Το έχω δει και από κοντά πώς λειτουργεί αυτό το μηχάνημα. Οι άνθρωποι που έχουν μελίσσια βάζουν το τελάρο με το μέλι, όπως το παίρνουν φορτωμένο από τη κυψέλη και χωρίς καμιά ανθρώπινη παρέμβαση, το βγάζουν με τη φυγόκεντρο δύναμη. Καθαρό μέλι, αληθινό μέλι. Δείτε ΕΔΩ άλλο ένα δημοσίευμα που έκανα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, παλιότερα για το μέλι...


Δεν είναι καθόλου τυχαίο που γίνεται ανάρπαστο. Που έχει τους αγοραστές έτοιμους, πριν ακόμα μαζευτεί και μπει στα βάζα του ενός κιλού. Ο Αγησίλαος συνεργάζεται με τον Αιμίλιο. Η μελισσοκομία είναι ολόκληρη επιστήμη και χρειάζεται πολύ προσοχή για να έχει επιτυχία. Μια χρονιά στη Γιορτή του Θραψανιώτη αγγειοπλάστη. Δείτε ΕΔΩ ένα περίπτερο για το μέλι...


Να και ο Αγησίλαος επί το έργον. Στο παλιό μαγαζί του πατέρα του. Εδώ έχουν τα εργαλεία που χρειάζονται για να βγάλουν το μέλι. Κι ευτυχώς που σχεδόν πάντα έχουν επιτυχία, γιατί η παραγωγή είναι μικρή και έχει όρια. Τους αξίζει η ανταμοιβή αυτή. ΕΔΩ μπορείτε να δείτε ένα παλιότερο δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ όπου παρακολούθησα από κοντά κάτι παρόμοιο με το σημερινό.


Διότι το αγαπά πραγματικά αυτό που κάνει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στα καλοκαίρια που έμεινα φιλοξενούμενος σπίτι τους, όταν ετοίμαζε ζάχαρη σε μεγάλες ποσότητες, σε δύσκολες εποχές για να φάνε οι μέλισσες και να μην αρχίσουν να τρώνε το μέλι από την ανάγκη της επιβίωσης τους. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ πριν από τρία χρόνια στο Βανκούβερ του Καναδά, όπου ένας Έλληνας φτιάχνει λουκουμάδες με μέλι.


Κάθε βήμα τους είναι προσεγμένο και όχι μόνο στην τελευταία φάση, που είναι αυτή της εξαγωγής του μελιού. Έχω πάει μαζί τους, όταν έψαχναν να βρουν πεύκα στη νότια μεριά της Κρήτης, κοντά στη Βιάνο προκειμένου να μεταφέρουν τις κυψέλες, όταν καλοκαιριάσει και δεν υπάρχουν θυμάρι και λουλούδια.


Δικαιολογημένα η παρέα που εργάστηκε θα καθίσει για ένα κρασί με μεζέ. Είναι η μικρή αμοιβή τους. Συχνά στην παρέα θα προσκολληθούν κι άλλοι, αλλά αυτή είναι η χαρά των ανθρώπων που έχουν μάθει να μοιράζονται πράγματα. Και ο Αγησίλαος δίνει ακόμα και την ψυχή του.