηγαίνει προς τη Χερσόνησο. Εδώ η Σούλα στον κορμό μιας χαρουπιάς, μιας κάποιας ηλικίας.

xirokamares2
Στην ίδια χαρουπιά, τα κορίτσια της παρέας: Η Σούλα, η Στασούλα και η Ελένη, Εξαιρετικό σε ομορφιά στιγμιότυπο... Υπήρχαν και πολλές άλλες όμορφες φωτογραφίες στο τάμπλετ της Στασούλας, αλλά κάτι έγινε και τις χάσαμε, μέχρι να τις ξαναβρούμε. Διότι εμείς γνωρίζουμε ότι από μόνες τους, δεν παίρνουν πρωτοβουλίες.

xirokamares3
Μας εντυπωσίασε αυτό το δέντρο και καθίσαμε λίγο περισσότερο καθώς ετοιμαζόμαστε να φύγουμε πια και να επιστρέψουμε σπίτι μας. Περάσαμε ωραία σαν παρέα. Και ευχαριστούμε τον Αντώνη και την Ελένη, για τη φιλοξενία τους. Ήταν πολύ όμορφο εκ μέρους τους. Όλοι ωφεληθήκαμε από αυτή την συναναστροφή.

xirokamares4
Ένα στιγμιότυπο μέσα από την ταβέρνα. Θα μπορούσε να ήταν και καλύτερο, αλλά σε κάθε περίπτωση, αποτυπώνει ζωντανά της στιγμή, καθώς η Στασούλα με γην Ελένη, συζητούν χωρίς να ξέρουν ότι εγώ με το κινητό μου φωτογραφίζω το χώρο. Δημοσιογραφικά, είναι στη σωστή κατεύθυνση.

xirokamares5
Αυτή τη φωτογραφία την τράβηξε ο νεαρός που μας σερβίρισε. Η ταβέρνα, όπως οι περισσότερες ανάλογες επιχειρήσεις λειτουργούν σε οικογενειακή βάση. Έτσι κι αυτοί. Οι γονείς του, ήταν τα αφεντικά. Και ο ίδιος ένιωσε την ανάγκη και την υποχρέωση να εργαστεί εκεί.

xirokamares6
Ακόμα ένα στιγμιότυπο μέσα από την ταβέρνα. Χαρακτηριστικά τα κρητικά στοιχεί. Τα διακρίνετε φαντάζομαι. Δεν είναι και τόσο δύσκολο. Αλλά και τα φαγητά που σέρβιρε είχαν κάτι από την κρητική κουζίνα. Χοιρινό με πατάτες στον ξυλόφουρνο, κάτι που χαρήκαμε κι εμείς...
Εκτύπωση

Εφτάζυμο (φτάζυμο) ψωμί και παξιμάδι όπως το κάνουν παραδοσιακά στην Κασταμονίτσα

eftazima1
Ο ορισμός είναι από το λεξικό: Εφτάζυμος -η -ο [eftázimos] & επτάζυμος -η -ο [eptázimos]: για ψωμί που δε γίνεται με τη συνηθισμένη ζύμη, αλλά με πολτό από ρεβίθια και που χρησιμοποιείται κυρίως για παξιμάδια. || (ως ουσ.) το εφτάζυμο, εφτάζυμο ψωμί. || (ως ουσ.) τα εφτάζυμα, εφτάζυμα παξιμάδια.

eftazima2
Η Ανατολική Κρήτη φημίζεται για το φτάζυμο ή εφτάζυμο ψωμί και παξιμάδι! Στην Έμπαρο, στη Βιάννο, στην Πεδιάδα, στο Μεραμπέλλο, στην Ιεράπετρα, στο οροπέδιο του Λασιθίου, φτιάχνουν αξεπέραστα φτάζυμα. Εμείς θα επικεντρωθούμε στα εφτάζυμα ψωμιά που φτιάχνει η γιαγιά του Γιάννη, από την Κασταμονίτσα.

eftazima3
Η λέξη εφτάζυμο αν και παραπέμπει σε «επτά φορές ζυμωμένο ψωμί» είναι παραφθορά όπως μας λένε οι φιλόλογοι της λέξης «αυτόζυμο». Αυτόζυμο λοιπόν, φτάζυμο και τελικά εφτάζυμο! Ψωμί που καλύπτεται από μυστήρια και δοξασίες, που ζυμώνεται μυστικά, κρυφά απ’ όλους, ακόμη κι από τους άντρες του σπιτιού!

eftazima4
Και οι φωτογραφίες και οι πληροφορίες, πέρα από αυτές που βρήκαμε στο διαδίκτυο σε εμπεριστατωμένη έρευνα που κάναμε, τις πήραμε από τον τοίχο του φίλου μας Γιάννη Μανουσάκη, από το Καστέλλι που τα εμπορεύεται. Μπορούμε να σας βεβαιώσουμε ότι είναι καταπληκτικά, καθώς τα έχουμε γευτεί.

eftazima5
Ό ίδιος έχει δημοσιεύσει αυτές τις μοναδικές φωτογραφίες ,από την προετοιμασία της γιαγιά του. Πρόκειται για ένα πλούσιο ψωμί, που συνηθίζεται σε γιορτές και σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Μπίζιλο (ευαίσθητο) στην παρασκευή του, αλλά πολύ νόστιμο και μυρωδάτο.

eftazima6
Δεν θέλει πολύ κόπο, αλλά θέλει τρόπο -όπως λέει και η γνωστή διαφήμιση- και θέλει να είσαι εκεί στα φουσκώματά του, ακόμη κι αν δεν ασχολείσαι όλη την ώρα μαζί του. Πολλά λαογραφικά για το εφτάζυμο λέει το "Δυοσμαράκι" στο υπέροχο blog του. Εξίσου νόστιμα είναι και τα φτάζυμα παξιμάδια.

eftazima7
Η χρυσοχέρα γιαγιά του Γιάννη από την Κασταμονίτσα πλάθει τα Εφτάζυμα. Και ο Γιάννης τα προωθεί στην αγορά. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα εστίες αντίστασης στον ισοπέδωση. Κι ευτυχώς που κάποιοι επιμένουν στην παράδοση, συνεχίζοντας να φτιάχνουν καλό ποιοτικά, ψωμί...
Εκτύπωση

Μια αναφορά στο μέλι του Αγησίλαου. Λίγο, αλλά πολύ εξαιρετικό. Δες πόσο αγνά το βγάζει

meli1
Το έχω δει και από κοντά πώς λειτουργεί αυτό το μηχάνημα. Οι άνθρωποι που έχουν μελίσσια βάζουν το τελάρο με το μέλι, όπως το παίρνουν φορτωμένο από τη κυψέλη και χωρίς καμιά ανθρώπινη παρέμβαση, το βγάζουν με τη φυγόκεντρο δύναμη. Καθαρό μέλι, αληθινό μέλι. Δείτε ΕΔΩ άλλο ένα δημοσίευμα που έκανα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, παλιότερα για το μέλι...

meli2
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που γίνεται ανάρπαστο. Που έχει τους αγοραστές έτοιμους, πριν ακόμα μαζευτεί και μπει στα βάζα του ενός κιλού. Ο Αγησίλαος συνεργάζεται με τον Αιμίλιο. Η μελισσοκομία είναι ολόκληρη επιστήμη και χρειάζεται πολύ προσοχή για να έχει επιτυχία. Μια χρονιά στη Γιορτή του Θραψανιώτη αγγειοπλάστη. Δείτε ΕΔΩ ένα περίπτερο για το μέλι...

meli3
Να και ο Αγησίλαος επί το έργον. Στο παλιό μαγαζί του πατέρα του. Εδώ έχουν τα εργαλεία που χρειάζονται για να βγάλουν το μέλι. Κι ευτυχώς που σχεδόν πάντα έχουν επιτυχία, γιατί η παραγωγή είναι μικρή και έχει όρια. Τους αξίζει η ανταμοιβή αυτή. ΕΔΩ μπορείτε να δείτε ένα παλιότερο δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ όπου παρακολούθησα από κοντά κάτι παρόμοιο με το σημερινό.

meli4
Διότι το αγαπά πραγματικά αυτό που κάνει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στα καλοκαίρια που έμεινα φιλοξενούμενος σπίτι τους, όταν ετοίμαζε ζάχαρη σε μεγάλες ποσότητες, σε δύσκολες εποχές για να φάνε οι μέλισσες και να μην αρχίσουν να τρώνε το μέλι από την ανάγκη της επιβίωσης τους. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ πριν από τρία χρόνια στο Βανκούβερ του Καναδά, όπου ένας Έλληνας φτιάχνει λουκουμάδες με μέλι.

meli5
Κάθε βήμα τους είναι προσεγμένο και όχι μόνο στην τελευταία φάση, που είναι αυτή της εξαγωγής του μελιού. Έχω πάει μαζί τους, όταν έψαχναν να βρουν πεύκα στη νότια μεριά της Κρήτης, κοντά στη Βιάνο προκειμένου να μεταφέρουν τις κυψέλες, όταν καλοκαιριάσει και δεν υπάρχουν θυμάρι και λουλούδια.

meli6
Δικαιολογημένα η παρέα που εργάστηκε θα καθίσει για ένα κρασί με μεζέ. Είναι η μικρή αμοιβή τους. Συχνά στην παρέα θα προσκολληθούν κι άλλοι, αλλά αυτή είναι η χαρά των ανθρώπων που έχουν μάθει να μοιράζονται πράγματα. Και ο Αγησίλαος δίνει ακόμα και την ψυχή του.

Περισσότερα Άρθρα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA