Χθες βράδυ στο ALTER, από ένα ντιμπέιτ που λόγω δουλειάς, δεν είδα...

Οι εκλεγμένοι από την πρώτη Κυριακή είναι πια γεγονός... Αν και η σταυροδοσία των υποψηφίων δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση έχουμε ήδη την πρώτη εικόνα.

Οι εκπλήξεις έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Πολλοί μιλάνε για πισώπλατα “μαχαιρώματα” και διασώζουν την αποτυχία τους. Δεν έχουν κι άδικο... Είναι, ξέρετε, εκείνα τα δήθεν “συντροφικά” χαμόγελα που καταλήγουν σε βαθύ “σκάψιμο” του λάκκου.

Παρακολουθώ τέτοιες αντιδράσεις και.. γελάω. Γιατί κάποιοι νόμιζαν πως ο... παράδεισος είναι εδώ. Και ότι όλοι αγωνίζονται με τους ίδιους όρους. Και βέβαια εκ των υστέρων κανείς δεν πείθεται, ότι έτσι έχουν τα πράγματα.

Μου αρέσουν ακόμα οι διατεταγμένοι κονδυλοφόροι που μέσα σε όλο αυτό το... σαματά διαπιστώνουν πως η Ντόρα έχει δύναμη και μάλιστα έκανε αισθητή την παρουσία της και... κέρδισε τη μάχη των εντυπώσεων.

Θα τα δούμε όλα αυτά πιο καθαρά τις επόμενες μέρες. Για την ώρα η έκπληξη της Αθήνας είναι ο Γιώργος Αμυράς που με το συνδυασμό του “Επιμένουμε Αθήνα” βγάζει δύο έδρες στο νέο δημοτικό συμβούλιο, όσες και η Ελένη Πορτάλιου, ενώ δημοτικό σύμβουλο βγάζει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Την Κυριακή όμως ψηφίζουμε, εδώ στην Αττική για δήμαρχο Αθηναίων και για την Περιφέρεια. Στο χωριό ψάχνουν ακόμα τον δήμαρχο, τον περιφερειάρχη τον βγάλανε από την πρώτη Κυριακή...

Εικόνες από μια Αθήνα που θα θέλαμε να είναι αλλιώς, πιο ανθρώπινη χωρίς άστεγους...

Υπάρχουν μέρες που δεν είναι εύκολο να προσαρμόσεις το πρόγραμμά σου στην καθημερινότητα, Οι ανατροπές είναι μέρος της ζωής και μερικές φορές, χωρίς τη θέληση μας αποτελούν προτεραιότητα...

Ξαφνικά, λοιπόν στα βόρεια της Αθήνας. Διότι έτσι έπρεπε να γίνει. Δεν είχαμε πολλές επιλογές. Και, πάντως, δεν πήγαμε ως τουρίστες.

Η Πέμπτη είναι μια από τις πιο δύσκολες, επαγγελματικά, μέρες. Οι άλλες «κύλησαν κάπως διαφορετικά. Χρειαζόταν όμως. Και ανταποκριθήκαμε. Όπως θα έκαναν και μας άνθρωποι που μας νοιάζονται.

Κοιτάζω γύρω μου. Δεκάδες άνθρωποι κινούνται. Κουβεντιάζουν χαμηλόφωνα στους δημόσιους χώρους. Η παρουσία τους δηλώνει συμπαράσταση. Και η συντροφιά «μαζεύει» κάπως το χρόνο.

Η εικόνα από τον 4ο όροφο είναι η κλασική μιας Αθήνας που κινείται κάτω από τρελούς ρυθμούς, χωρίς να παίρνει μια ανάσα. Μέχρι που το «κόκκινο» θα σημάνει συναγερμό. Και τότε δεν υπάρχει χώρος για αρνήσεις, όχι και μη.

Ύστερα φεύγει, απομακρύνεται ο εφιάλτης και νομίζεις πως ότι έζησες ήταν ένα όνειρο, δύσκολο, μιας μεγάλης χειμωνιάτικης νύχτας.

Πιο κει μπαλόνια ροζ και μπλε, φουσκωμένα με όζον για να κρατιούνται όρθια και λουλούδια στους διαδρόμους που υποδηλώνουν τη χαρά ενός νέου ερχομού. Τι σου είμαστε... Κάτι μικρά ανθρωπάκια που βλέπουμε τη σκιά μας και... φοβόμαστε.

Από ψηλά, όλα είναι διαφορετικά. Κι άμα βρεις τελικά, με τη θέλησή σου ή όχι χρόνο, η διάθεση για φιλοσοφικές σκέψεις είναι διάχυτη. Τόσο που μάλλον χρειάζεται να... μαζέψεις τη φαντασία σου, μην αφεθεί ελεύθερη και... οργιάσει.

Μεσημέρι. Ύστερα από φαγητό, η υπνηλία έρχεται φυσιολογικά. Τη διώχνεις, το προσπαθείς τουλάχιστον. Πού να απολαύσεις το χουζούρισμα και πώς;

Ενα από τα ολοσχερώς καμένα αυτοκίνητα του ΟΤΕ στην Αγ. Παρασκευή...

Τώρα αυτό δεν είναι και πολύ συνηθισμένο, αλλά συνέβη. Το προηγούμενο Σάββατο, άγνωστοι, έβαλαν φωτιά σε οκτώ σταθμευμένα αυτοκίνητα τεχνικών του ΟΤΕ στον προαύλιο χώρο της Αγίας Παρασκευής. Λίγο πριν ανοίξουν τις κάλπες.

Σ' αυτό το Site δημοσίευσα δυο φωτογραφίες από τα καμένα αυτοκίνητα. Και προχθές είχαμε ανάληψη της ευθύνης με δημοσίευση της προκήρυξης στο Indymedia.

Ιδού το κείμενο:

Ανάληψη Ευθύνης για τον εμπρησμό 10 οχηματων του ΟΤΕ στην Αγία Παρασκευή.

"...Το να αποδρά κανείς με οποιονδήποτε τρόπο από την ακατανίκητη κτηνωδία ενός λαού που έχει καταστεί άγριος και κτηνώδης εξαιτίας καννιβαλιστικών προκαταλήψεων και τρομακτικής άγνοιας ή από τον σαδιστικό εκφυλισμό της σάπιας κοινωνίας η οποία πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να κρίνει και να καταδικάζει ένα άτομο γιατί έφτασε σε μια πράξη που η προαναφερθείσα κοινωνία δεν είναι ποτέ σε θέση να την καταλάβει, ει ναι μια ενέργεια άκρως επαναστατική..."
Ρέντσο Νοβατόρε
Σε περίοδο που οι αγελαίοι εκπληρώνουν τα δημοκρατικά τους καθήκοντα,εμείς πραγματώνουμε τα συνειδησιακά μας προτάγματα.Στον οχετό της κάλπικης διεκδίκησης δικαιωμάτων κρατάμε τις ατομικότητές μας ακέραιες και ενεργές. Αρνούμενοι την θυματοποίηση, θέτουμε τον εαυτό μας στην θέση του επιτιθέμενου,του κυνηγού. Δε αποδεχόμαστε καμία συνδιαλλαγή με οποιονδήποτε για την βελτίωση των συνθηκών. Πρωτοβουλιακά παρεμβαίνουμε δημιουργώντας τις εξεγερσιακές,χαοτικές μας εστίες.
Στην γελοία δημοκρατική διαδικασία της ψηφοφορίας,αποκρυσταλλώνεται η ουσία της υπάρχουσας κοινωνικής συνθήκης. Τα προσωπεία της κοινωνίας φανερώνονται.
Από την μια η δουλοπρέπεια και η υποτακτικότητα και από την άλλη η εξουσιαστική διαστροφή και αλαζονεία.
Οι ψηφοφόροι πίσω από την βιτρίνα της διεκδίκησης και της παρέμβασης στα κοινά που τους παρέχει η δημοκρατία κρύβουν τις φοβίες τους,την παθητικότητα,την μετριοπάθεια και την διάθεσή τους για μια βολεμένη ζωή που ποτέ δεν θα έχουν ευθύνες για ότι τους συμβεί. Έτσι η μικροαστική κουλτούρα της υποταγής συντηρείται και διαιωνίζεται μαζί της και η σαπίλα αυτού του κόσμου.
Από την άλλη βρίσκονται οι εκπρόσωποι της κυριαρχίας.Αυτά τα φαντάσματα που ο ρόλος τους είναι να εξουσιάζουν,να συντηρούν και να θωρακίζουν το σαθρό οικοδόμημα του καπιταλισμού. Τα φλύαρα αρχίδια με την λαϊκίζουσα φυσιογνωμία,που σκοπό έχουν να κινούν τον πάντα εύπλαστο όχλο με ληγμένες ρητορείες και υποσχέσεις ρουσφετολογικού χαρακτήρα.
Από το μενού της δημοκρατίας βέβαια δεν θα μπορούσαν να λείψουν και οι μουχλιασμένες ψευτοεπαναστατικές ιδεολογίες περί ανυπακοής και αμφισβήτησης του καθεστώτος,η πρακτική εφαρμογή των οποίων ποτέ δεν ξεφεύγει από τα πλαίσια της νομιμότητας. Ο πιό απεχθής ρόλος της αριστεράς όμως είναι αυτός του εκδημοκρατιστή. Σε περιόδους εξεγέρσεων προσπαθεί να "σπάσει" τον καταστροφικό αρνητισμό των εξεγερμένων προς όλες τις κοινωνικές δομές,με σκοπό να τους βάλει σε ένα απολογιστικό - απολογητικό διάλογο με την εξουσία, παίζωντας τον θεσμικό ρόλο του διαμεσολαβητή ως βαλβίδα αποσυμπίεσης που θέσπισε το ίδιο το σύστημα. Γι αυτό της τον συστημικό ρόλο πρέπει να αποτελεί στόχο των επαναστατικών δυνάμεων, σπάζωντας την άτυπη ασυλία του παρελθόντος.
Έξω απ' όλα αυτά βρίσκονται οι επαναστάτες που οργανώνονται στο νέο αντάρτικο πόλης. Πολλοί σύντροφοι όπως κι εμείς επιλέξαμε να περάσουμε πρώτοι στην επίθεση. Τα ξημερώματα του Σαββάτου 6 Νοεμβρίου παραδώσαμε στις φλόγες 10 οχήματα του ΟΤΕ σε υπαίθριο πάρκινγκ της οδού Σχολείου 9 στην μπατσοκρατούμενη Αγία Παρασκευή ακριβώς πίσω από το άντρο των ρουφίανων της ΕΡΤ.Η ενέργεια μας αυτή έγινε σε ένδειξη αλληλεγγύης στους αιχμαλώτους αντάρτες πόλης Παναγιώτη Αργυρού και Γεράσιμου Τσάκαλου. Δεν υπάρχει πιο όμορφος τρόπος επίδειξης της αλληλεγγύης και διαπλάτυνση της επαναστατικής συνείδησης από την συνέχιση και την όξυνση της αντάρτικης δράσης. Η δημιουργία εστιών αντιεξουσίας,η συνέχιση της καταστροφικής μανίας προς κάθε πτυχή του κράτους και του καπιταλισμού είναι για εμάς ο ιδανικότερος τρόπος στήριξης των αιχμαλώτων συντρόφων.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΠΟΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΙ ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΤΣΑΚΑΛΟ
Υ.Γ. Στέλνουμε εμπρηστικά σινιάλα στους φυγόδικους συντρόφους...
ΣΥΝΑΥΤΟΥΡΓΙΑ ΤΕΡΡΟΡΙΣΤΩΝ-ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

Να πω τώρα την αλήθεια μου, τι νόημα έχει που έκαψαν οκτώ και όχι δέκα, όπως γράφουν, σταθμευμένα οχήματα του ΟΤΕ; Προχωρεί καλύτερα η επανάσταση έτσι; Στο τέλος - τέλος τα αυτοκίνητα του ΟΤΕ που κάηκαν ήταν ασφαλισμένα και θα αποζημιωθούν για την αξία τους. Σε ποιον λοιπόν έκαναν ζημιά με τους εμπρησμούς;

Ας είναι, εμείς θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε και να καταγράφουμε την επικαιρότητα...

Νάτο, ένα διαφημιστικό του νέου παιχνιδιού στο You Tube... "Γαμάτο", λένε οι πιτσιρικάδες...

Να μη σας τα πολυλογώ, «συμπάσχω» με τον γιο μου, Λάμπρο, που σαν... φαντάρος στο στρατό μετρά τις μέρες και τις ώρες μια - μια, μέχρι να 'ρθει εκείνη που θα του φέρει το παιχνίδι Call of Duty7 που περιμένει τόσον καιρό για το πλέι στέισον.

Φοβερό, υπόσχονται οι κατσκευαστές του, που φρόντισαν έγκαιρα να... ρίξουν στο You Tube τα βιντεάκια τους με το περιεχόμενο του νέου «κολοβιούτι». Έτσι το λέω και γελά η Ειρήνη. Προφανώς δεν έχει καμιά σχέση η προσφορά μου με την πραγματική ονομασία του παιχνιδιού Call of Duty Black Ops που έχει ξετρελάνει τους πιτσιρικάδες σε όλο τον κόσμο.

Στο e-shop όμως που πήρα για να το παραγγείλω τηλεφωνικά πριν τρεις εβδομάδες μια χαρά το κατάλαβαν. Όπως και χθες που τους πήρα να τους ρωτήσω αν ήρθε στην Ελλάδα το παιχνίδι.

Εντάξει, μου είχαν πει ότι θα μου έστελναν SMS στο κινητό μου, να με ενημερώσουν ότι ήρθε για να περάσω από τη Στουρνάρη στο Πολυτεχνείο, το υποκατάστημα του e-shop και να το πάρω. Αλλά η μέρα περνούσε, ο μικρός έκανε κιόλας πέντε τηλέφωνα από το κινητό του και από το e-shop με ενημέρωνα ότι ακόμα δεν ήρθε. Αν είναι δυνατόν, ο Θοδωρής το πήρε χθες από το ΜΑΧ στα Σεπόλια...

Τρέλα κι αυτή!... Τόση αγωνία για ένα παιχνίδι... Αν κι εδώ που τα λέμε τον καταλαβαίνω τον μικρό και δεν τον κοροϊδεύω. Κι εγώ στην ηλικία του είχα την τέχνη να... μεγαλοποιώ μικρά, δικά μου πράγματα σε... τεράστια.

Εξάλλου, φυσιολογικό είναι. Καλύτερα σ' αυτή την τρυφερή ηλικία να μην έχουν άλλα προβλήματα και να λαχταρούν μόνο για το πότε θα 'ρθει το παιχνίδι τους.

Θα μεγαλώσουν και θα γελούν μ' αυτά, αλλά αξίζει πραγματικά να τα ζήσουν στο έπακρο ρουφώντας την κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική. Αυτά σκέφτονται και είμαι δίπλα του. «Συμπάσχω» λοιπόν κι εγώ μαζί του. Και βέβαια θα τρέξω να... ακουμπήσω τα 58 ευρώ για το παιχνίδι και αν είναι τυχερός θα του πάρω και την μπλούζα που δίνουν μαζί του δώρο.

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί ζω ένα δράμα αυτές τις μέρες. Ποιες επαναληπτικές δημοτικές και περιφερειακές εκλογές... Δεν πιάνου μία, μπροστά στο «κολοβιούτι»...

Αλλο ένα βίντεο από το νέο παιχνίδι...