Μια ιδιόμορφη προεκλογική συγκέντρωση
Ο Χρήστος Σιαμέτης είναι φίλος μου. Δεν ξέρω αν σας το 'χω πει, αλλά και να μη σας το είχα πει με τόσες αναρτήσεις για το πρόσωπό του θα το έχετε καταλάβει. Φυσικά όλες έχουν γίνει εν αγνοία του. Ούτε που το ξέρει και πολύ περισσότερο ούτε που το επεδίξε. Κι αυτό είναι που με ιντριγκάρει ακόμα περισσότερο.
Να σπάσει, λέει, ο διάολος το ποδάρι του και να εκλεγεί σύμβουλος στην Περιφέρεια, στον Κεντρικό Τομέα, στην περιοχή δηλαδή που μένουμε, ένας μη επαγγελματίας πολιτικός... Ξέρω ότι δεν γίνονται τέτοια πράγματα εύκολα, αλλά ακριβώς γι' αυτό όταν ο Χρήστος μου ανακοίνωσε την απόφαση του να “κατέβει” σ' αυτές τις εκλογές και ζήτησε τη βοήθεια μου σε πρακτικά θέματα, να φτιάξει δηλαδή το φυλλάδιο του και την πρόσκληση για τη σημερινή συγκέντρωση του στην Mystique Café Bar, έσπευσα να του τις παράσχω χωρίς καμιά βαρυγκωμιά.
Και σήμερα θεώρησα υποχρέωσή μου να πάω στη Νέα Φιλαδέλφεια και να στηρίξω με την φυσική παρουσία μου στην ιδιόμορφη προεκλογική συγκέντρωσή του. Και λέω ιδιόμορφη γιατί δεν έμοιαζε με τίποτα από όσα ξέραμε ώς τώρα.
Βασικά το καφέ είχε τους συνηθισμένους πελάτες του. Μόνο οι δύο μικρές αφισούλες που του είχα φτιάξει χθες κολλημένες στην πόρτα έδειχναν ότι εδώ κάτι συμβαίνει.
Όλος ο κόσμος ήταν μέσα. Μπορεί να είχε έξω ήλιο, αλλά ήταν με... δόντια κι έτσι προτίμησαν μέσα. Οι ψηφοφόροι του Χρήστου είχαν καταλάβει μια πτέρυγα του καφέ. Άργησα λίγο να πάω και είχαν περάσει τα... βαριά ονόματα του ψηφοδελτίου, οι αντιπεριφερειάρχες, αλλά καθόλου δεν λυπήθηκα γι' αυτό.
Είδα εκεί τον Νίκο Λεκκό, γνωστό από την εποχή που ο Λάμπρος πήγαινε στο 146 δημοτικό σχολείο και πρόεδρος σήμερα του Συλλόγου Γονέων. Τα είπαμε. Είχαμε καιρό να ιδωθούμε...
Η ατμόσφαιρα ήταν έτσι και αλλιώς χαλαρή. Ο Χρήστος ήταν χαρούμενος. Κατά την εκτίμηση του είχε επιτυχία η συγκέντρωση. Εγώ δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα αν και με την άκρη του ματιού μου είδα ανθρώπους που χαιρετούσαν και έφευγαν να παίρνουν μαζί τους και φάκελο με σταυρωμένα ψηφοδέλτια στο όνομα του Χρήστου.
Φύγαμε κατά τις 2 το μεσημέρι. Χαιρέτησα τη γυναίκα του, τη Φωτεινή και τον ίδιο, του ευχήθηκα καλά αποτελέσματα την άλλη Κυριακή και τον χαιρέτησα. Με τον Λεκκό είπαμε να ανανεώσουμε το ραντεβού κανένα Σαββατοκύριακο σ' ένα καφέ των Σεπολίων να τα ξαναπούμε...
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝEΙΟ (ΤΗΛΕΦΑΝΟΥΣ & ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ)
